Pagkakonekta ng tawag, agad na narinig ang mayabang na boses ni Minda sa kabilang linya. "Beatrice, kumusta ka? Nahihirapan ka ba ngayon?"Agad nagbago ang ekspresyon ni Beatrice nang marinig ito. Inakala niyang matapos mapahiya si Minda sa gate ng private cousine kahapon, tatawag lang ito ngayon upang magpasakit ng loob. Ngunit hindi ba’t para bang sinasabi nitong may kinalaman siya sa nangyari ngayong umaga?! Kalmado syang nagsalita: "Minda, anong ibig mong sabihin?"Isang nakakalugod na tawa ang sumunod mula sa kabilang linya. "Anong ibig kong sabihin? Hindi mo ba naiintindihan? Beatrice, hinding-hindi mo ako mapapantayan! Akala mo ba nanalo ka kahapon sa gate ng private cousine? Ngayong araw, ipaparamdam ko sa'yo ang sakit na naranasan ko kahapon, sampung beses na mas masakit! Naalala mo ba ang sinabi ko sa'yo sa banyo? Beatrice, wawasakin kita. Bago dumating si Albert, gagawin kitang isang maruming babae. Hahamakin ka saan ka man magpunta sa Pilipinas! Mula sa pagiging isang igin
"Lumayas ka, Ian! Lumayas ka dito!"Matalim na tiningnan ni Beatrice si Ian. Itinaas ni Ian ang dalang regalo at ngumisi nang mapanlait. "Kahit hindi mo ako paalisin, aalis din ako. Ang totoo niyan... hindi sulit ang regalo ko para dito."Pagkasabi nito, tumalikod si Ian at umalis. Sino ang mag-aakala na babangga siya kay Carlos na kagagaling lang sa trabaho habang nasa elevator sa ibaba. Nagulat ang dalawa nang magkatagpo ang kanilang mga mata. Unang kumilos si Carlos, at agad na binugbog si Ian nang walang pasabi. Napahiga si Ian sa sahig, umiiyak habang sumisigaw, "Bakit mo ako binugbog?""Hindi ko alam!"Mabilis na sagot ni Carlos na puno ng kumpiyansa. "Nandito ka sa oras na ito, tiyak na wala kang magandang pakay! Mauuna na akong bugbugin ka!"Matapos ito, inangat ni Carlos ang kanyang ulo at naglakad paakyat. Si Ian naman ay naiwang nakatulala: "...Ano?!"Sa kabilang banda...Pumasok si Beatrice sa opisina. Una niyang inalalayan si Marcus upang paupuin ito sa wheelchair, bago t
Ang babae ay sumigaw dahil sa sobrang pagkagulat, "Diyos ko po, totoo ba ito?"Tumango si ate Maria tanda Ng kanyang pag sang ayon, "Paano naman ito magiging kasinungalingan? Narinig ko mismo sa sarili kong mga tenga! Tinanggihan ni Mr. Saragoza ang panunukso niya. Pagkatapos ay sinabi niyang ang ibang tao ang may gusto sa kanya, at pinukpok pa nya Ang ulo ni Mr. Saragoza gamit ang isang plorera para pilitin siyang sumunod, sinabing tatawag siya ng pulis kung hindi ito susunod. Dahil dito, napilitan si Mr. Saragoza na sumang-ayon sa kanya."Napamura ang babae, "Nakakadiri ito! Hindi ko inakala na si Beatrice, na mukhang mahinhin, ay sobrang tuso pala sa pribado!"Ate Maria: "Tama ka! Narinig ko na hinihintay siya ng batang master ng pamilya Villamor ng tatlong taon pero ayaw siyang pakasalan. Nang makita niyang wala na siyang pag-asa na makapasok sa mayamang pamilya, mabilis siyang humanap ng isang negosyante para simulan ito, gustong maging asawa ng isang mayamang negosyante."Nangin
Bago pa makapagsalita si Beatrice, biglang sumugod ang isang babae na may dalang mainit na kape. "Beatrice, ilag!"Nanginginig si Shaira, at halos abutin na ang menu para salagin ang kape nang biglang sumulpot si Carlos. Sa mabilis na kilos, sinunggaban niya ang babae at pinadapa ito sa sahig. Piniga ni Carlos ang leeg ng babae, habang ang isang kamay nito ay nakalapat sa likod niya. Pilit itong nagpupumiglas sa nakakahiya nitong posisyon."Bitawan mo ako! Gusto kong buhusan ng kape ang malanding babaeng 'yan! Gusto kong patayin ang babaeng ahas na 'yan! Nakipaghiwalay sa akin ang boyfriend ko dahil sa mga walang-hiyang kabit sa mundo tulad niya!"Pagkarinig ng sigaw ng babae, agad na napatingin ang lahat ng tao sa café. May ilang kumuha ng cellphone at nagsimulang mag-record ng video. Tumayo nang tuwid si Beatrice, ang kanyang mukha ay kalmado, walang bahid ng kahihiyan. Tiningnan niya ang babae sa sahig at sinabi nang matigas,"Miss, tigilan mo ang paninira sa akin. Hindi ako isang
Sa loob ng ward, nang makita ni Mr. Saragoza si Marcus, hindi niya maiwasang mag-atubili at umatras patungo sa harapan ng kurtina ng kama, itinuturo siya at nagsabi, "Ikaw— dyan ka lang, huwag kang lumapit."Nakaupo si Marcus sa kanyang wheelchair, ang kanyang mahahabang mga daliri ay sumuporta sa kanyang salaming may gintong rim sa ilong, at ngumiti ng may kasamaan, "Hindi ba't sinabi mong gusto mo akong makita?""Huwag kang lalapit."Nilunok ni Mr. Saragoza ang kanyang laway at nanginginig, "Ikaw... ikaw... huwag mong isipin na natatakot ako sa'yo! Sinabi sa akin ni Ian na ikaw ay tinadyakan ni Mr. Lopez! Sabi niya wala kang espesyal na kakayahan, mayroon ka lang bodyguard na marunong lumaban at pangalan na nakakatakot.""Huwag nang magbitiw ng kalokohan. Sabihin mo na, anong gusto mong gawin?""Gusto kong makipagkasundo sa'yo!"Nagtago ng kaunti ang leeg ni Mr. Saragoza sa takot, "Wala akong ibang ibig sabihin. Gusto ko lang protektahan ang sarili ko.""Protektahan ang sarili mo?
"Si Rhanze, anong nangyari kay Rhanze?" Tanong ni Beatrice nang kinakabahan, tila sasabog na ang kanyang dibdib."Nag-iwan siya ng sulat at tumakas sa bahay!" Humahagulhol na sagot ng ina ni Rhanze.Binaba ni Beatrice ang telepono at mabilis na tumayo: "Hindi maaari! Kailangan kong lumabas at hanapin ang bata.""Huwag kang mag-alala. Tatawagan ko si Carlos para humingi ng tulong sa ilang matagal nang kaibigan," malumanay na pagpapalubag-loob ni Marcus.Tumingin si Beatrice sa kanya, tumango, at umalis na dala ang kanyang bag matapos ang isang mabilisang paghahanda.Hindi nagtagal, naging trending ang balita tungkol sa pagtakas ni Rhanze mula sa kanilang bahay.Sabay-sabay na nag-live broadcast ang iba't ibang platform para sa paghahanap.May ilang self-media bloggers na nakakita ng sapatos na posibleng pagmamay-ari ni Rhanze malapit sa ilog! Ang mga bakas sa lugar ay nagpapahiwatig na maaaring nagpakamatay si Rhanze sa pamamagitan ng pagtalon sa ilog!Sa isang iglap, muling nagdulot n
Sa oras na iyon, umabot na sa rurok ang mga pag-atake laban kay Beatrice sa internet.[Sampung estudyante! Sampung buhay!][Gusto ko lang tanungin si Beatrice, paano niya pagbanayaran ito!][Tumawag ng pulis! Tawagan agad ang bumbero at pulis!][Diyos ko, pakiusap huwag hayaan na may mawala ni isa sa mga estudyante!][Nakakatakot! Mga bata, huwag kayong tumalon!]Parami nang parami ang mga self-media na dumating sa lugar at nag-live broadcast tungkol sa mga bata sa platform."May sampung bata sa kabuuan, sampung buhay. Ano ang nag-udyok sa kanila para magtangkang magpakamatay?""Anong klaseng guro ang nagtulak sa napakaraming inosenteng bata sa kamatayan? Ako si Vicente V, paki-follow ako. Magdadala pa ako ng high-definition live broadcasts mula rito.Habang pinanonood ni Beatrice ang mga self-media na nag-uulat nang sunod-sunod, nag-init ang kanyang ulo. Hinablot niya ang mikropono ng pinakamalapit na tao at sumigaw sa lahat ng mga naroon."Tumahimik kayo! Ako ang may huling salita d
Nang matapos makapagsalita mo Rhanze Saragoza, galit na galit na lumapot Ang kanyang ina at pagdakay sinapok sya."Ikaw... ikaw npakapasaway mong bata ka! Pumapanig ka pa sa ibang tao! Alam mo ba na sa ginawa mo, ipinapahiya mo ang iyong ama sa harap ng napakaraming tao? Makukulong siya ng dahil dito!"Si Rhanze, na lubhang nasakyan dahil Sa ginawa Ng kanyang ina ay lumingon at tiningnan Ang kanyang ina Ng masama."Hindi, gusto ko lang maging isang taong panatag ang kalooban."Natigilan ang ina ni Rhanze, puno ng gulat ang kanyang mukha, na para bang hindi makapaniwalang manggagaling ang ganitong mga salita sa isang sampung taong gulang na bata."Ang iyong ama... ang iyong ama... sa totoo lang..." Gustong linisin ng ina ni Rhanze ang imahe ng kanyang ama sa isipan ng bata, ngunit hindi siya makapagsalita."Ma, hindi mo na kailangang magsinungaling sa akin. Mas kilala mo kung anong klaseng tao si Papa kaysa sa akin.Bukod pa rito, hindi naman ako bobo. Sa tuwing nagmamasid ako, nalalam
Isang stretched Rolls-Royce ang dumating sa dinner.Bumaba ang Johnson brothers, at kasama nila si Mae na naka-red dress.Naka-heavy makeup siya at suot ang isang sexy strapless dress, ang kanyang katawan ay halos magbukang sobrang laki, at mukhang may kalaswaan at may pagka-flirty sa unang tingin, hindi gaya ng isang college student.Pagbaba pa lang niya ng kotse, naka-lean siya sa stretched Rolls-Royce para mag-selfie, at kumuha pa ng isa pang selfie sa entrance ng dinner at ipinost ito sa Social Moments.Matapos gawin ang lahat ng ito, kinuha niya ang braso ni Jack at sinabi, "Salamat, mahal, hindi ko pa naranasan makapunta sa ganitong klase ng lugar sa buong buhay ko."Si Jack ay isang playboy at madalas magpalit ng babae, pero si Mae ay nanatili, dahil sweet siya at siya ang pinakamagaling mag-aliw kay Jack.Ang dalawang magkapatid ay pumasok sa dinner.Hindi nakatiis si Jack at nagsabi: "Kuya, sa tingin mo ba kikita itong OCT Zhenpin? Ang layo-layo ng lokasyon. Sino ba naman sa
Malapit nang mag-roll ng mata si Beatrice nang kumilos ang bata sa kanyang tiyan.Matapos ito, tinapik niya si Marcus sa balikat nang masaya: "Kumilos...kumilos! Siya...siya...sumupa lang sa akin.""Ano ba iyon?" Tanong ni Marcus habang nakakunot ang noo."Ang bata! Ang bata, sumupa lang sa akin." Puno ng kasiyahan ang mukha ni Beatrice.Tiningnan ni Marcus ang namamagang tiyan ng may konting pagka-disdain: "Ang batang ito, naglakas-loob pang sumipa sa'yo."Bago pa natapos ang sinabi ni Marcus, ini-twist ni Beatrice ang braso niya at itinutuwid siya: "Fetal movement! Isang normal na reaksyon sa pagbubuntis. Hindi mo ba nabasa ang mga libro tungkol sa pagbubuntis?"Sumimangot si Marcus: "Mas focus ako sa mga bahagi tungkol sa mga buntis."Iniiwasan ang ibang mga detalye.Ipinatong ni Beatrice ang kanyang kamay sa tiyan at naghintay ng mahinahon.Tulad ng inaasahan, gumalaw ang bata at dahan-dahang tumama sa kanyang palad.Bata pa ang fetus, kaya ang galaw ay karaniwang "swimming".Pero
Nabigla si Bryan.Kakabili lang niya ng dry pot at hindi pa siya bumili ng inumin. Buti na lang at alisto si Uncle Philip.Si Uncle Philip ay ngumiti ng may kaunting lungkot: "Boss, Miss Jennifer, aalis na ako.""Sige." Hinaplos ni Bryan ang kanyang ilong, "Papasuweldo ko na lang ng dagdag sa finance department mamaya.""Sige po." Mabilis na bumaba si Uncle Philip sa iron ladder.Tumingin si Jennifer sa lahat ng nasa harapan niya na parang wala sa sarili, at labis na naantig na hindi makapagsalita.Hinaplos ni Bryan ang ulo ni Jennifer, hinila siya para umupo sa picnic mat, at isa-isa niyang binuksan ang mga takip ng mga takeout box: "Ito ay fresh shrimp dry pot, ito ay spicy beef dry pot, ito ay frog dry pot, ito ay beef short rib dry pot, ito ay chicken wing dry pot, at ito ay five-spice crayfish dry pot. Anong lasa ang gusto mo?"Nalito si Jennifer "Ang dami? Sayang naman. Hindi natin kayang ubusin ng dalawa lang tayo.""Kung gusto mo, masaya ka. Mayaman ang boyfriend mo, hindi mo
"Ano ang sinabi mo?" Si Arturo ay hindi kailanman inisip na ang kanyang masunurin at matulunging asawa ay magsasabi ng ganitong bagay, at hindi siya nakapag-react agad."Naisip ko nang mabuti. Hindi na natin kayang mamuhay ng ganito. Mamaya, pupunta tayo sa Civil Affairs Bureau para mag-divorce."Sa wakas, nasabi ni Ara ang matagal na niyang gustong sabihin sa asawa, at nakaramdam siya ng kaluwagan.Tahimik siyang naglakad patungo sa kusina, kumuha ng isang mangkok ng kanin, umupo sa dining table, at nagsabi habang kumakain."Lumaki na si Jennifer, hindi mo na siya kailangang alagaan. Malapit na siyang magtapos at magiging independyente na.Tungkol sa akin, may sweldo at pensiyon ako, hindi na kita kailangan para suportahan kami. Ang bahay na ito, hati tayo, dalawang kwarto, ikaw ay mananatili sa iyong orihinal na kwarto, at ako'y makikihati muna kay Jennifer.Pagkaraan ng ilang panahon, kung makakakita ako ng angkop na bahay na pwedeng rentahan, lilipat ako. Sa hinaharap, ikaw na ang
"Nasaan si Jennifer? Tinawagan ko siya, pero naka-off ang phone niya." Hindi nakita ni Bryan si Jennifer, at ang mga mata niya ay mabilis na dumaan sa mukha ng ama nito at tumutok sa ina nito ng may kasamang pagkabahala sa mga mata.Itinuro ni Ara ang pinto nang malabo: "Nasa kwarto si Jennifer hindi pa siya lumalabas.""Hindi. Tiningnan ko kanina sa labas ng bintana. Wala sa kwarto niya! Nasa mesa ang phone niya."Pagkabanggit ni Bryan ng mga salitang iyon, mabilis na pinunasan ni Ara ang hawakan ng kanyang apron, kinuha ang susi mula sa TV cabinet, binuksan ang pinto, at tiyak nga, wala ni isa mang tao sa loob."Jennifer... Saan kaya siya pupunta?"Kinuha ni Bryan ang phone mula sa mesa, at ang mga kilay at mata niya ay nagiging seryoso.Si Arturo naman ay nag-aalala rin sa puntong ito, at tinuro si Bryan ng galit: "Kasalanan mo 'to! Kung hindi dahil sa'yo, hindi sana ganyan ang nangyari sa internet! Dahil sa'yo, nasaktan ang anak ko..."Bago pa makumpleto ang mga salita ni Arturi,
"Tay, kagabi pinakiusapan mo akong makipag-date kay Gemrey, tapos ngayon tinitingnan mo siya? Hindi ba't ikaw ang pinakamataas?" Tiningnan ni Jennifer ang kanyang ama ng walang emosyon. Sa mga sandaling iyon, siya'y kalmado at labis na nadismaya sa kanyang ama."Kayo——!" Galit na galit ang ama ni Jennifer at binangga ang mesa habang tumayo, "Kung hindi ka naman walang hiya na pumunta sa kwarto kasama siya, hindi sana nakuha yung larawan na yun! Sa huli, siya ang may kasalanan, kaya siya ang dapat managot!""Walang hiya ako? Ganyan mo ba i-evaluate ang anak mong babae? Ang pinsan ko nga, nasa twenties na, tambay buong araw, at hindi mo siya ni minsan pinagsabihan ng masama.""Sa kabilang banda, ako ang sinasabi mong walang hiya, anak mong tumutulong magbayad ng utang mo. Tanungin kita, binebenta ko ba ang sarili ko para magbayad ng utang mo, o ano?""Ikaw——" Nahirapan magsalita ang kanyang ama.Ang liwanag sa mata ni Jennifer ay unti-unting nawala.Ang desperadong tingin sa isang tao a
Nanikip ang puso ni Jennifer, nag-pale agad ang kanyang mga labi, at pakiramdam niya'y nanghihina ang kanyang katawan.Napansin ng dean ang pagbabago sa mukha ni Jennifer at agad siyang kumuha ng upuan upang paupuin siya."Jennifer, huwag kang masyadong mag-alala. Hindi pa tapos ang isyung ito. Gusto ko lang na maiparating sa iyo para maging handa ka mentally."Nagbigay ng isang tasa ng mainit na tubig ang dean kay Jennifer, at nang makita niyang kumalma na ito, nagsalita siya ng may kaba."Gayunpaman, ang insidenteng ito ay nagdulot ng masamang epekto sa Internet, na nagdulot ng pinsala sa iyong personal na imahe. Ang MV ay kumakatawan sa imahe ng paaralan, kaya ang paaralan ay nagplano na maghanap ng angkop na tao upang palitan ang iyong papel.""Pero kung talagang matutuloy ang planong ito, ibabalik ang iyong bonus."Tumingin si Jennifer sa singaw mula sa tasa, nananakit ang mga mata, at sagot niya ng mahina: "Director, nauunawaan ko.""Jennifer, huwag kang mag-alala, gagawin ko a
Tumawa si Uncle Philip: "Mas swerte ako kaysa sa iba. Pumunta ako sa Wushu Association para humingi ng tulong, pero tinanggihan ako. Sa pagkakataong iyon, nakilala ko si Sir Marcus na naghahanap ng mga bodyguard.""Hinarangan ko siya at ikinuwento ang sitwasyon ko. Sabi ko, kung matutulungan mo akong mailigtas ang buhay ng asawa ko, ibibigay ko ang lahat sa iyo.""Pinayuhan ni Sir Marcus, si Carlos na samahan ako sa ospital para tiyakin ang kalagayan ng asawa ko. Nang matiyak nilang hindi ako nagsisinungaling, tinulungan nila akong makahanap ng pinakamagaling na doktor para sa asawa ko at nagbigay pa sila ng pera... Nakatawid kami sa mga pagsubok."Huminto sandali si Uncle Philip at tinitigan ang ina ni Jennifer ng taos-pusong mata."Ngayon na nakilala mo si Sir Bryan, parang nangyari rin sa akin noong nakilala ko si boss Marcus. Ito ay tadhana na nagsara ng isang pinto para sa iyo at nagbukas ng bintana.""Hindi natin pwedeng maging kasing-bait at sabihin na hindi natin nais umasa s
Naka-on pa rin ang mga ilaw ng operasyon.Hindi pa tiyak kung buhay o patay ang mga tao sa loob.Galit na itinulak si Jennifer NG kanyang ina."Umalis ka! Umalis ka na dito ngayon din! Ayoko nang makita ka. Wala akong anak na kasing walang hiya mo."Ang maliit na katawan ni Jennifer ay naitulak pabalik at napunta siya sa hagdanan."Inay~" Hindi naiwasan ni Jennifer na tumulo ang mga luha nang mabuksan ang kanyang bibig."Huwag mo akong tawaging 'inay'! Umalis ka na! Kung ayaw mong magpasabog ako at mamatay sa galit, umalis ka na!"Matibay ang posisyon ng kanyang ina, at wala nang magawa si Jennifer kundi umalis pansamantala.Pumunta si Uncle Philip upang asikasuhin ang bagay na may kinalaman sa doktor. Nang dumating si Bryan sa ospital, sumama siya sa kanya ng mahigit isang oras. Nang maglaon, bumalik siya dahil may mga kailangang asikasuhin sa kumpanya.Sa mga sandaling iyon, si Jennifer ay naglalakad malapit sa flower bed sa ospital, ang mga mata ay malabo, at nararamdaman niyang so