EPILOGUE
"Aclyse! Aba gising na! Malalate ka na sa trabaho mo!"
Napakamot ako ng mukha ko bago ako nag talukbong ng kumot. Ano ba naman to si nanay kay aga aga nambubulabog. Hindi ba niya alam ang beauty sleep?
"Aba gusto mo bang malate sa trabaho mo?!"
Hindi ko naman ito pinansin at pinilit na pumasok ulit sa dreamland. Paano ba naman kasi eh yung boss ko andaming pinagawa sa aking paper works kaya nalate ako ng tulog kagabi. Kainis talaga ang lalaking yun. Masyadong mainitin ang ulo daig pa ang babae kung makaasta. Kung hindi lang talaga ubod ng pogi ay nag resign na ako doon.
Hmmm...ang sarap talaga ng kama ko. I love you na. Ikaw nalang aasawahin ko.
SPECIAL CHAPTERTHANAACLYSEPOINT OF VIEWIt feels so surreal. I can not believe that I am now again back in his arms. The arms that I have been dying to envelop my whole being. The destination that I have been dreaming of. The feeling that his arms gave me didn't change. It is still the same arms that can send touches of warmth in me. The arms that make me feel safe and secure. And that is from my husband, my love, Cassius Braeden Hermeone.I can't still believe that I have been working with my husband. Kung hindi pa niya hinubad ang kwintas na suot-suot ko ay hindi ko pa maalala ang lahat. Ang mga alaala ay biglang bumuhos sa utak ko at para bang movie lahat-lahat.Remembering it makes me smile. I cannot believe that I resurrect from the dead. I cannot believe that I resurrect from the dead. Yes, I died and lived again. It is because of Br
SIMULA:Written by: StringlilyThis is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.I just want to remind you guys that I am not perfect but I'm matured enough to accept constructive critism. If you encounter some typographical error and grammatical error kindly message me in a nice way, thank you!If you're a perfectionist then this place is not for you. Because this story has so many flaws.
Kabanata1ThreatTulala ako habang naglalakad sa kahabaan ng pasilyo. Rinig ko ang mga kapwa ko estudyante na masayang nag uusap kasama ng mga kaibigan nila. Pero ang ingay nila ay hindi kayang pabalikin ako sa huwisyo. Punong puno ng katanungan ang utak ko at hindi pa rin malaman kung papaano yun sasagutin.Who is that man?Papaano sya nakapasok sa bahay?Bakit ang bilis nyang nawala?Namaligno lang ba ako?Lahat ng katanungan na yan ay kanina pa paikot ikot sa ulo ko. I can't find any possible answers to my why's and how's. Ramdam ko ang pag kirot ng ulo ko dahil siguro
Kabanata2New place"Tiyang ba't bigla biglaan naman ata?" Tanong ko sa tiyahin habang abala ito sa pagliligpit ng mga damit namin."Kasi hindi na tayo pwedeng magtagal dito thana." Sagot nito at abala pa din sa pagsilid ng mga damit namin sa hindi kalakihang bag.My forehead knotted. "Pero bakit po? Saan naman po tayo pupunta? Tsaka matagal na tayong naninirahan dito tiyang." Sabi ko at rinig ko ang tila hirap nitong pag buntong hininga."Basta sumunod ka nalang sa akin thana. Ako ang papagalitan pag magtagal pa tayo dito." what? Who?Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi nya. "Po? Sino naman po ang magagalit sayo? Yung may
Kabanata3 Meet him"Omg! Really?!" I exclaimed when tiyang announced a good news. Ibinalita nito na pinayagan na akong mag trabaho dito sa sabado at linggo, while I will be studying on weekdays.Masaya ko itong niyakap kaya rinig ko ang mahina nitong pagtawa."Oo hija. Kaya magbihis ka na dyan at maglilinis tayo." Ani nito kaya mabilis akong kumalas ng yakap at patakbong pumasok ng banyo. Narinig ko pa ang pagtawa ni tiyang sa labas na dahilan ng pag ngiti ko.Agad kong sinuot ang uniporme nilang pinaghalo ang kulay itim at pula. Pagkatapos ay napatingin ako sa repleksyon ko sa salamin at agad napangiti. My eyes sparkled because of so much happiness. My green eyes twinkled as I slowly covered my other eye with my palm. Mas lalong lumapad ang ngiti ko ng maalala kung gaano kaparehas ang kulay ng mga mata namin ng aking ina.Hindi
Kabanata4VantraUniversityKanina pa ako pabaling baling sa kinahihigaan ko. Anong oras na at hindi pa rin ako makatulog. Hindi pa rin kasi mawala-wala sa isip ko ang kahihiyang ginawa ko kanina. Mabuti na lamang at hindi napansin ni tiyang ang sobrang pula kong pisngi.I bit my lower lip. Ano ba kasi ang pumasok sa kukute ko at ginawa ko yun? Yan tuloy huli ako sa akto. Masyado na ba akong hayok sa isang lalaki? Well, is it my fault to be attracted to his lips?I sighed before I jumbled my hair. Sa sobrang inis ko ay sinabunutan ko ang sariling buhok.The more I closed my eyes, the scene earlier would flash like a freaking movie. And I just can't help but blush. Oh gosh! How can I sleep when all I think was that freaking embarrassing scene.Bumaling ako sa kanan ko kung saan kaharap ko ang bintana.The curtain is slightly open due to t
Kabanata5Be friendFinally!Sa kinahaba haba ng oras na ginugol ko ay nakita ko na rin ang classroom ko. Alam kong masyado na akong late para sa unang subject pero wala akong magagawa. Kung hindi ba naman kasi ako tinalikuran ng lalaking pinagtanungan ko ay baka nahanap ko ng mas maaga ang room ko.Bumuga ako ng hangin at ang bangs ko ay agad na nilipad. Ngumuso ako bago tinignan ang nakasulat sa may taas.I smiled.V-35Agad akong kumatok at nag hintay ng ilang segundo bago bumungad sa akin ang mukha ng isang babaeng nasa mid's 40 at taas kilay itong nakatingin sa akin. Bigla namang binundol ng kaba ang dibdib ko habang nakatingin sa kilay nitong sobra kung makataas.Kinagat ko ang ibabang labi bago lumunok. Masyadong nakakaintimida ang aura ng babaeng nasa harap ko. At kung hindi ako nag kakamali ay isa itong professor basi sa tindig a
Kabanata6Possessive"Ah so yung tiyang mo nalang ang kasama mo sa buhay?"Tumango ako sa kanya bago sinubo ang fries. Kasalukuyan kami ngayong nasa canteen at kumakain. Pagkatapos kanina ng pag uusap namin ay bumalik naman agad ako sa classroom. At pagkatapos ng klase ay agad nya nalang akong hinila papuntang canteen.Nilibot ko ang paningin sa buong canteen at muli ay namangha ako. Pagkatapos malaman kung anong klaseng nilalang ang mga kasama ko ay nakakapagtaka kung bakit hindi ako tinubuan ng takot. Sa una ay nagulat ako pero pagkaraan ay ni hindi ko makapa ang takot sa puso ko. What does that mean? Bakit ganito ang nararamdaman ko? Why do I feel secured around them?This is really a first time. Diba dapat ay makaramdam ako ng kaba dahil ang mga nasa paligid ko ay hindi basta bastang mga nilalang.They can kill me in just a snap of a finger. My safety is not secured when I am surrounde
SPECIAL CHAPTERTHANAACLYSEPOINT OF VIEWIt feels so surreal. I can not believe that I am now again back in his arms. The arms that I have been dying to envelop my whole being. The destination that I have been dreaming of. The feeling that his arms gave me didn't change. It is still the same arms that can send touches of warmth in me. The arms that make me feel safe and secure. And that is from my husband, my love, Cassius Braeden Hermeone.I can't still believe that I have been working with my husband. Kung hindi pa niya hinubad ang kwintas na suot-suot ko ay hindi ko pa maalala ang lahat. Ang mga alaala ay biglang bumuhos sa utak ko at para bang movie lahat-lahat.Remembering it makes me smile. I cannot believe that I resurrect from the dead. I cannot believe that I resurrect from the dead. Yes, I died and lived again. It is because of Br
EPILOGUE"Aclyse! Aba gising na! Malalate ka na sa trabaho mo!"Napakamot ako ng mukha ko bago ako nag talukbong ng kumot. Ano ba naman to si nanay kay aga aga nambubulabog. Hindi ba niya alam ang beauty sleep?"Aba gusto mo bang malate sa trabaho mo?!"Hindi ko naman ito pinansin at pinilit na pumasok ulit sa dreamland. Paano ba naman kasi eh yung boss ko andaming pinagawa sa aking paper works kaya nalate ako ng tulog kagabi. Kainis talaga ang lalaking yun. Masyadong mainitin ang ulo daig pa ang babae kung makaasta. Kung hindi lang talaga ubod ng pogi ay nag resign na ako doon.Hmmm...ang sarap talaga ng kama ko. I love you na. Ikaw nalang aasawahin ko.
KABANATA 46BEGGINGThird Person's Point Of ViewIn the middle of the garden there is a man kneeling in front of a tree. Begging for something. His voice is laced with sadness but determination is written on his face."I'm begging you to spare my wife and my child. Please I'm begging you. Let them live. I'm begging you." Paulit ulit nitong saad at bahagyang niyuko ang ulo."Goddess of all, I'm begging you to please spare my wife and child. If I can take their pain then I will. Ako nalang ang parusahan mo. Wag nalang sila. Hindi ko kaya. Hindi ko kaya na makita silang nahihirapan." Bahagyang umalog ang balikat nito tanda ng kanyang pag iyak. Puno ng pagsusumamo ang kanyang mukha at boses.
KABANATA 45TILL THE END"Mom."Unti-unti kong minulat ang aking mga mata at tumambad sa akin ang mukha ng tatlo kong mga anak. Matamlay akong ngumiti sa kanila at kita ko naman ang kalungkutan sa kanilang mga mata. I know that they are just trying to conceal it. Sino ba naman ang hindi malulungkot kung ang sarili mong ina ay parang isang patay na nakaratay sa kama."M-mga a-anak." Karalgal na tawag ko sa kanila. They sat beside me."Mom, I know you are strong." I looked at Cassius or should I call him, Achilles Brane. Our little Cassius. He is on the verge of crying."Don't give up mom." His voice cracked and it broke my heart into pieces. Sobrang d
KABANATA 44IT IS STARTINGI saw a woman smiling on me. But that smile didn't reach her ears. The woman is so thin and pale. Paler than before. She has dark circle under her sad eyes.I tried to reach her hand. But I can't. I tried to say a word to ease her pain but I can't. The more I try to give advice, the more I can feel the pain on my chest.I saw a tears streaming down her cheeks. That's when I noticed that my cheeks are wet. And then I realized that the woman is me. The woman is my reflection.Funny to think that I can do things that vampire can't do. I can see my self in the mirror while they can't. And sadly there are things that vampire can do while I can't. They can live forever if they want but
KABANATA 43WORLDDays have passed quickly and I'm now 2 weeks pregnant. But my tummy is bigger than how it should be. In the mortal world, I look like a 7 months pregnant.Habang lumalaki ang tiyan ko ay unti-unti ko ring nararamdaman ang panghihina ng katawan ko. Para bang sa oras na manganganak ako ay wala akong lakas. Parang hindi na kakayanin ng katawan ko na mailabas pa ang bata. But I'm trying to stay positive. I want to gave birth safely and I want my baby to see the world.As for now, braeden didn't know about this. I'm keeping it from them and I always act jolly infront of them. Ayaw ko na mag alala sila sa akin at gusto ko nalang na sulitin ang bawat minuto na kasama ko sila. I don't know what's ahead of me.
KABANATA 42ANOTHER TEA"ARE YOU REALLY sure that you won't still sleep?"Braeden asked me while I was cuddling him. I'm staying in his room, and I think there is nothing wrong with that because I'm his wife. And we have three sons and another angel inside my womb.I gave him my sweetest smile before hugging him."I want us to stay like this. I want you to tell me how you were able to survive without me." I said.He sigh and hugs me back. Mas lalo naman akong napangiti ng amoy amoyin nito ang buhok ko."Well, it is hard to survive without you by my side, but I'm just thinking positively. I always think that after 20 years you will wa
KABANATA 41SONS"Hey are you okay?"I didn't bother to answer him. I don't know how many times he asked me that but I remained quiet. I lose count on how many times he tried to talk to me but I shove him away. I don't know what to say. I'm still speechless about the information I have. Hindi pa masyadong naproseso ng utak ko ang lahat at ang tanging nasa utak ko ay niloko niya ako. He betrayed me. All along, my life is a complete lies.H-how? I--i---"Love."He called me once again, but I remained quiet and chose to ignore him."Did I do something wrong?" He asked me and I can sense confusion in his tone.
KABANATA 40THE TEALahat ay nakatingin sa dereksyon namin. Their eyes darted to us and then to our intertwined hands. After that they would look away and talk with their friends.Naglalakad kami ni Braeden papuntang office ng dean. Ngayong araw kasi ay gusto nya na akong ipaalam sa dean na kung pwede ay titigil muna ako. At ganun din sya sa pagtuturo.We have been talking about this matter and today is the day that he chose. Wala naman na akong nagawa at tama naman siya ng sabihin na hindi na ito kailangan pang patagalin. Mabilis lamang lalaki ang tiyan ko kaya hanggang maaga ay makapag paalam na kami.If you would ask me, did I regret getting pregnant? Did I regret stopping my study because of this?