“Just send those to me then. I need to read the documents before we file the counter-affidavit. Alright, I’ll wait,” ani Jace kay Eli habang kausap ng binata ang kanyang assistant sa cellphone.He is in a lot of mess right now in the office kaya hindi niya maiwan ang mga trabaho kahit na naroon na siya sa ospital at binabantayan ang kanyang abuela. He needs to make time for all those concerns too. Because that’s his job as the CEO of LDC, to keep everything afloat even if his life is crumbling into pieces.“I know. But tell Atty. Marquez that I will call him later today for further instructions. Please also make sure that the legal team is ready to answer should this news leaked to the media,” dugtong pa ni Jace, nagbuga ng hininga bago tuluyang tinapos ang tawag.Sandaling pinakatitigan ng binata ang kanyang cellphone, iniisip kung kailan ulit magri-ring iyon. He barely slept and he’s been answering calls left and right the whole night last night. The concerns relating to LDC kept
Malakas ang pagkabog ng dibdib ni Lara habang naroon siya sa restroom sa ground floor ng ospital. Hawak niya sa isang kamay ang pregnancy test stick na agad niyang binili kanina nang bumuti ang kanyang pakiramdam. Hinihintay ng dalaga na matapos ang tatlong minuto na gaya nang nasa instruction ng kit. Tatlong minuto lang subalit pakiramdam ni Lara ay ang tatlong minutong iyon ay katumbas na ng habambuhay na paghihintay.Ilang sandali pa, tumunog ang timer niya. Maingat na sinilip ni Lara ang stick na nakalagay sa counter ng CR upang lalo lang panlamigan nang makitang nakabakas doon ang dalawang pulang linya. Kumpirmado, buntis siya.Ang kanyang madalas na pagkaliyo, ang kanyang pagiging antukin, maging ang kanyang pagiging pihikan sa pagkain, lahat ng iyon ay sintomas ng pagdadalang-tao niya. Subalit bakit ni hindi man lang niya naisip ‘yon? Halos tatlong linggo na rin siyang delayed! She could’ve known. She could’ve…A baby. She and Jace are having a baby!Napasinghap siya, natutop
Panay pa rin ang hikbi ni Lara habang nakaupo siya sa waiting area ng ICU. Kanina pa siya roon, naghihintay sa pagpayag ni Jace na makapasok siya sa mismong silid ni Cristina. She wanted to grieve too. Dahil sa maikling panahon na nakilala niya ang matanda, wala itong ibang ipinakita sa kanyang kundi pawang kabutihan lamang. At maging siyang ay nasasaktan din sa pagpanaw nito.Gusto niya ring umiyak, magdalamhati. Kaya lang… kanina pa siya pinagtatabuyan ni Jace. He gave orders not to be near him. Na kung maari lang siya nitong paglahuin marahil ay kanina pa nito ginawa. At isa ‘yon sa lalong nagpapahirap sa kanya.Mahirap na ngang tanggapin ang pagkawala ni Cristina, ipinagtatabuyan pa siya ng asawa.Mabilis na nagpunas ng luha si Lara nang maramdaman niya ang muling pagtulo niyon sa kanyang pisngi. Ayaw niyang sumuko. Hindi niya susukuan si Jace. Magpapaliwanag siya. Makikiusap. Gagawin niya ang lahat upang magkaayos sila. Gagawin niya ‘yon hindi lang para sa kanya kundi para sa kan
“Sir, handa na po kayo?” pukaw ni Eli sa boss nang makita itong nakatayo sa may glass wall panel ng penthouse nito.Hindi gaya kanina nang iwan niya ito, nakaligo na ito at nakabihis na rin ng bagong damit. Hindi ito umuwi sa bahay nito dahil sinabi niyang pinauwi niya si Lara doon. Hanggang ngayon, hindi pa rin alam ng assistant ang totoong dahilan sa galit ng boss kay Lara. Subalit umaasa siyang maayos din ng mag-asawa iyon. Dahil kailangan ng boss ng karamay ngayon, higit kailanman.“It’s officially the first day without Lola, Eli. I don’t know how will it go,” anang binata, tinanaw ang papasikat pa lang na araw sa ‘di kalayuan. He only had two hours of sleep and his body craved for rest. Subalit hindi niya magawa. Marami pa siyang aasikasuhin.“Magiging maayos po ang lahat, Sir. Tumawag po ang sa memorial gardens, handa na raw po po ang lahat doon. Marami na rin po ang tumawag at nagpaabot ng pakikiramay. Nagtatanong na rin po ang mga taga-LDC kung kailan po sila pwedeng dumalaw,”
“Good morning, Ma’am!” bati ng empleyada ng LDC na nakasalubong ni Lara.Tipid na ngumiti si Lara, tumango bago muling nagpatuloy sa paglalakad. Nasa lobby ng LDC ang dalaga. Doon siya nagpahatid kay Daniel dahil plano niyang puntahan si Erin sa marketing department at kausapin.Matapos ang nangyaring pagtataboy ni Jace sa kanya sa burol ni Doña Cristina, wala nang mapuntahang iba si Lara. Ayaw niyang umuwi sa bahay ni Jace dahil lalo lamang siyang magmumukmok doon. Bagay na ayaw na niya sanang gawin dahil masakit na ang kanyang mata sa pag-iiyak nang nagdaang araw. And so, he planned to go to the only person in the world she could think of who would listen to her without judgement, her friend Erin.“Good morning, Ms. Lara,” bati ulit ng isa pang empleyado na kalalabas lang sa lift.“G-goodmorning,” bati ng dalaga bago humakbang papasok sa elevator. Nang sumara ang pinto ng lift, napabuga ng hininga si Lara. Hindi siya sanay sa atensyon na ibinibigay sa kanya ng mga dating kaopisina.
Sandaling pinagmasdan ni Linda ang pamangkin, sa isip ay isang kahilingan na sana, nakakapagsalita na lang siya ulit upang masagot niya nang maayos ang pamangkin kaya lang… Maluha-luhang inabot ni Linda ang pendant sa kuwintas ni Lara. Sandali niyang sinalat iyon bago tinuro ang pamangkin.Nagsalubong ang mga kilay ng dalaga, hindi maintindihan ang sinasaabi ng tiyahin. Maya-maya pa, tuluyan nang napaluha si Linda bago humagulgol.Nataranta na si Lara, niyakap ang tiyahin. “Sorry, T’ya. Hindi ko po sinasadya na guluhin kayo. H’wag na po kayong umiyak, T’ya. Hindi na po ako magtatanong,” anang dalaga, marahang hinagod ang likod ng tiyahin.Nang sandaling kumalma si Linda ay itinuloy ni Lara ang pagpasyal sa tiyahin sa garden. Hindi na muli pang binuhay ni Lara ang usapin tungkol sa kanyang mga panaginip o sa pendant na ibinigay ni Linda sa kanya. Emosyonal si Linda kapag tungkol sa nakaraan ang pinag-uusapan. Kaya kahit noon ay iwas ang dalaga sa pagtatanong tungkol sa kanyang ina dahi
“Mrs. Lagdameo, naririnig mo ba ‘ko?” anang pulis na siyang kausap ni Lara.Kanina pa nasa presinto ang dalaga at kasalukuyang kinukuhanan ng statement ng pulis. Subalit tila lumulutang ang isip niya at halos walang makuhang sagot ang pulis sa kanya. Kaya paulit-ulit ang pagtatanong nito. Paulit-ulit din siyang hindi sumasagot.Ang tanging nasa isip ni Lara sa mga oras na ‘yon ay ang katotohanang binalewala siya ni Jace kanina. Gano’n katindi ang galit nito sa kanya? Umabot na sa gano’n na hahayaan siya nitong damputin ng mga pulis upang kwestiyunin?‘My grandson’s love for you is stronger than anything else in this world. I am sure, time will come, he is ready to abandon everything just to be with you.’‘Yon ang sinabi sa kanya ni Cristina noong huli silang mag-usap. Gusto pa sana niyang paniwalaan ‘yon ngayon, patuloy na panghawakan kaya lang…”Nag-angat ng tingin si Lara, mariing pinagsalikop ang mga kamay upang pigilan ang mga luha. “P-pakiulit po ang tanong,” anang dalaga sa gara
“Jace, gusto ma ba ng juice? Ikukuha kita. Hindi ka pa naghahapunan, baka magkasakit ka,” ani Larissa kay Jace. Magkatabi ang dalawa sa pew sa chapel kung saan nakaburol si Doña Cristina, subalit kausapin dili siya ng lalaki.Pakiramdam ni Larissa ay para lamang siyang hangin at hindi nakikita ni Jace. Alam niyang nagdadalamhati ito sa pagpanaw ng abuela nito, subalit… maano ba namang pansinin din siya nito. Kanina pa siya roon, salita nang salita, paiyak-iyak nang kaunti para hindi siya mapaghalataang walang paki sa pagpanaw ng lola ng binata. Kaya lang, walang epekto ang presensiya niya sa lalaki.Nitong mga nakaraang araw sinasadya niya talagang mag-inarte at kunwari’y dinadalaw ng masamang panaginip upang palagi siya nitong puntahan. Alam niyang wala sa misyon niyang paamuin pati si Jace Lagdameo kaya lang… naroon na siya—nasa halos ituktok na ng mundo ng mga mayayaman. At sa posisyon niyang ‘yon, kailangan niyang magkaroon ng mas maraming oportunidad upang lalong umangat.Ang sa
“I think we better go. Malapit nang gumabi, Jace. Baka hanapin kami ni Lola,” paalam ni Lara kaya Jace habang naroon pa rin sila sa mga kwadra. Ayaw kasing tantanan ni Cami ang ama, panay ang tanong nito na parang matagal silang hindi nagkita. Subalit nang mapansin ni Lara na malapit nang lumatag ang dilim, napilitan nang magpaalam ang dalaga.Besides, gusto rin sana niyang kausapin si Jace tungkol sa Sudsidium Fund at sa pasya nila ng kanyang abuela tungkol doon.“Cami, it’s getting late. Mommy said you’re going home,” ani Jace sa anak.“No! I wanna stay with the horses, Daddy!” reklamo ng paslit, kumapit ng husto sa leeg ng ama.“Cami, Lola and Uncle Coco will miss you if you won’t go home tonight. Do you want them sad?” si Lara, nilapitan na ang mag-ama at pilit na kinukuha ang anak kay Jace. Subalit ibinuro lang ng anak ang mukha sa leeg ng ama nito, yumakap pa lalo.“I want Daddy, Mommy. Just Daddy,” pagmamatigas ni Cami.Makahulugang nagkatingninan sina Lara at Jace. Kilala n
Kanina pa nakabalik sa library si Lara subalit hindi mailis ng dalaga ang tingin sa bouquet na ibinigay ni Jace sa kanya. The flowers were very pretty. But that's not the reason why she's looking at the flowers. Nagre-replay kasi sa isip ng dalaga ang mga sinabi ni Jace sa kanya kanina.Mahal siya nito. Mahal pa rin siya nito. Napakadaling paniwalaan. Subalit...Ganoon na lang ba kadaling kalimutan ang lahat? Apat na taon niyang dinala ang sakit at pait na idinulot nito sa kanyang buhay. Apat na taon. Subalit isang sabi lang nito ng 'mahal kita', tila nakalimutan na niya ang lahat-- kaya na niyang patawarin ang lahat. Ganon lang ba dapat 'yon? Ganoon lamang ba talaga kadali dapat?She lost a child. That’s something that must never be taken lightly, that’s something that can never be forgiven easily. And yet her heart… wants to do otherwise. Her heart wants to forgive and forget. But her logic does not want that.That’s the source of her confusion—the battle between her heart and m
Tahimik na nakamasid sa labas ng sasakyan si Lara habang pauwi sila ni Cami sa hacienda. Kakalabas lang ng ospital ng anak. She should feel relieved but... there’s a heaviness in her heart that doesn’t go away.Marahil dahil iyon sa nangyari nang nagdaang gabi. Hindi alam ng dalaga kung saan nagpunta si Jace nang paalisin niya ito kagabi sa hospital suite ni Cami kagabi. He didn’t even show up this morning. O maging bago ma-discharge sa ospital ang anak.She had to make excuses for him for that. Kaya lang, panay pa rin ang hanap ni Cami sa ama. At isa iyon sa mga ipinag-aalala ni Lara. Paano kung hindi na ulit ito magpakita? Kung dahil lang sa mga nasabi niya kalimutan ulit sila nito na mag-ina? Kahit na h’wag na siya, para man lang sana kay Cami maisip ni Jace ang dumalaw sa hacienda.And then she remembered, ni hindi pa nga pala nila napag-usapan ang tungkol sa magiging set-up nila pagdating kay Cami. Ni hindi pa niya nasasabi rito ang mga kundisyon niya and how they will deal with
Agad na naestatwa si Lara sa ginawa ni Jace. For a brief moment she didn’t know what to do or even will her mind to think. Until… her lips quivered a little on its own accord and began to kiss him back. The kiss deepened and at that point, nothing else mattered. Not their past, not their present, not even the future. Just that kiss that she knew now, she still longs for.Nang umuwi siya sa Pilipinas upang magbakasyon, ni wala sa isip ni Lara na muli niyang kakausapin si Jace or even tell the truth about their daughter. At lalong wala sa plano niya ang muling mapalapit dito. But there she was, kissing Jace senseless— like a desert enjoying the first rain after so many for years, that’s how it felt like kissing Jace.Suddenly he gently placed his hand on her hips and pulled her closer to him. And her body just knew what to do, she leaned on him more-- filling his hot skin against hers. Now, he was too close. Too close she could feel his heart drumming wildly against his chest… just like
Kanina pa nagpaparoo’t parito si Jace sa loob ng opisina ni Mrs. Ferrer sa LDC. Apparently, biglang inatake sa puso ang matanda nang nagdaang gabi. At ayon sa legal document nito na nasa abogado nito, she is giving him full temporary authority to take over her shares at LDC should something happen to her.Nakausap na niya sa cellphone ang anak ng ginang. At wala itong tutol sa habilin ng ina dahil malaki ang tiwala nila sa binata. And now, Jace doesn’t know what to do. Mrs. Ferrer is the third highest shareholder in the company. Ibig sabihin twenty-five percent na ng kumpanya ang nasa kanyang kontrol. At kahit na malayo pa iyon sa dating 65% shares na kanyang pag-aari, his stakes are higher now than those on the board who had once voted him out of his own company.Subalit, kaya ba niyang pamahalaan ang shares na iyon gayong may naiwan din siyang gawain sa farm? For the last four years, si Mrs. Ferrer ang naging mata at kamay niya sa loob ng LDC. And now that the old woman is sick, ma
“Kumusta si, Cami, hija? Hindi pa ba lalabas ng ospital ang apo ko,”bungad na tanong ni Doña Carmelita kay Lara nang pansamatalang umuwi ang dalaga mula sa ospital. Gusto kasing masiguro ni Lara na nasa maayos na kalagayan ang abuela. Gusto ring siguruhin ng dalaga na hindi nawawalan ng supplies ang mga tauhan nila na pansamatang lumikas sa aplaya at nakatira sa tents malapit sa rest house.After the fire, authorities have instructed all residents from the shore to vacate the area for a while for inspection. Protected area kasi ang kakahuyan na nasunog at sakop ng pag-aari ng mga Lagdameo. Kaya kailngan ng thorough investigation bago pabalikin ang mga nakatira roon.So far, maayos naman ang kanilang mga tauhan. Their needs are all provided and they are safe. One less thing for her to worry about.Sandaling niyakap ni Lara si Carmelita na noon ay nasa lanai at nag-aagahan. “Cami is doing good, Lola. Pero bukas pa raw siya madi-discharge sabi ni Doc Xander.’“Should we ask for another d
Tahimik si Lara habang kumakain sila ni Jace ng burger at fries sa isang parte ng park sa plaza ng San Ignacio. Doon sila humantong matapos nilang mag-drive thru sa isang fast food at sa park na lang pinasyang kumain.Apparently, maagang nagsara ang restaurant na tinutukoy nito sa araw na ‘yon dahil may cleaning maintenance ang establisimiyento kinabukasan. It was already past nine in the evening, karamihan ng kainan sa lugar ay sarado na. Left with no choice, nag-drive thru na lang ang dalawa.Malapit lang sa ospital ang plaza kaya doon pinili ni Lara kumain. In case they need them, madali lang nilang mapuntahan si Cami.Kumakain si Lara subalit lumilipad ang isip ng dalaga, nasa mga ipinagtapat ni Tricia sa kanya tungkol kay Jace. Pasimpleng tinignan ni Lara ang binata, ipinagala ang mga mata sa mga braso nito.She can clearly see small stitches on his skin, stitches that weren’t there before.“What’s wrong? You don’t like the food?” untag ni Jace kay Lara, nang mapansin ng binata n
“Sorry, dinala ko si Emie dito,” umpisa ni Tricia nang tabihan ng doktor si Lara sa sofa ng hospital suite. Nakamasid ang dalawang babae sa kanilang mga anak na naglalaro sa ibabaw ng hospital bed ni Cami. “Ikinuwento kasi ni Xander kay Emie na ginamot niya si Cami. Emie was really curious to meet the daughter of her Uncle Jace kaya, nandito kami ngayon. I hope you don’t mind, Lara,” dugtong pa ng doktora.Ngumiti si Lara, marahang umiling. “O-of course, I don’t mind. Bihira lang magkaroon ng kalaro si Cami na kaedaran niya. And I can see that they are getting along very well,” anang dalaga, muling napangiti nang marinig ang sabay na paghalakhak ng mga bata.“I can’t believe you’re alive,” komento ni Tricia maya-maya, pabulong.“What?” Agad na napabaling si Lara sa doktora. “Pasensiya ka na, Lara. I still cannot wrap my head around the truth that you’re still alive. You see, mula nang makilala namin si Jace, ikaw lang ang lagi niyang bukambibig. Kapag naaksidente siya tuwing lasing,
“Pasensya ka na talaga, Ate. H-hindi ko sinasadya ang nangyari kay Cami. Sinubukan ko siyang habulin kaya lang—“ nagyuko ng ulo si Coco, marahang umiling.Napabuntong-hininga naman si Lara at marahang tinapik ang balikat ng pinsan. “Coco, h’wag mo nang isipin ‘yon. Aksidente ang lahat. Ang mahalaga, ligtas si Cami. Ligtas kayong tatlo nina Beth, “ anang dalaga bago bumaling kay Beth na nasa kabilang hospital bed naman. Iisang kwarto lang ang kinuha niya para sa dalawa. At habang si Jace ang nagbabantay kay Cami sa kabilang silid, binista naman ni Lara ang pinsan at ang yaya ng anak.“Beth, h’wag ka na ri ng malungkot. Wala kang kasalanan. Naipaliwanag ko na rin kay Manang Angie ang lahat ng nangyari. Nangako siyang hindi ka niya papagalitan,” umpisna ni Lara, bahagyang ngumiti, bumaba ang mga mata sa mga galos na tinamo ng tauhan dahil prinotektahan nito ang anak. “Ang sabi ni Cami, niyakap mo raw siya kaya kayo sabay na nahulog sa hukay. Because of that you reduced her other possible