“Under investigation pa ang nangyaring aksidente sa site ng project ninyo, Mr. Lagdameo. But rest assured that we are looking at the possibility that this accident is premedidated and staged. Subalit mahihirapan tayong bigyan ng laban ang kumpanya ninyo kung sakaling hindi kayo makakapag-produce ng ebidensiya gaya rin sa mga nakaraang insidente sa mga construction sites ninyo. What you need to do now is to prepare yet again for another repercussion of this incident,” ani Lt. Alejandro kay Jace nang sadyain ito ng binata sa kanyang opisina sa police station.Doon dumiretso si Jace matapos bisitahin ng binata sa ospital ang limang construction workers na binawian ng buhay dahil sa pagguho ng isang pader ng Eritrium Tower. Iyon ang pader na ilang beses niyang pina-inspect at pina-fortify upang masigurong hindi bibigay nang maapektuhan iyon ng maliit na sunog na nangyari doon noon ilang buwan na rin ang nakalilipas. But someone must have missed the memo. Either that or someone must have d
Kanina pa palakad-lakad si Jace sa loob ng kanyang bahay at naghihintay ng balita tungkol kay Lara. He had a bottle of beer in his hand to keep the tension away as he waits but even that was futile. Patindi nang patindi ang nararamdam niyang tensiyon lalo pa na kahit na halos ginugol na ng kanyang mga tauhan ang buong araw sa pagtunton sa asawa, wala pa rin silang balita kung saan ito nagpunta.He tried calling Erin, subalit ayaw nitong sagutin ang kanyang mga tawag. Tinawagan na rin niya ang mga dati nitong kasamahan sa marketing department, but they were all clueless as to Lara’s whereabouts nor that of Erin’s.He doesn’t want to be anxious but he’s now on edge. Marami siyang gustong itanong kay Lara, mga bagay na gusto niyang linawin. He just wanted to know if he was misinformed about anything.‘And if you were what would you do?’ anang isang bahagi ng isip ng binata.Natigilan si Jace, tila may kung anong sumuntok sa kanyang tiyan. Wala sa sariling tinungga ng binata ang laman ng
Nineteen Years Ago“Happy birthday, Larissa!” bati ni Keith sa anim na taong gulang na si Larissa bago ito inabutan ng isang paper bag. Nasa labasan sila ng kanilang eskwelahan.“Salamat, Keith!” magiliw na sabi ni Larissa sa kaibigan na kahit na halos dalawang taon ang tanda sa kanya’y, sadyang malapit sa loob ng bata. Ito at si Jace ang kanyang unang naging mga kaibigan mula nang dumating sila ng kanyang Daddy mula sa US. At talaga namang hindi na silang mapaghiwalay na tatlo mula noon.Masaya ang bata na kahit na bagong salta siya sa kanyang bagong eskwela’y, mayroon na siya agad na kaibigan doon.“Punta ka sa party ko mamaya ha? Sabi ni Lola we will have as much spaghetti and cake as we want,” ani Larissa, ngumiti bago binuksan ang paper bag na regalo ni Keith . “Wow, the music note pin I liked!” bulalas ni Larissa, nagningning ang mga mata bago bumaling kay Keith. “Thank you, Keith! I like it!” ani Larissa, bahagya pang yumakap sa kaibigan.Ngumiti naman si Keith, gumanti ng yaka
“Tiyo, bakit ako?” mangiyak-ngiyak na reklamo ni Lara sa tiyuhin na si Berto nang sabihin nito sa kanya na nakapili na raw ng aasawahin ang intsik na amo nito sa grocery store. At ang malas na babae, siya.“O e alangan namang ako? Alam mo naturingan kang gradweyt pero may pagkatanga ka rin minsan. Ikaw lang naman sa atin dito sa bahay ang puwedeng ialay kay Bossing. At saka ayaw mo no’n, tiyak na yayaman tayo, Lara. Kahit hindi ka na magtrabaho, mahihiga ka sa kwarta!” anang tiyuhin, nagsalin ng gin sa baso, humithit muna ng sigariylo bago uminom ng alak. “Matagal ka nang kursunada no’n ni Boss Chino e. ‘Di ba nga palagi kang may regalo sa kanya tuwing Pasko at birthday mo. Seryoso ‘yon sa ‘yo, kaya ‘wag mo nang tanggihan. Minsan na nga lang ako mag-utos sa ‘yo, nagrereklamo ka pa. Parang wala kang utang na loob a,” patuloy pa ni Berto, muling tumungga ng alak.Nakagat ni Lara ang kanyang pang-ibabang labi, yumuko. Noon pa man ay masakit nang magsalita ang kanyang tiyuhin. Asawa ito
“S-Sir… h-hindi ko po maintindihan--”“Fine, let’s get things straight. Hindi ba nasa labas lang ang mapapangasawa mo na hindi mo gusto?” Tumango si Lara. “I am offering you an escape from your current dilemma, Miss…”“Martinez, Sir. Lara Veronica Martinez.” “Well, Miss Martinez, I am offering you an escape. Six months of marriage, no strings attached. Marry me and I’ll solve your problems. How’s that?” ani Jace sa pormal na tinig.Lalong natulala si Lara sa sinabi ng boss.Sa dalawang taon ng dalaga sa LDC ni hindi pa niya ito nakakausap ng harapan. Kaya naa-amuse siya ngayon na kinakasuap siya nito nang harapan lalo pa at inaalok siya ng kasal!Kasal.Madalas ipaalala sa kanya ng kanyang tiyahin na ang kasal ay sagrado at ginagawa lamang nga mga taong lubos na nagmamahalan. Subalit… may iba pa ba siyang pagpipilian ngayon gayong iniipit siya ng kanyang tiyuhin?“Look, it’s just six months. It’s not like your signing your life away with me. It’s just half a year,” muling untag ni
“Siya nga? Halik hija, umupo ka rito sa tabi ko,” ani Doña Cristina ang abuela ni Jace. Agad namang tumalima si Lara, umupo sa gilid ng kama ng matanda. “Nang sabihi ni Jace sa akin na nag-asawa na siya’y hindi ako agad naniwala. Subalit ngayong nandito ka na, sobra talaga akong natutuwa. You are beautiful, hija. Magaling pumili ang aking apo. Inaasahan kong mula sa ‘yo ay magpapatuloy ang lahi ng pamilya Lagdameo.”Alanganing ngumiti si Lara. “Makakaasa po kayo, L-lola,” anang dalaga mabilis na sumulyap kay Jace na nasa kabilang gilid lang ng kama ng matanda.“Mabuti kung gano’n. Si Jace ay nag-iisang apo ko. We have a curse in this family, Lara. Isang anak na lalaki lang sa bawat henerasyon ng Lagdameo ang ipinapanganak. At umaasa akong ikaw ang puputol sa sumpang ‘yon—““Alright, that’s too much information, Lola. Please, h’wag po ninyong takutin si Lara,” masuyong saway ni Jace sa abuela, mabilis na iniba ang usapan. “Nakainom ka na ng gamot mo? Nasaan nga pala si Nurse Mandy? Bak
“Uy, Lara, tawag ka ni boss,” bulong ni Erin kay Lara na mula pa nang dumating sa opisina ay tila hulog sa malalim na pag-iisip.Agad namang napakurap si Lara, mabilis na hinamig ang sarili. “H-ha? Ano ‘yon?”“Ms. Martinez, tinatanong kita kung ano nang progress sa pinagawa ko sa ‘yo noong isang araw?” mataas ang boses na sabi ni Amanda, ang marketing manager nila sa LDC at immediate boss ni Lara. “May progress na ba o tinambak mo na naman sa desk mo?”Sandaling napangiwi si Lara, hindi pa niya tapos ang pinapagawa nitong marketing plan dahil sa marami siyang iniisip. But that doesn’t mean she’s not efficient. Isang linggo ang ibinigay ni Amanda na palugit sa kanya She still has four days to finish it. “I’m half way through it, Ma’am. Pwede po akong mag-overtime mamaya para matapos ko,” pormal na sagot ng dalaga.Umirap si Amanda, noon pa ma’y mainit na ang dugo nito kay Lara dahil mabilis talaga magtrabaho ang dalaga kumpara sa ibang empleyado. Subalit, nangangahulugan din ‘yon na i
Sandaling napatanga si Lara sa sinabi ng babae. Tila sanay na sanay itong mag-utos, gaya rin Jace. At sigurado si Lara na galing din ito sa maalwang pamilya gaya ni Jace.Biglang nanliit si Lara. Hindi niya napigilan sarili na ikumpara sa babae. While Via was a star, she was but juts a speck of dust.“Hey, did you hear me? Bakit nakatanga ka pa riyan? Ang sabi ko, kape. Pronto!” untag ni Via kay Lara, iritado. Nagkumahog naman si Lara na sundin ang utos ng babae at dali-daling nagtungo sa panty.Si Via naman ay umupo sa swivel chair ni Jace, bumusangot. Ang pinakaayaw niya sa lahat ay ang pinaghihintay siya lalo na ng mga utusan. She is a prima ballerina. Her time is precious and must not be wasted. Sa totoo lang, she shouldn’t be there yet because her plane from Milan just landed. Kaya lang, may nais siyang malaman agad kay Jace. Nangako ito sa kanya na hihintayin siya nito. That he will always wait for her to achieve her dreams before they get married. Noong umalis siya two years a
Nineteen Years Ago“Happy birthday, Larissa!” bati ni Keith sa anim na taong gulang na si Larissa bago ito inabutan ng isang paper bag. Nasa labasan sila ng kanilang eskwelahan.“Salamat, Keith!” magiliw na sabi ni Larissa sa kaibigan na kahit na halos dalawang taon ang tanda sa kanya’y, sadyang malapit sa loob ng bata. Ito at si Jace ang kanyang unang naging mga kaibigan mula nang dumating sila ng kanyang Daddy mula sa US. At talaga namang hindi na silang mapaghiwalay na tatlo mula noon.Masaya ang bata na kahit na bagong salta siya sa kanyang bagong eskwela’y, mayroon na siya agad na kaibigan doon.“Punta ka sa party ko mamaya ha? Sabi ni Lola we will have as much spaghetti and cake as we want,” ani Larissa, ngumiti bago binuksan ang paper bag na regalo ni Keith . “Wow, the music note pin I liked!” bulalas ni Larissa, nagningning ang mga mata bago bumaling kay Keith. “Thank you, Keith! I like it!” ani Larissa, bahagya pang yumakap sa kaibigan.Ngumiti naman si Keith, gumanti ng yaka
Kanina pa palakad-lakad si Jace sa loob ng kanyang bahay at naghihintay ng balita tungkol kay Lara. He had a bottle of beer in his hand to keep the tension away as he waits but even that was futile. Patindi nang patindi ang nararamdam niyang tensiyon lalo pa na kahit na halos ginugol na ng kanyang mga tauhan ang buong araw sa pagtunton sa asawa, wala pa rin silang balita kung saan ito nagpunta.He tried calling Erin, subalit ayaw nitong sagutin ang kanyang mga tawag. Tinawagan na rin niya ang mga dati nitong kasamahan sa marketing department, but they were all clueless as to Lara’s whereabouts nor that of Erin’s.He doesn’t want to be anxious but he’s now on edge. Marami siyang gustong itanong kay Lara, mga bagay na gusto niyang linawin. He just wanted to know if he was misinformed about anything.‘And if you were what would you do?’ anang isang bahagi ng isip ng binata.Natigilan si Jace, tila may kung anong sumuntok sa kanyang tiyan. Wala sa sariling tinungga ng binata ang laman ng
“Under investigation pa ang nangyaring aksidente sa site ng project ninyo, Mr. Lagdameo. But rest assured that we are looking at the possibility that this accident is premedidated and staged. Subalit mahihirapan tayong bigyan ng laban ang kumpanya ninyo kung sakaling hindi kayo makakapag-produce ng ebidensiya gaya rin sa mga nakaraang insidente sa mga construction sites ninyo. What you need to do now is to prepare yet again for another repercussion of this incident,” ani Lt. Alejandro kay Jace nang sadyain ito ng binata sa kanyang opisina sa police station.Doon dumiretso si Jace matapos bisitahin ng binata sa ospital ang limang construction workers na binawian ng buhay dahil sa pagguho ng isang pader ng Eritrium Tower. Iyon ang pader na ilang beses niyang pina-inspect at pina-fortify upang masigurong hindi bibigay nang maapektuhan iyon ng maliit na sunog na nangyari doon noon ilang buwan na rin ang nakalilipas. But someone must have missed the memo. Either that or someone must have d
Madilim pa nang magising si Jace kinabukasan. Ang malakas at walang tigil na pagtunog ng kanyang cellphone ang tuluyang nagpamulat sa binata. Namimigat man ang ulo at pumipintig ang sentido, napilitang abutin ng binata ang kanyang cellphone sa may bedside table.“H-hello?” ani Jace sa paos na tinig.“S-Sir! Buti naman at gising na kayo. M-may problema po, Sir,” anang tinig ni Eli, taranta.Patamad na napasulyap ang binata sa wall clock, marahas na nagbuga ng hininga pagkatapos. “It’s still fcking five in the morning, Eli. Ano na namang—““M-may nadisgrasya po sa site, Sir. Tatlo na raw po ang patay,” nagmamadaling balita ni Eli sa amo.Agad na pinanlakihan ng mga mata si Jace, panandaliang nakalimutan ang pananakit ng ulo. “Ano? How did… Dammit! Tawagan mo si Justin ngayon din, ipasilip mo ang police report. Magkita tayo sa lobby ng LDC in thirty minutes,” anang binata, bago nagmamadaling tumayo mula sa kama. Hahakbang na sana siya patungo sa banyo nang may magsalita mula sa kama.“B-
Lalong tumindi ang pagkabog ng dibdib ni Lara nang makita niya ang pagkasa ni Berto sa baril na hawak nito. On instinct ay napahawak siya sa kanyang tiyan. Poprotektahan niya ang kanyang anak kahit na anong mangyari.Hindi sila maaring mamatay sa kamay ng baliw at ganid na si T’yo Berto. Panahon na para labanan niya ito! Hinding-hindi na siya makakapayag na muling pagmalupitan nito!Humugot nang malalim na hininga si Lara, inipon ang tatag ng dibdib bago nagsalita. “D-d’yan kayo magaling, sa panananakot! Hindi na talaga kayo magbabago, T’yo. Puro kasamaan lang ang ginagawa ninyo!”Humalakhak si Berto, nakapangingilabot. “At ikaw, puro katangahan! Marami ka pang satsat! Akin na ang pera na sinabi kong ibigay mo!” anang matandang lalaki, hindi inaalis ang pagkakatutok ng baril kay Lara.Si Lara naman ay marahas na kinuha ang ATM sa bag at hinagis sa direksyon ng tiyuhin. Agad nalukot ang mukha ng matandang lalaki.“Ano ‘yan? Anong gagawin ko d’yan na lintek ka?!” gigil na sabi nito.“Na
Nanginginig ang mga paa ni Lara pagbaba niya ng taxi sa isang makipot na daan ‘di kalayuan sa dati nilang tinitirhan. Ilang daang metro mula roon ay naroon na ang batis, sa tabi niyon ay ang dampa ng kanyang T’yo Berto.“Miss, sigurado ka bang dito ka na bababa?” tanong ng taxi driver kay Lara nang makita ang madilim na daan na lalakaran ng dalaga.Alanganing nilingon ng dalaga ang taxi driver bago tumango. “O-opo. D-dito po talaga ang destinasyon ko. Salamat po ulit, Manong,” anang dalaga bago tuluyang naglakad patungo sa kanyang pupuntahan. Hindi naglaon, narinig na ng dalaga ang pagharurot ng papalayong sasakyan.Napabuga ng hininga si Lara, pilit na pinatatag ang sarili habang naglalakad sa dilim. Nagpapasalamat siya na bilog ang buwan ng gabing iyon at malakas ang buhos ng liwanag na nagmumula roon, tinatanglawan ang kanyang daan. Kabisado niya ang daan patungo sa batis kahit madilim dahil doon sila naglalaba ng kanyang T’ya Linda noon. Mga panahong hindi pa umaabot sa sukdulan
Agad na namanhid si Lara sa tanong ni Via, hindi alam kung ano ang dapat sabihin o gawin sa nadatnan. Hindi na kailangan pa ng mahabang paliwanagan, alam na agad ng dalaga kung bakit naroon si Via at kung bakit ganoon ang suot nito.Pero pinapunta siya roon ni Jace. Bakit---“Si Jace baa ng hinahanap mo?” naiinip na untag ni Via kay Lara. The shock on the woman’s face was just but entertaining in her eyes. Oh, the woman was so naïve and pathetic. She cannot wait to kick her out of Jace’s life. At siya ang papalit sa pwesto nito. Hindi pwedeng hindi siya. Handa siyang pumatay masiguro lang na hindi siya aalis sa pwesto ni Jace, Dahil kanya lang si Jace. Kanyang kanya lang!“Oh hindi ka na sumagot?” muling untag ni Via kay Lara na noon ay nanatiling tahimik, tinakasan na ng kulay ang bibig. Umirap na si Via. “Kung si Jace ang hanap mo, nasa kwarto siya, nagpapahinga, Malamang tulog na ‘yon. Kanina pa kasi kami. Alam mo na,” dugtong pa ni Via, makahulugang ngumiti bago inayos ang kwelyo n
Marahas na tinulak pabukas ni Jace ang pinto ng kanyang opisina. Subalit imbes na sa kanyang mesa, dumiretso ang binata sa mini bar.He poured himself a drink on the crystal glass and drank it all in one go. But once was not enough! He did it three times more and yet, still it was not enough! Not enough to calm himself!‘I’m sorry, Jace but you have to go,’ ani Mr. Abesamis kanina. ‘And cheers to our new CEO Mr. Reymond Lagdameo!’Lalong nagngitngit ang binata sa naalala, makailang ulit na uminom ng alak bago gigil na ibinagsak ang baso sa counter mini bar.“Those fckers! How can they trust a thief more than me?!” singhal ng binata, mahigpit na ikinuyom ang mga kamay. “Pagsisisihan nila ang lahat ng ito! And when they realize their mistake, luluhod din sila sa pagmamakaawa sa akin. LDC is mine! Hinding-hindi nila makukuha nang buo ang kumpanya ng pamilya ko!” anang binata, bago muling nagsalin ng alak sa baso at sinaid ang laman niyon.Maya-maya pa, “S-Sir,” ani Eli.“What? Hwag mo k
“Via, saan ka nanggaling? Umaga na pero ngayon ka pa lang umuwi?!” namamanghang tanong ni Rosie sa anak na nakita niyang papasok ng kanilang bahay.Alam ng matandang babae na umalis ang anak kahapon, gaya ng mga nakaraang araw. Subalit hindi niya napansin na hindi pala ito umuwi nang nagdaang gabi! Nang makatulog siya matapos niyang magsugal gamit ang kanyang cellphone, akala niya’y nakauwi na ang anak. Kaya ganoon na lamang ang kanyang pagtataka nang makitang, papasok pa lamang ito sa front door, suot-suot pa rin ang damit nito nang nagdaang araw.“Pumunta ako kay Lola,” walang ganang sagot ni Via, dumiretso sa hagdan.,“Sandali! Saan ka pupunta? Kinakausap pa kita!” ani Rosie, nagmamadaling hinabol ang anak sa hagdan. “Inuumaga mo ‘ko, Via! Alam mong pinakaayaw ko sa lahat ang binabastos ako. Humarap ka!” ani Rosie.Umirap si Via, pagod siya at puyat sa pagbabantay kay Doña Carmelita sa magdamag. Kahit na hindi nito sinabi sa kanya na gawin ‘yon, she volunteered. It was for a purpo