Nineteen Years Ago“Happy birthday, Larissa!” bati ni Keith sa anim na taong gulang na si Larissa bago ito inabutan ng isang paper bag. Nasa labasan sila ng kanilang eskwelahan.“Salamat, Keith!” magiliw na sabi ni Larissa sa kaibigan na kahit na halos dalawang taon ang tanda sa kanya’y, sadyang malapit sa loob ng bata. Ito at si Jace ang kanyang unang naging mga kaibigan mula nang dumating sila ng kanyang Daddy mula sa US. At talaga namang hindi na silang mapaghiwalay na tatlo mula noon.Masaya ang bata na kahit na bagong salta siya sa kanyang bagong eskwela’y, mayroon na siya agad na kaibigan doon.“Punta ka sa party ko mamaya ha? Sabi ni Lola we will have as much spaghetti and cake as we want,” ani Larissa, ngumiti bago binuksan ang paper bag na regalo ni Keith . “Wow, the music note pin I liked!” bulalas ni Larissa, nagningning ang mga mata bago bumaling kay Keith. “Thank you, Keith! I like it!” ani Larissa, bahagya pang yumakap sa kaibigan.Ngumiti naman si Keith, gumanti ng yaka
“Maraming salamat, Agnes,” ani Doña Carmelita sa katulong nang maiupo siya nito sa kanyang kama. Si Agnes ay pamangkin ni Lita at naiwan sa mansiyon kasama ang ilan pa niyang katulong upang pangalagaan iyon. Subalit pinatawag ng matanda sa penthouse upang samahan sila roon pansamantala.Kararating lang ng matandang donya mula sa ospital. Kanina lang ay kasama niyang na-discharge mula sa ospital sina Lita at Manuel na nagtamo ng kaunting sugat sa ulo matapos ang ginawang pananakit ni Delia sa kanila kahapon.Nagpapasalamat ang matanda at walang napinsala sa kanila ng mga kasama niya sa bahay. At ngayong nasa mas maayos na silang kalagayan at nakauwi na, she can start moving on from the nightmare Delia had caused her.Three weeks. Tatlong linggo siyang nilinlang ng babaeg inakala niyang kanyang apo. Hanggang ngayon, hind pa rin lubos maisip ng matandang babae na nagpaloko siya nang ganoon katagal sa isang tao. Now that she had known the truth, looking back, there were tell-tale signs De
Sandaling natigilan si Carmelita, pinagmasdang maiigi ang dalaga na tinatawag siyang Lola. Pamilyar ang mukha nito. Hindi ba ito ang asawa ni Jace? Bakit…“L-Lola, a-ako po ito si L-Larissa,” muling sabi ni Lara, panay ang patak ng luha.Ngayong muling nakita ni Lara ang matanda, naiintindihan na niya kung bakit siya nakaramdam ng kung anong emosyon sa kanyang dibdib nang una niya itong makita. It was her grandmother. The grandmother she had forgotten for a long time.And seeing her now, old and frail makes her heart break. They have lost so much time. At wala nang nais pa ang dalaga kundi ang yakapin ito at sabihing hindi na ito muling mag-iisa dahil nakauwi na siya.Muling humakbang palapit ang dalaga sa abuela. Subalit muli itong nagsalita.“D’yan ka lang!” ani Carmelita sa mataas na tinig. “H’wag mo nang tangkaing lumapit. Kilala ko ang mga gaya mo, nais lamang pagkakitaan aang kalungkutan ko. Anong kailangan mo? Kwarta? Alahas? Bahay at lupa? Ano?!”Sandaling naguluhan si Lara, hi
Abala si Keith sa pagche-check ng kanyang naka-admit na pasyente nang marinig niya ang page mula sa information desk. They were asking all trauma surgeons to go to the ER to assist with the victims of a small collision accident nearby. Hindi na nag-aksaya pa ng oras ang binata at dali-daling tinungo ang ER.Gaya nang madalas mangyari, agad na sumalubong sa binata ang kaguluhan. Sa ER nangyayari ang unang laban ng mga pasyente sa pagitan ng buhay at kamatayan. And they, doctors, are there to help, to give their patients their best fighting chance at life.Mabilis na nagsuot ng gloves ang binata at humakbang sa bay 2 ng ER kung saan naroon ang apat na biktima ng aksidente. Naroon na rin ang iba pang miyembro ng trauma team, naghihintay sa assessment ng kanikang chief na si Dr. Pasion.“Keith,” ani Dr. Pasion, ang chief ng surgery departmet at ang kanyang immediate boss. “May stabbing victim sa cubicle 4. Doon na lang kayo ni Ronnie,” ang sabi ng doktor.Sandaling nagkatinginan ang magka
Nagising si Jace na ramdam ang kirot sa kanyang buong katawan. He felt like he had been into some kind of a fight and he lost. Nang tuluyang magmulat ang binata, ang una niyang namulatan ay ang puting kisame at ang dextrose stand. Hindi naglaon, naramdaman niyang nakasuot siya ng oxygen mask.Hospital. He really was in the hospital.Marahang bumaling si Jace sa kanyang kanan at doon niya nakita si Eli na nakaupo sa sofa, pikit ang mga mata. Nang huling makita niya si Eli ay noong paalis sila sa presinto dahil hinahanap nila si Lara at…And then just like that, the memories of the incident with Jeff surfaced in his mind. It felt like a dream though. Wala sa sarili niyang kinapa ang kanyang tiyan, mayroon siyang nakapang gasa doon at bahagyang pagkirot. Noon napagtanto ng binata na totoo ang mga nangyari at hindi panaginip lang.Sinubukang bumangon ni Jace, subalit hindi niya magawa. He was in pain, in a lot of pain that all he could do was wince and groan.Noon naman nagising si Eli na
Pinagsalikop ni Via ang kanyang nanginginig na mga kamay habang naroon siya sa loob ng investigation room. Ang sabi ng pulis na humuli sa kanya, hintayin raw niya ang pagdating ni Lt. Alejandro. Ito raw ang magtatanong sa kanya tungkol sa kanyang kaso.Kaso.Nagtagis ang mga bagangn ng dalaga nag bumaba ang kanyang mata sa mga kamay niyang nakaposas. Bakit siya ang ikukulong? Wala naman siyang kasalanan. That bitch deserved to die. Inaagaw nito si Jace sa kanya.Tumalim ang mata ni Via nang maalala si Larissa or Delia or whatever her damn name is. The girl fake! She did everyone a favor! Lalo na si Doña Carmelita.That old woman would’ve been living with a fake until now kung hindi niya idinispatsa si Delia. Everyone should be thanking her. She killed the fake Larissa. Hindi na ito makakapanloko pa. At lalong wala na ito sa landas nila ni Jace.Ngumiti ang dalaga nang maalala ang dating nobyo. Now that fake Larissa is out of the picture, wala nang hadlang sa pagbabalikan nila ni Jace
“Hija, handa ka na ba?” ani Doña Carmelita kay Lara na noon ay nasa silid na nito sa mansiyon at nag-aayos pa rin ng mga dadalhing gamit para sa kanikang flight papuntang Washington.Bumalik sa pagtira sa mansiyon ang mag-lola dalawang araw na ang nakararaan. Dahil para kay Carmelita, ngayong nakabalik na ang apo, dapat lamang na doon sila muling tumira bilang tanda ng pag-aalala sa kanilang mga yumao sa buhay. Subalit hindi rin naman magtatagal ‘yon dahil aalis din sila. But they will take the important things with them. “Tapos na po akong mag-empake, Lola. I’m just checking kung wala na po akong nakalimutan,” anang dalaga, inilagay ang isang lumang stuff toy sa kanyang bag.“Dadalhin mo ‘yan?” tanong ng matanda, pumasok na sa silid ng apo bago pinulot ang stuff toy.“Naisip ko lang po, na matagal na walang kasama si Mr. Boogie dito sa kwarto ko, Lola. Nakakunsensiya kapag iniwan ko siya ulit ngayon,” anang dalaga, nangingiti. Ang stuff toy na ‘yon ang welcome gift ni Carmelita sa
Kuyom ang mga kamay ni Jace habang nakaupo siya sa selda na siyang pinagdalhan sa kanya ng mga pulis na humuli sa kanya kanina. He was alone in the cell yet he had never felt more suffocated in his entire life. Ang apat na sulok ng selda iyon ang nagpapatunay kung anong klaseng pagkalugmok ang inihanda ng tadhana para sa kanya.He lost his grandmother and LDC. Lara is still missing. Now, will he lose his freedom too? He used to have everything and yet…Pilit na nilunok ng binata ang bikig sa kanyang lalamunan. Just thinking about the past, the things he had lost, makes his chest felt heavy. Hanggang ngayon na naroon na siya sa piitang ‘yon, hindi pa rin makapaniwala si Jace na sunod-sunod niyang naiwala ang mga importanteng bagay at tao sa kanyang buhay. He used to think he has everything. He used to have a great life. Hence, he was arrogant and ruthless, thinking all the things he had will always be with him. At ngayon, naiwala na niyang lahat ng ‘yon.Totoo nga ang sabi nila. May h
Ang malakas at sunod-sunod na ring ng kanyang cellphone ang nagpamulat ng mga mata ni Keith. Sinilip ng binata ang wall clock sa dingding ng kanyang condo at lalo lang nalukot ang mukha nang matantong halos alas otso pa lamanng ng umaga.Yesterday, he drove for six hours back and forth para lang bisitahin ang ina. But Divina was as cold as she had ever been. Wala ring napala ang binata. And so last night, pag-uwi niya sa siyudad, he went drinking, something that he had not done in a long time. He was too busy studying for the last four years. He was the guy tagged as all work and no play. And last night, he decided to give himself a little break. Kaya naman ngayon, he’s having a damn headache!Sandaling tumigil ang pagri-ring ng cellphone ng binata. Muli sanang pipikit si Keith subalit, bumalik sa pagri-ring ang kanyang cellphone. He muttered a curse before reaching out for his phone on the bedside table.“Hello?” anang binata sa paos na tinig, nakapikit, iniinda pa rin ang pumipintig
“Lara? Are you okay, hija?” untag ni Doña Carmelita sa apo na noon ay kasamang nakaharap ng matanda sa hapag. Kasalukuyang naghahapunan ang mag-lola. Kasama rin nila sa hapag si Cami na sinusubuan naman ng pagkain ni Lita.It was their typical family dinner subalit hindi nakaligtas sa matandang donya ang inaasal ng apo. Napansin niyang kanina pa ito tipid magsalita mula nang manggaling ito sa sementeryo kasama si Coco. At hindi mapigilan ng matandang babae ang mag-alala para sa apo.Kumurap-kurap si Lara, tumuwid ng upo at pilit na hinamig ang sarili. "Y-yes, Lola. Okay lang naman po ako,” alanganing sagot ni Lara.“You don’t seem fine to me, hija. You are too silent,” ani Carmelita bago sumubo ng pagkain.“A-ano… bago pagod din po, Lola. Medyo mahaba ang byahe namin ni Coco kanina,” pagdadahilan ng dalaga, uminom ng juice na nakasilbi sa kanyang harapan.Tumango-tango ang matanda. “Kung sabagay, hindi ka na sanay sa ganitong klaseng init ng panahon. Siguro ay nanibago ka lang. Siya n
Lara felt as if time stood still as soon as Jace’s presence surrounded her. Ni sa hinagap ay hindi niya akalaing sa muli nilang pagkikita ni Jace ay agad siya nitong yayakapin na parang walang nangyari sa kanilang pagitan apat na taon na ang nakararaan.. Has he gone mad? Mabilis lang ba itong mgakalimot sa mga kasalanan nito? Or did he think that she is still the same loser whom he just led on four years ago?Sa isang iglap ay bumalik lahat kay Lara ang mapapait na alaala ng nakaraan. Ang ilang beses nitong pagtataboy sa kanya. Ang pagpaparatang nito sa kanya na pakikipagrelasyon sa iba gayong ito naman ang may ibang ginawa. Ang ilang beses niyang pagmamakaawa… para sa kanilang anak na kanya ring naiwala.Agad na napuno ng galit ang dibdib ni Lara, mabilis na inipon ang lakas bago pilit na kumawala sa yakap ni Jace. And without warning, she slapped him so hard that he was rendered speechless for a while.“How dare you touch me, Mr. Lagdameo?!” umpisa ng dalaga. “Wala ka nang karapatan
Marahang inilapag ni Lara ang bungkos ng mga bilaklak sa ibabaw ng puntod ni Linda. Kararating lang nila sa publice cemetery kung saan nakalibing sina Linda at ang mag-inang Melissa at Lara Veronica ayon na rin sa pakiusap ni Coco.Four years ago, nalaman nilang hindi lang pala si Melissa ang nakalibing sa puntod nito kundi pati na rin si Lara Veronica na namatay sa sakit sa puso noong taon na ma-kidnap siya. Isinulat iyon ni Linda sa naiwan nitong diary. Kung bakit nito piniling ilihim na lang ang katotohanang iyon, hindi pa rin malinaw sa dalaga hanggang ngayon. Hindi rin niya halos maalala ang mga pangyayari kung paano siya napunta kay Linda matapos ang aksidente sa bangin. That memory is still vague.She remembered she wandered in the streets for some time—hungry and no memory of herself. Hanggang sa natagpuan siya ng isang ale. She doesn’t remember the face or the name of the woman anymore. Basta ang sabi nito, dadalhin siya nito sa magiging bahay niya. That’s all she remembered
“What? Bakit hindi mo sinabi sa akin tuwing magkausap tayo? Ano, nilihim mo na lang? Sinarili mo?” kastigo ni Lara kay Erin nang malaman ang sinapit ng relasyon ng kaibigan kay Lucas.Apparently, Lucas got drunk and had a one-night stand with another woman. The woman got and pregnant. Kaya napilitan itong pakasalan ni Lucas, leaving Erin heartbroken and alone. And what’s worse? It all happened two years ago. At walang kaalam-alam si Lara sa sinapit ng kaibigan. Kaya naman manghang-mangha ang dalaga dahil ngayon lang ‘yon naikwento ng kaibigan sa kanya.Nasa lanai ng mansiyon ang magkaibigan at nag-uusap. Matapos ang pananghalian ay doon dumiretso ang dalawa. Si Cami naman ay kinuha ni Manang Lita at nagprisintang ito ang magpapakain sa bata.“Lara, tapos na ‘yon, okay? At gaya mo rin, naka-move on na ‘ko. Wala na akong pakialam kay Lucas at sa pamilya niya. Sa ngayon, I am happy with my company and my current status as single and ready mingle,” nakangiting sagot ni Erin.“Pero kahit
Malakas ang pagkabog ng dibdib ni Lara habang binabaybay ng kanilang sasakyan ang daan patungo sa airport. Iyon na ang nakatakdang araw ng pagbabalik nila sa Pilipinas. At kahit na pinayagan niya ang pag-uwi nilang iyon, hindi pa maalis ang agam-agam sa dibdib ng dalaga sa gagawin.She knew for herself that she’s totally healed, that she has moved on with her life. Maayos na ang buhay niya ngayon at kuntento na siya sa kung anumang mayroon siya. Subalit, may mga alaala pa ring sumasagi sa kanyang isipan. Mga alaalang kung siya lang ang tatanungin ayaw na niya sanang alalahanin pa.But she knew just how human brain works, the more one resist a memory, the more it surfaces. And Lara knew when she goes back, those unwanted memories she had vowed to forget will haunt her once more.“Mommy, you’re squishing my hand,” reklamo ni Cami na noon ay nasa carseat at hawak ng ina ang kamay.Agad namang natauhan si Lara, binitiwan ang kamay ng anak. “I’m so sorry, sweet pea,” anang dalaga sa anak,
Sandaling natigilan si Lara, hindi inaasahan ang sasabihin ng pinsan. Sa nakalipas na mga taon, pinilit ni Lara na punan ang lahat ng pangangailangan ni Coco hindi lang sa pinansiyal na aspeto kundi na rin ang emosyonal. Kahit si Keith ay tinulungan din siyang pagaanin ang anumang bigat na nasa puso ni Coco. They even took him to a professional therapist to help him process his PTSD. Coco made a lot of progess after that. Subalit, nitong huli, nararamdaman ni Lara na tila may mabigat na pinagdaraanan ang pinsan na ayaw lang nitong sabihin sa kanya.“Coco, bakit? Ayaw mo na ba dito sa akin? May gusto ka bang puntahang ibang lugar? Or gusto mo bang mag-unwind? I know how hard it is to adjust with your college life but—““G-gusto ko nang umuwi, A-Ate,” putol ni Coco kay Lara, muling humikbi bago yumuko. “Nahihirapan ako dito, Ate. Pakiramdam ko, hindi talaga ako bagay dito,” dugtong pa nito sa mababang tinig. “Kaya please, A-Ate, payagan mo na ‘kong umuwi. H-hindi ko na—“ Humikbi Coco bag
“Ilang beses ko na bang sasabihin sa ‘yong hindi na ulit ako babalik sa LDC, Eli. Anong gagawin ‘ko ro’n? Ipapahiya ko lang ang sarili ko kapag bumalik pa ako do’n,” ani Jace sa dating assistant bago naglakad patungo sa kubo na nagsisilbing pahingahan ng kanyang mga tauhan sa bukid.Subalit hindi pa rin natinag si Eli, sinundan nito ang dating boss at muling kinausap. “S-Sir, alam ko pong hindi pa ninyo nakakalimutan ang mga nangyari. Alam ko na walang kapatawaran ang ginawa ni Reymond sa pang-aagaw niya sa inyo sa LDC. Alam ko rin po, na hindi rin lang basta-basta maiaalis sa puso mo ang galit at lungkot na idinulot ng nakaraan. Pero Sir, LDC was your birthright and it’s in the brink of closing forever kapag hindi pa rin kayo bumalik ngayon. Nakakatunog na po ang ibang investors tungkol sa mga anumalya sa kumpanya, and it’s only a matter of time before they pull out their shares. Sa dami po ng obligasyon ng LDC ngayon, the company will surely fold kapag gumawa ng hakbang ang mga inve
Four years later“Papa!” anang tatlong taong gulang na si Cami kay Keitth na noon ay kararating lamang mula sa ospital. Mula sa hagdan ay nagtatakbo ang batang babae patungo sa frontporch ng malaking bahay at sinalubong ang lalaki ng yakap.Halos dalawang araw nang hindi umuwi si Keith dahil tinatapos nito ang training para sa kanyang specialization. May duty siya ulit mamayang gabi but he missed Cami so much that he needs to go home to see his little girl.Agad namang kinaraga ni Keith si Cami at pinupog ng halik ang pisngi ng bata. Hindi naglaon, napuno ng halakhak ni Cami ang buong bahay ng mga De Guzman.“Oh Keith, nandito ka na pala, hijo,” ani Doña Carmelita na noon ay naglalakad papasok sa french door ng bahay mula sa garden. Kasunod nito ang nurse nitong si Alma.“Yes, Lola. Miss na miss ko na kasi si Cami. At saka nangako ako sa kanya na dito ako magbe-breakfast ngayon kaya pinilit ko talagang pumunta,” paliwanag ni Keith, muling pinatakan ng magaang halik ang ulo ng bata.