Ahm... chairman? May asim ka pa ba?
Kinabukasan, hindi na nagulat si Angel at Donya Merita ng makita si Chairman Yeon kasama ng mga bodyguards niya.Tumikhim si Angel at lumabas muna sandali. "Sa labas lang muna ako, anak." Sabi niya kay Mithi,"Sige po mama." Sabi ni Mithi sa kaniya.Naglakad si Angel palabas, nakita pa niyang tumingin sa gawi niya ang chairman at binati pa siya nito. "Good morning, Angel."Hindi niya ito sinagot. Nilagpasan lang niya ito. Si Donya Merita naman ang nagsalita. "Walang good sa morning, Pablo."Hilaw na ngumiti si Mithi at tumingin kay Kallahan. "Kahit kailan, si lola ang mal-dita.""Oo. Kahit maliit." Sabi pa ni Kallahan na narinig ang pagtataray ng lola niya.Grabe ka naman makapagsabi ng maliit Kal.""It's true wife. She's really a pandak pero matapang."Hindi alam ni Mithi kung pinupuri ba ni Kallahan ang lola niya o sinisiraan. Ngumiwi nalang siya at napailing.Lumapit ang chairman sa kanila at umupo ito sa tabi ni Mithi sabay lapag ng bulaklak na hawak niya sa mesa. “Kamusta na ang
"Parang ang weird." Saad ni Mithi kay Kallahan matapos makalabas ng chairman sa kwarto nila. "Don't mind him. Nagpapapansin lang yun." Pinandilatan ni Mithi ng mata si Kallahan. "Ikaw, makasabi ng nagpapapansin, parang kaedad mo lang si chairman." Humaba ang nguso ni Kallahan. "Stop being kind to him, wife. Baka mamaya mag assume ang matandang yun na may gusto ka sa kaniya." Humagalpak ng tawa si Mithi sa sinabi ni Kallahan. Nasapak pa niya ito.. "Ikaw talaga Kallahan. Para kang tanga." Nasabihan pa nga ng tanga. Ngumungusong sabi ni Kallahan habang nakatingin kay Mithi. Pumasok naman si Donya Merita na matindi pa rin ang inis kay chairman. "Alam mo Mithi, mabuti pang sungitan mo ang matandang yun." Nakagat ni Mithi ang labi niya lalo't bago pa lang niya narinig sa bibig ni Kallahan na huwag siyang maging mabait kay chairman. 'Maglola nga kayo.' Sabi nalang ni Mithi sa isipan niya. Samantala, sa coffee shop... Rinig na rinig ni Chairman Yeon ang pinag-uusapan ng dalawa. Nasa
Kinakabahan si Kelleon ngayon dahil aalis na sila patungo sa parents ni Shamcey. Habang siya ay nag-aayos, si Shamcey naman ay panay ang tawa habang kausap si Mithi. "Iyon na nga Shams. Itong si Kallahan, parang tanga. Kahit si chairman, pinagsiselosan." "Wife, I'm just being cautious. And besides, kita na niyang may tatlo tayong anak, sasabihan ka pa niyang I like you." Rinig nilang sabi ni Kallahan sa kabilang linya. "Hay naku Kallahan. Sabihin mo sunod kay Chairman Yeon na mag move on na siya at humanap nalang siya ng kasing ganda ni Mithi na ipapares niya kay Luis." Sabi ni Shamcey. "Walang papantay sa kagandahan ng asawa ko Shams, so wala rin siyang mahahanap." Humagalpak ng tawa si Shamcey habang si Mithi ay nakurot si Kallahan. Napatingin naman si Kelleon sa gawi ni Shamcey nang marinig iyon kay Kallahan. "Ba! Aba! Bumabanat ah!" Sabi niya at lumapit sa darling niya at tumingin sa camera. Nakita ni Shamcey na lumapad ang ngiti sa labi ni Kallahan nang makita si
“Huh? Are you sure?” tanong ni Shamcey dahil mabigat na paratang ang sinasabi ni Kelleon tungkol sa kinakasama ng mama niya ngayon na ang pangalan ay Luwi.“No.. I’m not sure..” Sabi ni Kelleon. Dahil matagal na rin naman ng huli niyang makita ang ama ni Kallahan.Bumuntong hininga si Shamcey. “Stop thinking about the impossible Kell. Tara na.” Sabi ni Shamcey at kinuha ang kamay ni Kelleon para dalhin papasok sa loob ng bahay ng mama niya.Agad siyang dumiretso kay Luwi—ang stepdad niya.“Tito, mano po..” Saad ni Shamcey. Mabait sa kaniya si Luwi, kahit na hindi siya nito kadugo, tinuring siya nitong anak. Kaya hindi problema kay Shamcey ang manirahan sa mama niya dahil tanggap siya ng asawa nito bilang anak.“Ang tagal mo ng hindi nakadalaw sa amin, anak..”“I’m sorry po tito..” Paghingi niya ng paumanhin. Medyo nahihiya rin siya na hindi niya sinabi sa kanila agad na nagdadalang tao siya.Ginulo ni Luwi ang buhok niya. “Kamusta ang kalagayan mo ngayon? Inaalagaan ka ba ng mabuti ng
Sobrang dilim na. Nasa bar pa rin si Luis, at nagpapakalasing. Nasa table lang siya, nagtitingin tingin sa paligid.Ilang ulit na siyang inaya ng mga babaeng mababa ang lipad, pero lahat ay tinatanggihan niya.Gusto lang niyang uminom at mapag-isa.Nang magsawa na siya sa alak, tumayo na siya at naghahanda na para umalis. Hindi niya alam kung anong ‘purpose’ niya sa mundo. Hinahanap niya yun.Para bang nawalan siya ng gana. Kahit ang mambabae e hindi na niya magawa. Wala na rin siyang gana sa dating mga ginagawa niya. Lahat nalang, ay hindi na exciting sa kaniya.Paglabas niya ng bar, gumegewang pa siya sa paglalakad. Natigilan lang ng biglang may matandang babae ang huminto sa harapan niya.May hawak itong batang sanggol.“P-Pwede mo bang hawakan ang bata sandali, hijo?” kinakabahang tanong nong matanda.“Huh?”“Pakiusap. Pahawak muna.. Magbabanyo lang muna ako.” Sabi pa nito.Walang nagawa si Luis kun’di kunin ang batang natutulog ngayon. Nagmamadali namang umalis ang matanda. Si Lui
Sabado, nasa labas si Mithi at nagpapaaraw kay Mayumi, Bagwis at Alab. Wala na si Kallahan dahil pumasok na ito ng trabaho. Kaya sila ni Angel at Joy ang nagtulong-tulong sa pag-aalaga ng tatlo. Si Mithi ang may hawak kay Mayumi, si Alab ay nasa kay nurse Joy at si Angel naman ang may hawak kay Bagwis. “Mukhang doble ingat kayo kay Mayumi, Ms. Mithi ah?” nakangiting sabi ni Joy. Umiling si Mithi ngunit nakangiti. “Mali ka Joy. Mahal ko ang tatlo. At ganoon rin si Kallahan. Sadya lang e doble ang pag-iingat ni Kallahan kay Mayumi lalo’t ito ang nag-iisa naming anak na babae.” Ngumiti si Joy. "Ang swerte naman po ni Mayumi, Ms. Mithi." "Hindi lang si Mayumi ang maswerte, Joy. Pati na rin naman itong si Bagwis at Alab." Saad ni Angel na nakikinig sa usapan. Maya-maya pa, napatigil sila nang lumapit ang isang maid para sabihin kay Mithi na narito ang chairman Yeon para dalawin siya. Kasama rin nito si Luis at Luisa. Tumingin si Mithi kay Angel. "Ma," tawag niya. "Gustong
“Joy, pwede mo bang hawakan si Mayumi sandali?” tanong ni Mithi dahil tapos na niya itong paliguan. Isusunod niya si Bagwis.“Sige po Ms. Mithi.”Kinuha ni Joy si Mayumi at dinala sa kwarto para mapalitan niya ng damit. Isang buwan na ang nakalipas mula ng makalabas sila ng hospital.“Hi Mayumi… Kamusta ang buhay bilang si Mayumi?” nakangiting tanong ni Joy sa bata pagkalapag niya dito sa kama.“Anong klaseng tanong yan Nurse Joy?” napatalon siya sa gulat ng pumasok bigla si Donya Merita kung nasaan siya.“Ay Madam, kayo po pala yan…” Sabi niya at kinabahan ng husto.“Ako nga.. Ako na ang magpapalit ng damit ni Mayumi.” Saad ni Donya Merita..Hindi siya natuwa sa sinabi ni Nurse Joy kanina. Sa tindi ng kaba ni Joy, agad siyang yumuko at nagmamadaling lumabas.‘Baka anong isipin niya.’ Saad ni Joy sa isipan niya. ‘Hindi ako pwedeng mapaalis dito.’ Aniya at bumaba ng hagdan. Tanda niya pa ang nangyari sa buhay at pamilya niya a year ago.Dahil siya.. ang adoptive sister ni Alicia.(Flashb
“Hindi ko gusto ang nurse na kinuha niyo Mithi.” Sabi ni Donya Merita.“La, nurse Joy is a big help to us. Saka marunong siya mag-alaga ng bata at mabait din siya.”“Ewan ko ba. Iba lang ang pakiramdam ko sa babaeng yun.”“Naku la, walang magagawa ang pagdududa natin sa kapwa natin and besides, inaalagaan niya ang mga little angels natin kaya bigyan natin siya ng chance la…. Please…”Hindi nagbago ang expression sa mukha ni Donya Merita. Hindi talaga siya kumbinsido na mabait si Joy.Samantala, hindi mapakali si Kelleon. Kasama niya ngayon si Kallahan at ibang mga kaibigan niya.Ngayon ang buwan ng kapanganakan ni Shamcey. Dumiretso na nga si Kallahan sa hospital imbes uuwi muna siya para puntahan si Mithi at ang triplets. Pero dahil tumawag si Damien para ibalitang isinugod na si Shamcey sa hospital, dumiretso nalang siya kaagad sa hospital.Naabutan niya doon si Kelleon sa sahig na mag-isa. Bigla siyang naaawa sa kaibigan na kasing putla na ngayon gaya ng binalatan na r****h.“Gago