Lalong huanga si Beatrice sa asawa nya lalo na na napakinggan nya nghusto kung paano ang pagsusuri ni Marcus sa mga bagay bagay..Sa ganitong sitwasyon, nagawa pa rin niyang isipin ang kapakanan ng mgashareholder. Mas malawak ang kanyang pananaw kumpara kay Albert.Tunay ngang walang saysay ang paghahambing kung walang malinaw napagkakaiba!Tumango naman ang Matandang Ginang Villamor bilang pagsang-ayon."Sa ngayon, may isang salita lang—antala! Una, kailangang patagalin natinito upang magkaroon tayo ng sapat na paghahanda.Hayaan muna nating manatili dito sa bahay si Chona Mendoza, at hayaanang mga tao ni Marcusna suriin ang sitwasyon ng pamilya Mendoza.Pagkatapos, alamin natin kung may posibilidad na hindi kay Albert angbatang iyon."Sumagot si Marcus ng pagsang-ayon.Tumango si Robert nang may katiyakan, saka tiningnan si Albert at sinabing may kaseryosohan, "Dapat kang matuto sa tiyuhin mo. Huwag kangmagpadala sa takot kapag may problema. Kailangan mong ma
Ayaw talagang pag usapan ni Albert ang kahit anong bagay tungkol kayChona.Nakita ni Chona na hindi nagsalita si Albert, pero hindi siya nahiya atdiretsong nagpatuloy. "Pinapunta ako rito ni lola para manatili at alagaannang mabuti ang sanggol na ipinagbubuntis ko."Habang sinasabi ito, lumapit siya kay Abby na may mapanuksong ngiti,hinahaplos ang kanyang hindi pa lumalaking tiyan, saka nag-utos sa mgalingkod na parang siya ang may-ari ng bahay."Bigyan mo ako ng lemonade, huwag masyadong mainit. Ang sanggol satiyan ko ay sobrang likot, pakiramdam ko ay masusuka ako."Pagkatapos, umupo siya sa sofa, ini-cross ang kanyang mga binti, attiningnan si Abby nang may mapanuksong tingin.Kakatapos lang niyang makipag-usap sa kanyang ama sa telepono.Sinabi ng kanyang ama na ipinakuha ni Marcus Villamor ang kanilang mgabanner. Pinagkalooban sila ng presidential suite sa isang five-star hotel,kung saan malaya silang makakakain at gumastos nang kahit anong gustonila.Ip
Napalingon sina Chona at Abby nang makarinig sila ng malakas nahalakhak mula sa kanilang likuran.Napatingin sila sa direksyon ng tunog at nakita sina Beatrice at Menchie nanaglalakad papasok, masayang nag-uusap at nagtatawanan na parangmatalik na magkaibigan.Sa likod nila, may mga bodyguard na nakaitim na nagbibitbit ng mga paperbag—punong-puno ng damit, gulay, at sariwang isda.Nakita ni chona kung gaano kaganda ang relasyon ng dalawang maghipag,at bigla siyang nakaramdam ng selos.Samantala, napako sa kinatatayuan si Abby. Nang hindi niyanamamalayan, napabulalas siya, "Ate, ang ganda ng suot mo!"Ayaw man niyang aminin, pero talagang bagay kay Beatrice ang suotniyang off-white na embroidered sweater dress. Ang pile collar design nitoay lalong nagpalabas sa kanyang elegante at mahinhin na dating, parasiyang isang tunay na dalaga mula sa isang mayamang pamilya.Ang hapit na disenyo ng palda ay perpektong nagpakita ng kanyangpigura—isang bagay na ikinaiinggi
"Maganda.""Pero wala ng mas gaganda pa sa'yo." Ngumiti si Marcus nang maylambing.Namula ang pisngi ni Beatrice sa pambobola nito. Paano ba naman maytaong magsalita nang ganoon?Nang maramdaman niyang hinihipo ang kanyang hita, nakiliti siya at agadna inipit ang kamay ni Marcus para pigilan ito: "Huwag."Buong hapon nang nakatitig si Marcus sa kanyang relo. Ngayong naamoyna niya ang pabangong matagal na niyang inaasam, paano siya susunodsa sinabi nito? Hindi niya napigilang idampi ang kanyang mukha sa leeg niBeatrice: "Nag-enjoy ka ba sa pamimili?""Oo." Medyo nakaramdam ng hiya si Beatrice at nagtanong nang maypag-aalinlangan, "Hulaan mo...magkano itong palda?"Agad na napansin ni Marcus ang iniisip ni Beatrice: "Hindi ko na kailanganghulaan, nagtext na sa akin ang bangko."Napalunok si Beatrice at yumuko, parang batang nahuling may kasalanan."Medyo mahal ang paldang ito. Ang totoo niyan, ako sana—"Bago pa niya matapos ang sasabihin, pinutol siya niMarcus:
Matagal magkasama sina Marcus at Beatrice, kaya alam na alam niya kung ano ang ibig sabihin ng tingin nito. Namula siya sa inis."Usap lang naman, bakit palagi kang may iniisip na kung ano-ano?!""Iyon ay dahil masyado kang kaakit-akit." Ngumiti si Marcus at lumapit, hinaplos ang kanyang earlobe.Gustung-gusto talaga niya ang itsura ni Beatrice kapag nahihiya ito.Kung hindi lang dahil malapit nang magsimula ang hapunan, baka hindi siya makapagpigil at gawin na niya ang gusto niya ngayon din!Lalong namula si Beatrice at itinulak ang balikat ni Marcus. "Bilisan mo na at sabihin kung ano talaga ang nangyari."Pinilit ni Marcus pigilan ang nararamdaman at seryosong sinabi: "Paano mo balak ayusin ang tungkol sa iyong ina?"Sandaling nag-isip si Beatrice. "Sa pagkakataong ito, ayoko nang magpaubaya."Hindi mabasa ang ekspresyon ni Marcus. Saglit siyang natahimik bago nagsalita: "Ano man ang gusto mong gawin sa sitwasyong ito, matutulungan kita.Pero bilang mas matanda ako sa'yo ng ilang t
"Ano ba talaga ang gusto mong sabihin sa akin?" Mabagal na umupo si Beatrice sa sofa."Iurong mo ang demanda kay mommy!" Walang pag-aalinlangang sagot ni Abby.Kinuha ni Beatrice ang rosas na tsaa na inabot ng katulong at uminom nang marahan, may mahinhin at eleganteng kilos, parang tunay na ginang ng bahay.Ngumiti siya nang banayad at tiningnan si Abby nang may lambing. "Bakit?"Dahil sa kalmado niyang hitsura, lalong nainis si Abby at napasigaw."Dahil siya ang mommy natin!Binuo tayo ni Mommy sa loob ng siyam buwan at isinilang niya tayo sa napakahirap na paraan. Hindi ba dapat natin siyang alagaan?Paano mo nagawang gawin ang isang napakawalang-hiya na bagay tulad ng pagpahuli kay Mommy?"Sobrang emosyonal na sabi ni Abby.Ngunit kalmadong sumagot si Beatrice:"Una, hindi ako ang tumawag ng pulis para hulihin siya, kundi ang may-ari ng opera house.Pangalawa, ni ikaw o ako ay hindi pa nagkakaanak, kaya huwag mong gamitin ang pagbubuntis bilang argumento.Pangatlo, wala kang karap
Si Abby ay lubos na nalito: "Pero ate, nagastos ko na lahat ng perang iyon. Saan ako kukuha ng pera? Bukod pa riyan, ang isang piraso ng damit mo ay nagkakahalaga ng mahigit 10,000 pesos, paano mo nagagawang singilin ako ng ganitong kaliit na halaga?"Ngumiti si Beatrice: "Kung magkano man ang suot ko, wala kang pakialam doon.Bukod pa riyan, may marami rin ang pera sa bangko. Pwede bang hindi bayaran ng isang tao ang perang inutang niya sa bangko?"Habang nagsasalita, tumayo si Beatrice at lumapit kay Abby."Ayon sa average na 10,000 pesos bawat taon, 150,000 pesos lang iyon sa loob ng 15 taon. O baka naman… ang pagmamahal at pagsunod mo kay mama ay hindi umaabot sa halagang 150,000 pesos?Sige, nasabi ko na ang gusto ko. Dahil hindi mo pa kayang bayaran ngayon, pupunta na ako sa kusina para ipagluto ang asawa ko."Hawak ang braso ni Menchie, dinala ni Beatrice ito papunta sa kusina.Nagkasundo ang dalawa na magluto ng ulam para sa kanilang mga asawa ngayong gabi bilang paligsahan.N
Napuno ng pagkadismaya ang mga mata ng matandang Villamor.Tiningnan ng matanda ang maitim na bagay sa harapan niya na may halatang pagkasuklam: "Mas mabuti pang itira mo na lang para sa sarili mo."Jacob: …Nahihiyang hinaplos ni Menchie ang kanyang ilong: "Ah… Mahal, mukhang nasunog ko nang sobra. Diretso kong kinremate ang manok."Jacob: …"Pero sa tingin ko hindi naman apektado ang lasa. Bakit hindi mo subukan? Narinig ko na ito ay ang tinatawag na ‘chocolate cremated chicken.’"Jacob: …Sa mga sandaling iyon, itinuro ni Ginoong Villamor si marcus at nagtanong, "Kinakain mo ba ang pakpak ng manok, masarap ba?"Pagkarinig nito, agad na tumayo si Beatrice at naglabas ng inihaw na manok na may lasa ng tsaa mula sa kusina: "Pa, tikman ninyo ito. Gamit din ang parehong pampalasa at paraan ng pagluluto. Natakot akong hindi sapat ang isang manok, kaya nag-ihaw pa ako ng isa pa."Nanlaki ang mga mata ni Ginoong Villamor sa kasabikan at hindi na nag-alala sa pagiging pormal. Agad niyang ki
"Hindi 'yon ang ibig kong sabihin." Pakiramdam ni Beatrice ay wala na siyang maidadahilan."Hindi?" Dumikit si Marcus sa kanyang ilong, hinalikan ang kanyang tainga, "Kung hindi... bakit ka panay ang sulyap sa kama kanina?"Nahuli sa akto, namula ang mga tainga ni Beatrice: "Hindi totoo 'yan, huwag kang mag-imbento.""Sige, ako na ang nag-iimbento. Pero Mrs. Villamor, nandito na lang rin tayo, bakit hindi natin subukan ang kama na 'to? Sayang naman ang bayad."Gumalaw si Marcus, at nagsimulang umalon ang water bed, ikinagulat ito ni Beatrice kaya mahigpit siyang kumapit kay Marcus.Doon lang siya natauhan.Mula pa nang sabihin ni Marcus na kukuha siya ng kwarto para magpaliwanag, ito na pala talaga ang plano niya."Ah, oo nga pala." Sumandal si Beatrice sa balikat ni Marcus, "May itatanong ako sa'yo, may Marian Monteclaro ka ba—"Bago pa niya matapos ang tanong, hinalikan na siya ni Marcus sa labi."Mrs. Villamor, hindi mo ba naiisip na ang pangit naman ng usapan natin sa ganitong ora
"Hindi rin niya alam?"Napailing ng bahagya si Beatrice, na para bang isang munting puting kuneho na hindi pa nasusubukan ang mga bagay sa mundo, halatang halata sa kanyang mukha ang lahat ng emosyon.Nagniningning ang mga mata ni Marcus sa tagumpay habang nagsalita siya na parang nagtatamasa ng green tea: "Oo, labis ang pag-aalala ng pangalawang kuya ko sa paa ko kaya kahit siya ay sinisi nito sa kanyang problema, hindi ko sinabi sa kanya. At hindi rin alam ng panganay kong kuya at ng nanay ko.""Bakit? Kaya't tanging si Papa lang ba ang nakakaalam na ayos lang pala ang paa mo?"Sa sandaling iyon, umupo na si Marcus nang tahimik sa tabi niya."Mas kaunti ang nakakaalam na ayos lang ang paa ko, mas maganda. Kapag hindi nila alam, mas totoo ang magiging reaksyon nila at mas madali nating malinlang ang mga tagalabas. Hindi rin talaga alam ni Papa, nakakita lang siya ng pagkakataong sumailalim ako sa rehabilitasyon."Pagkatapos ng ilang sandali, ipinaliwanag ni Marcus, "Ilang taon na ang
Napakurap-kurap sina Beatrice at Gilbert, natulala sa nangyari.Sa totoo lang, ang eksenang lumuhod ang bakal na loob ng Big boss ng Kamaynilaan ay talagang nakakatakot.Ang pagkatao at reputasyon ni Marcus ay kilala ng lahat, kaya ang bigat ng tagpong ito ay hindi madaling balewalain!Maging si Marcus mismo ay natigilan.Naaksidente lang siya—hindi pa siya sanay maglakad matapos ang mahabang panahong nakaupo sa wheelchair.Nanatili lang silang tatlo sa kanilang kinatatayuan, hindi makagalaw. Hanggang sa huli, si Beatrice ang unang natauhan, hinawakan niya ang kamay ni Marcus at mahina ang tinig na sinabi,"Tumayo ka na.""Hindi." Lumingon si Marcus sa ibang direksyon at sinadyang ipabigat ang katawan.Tutal, nakaluhod na rin lang siya.Hindi pwedeng masayang ito!Nanlaki ang mga mata ni Beatrice, nag-iisip kung sinadya ba ito ni Marcus.Lumuhod siya para humingi ng tawad?Kasunod nito, nagsalita si Marcus na may bahagyang hinanakit, "Kung hindi mo ako patatawarin, hindi ako tatayo. P
"Hi-Hindi, Hindi ito maaari!" Sigaw ni Monica, tila nawalan na ng kontrol sa sarili. "Hindi! Hindi mo maaaring pakasalan ang isang babaeng katulad niya!""Hindi! Ang unang ginang ng Kamaynilaan ay dapat ako lamang, si Monica Cristobal! Ako at wala nang iba!""Hindi, peke ito! Dapat peke ka lang! Niloloko mo ako! Ang Marcus na kilala ko ay hindi isang duwag!""Hindi ito pagiging duwag, ito ay respeto sa asawa." Sagot ni Marcus nang walang pag-aalinlangan.Nang marinig iyon, lalo lang nilamon ng matinding selos si Monica.Hindi ba ito ang relasyon na matagal na niyang pinapangarap?Isang Big boss na may kapangyarihan sa labas ngunit sumusunod sa kanya sa loob ng bahay.Pero bakit lahat ng ito napunta sa malanding si Beatrice?!Sa sobrang galit ni Monica, pakiramdam niya ay parang dudugo na ang kanyang bibig.Samantala, tumango si Beatrice nang may kasiyahan habang pinagmamasdan ang mukhang gustong pumatay na si Monica Cristobal."Bago ako pumunta rito, hindi ko maintindihan kung bakit b
Pagdating naman kay Monica, nang makita niya si Marcus, agad siyang nabighani at nagsimulang bumilis ang tibok ng kanyang puso.Ang dahilan? Napaka-kaakit akit ni Marcus! Lalo na ngayon—nakatayo siya!Matangkad at tuwid ang tindig, may malakas na presensya. Nakasuot siya ng navy blue na suit na may dark pattern, maayos na plantsado. Isang kamay ang nakasuksok sa bulsa ng pantalon habang nakasandal sa pintuan.Sa ilalim ng malamyang ilaw, lalong lumutang ang kanyang elegante at kaakit-akit na mukha. Ang mahahabang pilik mata sa likod ng kanyang salamin ay punong-puno ng pang-aalipusta.Pero imbes na panghinaan ng loob, lalo pang ninais ni Monica na masakop siya. Gustung-gusto niyang angkinin si Marcus!"Marcus Villamor, nandito ka na." Pinaglaruan ni Monica ang kanyang mahabang buhok at ang boses niya ay puno ng pang-aakit.Lumakad siya paharap nang may kumpiyansa: "Ito ang paborito mong maid outfit. Marcus, sa pagkakataong ito, hindi na ako mahihiya."Habang sinasabi iyon, buong sigas
Nabigla sandali si Beatrice, at ang unang pumasok sa isip niya ay gusto na namang manggulo ni Monica.Talagang bilib siya rito—kahit namaga ang mukha niya noong huli, nakalimutan na agad niya?Kung tungkol lang sa ibang bagay, maaaring magduda siya, pero pagdating sa "pagtataksil" ni Marcus sa ibang babae, siguradong-sigurado siya—hindi ito mangyayari.Nakita ni Monica ang natulala niyang ekspresyon at lalo pang lumapad ang kanyang mapulang ngiti."Ano? Wala kang lakas ng loob na manood?""Manonood! Libre ang palabas, bakit hindi?" sagot ni Beatrice nang kalmado, habang maingat na inoobserbahan ang paligid sa video.Naglalakad pa rin si Monica, hawak ang kanyang cellphone at patuloy na nakikipag-usap habang naglalakad.Nasa isang hotel siya—malinis ang pasilyo, walang ibang tao sa paligid.Pagdating sa dulong silid, sinwipe ni Monica ang room card at binuksan ang pinto.Dahil sa detalyeng ito, nakita ni Beatrice ang logo ng hotel at ang numero ng kwarto.Ipinatong ni Monica ang kanyan
"Hindi—Robert, huwag mo ako kayang tratuhin nang ganito kalupit." Tatayo sana si Minda pero pinigilan siya ng bantay sa kulungan."Robert, Robert, maniwala ka sa akin. Sa pagkakataong ito, wala talaga akong kinalaman dito." Lubusang natakot si Minda.Tinalikuran na siya ng kanyang pamilya, at kung hiwalayan pa siya ni Robert, wala na talaga siyang matitira.Ipinatong ni Robert sa mesa ang ilang kasulatan ng pag-amin: "Inamin ng schhold head na ikaw ang nag-utos sa kanya na papuntahin si Beatrice sa Cavite para sa isang educational trip.Inamin din ng pekeng guro sa pagtanggap na ikaw ang nag-ayos nito.Ang teleponong iniwan sa sasakyan ng tumakas na drayber ay may mga record ng tawag mula sa iyo.Paano mo ito itatanggi?"Namutla si Minda at galit na pinukpok ang mesa."Hindi ito maaari! Hindi ko kilala ang drayber! Paano ko siya matatawagan?"Biglang may naisip si Minda, at tila natulala siya."Si monica Cristobal! Noong kumakain kami, sinabi niyang naubos ang battery ng kanyang telep
"Alana Monteverde." Unang beses na narinig ni Beatrice ang pangalang ito at agad siyang nakaramdam ng pag-ayaw.Si Mrs. Salazar, ang asawa ng pangulo, ay hindi mahilig magpaligoy-ligoy at laging nagsasalita nang direkta."Hindi ko alam ang tungkol sa Marian Monteclaro na bagay.Alam mo naman, si Marcus ay isang taong hindi madaling maunawaan, at hindi siya nagpapaliwanag ng kahit ano kaninuman.Noon, dalawa lang ang babaeng napabalitang may kaugnayan kay Marcus sa buong Pilipinas—si Monica Cristobal at si Alana Monteverde.Hindi ko kailanman paniniwalaan ang sinabi ni Monica, at pinatunayan naman iyon ni Marcus kahapon.""Kaya si Alana Monteverde na lang ang natitira. Nasaan siya ngayon?" tanong ni Beatrice na may kaba sa puso."Nasa ibang bansa."Pagkarinig nito, lumakas ang kabog ng dibdib ni Beatrice. Lahat ng piraso ay nagtagpo!"Baka sya nga. Sinabi sa akin ni Albert na may taong nakatago sa puso ni Marcus."Bahagyang kumunot ang noo ni Mrs. Salazar. "Siya naman talaga. Noong nak
Bago pa matapos ni Chona ang kanyang sasabihin, biglang pinutol siya ng kanyang kapatid."Nahuli na ng pulis ang matandang lalaki, at inamin niya ang lahat."Lalong nanghina ang mga binti ni Chona, nanlamig ang kanyang labi habang nanginginig na nagtanong, "Ano ang inamin niya? Na... naitapon ang test tube ni Albert, kaya ibang sample ang nagamit?""Hindi." Matigas ang sagot ng kanyang kapatid. "Wala namang gamit ang matandang iyon para gawin ang artificial insemination.""Kung gano’n... paano ako nabuntis?!" Halos pasigaw na tanong ni Chona.Pagkatapos niyang isigaw iyon, agad siyang napalingon sa paligid. Mabuti na lang at walang ibang tao.Habang pinag-iisipan niya ito, unti-unting lumilinaw ang isang nakakapangilabot na posibilidad.Noon pa man, ayaw niyang gawin ito dahil sa duda niya sa maliit at mukhang ilegal na klinika.Nagkaroon ng mahabang katahimikan bago muling nagsalita ang kanyang kapatid. "Inamin ng matanda sa pulis na... habang nasa impluwensya ka ng pampamanhid at wa