LucianI don’t want to close my eyes for a single moment as I was staring at Thea’s beautiful face while she was sleeping. Hinaplos ko ang braso niya and she didn’t even move. Maybe that is how tired she was after our hot lovemaking.Napahinga ako ng malalim saka ko siya kinintalan ng halik sa noo. Nakatagilid siya habang nakadantay ang pisngi niya sa unan. I know she was hurt dahil kahit pinilit kong maging gentle sa pag-angkin sa kanya ay hindi ko napanindigan hanggang sa huli dahil sa tindi ng pagnanasang bumalot sa aming dalawa.“I love you..” I faintly whispered dahil ayaw kong magising siya. She needs to rest dahil alam ko na she will feel pain later onNapapikit ako habang inaalala kung paano ko siya inangkin. I started slow dahil gusto ko maging kumportable muna siya sa akin. I know my buddy is big at dahil first time niya, it will really f*****g hurt.I kissed her habang patuloy ako sa paglabas masok sa kanya. It was heaven! The feeling was surreal that I wanted more kay un
Thea“How is it?” tanong ni Lucian sa akin nang magsimula na kaming kumain ng lunch. Actually late lunch na ito since nakatulog pagkatapos ng nangyari sa aming dalawaMasakit ang katawan ko especially my private part pero pinilit kong magmukhang maayos sa harap ng Mommy ni Lucian. Nakakahiya na nga na inabutan niya ako dito, mas nakakahiya kung iisipin niya na may ginawa kaming dalawa ng anak niya.“Masarap, salamat po Tita sa pagluluto.” magalang kong sabi and she smiled at me.“Sabi ni Lucian masarap ka din daw magluto? Siguro minsan mag-share tayo ng mga recipes natin?” “Ay Tita, mga simpleng lutong bahay lang po ang alam ko! Wala naman po akong formal training sa pagluluto kung iyon po ang akala niyo.” nahihiya kong sagot dito“That’s okay iha! Ang importante, marunong kang magluto! Isa yan sa dapat alam ng babae lalo kapag nagpakasal na kayo.” Namula ang mukha ko sa sinabi ng Mommy ni Lucian. Hinawakan naman agad ng lalaki ang kamay ko while he chuckled.“Mom, nahihiya po si T
Lucian Three long days that I haven’t seen Thea at pakiramdam ko tatlong siglo ata ang naranasan ko sa tagal na hindi ko siya nakasama. Kadarating lang namin sa bansa after a summit na dinaluhan naming magkakaibigan and I really wanted to see her so bad kaya naman nagmamadali na akong umuwi sa unit ko para mag-shower. I just wore a shirt and jeans with matching rubber shoes saka ko binitbit ang pasalubong ko para kay Thea and Arvie. I also bought some for Mang Kardo’s family. Palabas na ako ng unit ng biglang bumulaga sa harapan ko si Bettina. “What are you doing here?” hindi ko alintanang ipakita ang inis ko dahil maya’t-maya akong pinupuntahan nito sa opisina. Pumasok siya sa loob dahil hindi ko pa naman naisasara ang pinto at prenteng naupo sa sofa. “I told you, hindi mo pwedeng gawin sa akin ito, Lucian. Magkakagulo ang pamilya natin once hindi ka tumupad sa usapan!” galit na sagot sa akin ni Bettina “Nag-usap na kami ni Dad. And I gave up my position kapalit ng hindi ko
TheaNakayakap ako nang mahigpit kay Lucian matapos ang mainit na naganap sa aming dalawa. I can feel his fast heartbeat habang panay ang haplos niya sa likuran ko.“Kamusta yung summit?” tanong ko sa kanya habang hinahaplos ko naman ng marahan and dibdib niya“Okay naman, Hon! Yun nga lang, na-miss talaga kita!” “I missed you too, Hon!” napabangon ako ng maalala ko ang panaginip ko noong isang gabi. Nahuli ko daw si Lucian na may babae kaya tinaasan ko ito ng kilay.“What?” nagtatakang tanong niya sa biglaang pagbitaw ko sa yakap niya“Nambabae ka ba dun?” “What?” napabangon din si Lucian sa gulat “Where did you even get that?” “Heh! Tigilan mo ko sa kaka-english mo, nasa Pilipinas ka na! Sagutin mo na lang yung tanong ko!” inis kong sabi kanya“Of course not! Hon, never na akong tumingin sa iba buhat ng makilala kita!” pagtatapat naman niya“Sigurado ka?” paniniguro ko pa“A hundred percent! Saan ba galing yun?’“Wala naman!” Sagot ko saka ako nahiga uli sa kama “Napanaginipan
TheaMaaga akong nagising kinabukasan para makapagsimba kahit pa nanakit ang katawan ko dahil sa ginawa ni Lucian sa akin. Bandang alas-onse ng umuwi ito kina Tata Kardo dahil may lakad kami ngayon. Wala pa din si Arvie kaya naman tinext ko na ito para alamin kung ano oras ito uuwi.Pagkatapos kong maligo at magbihis ay nakarinig ako ng katok sa pinto at nang buksan ko iyon ay ang nakangiting mukha ni Lucian ang nakita ko.“Ready ka na?” tanong niya sa akin “Ang ganda talaga ng Hon ko!”Nakasuot lang naman ako ng isang simpleng bestida na kulay puti na may mga bulaklak na disenyo. Wala itong manggas kaya nakalitaw ang braso ko. Tinernuhan ko ito ng itim na sandals na mababa lang ang takong.Nakasuot lang naman si Lucian ng maong na pantalon, rubber shoes at T-shirt. Simple ang gayak niya pero napakagwapo niya pa rin sa paningin ko.Tumango naman ako saka ko kinuha ang susi para mailock ang pinto. He grabbed my hand and we started walking kaya naman ang mga kapitbahay ay masayang na
Thea“Okay ka lang ba? Nabalitaan ko kay Arvie yung pagpunta ng tatay mo?” malungkot na sabi sa akin ni Karen noong nasa canteen kami para kumain ng tanghalian“Ayos lang ako!” pinilit kong paglabanan ang muling pagbangon ng galit sa dibdib ko sa twing naaalala ko ang pagpunta ni itay sa amin“Hindi ko lang talaga maintindihan kung saan kumukuha ang tatay ko ng lakas ng loob para makuha pa niyang humarap sa amin.”“Gusto niya lang siguro kayong makita.”“Bakit pa? Dahil okay na kami? Dahil kaya na namin at wala na siyang pwedeng itulong pa kaya magpapakita na siya?” pakiramdam ko kaharap ko ang itay habang binibitawan ko ang mga salitang iyon“Hindi naman siguro. Tatay niyo pa rin yun. Baka naman gusto mo bigyan ng pagkakataong makabawi sa inyo.”“Hindi na Karen! Hindi na niya kailangan bumawi!” matigas na pahayag ko ditoAlam kong matigas ang tingin sa akin ni Karen pero wala akong magagawa. Nasakatan ako ng sobra at malalim ang iniwang sugat non sa akin at sa pamilya ko.Di bale sa
LucianWe are at Jackson’s bar this night dahil gusto ni Marcus na magkita-kita kami. Medyo naging busy kasi kami for the past weeks at gusto niya daw lumabas kaya naman napagpasyahan namin siyang samahan.Minsan lang siyang mag-request eversince Blanca died at I feel na kailangan ko siyang samahan.I just felt guilty dahil nagsinungaling na naman ako sa babaeng mahal ko. Dalawang buwan na ang relasyon namin ni Thea and I have been thinking of ways kung paano ko aaminin sa kanya ang totoo.Hanggat maari ayaw ko na siyang lokohin tungkol sa tunay na pagkatao ko pero sa twing iniisip ko na yun ang magiging dahilan ng hiwalayan namin, parang maduduwag ako.Gaya ngayon, sinabi ko na may overtime ako at hindi ako makakauwi sa kanila. I felt guilty knowing na kanina pa siya naghahanda ng dinner namin tapos bigla akong nag-cancel.“Lumilipad ang utak ni Segovia!” Asar sa akin ni Drake kaya napasimangot na lang ako“Ano na ba ang status, Segovia? Pinapatagal mo ng masyado baka lalo ka niyang
Thea Masakit na ang mata ko sa kakaiyak sa maghapon pagkatapos kong iwan si Lucian pagkagaling namin sa simbahan. Galit ako sa kanya at kahit nagpaliwanag siya ay hindi ko pa rin iyon matanggap. Nagseselos ako! Nasasaktan ako! At kahit pa sabihing hindi niya ginusto yon ay hindi ko mapigilang masaktan. “Thea!” Napalingon ako at nakita ko si Karen na pumasok sa kwarto ko. Automatic na yumakap ako sa kaibigan ko at muli akong napaiyak. Parang kailan lang, siya ang umiiyak pero ngayon, ako na. “Karen, ang sakit! Hindi ko yata kaya!” Hinagod ni Karen ang likod ko at hinayaan lang akong umiyak. Nang kalmado na ako ay tinanong niya ako kung nagkita na kami ni Lucian. Ikinuwento ko sa kanya ang lahat ng nangyari kanina at napahikbi na lang ako. “Thea sa tingin ko nagsasabi ng totoo si Lucian.” biglang sabi niya kaya natigil ako sa pag-iyak “A-anong ibig mong sabihin?” “Kasi ayun na nga diba nakita ko na kahalikan niya yung babae sa bar! Kinunan ko pa ng picture saka k
Thea “Are you ready?” tanong sa akin ni Lucian bago kami bumaba ng kotse He held my hand at kumapit naman ako sa kanya ng mahigpit. I smiled at him and I nodded. “Yes Hon! I’m ready at palagi akong magiging handa sa kahit na ako kasi nandyan ka!” Binigyan ako ni Lucian ng magaan na halik sa aking labi. Kahit na nadagdagan ang edad namin, hindi nabawasan ang pagiging sweet namin sa isa’t-isa. Nandito kami ngayon sa hotel kung saan gaganapin ang 20th anniversary ng Tanya Marie Vergara Foundation. Ito ang foundation na itinayo namin ni Lucian para matulungan ang mga batang deserving mag-aral ng college pero kapos naman sa budget. Naalala ko na sa Malibu nabuo ang konsepto nito during our honeymoon. Pagbalik namin ng Pilipinas ay naging busy na ako lalo ng maipanganak ko si Hyacinth at hindi ko alam na ongoing na pala ang processing nito at nang mabigyan ito ng approval sa SEC ay saka lang ito sinabi ni Lucian sa akin. It was my birthday ng pormal itong buksan ni Lucian at
LucianHindi na ako mapakali the moment na ipasok si Thea sa labor room. Si Nancy ang nakasama ko dito sa ospital dahil hindi naman pwedeng si Nurse Joy since walang maiiwan kay Inay.I called my parents at agad naman silang nagpunta dito sa ospital kasama si Margarette. They are all excited to see their first-born apo.“Kuya please, relax okay!” narinig kong sabi ni Margarette kaya naman napalingon ako dito“Paano naman ako magre-relax? Hanggang ngayon nasa loob pa si Thea at wala akong balita kung ano na ang nangyayari sa kanya!” sagot ko sa kapatid ko na prenteng nakaupo sa tabi ni Mommy“I’m sure the doctor’s are doing their job, iho. At kung may problema naman for sure malalaman natin yun!” sabi naman ng Mommy ko“Eh bakit nga ba ang tagal-tagal!” sabi naman ni Daddy na napatayo na din tulad ko“Tony utang na loob ha, huwag ka ng makisali kay Lucian!” suway naman ni Mommy kay Daddy na halatang kinakabahan din gaya ko“Jane, unang apo ko iyon! Natural kabahan ako!” katwiram namn
TheaSa mansion na kami dumiretso when we arrived at the Philippines at muli na naman akong sinorpresa ni Lucian. Pag-uwi namin sa bahay ay nandoon na si Arvie pero ang labis na nagpaluha sa akin ay nang makita ko ang inay.Nakaupo siya sa wheelchair habang nasa likod naman niya si nurse Joy. “Inay?” Agad ko siyang nilapitan at saka ko kinuha ang kamay niyaHindi naman nag-react si Inay pero ayos lang naman sa akin iyon. Ang mahalaga sa ngayon ay kasama na namin siya. Hindi pa rin ako mapapagod na magdasal na sana dumating ang araw na gumaling na siya.Makalipas ang isang buwan ay nagkaroon naman kami ng housewarming party. Invited lahat ng mga taong malapit sa buhay namin at masaya sila para sa amin ni Lucian at sa bagong tahanan namin.Nakita din ng mga taga-looban si Inay at hindi mapigil ni Aling Toyang at Tita Beth ang sarili nila na mapaiyak nang muli nilang makita ang kaibigang nawalay sa kanila.Maayos naman ang lahat pwera lang talaga ang paglilihi ko dahil noong tatlong
TheaSunundo ulit kami ng service para sa isa na namang tour na pina-book ni Lucian. Halos maghapon ang tour na ito and the guide reminded us to bring water and snacks just in case gutumin kami habang na sa sasakyan.Lucian made sure that we will have our breakfast first bago kami umalis ng hotel. Nagdala din siya ng tubig sa dalawang flask and snacks too.“Let’s go hon!” sabi niya saka niya inilahad ang kamay sa akinI can’t help but admire my husband kasi kahit anong isuot nito ay kayang-kaya niyang dalhin. He was just wearing short-sleeved polo and cargo shorts. May shades na nakasabit sa polo niya and topsider shoes. Nakasuot lang naman ako ng maong shorts since maliit pa naman ang tiyan ko. Naka sando lang ako at may shades din with my white rubber shoes.“Ang seksi naman ni buntis!” pang-aasar sa akin ni Lucian kaya natawa ako kasi minsan iyon ang itinatawag niya sa akin.Magkahawak kamay kaming lumabas ng hotel at nasa baba naman na ang service namin.Unang destinasyon ng tou
TheaSa private plane ni Drake kami sumakay papunta sa Malibu para sa honeymoon namin. Bago mananghali ay nakarating na kami dito at mabuti na lang nakisama ang katawan ko sa biyahe. Hindi naman ako nahilo or nagsuka man lang. Mukhang excited din ang anak ko sa trip na ito.Nagcheck-in kami ni Lucian sa Hilton Garden Inn and when we got into our room ay nagpahinga muna kami. “Okay ka lang Hon?” tanong niya saka niya hinipo ang tyan ko“Yeah I’m fine. Gusto ko lang muna magpahinga.” sagot ko sa kanya after kissing my tummy“May gusto ka bang kainin Hon? Any cravings?” tanong niya uli sa akinNag-isip muna ako pero wala naman akong nagugustuhang kainin ngayon kaya umiling ako kay Lucian.“Basta pag may gusto ka, always tell me. Huwag mong titiisin okay?” Tumango ako sa kanya saka ko tinapik ang kaliwang bahagi ng kama. Naintindihan naman ni Lucian yun at agad siyang tumabi sa akin. Yumakap ako sa kanya saka ko siya inamoy. Iyon ang gusto ko at yun ang nagpapakalma sa akin.Hinalika
Thea Magkahawak-kamay kaming pumasok ni Lucian sa malaking pavillion kung saan gaganapin ang reception ng kasal namin. Bago kami makarating sa venue ay magkayakap lang kami sa kotse habang hindi namin mapigil ni Lucian ang mga emosyon namin. Magkayakap kami habang pareho kaming umiiyak. Pero ngayon sigurado ako na luha ito ng labis na kaligayahan. “Thank you, Hon! Thank you so much!” yun ang paulit-ulit na ibinubulong sa akin ni Lucian Masigabong palakpakan ang sumalubong sa amin as we entered the place. Lahat ay masaya para sa amin ni Lucian at makikita mo iyon sa mga mukha nila. Nagsimula ang kainan at picture taking namin with the guests. Mabuti na lamang at na-accomodate lahat ng mga bisita namin dahil na din sa laki ng venue na ito. May program din at hiningan ng mga messages ang mga taong malapit sa amin kaya walang pagsidlan ang kaligayahan ko lalo pa at nandito lahat ng mga taong mahalaga sa amin. Malungkot lang dahil hindi pinayagan ng hospital na makapunta si in
Third person’s POVIto na ang araw na tuluyan ng palalayain ni Lucian si Thea. Pagkatapos ng lahat ng ito, they will just be parents for their baby. Nothing more, nothing less.Naligo na si Lucian at nagbihis matapos siyang kuhaan ng video at pictures ng mga taong magco-cover ng kasal. Nakakatawa lang pero hinayaan na niya since ayaw niyang magkaroon ng idea ang mga tao na wala naman talagang kasalang magaganap.Alas-diyes ang kasal nila ni Thea kaya pagkatapos niyang mag-ayos ay dumiretso na siya sa simbahan. Tumawag na din sa kanya ang kapatid niyang si Liam at sinabing nandoon na siya pati na si Margarette at ang magulang niya.Huminga siya ng malalim bago siya sumakay ng kotse at ihatid ng driver papunta sa simbahan. Marami ng naka park na sasakyan doon at mukhang siya na lang ang iniintay.He went inside the church at marami ang lumapit sa kanya at kumamay. He just said thank you and smiled at them kahit pa durog na durog ang kanyang puso. Nanatili naman sa upuan ang pamilya
Thea(One day before the wedding)Hindi ko mapigilang umiyak the moment I saw the wedding gown that Sophia Conti has designed for me. Dumating ito kahapon kasama ng gown ni Karen at ang amerikana ni Arvie. Naninikip ang dibdib ko habang inaalala ang nakaraan namin ni Lucian. Kung paano namin inayos ang mga detalye ng kasal. Kung gaano kami kasaya habang pinaghahandaan ang araw na ito.We already made plans para sa pamilyang bubuuin namin. Our honeymoon too is already set at hindi ko alam kung pati yon ay hindi kinansel ni Lucian.Alam ko na nasaktan ko si Lucian and I’m at fault kung nagkakagulo man ang mga tao sa paligid namin ngayon. Lalo pa at sinabi niya ang plano niya para bukas.Maghihintay siya sa harap ng altar kahit pa alam niyang hindi ako darating dahil yun lang daw ang nakikita niyang paraan para matanggap niya ang katotohanang hindi na kami mabubuo.Ano kaya ang reaksyon ng magulang ni Lucian? Will they hate me? Maari, lalo na ang Daddy ni Lucian.Si Mommy Jane kaya? G
Lucian(Three days before the wedding)I immediately knocked as soon as I arrived at Thea’s door. Hindi ko mapigilan ang sayang bumalot sa akin nang tawagan niya ako at pabalikin.When the door opened nakita ko ang mata ni Thea na puno ng luha kaya agad ko siyang ikinulong sa mga bisig ko. “Shhh..tahan na! Nandito na ako!” sinubsob ni Thea ang mukha niya sa leeg ko “Sorry Lucian. Hindi ko mapigilan! Hindi talaga ako makatulog!” bulong niya kaya inaya ko na siyang pumasok sa kwarto niya“Matulog ka na. Dito lang ako.” sabi ko and she immediately lied down to bedTinanggal ko ang sapatos ko at saka ako nahiga sa tabi niya matapos kong ipatong sa side table ang susi ng kotse at phone ko.Umunan siya agad sa braso ko at niyakap ako habang ramdam ko kung paano niya amuyin ang dibdib ko kaya napapangiti na lang ako.Suddenly I had this hope in my heart that we can work this out. Na pwede pa naming ayusin ang lahat. Kailangan ko lang sigurong magtiyaga at maghintay.Hinalikan ko ang ulo n