Kabanata
11Book"Silence."
I don't know kung pang ilan na ang saway na yan ng librarian kina bella at carter na kanina pa nagbabangyan. Ang ingay nila kaya naman kanina pa sila sinasaway pero parang wala lang sa kanila.
Iyong tingin ng librarian ay gusto na kaming itulak palabas itong dalawang ito ay parang hindi lang naramdaman ang sobrang sama ng tingin sa amin. Pasalamat nalang talaga kami dahil wala masyadong tao sa library ngayon.
Napabuntong hininga ako bago umiling iling. Hindi ko nalang sila pinansin pa. I opened the book that caught my attention earlier. It is entitled 'Η πριγκίπισσα'. And I don't know what does it mean. I just feel the urge to get and read it. Iyong pakiramdam ba na parang hinahatak ka nito? Iyon ang nararamdaman ko kanina kaya kinuha ko na dahil wala namang masama kung babasahin ko diba?
Pinasadahan ng kamay ko ang pamagat bago ko ito buksan. Kumunot ang noo ko ng may nabasa akong parang matalinhagang salita pero nakasulat gamit ang ibang lenggwahe.
"Početak je kraj. Događaj će se ponoviti kao ono što piše u proročanstvu."
-1305
I ignored what is written in the first page and proceed to the next page. Kumunot ang noo ko ng wala akong ibang makita kundi taon. Bakit ganito lang ang nakalagay dito?
Binuklat ko ito ng binuklat at napapansin ko na may mga taon ang bawat pahina ngunit walang nakalagay na sulat maliban dito. Weird. Bakit nagkaroon ng libro sa library na wala namang ibang nakasulat kundi taon? Pinagloloko ba ako ng librong ito?
I sighed. I just continued what I'm doing until I found a page that has something. May sulat ito kaya agaran ko itong binasa.
"No one can break what is written on the prophecy. What is written on the book will going to happen."
1809
"Pinagtagpo sila ng tadhana pero ang kanilang pag mamahalan ay bawal. Ngunit kanila itong ipinaglaban. Paglaban na humantong sa kamatayan."
"Kamatayan ay hindi nakawakas sa kanilang pagmamahalan. Pag uulit ng tadhana ay aasahan."
Kumunot ang noo ko ng makitang wala ng ibang nakasulat sa libro. Tanging mga taon lamang ang nakalagay hanggang sa mapadpad ako sa panghuling pahina.
2020
"Malapit na ang nalalapit na pagwawakas. Nangyayari na ang dapat mangyari."
Napalunok ako dahil sa kaba. Sa hindi malamang kadahilanan ay bigla akong sinukob ng kaba.
Bakit ako kinakabahan?
Napahawak ako sa may bandang dibdib ko at pinakiramdam ang sobrang bilis ng tibok nito. Napahinga ako ng malalim bago napapikit. Why I am feeling this? Pakiramdam ko ay biglang binundol ng kaba ang puso ko pagkabasa ko sa nakasulat. Iyong mga salita...bakit ganoon ang mga salitang nakasulat doon?
I gulp. Hindi ko alam kung bakit ko nararamdaman ito. Hindi ko alam kung bakit bigla na lamang sumakit ang puso ko at para bang may tumarak na karayom. Am I being affected just because of this?
I gasp for air. Para akong biglang hiningal kahit na hindi naman ako tumakbo. Iyong mga nakasulat sa libro ay tama lamang para kuhanin ang hangin sa baga ko.
"Thanie okay ka lang?"
Dahan-dahan kong minulat ang mata at sinalubong ako ng nag aalalang tingin ni amabella. Nakatulala lang ako sa kanya at hindi agad makaproseso ng salita. Hindi ko alam kung bakit ganito nalang kalaki ang epekto sa akin ng nabasa ko. I don't know why I am feeling this. Hindi ko naman alam kung totoo ang nakasulat sa librong ito. At higit sa lahat hindi naman ako ang tinutukoy ng librong ito.
Kinagat ko ang ibabang labi. May katotohanan ba ang librong ito? Pero bakit ito gagawin kung ang mga nakasulat ay ganoon lamang? Ah huh? Why would they use and waste some paper? Why would they used their time? I don't get it.
If this book is really legit then why am I being affected? Bakit ako maapektuhan ng ganito dahil lamang sa mga nabasa kong salita? Nasasaktan ba ako? Why?
Gusto kong matawa dahil bigla ay nagulo ang isip ko. Sa hindi malamang kadahilanan ay bigla na lamang akong naging apektado sa mga nabasa ko. I don't know what gotten into me.
I sighed. Kinakabahan talaga ako sa hindi malamang kadahilanan. Sobrang bilis ng kabog ng dibdib ko at pinagpapawisan na ako kahit naka air-conditioned ang buong library. This is not right.
Lumunok ako at pilit na ikinalma ang sarili. Baka mas lalo pang mag aalala ang mga kasama ko.
"O-okay lang ako." Turan ko ng makahanap na ako ng salitang sasabihin. Tinignan naman ako nito ng mataman kaya nginitian ko sya.
Napabuntong hininga ito bago binalingan si carter na nag aalala ding nakatingin sa akin. Ngumiti ako dito kaya napangiti na din ito bago bumuntong hininga.
"We thought you have a problem. You look hurt earlier and we were so worried." Anito kaya hinawakan ko ang parehong kamay nila bago ngumiti. Ayaw ko talaga silang pag aalahanin.
"I don't have a problem. Nag tataka nga din ako kung ba't ako nasaktan ng mabasa ko itong libro. Nakadama din ako ng kaba." Pag amin ko kaya sabay na kumunot ang noo ng dalawa. Siguro nagtataka sila kung ano iyong tinutukoy ko.
"Book of what?" Takang tanong ni amabella bago kinuha ang libro at binasa ang pamagat nito.
Kita ko ang pag kunot ng noo nito habang binubuklat ang mga pahina nito hanggang sa makarating ito sa pahina na may sulat. Binasa nito iyon pagkatapos ay napalunok at binuklat ulit ang pahina hanggang sa makarating ito sa hulihan. Kita kong nabakasan ng takot ang mga mata nito bago nito ibinaba ang libro sa mesa. Her face becomes pale and her mouth was half open like she can't believe to see or read something.
Matiim lang sya naming pinagmamasdan hanggang sa nagpalabas ito ng mahabang hininga bago sinuklay ang mahabang buhok gamit ang kamay. Napalunok din ako habang pinag aaralan ang ekspresyon niya. Mukhang maging siya ay naging apektado din sa nabasa. Ibig sabihin noon ay mukhang mas malalim pa ito.
"It will happen again. Pero kahit kamatayan ay hindi makakawakas sa kanilang pag mamahalan. Mauulit at mauulit lamang ang nasa propesiya." Rinig naming bulong nito kaya kumunot ang noo ko. What did she said? Kamatayan man ay hindi makakawakas sa kanilang pagmamahalan? Mauulit at mauulit lamang ang nasa propesiya? Ano ang ibig niyang sabihin doon? What does she mean by the prophecy? Ano ang mauulit?
Kunot noo ko siyang tinignan.
"What do you mean bell?" Tanong ko at agad naman ako nitong nilingon.
She smiled sadly then heaved a sigh. "Ang nangyari sa nakaraan ay mangyayari ulit sa kasalukuyan. At walang makakapagpigil sa dapat na mangyari."
****
WRITTEN BY STRINGLILY
KABANATA 12CURIOUSITY"Ang nangyari sanakaraanaymangyayariulit sakasalukuyan. At walangmakakapagpigilsa dapat namangyari."It keeps on repeating inside my mind. Paulit ulit at sinakop na nito ang buong pag iisip ko. Habang nag lalakad ay tulala at iniisip ko pa rin ang nangyari. I don't know why but it keeps bothering me. Those words that I have read and the words that Belle uttered. Paulit-ulit at paulit-ulit itong bumabagabag sa akin.Kanina pa ako tulala maging sa klase namin kanina ay hin
Kabanata12KhaManjoMabilis na talaga ang ikot ng mundo at sa sobrang bilis ay hindi ko namamalayan mag iisang buwan na pala akong nanatili dito. At sa loob ng isang buwan ay natutunan ko na kung paano mag ingat ng mabuti para hindi ako malagay sa panganib. In that one month, mas naging malapit na din kami nina Amabella, Carter at Logan. Habang ang dalawa naman nilang kaibigan ay tahimik lamang kapag sumasama sa amin. It looks like the have their own world.Actually, gusto ko silang maging kaibigan ngunit pakiramdam ko ay may tinayo na silang barrier sa akin. Hindi ko alam kung bakit naging magkaibigan sila. Hindi kasi sila palasalita at tahimik lamang palagi. As in hindi talaga sila magbibitaw ng salita pag magkakasama kaming lahat. Ayaw ko naman
KABANATA 14PROJECTNapaiwas ako ng tingin kay amabella ng tapunan ako nito ng nanunuksong tingin. Kanina pa nya ako tinutukso at kanina ko pa din gustong mag walk out kaso ay baka magtaka sila. Alam ko pa naman na iba kung mag conclude itong isa.Kasalukuyan kaming gumagawa ng group project namin at kasama ko si Amabella sa iisang grupo. Magmula ng bumalik kami galing canteen ay tinutukso na nya ako. Hindi ko alam kung bakit niya ako tinutukso. Naabutan niya lang naman kami na magkatabi habang kumakain at wala ng iba. Kaya bakit niya ako tinutukso? At bakit ganito? Hindi ko maiwasang hindi mamula. Paano ko itatago ang nararamdaman ko kung kahit konting tukso ay namumula na agad ako?"Namumula ka so it means affected ka." Bulong nito sa akin. Nanatili naman akong tahimi
KABANATA 15IN MORTAL WORD"Mga bampira, anong ginagawa nyo dito?"Yan ang sumalubong sa amin ng makarating kami sa lugar ng taong hinahanap namin. Inakala ko noon na sasalubong sa amin ay isang matandang kha manjo. Iyong sobrang puti na ng buhok at kulubot na ang mga balat. Mali pala ako dahil ang sumalubong sa amin ay isang lalaking nasa mid's 50. Matikas ang katawan nito habang ang mga mata naman nito ay matamang nakatitig sa amin.His are cold, and it is piercing through our soul.Pakiramdam ko ay kinikilatis kami nito sa titig niya."Magandang hapon po kha manjo." Bati namin habang nanatili lamang itong tahimik at pinagmamasdan kami.Nakaramdam naman k
KABANATA 16THEY CAUGHT US!Malakas na tugtog at usok agad ang sumalubong sa amin pagkapasok. Napatingin ako sa mga kasama ko na sobrang haba ng pagkakangiti. There's a glint of excitement in their eyes, I can't help but to sigh. My decision a while ago is firm and I don't know, things happened so quickly that I found myself now infront of these wild people.Napangiwi ako at pinagmasdan silang parang nakawala sa hawla dahil sa sobrang wild nila. Pinigilan ko din ang sarili na mapatingin sa mga taong nag mamake out sa gilid. I'm so disgusted and I didn't imagine myself coming here and partying. All my life. Hindi ko maimagine ang sarili na papasok sa isang bar. But I have to do this. Para matigil ang sistema ko sa pag iisip ng kung ano-ano.They decided to order al
KABANATA 17EMBARRASSINGNapabalikwas ako ng bangon at ramdam ko kaagad ang pagkirot ng ulo ko. Napahawak agad ako sa sintido at napangiwi. Omygosh. Pakiramdam ko ay binibiyak ang ulo ko sa sakit. Ano ba ang ginawa ko at ganito nalang kasakit ang ulo ko?Pumintig ang ulo ko kaya naman napapikit ako ng mariin. Then a sudden flashed of memories about what happened yesterday flooded inside my head. Bigla-bigla ay napamulat ako ng mata at pinamulahan agad ako ng mukha ng maalala iyon. Ilang beses akong lumunok habang nakatingin sa kawalan. Nakagat ko ang ibabang labi at marahas na ginulo ang buhok.Oh gosh! What did I do?! Did I just kissed him like there is no tomorrow? Gigil na gigil? Para bang gutom na gutom at tanging ang mga labi niya lamang ang makakawala ng nararamda
KABANATA 18THE ALPHAKung may mas darker shade pa ang kulay pula ay baka ganun na ang kulay ng mukha ko. Pwedeng pwede na talaga akong e hire sa squid game. At least mapagkakakitaan ko pa iyon diba?Nakaramdam ako ng pagsundot sa tagiliran ko kaya naman mahina akong napabuga ng hangin."Stop it bell." Saway ko pero mas lalo lamang itong ngumisi at sinundot sundot pa ang tagiliran ko."Sus! Ikaw ha! Kala ko kung nasaan ka na nun tas malalaman ko nagkikipagtukaan ka pala."Napangiwi naman ako sa sinabi nito at nag iwas ng tingin. Parang ako pa ang nahiya sa ginamit nitong term. Bigla ay naalala ko na naman ang nangyari kagabi at agad pinamulahan. Kina
Kabanata 15The book"As I've said before, it is possible that all groups will be exempted on the upcoming examination. Pero yun ay kung tama ang ginawa nilang potion. Pero kung hindi ay isasalang sila sa examinasyon kung saan masusukat ang inyong galing sa tatlong aspeto. Sa pisikal, emosyonal, at mental."Lahat ay tutok na tutok sa ginagawang paliwanag ng professor namin. Lahat din ay tensyunado sa gagawing anunsyo mamaya. Anunsyo na naglalaman na kung sino ang nakapasa sa ginawang proyekto.Sa buong sulok ng silid ay ramdam na ramdam mo ang tensyon. Lahat kami ay kinakabahan sa kung ano man ang magiging resulta ng pagsusulit. Pinipigilan ang paghinga at animo'y ang mangyayari ay isang paghato
SPECIAL CHAPTERTHANAACLYSEPOINT OF VIEWIt feels so surreal. I can not believe that I am now again back in his arms. The arms that I have been dying to envelop my whole being. The destination that I have been dreaming of. The feeling that his arms gave me didn't change. It is still the same arms that can send touches of warmth in me. The arms that make me feel safe and secure. And that is from my husband, my love, Cassius Braeden Hermeone.I can't still believe that I have been working with my husband. Kung hindi pa niya hinubad ang kwintas na suot-suot ko ay hindi ko pa maalala ang lahat. Ang mga alaala ay biglang bumuhos sa utak ko at para bang movie lahat-lahat.Remembering it makes me smile. I cannot believe that I resurrect from the dead. I cannot believe that I resurrect from the dead. Yes, I died and lived again. It is because of Br
EPILOGUE"Aclyse! Aba gising na! Malalate ka na sa trabaho mo!"Napakamot ako ng mukha ko bago ako nag talukbong ng kumot. Ano ba naman to si nanay kay aga aga nambubulabog. Hindi ba niya alam ang beauty sleep?"Aba gusto mo bang malate sa trabaho mo?!"Hindi ko naman ito pinansin at pinilit na pumasok ulit sa dreamland. Paano ba naman kasi eh yung boss ko andaming pinagawa sa aking paper works kaya nalate ako ng tulog kagabi. Kainis talaga ang lalaking yun. Masyadong mainitin ang ulo daig pa ang babae kung makaasta. Kung hindi lang talaga ubod ng pogi ay nag resign na ako doon.Hmmm...ang sarap talaga ng kama ko. I love you na. Ikaw nalang aasawahin ko.
KABANATA 46BEGGINGThird Person's Point Of ViewIn the middle of the garden there is a man kneeling in front of a tree. Begging for something. His voice is laced with sadness but determination is written on his face."I'm begging you to spare my wife and my child. Please I'm begging you. Let them live. I'm begging you." Paulit ulit nitong saad at bahagyang niyuko ang ulo."Goddess of all, I'm begging you to please spare my wife and child. If I can take their pain then I will. Ako nalang ang parusahan mo. Wag nalang sila. Hindi ko kaya. Hindi ko kaya na makita silang nahihirapan." Bahagyang umalog ang balikat nito tanda ng kanyang pag iyak. Puno ng pagsusumamo ang kanyang mukha at boses.
KABANATA 45TILL THE END"Mom."Unti-unti kong minulat ang aking mga mata at tumambad sa akin ang mukha ng tatlo kong mga anak. Matamlay akong ngumiti sa kanila at kita ko naman ang kalungkutan sa kanilang mga mata. I know that they are just trying to conceal it. Sino ba naman ang hindi malulungkot kung ang sarili mong ina ay parang isang patay na nakaratay sa kama."M-mga a-anak." Karalgal na tawag ko sa kanila. They sat beside me."Mom, I know you are strong." I looked at Cassius or should I call him, Achilles Brane. Our little Cassius. He is on the verge of crying."Don't give up mom." His voice cracked and it broke my heart into pieces. Sobrang d
KABANATA 44IT IS STARTINGI saw a woman smiling on me. But that smile didn't reach her ears. The woman is so thin and pale. Paler than before. She has dark circle under her sad eyes.I tried to reach her hand. But I can't. I tried to say a word to ease her pain but I can't. The more I try to give advice, the more I can feel the pain on my chest.I saw a tears streaming down her cheeks. That's when I noticed that my cheeks are wet. And then I realized that the woman is me. The woman is my reflection.Funny to think that I can do things that vampire can't do. I can see my self in the mirror while they can't. And sadly there are things that vampire can do while I can't. They can live forever if they want but
KABANATA 43WORLDDays have passed quickly and I'm now 2 weeks pregnant. But my tummy is bigger than how it should be. In the mortal world, I look like a 7 months pregnant.Habang lumalaki ang tiyan ko ay unti-unti ko ring nararamdaman ang panghihina ng katawan ko. Para bang sa oras na manganganak ako ay wala akong lakas. Parang hindi na kakayanin ng katawan ko na mailabas pa ang bata. But I'm trying to stay positive. I want to gave birth safely and I want my baby to see the world.As for now, braeden didn't know about this. I'm keeping it from them and I always act jolly infront of them. Ayaw ko na mag alala sila sa akin at gusto ko nalang na sulitin ang bawat minuto na kasama ko sila. I don't know what's ahead of me.
KABANATA 42ANOTHER TEA"ARE YOU REALLY sure that you won't still sleep?"Braeden asked me while I was cuddling him. I'm staying in his room, and I think there is nothing wrong with that because I'm his wife. And we have three sons and another angel inside my womb.I gave him my sweetest smile before hugging him."I want us to stay like this. I want you to tell me how you were able to survive without me." I said.He sigh and hugs me back. Mas lalo naman akong napangiti ng amoy amoyin nito ang buhok ko."Well, it is hard to survive without you by my side, but I'm just thinking positively. I always think that after 20 years you will wa
KABANATA 41SONS"Hey are you okay?"I didn't bother to answer him. I don't know how many times he asked me that but I remained quiet. I lose count on how many times he tried to talk to me but I shove him away. I don't know what to say. I'm still speechless about the information I have. Hindi pa masyadong naproseso ng utak ko ang lahat at ang tanging nasa utak ko ay niloko niya ako. He betrayed me. All along, my life is a complete lies.H-how? I--i---"Love."He called me once again, but I remained quiet and chose to ignore him."Did I do something wrong?" He asked me and I can sense confusion in his tone.
KABANATA 40THE TEALahat ay nakatingin sa dereksyon namin. Their eyes darted to us and then to our intertwined hands. After that they would look away and talk with their friends.Naglalakad kami ni Braeden papuntang office ng dean. Ngayong araw kasi ay gusto nya na akong ipaalam sa dean na kung pwede ay titigil muna ako. At ganun din sya sa pagtuturo.We have been talking about this matter and today is the day that he chose. Wala naman na akong nagawa at tama naman siya ng sabihin na hindi na ito kailangan pang patagalin. Mabilis lamang lalaki ang tiyan ko kaya hanggang maaga ay makapag paalam na kami.If you would ask me, did I regret getting pregnant? Did I regret stopping my study because of this?