May kwento po ang magkakapatid na d'Angelo. If you want to read, nasa kabilang libro ko po. Start at chapter 181 for Mateo's story and chapter 326 for Carlo's story. These are fast-paced stories rom-action novels. Also, I'm still writing another chapter. Sana mahintay ninyo. Salamat!
Lalong tumindi ang pagkabog ng dibdib ni Lara nang makita niya ang pagkasa ni Berto sa baril na hawak nito. On instinct ay napahawak siya sa kanyang tiyan. Poprotektahan niya ang kanyang anak kahit na anong mangyari.Hindi sila maaring mamatay sa kamay ng baliw at ganid na si T’yo Berto. Panahon na para labanan niya ito! Hinding-hindi na siya makakapayag na muling pagmalupitan nito!Humugot nang malalim na hininga si Lara, inipon ang tatag ng dibdib bago nagsalita. “D-d’yan kayo magaling, sa panananakot! Hindi na talaga kayo magbabago, T’yo. Puro kasamaan lang ang ginagawa ninyo!”Humalakhak si Berto, nakapangingilabot. “At ikaw, puro katangahan! Marami ka pang satsat! Akin na ang pera na sinabi kong ibigay mo!” anang matandang lalaki, hindi inaalis ang pagkakatutok ng baril kay Lara.Si Lara naman ay marahas na kinuha ang ATM sa bag at hinagis sa direksyon ng tiyuhin. Agad nalukot ang mukha ng matandang lalaki.“Ano ‘yan? Anong gagawin ko d’yan na lintek ka?!” gigil na sabi nito.“Na
Madilim pa nang magising si Jace kinabukasan. Ang malakas at walang tigil na pagtunog ng kanyang cellphone ang tuluyang nagpamulat sa binata. Namimigat man ang ulo at pumipintig ang sentido, napilitang abutin ng binata ang kanyang cellphone sa may bedside table.“H-hello?” ani Jace sa paos na tinig.“S-Sir! Buti naman at gising na kayo. M-may problema po, Sir,” anang tinig ni Eli, taranta.Patamad na napasulyap ang binata sa wall clock, marahas na nagbuga ng hininga pagkatapos. “It’s still fcking five in the morning, Eli. Ano na namang—““M-may nadisgrasya po sa site, Sir. Tatlo na raw po ang patay,” nagmamadaling balita ni Eli sa amo.Agad na pinanlakihan ng mga mata si Jace, panandaliang nakalimutan ang pananakit ng ulo. “Ano? How did… Dammit! Tawagan mo si Justin ngayon din, ipasilip mo ang police report. Magkita tayo sa lobby ng LDC in thirty minutes,” anang binata, bago nagmamadaling tumayo mula sa kama. Hahakbang na sana siya patungo sa banyo nang may magsalita mula sa kama.“B-
“Under investigation pa ang nangyaring aksidente sa site ng project ninyo, Mr. Lagdameo. But rest assured that we are looking at the possibility that this accident is premedidated and staged. Subalit mahihirapan tayong bigyan ng laban ang kumpanya ninyo kung sakaling hindi kayo makakapag-produce ng ebidensiya gaya rin sa mga nakaraang insidente sa mga construction sites ninyo. What you need to do now is to prepare yet again for another repercussion of this incident,” ani Lt. Alejandro kay Jace nang sadyain ito ng binata sa kanyang opisina sa police station.Doon dumiretso si Jace matapos bisitahin ng binata sa ospital ang limang construction workers na binawian ng buhay dahil sa pagguho ng isang pader ng Eritrium Tower. Iyon ang pader na ilang beses niyang pina-inspect at pina-fortify upang masigurong hindi bibigay nang maapektuhan iyon ng maliit na sunog na nangyari doon noon ilang buwan na rin ang nakalilipas. But someone must have missed the memo. Either that or someone must have d
Kanina pa palakad-lakad si Jace sa loob ng kanyang bahay at naghihintay ng balita tungkol kay Lara. He had a bottle of beer in his hand to keep the tension away as he waits but even that was futile. Patindi nang patindi ang nararamdam niyang tensiyon lalo pa na kahit na halos ginugol na ng kanyang mga tauhan ang buong araw sa pagtunton sa asawa, wala pa rin silang balita kung saan ito nagpunta.He tried calling Erin, subalit ayaw nitong sagutin ang kanyang mga tawag. Tinawagan na rin niya ang mga dati nitong kasamahan sa marketing department, but they were all clueless as to Lara’s whereabouts nor that of Erin’s.He doesn’t want to be anxious but he’s now on edge. Marami siyang gustong itanong kay Lara, mga bagay na gusto niyang linawin. He just wanted to know if he was misinformed about anything.‘And if you were what would you do?’ anang isang bahagi ng isip ng binata.Natigilan si Jace, tila may kung anong sumuntok sa kanyang tiyan. Wala sa sariling tinungga ng binata ang laman ng
Nineteen Years Ago“Happy birthday, Larissa!” bati ni Keith sa anim na taong gulang na si Larissa bago ito inabutan ng isang paper bag. Nasa labasan sila ng kanilang eskwelahan.“Salamat, Keith!” magiliw na sabi ni Larissa sa kaibigan na kahit na halos dalawang taon ang tanda sa kanya’y, sadyang malapit sa loob ng bata. Ito at si Jace ang kanyang unang naging mga kaibigan mula nang dumating sila ng kanyang Daddy mula sa US. At talaga namang hindi na silang mapaghiwalay na tatlo mula noon.Masaya ang bata na kahit na bagong salta siya sa kanyang bagong eskwela’y, mayroon na siya agad na kaibigan doon.“Punta ka sa party ko mamaya ha? Sabi ni Lola we will have as much spaghetti and cake as we want,” ani Larissa, ngumiti bago binuksan ang paper bag na regalo ni Keith . “Wow, the music note pin I liked!” bulalas ni Larissa, nagningning ang mga mata bago bumaling kay Keith. “Thank you, Keith! I like it!” ani Larissa, bahagya pang yumakap sa kaibigan.Ngumiti naman si Keith, gumanti ng yaka
“Maraming salamat, Agnes,” ani Doña Carmelita sa katulong nang maiupo siya nito sa kanyang kama. Si Agnes ay pamangkin ni Lita at naiwan sa mansiyon kasama ang ilan pa niyang katulong upang pangalagaan iyon. Subalit pinatawag ng matanda sa penthouse upang samahan sila roon pansamantala.Kararating lang ng matandang donya mula sa ospital. Kanina lang ay kasama niyang na-discharge mula sa ospital sina Lita at Manuel na nagtamo ng kaunting sugat sa ulo matapos ang ginawang pananakit ni Delia sa kanila kahapon.Nagpapasalamat ang matanda at walang napinsala sa kanila ng mga kasama niya sa bahay. At ngayong nasa mas maayos na silang kalagayan at nakauwi na, she can start moving on from the nightmare Delia had caused her.Three weeks. Tatlong linggo siyang nilinlang ng babaeg inakala niyang kanyang apo. Hanggang ngayon, hind pa rin lubos maisip ng matandang babae na nagpaloko siya nang ganoon katagal sa isang tao. Now that she had known the truth, looking back, there were tell-tale signs De
Sandaling natigilan si Carmelita, pinagmasdang maiigi ang dalaga na tinatawag siyang Lola. Pamilyar ang mukha nito. Hindi ba ito ang asawa ni Jace? Bakit…“L-Lola, a-ako po ito si L-Larissa,” muling sabi ni Lara, panay ang patak ng luha.Ngayong muling nakita ni Lara ang matanda, naiintindihan na niya kung bakit siya nakaramdam ng kung anong emosyon sa kanyang dibdib nang una niya itong makita. It was her grandmother. The grandmother she had forgotten for a long time.And seeing her now, old and frail makes her heart break. They have lost so much time. At wala nang nais pa ang dalaga kundi ang yakapin ito at sabihing hindi na ito muling mag-iisa dahil nakauwi na siya.Muling humakbang palapit ang dalaga sa abuela. Subalit muli itong nagsalita.“D’yan ka lang!” ani Carmelita sa mataas na tinig. “H’wag mo nang tangkaing lumapit. Kilala ko ang mga gaya mo, nais lamang pagkakitaan aang kalungkutan ko. Anong kailangan mo? Kwarta? Alahas? Bahay at lupa? Ano?!”Sandaling naguluhan si Lara, hi
Abala si Keith sa pagche-check ng kanyang naka-admit na pasyente nang marinig niya ang page mula sa information desk. They were asking all trauma surgeons to go to the ER to assist with the victims of a small collision accident nearby. Hindi na nag-aksaya pa ng oras ang binata at dali-daling tinungo ang ER.Gaya nang madalas mangyari, agad na sumalubong sa binata ang kaguluhan. Sa ER nangyayari ang unang laban ng mga pasyente sa pagitan ng buhay at kamatayan. And they, doctors, are there to help, to give their patients their best fighting chance at life.Mabilis na nagsuot ng gloves ang binata at humakbang sa bay 2 ng ER kung saan naroon ang apat na biktima ng aksidente. Naroon na rin ang iba pang miyembro ng trauma team, naghihintay sa assessment ng kanikang chief na si Dr. Pasion.“Keith,” ani Dr. Pasion, ang chief ng surgery departmet at ang kanyang immediate boss. “May stabbing victim sa cubicle 4. Doon na lang kayo ni Ronnie,” ang sabi ng doktor.Sandaling nagkatinginan ang magka
Ang malakas at sunod-sunod na ring ng kanyang cellphone ang nagpamulat ng mga mata ni Keith. Sinilip ng binata ang wall clock sa dingding ng kanyang condo at lalo lang nalukot ang mukha nang matantong halos alas otso pa lamanng ng umaga.Yesterday, he drove for six hours back and forth para lang bisitahin ang ina. But Divina was as cold as she had ever been. Wala ring napala ang binata. And so last night, pag-uwi niya sa siyudad, he went drinking, something that he had not done in a long time. He was too busy studying for the last four years. He was the guy tagged as all work and no play. And last night, he decided to give himself a little break. Kaya naman ngayon, he’s having a damn headache!Sandaling tumigil ang pagri-ring ng cellphone ng binata. Muli sanang pipikit si Keith subalit, bumalik sa pagri-ring ang kanyang cellphone. He muttered a curse before reaching out for his phone on the bedside table.“Hello?” anang binata sa paos na tinig, nakapikit, iniinda pa rin ang pumipintig
“Lara? Are you okay, hija?” untag ni Doña Carmelita sa apo na noon ay kasamang nakaharap ng matanda sa hapag. Kasalukuyang naghahapunan ang mag-lola. Kasama rin nila sa hapag si Cami na sinusubuan naman ng pagkain ni Lita.It was their typical family dinner subalit hindi nakaligtas sa matandang donya ang inaasal ng apo. Napansin niyang kanina pa ito tipid magsalita mula nang manggaling ito sa sementeryo kasama si Coco. At hindi mapigilan ng matandang babae ang mag-alala para sa apo.Kumurap-kurap si Lara, tumuwid ng upo at pilit na hinamig ang sarili. "Y-yes, Lola. Okay lang naman po ako,” alanganing sagot ni Lara.“You don’t seem fine to me, hija. You are too silent,” ani Carmelita bago sumubo ng pagkain.“A-ano… bago pagod din po, Lola. Medyo mahaba ang byahe namin ni Coco kanina,” pagdadahilan ng dalaga, uminom ng juice na nakasilbi sa kanyang harapan.Tumango-tango ang matanda. “Kung sabagay, hindi ka na sanay sa ganitong klaseng init ng panahon. Siguro ay nanibago ka lang. Siya n
Lara felt as if time stood still as soon as Jace’s presence surrounded her. Ni sa hinagap ay hindi niya akalaing sa muli nilang pagkikita ni Jace ay agad siya nitong yayakapin na parang walang nangyari sa kanilang pagitan apat na taon na ang nakararaan.. Has he gone mad? Mabilis lang ba itong mgakalimot sa mga kasalanan nito? Or did he think that she is still the same loser whom he just led on four years ago?Sa isang iglap ay bumalik lahat kay Lara ang mapapait na alaala ng nakaraan. Ang ilang beses nitong pagtataboy sa kanya. Ang pagpaparatang nito sa kanya na pakikipagrelasyon sa iba gayong ito naman ang may ibang ginawa. Ang ilang beses niyang pagmamakaawa… para sa kanilang anak na kanya ring naiwala.Agad na napuno ng galit ang dibdib ni Lara, mabilis na inipon ang lakas bago pilit na kumawala sa yakap ni Jace. And without warning, she slapped him so hard that he was rendered speechless for a while.“How dare you touch me, Mr. Lagdameo?!” umpisa ng dalaga. “Wala ka nang karapatan
Marahang inilapag ni Lara ang bungkos ng mga bilaklak sa ibabaw ng puntod ni Linda. Kararating lang nila sa publice cemetery kung saan nakalibing sina Linda at ang mag-inang Melissa at Lara Veronica ayon na rin sa pakiusap ni Coco.Four years ago, nalaman nilang hindi lang pala si Melissa ang nakalibing sa puntod nito kundi pati na rin si Lara Veronica na namatay sa sakit sa puso noong taon na ma-kidnap siya. Isinulat iyon ni Linda sa naiwan nitong diary. Kung bakit nito piniling ilihim na lang ang katotohanang iyon, hindi pa rin malinaw sa dalaga hanggang ngayon. Hindi rin niya halos maalala ang mga pangyayari kung paano siya napunta kay Linda matapos ang aksidente sa bangin. That memory is still vague.She remembered she wandered in the streets for some time—hungry and no memory of herself. Hanggang sa natagpuan siya ng isang ale. She doesn’t remember the face or the name of the woman anymore. Basta ang sabi nito, dadalhin siya nito sa magiging bahay niya. That’s all she remembered
“What? Bakit hindi mo sinabi sa akin tuwing magkausap tayo? Ano, nilihim mo na lang? Sinarili mo?” kastigo ni Lara kay Erin nang malaman ang sinapit ng relasyon ng kaibigan kay Lucas.Apparently, Lucas got drunk and had a one-night stand with another woman. The woman got and pregnant. Kaya napilitan itong pakasalan ni Lucas, leaving Erin heartbroken and alone. And what’s worse? It all happened two years ago. At walang kaalam-alam si Lara sa sinapit ng kaibigan. Kaya naman manghang-mangha ang dalaga dahil ngayon lang ‘yon naikwento ng kaibigan sa kanya.Nasa lanai ng mansiyon ang magkaibigan at nag-uusap. Matapos ang pananghalian ay doon dumiretso ang dalawa. Si Cami naman ay kinuha ni Manang Lita at nagprisintang ito ang magpapakain sa bata.“Lara, tapos na ‘yon, okay? At gaya mo rin, naka-move on na ‘ko. Wala na akong pakialam kay Lucas at sa pamilya niya. Sa ngayon, I am happy with my company and my current status as single and ready mingle,” nakangiting sagot ni Erin.“Pero kahit
Malakas ang pagkabog ng dibdib ni Lara habang binabaybay ng kanilang sasakyan ang daan patungo sa airport. Iyon na ang nakatakdang araw ng pagbabalik nila sa Pilipinas. At kahit na pinayagan niya ang pag-uwi nilang iyon, hindi pa maalis ang agam-agam sa dibdib ng dalaga sa gagawin.She knew for herself that she’s totally healed, that she has moved on with her life. Maayos na ang buhay niya ngayon at kuntento na siya sa kung anumang mayroon siya. Subalit, may mga alaala pa ring sumasagi sa kanyang isipan. Mga alaalang kung siya lang ang tatanungin ayaw na niya sanang alalahanin pa.But she knew just how human brain works, the more one resist a memory, the more it surfaces. And Lara knew when she goes back, those unwanted memories she had vowed to forget will haunt her once more.“Mommy, you’re squishing my hand,” reklamo ni Cami na noon ay nasa carseat at hawak ng ina ang kamay.Agad namang natauhan si Lara, binitiwan ang kamay ng anak. “I’m so sorry, sweet pea,” anang dalaga sa anak,
Sandaling natigilan si Lara, hindi inaasahan ang sasabihin ng pinsan. Sa nakalipas na mga taon, pinilit ni Lara na punan ang lahat ng pangangailangan ni Coco hindi lang sa pinansiyal na aspeto kundi na rin ang emosyonal. Kahit si Keith ay tinulungan din siyang pagaanin ang anumang bigat na nasa puso ni Coco. They even took him to a professional therapist to help him process his PTSD. Coco made a lot of progess after that. Subalit, nitong huli, nararamdaman ni Lara na tila may mabigat na pinagdaraanan ang pinsan na ayaw lang nitong sabihin sa kanya.“Coco, bakit? Ayaw mo na ba dito sa akin? May gusto ka bang puntahang ibang lugar? Or gusto mo bang mag-unwind? I know how hard it is to adjust with your college life but—““G-gusto ko nang umuwi, A-Ate,” putol ni Coco kay Lara, muling humikbi bago yumuko. “Nahihirapan ako dito, Ate. Pakiramdam ko, hindi talaga ako bagay dito,” dugtong pa nito sa mababang tinig. “Kaya please, A-Ate, payagan mo na ‘kong umuwi. H-hindi ko na—“ Humikbi Coco bag
“Ilang beses ko na bang sasabihin sa ‘yong hindi na ulit ako babalik sa LDC, Eli. Anong gagawin ‘ko ro’n? Ipapahiya ko lang ang sarili ko kapag bumalik pa ako do’n,” ani Jace sa dating assistant bago naglakad patungo sa kubo na nagsisilbing pahingahan ng kanyang mga tauhan sa bukid.Subalit hindi pa rin natinag si Eli, sinundan nito ang dating boss at muling kinausap. “S-Sir, alam ko pong hindi pa ninyo nakakalimutan ang mga nangyari. Alam ko na walang kapatawaran ang ginawa ni Reymond sa pang-aagaw niya sa inyo sa LDC. Alam ko rin po, na hindi rin lang basta-basta maiaalis sa puso mo ang galit at lungkot na idinulot ng nakaraan. Pero Sir, LDC was your birthright and it’s in the brink of closing forever kapag hindi pa rin kayo bumalik ngayon. Nakakatunog na po ang ibang investors tungkol sa mga anumalya sa kumpanya, and it’s only a matter of time before they pull out their shares. Sa dami po ng obligasyon ng LDC ngayon, the company will surely fold kapag gumawa ng hakbang ang mga inve
Four years later“Papa!” anang tatlong taong gulang na si Cami kay Keitth na noon ay kararating lamang mula sa ospital. Mula sa hagdan ay nagtatakbo ang batang babae patungo sa frontporch ng malaking bahay at sinalubong ang lalaki ng yakap.Halos dalawang araw nang hindi umuwi si Keith dahil tinatapos nito ang training para sa kanyang specialization. May duty siya ulit mamayang gabi but he missed Cami so much that he needs to go home to see his little girl.Agad namang kinaraga ni Keith si Cami at pinupog ng halik ang pisngi ng bata. Hindi naglaon, napuno ng halakhak ni Cami ang buong bahay ng mga De Guzman.“Oh Keith, nandito ka na pala, hijo,” ani Doña Carmelita na noon ay naglalakad papasok sa french door ng bahay mula sa garden. Kasunod nito ang nurse nitong si Alma.“Yes, Lola. Miss na miss ko na kasi si Cami. At saka nangako ako sa kanya na dito ako magbe-breakfast ngayon kaya pinilit ko talagang pumunta,” paliwanag ni Keith, muling pinatakan ng magaang halik ang ulo ng bata.