Pakiramdam ko ay paulit-ulit na tinatapakan ang dibdib ko habang tumatakbo ang mga minuto. Nasa lamesa lang ang mga mata ko dahil pakiramdam ko, 'pag muli akong tumingin sa stage ay tutulo ang luha ko ano mang oras.
I don't know what's going on infront but I can hear some of the guests are giving them messages. For dad and Melania, for Damian and Ria.
This hurts. This hurts a lot.
"Thank you, Mrs. Bautista. Next, I would like to call Ms. Azari Kline to give her message for Mr. and Mrs. Lafuente and our soon to be Mr. and Mrs. Alleje."
Tila hinampas ako ng kahoy sa narinig ko. Ako pa talaga? Bakit kailangang ako pa? Dad never told me anything about this. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Pakiramdam ko ay mas lalo akong maiiyak kung haharapin ko sila.
Kagat ang labi akong tumayo at lumap
"Wake up, sleepy head..." Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko. I can feel the soreness of my insides because of what we did last night. Speaking of last night, we really did that? Like, omg. I already lose my virginity? "Let's eat breakfast. Aren't you hungry?" tanong ni Damian. Tumagilid ako at tuluyang binuksan ang mga mata. I saw Damian's morning face smiling at me. Nang makita niyang bukas na ang mata ko ay agad niya akong pinatakan ng isa ngunit matagal na halik. Nang pakawalan niya ang labi ko ay inilapit niya ako sa kanya bago ibaon ang mukha sa dibdib ko. "I thought we're gonna eat?" natatawang tanong ko sa kanya. Mas lalong humigpit ang yakap niya na tipong pati ang dibdib ko ay naiipit na. Ngayon ko lang napansin, I'm already wearing something. Puting tshirt 'yon na siguro ay kinuha niya sa closet ko. Ang pang-ibaba ko
Weeks had passed but we're still at Aklan. Hindi ako nalabas ng hotel dahil ayokong may makakakita sa akin. My phone is shut down because I know that Damian would call. Gamit ko ang panibagong cellphone na binili ni mommy sa akin noong nakaraan para may magamit pa rin ako. Tinatawagan ko ang numero ni Ria nang paulit ulit dahil gusto kong mag karoon kami ng pormal na pag-uusap. I won't leave Philippines if we wouldn't. Sa loob ng tatlong linggo ay wala akong ginawa kung hindi ang umiyak. Mommy thinks that I'm depressed because of the situation but I know that I'm not. I'm not suicidal or feel sick. Hindi rin ako iritable sa kahit anong bagay. I still have an interest to live, nalulungkot lang talaga ako dahil sa nangyayari ngayon. Kinuha ko ang cellphone sa side table at muling idinial ang numero ni Ria. Walang oras na hindi ako tumawag sa kanya. Halos tadtadin ko siya ng texts araw-araw para lang kausapin n
"Do you think we need to take her to a doctor na?" Nagmulat ako ng mga mata dahil sa mga boses na naririnig. Ceiling ng kwarto ko ang kaagad na sumalubong sa akin. Gosh, what happened? Ang huling naaalala ko lang ay bumagsak ako dahil sa sobrang hilo. "Oh, she's awake!" rinig kong boses ni Elli. Isa-isa silang lumapit sa akin at hinawakan ang noo ko. Iritado kong tinanggal 'yon at pinaghahampas ang mga kamay nila. "What the hell are y'all doing?" Umirap ako bago umupo. Inayos ko ang buhok ko bago tanggalin ang kumot na nakabalot sa akin. "Girl, how are you feeling? You passed out kanina. Gusto mo bang dalhin ka namin sa doctor?" si Mia. Umiling ako bago tumayo. So nung nahimatay ako kanina, ibig bang sabihin non, hindi pa ako naliligo? Yuck. Amoy swimming pool pa ata ako. &
I was crying the whole night. Hindi ako pinansin ni mommy buong araw dahil sa sinabi ko. Nasa kwarto ko buong araw si Andro at hindi ako iniwan. Hindi siya nag sasalita, nakikinig lang siya sa iyak ko. "Am I gonna be a bad person if I get rid of this baby, Andro?" humihikbi kong tanong. Humigpit ang yakap niya sa akin at inayos ang buhok ko. "Of course not. You wanna get rid of the baby because of the situation, right? You don't want your child to experience your life whenever you're at your father's house before. You are not a bad person, Azari. You just don't want to make your child's life miserable," mahinahon niyang sabi. Mas lalo akong humikbi. If the situation isn't like this, I would let my child live. I will give her everything I have just to make her happy. Pero hindi pwede, mas lalong gugulo 'yung sitwasyon. Damian and Ria just got engaged, alam ng lahat ng tao
Sa bawat araw na lumilipas ay hindi mawala ang kaba ko. Pakiramdam ko, ano mang oras ay darating si Damian sa hotel unit na tinutuluyan namin. "Here's your r****h, you preggy woman," si Elli. Inilapag niya ang mangkok na may lamang cooked Daikon R****h sa tabi ko. It's been almost two weeks since Ria saw us at the coffee shop. Hindi ko alam kung sinabi niya kay Damian na buntis ako o hindi dahil sa mga nagdaang araw, wala naman akong balita sa kanila. Lalo na kay Damian. Naisip ko tuloy na kahit sabihin ni Ria na buntis ako ay wala siyang pakialam. It's not like I want him to know that I'm pregnant but what if? Paano kung hindi ko ito ipapalaglag pero wala pa rin siyang pakialam sa amin? Okay, that hurts. But it's okay though. He never promised me a thing, he never told me he loves me. Wala siyang pinangako kung hindi 'yung kasal nil
Kinabukasan ay hindi pa pumuputok ang araw ay nasa Caticlan airport na kami. Today is the day that I'm leaving this country. I promise that I won't comeback here anymore unless it's necessary. "Woah, sa inyo 'to, Azari?" manghang tanong ni Mia habang nakatingin sa eroplano na nasa harap namin. Nag kibit ako ng balikat bago pagmasdan din 'yon. "I don't know. I've never seen this one before. Baka kay tita Elena," sagot ko. It is a white and pink private jet. Sigurado akong hindi 'yon kay mommy dahil hindi naman mahilig sa ganyang kulay si mommy. Lalo na ako, I love pink but it's a no for me when it comes to a private jet. I prefer black and gold or white and grey. "Let's go inside," yaya ni mommy. Inalalayan ako ni Andro habang papaakyat sa hagdan para maiwasan ang aksidente. Nang makapasok kami sa loob ay agad akong pinaupo ni Andro s
Years of hardwork. 'Yon ang nangyari sa buhay ko sa mga lumipas na taon. Raising Ali alone is a very hard responsibility. I'm enjoying it though. May mga panahon lang talaga na gusto ko nang sumuko at mawala na lang dahil sa hirap. When Ali reached the age of one, I started building my own jewelry business. I worked hard and invested a lot. All of those hardworks were worth it. My business grew until it become a billion dollar empire. My designs were recognized by a lot of people. Kahit na medyo may kamahalan 'yon ay parati pa ring naso-sold out. Kadalsan pa nga ay umaabot ng nine digits ang mga presyo non tuwing isinasali ko sa bidding. When Ali reached the age of two, we moved out from my mom's house. I know that leaving mom in our house is kinda sad. Wala siyang kasama pero parati naman siyang nag pupunta sa bahay namin. We moved in Seattle and live there alone. Hindi katulad sa Maryland, Ali
"Honey? Come here for a second," tawag ko kay Alistair. I'm packing her clothes because I'll send her to my mom's house later. Bukas kasi ng umaga ang alis ko papuntang Pilipinas kaya ngayon ko siya ihahatid. "Why po?" tanong niya sa akin bago lumapit. Kinuha ko ang stuff toy na regalo sa kanya ni Andro at pinakita 'yon sa kanya. "Do you want to bring this one?" "Yes, po. Mom, can I go to lola Elena's house when we get there? I wanna play with tito Elias po." "Sure, anak. You can always tell lola Alejandra to send you to their house," sagot ko. Nag patuloy ako sa pag-iimpake ng mga gamit niya bago isunod ang mga gamit ko. Nang matapos ay sakto namang tumawag ang secretary ko at sinabing ready na ang eroplano. Ang mga guards ang nag buhat ng mga gamit namin habang ako naman ay buhat ang natu
"Dad, do you think Azari will like her new room?" nag-aalalang sabi ni Ria. Ibinaba ni tito Leandro ang dyaryo at nakangiti siyang tiningnan. "Oo naman, anak. Azari may be a brat but she's sweet. Hindi niya lang pinapakita 'yon dahil hindi naman siya sanay na makasama tayo," sagot ni tito sa kanya. Nananatili akong tahimik sa gilid at nakikinig lang sa kanila. Darating ngayon ang parating kinukwento ni Ria sa akin na kapatid niya. Her name is Azari. I've never seen her before kasi ngayon lang naman ako nanatili rito tuwing summer. Parati akong nasa ibang bansa para samahan si mama. "Dad, c'mon!" Hindi ko alam kung ngingiti ako o hindi dahil sa sobrang pagka-excited ni Ria. It's good that she's like this when it comes to her step-sister. Ang problema lang sa kanya ay masyado siyang magaslaw 'pag excited, nagiging aggressive tuloy. I'm used to it though. Ria is my friend since we were kids, sanay na sanay na ako sa ganitong ugali niya. Nananatili akong nasa malayo habang pinapanood s
Ang una kong nakita nang maimulat ko ang mga mata ay puting kisame. I'm sure I'm inside a hospital room. But why am I here? Gumapang ang kaba sa buong pagkatao ko nang maalala ang nangyari kanina. Agad kong hinaplos ang tyan ko at kinakabahang tiningnan 'yon. "'Yung baby ko..." I saw Damian beside me, sleeping. Nang marinig niya ang boses ko ay agad siyang naalarma. "Hey, are you okay? May masakit ba sayo? Should I call a doctor?" sunod-sunod na tanong niya. Hindi ko siya sinagot at tinitigan lang ang tyan ko. Does he already know that I'm pregnant? Anong nangyari sa baby namin? Okay lang ba siya? Where's Ali? Si mommy lang ba ang kasama niya sa bahay? Does she know that I'm here? "Damian 'yung baby natin. A-Anong nangyari? Okay lang ba siya, Damian? D-Dinugo ako kanina. Baka m-may nangyari na sa anak natin, Damian," naaalarma kong s
Ilang buwan ang lumipas hanggang sa ma-discharged si daddy sa ospital. Dito muna sila sa manila dahil hindi pa kayang bumyahe ni daddy. Ang alam ko ay sa condo ni Ria sila ngayon tumutuloy. "Mom, where are you going?" tanong ni Ali sa akin nang makitang nakabihis ako. Nasa tabi siya ni Damian, nagkukulay sa coloring book niya. Kaninang umaga rumating si Damian dito. Ewan ko kung nagta-trabaho pa ba 'to dahil palagi na lang narito sa penthouse. "Sa office, anak. Mommy needs to check on lolo's company and...kailangan din sa business natin, baby," sagot ko. Nilabas ko ang cellphone ko at nanalamin doon. Gosh, ilang araw akong walang paramdmam sa opisina kaya kailangan kong mag pakita roon ngayong nakalabas na ng ospital si daddy. "Can you stay here, mom? Daddy's here, I think it's the best time to play." "Ali, I
"Ha?" Halos manginig ang kamay ko dahil sa kaba. Seryoso ba siya? Bakit ngayon? Masakit na nga ang katawan ko tapos interview with his parents pa? Saksakin niyo na lang ako. "Mama and Papa wants to talk--" "Narinig ko. Bakit daw? Galit ba sila sa akin? Omg, Damian, ha. Paano kung ano, ayaw nila sa akin?" sunod-sunod na tanong ko. I heard him chuckle before kissing my cheek. Mabuti na lang at wala si Ria rito, baka mas lalong masaktan 'yon. I really think we should stay away from Ria muna while she's in the process of moving on? Kung mag lalandian kasi kami ni Damian sa harap niya ay baka masaktan lang siya lalo. "Don't be nervous. Mama and Papa don't judge easily. They look intimidating but I know them, they won't hate you if you didn't explain your side yet," pang-u
Kinabukasan ay pagod na pagod ang katawan ko. Kahit nakatulog ako nang mahimbing ay ramdam na ramdam ko pa rin ang pagod kagabi. Damian is still beside me, akala ko ay umuwi na siya kanina dahil ang sabi niya noong isang gabi ay isang buong araw lang siya rito. "Baby, let's eat breakfast," malambing na sabi niya habang tinatapik ang balikat ko. Iminulat ko ang mga mata ko at naaantok na tiningnan siya. "My body is tired." Humalakhak siya bago ako yakapin nang mahigpit. Hinaplos niya ang mukha ko bago ako halikan sa labi. "Last night was rough. I'm sorry but I'm not sorry..." Tiningnan ko siya nang masama at hinampas ng unan. Muli siyang humalakhak at hinila ako patayo sa kama. "Baby, c'mon! Alistair is waiting for us outside. She wanna hear your explanation about last night. Madaling araw ka na kasi u
Buong hapon akong naroon sa restaurant. Dalawang beses lang akong binalikan ng waitress at hindi na muling ginulo pa. I'm thankful that pinabayaran muna nila sa akin ang mga inorder ko para hindi na ako maistorbo. I don't want them to see me ugly crying while drinking wine. Hindi ako broken hearted, nalulungkot lang. Lumipas ang oras hanggang sumapit ang gabi. I feel a little bit dizzy because of the wine. Hindi naman umabot sa kalahati 'yon kaya nahihilo lang ako ng kaunti. Lumabas ako ng VIP room at pumuntang banyo. Inayos ko lang ang sarili ko bago umalis ng restaurant ng 'yon. Being alone while sad isn't helping, I need to socialize. Kailangan kong mag party. Sumakay ako ng sasakyan at inikot ang buong BGC. Sunod-sunod ang bar na nadaraanan ko pero ang tanging hinintuan ko lang ay 'yung walang pila. I don't have time
Tahimik ang buong kusina hanggang sa matapos ko siyang handaan ng pagkain. Grabe ang titig niya nang humarap ako, pakiramdam ko ay kaunti na lang ay itatapon niya na ako sa labas ng penthouse. Why is he so intimidating? "Here. Luto ni mommy 'yan," Inilapag ko ang plato na may lamang pagkain sa harap niya. Tinitigan niya 'yon bago nag simulang kumain. Umupo ako sa upuan ko kanina, hindi ko alam kung kakain na lang ako nang tahimik o kakausapin ko siya tungkol sa pinag-usapan nila ni Ria. "So uh...how's your day--I mean, kamusta 'yung pag-uusap niyo ni Ria?" Nag kagat ako ng labi, gusto kong sampalin ang sarili ko dahil sa kaba. Ano ba, Azari? Hindi ka naman papatayin ni Damian. Bakit ka ba nag kakaganyan, ha? "It went well," maikling sagot niya. Akala ko ay may isusunod pa siya roon pero ni isang
Mas lalong tumulo ang luha ko. Linakasan ko ang loob ko at lumapit sa kanya. I wiped his tears before hugging him tight. "Baby, ako lang 'yun, ako lang 'yung may alam ng nararamdaman mo noon. Ako lang..." Paulit-ulit niya 'yong binubulong habang humihikbi. Pilit kong pinipigalan ang pag hagulgol ko dahil baka magising si Ali. Baka mag taka pa 'yon kung bakit kami nag iiyakan dito. "Is it true? Someone locked her inside a cabinet?" tanong niya. Seryoso niya akong tiningnan sa mga mata kaya kahit natatakot ako sa kung ano mang gagawin niya ay mabilis pa rin akong tumango. I heard him curse before burying his face on my chest. "Now, my daughter thinks I don't love her..." bulong niya. Hindi ako sumagot at niyakap na lang siya. I know he's mad at me, pero ito lang ang alam kong mag papakalma sa kanya ngayon. "Tell me about her." I cleare
"Her fever is going down." Pinagmasdan ko si Ali, mahimbing at malalim ang tulog niya. This is the third day since she had her fever. Pababa na ang lagnat niya pero hindi pa rin nawawala ang pag-aalala ko. Simula noong sinabi ko kila daddy na may anak ako ay pinabayaan muna nila akong alagaan si Ali habang may sakit siya. Wala pa akong natatanggap na tawag sa kahit na sino sa kanila, pati kay Damian. Hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi dahil hindi nag pararamdam si Damian ngayon. Naiisip ko kasing baka hindi man lang pumasok sa isip niya na buhay ang anak namin. Baka ang nasa isipan niya ngayon ay nag pabuntis ako sa iba. Tumayo ako ng kama at iniwan si Ali kay mommy. Aalis ako ngayon dahil may kailangan akong gawin sa opisina ni daddy. Nag sisimula na kasi ulit bumangon ang negosyo niya dahil sa negosasyon namin sa iba't ibang b