LucianWe are at Jackson’s bar this night dahil gusto ni Marcus na magkita-kita kami. Medyo naging busy kasi kami for the past weeks at gusto niya daw lumabas kaya naman napagpasyahan namin siyang samahan.Minsan lang siyang mag-request eversince Blanca died at I feel na kailangan ko siyang samahan.I just felt guilty dahil nagsinungaling na naman ako sa babaeng mahal ko. Dalawang buwan na ang relasyon namin ni Thea and I have been thinking of ways kung paano ko aaminin sa kanya ang totoo.Hanggat maari ayaw ko na siyang lokohin tungkol sa tunay na pagkatao ko pero sa twing iniisip ko na yun ang magiging dahilan ng hiwalayan namin, parang maduduwag ako.Gaya ngayon, sinabi ko na may overtime ako at hindi ako makakauwi sa kanila. I felt guilty knowing na kanina pa siya naghahanda ng dinner namin tapos bigla akong nag-cancel.“Lumilipad ang utak ni Segovia!” Asar sa akin ni Drake kaya napasimangot na lang ako“Ano na ba ang status, Segovia? Pinapatagal mo ng masyado baka lalo ka niyang
Thea Masakit na ang mata ko sa kakaiyak sa maghapon pagkatapos kong iwan si Lucian pagkagaling namin sa simbahan. Galit ako sa kanya at kahit nagpaliwanag siya ay hindi ko pa rin iyon matanggap. Nagseselos ako! Nasasaktan ako! At kahit pa sabihing hindi niya ginusto yon ay hindi ko mapigilang masaktan. “Thea!” Napalingon ako at nakita ko si Karen na pumasok sa kwarto ko. Automatic na yumakap ako sa kaibigan ko at muli akong napaiyak. Parang kailan lang, siya ang umiiyak pero ngayon, ako na. “Karen, ang sakit! Hindi ko yata kaya!” Hinagod ni Karen ang likod ko at hinayaan lang akong umiyak. Nang kalmado na ako ay tinanong niya ako kung nagkita na kami ni Lucian. Ikinuwento ko sa kanya ang lahat ng nangyari kanina at napahikbi na lang ako. “Thea sa tingin ko nagsasabi ng totoo si Lucian.” biglang sabi niya kaya natigil ako sa pag-iyak “A-anong ibig mong sabihin?” “Kasi ayun na nga diba nakita ko na kahalikan niya yung babae sa bar! Kinunan ko pa ng picture saka k
TheaTinapos ko ang mga kailangan kong gawin sa school dahil naka-schedule na bukas ang lakad namin ni Lucian pa- Boracay.Hindi talaga makakasama si Arvie dahil may mga gawain pa siya sa school. Gusto ko nga sanang hintayin siya pero ito na ang tumanggi at sinabi niya na may susunod pa naman.Sabi ni Lucian may tutuluyan kaming private na bahay doon na pag-aari ng kaibigan niya. At all-expense paid naman daw lahat kaya wala kaming dapat intindihin.Excited ako dahil ito ang unang beses ko na makakapunta sa Boracay. Maaga akong susunduin ni Lucian bukas para sa flight namin.“Excited ah!” biro sa akin ni Karen na siyang kasama ko ngayon dito sa Faculty Room. Gaya ko ay nagpa-finalize din siya ng mga grades“Oo naman, Karen. Ikaw kasi ayaw mong sumama eh sabi naman ni Lucian pwede kang sumama.” I was hoping na magbago ang isip nito since iniimbitahan naman siya ni Lucian“Ay naku ayaw ko nga! Isa pa may plano na din kami ni Troy. Alam mo naman ang isang yun, gustong bumawi sa akin.” s
TheaNapakaganda ng lugar na pinuntahan namin ni Lucian sa Boracay. Sabi niya ay pag-aari daw ito ng boss niya at bilang incentive sa kanya ay pinahiram ito sa amin habang nandito kami.Sobrang proud ako kay Lucian dahil sandali pa lang siya sa trabaho ay madami na siyang nagawang maganda para bigyan ng mga incentives na ganito.Private ang lugar at malapit ito sa dagat kaya anytime na gusto mong maligo ay okay lang. May barrier din daw kaya naman walang basta-basta nakakapasok dito na ibang tao.“Kumpleto napo ang mga gamit sa loob, boss. Pati po yung mga pinagbilin niyong supplies, okay na po! Babalikan ko na lang po kayo sa araw ng pag-alis niyo.” “Salamat! Mag-iingat ka at kung sakaling may biglaan kaming kailanganin, tatawagan na lang kita!” nakita ko na may inabot si Lucian dito at nagliwanag na akala mo flashlight ang mukha ng bangkerong naghatid sa amin dito“Naku, salamat po sir! Salamat! Basta po tawag lang po kayo!” sabi pa nito saka siya bumalik sa nakahimpil na bangka n
TheaKinabukasan pagkatapos naming mag-almusal ay sumakay uli kami ni Lucian sa speedboat para makapunta sa kabilang isla. Gusto kasi niyang itry namin ang mga water sports na inooffer doon at sobra akong na-excite dahil first time ko itong mae-experience.May kinausap siyang tao pagdating namin doon at agad kaming sinamahan sa isang stall para sa orientation. Una naming gagawin ang snorkelling at hindi naman ako kinakabahan dahil sanay naman akong lumangoy kahit papano.Sumakay kami sa isang malaking bangka para dalhin sa dive site. Tinulungan ako ni Lucian na isuot and diving gear ko at natawa ako dahil halos takpan niya pa ako dahil naka two-piece ako ngayon.“Hon naman! Lata ng babae dito naka two-piece!” “Damn! Bakit naman kasi yan ang sinuot mo?” aburidong sabi ni Lucian“E ano ang isusuot ko? Saya?” pang-iinis ko pa lalo dito Kinuha ko na ang diving gear at ako na ang nagsuot dahil nagtatagal kami sa pag-iinarte nitong kasama ko.Nang matapos na akong magbihis ay pumwesto n
TheaBirthday ni Arvie ngayon at gaya ng napagkasunduan namin ni Lucian sa Boracay ay pinag-usapan namin ang tungkol dito ng makabalik kami sa Maynila.Ang sabi ni Arvie ay mag-iimbita siya ng ilang mga kaibigan at kaklase niya mula sa eskwela. Siyempre pa tiyak na dadalo din ang mga taga looban kaya naman nag-suggest si Lucian na kumuha na lang kami ng catering services. At first ayaw ko pero naisip ko na tama naman ang paliwanag ni Lucian. Hindi ko na kailangan magluto at hindi ko na kailangan pang manghiram ng mga gamit sa mga kapitbahay. Wala na din akong dapat ligpitin pagkatapos dahil sila na magliligpit.May naipon naman ako at inilaan ko talaga ito para kay Arvie. At ang iba naman ay si Lucian ang nagbayad. Hindi ko naman siya mapigil dahil gaya ng sabi niya para kay Arvie ito. At bilang magkarelasyon kami, hayaan ko daw na tulungan niya ako.“Grabe! Ang bongga naman ng birthday ni Arvie!” sabi ni Karen habang pinapanuod namin ang mga nagse-set up ng tent sa harap ng bahay.
TheaMalapit ng matapos ang bakasyon at excited ako na makabalik ulit sa paaralan para makapagturo. Hindi maitatanggi that teaching is my passion at masaya ako sa ginagawa ko.Madalas pa rin kaming lumabas ni Lucian twing Linggo at kung hindi siya busy ay palagi siyang umuuwi dito sa amin.Minsan naiisip ko na nasasanay na ako sa presensya ni Lucian. At natatakot ako na hindi ako makabangon kapag nawala siya.Nasa school ngayon si Arvie para mag-enroll at ako naman ay paalis na din para tumulong sa enrollment sa aming paaralan. Palabas na ako ng pinto ng dumating naman si Aling Toyang. May kasunod siyang isang babae na sa tingin ko ay halos ka-edad ko lang. Maiksi ang buhok nito pero bagay ito sa maliit niyang mukha.Morena siya pero makinis at matangkad din. Sa uri ng pananamit at mga alahas na suot niya, nasisiguro ko na kabilang siya sa mga taong ayaw na ayaw ko.“Ma’am Thea, may naghahanap sayo. Eh sinamahan ko na dito si Madam.” sabi ni Aling Toyang ng makalapit siya sa akinKa
Lucian Nasa Cebu ako ngayon at kanina pa ako hindi mapakali dahil panay ang text at tawag ko kay Thea pero hindi ito sumasagot. “Segovia, bakit ba para kang di ma-tae diyan?” puna ni Drake sa akin habang panay pa rin ang tipa ko sa cellphone na hawak ko “Thea isn’t answering my messages and calls.” sagot ko habang nagco-compose ako ng panibagong message para sa nobya ko “Sabi mo nasa school siya at enrollment ngayon right? Maybe she is just busy.” Xavier said na gaya ko ay panay din naman ang pindot sa phone niya “Kahit gaano ka-busy si Thea, sasagot at sasagot yun. And I find it odd kasi pati tawag ko hindi niya sinasagot.” I can’t help but worry my self out dahil hindi naman nangyayari ito not unless galit siya sa akin Napaisip tuloy ako kung may nagawa na ikakagalit niya pero wala naman. We were okay the last time we saw each other. ‘f**k!’ napamura pa ko sa isip ko when my buddy flinched as I remember how we made love the last time. Nasa condo kami noon and it was
Thea “Are you ready?” tanong sa akin ni Lucian bago kami bumaba ng kotse He held my hand at kumapit naman ako sa kanya ng mahigpit. I smiled at him and I nodded. “Yes Hon! I’m ready at palagi akong magiging handa sa kahit na ako kasi nandyan ka!” Binigyan ako ni Lucian ng magaan na halik sa aking labi. Kahit na nadagdagan ang edad namin, hindi nabawasan ang pagiging sweet namin sa isa’t-isa. Nandito kami ngayon sa hotel kung saan gaganapin ang 20th anniversary ng Tanya Marie Vergara Foundation. Ito ang foundation na itinayo namin ni Lucian para matulungan ang mga batang deserving mag-aral ng college pero kapos naman sa budget. Naalala ko na sa Malibu nabuo ang konsepto nito during our honeymoon. Pagbalik namin ng Pilipinas ay naging busy na ako lalo ng maipanganak ko si Hyacinth at hindi ko alam na ongoing na pala ang processing nito at nang mabigyan ito ng approval sa SEC ay saka lang ito sinabi ni Lucian sa akin. It was my birthday ng pormal itong buksan ni Lucian at
LucianHindi na ako mapakali the moment na ipasok si Thea sa labor room. Si Nancy ang nakasama ko dito sa ospital dahil hindi naman pwedeng si Nurse Joy since walang maiiwan kay Inay.I called my parents at agad naman silang nagpunta dito sa ospital kasama si Margarette. They are all excited to see their first-born apo.“Kuya please, relax okay!” narinig kong sabi ni Margarette kaya naman napalingon ako dito“Paano naman ako magre-relax? Hanggang ngayon nasa loob pa si Thea at wala akong balita kung ano na ang nangyayari sa kanya!” sagot ko sa kapatid ko na prenteng nakaupo sa tabi ni Mommy“I’m sure the doctor’s are doing their job, iho. At kung may problema naman for sure malalaman natin yun!” sabi naman ng Mommy ko“Eh bakit nga ba ang tagal-tagal!” sabi naman ni Daddy na napatayo na din tulad ko“Tony utang na loob ha, huwag ka ng makisali kay Lucian!” suway naman ni Mommy kay Daddy na halatang kinakabahan din gaya ko“Jane, unang apo ko iyon! Natural kabahan ako!” katwiram namn
TheaSa mansion na kami dumiretso when we arrived at the Philippines at muli na naman akong sinorpresa ni Lucian. Pag-uwi namin sa bahay ay nandoon na si Arvie pero ang labis na nagpaluha sa akin ay nang makita ko ang inay.Nakaupo siya sa wheelchair habang nasa likod naman niya si nurse Joy. “Inay?” Agad ko siyang nilapitan at saka ko kinuha ang kamay niyaHindi naman nag-react si Inay pero ayos lang naman sa akin iyon. Ang mahalaga sa ngayon ay kasama na namin siya. Hindi pa rin ako mapapagod na magdasal na sana dumating ang araw na gumaling na siya.Makalipas ang isang buwan ay nagkaroon naman kami ng housewarming party. Invited lahat ng mga taong malapit sa buhay namin at masaya sila para sa amin ni Lucian at sa bagong tahanan namin.Nakita din ng mga taga-looban si Inay at hindi mapigil ni Aling Toyang at Tita Beth ang sarili nila na mapaiyak nang muli nilang makita ang kaibigang nawalay sa kanila.Maayos naman ang lahat pwera lang talaga ang paglilihi ko dahil noong tatlong
TheaSunundo ulit kami ng service para sa isa na namang tour na pina-book ni Lucian. Halos maghapon ang tour na ito and the guide reminded us to bring water and snacks just in case gutumin kami habang na sa sasakyan.Lucian made sure that we will have our breakfast first bago kami umalis ng hotel. Nagdala din siya ng tubig sa dalawang flask and snacks too.“Let’s go hon!” sabi niya saka niya inilahad ang kamay sa akinI can’t help but admire my husband kasi kahit anong isuot nito ay kayang-kaya niyang dalhin. He was just wearing short-sleeved polo and cargo shorts. May shades na nakasabit sa polo niya and topsider shoes. Nakasuot lang naman ako ng maong shorts since maliit pa naman ang tiyan ko. Naka sando lang ako at may shades din with my white rubber shoes.“Ang seksi naman ni buntis!” pang-aasar sa akin ni Lucian kaya natawa ako kasi minsan iyon ang itinatawag niya sa akin.Magkahawak kamay kaming lumabas ng hotel at nasa baba naman na ang service namin.Unang destinasyon ng tou
TheaSa private plane ni Drake kami sumakay papunta sa Malibu para sa honeymoon namin. Bago mananghali ay nakarating na kami dito at mabuti na lang nakisama ang katawan ko sa biyahe. Hindi naman ako nahilo or nagsuka man lang. Mukhang excited din ang anak ko sa trip na ito.Nagcheck-in kami ni Lucian sa Hilton Garden Inn and when we got into our room ay nagpahinga muna kami. “Okay ka lang Hon?” tanong niya saka niya hinipo ang tyan ko“Yeah I’m fine. Gusto ko lang muna magpahinga.” sagot ko sa kanya after kissing my tummy“May gusto ka bang kainin Hon? Any cravings?” tanong niya uli sa akinNag-isip muna ako pero wala naman akong nagugustuhang kainin ngayon kaya umiling ako kay Lucian.“Basta pag may gusto ka, always tell me. Huwag mong titiisin okay?” Tumango ako sa kanya saka ko tinapik ang kaliwang bahagi ng kama. Naintindihan naman ni Lucian yun at agad siyang tumabi sa akin. Yumakap ako sa kanya saka ko siya inamoy. Iyon ang gusto ko at yun ang nagpapakalma sa akin.Hinalika
Thea Magkahawak-kamay kaming pumasok ni Lucian sa malaking pavillion kung saan gaganapin ang reception ng kasal namin. Bago kami makarating sa venue ay magkayakap lang kami sa kotse habang hindi namin mapigil ni Lucian ang mga emosyon namin. Magkayakap kami habang pareho kaming umiiyak. Pero ngayon sigurado ako na luha ito ng labis na kaligayahan. “Thank you, Hon! Thank you so much!” yun ang paulit-ulit na ibinubulong sa akin ni Lucian Masigabong palakpakan ang sumalubong sa amin as we entered the place. Lahat ay masaya para sa amin ni Lucian at makikita mo iyon sa mga mukha nila. Nagsimula ang kainan at picture taking namin with the guests. Mabuti na lamang at na-accomodate lahat ng mga bisita namin dahil na din sa laki ng venue na ito. May program din at hiningan ng mga messages ang mga taong malapit sa amin kaya walang pagsidlan ang kaligayahan ko lalo pa at nandito lahat ng mga taong mahalaga sa amin. Malungkot lang dahil hindi pinayagan ng hospital na makapunta si in
Third person’s POVIto na ang araw na tuluyan ng palalayain ni Lucian si Thea. Pagkatapos ng lahat ng ito, they will just be parents for their baby. Nothing more, nothing less.Naligo na si Lucian at nagbihis matapos siyang kuhaan ng video at pictures ng mga taong magco-cover ng kasal. Nakakatawa lang pero hinayaan na niya since ayaw niyang magkaroon ng idea ang mga tao na wala naman talagang kasalang magaganap.Alas-diyes ang kasal nila ni Thea kaya pagkatapos niyang mag-ayos ay dumiretso na siya sa simbahan. Tumawag na din sa kanya ang kapatid niyang si Liam at sinabing nandoon na siya pati na si Margarette at ang magulang niya.Huminga siya ng malalim bago siya sumakay ng kotse at ihatid ng driver papunta sa simbahan. Marami ng naka park na sasakyan doon at mukhang siya na lang ang iniintay.He went inside the church at marami ang lumapit sa kanya at kumamay. He just said thank you and smiled at them kahit pa durog na durog ang kanyang puso. Nanatili naman sa upuan ang pamilya
Thea(One day before the wedding)Hindi ko mapigilang umiyak the moment I saw the wedding gown that Sophia Conti has designed for me. Dumating ito kahapon kasama ng gown ni Karen at ang amerikana ni Arvie. Naninikip ang dibdib ko habang inaalala ang nakaraan namin ni Lucian. Kung paano namin inayos ang mga detalye ng kasal. Kung gaano kami kasaya habang pinaghahandaan ang araw na ito.We already made plans para sa pamilyang bubuuin namin. Our honeymoon too is already set at hindi ko alam kung pati yon ay hindi kinansel ni Lucian.Alam ko na nasaktan ko si Lucian and I’m at fault kung nagkakagulo man ang mga tao sa paligid namin ngayon. Lalo pa at sinabi niya ang plano niya para bukas.Maghihintay siya sa harap ng altar kahit pa alam niyang hindi ako darating dahil yun lang daw ang nakikita niyang paraan para matanggap niya ang katotohanang hindi na kami mabubuo.Ano kaya ang reaksyon ng magulang ni Lucian? Will they hate me? Maari, lalo na ang Daddy ni Lucian.Si Mommy Jane kaya? G
Lucian(Three days before the wedding)I immediately knocked as soon as I arrived at Thea’s door. Hindi ko mapigilan ang sayang bumalot sa akin nang tawagan niya ako at pabalikin.When the door opened nakita ko ang mata ni Thea na puno ng luha kaya agad ko siyang ikinulong sa mga bisig ko. “Shhh..tahan na! Nandito na ako!” sinubsob ni Thea ang mukha niya sa leeg ko “Sorry Lucian. Hindi ko mapigilan! Hindi talaga ako makatulog!” bulong niya kaya inaya ko na siyang pumasok sa kwarto niya“Matulog ka na. Dito lang ako.” sabi ko and she immediately lied down to bedTinanggal ko ang sapatos ko at saka ako nahiga sa tabi niya matapos kong ipatong sa side table ang susi ng kotse at phone ko.Umunan siya agad sa braso ko at niyakap ako habang ramdam ko kung paano niya amuyin ang dibdib ko kaya napapangiti na lang ako.Suddenly I had this hope in my heart that we can work this out. Na pwede pa naming ayusin ang lahat. Kailangan ko lang sigurong magtiyaga at maghintay.Hinalikan ko ang ulo n