Chapter 19

Thea

“Okay ka lang ba? Nabalitaan ko kay Arvie yung pagpunta ng tatay mo?” malungkot na sabi sa akin ni Karen noong nasa canteen kami para kumain ng tanghalian

“Ayos lang ako!” pinilit kong paglabanan ang muling pagbangon ng galit sa dibdib ko sa twing naaalala ko ang pagpunta ni itay sa amin

“Hindi ko lang talaga maintindihan kung saan kumukuha ang tatay ko ng lakas ng loob para makuha pa niyang humarap sa amin.”

“Gusto niya lang siguro kayong makita.”

“Bakit pa? Dahil okay na kami? Dahil kaya na namin at wala na siyang pwedeng itulong pa kaya magpapakita na siya?” pakiramdam ko kaharap ko ang itay habang binibitawan ko ang mga salitang iyon

“Hindi naman siguro. Tatay niyo pa rin yun. Baka naman gusto mo bigyan ng pagkakataong makabawi sa inyo.”

“Hindi na Karen! Hindi na niya kailangan bumawi!” matigas na pahayag ko dito

Alam kong matigas ang tingin sa akin ni Karen pero wala akong magagawa. Nasakatan ako ng sobra at malalim ang iniwang sugat non sa akin at sa pamilya ko.

Di bale sa