(Kirtsy POV)
MAINGAT at mabusisi na nilagyan ko ng icing na design ang paligid ng 3-layered cake na aking ginagawa. Order ito ng aking matagal ng suki para sa kanilang golden wedding anniversary. Ang tema ng cake ay kumikinang na gold at sa tuktok nito ay may maliit na pigura ng magkasintahan na nakasuot ng pang-kasal.Tuluyan na akong napangiti ng matapos ko na ang final look nito. Tiyak na matutuwa ang mag-asawa kapag nakita na nila ito. Binuhos ko talaga ang creativity at atensyon ko upang magawa ng perpekto ang cake na ito. I just wanted to make them the most happiest couple upon seeing my creation cake for their very special day.Sana ay maging kagaya din namin sila ni Luke. Sana ay umabot din kami sa aming golden wedding anniversary. Ngunit bakit ganito ang nararamdaman ko? Parang may pagdududa kung maaabot nga namin 'yun. Nitong mga nakalipas na semana ay puro pag-aaway nalang ang nangyayari sa tuwing nagkakasama kami. Ako kasi, wala akong balak sukuan ang relasyon namin kahit umabot pa kami sa pinakamadilim na yugto ng aming buhay. Pero ang kinakatakot ko ay 'yung what if sa utak ko. What if sukuan niya kung anong meron kami?Napagpasyahan ko munang maupo at saka ko inabot ang aking cellphone sa ibabaw ng green na table. Pagbukas ko ng screen ay kaagad na bumungad sa akin ang 99+ messages na nagmula kay Luke. Hindi ko na ito napansin dahil sinadya kong i-do not disturb ang aking cellphone. Gusto ko kasi ay tahimik ang paligid at walang istorbo sa tuwing magluluto ako sa kusina. Mabilis kasi na nawawala ako sa focus.Hindi ko na masyadong binasa lahat ng text niya. Tinawagan ko na lamang siya ngunit nakailang tawag na ako ay hindi pa rin siya sumasagot. Sigurado naman akong narerecieve niya ang tawag ko dahil naririnig ko ang malakas na ring nito sa kabilang linya. Ibinalik ko na lamang ang tingin ko sa kaniyang tadtad na mensahe.(NAG-AYA NG BIGLAANG SWIMMING SILA SAM NGAYON. PAPAYAGAN MO BA AKONG SUMAMA?)Habang binabasa ko iyon ay parang pinipiga sa sakit ang aking puso. Mahigpit na napahawak ako sa aking cellphone. Ayokong pasamahin siya sa sinasabi niyang swimming na 'yun. Paniguradong dahil wala ako ay lalandiin siya ng kapatid ni Sam na nasa college palang kami ay patay na patay na sa kaniya. Naiisip ko pa lamang na magsusuot ng two-piece swimsuit ang babaeng iyon at itatambad sa mata ni Luke ang kaniyang katawan ay nanggagalaiti na ako sa sobrang galit at selos.Binasa ko ang ilan pang mga mensahe ni Luke. (OKAY! SASAMA NA LANG AKO)Sa sobrang frustration ko ay napaluha na lamang ako. Jealousy is killing me now. Ngunit kahit ganoon ay hindi ko magawang puntahan sila. Pinipigilan ako ng pride ko. Kung totoo nga na sumama si Luke sa kaniyang best friend na si Sam sa outing, hindi ko siya kayang harapin once na umuwi siya ng aming bahay. Ayokong makita ang pagmumukha niya. Alam na alam niya na ayaw kong magkakasama sila ni Eli sa iisang lugar ngunit sinuway niya pa rin ako.Magkasama na kami ni Luke sa iisang bubong ngunit hindi pa kami kasal. Ang buhay naming dalawa ay simple lang dahil wala naman ni-isa sa amin ang nagmula sa mayamang angkan. But I'm super contented with this kind of life situation basta kasama siya.8 years na kaming magkasintahan since we were in college. Sobrang saya namin noon na akala ko ay hindi na 'yun matatapos. Ngunit tama nga ang sinasabi nila na ang isang relasyon ay hindi lamang puro kasiyahan. Meron ding kalungkutan at matinding sakit.Graduate si Luke ng kursong business administration. Kasalukuyan siyang nagtratrabaho sa clothing company ni Sam bilang manager. Habang ako ay nagtapos ng culinary. Matapos naming magkaroon ng kaniya-kaniyang stable job ay tila lumaki ang agwat namin sa isa't isa. Pa'no ay bigatin ang naging trabaho ni Luke, ganoon din ang kaniyang mga nakakasalamuha. Habang ako ay isang hamak na magluluto lamang sa paningin ng kaniyang mga kasama kaya naman imbes na makipag-jamming ako sa kanila ay binubuhos ko na lamang ang buo kong oras sa pagluluto ng kung ano-ano na binibenta ko naman sa aking online shop.Tuluyan na akong napaiyak habang nare-realize ko na halos wala na pala kaming time para sa isa't isa. Hindi na kami nakakapag-usap ng maayos. Kung magkakausap kami ay puro sumbatan na lamang. Gustong-gusto kong maayos ang problema sa pagitan namin ngunit minsan kapag naiisip ko kung gaano kasakit ang dinudulot sa akin ng kaniyang mga ginagawa ay nilalamon ang buo kong sistema ng pride. Mas pinipili ko na lamang na hayaan kaming ganito.Napatingin akong muli sa aking ginawang cake. Nagbabakasakali na ang maganda nitong hitsura ay makakapag-pagaan ng aking kalooban. Ngunit nadismaya ako. Napagpasyahan ko na lamang na magtungo sa aming kwarto. Mas mabuti yatang itulog ko na lamang ang pagseselos ko. Baka pagkagising ko ay mawala din ang sakit na nararamdaman ko.NAPATIGIL ako sa akmang pagsubo kong muli ng aking ice cream nang marinig ko ang pagpihit sa doorknob ng pintuan ng aming bahay. Nasundan iyon ng musika na nagmumula sa chimney na nakasabit sa itaas na bahagi ng pintuan. Hindi ko magawang tumingin sa bagong dating na si Luxe."Kirsty" pagtawag niya sa pangalan ko.Hindi ko siya pinansin. Bagkus ay ipinagpatuloy ko na lamang ang pagkain ng aking ice cream habang nakatutok ang aking mga mata sa pinapanuod kong pelikula sa flat screen tv na nasa aking harapan."Pasensya na inabot ako ng gabi" dagdag pa niya ng wala siyang nakuhang tugon mula sa akin.Naramdaman ko ang paglapit niya sa akin. Sa gilid ng aking mga mata ay nakita ko ang pag-upo niya sa tabi ko. Kaagad na umusog ako palayo sa kaniya upang hindi kami magkadikit. Naninikip ang aking dibdib dahil sa kaniyang presensya."Hindi mo ako kakausapin?" Tanong pa niya. Ngayon ay may pagka-irita na sa kaniyang boses.Lumipas ang mahabang katahimikan sa pagitan namin. Tanging ang sound lamang ng tv ang namamayani sa loob ng aming bahay."Nakaka-badtrip ka!" Sa huli ay saad niya at saka marahas na tumayo mula sa sofa.Nagpanting ang tainga ko sa aking narinig. Matalim ang aking mga mata na ibinaling ko sa kaniya. "Ako pa talaga ang nakaka-badtrip?!" Nanggigil na tanong ko sa kaniya. Parang sasabog ang dibdib ko sa sobrang galit na nararamdaman ko sa kaniya.Ini-expect niya ba na dahil sa ginawa niya ngayon ay matutuwa ako? Baka gusto niya magpa-party pa ako. Well, sumama lang naman siya sa outing na kung saan kasama din 'yung babaeng pinagseselosan ko. Fuck him!Maya-maya ay humarap siyang muli sa akin. "Ano bang problema mo?" Sigaw niya."Ikaw!" Sigaw ko pabalik sa kaniya. Gustong-gusto ko ng umiyak ngunit nanatili akong matigas."Ano bang ginawa kong mali sayo?"Napatayo ako dahil sa kaniyang naging tanong. "Talaga ba, Luxe? Kailangan mo pa ba talagang itanong sa'kin 'yan?" Madidiin ang bawat salitang binitiwan ko sa kaniya. Pigil-pigil ko ang masampal siya sa sobrang galit ko. Alam na alam niya niya kung anong ikinagagalit ko!"Look, wala akong ginawang masama. Oo, sumama ako sa kanila. Pero ni-sulyap hindi ko tinapunan si Eli dahil ayaw kong makaramdam ka ng pagseselos! Hindi mo ba ako naiintindihan? Ang gusto ko lang naman bigyan mo ako ng atensyon. Asawa mo ako pero bakit inilalayo mo ang sarili mo sa akin?! I thought kanina kapag nabasa mo 'yung text ko ay hindi mo ako papayagan at bibigyan mo na ako ng time. Pero wala, hindi ka nag-reply until now."Tila may bikig sa aking lalamunan matapos kong marinig ang kaniyang mga sinabi. "Pero pumunta ka pa rin" pagmamatigas ko."Please, Kirtsy! Ayusin na natin 'to" pakiusap niya sa ngayon ay malambing na boses. Unti-unti siyang humakbang palapit sa akin na siya namang ikina-atras ko. Upang mapigilan ang aking nagbabadyang pagluha ay tumingala ako sa kisame ng aming bahay.Bakit ang sakit? Bakit ang hirap makipag-ayos? Bwisit na pride 'to!"Okay!" Mapait na saad niya makalipas ang ilang sandali. Narinig ko ang mabibigat na hakbang niya papalabas ng aming bagay. Dahan-dahan akong tumingin sa kaniyang papalayong pigura.I badly want to hug him tight. Gusto kong pigilan siya sa kaniyang pag-alis at makipag-ayos. Damn, this pride! Sa sobrang sakit na nararamdaman ng dibdib ko ay hindi ko magawang ibaba ang aking pride. Hanggang sa marinig ko na ang ugong ng makina ng kaniyang motor na papaalis ay wala akong magawa.Naiwan akong mag-isa dito sa aming bahay habang nakatulala sa nakabukas na pintuan. Wala na si Luke. And just by thinking of him ay tuluyan na akong napahagulhol. Tinungo ko ang pintuan upang isara ito. Pagkatapos ay dumiretso ako sa aming kwarto at pagod na pagod na ibinagsak ko ang aking katawan sa malambot naming kama.I can't help but to keep asking myself. Paano nga ba kami umabot dito? Gusto ko ng matapos ang sakit na nararamdaman ko.Nalimutan ko na ang ice cream na kinakain ko lamang kanina. Hindi ko na din maalala kung saan ko 'yun inilapag. Pati ang tv ay hindi ko na nagawa pang patayin. Ang gusto ko na lamang gawin ngayon ay itulog muli ang aking pag-iyak at sakit sa dibdib na nararamdaman. Isinubsob ko ang aking buong mukha sa isang malambot na unan. My heart was aching, my hands were cold and trembling and I was badly yearning for Luke's presence. Umaasa ako na sana bukas ay maaayos na ang lahat sa pagitan namin.(Kirtsy POV)Kinabukasan ay nagising ako na halos hindi ako makahinga sa sobrang paninikip ng dibdib ko. Hindi ko alam kung bakit ito nangyayari sa akin. Wala naman akong sakit sa puso. Hindi kaya dahil pa din ito sa nangyari kagabi? Pero pakiramdam ko ay parang hindi. Dahan-dahan akong bumangon mula sa aking kama. Hinanap ko sa buong bahay si Luxe ngunit wala pa din siya. Nang makarating ako sa kusina ay uminom ako ng isang basong tubig para kahit papaano ay gumaan ang aking pakiramdam.Mabilis na bumalik ako sa aking kwarto. Inabot ko ang aking cellphone na nakapatong sa aming study table at nang buksan ko iyon ay tumambad sa akin ang napakadaming tawag at text na nanggaling kay Mama at kay Tita Yolanda— ang ina ni Luxe.Saglit akong natigilan at mas lalong lumakas ang kaba na nararamdaman ko. Muntik ko pang mabitiwan ang aking cellphone ng mabasa ko ang isa sa mga text ni mama.(NAAKSIDENTE SI LUXE. NASA ST. JOHN HOSPITAL KAMI NGAYON.)Hindi pa man nga nakakahuma sa pagkakamugto an
(Kirtsy POV)PANGATLONG araw ko ngayon sa ospital kung saan naka-confine ang wala pa ring malay na si Luxe. Hindi na ako umuuwi sa aming bahay at dito na ako nagpapalipas ng buong araw ko. Sabi ni Tita ay may nabaling buto kay Luxe at kasalukuyang nasa coma siya ngayon."Gumising ka na, Luxe. I'm sorry" naiiyak na bulong ko sa kaniya habang mahigpit na hawak-hawak ko ang isa niyang kamay.Araw-araw nalang na nagbabadya ang aking mga luha. Maya't- maya na lang akong humihingi ng tawad sa kaniya. Sabi sa akin ni Mama at Tita ay hindi ko naman daw kasalanan ang nangyari. But still, I feel responsible for it.Tuwing gabi ay dumadaan ako saglit sa chapel ng hospital. Unaasa ako na didinggin ni Papa Jesus ang aking hiling na pagalingin na si Luke. Taimtim akong nagdadasal roon ng mga ilang minuto at pagkatapos ay babalik ako sa kwarto ni Luxe upang umidlip kahit papano. Naubos na ang laman na pera ng savings account namin. Sapat lang iyon na pangbili sa ilang mga gamot niya at saka bayad pa
(Kirtsy POV) ~A WEEK LATERTAHIMIK lamang ako habang nakatingin sa botika na nasa harapan ko ngayon. Ano ba ang dapat kong maramdaman sa mga oras na ito? Hindi ko na talaga alam. Pumunta ako rito upang bumili ng pregnancy test upang kumpirmahin kung buntis nga ba talaga ako sa anak namin ni Luxe. Kahit alam kong oo ang sagot. Alam mo 'yun? Masaya ako dahil magkakaanak kami, ngunit kung sana ay nangyari ito noong buo at maayos pa kami. Sana hindi sa ganitong pagkakataon na kung kailan sira na ang aming pagsasama. Kapag naiisip ko si Luxe at ang magiging anak namin ay hindi ko mapigilan ang pagsikipan ng dibdib. Hanggang ngayon ay sarili ko pa din ang sinisisi ko sa mga nangyari. Ano nalang ang mukhang maihaharap ko sa anak namin kapag hinanap nito ang kaniyang tatay? Ano nalang ang sasabihin ko sa kaniya? Na dahil sa pride ko naaksidente ang kaniyang ama at kalaunan ay siyang ikinasira ng aming relasyon. Ako ang dahilan kung bakit lalaki siyang walang kagigisnan na ama."Papasok ka ba
(Kirtsy POV)GAYA nga ng inaasahan ko ay naging positive ang aking ginawang pregnancy test. Excited at tuwang-tuwa na ibinalita ko ito sa aking mga magulang at mga kapatid. "Finally! Magiging Tito na din ako!" Pumapalakpak na saad ni Jerry."Congrats bunso!" Nakangiting bati naman sa akin ni Ate Sanza mula sa monitor ng aking computer. Kasalukuyang ka-video call namin siya. Nasa Manila kasi siya at nagtratrabaho bilang isang opthalmologist sa pinakamalaking hospital dito sa Pilipinas— ang Health Haven. Doon na siya halos namamalagi kasama ang kaniyang asawa at dalawang mga anak. Umuuwi lamang sila dito sa amin kapag magba-bakasyon.Maya-maya ay dumungaw sa screen si Kuya Christian, ang asawa ni Ate Sanza. "Sure ka na ba sa balak mo na hindi sabihin 'yang balita na 'yan kay Luxe?" Pag-uusisa niya."Malay mo 'yang dinadala mo ang maging tulay para maayos niyo ulit ni Luxe ang inyong pagsasama" dagdag niya pa. Tumatango-tangong napatingin na din sa akin si Ate Sanza. "Tama ang Kuya mo,
(Kirtsy POV) ~5 YEARS LATERNAPANGITI ako sa aking nadatnan sa loob ng kwarto ni Suxi. Mahimbing na natutulog si Haze sa maliit na kama ni Suxi habang si Suxi naman ay natutulog din sa tabi ni Haze habang mahigpit na nakayakap sa kaniya. Napaka-cute tingnan ng mag-ama.Dinampot ko isa-isa ang mga nagkalat na crayons sa sahig at isinalay ko iyon ng maayos sa lalagyan ng mga gamit ni Suxi. Si Suxi ay apat na taong gulang na at magli-limang taong gulang na sa darating na buwan ng Nobyembre. Babae ang naging anak namin ni Luxe.Ilang buwan na ang lumipas nang lumipat kaming tatlo dito sa Manila. Balak ko kasing humanap ng magandang trabaho bilang isang chef dito sa siyudad. Iniisip ko lamang ang kinabukasan ng aking anak. Gusto kong magkaroon ako ng malaking kita at stable at successful na trabaho upang matustusan ko ang lahat ng pangangailangan ni Suxi habang lumalaki siya.Hindi naman ako nahihirapan dahil andiyan naman si Haze. Tinutulungan niya ako sa lahat ng bagay, ngunit ayoko nang
(Kirtsy POV)IT was been almost months since I started working as a chef dito sa company ng mga Hiraya. Isang himala na lang talaga na hanggang ngayon ay mukhang walang balak na sisantehin ako ng kanilang CEO. Pero kung ang luto ko na nga ang matagal nang hinahanap na lasa ng CEO, hindi ko maiwasang mapag-isip.Naging costumer ko ba siya dati? Wala kasi akong maalala na nagkaroon ako ng costumer na isang bigatin o isang Hiraya. Isa pa, puro mga cake at pastries ang binibenta ko noon at hindi mga lutong ulam. Baka nagkamali lang siya sa iniisip niya. Paano kung pareho lang pala ang lasa namin sa mga lutong ulam ng babaeng chef na iyon na hinahanap niya?Naikwento kasi sa akin ng mga ka-trabaho ko na isang babaeng chef ang hinahanap ng aming CEO, bagaman hindi ito inilalagay bilang kwalipikasyon ng mag-a-apply sa trabaho. Isang eksklusibong bagay lamang ito na tanging ang mga nasa loob lamang ng kumpanya ang nakakaalam at hindi maaaring ilabas. Kung ano daw ang masasagap namin na kwento
"Luxe?!" Nanlalaki ang mga mata at gulat na gulat na binanggit ni Kirtsy ang pangalan ng kaniyang dating nobyo na ngayon ay nasa harapan niya. Disente itong nakaupo sa isang swivel chair habang nakatitig sa kaniya. Sa lamesa sa may harapan nito ay may nakalagay na 'Office of the CEO, Mr. Luxe Hiraya'."Ah yes, Ako nga si Luxe Hiraya. I just want you to meet personally kasi talagang gustong-gusto ko ang lasa ng mga niluluto mo, Chef Kirsty!" Saad nito na hindi man lamang nagtaka sa kaniyang naging gulat na reaksyon. Pinilit niyang i-pormal ang kaniyang sarili. Binigyan niya ito ng sapilitang ngiti na kalaunan ay naging isang ngiwi ang kinalabasan. "Mabuti at nagugustuhan mo ang lasa ng mga niluluto ko Mr? Luxe Hi—saglit siyang napalunok ng kaniyang laway—Hiraya!" Hindi niya mapigilan ang mautal sa pagsasalita dahil sa rebelasyon na nasa kaniyang harapan. All those years, hinanap niya ang lalaki. Handa naman siyang tanggapin ang galit nito sa kaniya dahil may karapatan naman ito ngunit
(Kirtsy POV)IT was been almost months since I started working as a chef dito sa company ng mga Hiraya. Isang himala na lang talaga na hanggang ngayon ay mukhang walang balak na sisantehin ako ng kanilang CEO. Pero kung ang luto ko na nga ang matagal nang hinahanap na lasa ng CEO, hindi ko maiwasang mapag-isip.Naging costumer ko ba siya dati? Wala kasi akong maalala na nagkaroon ako ng costumer na isang bigatin o isang Hiraya. Isa pa, puro mga cake at pastries ang binibenta ko noon at hindi mga lutong ulam. Baka nagkamali lang siya sa iniisip niya. Paano kung pareho lang pala ang lasa namin sa mga lutong ulam ng babaeng chef na iyon na hinahanap niya?Naikwento kasi sa akin ng mga ka-trabaho ko na isang babaeng chef ang hinahanap ng aming CEO, bagaman hindi ito inilalagay bilang kwalipikasyon ng mag-a-apply sa trabaho. Isang eksklusibong bagay lamang ito na tanging ang mga nasa loob lamang ng kumpanya ang nakakaalam at hindi maaaring ilabas. Kung ano daw ang masasagap namin na kwento
(Kirtsy POV) ~5 YEARS LATERNAPANGITI ako sa aking nadatnan sa loob ng kwarto ni Suxi. Mahimbing na natutulog si Haze sa maliit na kama ni Suxi habang si Suxi naman ay natutulog din sa tabi ni Haze habang mahigpit na nakayakap sa kaniya. Napaka-cute tingnan ng mag-ama.Dinampot ko isa-isa ang mga nagkalat na crayons sa sahig at isinalay ko iyon ng maayos sa lalagyan ng mga gamit ni Suxi. Si Suxi ay apat na taong gulang na at magli-limang taong gulang na sa darating na buwan ng Nobyembre. Babae ang naging anak namin ni Luxe.Ilang buwan na ang lumipas nang lumipat kaming tatlo dito sa Manila. Balak ko kasing humanap ng magandang trabaho bilang isang chef dito sa siyudad. Iniisip ko lamang ang kinabukasan ng aking anak. Gusto kong magkaroon ako ng malaking kita at stable at successful na trabaho upang matustusan ko ang lahat ng pangangailangan ni Suxi habang lumalaki siya.Hindi naman ako nahihirapan dahil andiyan naman si Haze. Tinutulungan niya ako sa lahat ng bagay, ngunit ayoko nang
(Kirtsy POV)GAYA nga ng inaasahan ko ay naging positive ang aking ginawang pregnancy test. Excited at tuwang-tuwa na ibinalita ko ito sa aking mga magulang at mga kapatid. "Finally! Magiging Tito na din ako!" Pumapalakpak na saad ni Jerry."Congrats bunso!" Nakangiting bati naman sa akin ni Ate Sanza mula sa monitor ng aking computer. Kasalukuyang ka-video call namin siya. Nasa Manila kasi siya at nagtratrabaho bilang isang opthalmologist sa pinakamalaking hospital dito sa Pilipinas— ang Health Haven. Doon na siya halos namamalagi kasama ang kaniyang asawa at dalawang mga anak. Umuuwi lamang sila dito sa amin kapag magba-bakasyon.Maya-maya ay dumungaw sa screen si Kuya Christian, ang asawa ni Ate Sanza. "Sure ka na ba sa balak mo na hindi sabihin 'yang balita na 'yan kay Luxe?" Pag-uusisa niya."Malay mo 'yang dinadala mo ang maging tulay para maayos niyo ulit ni Luxe ang inyong pagsasama" dagdag niya pa. Tumatango-tangong napatingin na din sa akin si Ate Sanza. "Tama ang Kuya mo,
(Kirtsy POV) ~A WEEK LATERTAHIMIK lamang ako habang nakatingin sa botika na nasa harapan ko ngayon. Ano ba ang dapat kong maramdaman sa mga oras na ito? Hindi ko na talaga alam. Pumunta ako rito upang bumili ng pregnancy test upang kumpirmahin kung buntis nga ba talaga ako sa anak namin ni Luxe. Kahit alam kong oo ang sagot. Alam mo 'yun? Masaya ako dahil magkakaanak kami, ngunit kung sana ay nangyari ito noong buo at maayos pa kami. Sana hindi sa ganitong pagkakataon na kung kailan sira na ang aming pagsasama. Kapag naiisip ko si Luxe at ang magiging anak namin ay hindi ko mapigilan ang pagsikipan ng dibdib. Hanggang ngayon ay sarili ko pa din ang sinisisi ko sa mga nangyari. Ano nalang ang mukhang maihaharap ko sa anak namin kapag hinanap nito ang kaniyang tatay? Ano nalang ang sasabihin ko sa kaniya? Na dahil sa pride ko naaksidente ang kaniyang ama at kalaunan ay siyang ikinasira ng aming relasyon. Ako ang dahilan kung bakit lalaki siyang walang kagigisnan na ama."Papasok ka ba
(Kirtsy POV)PANGATLONG araw ko ngayon sa ospital kung saan naka-confine ang wala pa ring malay na si Luxe. Hindi na ako umuuwi sa aming bahay at dito na ako nagpapalipas ng buong araw ko. Sabi ni Tita ay may nabaling buto kay Luxe at kasalukuyang nasa coma siya ngayon."Gumising ka na, Luxe. I'm sorry" naiiyak na bulong ko sa kaniya habang mahigpit na hawak-hawak ko ang isa niyang kamay.Araw-araw nalang na nagbabadya ang aking mga luha. Maya't- maya na lang akong humihingi ng tawad sa kaniya. Sabi sa akin ni Mama at Tita ay hindi ko naman daw kasalanan ang nangyari. But still, I feel responsible for it.Tuwing gabi ay dumadaan ako saglit sa chapel ng hospital. Unaasa ako na didinggin ni Papa Jesus ang aking hiling na pagalingin na si Luke. Taimtim akong nagdadasal roon ng mga ilang minuto at pagkatapos ay babalik ako sa kwarto ni Luxe upang umidlip kahit papano. Naubos na ang laman na pera ng savings account namin. Sapat lang iyon na pangbili sa ilang mga gamot niya at saka bayad pa
(Kirtsy POV)Kinabukasan ay nagising ako na halos hindi ako makahinga sa sobrang paninikip ng dibdib ko. Hindi ko alam kung bakit ito nangyayari sa akin. Wala naman akong sakit sa puso. Hindi kaya dahil pa din ito sa nangyari kagabi? Pero pakiramdam ko ay parang hindi. Dahan-dahan akong bumangon mula sa aking kama. Hinanap ko sa buong bahay si Luxe ngunit wala pa din siya. Nang makarating ako sa kusina ay uminom ako ng isang basong tubig para kahit papaano ay gumaan ang aking pakiramdam.Mabilis na bumalik ako sa aking kwarto. Inabot ko ang aking cellphone na nakapatong sa aming study table at nang buksan ko iyon ay tumambad sa akin ang napakadaming tawag at text na nanggaling kay Mama at kay Tita Yolanda— ang ina ni Luxe.Saglit akong natigilan at mas lalong lumakas ang kaba na nararamdaman ko. Muntik ko pang mabitiwan ang aking cellphone ng mabasa ko ang isa sa mga text ni mama.(NAAKSIDENTE SI LUXE. NASA ST. JOHN HOSPITAL KAMI NGAYON.)Hindi pa man nga nakakahuma sa pagkakamugto an
(Kirtsy POV)MAINGAT at mabusisi na nilagyan ko ng icing na design ang paligid ng 3-layered cake na aking ginagawa. Order ito ng aking matagal ng suki para sa kanilang golden wedding anniversary. Ang tema ng cake ay kumikinang na gold at sa tuktok nito ay may maliit na pigura ng magkasintahan na nakasuot ng pang-kasal. Tuluyan na akong napangiti ng matapos ko na ang final look nito. Tiyak na matutuwa ang mag-asawa kapag nakita na nila ito. Binuhos ko talaga ang creativity at atensyon ko upang magawa ng perpekto ang cake na ito. I just wanted to make them the most happiest couple upon seeing my creation cake for their very special day.Sana ay maging kagaya din namin sila ni Luke. Sana ay umabot din kami sa aming golden wedding anniversary. Ngunit bakit ganito ang nararamdaman ko? Parang may pagdududa kung maaabot nga namin 'yun. Nitong mga nakalipas na semana ay puro pag-aaway nalang ang nangyayari sa tuwing nagkakasama kami. Ako kasi, wala akong balak sukuan ang relasyon namin kahit
"Luxe?!" Nanlalaki ang mga mata at gulat na gulat na binanggit ni Kirtsy ang pangalan ng kaniyang dating nobyo na ngayon ay nasa harapan niya. Disente itong nakaupo sa isang swivel chair habang nakatitig sa kaniya. Sa lamesa sa may harapan nito ay may nakalagay na 'Office of the CEO, Mr. Luxe Hiraya'."Ah yes, Ako nga si Luxe Hiraya. I just want you to meet personally kasi talagang gustong-gusto ko ang lasa ng mga niluluto mo, Chef Kirsty!" Saad nito na hindi man lamang nagtaka sa kaniyang naging gulat na reaksyon. Pinilit niyang i-pormal ang kaniyang sarili. Binigyan niya ito ng sapilitang ngiti na kalaunan ay naging isang ngiwi ang kinalabasan. "Mabuti at nagugustuhan mo ang lasa ng mga niluluto ko Mr? Luxe Hi—saglit siyang napalunok ng kaniyang laway—Hiraya!" Hindi niya mapigilan ang mautal sa pagsasalita dahil sa rebelasyon na nasa kaniyang harapan. All those years, hinanap niya ang lalaki. Handa naman siyang tanggapin ang galit nito sa kaniya dahil may karapatan naman ito ngunit