7:00 am kami saktong nakarating sa Maryland. I feel nauseous because of the 17 hours flight. Inalalayan akong bumaba ng mga bodyguards ni mommy dahil sa hilo. Nang makalabas kami ng airport ay agad na nadagdagan ang mga bodyguards. May kumalat at ang iba naman ay lumayo sa amin para pagmasdan ang paligid.
Our car was surrounded by some paparazzis. I think they're 2-3 people. Kinukuhanan nila ng litrato ang sasakyan namin. Funny, anong makukuha nila riyan? Tinted ang sasakyan."Let's go," utos ni mommy sa driver namin. Mabilis lang kaming bumyahe papuntang potomac dahil hindi katulad sa Pilipinas, maluwag ang daan dito. Sa tingin ko nga ay kailanman ay hindi nagkatraffic dito.Minutes had passed until I saw the huge gate of our house. The driver pressed something on the car bago bumukas 'yon.The contemporary mansion still looks extravagant. Hindi mo iisipin na dalawang tao lang ang nakatira rito dahil sa sobrang laki.Wow,"Uh...what is going on?" takang tanong ko nang makababa sa bahay. Tita Elena, Elias, Elli and mommy were gathered at the huge table outside our house. "You want to forget your feelings for that Damian guy?" tanong ni tita Elena. Kahit na nagtataka ay marahan pa rin akong tumango. Bakit? Iuumpog ba nila ang ulo ko sa malaking lamesa para magkaroon ng amnesia at makalimot? "Y-Yeah. Why?" takang tanong ko sa kanila. Sinulyapan ko si mommy pero nag kibit balikat lang siya sa akin bago ipinagpatuloy ang pagbabasa ng magazine. Parang hindi pa siya interesado at sinasakyan lang ang mga trip nina tita Elena. "Let's forget him!" si Elli. Mas lalo tuloy kumunot ang noo ko. What do they mean? We? Hindi nga nila kilala si Damian. "Vacation is near, Azari. You already finished your highschool. Have some fun and find another man to replace him. O
After weeks, Andro and I became close. Lagi na siyang sumasama sa mga gala namin nina Elli. Wala naman siyang reklamo sa kung saan man kami mag punta dahil nag eenjoy naman siya. "Are you sure this one is needed, Elli?" tanong ko nang nag lagay na naman ng kung ano si Elliana sa cart namin. "Of course! I wouldn't lagay naman diyan if not. Saka, it's very important!" dahilan niya. Wala akong nagawa kung hindi umiling. Ano namang importante sa teddy bear? We're having a sleepover kasi sa bahay nina Andro. Elli was too excited because she saw how big Andro's house sa I*******m. Itinulak ko ang cart at nagpunta sa section ng mga chips. Marami akong kinuha roon at nilagay lahat sa cart. "All done!" excited na sabi ni Elli. Nakadalawang cart kami para lang sa sleep over. Parang pang isang buwan na na grocery 'tong pinamili namin para sa is
"Okay, okay. I'm almost done.""Okay, I'm still driving. I'll be there for maybe 10 minutes?" sagot ni Andro mula sa kabilang linya. Kahit hindi niya nakikita ay tumango ako."Drive safely, bye." Ako na ang nag patay sa tawag. Today is Elli's birthday kaya naman ipagdidiwang namin 'yon. This is her sweet 16 kaya naman kung anong gusto niyang klase ng selebrasyon ay gagawin niya. We're gonna celebrate her birthday sa bar na pag aari ni tita Elena. Actually, minors isn't allowed pero dahil nga sila ang may ari, pwede kami.I'm wearing a green midi dress. Lagpas ng tuhod 'yon at may sleeve na aabot malapit sa siko ko. I know this isn't not revealing enough for bars but I don't care. Hindi naman ako naroon para ipakita ang katawan ko.I did a low bun at nilagyan ng manipis na takas ang magkabilang parte ng buhok. Suot ko rin ang kulay brown na sanda
"Did you call tita Alejandra already?" tanong ni Elli sa isang bodyguard. "Yes, ma'am. She's on her way here," sagot ng guard sa kanya. Hindi na sumagot si Elli at ako na lang ang binigyan ng atensyon. I was hugging her the whole time because I still feel scared. Pakiramdam ko ay kung sino mang lumapit sa aking lalaki ay gagawin 'yon. Nakita kong kumuha si Elli ng wet wipes at ipinunas 'yon sa katawan ko. I'm still hugging her kaya alam kong nahihirapan siya pero parang hindi niya na inalintana 'yon. "Elli, how's Azari?" rinig kong boses ni Elias. Liningon ko sila at nakita kong papalapit sila saking dalawa ni Andro. Gumapang ang kaba sa dibdib ko at mas niyakap nang mahigpit si Elli. I started sobbing because of fear. "N-No! Please, no!" umiiyak kong sabi habang nakabaon ang mukha sa dibdib ni Elli. Ramdam ko ang pag tahimik nila ba
Ilang buwan ang nakalipas na tanging sina Andro, Elias, Elli, mommy and tita Elena lang ang kasama ko. Unti-unti akong nakakarecover pero walang pinag bago ang panic attacks ko 'pag may lumalapit sa akin na mga lalaki. My psychiatrist still visits me per month para tingnan kung may progress ako. I'm still homeschooled even though I'm college na. Dapat ay pumapasok na ako sa university ngayon pero hindi ko pa rin kaya. Bawal sa school namin 'yon pero dahil nga sa kondisyon ko, ginawa ni mommy lahat para lang pumayag 'yung dean ng school. "I heard you're flying back to Philippines two days from now?" tanong ni Andro sa akin habang nakasakay sa kabayo. We were racing kanina pero dahil sa pag-uusap, pinalakad na lang namin ang mga kabayo. "Yeah. I'm staying there for 2 months. I told you my father lives there so I need to go and see him two months a year," sagot ko. Ye
"Everything's ready?" tanong ni mommy sa akin. Tumango ako bago pasadahan ng tingin ang mga maletang dala ko. We're heading to the airport kasi mag aalas sais na ng umaga. Ang sabi ni mommy ay roon na raw sina Elli, hinihintay kami. They're not coming with us though. Si tita kasi ang nag asikaso ng sasakyan naming eroplano kasi nga busy si mommy kahapon. Parang ihahatid lang nila kami tapos nauna na sila roon. Mommy opened the car's door for me. Matapos non ay umikot siya para makapasok kung nasaan ang pinto ng driver's seat. Si mommy ang magd-drive ng sasakyan habang 'yung mga bodyguards naman ay nakasunod lang sa amin sakay ng isang van. After almost an hour, we reached baltimore. I almost fell asleep because of that long ride. Ilang minuto lang ang nakalipas nang nakarating kami sa airport. Sa saktong tapat kami ng eroplano huminto para maiwasang pag kaguluhan n
Lumipas ang hapon hanggang sa sumapit ang gabi. Dumating si mommy kasama ang mga bodyguards. Melania was silent the whole time since we arrived. Hindi ko alam kung mabait na siya o wala lang talaga siyang pakialam sa amin. "Saan ka ho nakahanap ng hotel?" tanong ko nang pumasok si mommy sa loob ng kwarto. "Just a few miles near boracay. Maganda 'yung view, kitang kita 'yung kabuoan ng beach. You should come to see sometimes," sagot niya. "I would. Wala naman akong madalas na kausap dito. Wala rin akong ginagawa 'pag walang klase." "Ipapasyal kita rito 'pag wala kang klase. Malaki ang bahay na 'to pero talagang wala kang magagawa 'pag wala kang kausap. Ang buong islang 'to ay maraming magagandang tanawin. Sayang naman kung hindi mo makikita." Umayos ako ng upo at nag angat ng tingin. Kahit hindi pa nag uumpisa ang klase ko ay excited
"It's alright, dear. I haven't used that one. Ikaw pa lang ang unang nakapag bukas ng kahon na 'yan," si mommy. Ngumiti ako at muling tiningnan ang paper bag. "This is for...Peter? Oh, yes. This is for you." Inabot ko sa kanya ang isang maliit na kahon. It is a rolex watch. Nadaanan namin ni mommy 'yon bago kami umuwi galing sa arundel mills. "This is nice," puri niya rito bago ako kindatan. Mahina akong natawa bago muling tiningnan 'yung laman ng paper bag. Nang makitang wala ng laman 'yung pangalawa ay kinuha ko ulit yung pang huling paper bag kay mommy. "What are you looking for?" kunot noong tanong ni mommy sa akin. "I can't find Damian's..." sagot ko at patuloy pa rin na nag hahalungkat. "Maybe you left it in your room?" "I didn't. Hawak ko pa nga 'yon kanina." "Gaano ba kalaki 'yung gift mo, Azari? Baka nga naiwan mo sa kwarto mo," si Ria. Umiling ako. Hindi 'yun sobrang laki. Kung
"Dad, do you think Azari will like her new room?" nag-aalalang sabi ni Ria. Ibinaba ni tito Leandro ang dyaryo at nakangiti siyang tiningnan. "Oo naman, anak. Azari may be a brat but she's sweet. Hindi niya lang pinapakita 'yon dahil hindi naman siya sanay na makasama tayo," sagot ni tito sa kanya. Nananatili akong tahimik sa gilid at nakikinig lang sa kanila. Darating ngayon ang parating kinukwento ni Ria sa akin na kapatid niya. Her name is Azari. I've never seen her before kasi ngayon lang naman ako nanatili rito tuwing summer. Parati akong nasa ibang bansa para samahan si mama. "Dad, c'mon!" Hindi ko alam kung ngingiti ako o hindi dahil sa sobrang pagka-excited ni Ria. It's good that she's like this when it comes to her step-sister. Ang problema lang sa kanya ay masyado siyang magaslaw 'pag excited, nagiging aggressive tuloy. I'm used to it though. Ria is my friend since we were kids, sanay na sanay na ako sa ganitong ugali niya. Nananatili akong nasa malayo habang pinapanood s
Ang una kong nakita nang maimulat ko ang mga mata ay puting kisame. I'm sure I'm inside a hospital room. But why am I here? Gumapang ang kaba sa buong pagkatao ko nang maalala ang nangyari kanina. Agad kong hinaplos ang tyan ko at kinakabahang tiningnan 'yon. "'Yung baby ko..." I saw Damian beside me, sleeping. Nang marinig niya ang boses ko ay agad siyang naalarma. "Hey, are you okay? May masakit ba sayo? Should I call a doctor?" sunod-sunod na tanong niya. Hindi ko siya sinagot at tinitigan lang ang tyan ko. Does he already know that I'm pregnant? Anong nangyari sa baby namin? Okay lang ba siya? Where's Ali? Si mommy lang ba ang kasama niya sa bahay? Does she know that I'm here? "Damian 'yung baby natin. A-Anong nangyari? Okay lang ba siya, Damian? D-Dinugo ako kanina. Baka m-may nangyari na sa anak natin, Damian," naaalarma kong s
Ilang buwan ang lumipas hanggang sa ma-discharged si daddy sa ospital. Dito muna sila sa manila dahil hindi pa kayang bumyahe ni daddy. Ang alam ko ay sa condo ni Ria sila ngayon tumutuloy. "Mom, where are you going?" tanong ni Ali sa akin nang makitang nakabihis ako. Nasa tabi siya ni Damian, nagkukulay sa coloring book niya. Kaninang umaga rumating si Damian dito. Ewan ko kung nagta-trabaho pa ba 'to dahil palagi na lang narito sa penthouse. "Sa office, anak. Mommy needs to check on lolo's company and...kailangan din sa business natin, baby," sagot ko. Nilabas ko ang cellphone ko at nanalamin doon. Gosh, ilang araw akong walang paramdmam sa opisina kaya kailangan kong mag pakita roon ngayong nakalabas na ng ospital si daddy. "Can you stay here, mom? Daddy's here, I think it's the best time to play." "Ali, I
"Ha?" Halos manginig ang kamay ko dahil sa kaba. Seryoso ba siya? Bakit ngayon? Masakit na nga ang katawan ko tapos interview with his parents pa? Saksakin niyo na lang ako. "Mama and Papa wants to talk--" "Narinig ko. Bakit daw? Galit ba sila sa akin? Omg, Damian, ha. Paano kung ano, ayaw nila sa akin?" sunod-sunod na tanong ko. I heard him chuckle before kissing my cheek. Mabuti na lang at wala si Ria rito, baka mas lalong masaktan 'yon. I really think we should stay away from Ria muna while she's in the process of moving on? Kung mag lalandian kasi kami ni Damian sa harap niya ay baka masaktan lang siya lalo. "Don't be nervous. Mama and Papa don't judge easily. They look intimidating but I know them, they won't hate you if you didn't explain your side yet," pang-u
Kinabukasan ay pagod na pagod ang katawan ko. Kahit nakatulog ako nang mahimbing ay ramdam na ramdam ko pa rin ang pagod kagabi. Damian is still beside me, akala ko ay umuwi na siya kanina dahil ang sabi niya noong isang gabi ay isang buong araw lang siya rito. "Baby, let's eat breakfast," malambing na sabi niya habang tinatapik ang balikat ko. Iminulat ko ang mga mata ko at naaantok na tiningnan siya. "My body is tired." Humalakhak siya bago ako yakapin nang mahigpit. Hinaplos niya ang mukha ko bago ako halikan sa labi. "Last night was rough. I'm sorry but I'm not sorry..." Tiningnan ko siya nang masama at hinampas ng unan. Muli siyang humalakhak at hinila ako patayo sa kama. "Baby, c'mon! Alistair is waiting for us outside. She wanna hear your explanation about last night. Madaling araw ka na kasi u
Buong hapon akong naroon sa restaurant. Dalawang beses lang akong binalikan ng waitress at hindi na muling ginulo pa. I'm thankful that pinabayaran muna nila sa akin ang mga inorder ko para hindi na ako maistorbo. I don't want them to see me ugly crying while drinking wine. Hindi ako broken hearted, nalulungkot lang. Lumipas ang oras hanggang sumapit ang gabi. I feel a little bit dizzy because of the wine. Hindi naman umabot sa kalahati 'yon kaya nahihilo lang ako ng kaunti. Lumabas ako ng VIP room at pumuntang banyo. Inayos ko lang ang sarili ko bago umalis ng restaurant ng 'yon. Being alone while sad isn't helping, I need to socialize. Kailangan kong mag party. Sumakay ako ng sasakyan at inikot ang buong BGC. Sunod-sunod ang bar na nadaraanan ko pero ang tanging hinintuan ko lang ay 'yung walang pila. I don't have time
Tahimik ang buong kusina hanggang sa matapos ko siyang handaan ng pagkain. Grabe ang titig niya nang humarap ako, pakiramdam ko ay kaunti na lang ay itatapon niya na ako sa labas ng penthouse. Why is he so intimidating? "Here. Luto ni mommy 'yan," Inilapag ko ang plato na may lamang pagkain sa harap niya. Tinitigan niya 'yon bago nag simulang kumain. Umupo ako sa upuan ko kanina, hindi ko alam kung kakain na lang ako nang tahimik o kakausapin ko siya tungkol sa pinag-usapan nila ni Ria. "So uh...how's your day--I mean, kamusta 'yung pag-uusap niyo ni Ria?" Nag kagat ako ng labi, gusto kong sampalin ang sarili ko dahil sa kaba. Ano ba, Azari? Hindi ka naman papatayin ni Damian. Bakit ka ba nag kakaganyan, ha? "It went well," maikling sagot niya. Akala ko ay may isusunod pa siya roon pero ni isang
Mas lalong tumulo ang luha ko. Linakasan ko ang loob ko at lumapit sa kanya. I wiped his tears before hugging him tight. "Baby, ako lang 'yun, ako lang 'yung may alam ng nararamdaman mo noon. Ako lang..." Paulit-ulit niya 'yong binubulong habang humihikbi. Pilit kong pinipigalan ang pag hagulgol ko dahil baka magising si Ali. Baka mag taka pa 'yon kung bakit kami nag iiyakan dito. "Is it true? Someone locked her inside a cabinet?" tanong niya. Seryoso niya akong tiningnan sa mga mata kaya kahit natatakot ako sa kung ano mang gagawin niya ay mabilis pa rin akong tumango. I heard him curse before burying his face on my chest. "Now, my daughter thinks I don't love her..." bulong niya. Hindi ako sumagot at niyakap na lang siya. I know he's mad at me, pero ito lang ang alam kong mag papakalma sa kanya ngayon. "Tell me about her." I cleare
"Her fever is going down." Pinagmasdan ko si Ali, mahimbing at malalim ang tulog niya. This is the third day since she had her fever. Pababa na ang lagnat niya pero hindi pa rin nawawala ang pag-aalala ko. Simula noong sinabi ko kila daddy na may anak ako ay pinabayaan muna nila akong alagaan si Ali habang may sakit siya. Wala pa akong natatanggap na tawag sa kahit na sino sa kanila, pati kay Damian. Hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi dahil hindi nag pararamdam si Damian ngayon. Naiisip ko kasing baka hindi man lang pumasok sa isip niya na buhay ang anak namin. Baka ang nasa isipan niya ngayon ay nag pabuntis ako sa iba. Tumayo ako ng kama at iniwan si Ali kay mommy. Aalis ako ngayon dahil may kailangan akong gawin sa opisina ni daddy. Nag sisimula na kasi ulit bumangon ang negosyo niya dahil sa negosasyon namin sa iba't ibang b