Ang pinaka matinding reaksyon ay nagmula sa mga kasamahan sa foundation. Isa-isa silang nag-post ng mga larawan para patunayan na dumalo sila sa kasal. [Ahhh, kung sinabi sa akin ni big boss nang maaga na ang bote na ito ay 521,000, ininom ko ito! Galit na galit ako, ito ang highlight ng buhay ko! ] [Tama, babae ako at hindi ako umiinom. Ang bote ng alak ay nasa harapan ko noon! ] [Hahahaha~ Uminom ako! Uminom ako ng kalahating bote! Diyos ko, ang aking anak ay magiging matagumpay! ] [Gusto kong magtrabaho para sa aking dyosa! Hanggang sa wedding banquet niya, birth banquet, hahaha~ Red wine, wait for me! ] ... Marami ring netizens ang hinukay ang taon at background ng bote ng alak. 521,000 pa raw ang minamaliit. Kung hindi ito pakyawan sa mga kahon, imposibleng maging 521,000! In short, naiinggit ang mga netizens. Ang mobile phone ni Beatrice ay kinumpiska ni Marcus, at wala siyang ideya kung ano ang nangyari sa Internet. Nang magising siya ng
Nagsimula nang pag-usapan ng mga netizens na mahilig magpuyat."Ang totoo, lumabas na! Tila yatang si Marcus Villamor ay sinsapian ng isang masamang bagay!""Oo, talagang nagbago na ang ugali niya, hindi ba?""Sabi ng lola ko, ang misis nya ay tiyak na isang master din, at marahil may kasamang multo.""Ahhh, sana magbigay ng klase ang misis ng big boss kung paano mag-alaga ng multo at magkontrol ng lalaki ng ganito!""Wow, sobrang naiinggit ako, gusto ko maging misis ng big boss.""Ako lang ba ang nag-iisip na may pagka-pretentious ang misis ng big boss? Gusto niyang kumain ng sweet and sour pork sa ganitong oras ng madaling araw?""Tsk~ Sino bang hindi naging buntis? Noong buntis ako, gusto kong kumain ng durian ng alas singko! Nagmadali pa ang asawa ko na pumunta sa 24-hour supermarket para bilhin ito!""Tama, hindi ba't hindi pwedeng maging pretensyosang babae kapag buntis? Kailan pa sila pwedeng magpretensyon?""Mula sa 521,000 pesos na alak na pula, hanggang sa 10,000 pesos para
"Pagkatapos hatiin ito sa platform, umaabot ito ng 30,000! 30,000 isang gabi, honey, mayaman tayo!""Asawa ko, mayaman tayo!" Masayang sinabi ni Mara, "Matagal na kitang kasama, ngayon lang ako nakakakita ng ganito kalaking kita mo!""Huwag kang mag-alala, honey, sa pagkakataong ito, diretso kitang palilipatin sa isang luxury house! Gusto kong kumita mula sa tatlong panig! Kailangan kong kumita mula kay Marcus Villamor, ang employer, at mga netizens!""Oo." Tumango si Mara, "Pagkatapos natin kumita ng pera na ito, lilipat tayo sa ibang siyudad.""Opo!""Pero, asawa ko, ang live broadcast natin ay nationwide. Kung pupunta tayo sa ibang siyudad, makikilala tayo...""Asawa ko, tanga ka ba? Mag-abroad tayo! Sino ang makakaalala sa atin pagkatapos nating bumalik?""Opo, opo, opo!"Magkasamang masayang pinlano ng mag-asawa ang kanilang mga plano sa hinaharap.-- Ang gabing ito ay nakatakdang maging isang gabing walang tulog para sa maraming tao.Para kay Alana, ganun din.Tiningnan niya ang
Ayaw sanang magsalita pa ni Beatrice kay Oscar, kaya nag-ikot siya at nagtangkang aalis na."Beatrice, pwede mo bang pakinggan ang ilang sasabihin ni Papa?" Hinawakan ni Oscar ang kamay ni Beatrice, at ang mga mata niya ay puno ng pagmamakaawa.Nahiya si Beatrice.Agad na ipinaliwanag ni Oscar: "Hindi ko naman nais na gawing moral na pananakot lang sa iyo dahil tinulungan kita. Gusto ko lang makipag-usap sa'yo, maraming bagay noong hapon... wala akong oras para sabihin, gusto ko lang makipag-usap sa'yo."Sumakit ang mga mata ni Beatrice, tinagilid niya ang mukha mula kay Oscar, sinubukan niyang kontrolin ang emosyon at sinabi: "Mr. Aragon, hindi mo na kailangang gawin ito para sa akin. Wala na tayong relasyon. Pag magtagpo tayo ulit, hindi mo na kailangang magtaya ng buhay para sa akin.""Beatrice, sampung minuto lang, okay lang ba? Kamakailan lang, labis na pinagsisihan ni Papa. Pinagsisihan niya na naging bulag siya at tratuhin ka ng ganito. Hindi ako nagtatangkang magpakabayani nga
"Oo!" Sagot ni Oscar nang walang pag-aalinlangan, "Aaminin ko na tinrato ka ni Papa ng mabuti upang makuha ang loob ni Marcus. Ngunit sa proseso ng pagiging magkasama, talagang napagtanto ni Papa na siya ay nagkamali."Ang puso ni Beatrice ay nanginginig nang malakas, at ang kanyang ekspresyon ay bahagyang lumuwag.Sa mga mata ni Oscar, nakita niya ang tapat na pagsisisi.Hindi na nagsalita si Beatrice, nakatayo lang siya roon.Nagningning ang mukha ni Oscar at agad na binago ang paksa: "Beatrice, ang totoo, pumunta ako sa airport noon dahil natatakot ako na ikakalat ng mga reporter ang balitang hindi ako dumaan sa iyong engagement party at hindi maganda ang relasyon mo sa pamilya mo. Gusto ko lang gumawa ng eksena...""Oo." Tumugon si Beatrice nang magaan, medyo nahihiya pa rin.Ang mga salita ni Oscar ay nagbigay sa kanya ng malaking shock.Ngunit hindi siya naglakas-loob na maniwala sa kanya, natatakot na masaktan muli.Kaya, hindi na siya tumawag ng "Papa."Patuloy na nagpayong t
Hinila ni Oscar si Lucy palayo at nagreklamo: "Bakit mo sinasabi ang mga bagay na iyon! Masasaktan ang bata!"Agad na tinamaan ni Lucy si Oscar sa balikat: "Ano ngayon kung masaktan ko siya? Oscar, si Abby ang aking pinakamamahal. Sinuman ang mananakit sa kanya, sasaktan ko rin!Bilang isang ama, Nung nasaksak si Abby, inintindi mo ba siya?Si Beatrice ay isang mabuting tao, pero ikaw dito, nagsasalita ng kalokohan sa kanya.Nakalimutan mo na ba na siya ay malas, malas talaga. Tuwing pupunta ka sa kanya, ang buong pamilya natin ay nakikisalamuha sa kanya. Lahat tayo ay tinatamaan ng diarrhea kapag umuwi tayo at pumunta sa ospital. Para bang lahat tayo ay sabay-sabay na na-poison.""Pasensya na, Mr. Villamor. Dapat ay dalhin mo si Beatrice sa itaas para magpahinga. Lasing ang asawa ko at nagsasalita ng kalokohan." Pilit na hinila ni Oscar si Lucy palayo, sabay sabi habang naglalakad, "Bakit mo sinasabi ito! Sabi ko nga, maling pagkakaintindihan lang ito! Bukod pa, si Abby, paano ko siy
Pagkakita ni Mr. Salazar sa reaksyon ni Marcus, nahihiya siya at natawa ng awkward. Ang malaki niyang bilog na mukha ay ngumiti ng inosente: "Biro lang yun, bakit ang lakas ng reaksyon mo?"Marcus: ...Ayaw niyang maging bayaw si Pablo, okay?Hindi napigilan ni Beatrice na tanungin si Mr. Salazar: "Ninong, okay lang bang ikwento mo sa akin ang tungkol sa anak mo? Tuwing nandiyan si ninang, wala akong lakas ng loob magtanong.""Wala namang dapat ikahiya. Matagal na nangyari ang insidente. Laging may pagkakataon na mag-move forward," sabi ni Mr. Salazar habang tinatanaw si Beatrice at gumalaw ang kamay."Kung nandiyan pa ang anak namin, ganito na sana siya katanda."Habang sinasabi ito, mahinang tinapik ni Mr. Salazar ang likod ng kamay ni Beatrice: "Beatrice, sa susunod, anuman ang marinig mo, sana hindi mo ito ikabigla. Mahal ka talaga namin ng ninang mo, at hindi kita tinatrato bilang pamalit."Tumango si Beatrice."Noong una, baka inisip ng iyong ninang na ikaw ay ang aming anak. No
Inisip ni Marcus na hindi naiintindihan ni Mr. Salazar ang kanyang pasasalamat, kaya inulit niya ito."Salamat sa sweet and sour pork. Sa susunod, pupunta ako sa bahay mo para matutunan kung paano gumawa ng sweet and sour pork nang personal.""Hindi kita matutulungan. Ang sweet and sour pork ng pamilya Salazar ay ipinasa sa mga anak na babae, hindi sa mga lalaki. Kung gusto mong kumain nito, hayaan mong si Beatrice na lang ang magluto."Suminga si Mr. Salazar , inilagay ang mga kamay sa likod, at umalis.Si Lolo Joaquin?Paano siya naglakas-loob tawagin akong ganyan!Ganun din ang ginawa niya noong tinawag siyang Lolo Joaquin dati.Ngayon si Beatrice na ang inaanak nila, kaya tawagin na siyang Lolo Joaquin?Tumingin si Marcus sa likod ni Mr. Salazar at nakaramdam ng kakaiba.Pumunta siya sa kanyang kuwarto, nagpahinga kasama ang kanyang asawa, at pagkatapos ay pumunta sa opisina ng doctor.Pagbukas niya ng pinto ng opisina ng dekano, narinig niyang nag uusap ang isang batang nars ka
Isang stretched Rolls-Royce ang dumating sa dinner.Bumaba ang Johnson brothers, at kasama nila si Mae na naka-red dress.Naka-heavy makeup siya at suot ang isang sexy strapless dress, ang kanyang katawan ay halos magbukang sobrang laki, at mukhang may kalaswaan at may pagka-flirty sa unang tingin, hindi gaya ng isang college student.Pagbaba pa lang niya ng kotse, naka-lean siya sa stretched Rolls-Royce para mag-selfie, at kumuha pa ng isa pang selfie sa entrance ng dinner at ipinost ito sa Social Moments.Matapos gawin ang lahat ng ito, kinuha niya ang braso ni Jack at sinabi, "Salamat, mahal, hindi ko pa naranasan makapunta sa ganitong klase ng lugar sa buong buhay ko."Si Jack ay isang playboy at madalas magpalit ng babae, pero si Mae ay nanatili, dahil sweet siya at siya ang pinakamagaling mag-aliw kay Jack.Ang dalawang magkapatid ay pumasok sa dinner.Hindi nakatiis si Jack at nagsabi: "Kuya, sa tingin mo ba kikita itong OCT Zhenpin? Ang layo-layo ng lokasyon. Sino ba naman sa
Malapit nang mag-roll ng mata si Beatrice nang kumilos ang bata sa kanyang tiyan.Matapos ito, tinapik niya si Marcus sa balikat nang masaya: "Kumilos...kumilos! Siya...siya...sumupa lang sa akin.""Ano ba iyon?" Tanong ni Marcus habang nakakunot ang noo."Ang bata! Ang bata, sumupa lang sa akin." Puno ng kasiyahan ang mukha ni Beatrice.Tiningnan ni Marcus ang namamagang tiyan ng may konting pagka-disdain: "Ang batang ito, naglakas-loob pang sumipa sa'yo."Bago pa natapos ang sinabi ni Marcus, ini-twist ni Beatrice ang braso niya at itinutuwid siya: "Fetal movement! Isang normal na reaksyon sa pagbubuntis. Hindi mo ba nabasa ang mga libro tungkol sa pagbubuntis?"Sumimangot si Marcus: "Mas focus ako sa mga bahagi tungkol sa mga buntis."Iniiwasan ang ibang mga detalye.Ipinatong ni Beatrice ang kanyang kamay sa tiyan at naghintay ng mahinahon.Tulad ng inaasahan, gumalaw ang bata at dahan-dahang tumama sa kanyang palad.Bata pa ang fetus, kaya ang galaw ay karaniwang "swimming".Pero
Nabigla si Bryan.Kakabili lang niya ng dry pot at hindi pa siya bumili ng inumin. Buti na lang at alisto si Uncle Philip.Si Uncle Philip ay ngumiti ng may kaunting lungkot: "Boss, Miss Jennifer, aalis na ako.""Sige." Hinaplos ni Bryan ang kanyang ilong, "Papasuweldo ko na lang ng dagdag sa finance department mamaya.""Sige po." Mabilis na bumaba si Uncle Philip sa iron ladder.Tumingin si Jennifer sa lahat ng nasa harapan niya na parang wala sa sarili, at labis na naantig na hindi makapagsalita.Hinaplos ni Bryan ang ulo ni Jennifer, hinila siya para umupo sa picnic mat, at isa-isa niyang binuksan ang mga takip ng mga takeout box: "Ito ay fresh shrimp dry pot, ito ay spicy beef dry pot, ito ay frog dry pot, ito ay beef short rib dry pot, ito ay chicken wing dry pot, at ito ay five-spice crayfish dry pot. Anong lasa ang gusto mo?"Nalito si Jennifer "Ang dami? Sayang naman. Hindi natin kayang ubusin ng dalawa lang tayo.""Kung gusto mo, masaya ka. Mayaman ang boyfriend mo, hindi mo
"Ano ang sinabi mo?" Si Arturo ay hindi kailanman inisip na ang kanyang masunurin at matulunging asawa ay magsasabi ng ganitong bagay, at hindi siya nakapag-react agad."Naisip ko nang mabuti. Hindi na natin kayang mamuhay ng ganito. Mamaya, pupunta tayo sa Civil Affairs Bureau para mag-divorce."Sa wakas, nasabi ni Ara ang matagal na niyang gustong sabihin sa asawa, at nakaramdam siya ng kaluwagan.Tahimik siyang naglakad patungo sa kusina, kumuha ng isang mangkok ng kanin, umupo sa dining table, at nagsabi habang kumakain."Lumaki na si Jennifer, hindi mo na siya kailangang alagaan. Malapit na siyang magtapos at magiging independyente na.Tungkol sa akin, may sweldo at pensiyon ako, hindi na kita kailangan para suportahan kami. Ang bahay na ito, hati tayo, dalawang kwarto, ikaw ay mananatili sa iyong orihinal na kwarto, at ako'y makikihati muna kay Jennifer.Pagkaraan ng ilang panahon, kung makakakita ako ng angkop na bahay na pwedeng rentahan, lilipat ako. Sa hinaharap, ikaw na ang
"Nasaan si Jennifer? Tinawagan ko siya, pero naka-off ang phone niya." Hindi nakita ni Bryan si Jennifer, at ang mga mata niya ay mabilis na dumaan sa mukha ng ama nito at tumutok sa ina nito ng may kasamang pagkabahala sa mga mata.Itinuro ni Ara ang pinto nang malabo: "Nasa kwarto si Jennifer hindi pa siya lumalabas.""Hindi. Tiningnan ko kanina sa labas ng bintana. Wala sa kwarto niya! Nasa mesa ang phone niya."Pagkabanggit ni Bryan ng mga salitang iyon, mabilis na pinunasan ni Ara ang hawakan ng kanyang apron, kinuha ang susi mula sa TV cabinet, binuksan ang pinto, at tiyak nga, wala ni isa mang tao sa loob."Jennifer... Saan kaya siya pupunta?"Kinuha ni Bryan ang phone mula sa mesa, at ang mga kilay at mata niya ay nagiging seryoso.Si Arturo naman ay nag-aalala rin sa puntong ito, at tinuro si Bryan ng galit: "Kasalanan mo 'to! Kung hindi dahil sa'yo, hindi sana ganyan ang nangyari sa internet! Dahil sa'yo, nasaktan ang anak ko..."Bago pa makumpleto ang mga salita ni Arturi,
"Tay, kagabi pinakiusapan mo akong makipag-date kay Gemrey, tapos ngayon tinitingnan mo siya? Hindi ba't ikaw ang pinakamataas?" Tiningnan ni Jennifer ang kanyang ama ng walang emosyon. Sa mga sandaling iyon, siya'y kalmado at labis na nadismaya sa kanyang ama."Kayo——!" Galit na galit ang ama ni Jennifer at binangga ang mesa habang tumayo, "Kung hindi ka naman walang hiya na pumunta sa kwarto kasama siya, hindi sana nakuha yung larawan na yun! Sa huli, siya ang may kasalanan, kaya siya ang dapat managot!""Walang hiya ako? Ganyan mo ba i-evaluate ang anak mong babae? Ang pinsan ko nga, nasa twenties na, tambay buong araw, at hindi mo siya ni minsan pinagsabihan ng masama.""Sa kabilang banda, ako ang sinasabi mong walang hiya, anak mong tumutulong magbayad ng utang mo. Tanungin kita, binebenta ko ba ang sarili ko para magbayad ng utang mo, o ano?""Ikaw——" Nahirapan magsalita ang kanyang ama.Ang liwanag sa mata ni Jennifer ay unti-unting nawala.Ang desperadong tingin sa isang tao a
Nanikip ang puso ni Jennifer, nag-pale agad ang kanyang mga labi, at pakiramdam niya'y nanghihina ang kanyang katawan.Napansin ng dean ang pagbabago sa mukha ni Jennifer at agad siyang kumuha ng upuan upang paupuin siya."Jennifer, huwag kang masyadong mag-alala. Hindi pa tapos ang isyung ito. Gusto ko lang na maiparating sa iyo para maging handa ka mentally."Nagbigay ng isang tasa ng mainit na tubig ang dean kay Jennifer, at nang makita niyang kumalma na ito, nagsalita siya ng may kaba."Gayunpaman, ang insidenteng ito ay nagdulot ng masamang epekto sa Internet, na nagdulot ng pinsala sa iyong personal na imahe. Ang MV ay kumakatawan sa imahe ng paaralan, kaya ang paaralan ay nagplano na maghanap ng angkop na tao upang palitan ang iyong papel.""Pero kung talagang matutuloy ang planong ito, ibabalik ang iyong bonus."Tumingin si Jennifer sa singaw mula sa tasa, nananakit ang mga mata, at sagot niya ng mahina: "Director, nauunawaan ko.""Jennifer, huwag kang mag-alala, gagawin ko a
Tumawa si Uncle Philip: "Mas swerte ako kaysa sa iba. Pumunta ako sa Wushu Association para humingi ng tulong, pero tinanggihan ako. Sa pagkakataong iyon, nakilala ko si Sir Marcus na naghahanap ng mga bodyguard.""Hinarangan ko siya at ikinuwento ang sitwasyon ko. Sabi ko, kung matutulungan mo akong mailigtas ang buhay ng asawa ko, ibibigay ko ang lahat sa iyo.""Pinayuhan ni Sir Marcus, si Carlos na samahan ako sa ospital para tiyakin ang kalagayan ng asawa ko. Nang matiyak nilang hindi ako nagsisinungaling, tinulungan nila akong makahanap ng pinakamagaling na doktor para sa asawa ko at nagbigay pa sila ng pera... Nakatawid kami sa mga pagsubok."Huminto sandali si Uncle Philip at tinitigan ang ina ni Jennifer ng taos-pusong mata."Ngayon na nakilala mo si Sir Bryan, parang nangyari rin sa akin noong nakilala ko si boss Marcus. Ito ay tadhana na nagsara ng isang pinto para sa iyo at nagbukas ng bintana.""Hindi natin pwedeng maging kasing-bait at sabihin na hindi natin nais umasa s
Naka-on pa rin ang mga ilaw ng operasyon.Hindi pa tiyak kung buhay o patay ang mga tao sa loob.Galit na itinulak si Jennifer NG kanyang ina."Umalis ka! Umalis ka na dito ngayon din! Ayoko nang makita ka. Wala akong anak na kasing walang hiya mo."Ang maliit na katawan ni Jennifer ay naitulak pabalik at napunta siya sa hagdanan."Inay~" Hindi naiwasan ni Jennifer na tumulo ang mga luha nang mabuksan ang kanyang bibig."Huwag mo akong tawaging 'inay'! Umalis ka na! Kung ayaw mong magpasabog ako at mamatay sa galit, umalis ka na!"Matibay ang posisyon ng kanyang ina, at wala nang magawa si Jennifer kundi umalis pansamantala.Pumunta si Uncle Philip upang asikasuhin ang bagay na may kinalaman sa doktor. Nang dumating si Bryan sa ospital, sumama siya sa kanya ng mahigit isang oras. Nang maglaon, bumalik siya dahil may mga kailangang asikasuhin sa kumpanya.Sa mga sandaling iyon, si Jennifer ay naglalakad malapit sa flower bed sa ospital, ang mga mata ay malabo, at nararamdaman niyang so