"Huwag mong subukan ang aking hangganan." Ang boses ni Marcus ay medyo bumaba, at ang mga mata niya ay kumikislap."Sige, Mrs. Villamor, kung hindi ako pinapayagan ni Marcus na sabihin ito, hindi ko na sasabihin. Nais ko lang kayong batiin ng congratulations and best wishes ." Magalang na itinaas ni Bryan ang kanyang baso at tumalikod upang umalis.Tumingin si Beatrice kay Marcus ng medyo naguguluhan: "Asawa ko, anong sinabi niya?""Wala, maliit na bagay lang, ikikwento ko sa'yo kapag may pagkakataon." Piniga ni Marcus ang kanyang mga kamay ng kaunti, at awtomatikong itinaas ang mga salamin na may gintong gilid sa kanyang ilong, na parang isang espirituwal na sandata upang pigilan ang demonyo sa kanyang puso.Nakita ni Beatrice na talagang ayaw niyang pag-usapan ito, kaya hindi na siya nagtanong at lumingon na lang para makipag usap sa mga kamag-anak at kaibigan.Pinikit ni Marcus ang kanyang mga mata ng bahagya, at naalala niya na noong araw ng engagement nina Beatrice at Albert, nal
"Sinaktan mo ang aking asawa? Ang asawa ko ay buntis, tinulak mo ang asawa ko! Walang lalaki ang matitiis ito, lalabanan kita!"Labas na labas ang galit ni Joseph, kumunot ang mga kamao at tumakbo palabas, tinutulak ang bawat isa na nakaharang sa daan.May nagbigay sa kanya ng 100,000 pesos para maghasik ng gulo.Sinabi na ang babaeng may-ari ng kumpanya ay buntis, at kung tinulak niya ito at nagkaroon ng miscarriage, makakakuha siya ng 500,000 pesos.Malaking pagkakaiba ang 100,000 at 500,000!Sobrang saya ni Joseph.Sa mga sandaling iyon, napapalibutan na si Beatrice ng mga reporter. Marami sa mga reporter na ito ay mga inarkila ni Alana. Nakakuha rin sila ng parehong pangako ng bayad, at nagmadaling magtulakan at magdagsa sa gitna ng kaguluhan.Nagkagulo ang buong eksena.Tinulak pabalik si Beatrice ng ilang hakbang ng karamihan.Instinktibong iningatan niya ang kanyang tiyan at kabadong tumawag: "Asawa ko, Nikki!"Matapos kumalma, naalala ni Beatrice na nasa pribadong eroplano sil
Sa oras na ito, si Albert, na bagong baba mula sa paliparan, ay nakita si Abby na nag-uunat ng mga paa at dali daling sumigaw: "Beatrice, mag-ingat ka sa likod mo!"Habang nagsasalita, mabilis siyang tumakbo palapit at hinawakan ang likod ni Abby, pinilit siyang hilahin palayo, at itinutulak siya pasulong.Ang patalim ni Alana ay tumusok ng diretso at pumasok sa tiyan ni Abby, at pinaikot ito nang malakas ng kalahating ikot.Napakabilis ng pangyayari, hindi nakapag-react si Abby, at napatitig siya, ang mga mata ay nanlaki, at ang ekspresyon ay naging blanko sa ilang sandali.Nang maramdaman niyang sumakit ang kanyang tiyan, sumigaw siya sa sakit."Kut-! May nagtusok sa akin... Papatay... Papatay sa akin... Tulungan niyo ako, tulungan niyo ako, ayokong mamatay... Ayokong mamatay~!"Marahil hindi inaasahan ng lahat ang ganitong pagbabago, kaya't lahat sila ay nagulat.Si Beatrice ay awtomatikong tumingin sa babaeng may itim na maskara sa harap niya. Hindi niya alam kung bakit, pero awto
Bumagsak si Joseph sa lupa na nakaupo, sumigaw: "Tinamaan ako, tinamaan ako..."Bago siya matapos magsalita, isang mabagsik na tinig ng lalaki ang dumating: "Anong gagawin mo kung tinamaan kita!"Sa puntong iyon, may isang tao sa karamihan na nagulat at sumigaw."Siya na ang big boss!""Opo, ang big boss na lumabas!"Ipinatong ni Marcus ang isang kamay sa balikat ni Beatrice, hinila siya papasok sa kanyang mga braso, at itinulak ang tao sa harap niya gamit ang kabilang kamay.Bahagya niyang pinikit ang mga mata at tinignan ang mga tao sa paligid: "Pumunta ba kayo dito para maghasik ng gulo?"Ang madilim na liwanag sa kanyang mga mata ay nakita, kaya't napilitan ang lahat na umatras ng paatras ng unti-unti.Walang sinuman sa mga naroroon ang naglakas-loob magsalita.Pagkatapos ng matagal na katahimikan, isang mamamahayag ang nagtaas ng kamay: "Big boss, narito ako para sa isang interview."Itinaas ni Marcus ang gilid ng kanyang bibig: "Narito ka ba para sa interview, o para gumawa ng h
"Ano'ng kinatatakutan niyo? Kahit na malakas kayo, hindi niyo kayang takpan ang langit gamit ang isang kamay!Ah, ang pamilya Villamor, ang pamilya Villamor ay may kakayahang mangibabaw sa bansa! Itinulak ng babae na ito ang asawa ko, at tinadyakan ako ng lalaking ito. Tama kami, ano'ng kinatatakutan niyo!"Lumaki si Joseph sa probinsya at mga liblib na lugar. Hindi siya masyadong nakakaalam tungkol sa kapangyarihan sa lungsod, lalo na tungkol sa big boss.Para sa kanya, ang pera ang namumuno. Hindi siya natatakot mawalan ng pera, kaya't bakit siya matatakot sa tinatawag nilang big boss!Pagkatapos niyang magsalita, sumigaw ang asawa ni Joseph, na nakaupo sa lupa: "Aray, ang tiyan ko, sobrang sakit! Dapat ninyo akong dalhin sa ospital, bayaran ang gastusin sa medisina, at mananagot kayo hanggang sa huli!""Oo nga, kailangan niyong managot hanggang sa huli!" Nilapitan ni Joseph ang kanyang asawa, inalalayan ito ng mga mata niyang puno ng luha, "Sabihin mo, may hustisya pa ba sa mundo?"
Nang marinig ni Joseph ang tungkol sa pera, kumislap ang kanyang mga mata: "Asawa ko, anong sinasabi mo?"Itinuro ng asawa ni Joseph ang kanyang telepono: "Di ba't natutunan din natin dati na mag-live broadcast?""Oo nga, asawa ko, dahil ginawa natin! Alam mo kung gaano kalalim ang industriya na 'yan! Wala namang traffic!" Agad na sumadsad si Joseph.Mahilig siya sa pera. Ginawa na niya ang mahigit 300 sa 360 na industriya.Basta marinig lang niya na may paraan para kumita, gagawin niya ito!Gagawin niya ito nang walang anumang prinsipyo!Nakita ng asawa ni Joseph ang itsura niya, kaya't medyo naging mabilisan ang tono nito."Asawa ko, pakiusap, pakinggan mo muna ako! Bakit hindi tayo nagtagumpay noon? Kasi wala tayong kasikatan.Inutusan mo akong makipag-flirt sa malaking tao sa listahan at tanungin siya tungkol sa sikreto. Nakuha ko na."Si Joseph ay isang walang kahihiyan na tao. Nang marinig niyang nakipag-flirt ang asawa niya sa ibang lalaki, hindi siya nagalit. Bagkus, agad niya
Ngunit ang aking mahirap na ina na nagbuntis at nag-alaga sa akin ay hindi nakapag-antay. Kaya't bumalik kami sa foundation upang kumonsulta muli.Ang resulta, alam na ng lahat. May mga report pa sa internet na ang chairman ng aming foundation ay kinuha ang pera mula sa mga philanthropists ngunit hindi ito ibinigay sa mga tulad namin na nangangailangan, at nagdaos pa ng engagement party sa isang isla na kilalang-kilala sa buong internet!Kinuha niya lahat ng tao mula sa foundation. Pumunta kami upang kumonsulta noon, ngunit wala kaming nakuha at kami pa ang pinagbuhatan ng kamay!Siguro alam niyo na tungkol sa engagement sa isla, kung gaano kaluhi! Pati yung mga inumin, kung medyo binawasan lang, makapamuhay pa kami ng maginhawa!Baka nga matulungan pa nitong masolusyonan ang gastos sa kidney transplant surgery ng nanay ko! Kasi narinig ko po na ang red wine sa kasal ay umabot ng higit sa 100,000 pesos kada bote!"Pinunasan ni Joseph ang kanyang luha at patuloy na umiiyak sa kamera."
Sa oras na ito, dinala ni Vincent si Alana sa villa.May isang "pagpalo",Pinalo ni Gerald Mendez si Vincent sa mukha: "Gusto mong mamatay?"Ibinaba ni Vincent ang ulo at hindi nagsalita.Ang panahon sa bilangguan ay unti-unting nagpatagilid sa kanyang galit.Si Gerald ay galit na galit at ang puso niya ay mabilis ang pagtibok: "Vincent, alam mo ba kung gaano karaming tao ang mapapatay mo sa bilangguan, sa linya ng pagbitin, at sa linya ng forensics kung makikilala ka!Alam mo ba kung gaano kalaking pagsisikap ang inilaan ng organisasyon namin para magsanay ng mga tao at dahan-dahang makapasok sa iba't ibang industriya!"Habang nagsasalita, piniga ni Gerald kay Vincent: "Tandaan mo ito! Ang tatay mo ay nagtanong lang sa akin para matulungan kang maiwasan ang parusang kamatayan, at hindi sinabi na siguruhin kong wala kang problema sa pagkain at damit sa hinaharap. Mabuti pang magpakabait ka at tulungan ang organisasyon. Hindi kami nagsusuporta ng mga taong tamad.""Mr. Gerald Mendez,
Punong-puno ng selos si Gilbert at lumapit na may kamay sa kanyang mga balakang.Nang si Shaira ay nakikipag usap sa kanyang monitor sa high school, nahagip ng mata ni Gilbert si Shaira at sinabi sa kanya, "Pasensya na, may nakita akong kakilala. Maghintay ka lang."Tumayo si Shaira at lumapit kay Gilbert.Bahagyang bumukas ang labi ni Gilbert.Pinagsabihan siya ni Shaira, "Tumahimik ka!"Hindi nakaimik si Gilbert."Ikaw, sumunod ka sa akin!" Inuna ni Shaira at naglakad patungo sa maliit na pasilyo sa harap.Sumunod si Gilbert ng maayos at sumulyap sa direksyon ng lalaking nasa booth.Pabulong na nagsalita si Shaira : "Huwag kang tumingin!"Nagmumukmok si Gilbert sa pagkakabigo: ...Pagdating nila sa kanto ng pasilyo, tinagilid ni Shaira ang mga braso at tumingin kay Gilbert "Anong ginagawa mo? Wala kang kailangang sabihin.""Hoy, Shaira, sobra ka na! Ikaw... ikaw, dinadala mo ang anak natin para makipagkita sa isang lalaki ng pribado." Sinabi ni Gilbert ang mga mata ay kumikislap ng
Madilim ang langit at ang mga patak ng ulan ay bumabagsak.Gusto sanang sipain ni Bryan si Gemrey, pero hinarang siya ni Erica.Tinulungan ni Erica si Gemrey na tumayo mula sa lupa, binuksan ang kanyang cellphone, at sinabi sa kanya: "I-add mo ako sa socials at kung may mga tanong ka, hanapin mo ako."Tumingin si Gemrey kay Erica na nakasuot ng mga branded na damit at lumabas mula sa Maserati, medyo naguluhan siya. Agad niyang binuksan ang cellphone at in-add si Eruca sa Socials.Nag-transfer si Erica ng 100,000 pesos sa kabilang tao: "Ito ang aking kabayaran para sa kanyang suntok. Ayusin na natin ito nang pribado."Nag-alinlangan si Gemrey, at kinuha ni Erica ang kanyang cellphone, pinindot ang confirm, at inihagis pabalik ang cellphone sa kanya.Dahan-dahang humiwalay si Bryan kay Erica: "Bakit mo siya binigyan ng pera? Hindi ko kailangan ang pakialam mo."Sabay, naglakad si Bryan patungo sa daan papunta sa dalampasigan ng malungkot.Ibinato ni Erica ang mga susi ng sasakyan kay Co
"Ano?" naguguluhang tanong ni Conrad, "Boss, labag ito sa batas.""Lumabas ka sa sasakyan!" utos ni Bryan.Pagkatapos ng huling salitang iyon, binuksan niya ang pinto at lumabas ng sasakyan, nilapitan ang pinto ng driver, hinila si Conrad at iniwan siya sa kalsada, at umupo sa driver's seat.Isang kamay sa manibela at isang paa sa accelerator, tinulungan ng sasakyan ang mabilis na pagtakbo diretso sa dalawang pinto.Akala ni Conrad na si Jennifer ang gustong tamaan ni Bryan, kaya't nais niyang pigilan si Bryan na gumawa ng krimen, kaya't sumigaw siya ng malakas: "Miss Jennifer takbi!"Narinig ni Jennifer ang pamilyar na tinig, lumingon siya at nakita si Bryan na nagmamaneho ng sasakyan na walang ekspresyon sa mukha, diretso patungo kay Gemrey.Ang puso ni Jennifer ay gumalaw, at mabilis niyang itinulak si Gemrey palayo at itinulak siya sa tabi ng mga bulaklak.Inaayos ni Bryan ang manibela gamit ang isang kamay at patuloy na tinangka niyang tamaan si Gemrey.Ang preno ay tumigil na 0.
Ang tumutunog sa kanyang mga tainga ay ang mga aral mula sa kanyang mga magulang at ang boses ni Conrad."Makinig ka sa payo ng mama mo. Hindi natin kayang makipagsagupa sa ganung klase ng tao.""Hindi ko alam kung ilang buhay meron ang babaeng iyon. Ang lakas ng loob niyang iwan si bose! Hindi ba siya natatakot na ang pamilya niya ay maputol-putol at itapon sa dagat para pakainin ang mga pating?""Yung mayamang lalaking yun, gusto lang siyang gawing laruan dahil sa katawan niya!""Boss, wala namang malaking bagay doon. Hindi lang matulog sa isang babaeng gusto niyang makasama, ano ba!"...Biglang umupo si Jennifer sa lupa at napaiyak."Inay, tatay, patawarin niyo ako. Mali ako."Hindi alam ni Jennifer kung gaano katagal bago siya nakauwi.Pagdating niya sa pintuan ng komunidad, nakita niya ang kanyang ina na naghihintay sa kanya na may payong sa malayo.Wala ni isang salitang pang-uusig mula sa kanyang ina. Kinuha siya nito para ibalik ang bisikleta at tahimik siyang dinala pauwi: "
Ang mga salitang sinabi niya kanina kay Bryan, bawat isa sa mga ito ay parang kutsilyo, at bawat kutsilyo ay tumama sa kanyang puso.Kahit na nasa kabilang linya lang ng telepono, nararamdaman niya ang galit at inis niya.Dingling.Narinig niyang may tunog ng mga batang nagbibisikleta sa labas ng bintana.Nagulat si Jennifer at mabilis na umupo mula sa kama.Isang matapang na ideya ang pumasok sa kanyang isipan.Maingat niyang nilock ang pinto, binuksan ang bintana, binuksan ang escape hatch sa mga bars ng bintana, at tumalon palabas.Isang kaluskos, tumama siya sa lupa ng maayos.Maginhawa ang tumira sa unang palapag.Naglakad si Jennifer ng nakayuko. Pagkalayo sa bintana ng kanilang bahay, kinuha niya ang maliit na bisikleta ng bata kanina, at sumakay patungong club.Wala siyang cellphone o pera, kaya't pinili niyang magbisikleta patungong Huangchao.Ngunit sa buong paglalakbay, habang tinatamaan ng hangin ng gabi, ang puso niya ay tumatalon sa saya, parang kaya niyang lumipad.Sa m
"Sir Bryan, ako ito si Jennifer" Kinuha ni Jennifer ang telepono, ang mga mata niya ay namumula, at ang tono niya ay bahagyang magaspang."Alam ko."Ang bahagyang lasing na boses ng lalaki ay narinig mula sa kabilang linya ng telepono, at maririnig na tila magaan ang kanyang pakiramdam.Sa kabila, patuloy syang pinipilit ng kanyang ama na makipaghiwalay sa kanya agad.Ang kanyang ina naman ay nag-aalala, nagdasal na magbago ang isip ng anak.Pumikit si Jennifer ng may sakit, huminga ng malalim, at nagsabi ng puno ng pagkalungkot: "Sir Bryan, hindi na ako papasok sa club mula ngayon."Tulad ng inaasahan, nagulat ang tao sa kabilang linya.Nagpatuloy si Jennifer: "Sa panahong ito, labis akong nagpapasalamat sa tulong niyo, sir. Kung hindi dahil sa tulong niyo, hindi ko magagather ang ganitong kalaking pera sa maikling panahon. Wala akong paraan para mabalik ang kabutihang loob niyo.""Jennifer, ano ba ang ibig mong sabihin?" Ang boses ng lalaki sa kabilang linya ay nagbago mula sa inaas
Galit na tinamaan siya ng Ina ni Jennifer: "Gemrey, Pamilya Arce, ito lang ang alam mo, wala kang ibang alam, di ba?""Aba, asawa ko, bakit hindi mo maintindihan ang sinasabi ko! Kahit walang Gemrey at walang kasunduan sa Pamilya Arce, hindi ko kayang makita ang anak ko na kasama ang isang delikadong tao tulad niyan.Si Bryan Montenegro, pwede mong i-search yung mga maliliit na post sa Internet para makita mo kung paano nila sinasabing siya ay isang mamamatay-tao at malupit ang mga pamamaraan niya.Ang lolo niya ay isang gang member noong mga nakaraang taon, at ang kasalukuyang kapangyarihan ng pamilya Montenegro ay nakamit ng kanyang lolo noong mga nakaraang taon.Kapag kasama mo ang ganung tao, baka mahuli ka o ma-blackmail ng ibang tao anumang oras. Bukod pa roon, paano mo alam na totoo ang nararamdaman ni Bryan Montenegro sa kanya? Pinaglalaruan lang siya ng isang batang babae na hindi pa pumasok sa lipunan!"Naramdaman ni Jennifer na nag-aaway ang kanyang mga magulang, kaya't hin
"Naalala mo ba yung sinabi ko sa'yo dati? Noong mga panahong tinanong ng mga kidnappers ang tatay ko kung pipiliin niya ang isa sa dalawang opsyon, pinili niyang isakripisyo ako at hindi makipag-ayos sa kanila.Hindi ko siya kinamuhian noon, kundi iniisip ko, sana hindi ako ang maging tagapagpasya sa ganitong uri ng pagpili, at sana hindi ako mapagpiliin sa pagitan ng taong pinakamamahal ko at ng katarungan."Ngunit ang mga tao sa Black Eagle Hall ay mahilig gawin ito.Sa kasalukuyan, ang mga tao sa Black Eagle Hall ay hindi pa tuluyang nawawala, kaya't ito ang problema na ikinababahala niya.Maaari lamang sabihin na tinamaan lang siya ng master sa kanyang inner demon, kaya't siya ay naging nerbiyoso at nagmamalasakit.Bahagyang inayos ni Marcus ang kanyang posisyon, nagpatuloy na maglakad ng matatag, at bahagyang lumambot ang kanyang boses: "Mrs. Villamor, ang aking inner demon at lahat ng aking mga obsesyon ay palaging ikaw. Lahat ng ito ay ikaw. Iniisip ko... kung paano tayo tatand
Ang mga batong nasa lupa ay nangangahulugang hindi magiging magaan ang paglalakbay sa kasal at tiyak ay magkakaroon ng mga pagsubok at sugat, ngunit ang asawa ay magdadala ng bigat ng buong pamilya at dapat maging mas matiyaga sa kanyang misis."Siyempre, kapag humangin, ang mga puting Artemisia flowers ay mahuhulog at tatama sa ulo ng magkasintahan, na siyang pinagmulan ng magandang kahulugan ng pagtanda nang magkasama.Hindi naniniwala si Beatrice sa mga ganitong uri ng propaganda ng copywriting, at ngayon ay medyo masama ang loob niya sa host, kaya hindi niya maiwasang itanong: "Paano kung walang hangin ngayon? Paano kung hindi mahulog ang mga Artemisia flowers sa ulo ng magkasintahan?"Carlos:...Ngunit walang nakaka-expect na habang nag-uusap ang dalawa, tinanggal ni Marcus ang kanyang sapatos at medyas at kalahating nakaluhod sa harap ni Beatrice.Tinapik tapik niya ang likod ni Beatrice: "Tara na, Mrs. Villamor, sumakay ka na! Buhatin kita at ang bata at maglakad tayo sa daang