Ang una kong nakita nang maimulat ko ang mga mata ay puting kisame. I'm sure I'm inside a hospital room. But why am I here?
Gumapang ang kaba sa buong pagkatao ko nang maalala ang nangyari kanina. Agad kong hinaplos ang tyan ko at kinakabahang tiningnan 'yon.
"'Yung baby ko..." I saw Damian beside me, sleeping. Nang marinig niya ang boses ko ay agad siyang naalarma.
"Hey, are you okay? May masakit ba sayo? Should I call a doctor?" sunod-sunod na tanong niya. Hindi ko siya sinagot at tinitigan lang ang tyan ko. Does he already know that I'm pregnant? Anong nangyari sa baby namin? Okay lang ba siya? Where's Ali? Si mommy lang ba ang kasama niya sa bahay? Does she know that I'm here?
"Damian 'yung baby natin. A-Anong nangyari? Okay lang ba siya, Damian? D-Dinugo ako kanina. Baka m-may nangyari na sa anak natin, Damian," naaalarma kong s
"Dad, do you think Azari will like her new room?" nag-aalalang sabi ni Ria. Ibinaba ni tito Leandro ang dyaryo at nakangiti siyang tiningnan. "Oo naman, anak. Azari may be a brat but she's sweet. Hindi niya lang pinapakita 'yon dahil hindi naman siya sanay na makasama tayo," sagot ni tito sa kanya. Nananatili akong tahimik sa gilid at nakikinig lang sa kanila. Darating ngayon ang parating kinukwento ni Ria sa akin na kapatid niya. Her name is Azari. I've never seen her before kasi ngayon lang naman ako nanatili rito tuwing summer. Parati akong nasa ibang bansa para samahan si mama. "Dad, c'mon!" Hindi ko alam kung ngingiti ako o hindi dahil sa sobrang pagka-excited ni Ria. It's good that she's like this when it comes to her step-sister. Ang problema lang sa kanya ay masyado siyang magaslaw 'pag excited, nagiging aggressive tuloy. I'm used to it though. Ria is my friend since we were kids, sanay na sanay na ako sa ganitong ugali niya. Nananatili akong nasa malayo habang pinapanood s
"Pack your things already, Azari," utos ni mommy sa'kin. Saglit akong pumikit nang mariin bago inihinto ang ginagawa. This is why I hate the month of April and May so much. Uuwi na naman sa magandang impyerno."In a minute," tamad kong sabi. Muli kong ipinagpatuloy ang pagbabasa ng libro na nakita ko kanina sa malaking library rito sa loob ng bahay. It's old but the story is good."C'mon, anak. We'll gonna fly an hour from now," muling sabi niya. Umirap ako bago padabog isinara ang libro."Oops, sorry," pagpapaumanhin ko nang bahagyang masira 'yung cover ng libro dahil sa malakas na pagsara nito. It's so old na kasi kaya madali lang din siya masira.Inilapag ko 'yon sa maliit na lamesa na nasa gilid ng inuupuan kong malambot na sofa. I need to pack my stuffs since paalis na rin kami mamaya. We own a private plane but mommy values time the most. Kahit na mayroon naman kaming sa
"Kumusta ka na?" nakangiting tanong niya matapos kalasin ang mahigpit na yakap niya sa akin."I'm good," sagot ko at binigyan siya ng hilaw na ngiti. She looks exactly like her mom lalo na 'pag hindi siya nakangiti. Carbon copy kumbaga. Pakiramdam ko tuwing sisimangot siya ay pinapalayas niya na ako sa bahay nila."That's good! Halika roon, kanina ka pa hinihintay ni daddy!" maligalig na sabi niya bago ako hilahin palapit kay daddy na kanina pa pala nakatingin sa amin. He's smiling like he won a lottery while he's looking at me. Para bang ako ang nagpaganda sa malungkot niyang buhay."How are you, anak?" pambungad na tanong niya bago ako yakapin nang mahigpit. Niyakap ko siya pabalik bago magiliw na ngumiti. Sa totoo lang, si daddy lang talaga ang na miss ko rito maliban sa mga magagandang tanawin."I'm okay naman po, dad. How about you po?" tanong ko pabalik. Ka
Mabilis akong umakyat sa taas at nagkulong sa kwarto. Buong gabi ay hindi ako lumabas. Kahit nang mag hapunan ay hindi ako bumaba dahil ayoko silang makita."Azari? May dala akong dinner. Kumain ka muna kaya?" rinig kong boses ni Ria mula sa labas ng kwarto ko. Hindi ako nagsalita at nagpatuloy na lang sa pag iyak. She knew that mom was leaving but she didn't even bother to tell me. Ano ang inatupag niya? Ang pagmamalaki sa kwarto niyang hindi ko naman nagustuhan? Tch. I know I'm being a brat but this is what I feel. Nagagalit ako sa lahat dahil sa pagsisinungaling nila sa akin."Azari? Please, open the door. Nangangalay na ako," muling sabi niya. Kahit hindi ko siya nakikita ay umirap pa rin ako."Kung nangangalay ka, edi bumaba ka na. I can't remember telling you to bring some foods for me. Leave me alone, I'm not hungry," napapaos na sabi ko. Ilang segundo ang lumipas nang marinig ko ang papalayong y
"I'm too handsome to be a paparazzi," naiiling na sabi niya. Mas lalong tumalim ang paningin ko. "You're so mayabang! Who are you ba? Bakit ka naririto? Paano mo nalaman 'yon? Saka, bakit ka nangingialam, ha? And for your information, sa lola ko 'tong chrysanthemums! Anong yaya Belen ka r'yan? Walang pakialam si yaya Belen kahit kalbuhin ko pa 'yang buong halaman na 'yan!" sigaw ko sa kanya. Lumayo siya ng kaunti sa akin na tila ba naiingayan sa pag sigaw ko. Nakaramdam naman ako ng hiya dahil doon. "These chrysanthemums belongs to yaya Belen, Zari," sabi niya bago uli binalingan ang mga bulaklak at hindi pinansin ang mga tanong ko. "Can you answer even one of my questions? Kanina ka pa salita nang salita pero hindi mo man lang sinasagot 'yung mga tanong ko," medyo kalmado ko nang sabi. Ayoko nang sumigaw, nahihiya rin ako, 'no. "Which one?" tanong niya at tiningnan ako. Mabil
"Yes, tito. Marami rin pong itinuturo sa akin si papa. Not all of his knowledge, though. Hindi naman po kasi siya parating nasa bahay," rinig kong sabi ni Damian kay daddy. He's talking like he knows my dad for a long time so...they are very close, huh? "Well, parati ngang wala rito sa Fuego 'yang ama mo. Marami kasing mas malaking oportunidad sa labas ng bayan at bansang ito. Mabuti na rin na natututo kang mag-isa, iho. Hindi naman sa lahat ng oras ay kailangan mong matuto sa iba. You should know how to learn with yourself too," si daddy. Nananatili akong tahimik at nakikinig lang sa kanila. Kung mag usap sila ay para silang mag ama. I bet daddy wants Damian to be his son too. Hindi niya man sabihin ay halata naman ata naming lahat na isang beses niya na ring hiniling na magkaroon ng anak na lalaki. "Yes, tito. Ikaw po ba? Bakit po hindi niyo mas ipinalalaki ang business niyo? Your business is very successful at halos sayo na ku
Matapos ang tawagan namin ni Elli ay hindi na ako bumaba. Ayoko nang makasalamuha pang muli si Melania dahil baka hindi ako makapagpigil at masabihan ko pa siya ng kung ano-ano. Nanatili ako sa kwarto buong gabi kahit na kumakalam pa rin ang tyan ko. Kaunti lang kasi ang nakain ko kanina kaya grabe ang gutom ko ngayon. Ghad, noong nakaraang taon ay sama ng loob lang naman ang nakukuha ko. Bakit ngayon may kasama ng gutom? "Azari?" Mabilis natigil ang imahinasyon ko nang marinig ko ang boses ni Ria mula sa labas ng kwarto. Kahit na tinatamad ay nagawa ko pa ring tumayo mula sa kama at pag buksan siya ng pinto. "Bakit?" tanong ko. Sobrang liit lang ng bukas ng pinto na halos mata ko lang ang nakikita. Wala akong balak na patambayin siya ngayon dito sa loob dahil mainit pa rin ang ulo ko dahil kay Melania. Kung 'di lang siguro sila magkamukha ng nanay niya baka ginawa ko pa 'tong bestfriend si Ria.
"Uh...eherm," Mabilis akong napabalik sa reyalidad nang marinig ko ang pekeng ubo ni Ms. Williams. Nakataas ang kilay niya sa akin habang itinuturo ang relo niya. "Uh...I was about to thank him," dahilan ko nang makita ko ang pabalik-balik na sulyap niya sa aming dalawa ni Damian. Baka akalain pa nito may gusto ako roon. "Why didn't you do it?" tanong niya sa akin. Palihim akong umirap. Tsismosa rin pala 'tong si Ms. Williams eh no? "Because he's annoying," sagot ko. Nakita ko ang ilang beses na pag iling niya bago naglagay ng papel sa harap ko. Hindi ba siya naniniwala? Totoo namang 'yon ang dahilan ko, ah? Maissue rin 'tong si Ms. Williams. "Open your book on page 342," utos niya sa akin. Nagkibit balikat na lang ako at sinunod ang utos niya. Nagsimula siyang magturo habang ako naman ay tahimik na nakikinig. Pinagpapahinga niya ako every 30 m
"Dad, do you think Azari will like her new room?" nag-aalalang sabi ni Ria. Ibinaba ni tito Leandro ang dyaryo at nakangiti siyang tiningnan. "Oo naman, anak. Azari may be a brat but she's sweet. Hindi niya lang pinapakita 'yon dahil hindi naman siya sanay na makasama tayo," sagot ni tito sa kanya. Nananatili akong tahimik sa gilid at nakikinig lang sa kanila. Darating ngayon ang parating kinukwento ni Ria sa akin na kapatid niya. Her name is Azari. I've never seen her before kasi ngayon lang naman ako nanatili rito tuwing summer. Parati akong nasa ibang bansa para samahan si mama. "Dad, c'mon!" Hindi ko alam kung ngingiti ako o hindi dahil sa sobrang pagka-excited ni Ria. It's good that she's like this when it comes to her step-sister. Ang problema lang sa kanya ay masyado siyang magaslaw 'pag excited, nagiging aggressive tuloy. I'm used to it though. Ria is my friend since we were kids, sanay na sanay na ako sa ganitong ugali niya. Nananatili akong nasa malayo habang pinapanood s
Ang una kong nakita nang maimulat ko ang mga mata ay puting kisame. I'm sure I'm inside a hospital room. But why am I here? Gumapang ang kaba sa buong pagkatao ko nang maalala ang nangyari kanina. Agad kong hinaplos ang tyan ko at kinakabahang tiningnan 'yon. "'Yung baby ko..." I saw Damian beside me, sleeping. Nang marinig niya ang boses ko ay agad siyang naalarma. "Hey, are you okay? May masakit ba sayo? Should I call a doctor?" sunod-sunod na tanong niya. Hindi ko siya sinagot at tinitigan lang ang tyan ko. Does he already know that I'm pregnant? Anong nangyari sa baby namin? Okay lang ba siya? Where's Ali? Si mommy lang ba ang kasama niya sa bahay? Does she know that I'm here? "Damian 'yung baby natin. A-Anong nangyari? Okay lang ba siya, Damian? D-Dinugo ako kanina. Baka m-may nangyari na sa anak natin, Damian," naaalarma kong s
Ilang buwan ang lumipas hanggang sa ma-discharged si daddy sa ospital. Dito muna sila sa manila dahil hindi pa kayang bumyahe ni daddy. Ang alam ko ay sa condo ni Ria sila ngayon tumutuloy. "Mom, where are you going?" tanong ni Ali sa akin nang makitang nakabihis ako. Nasa tabi siya ni Damian, nagkukulay sa coloring book niya. Kaninang umaga rumating si Damian dito. Ewan ko kung nagta-trabaho pa ba 'to dahil palagi na lang narito sa penthouse. "Sa office, anak. Mommy needs to check on lolo's company and...kailangan din sa business natin, baby," sagot ko. Nilabas ko ang cellphone ko at nanalamin doon. Gosh, ilang araw akong walang paramdmam sa opisina kaya kailangan kong mag pakita roon ngayong nakalabas na ng ospital si daddy. "Can you stay here, mom? Daddy's here, I think it's the best time to play." "Ali, I
"Ha?" Halos manginig ang kamay ko dahil sa kaba. Seryoso ba siya? Bakit ngayon? Masakit na nga ang katawan ko tapos interview with his parents pa? Saksakin niyo na lang ako. "Mama and Papa wants to talk--" "Narinig ko. Bakit daw? Galit ba sila sa akin? Omg, Damian, ha. Paano kung ano, ayaw nila sa akin?" sunod-sunod na tanong ko. I heard him chuckle before kissing my cheek. Mabuti na lang at wala si Ria rito, baka mas lalong masaktan 'yon. I really think we should stay away from Ria muna while she's in the process of moving on? Kung mag lalandian kasi kami ni Damian sa harap niya ay baka masaktan lang siya lalo. "Don't be nervous. Mama and Papa don't judge easily. They look intimidating but I know them, they won't hate you if you didn't explain your side yet," pang-u
Kinabukasan ay pagod na pagod ang katawan ko. Kahit nakatulog ako nang mahimbing ay ramdam na ramdam ko pa rin ang pagod kagabi. Damian is still beside me, akala ko ay umuwi na siya kanina dahil ang sabi niya noong isang gabi ay isang buong araw lang siya rito. "Baby, let's eat breakfast," malambing na sabi niya habang tinatapik ang balikat ko. Iminulat ko ang mga mata ko at naaantok na tiningnan siya. "My body is tired." Humalakhak siya bago ako yakapin nang mahigpit. Hinaplos niya ang mukha ko bago ako halikan sa labi. "Last night was rough. I'm sorry but I'm not sorry..." Tiningnan ko siya nang masama at hinampas ng unan. Muli siyang humalakhak at hinila ako patayo sa kama. "Baby, c'mon! Alistair is waiting for us outside. She wanna hear your explanation about last night. Madaling araw ka na kasi u
Buong hapon akong naroon sa restaurant. Dalawang beses lang akong binalikan ng waitress at hindi na muling ginulo pa. I'm thankful that pinabayaran muna nila sa akin ang mga inorder ko para hindi na ako maistorbo. I don't want them to see me ugly crying while drinking wine. Hindi ako broken hearted, nalulungkot lang. Lumipas ang oras hanggang sumapit ang gabi. I feel a little bit dizzy because of the wine. Hindi naman umabot sa kalahati 'yon kaya nahihilo lang ako ng kaunti. Lumabas ako ng VIP room at pumuntang banyo. Inayos ko lang ang sarili ko bago umalis ng restaurant ng 'yon. Being alone while sad isn't helping, I need to socialize. Kailangan kong mag party. Sumakay ako ng sasakyan at inikot ang buong BGC. Sunod-sunod ang bar na nadaraanan ko pero ang tanging hinintuan ko lang ay 'yung walang pila. I don't have time
Tahimik ang buong kusina hanggang sa matapos ko siyang handaan ng pagkain. Grabe ang titig niya nang humarap ako, pakiramdam ko ay kaunti na lang ay itatapon niya na ako sa labas ng penthouse. Why is he so intimidating? "Here. Luto ni mommy 'yan," Inilapag ko ang plato na may lamang pagkain sa harap niya. Tinitigan niya 'yon bago nag simulang kumain. Umupo ako sa upuan ko kanina, hindi ko alam kung kakain na lang ako nang tahimik o kakausapin ko siya tungkol sa pinag-usapan nila ni Ria. "So uh...how's your day--I mean, kamusta 'yung pag-uusap niyo ni Ria?" Nag kagat ako ng labi, gusto kong sampalin ang sarili ko dahil sa kaba. Ano ba, Azari? Hindi ka naman papatayin ni Damian. Bakit ka ba nag kakaganyan, ha? "It went well," maikling sagot niya. Akala ko ay may isusunod pa siya roon pero ni isang
Mas lalong tumulo ang luha ko. Linakasan ko ang loob ko at lumapit sa kanya. I wiped his tears before hugging him tight. "Baby, ako lang 'yun, ako lang 'yung may alam ng nararamdaman mo noon. Ako lang..." Paulit-ulit niya 'yong binubulong habang humihikbi. Pilit kong pinipigalan ang pag hagulgol ko dahil baka magising si Ali. Baka mag taka pa 'yon kung bakit kami nag iiyakan dito. "Is it true? Someone locked her inside a cabinet?" tanong niya. Seryoso niya akong tiningnan sa mga mata kaya kahit natatakot ako sa kung ano mang gagawin niya ay mabilis pa rin akong tumango. I heard him curse before burying his face on my chest. "Now, my daughter thinks I don't love her..." bulong niya. Hindi ako sumagot at niyakap na lang siya. I know he's mad at me, pero ito lang ang alam kong mag papakalma sa kanya ngayon. "Tell me about her." I cleare
"Her fever is going down." Pinagmasdan ko si Ali, mahimbing at malalim ang tulog niya. This is the third day since she had her fever. Pababa na ang lagnat niya pero hindi pa rin nawawala ang pag-aalala ko. Simula noong sinabi ko kila daddy na may anak ako ay pinabayaan muna nila akong alagaan si Ali habang may sakit siya. Wala pa akong natatanggap na tawag sa kahit na sino sa kanila, pati kay Damian. Hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi dahil hindi nag pararamdam si Damian ngayon. Naiisip ko kasing baka hindi man lang pumasok sa isip niya na buhay ang anak namin. Baka ang nasa isipan niya ngayon ay nag pabuntis ako sa iba. Tumayo ako ng kama at iniwan si Ali kay mommy. Aalis ako ngayon dahil may kailangan akong gawin sa opisina ni daddy. Nag sisimula na kasi ulit bumangon ang negosyo niya dahil sa negosasyon namin sa iba't ibang b