Chapter 1

Bukas ay malalaman ko ang result kung bakit hindi kami magkaka anak ni Marco Ayaw ko sanang mag pacheck-up, dahil natatakot ako sa maaaring naging resulta. Pero gusto kong bigyan ng anak si Marco para kahit papaano ay may mag-uugnay sa aming dalawa.

Binuksan ko ang front door ng bahay namin ni Marco. Iniregalo ito ng magulang ng asawa ko noong araw ng kasal namin. Talagang walang pag-asa na magka anak kami. Sobrang down na down ako.

Kinagabihan ay naghanda na ako ng hapunan para sa aming mag-asawa. Dahil anumang oras ay uuwi na si Marco at alam ko na paparating na iyon ngayon. Katatapos ko lang magluto ng hapunan ng may mag doorbell. Kaya pinuntahan ko iyon at laking tuwa ko ng makita ko si Mama. Ang ina ni Marco. Nakabusangot ang mukha nito. Pero alam kong di niya ako gusto kaya nawala agad ang ngiti ko.

"Mama, pasok po kayo," saad ko sa mother-in-law ko. Pumasok naman ito.

Wala si Marco dito at hindi ko alam kong bakit nandito ngayon nito.

"Don't call me, mama," walang emosyon nitong sambit. "I don't like it. Lalo na kung galing saiyo," disgusto nitong sambit sa akin.

Yumuko na lang ako. Dahil alam ko kung titignan ko siya ay baka mas lalo itong magalit sa akin.

"I am sorry, hindi na po mauulit," Hinging paumanhin sa kanya.

Alam ko na ayaw sa akin ng ina ni Marco. Ayaw niya sa akin para sa anak niya. Sinusuka  niya ako palabas sa pamilya nito. Alam ko naman na hindi niya talaga ako gusto, para sa anak nito. Pero pikit matang tinanggap ko iyon. Dahil mahal ko talaga ang asawa ko.

"Kung ganun, I want you to signed this." She hand me an envelop.

Taas kilay niya akong tinignan. Kinuha ko iyon at tinignan.

Nagulat ako sa laman ng envelop.

'A divorce paper?'

"Divorce paper? Bakit ninyo sa akin ibinibigay ito?" tanong ko sa kanya.

"I want you to divorce my son. Simula pa lang ay ayaw ko na sa iyo, Kathryn. Hindi ka bagay sa pamilya namin. Wala kang lugar sa pamilya namin," sabi nito.

May pandidiri akong nakita sa mga mata nito.

Tila kutsilyo ang bawat salita na binibitawan nito para sa akin. Sobrang sakit na malaman na harap-harapan na binabato ka nang masasakit na salita.

"No, hindi ko hihiwalayan si Marco. Mahal ko siya. Hindi ko pipirmahan ang Divorce paper na ito."

Pero nabigla ako nang hawakan nito ang braso ko ng mahigpit at inilapit ako sa kanya. Sobrang nasaktan ako, dahil sa higpit ng kapit nito sa akin. Tiyak na magkakapasa ako sa paraan ng paghawak nito sa akin.

Ngumisi ito. Hindi niya pa rin ako binibintawan.

 "At sa tingin mo mahal ka ng anak ko? No, he never love you." Biglang tumulo ang luha sa aking mga mata.

Sobrang sakit na mula mismo sa bibig ng ina ng asawa ko na lumabas ang katotohanan na hindi talaga ako mahal ng asawa ko.

"He only marry you, because of that damn agreement. Between to your family and our family."

"Hindi totoo na hindi niya ako mahal. He loves me!" sigaw ko sa mukha ng mother-in-law ko.

Isang sampal ang lumagapak sa aking pisngi. Nadapa ako sa sahig, malapit sa sofa. Nabaling ang aking pisngi sa kaliwang bahagi ng bahay naming mag-asawa. Hinawakan ko ang akong pisngi at patuloy na lumuluha ang aking mga mata. Hinawakan ng mother-in-law ko ang buhok ko at napaigik ako. Bawat d***g at iyak ko ay dinadasal ko na sama ay nandito si Marco.

But, Marco is not here yet. Ilang araw na bang hindi umuuwi si Marco sa bahay? Isang linggo na pa lang hindi ito umuuwi sa aming bahay. Pinipilit ko lang ang sarili ko na paniwalain na uuwi tuwing gabi ang asawa ko. Alam ko ding may babae si Daniel. Hindi ko lang alam kung sino, at ayaw ko din namang malaman.

"Sa ayaw at sa gusto mo, pipirma ka. Kung gusto mo pang mabuhay sa mundong ito," pananakot nito sa akin. "Babalikan ko ang papeles na iyan. Gagawin ko ang lahat mawala ka lang. Even if I'll kill you, ay gagawin ko, mawala ka lang sa buhay namin," bulong nito sa akin.

I call him again and again. But he didn't answer. After a dozen of calls. He answer the call.

"What?" malamig nitong sambit.

"Pumunta si mama dito. She want me to divorce you," sumbong ko kay Marco.

Bumuntonghininga ito. "Then, signed it. Wag matigas ang ulo, Kathryn."

Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi ni Marco.

Hindi ako makapaniwala sa narinig ko mula kay Daniel. Akala ko, ang mother-in-law ko lang ang may gawa noon. Hindi pala.

"Sa iyo na ang bahay at kotse. Basta permahan mo lang iyang divorce paper."

"May iba na ba? Akala ko ba mahal ko ako?"

Natahimik ito sa kabilang linya. Bumuntonghininga ito.

"Wala na tayong dapat pag-usapan pa. Kukunin ko na lang ang mga gamit ko dyan. Ako na lang ang lilipat," malamig na sambit nito sa akin.

Ibinaba na nito ang tawag at hindi ko napigilan ang lumuha. Akala ko, minahal niya talaga ako. I know na agreement lamang ang namamagitan sa aming dalawa. After 5 years ay magdidivorce na kami.

Hindi ko mapigilan ang umiyak. Gusto kong magwala. Hindi ko matanggap na sa isang iglap lang ay mawawala ang pagsasama na binuo ko. Napahawak ako sa braso ko na may pasa na dahil sa higpit ng pagkakahawak ng mother-in-law ko at pasa ko sa labi. Malakas ang pagkakasampal nito sa akin. Kaya pumutok ang labi ako.

Kinabukasan ay bumukas ang pinto ng bahay namin. Tanda na may pumasok. Nasa sofa ako nakaupo. Dahil doon na lang siya nakatulog dahil sa sakit na nararamdaman niya. Nagtama ang kanilang mga mata. Sobrang lamig ng tingin na pinupukol nito sa akin. Akala niya ay uuwi na sa kanya si Marco. Pero mukhang nagkamali siya.

Umakyat sa aming kwarto si Marco at pumasok. Agad naman akong sumunod. Pero iba ang natagpuan ko. Kinuha ni Marco lahat ng kanyang gamit at inilagay iyon sa isang malaking maleta.

"Marco, please. Wag mo akong iwan," pagsusumamo ko sa kanya.

Pero parang walang narinig si Marco. Patuloy lang ito sa paglalagay ng mga damit at ibang mga gamit nito sa maleta nito. Agad nitong isinara ang maleta ng matapos ito sa ginagawa. Hinila na nito ang maleta nitong dala at lalabas na sana sa kwarto namin ng hawak mo ang kamay nito.

"Please, Dan. Don't leave me. Ayusin natin ito," umiiyak kong sambit sa asawa ko.

Hindi ito tumingin sa akin. Iwinaksi nito ang kamay ko na nasa nakahawak sa kamay nito at nagmamadaling umalis. Habang ako nasa kwarto namin at umiiyak. Napahiga ako sa sahig ng kwarto namin at iniiyak ang lahat ng sakit na nararamdaman ako. Hindi ko na alam kong ano pa ang gagawin ko. Gayong wala na si Marco sa buhay ko.

Tumayo ako at lumabas sa kwarto namin. Naabutan ko si Marco sa sala kaya hinabol ko siya.

"Marco, please." Hinawakan kong muli ang kanyang kamay para pigilan siya.

Pero humarap ito sa akin at tinignan ako na may panglilisik na mga mata. Nabigla ako ng hawakan nito ang buhok ko.

"Ano ba ang hindi mo na iintindihan sa sinabi ko? Gusto nang makipaghiwalay sa iyo," madiin nitong sabi sa akin.

Napatingala ako dahil sa ginawa nito sa akin. Hawak ng kamay nito ang buhok ko.

"Hindi kita mahal. May mahal akong iba, at kahit kailan ay hindi kita mamahalin," madiin nitong sambit.

Sobra akong nasaktan sa sinabi ni Marco. Akala ko mahal niya talaga ako. Pero hindi pala.

Nakarating ako sa isang park. Medyo maraming tao doon. Pero sobra namang peaceful. Marami ding naglalaro na mga bata. Nakatingin ako sa dalawang bata na tila magkapatid. Nadapa kasi ang kapatid nito at umiiyak ito. Bigla na namang tumulo ang aking luha.

Hapon na nang umuwi ako. Pagka park ko sa kotse ko sa garahe namin ay laking gulat ko ng makita ang mother-in-law na nasa loob ng bahay namin ni Marco at kasalukuyan na inaalisan ng mga gamit.

"Anong ginagawa mo!" sigaw ko.

"Ano pa ba sa tingin mo? Hiwalay na kayo ng anak ko. Kaya dapat ko lang kunin ang mga gamit na hindi naman sa iyo!" galit nitong sambit.

"Wag naman po," pigil ko sa kanya.

Pero itinulak niya ako kaya nadapa ako sa may sahig ng bahay namin. Wala na akong magagawa, dahil kahit anong laban ko ay alam kong talo ako.

Nang mawala na ang mother-in-law ko sa bahay namin ay iginala ko ang paningin sa loob ng bahay. Wala na itong gamit.

Kaya umakyat ako sa itaas ay pumasok sa kwarto ko. Doon nakita ko ang kama, kaya humiga ako sa kama at mamaluktot na parang fetus sa ibabaw ng kama.

Kinuha niya ang cellphone niya at nagsend ng message sa chat group na silang apat lang ang laman.

"My husband, divorce me now."

Sabi ko sa text ko at sinend iyon.

Sunod-sunod ang reply nila and they are willing to help me. But, I refused and crying alone.

Nakatulala lang ako sa kawalan. Ito ang ikalawang araw ng divorce namin ni Marco. Huminga ako ng malalim at tatayo na sana ng may nag pop sa notification ko.

Nabasa ko ang isang text message at napatakip na lang ako sa aking bibig. Hindi ko kinaya ang sitwasyon. Kaya nawalan ako ng malay.

'Your best friend, Ailyn is pregnant. Nasa bahay siya ngayon ng ex-husband mo. And for sure. The father is your jerk ex-husband.'