"Honey? Come here for a second," tawag ko kay Alistair. I'm packing her clothes because I'll send her to my mom's house later. Bukas kasi ng umaga ang alis ko papuntang Pilipinas kaya ngayon ko siya ihahatid.
"Why po?" tanong niya sa akin bago lumapit. Kinuha ko ang stuff toy na regalo sa kanya ni Andro at pinakita 'yon sa kanya.
"Do you want to bring this one?"
"Yes, po. Mom, can I go to lola Elena's house when we get there? I wanna play with tito Elias po."
"Sure, anak. You can always tell lola Alejandra to send you to their house," sagot ko. Nag patuloy ako sa pag-iimpake ng mga gamit niya bago isunod ang mga gamit ko.
Nang matapos ay sakto namang tumawag ang secretary ko at sinabing ready na ang eroplano. Ang mga guards ang nag buhat ng mga gamit namin habang ako naman ay buhat ang natu
"You live in Seattle?" tanong ni daddy sa akin. Tumango ako at muling tinitigan ang mukha niya. Daddy aged a lot. Parang buong taon na puro trabaho lang ang ginawa niya at hindi naaalagaan ang sarili niya. "You live alone?" Muli akong tumango. Hindi ko naman pwedeng sabihin na hindi ako nag iisa sa bahay dahil baka mag tanong na naman siya kung sinong kasama ko. I wonder how dad would react if he met my daughter. I'm sure he'll love Ali. "Did you graduated college already?" tanong niya uli. Daddy is very curious, huh? Sabagay, wala naman kasi akong pinaalam sa kanila tungkol sa buhay ko dahil busy ako sa negosyo at sa anak ko. Ni wala nga akong social media account, tanging ang business ko lang ang meron. Nagulat na lang ang mga tao non na business woman na ako. "No, I dropped out after finishing my first year," sagot ko. Halata ang gulat sa mga mata niya pero agad ding
Nang makabalik ako ay inaakyat na nila si daddy sa kwarto. Ako ang nag pakain sa kanya at nag bantay dahil ayaw niya akong umalis sa tabi niya. Lumipas ang oras hanggang sumapit ang hapon. Tulog si daddy kaya si Nerida na lang muna ang pinagbantay ko. Bumaba ako ng bahay at sa sala tumambay. Katulad noon, sobrang tahimik pa rin dito. I wonder if Ria's friends still come here every summer. Paniguradong may kanya-kanya ng buhay ang mga 'yon dahil naka-graduate na sa college. I opened my laptop and started reading the files my secretary sent me. Hindi ganon karami 'yon dahil binasa ko na naman ang iba kahapon. Kahit na naririto ako ay paminsan-minsan ko ring tinitingnan ang daloy ng negosyo ko. Alam kong si daddy ang dapat na iprioritized ko dahil 'yon ang pinunta ko rito pero, kailangan ko rin asikasuhin ang negosyo ko, 'no. Nasa kalagitnaan ako ng pagt-trabaho nang
"Cereful," paalala ko kay daddy. Paalis na kasi kami ngayon papuntang Manila. Sa susunod na araw na ang operasyon ni daddy. Isinakay ng mga hardinero si daddy sa van. Daddy's riding on a wheelchair kasi pinagbawalan siya ng doctor na mag lakad-lakad. Iisang van lang ang sinasakyan namin dahil ayaw akong paalisin ni daddy sa tabi niya. Good thing the van is huge so we can all fit inside. Nang maisakay si daddy ay sumunod naman ako. Tinabihan ko siya at inayos ang upo. Ria is on his other side, pinag-gigitnaan namin siya. Damian is the Driver while Melania is sitting on his side. Simula noong nag-usap kami ni Ria tungkol sa business ni daddy ay hindi na ako inimikan ni Melania. Tuwing darating ako ay aalis siya. Tuwing mag sasalita ako ay mananahimik siya. About sa negosyo naman, the negotiation was very smooth, sobrang laking tulong ng koneksyon ni mommy at ni tita Elena.
Nang makalabas kami ng airport ay agad kaming pinagkaguluhan ng tao. Hindi lang ako ang habol nila kung hindi ang daddy ko rin. Kalat na kasi sa buong bansa ang unti-unting pagkabagsak ng kumpanya niya. Hindi ko alam kung sinong nag hire ng mga bodygyards na pumapalibot sa amin ngayon dahil wala namang nasabi sa akin si Ria na kumuha siya. Lalo na ako, hindi naman ako nag dala ng kahit na sinong bodyguards dito. Kalat ang mga reporters sa paligid kaya nahirapan kaming sumakay sa loob ng van. Bilang pag iwas sa kanila ay huminto saglit sina Ria para sagutin ang iilang mga tanong. Kami naman ni Damian ay mapayapang naisakay si daddy sa van dahil wala nang nasunod. Sa gitna ng paghihintay na sumunod sina Melania ay nakatanggap ako ng text kay Ria. Sabi niya ay mauna na raw kami sa hospital dahil may aasikasuhin pa sila ni Melania. "Dami
"I-I don't think I can come today? May imi-meet pa kasi ako." Nag kagat ako ng labi. Dad's operation yesterday were successful. Dapat ay kahapon ay nandito na sana sila mommy pero dahil nga hindi ko sila makikita ng buong araw kahapon, ngayon na lang sila darating. "Ah, ganon ba? Oh sige, sabihin ko na lang kay daddy na may inaasikaso ka. I think he would understand naman since...sinamahan mo naman siya buong araw kahapon," sabi ni Ria mula sa kabilang linya. "Alright. I need to hang this up now, bye." Hindi ko na hinintay ang sagot niya at pinatay ang tawag. Dumiretso ako ng banyo at naligo. Susunduin ko pa kasi sila mommy sa airport. Ngayon pa lang makakapunta si Ali rito kaya alam kong maiinitan siya. Kadalasan kasi ang mga pinupuntahan naming bansa ay malalamig ang panahon. Matapos kong maligo ay humarap ako sa vanity
Nang makarating ako sa bahay ay dire-diretso ako sa kwarto. Pagkapasok ko ay mayroon na roong doctor at kinakausap si mommy. "Oh my gosh," kagat labi akong lumapit sa kanya. I touched her forehead using the back of my hands and geez, she's really burning with fever. "Doc, how's my daughter?" Hindi ko inalis ang paningin ko kay Ali. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko, kinakabahan, natatakot, o naiiyak. "The cause of her fever is probably heat exhaustion. Ang sabi ni Ms. Kline kanina ay hindi sanay ang anak mo sa mainit na temperatura. Nabigla ang katawan niya dahil sa init nang dumating siya rito," sagot niya sa akin. Hindi na ako sumagot at sumampa na lang sa kama. Gosh, I'm nervous that seizure might attack her. Kahit thirty nine lang ang temperatures niya noon ay umatake pa rin, sana hindi umatake ngayon.
"Her fever is going down." Pinagmasdan ko si Ali, mahimbing at malalim ang tulog niya. This is the third day since she had her fever. Pababa na ang lagnat niya pero hindi pa rin nawawala ang pag-aalala ko. Simula noong sinabi ko kila daddy na may anak ako ay pinabayaan muna nila akong alagaan si Ali habang may sakit siya. Wala pa akong natatanggap na tawag sa kahit na sino sa kanila, pati kay Damian. Hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi dahil hindi nag pararamdam si Damian ngayon. Naiisip ko kasing baka hindi man lang pumasok sa isip niya na buhay ang anak namin. Baka ang nasa isipan niya ngayon ay nag pabuntis ako sa iba. Tumayo ako ng kama at iniwan si Ali kay mommy. Aalis ako ngayon dahil may kailangan akong gawin sa opisina ni daddy. Nag sisimula na kasi ulit bumangon ang negosyo niya dahil sa negosasyon namin sa iba't ibang b
Mas lalong tumulo ang luha ko. Linakasan ko ang loob ko at lumapit sa kanya. I wiped his tears before hugging him tight. "Baby, ako lang 'yun, ako lang 'yung may alam ng nararamdaman mo noon. Ako lang..." Paulit-ulit niya 'yong binubulong habang humihikbi. Pilit kong pinipigalan ang pag hagulgol ko dahil baka magising si Ali. Baka mag taka pa 'yon kung bakit kami nag iiyakan dito. "Is it true? Someone locked her inside a cabinet?" tanong niya. Seryoso niya akong tiningnan sa mga mata kaya kahit natatakot ako sa kung ano mang gagawin niya ay mabilis pa rin akong tumango. I heard him curse before burying his face on my chest. "Now, my daughter thinks I don't love her..." bulong niya. Hindi ako sumagot at niyakap na lang siya. I know he's mad at me, pero ito lang ang alam kong mag papakalma sa kanya ngayon. "Tell me about her." I cleare