Chapter 4

Carrine

“Sigurado ka na ba diyan sa pinasok mo?” tanong sa akin ni Eloisa habang inaayos ko ang mga gamit ko na dadalhin ko sa paglipat ko sa mga Saavedra

Kahapon, hindi ko alam kung ano ang nangyari sa akin at kung bakit ko hinayaan ang sarili ko na magdesisyon ng ganun.

Pero nung makita ko kung paano nagliwanag ang mukha ni Hunter ay nabalot ng kakaibang saya ang puso ko.

At hindi na ako umalis sa tabi ng bata nung kinukuhanan siya ng dugo para sa laboratory tests niya. Alam kong nasasaktan siya at ginawa ko naman ang lahat para maibsan iyon and he was so happy na ayaw na niyang humiwalay sa akin.

Nung magpaalam na ako kagabi ay umiyak na naman ito at sinabi na huwag na akong umalis but I assured him na babalik ako dahil kailangan ko lang kunin ang mga gamit ko. At kahit nandoon ang pagdududa sa mata niya, hinayaan niya ako at humiling siya na tuparin ko ang pangako ko na babalik ako.

Ngayong umaga, nagpaalam na ako kay Eloisa na halatang tutol naman sa naging pasya ko.

“Trabaho ito Eloisa! Alam mo namang kailangan ko ng pera!” sagot ko sa kanya lalo pa at wala akong inililihim sa kanya 

“Hindi niyo ba naisip na niloloko ninyo ang bata? Paano kung hindi ka na makaalis diyan? Paano ka?” tanong niya sa akin 

“Sabi naman ni Mr. Saavedra, kapag maayos na si Hunter at maiintindihan na niya, pwede na akong umalis! Isa pa, nakakawa kasi siya! Sabik na sabik siya sa kalinga ng isang ina!” sagot kong muli sa kaibigan ko

“At feeling mo, ikaw yun, ganun ba? Alam mo, knowing you, mag-iinvest ka ng emotions diyan at sure ako na kung darating yung panahon na aalis ka na, masasaktan ka!” mahabang pahayag ni Eloisa at alam ko naman yun

Sino ba ang hindi mapapamahal kay Hunter? At nasisiguro ko na masasaktan ako sa oras na kailangan ko na siyang iwan.

Pero hindi na ako pwedeng umatras dahil kapag ginawa ko yun, hindi ako sasantuhin ni Mr. Saavedra at doon ako natatakot.

Hindi ko itatanggi na takot ako sa kanya. His dark aura sends chills to my spine and makes me shiver. He is cold at ramdam na ramdam ko iyon. 

Ano kaya ang nangyari at bakit siya nagkaganito?

“Hindi ako patatawarin ni Mr. Saavedra kapag umatras pa ako.” sagot ko kay Eloisa kaya napahinga na lang ito ng malalim

Alam kong mahirap ang sitwasyon pero nandito na ako! Kailangan ko na lang itong harapin.

Nagpaalam na ako kay Eloisa at paglabas ko ng apartment ay nagulat ako nung makita ko ang kotse ni Mr. Saavedra.

Wala naman kaming usapan na susunduin niya ako dahil ang balak ko ay mag taxi nalang papunta sa address nila dahil ibinigay naman niya ito sa akin kagabi.

At paano ba niya nalaman ang lugar na ito? 

Hindi ko mapigilang higitin ang hininga ko lalo nung magtama ang paningin namin. Nakasandal siya sa kotse at bakas na bakas ang inip sa gwapong  mukha niya.

“Bakit ka nandito?” tanong ko sa kanya nang makalapit na ako sa kotse

Nasa likod ko naman si Eloisa na tahimik lang na nakatingin sa amin.

“Sinisiguro ko lang na hindi magbabago ang takbo ng isip mo, Carrine!” walang gatol na sagot niya sa akin saka siya sumakay sa loob ng kotse

Sumunod naman ako at sa likod ako sumakay pero agad akong napalabas ng lingunin niya ako at taasan ng kilay.

“Driver mo ba ako?” 

Hindi na ako nagsalita noong makasakay na ako sa harap ng kotse. Pakiramdam ko, lalabas na ang puso ko sa aking dibdib dahil sa lakas ng tibok nito. Pinilit kong kumalma pero ang kakaibang aura ni Mr. Saavedra na bumabalot sa akin ay sapat na para manghina ako.

“Bakit pa napakatagal mo sa loob eh konti lang naman pala ang gamit mo!” basag niya sa katahimikang bumabalot sa kotse

“Kailangan ko ding ayusin yung bahay na iiwan ko! Hindi naman pwedeng basta-basta na lang akong aalis na hindi ko man lang inaayos.” paliwanag ko sa kanya pero nakita ko na napailing siya

“Do you even call that a house?” aroganteng tanong niya sa akin kaya napailing na lang din ako

Sayang ang kagwapuhan ng isang ito dahil matapobre pala siya. Akala ko pa naman, mabuti itong tao nung ipagtanggol niya ako kay Ma’am Odette pero palabas lamang pala iyon.

“Ganyan ba kayong mayayaman? Sa sobrang dami ba ng pera ninyo, nakakalimutan na ninyong magpakatao?” hindi ko na napigilan ang sarili ko dahil naiinis na ako sa pag-uugali ng taong ito

Hindi naman ito kumibo at nagpatuloy siya sa pagmamaneho kaya ibinaling ko nalang ang tingin ko sa bintana. Kapag ako nainis talaga, hindi na ako papayag na magtrabaho sa kanya lalo at ganito ang pag-uugali niya.

Nakita ko na huminto kami sa isang coffeeshop at dahil naiinis ako sa kanya ay hindi naman ako kumikilos. Naisip ko, baka gusto niyang bumili ng kape kaya kami napahinto dito.

“Bumaba ka muna, may kailangan tayong pag-usapan!” sabi nito kaya kumilos na din ako at mahirap ng makarinig na naman ako ng hindi magandang salita mula sa kanya.

Sumunod ako sa kanya papasok a coffeeshop at may inabutan kaming lalaki doon na agad tumayo nung makita niya kami ni Mr. Saavedra.

“Good morning, Mr. Saavedra!” bati nito sa kasama ko and he just nodded at agad ng umupo

“Nagawa mo ba yung inuutos ko?” tanong nito sa lalake

“Yes sir!” sabi nito saka niya binuksan ang attache’ case na dala niya

May inabot siya kay Mr. Saavedra at agad naman niyang binasa ang mga ito.

“Good! You can leave!” sabi pa niya pero ni hindi man lang niya tinapunan ng tingin ang kausap niya at sa binabasa nakatuon ang kanyang pansin

“Okay sir! I’ll go ahead!” tumango na lang siya sa akin at ganun na din ang ginawa ko sa kanya 

“What’s your order sir?” tanong ng waiter na hindi ko namalayang nakalapit na pala dahil sa lalaking ito ako nakatingin

“The usual! Ask the lady if she wants something!” utos pa niya kaya humingi na lang din ako ng kape with sugar and creamer

Hindi naman nagtagal ay bumalik na ang waiter at inilapag na sa mesa ang mga tasa ng kape. Inilapag naman ni Mr. Saavedra ang folder sa harap ko at saka ako inutusang basahin iyon.

Kinuha ko iyon at nakalagay doon sa harap na isa itong kontrata kaya napatingin ako sa kanya. Gusto kong tanungin kung bakit kailangan pang may ganito pa pero tinaasan na naman niya ako ng kilay.

“Carrine, wala sa mukha ko ang pinapabasa ko!” aniya kaya napakurap na lang ako at saka ko sinimulang basahin ang papeles

Nakalagay doon na kailangan kong gampanan ang pagiging ina sa anak niyang si Hunter Steve Saavedra hanggang sa magaling na magaling na ito at kaya na niyang unawain ang mga bagay tungkol sa tunay na ina nito.

The most is two years at nakalagay din sa kontrata na kung kakailanganin, matutulog kami sa isang kwarto at aaktong magkasintahan kahit sa harap lang ni Hunter.

“Teka, bakit kailangan nating magpanggap na may relasyon tayo?” kontra ko sa nakasulat doon

“Carrine, matalino ang anak ko! Ayokong mahalata niya na nagpapanggap ka lang dahil ang alam niya, may relasyon kami ni Simonne kaya siya nabuo!” paliwanag sa akin ni Mr. Saavedra

“Huwag kang mag-alala, hindi naman natin tototohanin yun! Ayoko lang bigyan ng iisipin ang anak ko lalo at nasa stage of recovery pa siya!” dagdag pa nito habang umiinom ng kape

“Mr. Saavedra, naisip ko lang, hindi kaya magalit sa iyo si Hunter kapag nalaman niya ang lahat ng ito?” tanong ko sa kanya but he just shrugged his shoulders

“Hindi mo na problema yan! Just do your job and leave that to me!” maawtoridad na saad niya sa akin

Pinagpatuloy ko ang pagbabasa ng contract at sa tingin ko naman, okay sa akin ang mga sumunod na nakasulat doon.

“May boyfriend ka na ba?” tanong niya sa akin kaya umiling naman ako agad

“Good! Kasi kung meron, make him understand your job! Ayokong makitang nilalapitan ka ng ibang lalake habang akin ka!” napakurap ako sa narinig ko at para na naman akong nangilabot sa sinabi niya

‘Anong akin ka?’

|

Hindi ko na lang pinansin ang sinabi niya at nagpatuloy na lang ako sa pagbabasa ng iba pang nakasulat doon. At sa bandang huli, nakasulat doon ang perang ibibigay niya sa akin bilang kabayaran sa trabahong gagawin ko.

“One hundred thousand sa isang buwan?” hindi ako makapaniwala sa nakasulat doon dahil parang sobrang laki naman noon para sa trabahong gagawin ko

“Yes? Ayaw mo pa niyan? I bet sa mall hindi mo kikitain yan!” sabi niya kaya pakiramdam ko, iniinsulto na naman ako ni Mr. Saavedra

“Mr. Saavedra, sana lang kung magtatrabaho ako sa inyo, iwasan niyo po sanang insulutuhin ako at ang pagiging mahirap ko dahil sa ating dalawa, ikaw ang mas may kailangan sa akin dahil ako, kaya kong humanap ng ibang trabaho!” tumayo na ako dahil hindi ko na kinakaya ang mga lumalabas sa bibig niya

“Carrine!” habol naman siya sa akin pero hindi ko na siya pinansin

“Ang yabang-yabang! Akala mo kung sino!” bulong ko habang patawid ako ng kalsada

“Carrine!” sabi niya ulit pero sa kagustuhan kong lumayo sa kanya ay binilisan ko na ang maglakad at sa kakamadali ko, hindi ko namalayan na may sasakyan na mabilis ang takbo

Napapikit na lang ako at hinintay ang pagsalpok ng sasakyan sa akin pero naramdaman ko ang paghila sa akin ng isang kamay kasabay ng pagyakap sa akin ng isang tao na parang pinoprotektahan  ako.

“Napaka- wreckless mo! Ano ka ba!” galit na sabi ni Mr. Saavedra sa akin kaya naman na-realize ko na siya ang humila sa akin

Gusto kong umiyak dahil akala ko, katapusan ko na kanina! Takot na takot ako at ramdam ko ang panginginig ng katawan ko kaya naman niyakap ako ng lalaking hawak-hawak ako sa mga oras na ito.

Nung kalmado na ako ay napatingin ako sa kanya at tama ba na nakikita ko ang pag-aalala sa mga mata niya?

“How many times will I have to catch you whenever you fall, stellina?” napakunot ang noo ko sa sinabi niya pero hindi ko naman maitanggi ang malakas na tibok ng aking puso