KABANATA 12

KABANATA 12

CURIOUSITY

"Ang nangyari sa nakaraan ay mangyayari ulit sa kasalukuyan. At walang makakapagpigil sa dapat na mangyari." 

It keeps on repeating inside my mind. Paulit ulit at sinakop na nito ang buong pag iisip ko. Habang nag lalakad ay tulala at iniisip ko pa rin ang nangyari. I don't know why but it keeps bothering me. Those words that I have read and the words that Belle uttered. Paulit-ulit at paulit-ulit itong bumabagabag sa akin.

Kanina pa ako tulala maging sa klase namin kanina ay hindi ako nakikinig. Walang salita ang pumapasok sa isipan ko kundi ang sinabi lamang ni amabella.  Paulit ulit na parang sirang plaka. Pilit ko mang alisin sa isip ko ay hindi ko magawa. I tried so hard to divert my attention. I don't want to think about it anymore. But the more I tried to shoved it, the more I got curious. 

Argh! This curiousity.

Nagtataka ako kung sino ang tinutukoy ng librong iyon. Sino sila?  Sino ang dalawang taong nagmamahalan ngunit ito ay bawal? At ano ang ibig sabihin ng kahit kamatayan ay hindi nakawakas sa kanilang pagmamahalan? Kamatayan? Maulit-ulit lamang ang nangyari? What does it mean? Paanong mauulit lamang ang nangyayari kung patay na sila? Could it be?

Reincarnation?

Iyon ba ang ibig sabihin ng libro? Na kahit namatay na ang dalawang tao ay hindi nagwakas ang kanilang pagmamahalan? Dahil mamahalin at mamahalin pa rin nila ang isa't isa sa ibang panahon? Hahanap sila ng paraan para magkitang muli?

Iyon ba ang sagot sa kanina ko pang tanong? Iyon lang naman ang possible ngang sagot. Reincarnation or rebirth. Ang tanong ko lang ngayon ay kung sino ang tinutukoy ng libro. Nagkita na ba ang dalawang taong iyon? Nagkita na ba sila ngayon? 

"Ayy!"

Napapikit ako at hinintay ang pagtama ng pwetan ko sa sahig. Ngunit hindi yun nangyari. Imbis na matumba ay may taong sumalo sa akin at agaran naman ang pagtama ko sa matigas nitong dibdib.

Napalunok ako ng malanghap ko ang mabango nitong amoy.  Parang bigla akong nalasing ng malanghap ko ang pabango nito. Hindi naman ako uminom ng alak pero bakit nalasing ako dahil lamang sa pabango nito na nakakaadict singhutin? 

Teka. Parang pamilyar sa akin ang ganitong pabango.

"Be careful next time."

And I am right!

Agad akong napangat ng tingin at sumalubong sa akin ang abuhin nitong mga mata. Napalunok ako dahil sa paghuhurementado ng puso ko. Ito na naman ang ganitong pakiramdam pagmalapit siya sa akin. Hindi na talaga mag tigil ang puso ko sa pagtibok ng mabilis dahil lamang malapit siya. 

Gusto ko nalang na batukan ang sarili. Ang dami ko na talagang iniisip. Una ang ay libro at kung sino ang tinutukoy nito. Pagkatapos ay ang lalaking may kulay berdeng mga mata at pagkatapos ay ang lalaking nasa harapan ko ngayon. Mahilig ba talaga ang utak ko na mag isip ng kung ano-anong bagay? Hayyss.

"Don't space out when walking, you might tripped."

"Ahm pasensya po pala kung nabangga kita." Paghingi ko ng patawad bago kumalas ng mapansing nakayakap pala ako sa kanya.

Namula agad ang pisngi ko at napaiwas ako ng tingin. Ramdam ko ang pagkapahiya sa kanya. Kung bakit ba kasi hindi ko napansin na nakayakap ako sa kanya? Pagkatapos ay natulala pa ako. 

Sus! Gustong gusto mo nga ang makayakap sa kanya eh.

Kinagat ko ang ibabang labi dahil sa tinuran ng intrimidang utak ko. Hindi ko naman talaga napansin na nakayakap ako sa kanya. 

Ano na ngayon ang pakiramdam ng mahagkan ka ng braso niya? Diba iyan ang dati mo pang tanong sa sarili mo?

Namula ako dahil totoo naman talagang gusto kong maramdaman kung paano mahagkan ng mga kamay niya. At hindi nga ako nagkamali. Sobrang sarap sa feeling na yakap ka niya. 

"I can feel your fast heart beat."

"P-po?" Tanong ko ng hindi ko masyadong narinig ang sinabi nito. He is just looking at me intently. His grey eyes is piercing my soul. Hindi nya ba alam na nangangatog na ang mga binti ko dahil sa presensya nito? And he will gave me that kind of stare? Did he want me to have a heart attack?

He shook his head. 

"Nothing. Just be careful next time." Ani nito bago ito umalis. Napatitig naman ako sa papalayo nitong likuran. Kinagat ko ang ibabang labi para pigilan ang ngiting gustong kumawala sa labi ko.

I'm really crazy. Awhile ago I'm frustrated because of that book but later on I just find myself smiling like an idiot. Why am I even smiling like this?

Oh well, I just can't help it. Wala namang masamang ngumiti paminsan-minsan kaya hayaan na. 

"Ganda ng ngiti natin ah."

Napalingon ako kay Carter ng sumabay ito sa akin sa paglalakad. Pupunta ako ngayong Cr dahil iyon ang paalam ko sa guro namin. Pero ang totoo ay gusto ko lamang na makapag isip ng maayos. And I think it somewhat help me? Kita mo nga naman bigla akong napangiti. Kahit na nag mumukha na akong tanga na nakangiti habang naglalakad sa hallway.

"Nakita mo si crush mo?" Tanong nito kaya agaran ang paglingon ko sa kanya.

"C-crush?"

Tumango ito at tinuro ang pisngi ko. "Ayan oh. Namumula. Halatang kinilig ka. Atsaka yung ngiti mo kakaiba." Anito habang mayroon pa ring nakakalokong ngiti sa labi niya. 

Napalunok naman ako at nag iwas ng tingin. Crush? Crush ko ba ang amo ko? Crush ko ba ang professor namin? I know it is not impossible. Idagdag na kasi natin ang misteryosong epekto nito sa akin. I've never felt this before. It felt so good yet it makes me nervous.

Nasabi ko naman na sa sarili ko before na attracted ako sa kanya pero wala pa akong pruweba dahil hindi naman ako expert sa mga ganito. Pero ngayon na may nakapagsabi na sa akin ay baka nga iyon ang sagot sa mga misteryosong emosyon na nararamdaman ko.

"So sino ang crush mo? Sabihin mo na sakin. Promise dalawa lang tayong makakaalam." Ani nito at hinarangan pa ang dinaanan ko. Ngumiwi ako at napacrossed arms sa kanya at hinihintay itong paraanin ako. But Carter is Carter. 

Tinaas baba nito ang kilay sa akin kaya agad ko syang sinaway.

"Ano ka ba carter! W-wala akong c-crush no!" Kung crush ko man ang amo slash professor namin ay sa akin nalang yun. Nakakahiya dahil baka ipaglandakan nya. Hindi naman sa wala akong tiwala kay carter pero...ganun na nga. Minsan kasi ay sa sobrang happy or excited nito ay nasasabi niya ang mga bagay bagay. At alam ko naman na tutuksuhin niya lang ako sa oras na malaman niya kung sino ang crush ko. Sa tingin ko nga ay magiging magkakampi pa sila ni Belle eh.

Tumaas naman ang kilay nito. "Wala daw pero inuutal." 

Namula naman ako at mahina siyang hinampas sa balikat. 

"Eh kasi wala nga akong crush." Pilit ko kaya ngumiti ito.

"Oookay sabi mo eh. Sayang crush ka pa naman ni Logan."

Kumunot ang noo ko dahil rinig ko ang pagbulong nito sa huling sinabi. "Ano?"

Ngumiti ito sa akin bago tumalikod. "Wala! Sige na Mauna na ako!"

Kumaway pa ito habang nakatalikod kaya napailing nalang ako. Hayy carter. Kahit na ang kulit mo ay salamat pa rin dahil nasagot na ang isang iniisip ko palagi. Now, I have an answer.

*******

"Hija, may bumabagabag ba sayo?" 

Napalingon ako kay tiyang dahil sa tinanong nya. Kasalukuyan kami ngayong nasa kusina at naghahanda ng almusal para kay kamahalan.

Biro lang! Pero para nga syang Isang prinsipe no? No. Isang hari. Para syang hari sa taglay nitong kakisigan. Hindi lamang dahil doon. He has this powerful aura. Para bang may authority ito at parang may kakayahan syang mapasunod ka sa Isang salita nya lang. No, let me rephrase it. Kaya ka niyang mapasunod sa isang tingin niya lamang. 

Ito ang klase ng nilalang na tindig palang ay kaya ka ng paluhudin. Yes, ganoon siya kapowerful kahit wala siyang ginagawa. Kung hindi siya propesor ay iisipin ko talaga na isa siya sa mga myembro ng council. 

"Bakit mo naman natanong tiyang?" 

"Kagabi ko pa na papansin ang panay buntong hininga mo." Turan nito. Napaiwas naman ako ng tingin dahil sa sinabi nya. Kagabi ay naalala ko na naman ang nabasa sa libro at ang sinabi ni amabella. Patuloy ako nitong binabagabag maging sa pagtulog ko. Nasagot nga ang katanungan ko about sa nararamdaman ko pero ang mga katanungan about sa libro ay hindi pa rin. 

Bakit may ganitong epekto sa akin ang librong iyon? It is just a simple book. Pero bakit? Ano ba ang espesyal sa librong iyon? At sana, kung tungkol iyon sa kapalaran ng dalawang tao ay wag na nilang eh display sa library. Mukhang imbis na madaming matutunan ang mga estudyante ay mahuhulog lang sila sa malalim na pag iisip. 

Bumuntong hininga na lamang ako at tinuon ang pansin sa tiyahin. Iniisip ko kung sasabihin ko ba sa kanya ang tungkol sa libro dahil baka wala lang naman iyon. Pero sa huli naman ay napagdesisyunan kong sabihin sa kanya dahil baka makatulong pa siya sa akin. Hindi ko alam sa paanong paraan pero nagbabakasakali pa rin ako.

"May nabasa lang po akong libro na nagpapabangabag sa akin." Pag amin ko at kita ko ang pag kunot ng noo nito. 

"Ano ba ang nabasa mo dun at ganun ka nalang nito naapektuhan?"

I shrugged and heaved a sigh. "Hindi ko nga din alam kung bakit ganito ang epekto sa akin ng nabasa ko." 

"Siguro konektado ito sayo kaya ka binabagabag" Komento nito habang naghihiwa ng patatas. Napaagat ang tingin ko sa kanya at napaisip. Konektado? Impossible. Bakit ako magiging konektado sa propesiya na sinasabi ng librong iyon. Ano lang nga ba ako? Isang hamak na tao kaya bakit ako magiging konektado sa propesiyang sinasabi nila?

"Impossible ang sinasabi nyo tiyang." Ani ko.

"Walang impossible sa mundo thana. Hindi mo lang alam o mapapansin ang mga bagay bagay na konektado pala sayo." Sagot nito at napailing naman ako. Alam ko naman na may punto si tiyang pero hindi ko lang kasi maisip kung bakit ako konektado sa librong iyon. Impossible talaga.

"Pero bakit ako magiging konektado sa propesiyang sinasabi ng librong iyon tiyang?" Tanong ko at agaran naman ang pag angat ng tingin ni tiyang. Maging si tiyang arlanda ay napatigil sa ginagawa at nilingon ako. 

"Ano ang sinabi mo thana?" Kunot noo nitong tanong. 

"May nabasa akong libro at sinasabing nakasulat doon ang propesiya." Sagot ko at kita ko ang paglunok nito.

"Ano ang nabasa mo dun?" 

Kumunot ang noo ko ng mabakasan ko ng pangamba ang boses nito. Pero kahit ganun ay sinagot ko pa din ang tanong nito.

"Sinasabi na ang dalawang tao ay itanadhana pero pinagbabawal ang kanilang pagmamahalan.  Pero pinaglaban nila ito na naging sanhi ng kanilang kamatayan. Kamatayan ay hindi nakawakas sa kanilang pagmamahalan. Pag uulit ng tadhana ay aasahan.  " Tumigil ako at napalunok bago nagsalitang muli, "Malapit na ang nalalapit na pagwawakas. Nangyayari na ang dapat mangyari. Yan ang huli kong nabasa." 

Nagkatitigan si tiyang arlanda at tiyang habang ako ay natigilan ng makitang nakasandal sa hamba ng pintuan si Sir Braeden habang matamang nakatitig sa akin. Napalunok naman ako sa panunuyot ng lalamunan ko. Hindi ko din makayanan ang klase ng titig na ibinibigay nito kaya agad akong nag iwas ng tingin. 

Argh! Heart stop it.

"Where did you get that book?" 

"Huh?" Tanong ko at hindi agad nakuha ang tanong nito. Para akong bangag na nakatanga sa kanya.

Umayos ito ng tayo bago naglakad papunta sa akin. Napalunok naman ako at hindi inalis ang titig sa kanya. Sobra ang kabog ng dibdib ko habang hindi maalis ang titig sa abuhin nitong mga mata. Pakiramdam ko ay may magnet ang tinginan naming dalawa. Hindi naputol ang titigan namin hanggang sa makalapit ito. Napalunok naman ako at hindi alam ang gagawin. Nababalisa na ako at nangangatog na ang binti ko. 

Ganun nalang ang pagkadismaya ko ng hugutin nito ang upuan sa tabi ko at doon naupo. Napaiwas ako ng tingin at ramdam ko ang pag iinit ng mukha ko dahil sa kahihiyan. Kitang kita ko ang pag ngisi nito bago nito binaling ang tingin kina tiyang. Sus paasa!

"You still didn't answer my question." Biglaang pagsalita nito kaya agad akong napalingon sa kanya at nagtataka syang tinignan.

"I asked you where did you get that book." Pag uulit nito at tinitigan ako ng mariin. Napalunok naman ako at nag iwas ng tingin ng maalala ang pagkapahiya ko kanina.

"A-ahm...sa library po." Sagot ko.

Kita ko ang pag igting ng panga nito bago ito parang nahulog sa malalim na pag iisip. Napakibit balikat naman ako at binaling ang tingin kina tiyang na busy sa kanilang ginagawa. Kita kong naapektuhan din sila sa sinabi ko. At nagpadagdag yun sa pagtataka ko kung bakit ganito nalang ang epekto nya sa aming lahat. Pero ang mas lalong pinagtataka ko ay kung sino. 

Sino ang dalawang taong yun?

********

Written by: Stringlily