“Sir, wala pa rin daw po sa opisina iya si Lt. Alejandro. May pinuntahan daw pong appointment sabi ng secretary niya,” balita ni Eli kay Jace na noon ay tutok na tutok sa laptop nito.Malapit nang mag-alas singko ng hapon, subalit ni hindi maisipan ng binata ang huminto sa pagtatrabaho. Mula nang umpishan nito ang pagtatrabajo kaninang umagay’ ni hindi ito nag-break. Hindi rin ito nananghalian. Bagay na labis na ipinag-aalala ng assistant subalit hindi nito magawang isatinig.Bahagyang natigilan si Jace, sumulyap sa kanyang mamahaling wristwatch. “But working hours are almost over. Hindi na ba talaga babalik sa presinto si Lt. Alejandro?” anang binata, may pag-aalala sa tinig.“Hindi raw po sigurado ng serkretarya niya. Urgent daw po ang pinuntahan niya,” sagot ni Eli.Napabuga ng hininga si Jace, pagod na sumandal sa kanyang upuan. He is tired from all the day’s work and yet… he cannot stop working. He must not stop thinking of solutions. Because if he does…“My concern is urgent to
“Via, saan ka nanggaling? Umaga na pero ngayon ka pa lang umuwi?!” namamanghang tanong ni Rosie sa anak na nakita niyang papasok ng kanilang bahay.Alam ng matandang babae na umalis ang anak kahapon, gaya ng mga nakaraang araw. Subalit hindi niya napansin na hindi pala ito umuwi nang nagdaang gabi! Nang makatulog siya matapos niyang magsugal gamit ang kanyang cellphone, akala niya’y nakauwi na ang anak. Kaya ganoon na lamang ang kanyang pagtataka nang makitang, papasok pa lamang ito sa front door, suot-suot pa rin ang damit nito nang nagdaang araw.“Pumunta ako kay Lola,” walang ganang sagot ni Via, dumiretso sa hagdan.,“Sandali! Saan ka pupunta? Kinakausap pa kita!” ani Rosie, nagmamadaling hinabol ang anak sa hagdan. “Inuumaga mo ‘ko, Via! Alam mong pinakaayaw ko sa lahat ang binabastos ako. Humarap ka!” ani Rosie.Umirap si Via, pagod siya at puyat sa pagbabantay kay Doña Carmelita sa magdamag. Kahit na hindi nito sinabi sa kanya na gawin ‘yon, she volunteered. It was for a purpo
Marahas na tinulak pabukas ni Jace ang pinto ng kanyang opisina. Subalit imbes na sa kanyang mesa, dumiretso ang binata sa mini bar.He poured himself a drink on the crystal glass and drank it all in one go. But once was not enough! He did it three times more and yet, still it was not enough! Not enough to calm himself!‘I’m sorry, Jace but you have to go,’ ani Mr. Abesamis kanina. ‘And cheers to our new CEO Mr. Reymond Lagdameo!’Lalong nagngitngit ang binata sa naalala, makailang ulit na uminom ng alak bago gigil na ibinagsak ang baso sa counter mini bar.“Those fckers! How can they trust a thief more than me?!” singhal ng binata, mahigpit na ikinuyom ang mga kamay. “Pagsisisihan nila ang lahat ng ito! And when they realize their mistake, luluhod din sila sa pagmamakaawa sa akin. LDC is mine! Hinding-hindi nila makukuha nang buo ang kumpanya ng pamilya ko!” anang binata, bago muling nagsalin ng alak sa baso at sinaid ang laman niyon.Maya-maya pa, “S-Sir,” ani Eli.“What? Hwag mo k
Agad na namanhid si Lara sa tanong ni Via, hindi alam kung ano ang dapat sabihin o gawin sa nadatnan. Hindi na kailangan pa ng mahabang paliwanagan, alam na agad ng dalaga kung bakit naroon si Via at kung bakit ganoon ang suot nito.Pero pinapunta siya roon ni Jace. Bakit---“Si Jace baa ng hinahanap mo?” naiinip na untag ni Via kay Lara. The shock on the woman’s face was just but entertaining in her eyes. Oh, the woman was so naïve and pathetic. She cannot wait to kick her out of Jace’s life. At siya ang papalit sa pwesto nito. Hindi pwedeng hindi siya. Handa siyang pumatay masiguro lang na hindi siya aalis sa pwesto ni Jace, Dahil kanya lang si Jace. Kanyang kanya lang!“Oh hindi ka na sumagot?” muling untag ni Via kay Lara na noon ay nanatiling tahimik, tinakasan na ng kulay ang bibig. Umirap na si Via. “Kung si Jace ang hanap mo, nasa kwarto siya, nagpapahinga, Malamang tulog na ‘yon. Kanina pa kasi kami. Alam mo na,” dugtong pa ni Via, makahulugang ngumiti bago inayos ang kwelyo n
Nanginginig ang mga paa ni Lara pagbaba niya ng taxi sa isang makipot na daan ‘di kalayuan sa dati nilang tinitirhan. Ilang daang metro mula roon ay naroon na ang batis, sa tabi niyon ay ang dampa ng kanyang T’yo Berto.“Miss, sigurado ka bang dito ka na bababa?” tanong ng taxi driver kay Lara nang makita ang madilim na daan na lalakaran ng dalaga.Alanganing nilingon ng dalaga ang taxi driver bago tumango. “O-opo. D-dito po talaga ang destinasyon ko. Salamat po ulit, Manong,” anang dalaga bago tuluyang naglakad patungo sa kanyang pupuntahan. Hindi naglaon, narinig na ng dalaga ang pagharurot ng papalayong sasakyan.Napabuga ng hininga si Lara, pilit na pinatatag ang sarili habang naglalakad sa dilim. Nagpapasalamat siya na bilog ang buwan ng gabing iyon at malakas ang buhos ng liwanag na nagmumula roon, tinatanglawan ang kanyang daan. Kabisado niya ang daan patungo sa batis kahit madilim dahil doon sila naglalaba ng kanyang T’ya Linda noon. Mga panahong hindi pa umaabot sa sukdulan a
Lalong tumindi ang pagkabog ng dibdib ni Lara nang makita niya ang pagkasa ni Berto sa baril na hawak nito. On instinct ay napahawak siya sa kanyang tiyan. Poprotektahan niya ang kanyang anak kahit na anong mangyari.Hindi sila maaring mamatay sa kamay ng baliw at ganid na si T’yo Berto. Panahon na para labanan niya ito! Hinding-hindi na siya makakapayag na muling pagmalupitan nito!Humugot nang malalim na hininga si Lara, inipon ang tatag ng dibdib bago nagsalita. “D-d’yan kayo magaling, sa panananakot! Hindi na talaga kayo magbabago, T’yo. Puro kasamaan lang ang ginagawa ninyo!”Humalakhak si Berto, nakapangingilabot. “At ikaw, puro katangahan! Marami ka pang satsat! Akin na ang pera na sinabi kong ibigay mo!” anang matandang lalaki, hindi inaalis ang pagkakatutok ng baril kay Lara.Si Lara naman ay marahas na kinuha ang ATM sa bag at hinagis sa direksyon ng tiyuhin. Agad nalukot ang mukha ng matandang lalaki.“Ano ‘yan? Anong gagawin ko d’yan na lintek ka?!” gigil na sabi nito.“Na
Madilim pa nang magising si Jace kinabukasan. Ang malakas at walang tigil na pagtunog ng kanyang cellphone ang tuluyang nagpamulat sa binata. Namimigat man ang ulo at pumipintig ang sentido, napilitang abutin ng binata ang kanyang cellphone sa may bedside table.“H-hello?” ani Jace sa paos na tinig.“S-Sir! Buti naman at gising na kayo. M-may problema po, Sir,” anang tinig ni Eli, taranta.Patamad na napasulyap ang binata sa wall clock, marahas na nagbuga ng hininga pagkatapos. “It’s still fcking five in the morning, Eli. Ano na namang—““M-may nadisgrasya po sa site, Sir. Tatlo na raw po ang patay,” nagmamadaling balita ni Eli sa amo.Agad na pinanlakihan ng mga mata si Jace, panandaliang nakalimutan ang pananakit ng ulo. “Ano? How did… Dammit! Tawagan mo si Justin ngayon din, ipasilip mo ang police report. Magkita tayo sa lobby ng LDC in thirty minutes,” anang binata, bago nagmamadaling tumayo mula sa kama. Hahakbang na sana siya patungo sa banyo nang may magsalita mula sa kama.“B-
“Under investigation pa ang nangyaring aksidente sa site ng project ninyo, Mr. Lagdameo. But rest assured that we are looking at the possibility that this accident is premedidated and staged. Subalit mahihirapan tayong bigyan ng laban ang kumpanya ninyo kung sakaling hindi kayo makakapag-produce ng ebidensiya gaya rin sa mga nakaraang insidente sa mga construction sites ninyo. What you need to do now is to prepare yet again for another repercussion of this incident,” ani Lt. Alejandro kay Jace nang sadyain ito ng binata sa kanyang opisina sa police station.Doon dumiretso si Jace matapos bisitahin ng binata sa ospital ang limang construction workers na binawian ng buhay dahil sa pagguho ng isang pader ng Eritrium Tower. Iyon ang pader na ilang beses niyang pina-inspect at pina-fortify upang masigurong hindi bibigay nang maapektuhan iyon ng maliit na sunog na nangyari doon noon ilang buwan na rin ang nakalilipas. But someone must have missed the memo. Either that or someone must have d
“Are you awake, Jace?” bulong ni Lara habang nakahiga silang mag-anak sa kama. Kanina pa tulog si Cami na nakapagitna sa kanila. Subalit ayaw pa ring dalawin ng antok ang dalaga.“I’m awake. Why?” si Jace, nakatingin sa kisame ng kanyang silid. Kagaya ni Lara ay hindi rin ito makatulog. Hindi alam ng binata kung ano ang dapat maramdaman gayong matapos ang apat na taon, matutulog siyang muli sa higaan na ‘yon kasama hindi lang si Lara kundi pati ang kanilang anak.For four years he has avoided sleeping in that room. She and Lara shared so many memories there. At sa tuwing nagagawi siya roon, nadudurog ang puso niya dahil akala niya noon, wala na si Lara. And now, hindi lang si Lara ang naroon sa kanyang tabi, pati na rin si Cami.Hindi tuloy maalis sa isip ng binata kung nagsisimula na bang bumait ang langit sa kanya.’“I-I… Can we talk about the Subsidium Fund?” alanganing sabi ni Lara, pigil ang hininga.“What about it?”“Lola and I agreed that the fund will be released in staggered
“Yes, Lola we’re still here,” ani Lara nang tawagan ng dalaga ang abuela upang sabihin na nasa kabilang hacienda pa rin sila ni Cami at hinihintay ang pagtila ng ulan.“At kumusta naman si Cami, hindi ba naman siya natatakot sa kulog?” tanong ni Carmelita sa kabilang linya.“So far, hind pa naman po siya natatakot. She’s playing with Jace right now, Lola. Hinihintay lang namin matapos sa pagluluto ng dinner si Manang Lagring.”Napangiti sa kabilang linya si Carmelita. Mukhang pinaglalapit muli ng tadhana ang apo at si Jace. “You know what, why don’t you and Cami sleep there para makapag-bonding nang husto ang mag-ama?”Napasinghap si Lara, nanlaki ang mga mata. “Lola!”“What? Wala namang masama sa sinabi ko a. Besides, this is for Cami, hija. We have less than two weeks before we go back home. Give Jace a chance to enjoy his kid.”Lara bit her lower lip. Her grandmother has a point but… Iyong ilang oras na nga lang na pananatili niya roon, nate-tensiyon na siya. Paano pa kaya kung do
“I think we better go. Malapit nang gumabi, Jace. Baka hanapin kami ni Lola,” paalam ni Lara kaya Jace habang naroon pa rin sila sa mga kwadra. Ayaw kasing tantanan ni Cami ang ama, panay ang tanong nito na parang matagal silang hindi nagkita. Subalit nang mapansin ni Lara na malapit nang lumatag ang dilim, napilitan nang magpaalam ang dalaga.Besides, gusto rin sana niyang kausapin si Jace tungkol sa Sudsidium Fund at sa pasya nila ng kanyang abuela tungkol doon.“Cami, it’s getting late. Mommy said you’re going home,” ani Jace sa anak.“No! I wanna stay with the horses, Daddy!” reklamo ng paslit, kumapit ng husto sa leeg ng ama.“Cami, Lola and Uncle Coco will miss you if you won’t go home tonight. Do you want them sad?” si Lara, nilapitan na ang mag-ama at pilit na kinukuha ang anak kay Jace. Subalit ibinuro lang ng anak ang mukha sa leeg ng ama nito, yumakap pa lalo.“I want Daddy, Mommy. Just Daddy,” pagmamatigas ni Cami.Makahulugang nagkatingninan sina Lara at Jace. Kilala ni
Kanina pa nakabalik sa library si Lara subalit hindi mailis ng dalaga ang tingin sa bouquet na ibinigay ni Jace sa kanya. The flowers were very pretty. But that's not the reason why she's looking at the flowers. Nagre-replay kasi sa isip ng dalaga ang mga sinabi ni Jace sa kanya kanina.Mahal siya nito. Mahal pa rin siya nito. Napakadaling paniwalaan. Subalit...Ganoon na lang ba kadaling kalimutan ang lahat? Apat na taon niyang dinala ang sakit at pait na idinulot nito sa kanyang buhay. Apat na taon. Subalit isang sabi lang nito ng 'mahal kita', tila nakalimutan na niya ang lahat-- kaya na niyang patawarin ang lahat. Ganon lang ba dapat 'yon? Ganoon lamang ba talaga kadali dapat?She lost a child. That’s something that must never be taken lightly, that’s something that can never be forgiven easily. And yet her heart… wants to do otherwise. Her heart wants to forgive and forget. But her logic does not want that.That’s the source of her confusion—the battle between her heart and mi
Tahimik na nakamasid sa labas ng sasakyan si Lara habang pauwi sila ni Cami sa hacienda. Kakalabas lang ng ospital ng anak. She should feel relieved but... there’s a heaviness in her heart that doesn’t go away.Marahil dahil iyon sa nangyari nang nagdaang gabi. Hindi alam ng dalaga kung saan nagpunta si Jace nang paalisin niya ito kagabi sa hospital suite ni Cami kagabi. He didn’t even show up this morning. O maging bago ma-discharge sa ospital ang anak.She had to make excuses for him for that. Kaya lang, panay pa rin ang hanap ni Cami sa ama. At isa iyon sa mga ipinag-aalala ni Lara. Paano kung hindi na ulit ito magpakita? Kung dahil lang sa mga nasabi niya kalimutan ulit sila nito na mag-ina? Kahit na h’wag na siya, para man lang sana kay Cami maisip ni Jace ang dumalaw sa hacienda.And then she remembered, ni hindi pa nga pala nila napag-usapan ang tungkol sa magiging set-up nila pagdating kay Cami. Ni hindi pa niya nasasabi rito ang mga kundisyon niya and how they will deal with
Agad na naestatwa si Lara sa ginawa ni Jace. For a brief moment she didn’t know what to do or even will her mind to think. Until… her lips quivered a little on its own accord and began to kiss him back. The kiss deepened and at that point, nothing else mattered. Not their past, not their present, not even the future. Just that kiss that she knew now, she still longs for.Nang umuwi siya sa Pilipinas upang magbakasyon, ni wala sa isip ni Lara na muli niyang kakausapin si Jace or even tell the truth about their daughter. At lalong wala sa plano niya ang muling mapalapit dito. But there she was, kissing Jace senseless— like a desert enjoying the first rain after so many for years, that’s how it felt like kissing Jace.Suddenly he gently placed his hand on her hips and pulled her closer to him. And her body just knew what to do, she leaned on him more-- filling his hot skin against hers. Now, he was too close. Too close she could feel his heart drumming wildly against his chest… just like
Kanina pa nagpaparoo’t parito si Jace sa loob ng opisina ni Mrs. Ferrer sa LDC. Apparently, biglang inatake sa puso ang matanda nang nagdaang gabi. At ayon sa legal document nito na nasa abogado nito, she is giving him full temporary authority to take over her shares at LDC should something happen to her.Nakausap na niya sa cellphone ang anak ng ginang. At wala itong tutol sa habilin ng ina dahil malaki ang tiwala nila sa binata. And now, Jace doesn’t know what to do. Mrs. Ferrer is the third highest shareholder in the company. Ibig sabihin twenty-five percent na ng kumpanya ang nasa kanyang kontrol. At kahit na malayo pa iyon sa dating 65% shares na kanyang pag-aari, his stakes are higher now than those on the board who had once voted him out of his own company.Subalit, kaya ba niyang pamahalaan ang shares na iyon gayong may naiwan din siyang gawain sa farm? For the last four years, si Mrs. Ferrer ang naging mata at kamay niya sa loob ng LDC. And now that the old woman is sick, ma
“Kumusta si, Cami, hija? Hindi pa ba lalabas ng ospital ang apo ko,”bungad na tanong ni Doña Carmelita kay Lara nang pansamatalang umuwi ang dalaga mula sa ospital. Gusto kasing masiguro ni Lara na nasa maayos na kalagayan ang abuela. Gusto ring siguruhin ng dalaga na hindi nawawalan ng supplies ang mga tauhan nila na pansamatang lumikas sa aplaya at nakatira sa tents malapit sa rest house.After the fire, authorities have instructed all residents from the shore to vacate the area for a while for inspection. Protected area kasi ang kakahuyan na nasunog at sakop ng pag-aari ng mga Lagdameo. Kaya kailngan ng thorough investigation bago pabalikin ang mga nakatira roon.So far, maayos naman ang kanilang mga tauhan. Their needs are all provided and they are safe. One less thing for her to worry about.Sandaling niyakap ni Lara si Carmelita na noon ay nasa lanai at nag-aagahan. “Cami is doing good, Lola. Pero bukas pa raw siya madi-discharge sabi ni Doc Xander.’“Should we ask for another d
Tahimik si Lara habang kumakain sila ni Jace ng burger at fries sa isang parte ng park sa plaza ng San Ignacio. Doon sila humantong matapos nilang mag-drive thru sa isang fast food at sa park na lang pinasyang kumain.Apparently, maagang nagsara ang restaurant na tinutukoy nito sa araw na ‘yon dahil may cleaning maintenance ang establisimiyento kinabukasan. It was already past nine in the evening, karamihan ng kainan sa lugar ay sarado na. Left with no choice, nag-drive thru na lang ang dalawa.Malapit lang sa ospital ang plaza kaya doon pinili ni Lara kumain. In case they need them, madali lang nilang mapuntahan si Cami.Kumakain si Lara subalit lumilipad ang isip ng dalaga, nasa mga ipinagtapat ni Tricia sa kanya tungkol kay Jace. Pasimpleng tinignan ni Lara ang binata, ipinagala ang mga mata sa mga braso nito.She can clearly see small stitches on his skin, stitches that weren’t there before.“What’s wrong? You don’t like the food?” untag ni Jace kay Lara, nang mapansin ng binata n