Lucas' POV
Araw araw pareho lang ang mga pangyayari sa loob ng selda ko—namin. Hindi ko na rin alam kung ilang araw na o gaano na ako katagal na naka kulong. Pero ang mga pasa sa katawan ko ay hindi na mababakas.
Nakabawi ako ng konting lakas sa mga araw na nagdaan dahil sa nga tinapay at tubig. Siguro ay dahil din sa naka pag pahinga ang katawan ko sa bugbog. Mukhang malapit na rin nila akong ilabas at ibenta. Narinig ko kanina sa usapan nila na may malaking event mamaya.
Maraming bisita kaya kailangan nilang maghanda nang maayos. Hindi din sila nag abalang bigyan kami ng pag kain at tubig ngayon araw na ito. Mukhang napaka importante ng okasyon mamaya. O kaya ay may dadating na bigatin.
Ano naman kaya ang balak nilang gawin sa amin? Halata naman ang sagot. Mula rin dito ay rinig na rinig ang kanilang mga nagmamadali at mabibigat na yabag. Bagamat makakapal ang kisame at pader, wala pa rin ito sa lakas nila.
Narinig kong bumukas ang pinto at sunod-sunod na mabibigat na yabag ang dumating. Bumukas ang isang selda, dalawa, tatlo at kumalansing ang mga kadena. Maliliit na yabag, mukhang nilalabas nila ang bawat isa.
Hindi nag tagal may huminto sa harap ko at binuksan ang selda ko. Lumapit siya sa akin ngunit hindi ko siya tinignan sa takot na baka magalit ang mga mata niya sa akin. Hinila niya ang kadena ko at napilitan akong tumayo. Madahas at masakit sa balat.
Lumakad ako kasunod niya habang hila niya ang aking kadena na gumagawa ng tunog sa bawat pag hakbang ko. Hindi ako tumingala para tignan ang likuran niya pero kita ko ang matutulis niyang kuko sa paa at mga mailiit na paa na pag mamay ari ng iba't ibang nilalang.
Walang kumibo o gumawa ng ingay galing sa bibig. Para kaming isang mahabang linya ng lubid. Naka pila kami nang tuwid at maayos habang naka kadena. Isa isang pinapasok sa isang kwarto.
Nang may lumabas ay naka bihis ito nang maayos na damit, hindi ganoon ka disente pero hindi rin kabastos bastos tignan. Nakita ko siyang pumasok sa isang kurtina na nag bukas. Isang entablado ang aking nasilip pero agad rin itong nag sara.
Maririnig ang isang tinig mula sa isang werewolf siguro. " One hundred thousands of silvers. " Hindi ko maintindihan ang kaniyang sinabi. May sumigaw pang isa. "Three hundred thousands of silver." Maya-maya pa ay tumahimik sila.
"Okay, white elf sold!" May mga pumalakpak. Nagkaka tuwaan sila sa labas. Hindi ko alam ang halafa ng kanilang binaggit dahil hindi naman ako naka apak sa mas mataas na lebel ng pag aaral. Grade 3 ba 'yon? Sa pag kakatanda ko ay tatlong taon lang akong nakapag aral.
Ngunit nakakaintindi ako ng ingles ng kaunti sapagkat, minsan ko na itong naririnig sa mga balita. Unti unti ay nagkakaroon ako ng kaalaaman. Mabilis ko lang silang naiintindihan. Sana nag karoon din ako ng pag kakataon na mag aral kahit sarili lamang habang nakakadena.
Itinulak ako ng bantay ko papasok sa kwarto. Isang maliit na kwarto na nag lalaman ng mga damit at pang ayos siguro.
Tinitigan ako ng isang werewolf —babaeng werewolf mula ulo hanggang paa. Kumuha siya ng damit bago niya hinubad ang suot ko. Sinuot niya iyon sa akin at kumuha ng suklay ngunit hindi niya nasuklay ang buhok ko dahil sa sobrang pag kakabuhol nito. Kahit ako ay hindi naisip subukang gumamit ng suklay dahil alam kong hindi naman tatalab.
Tinulak niya ako palabas. Hinatid ako ng bantay sa may kurtina at pinapasok doon. Napa pikit ako sa liwanag na bumulaga sa akin. Napaka liwanag at nakaka bulag. Hindi ako tumingin sa mga nasa harapan ko. Agad silang nagbulungan, hindi ko marinig nang malinaw pero mukhang masaya ang tono ng boses nila.
"We will start at the bid of 150 hundred thousands of silver!" Narindi ako sa lakas ng boses niya noong sunigaw siya sa tabi ko. Agad na may nagsalita.
"Two hundred thousands of silver!"
"Two fifty thousands of silver!"
"One hundred thousands of gold." Isang malamig na boses ngunit kalmado. Natahimik ang buong paligid at napunong muli ng bulungan.
Alam kong mas mataas ang gold kaysa silver, ngunit ang mga naglalakihang numero lamang ang hindi ko maintindihan.
"A-ah, one hundred thousands of gold going twice? None? Sold!" Isang malakas na hampas. "Human is sold to the masked master." Bakas sa tono niya ang saya.
May kumuha sa akin at dinala ako sa isang kwarto. Malaki at may mga magagandang disenyo, ngayon ko lang nakita ang mga ito. Hindi niya ako pinapaupo kaya nanatili akong naka tayo. Iniwan niya ako rito ng mag isa.
Base aa itsura ng kwarto ay pang mayaman. Maganda at sadyang nakakahiyang marumihan. Nakakatakot dumikit sa kahit na aling bagay.
Nililibot ko ang aking paningin nang biglang bumukas ang pinto na agad nag payuko sa akin.
"Follow me." Ang boses kanina! Siya ata ang bumili sa akin. Agad akong sumunod sa kaniya, baka ikagalit niya kung hindi ko susundin ang utos.
May pag iingat sa aking mga hakbang. Hindi lang siya nag iisa, may isa pa siyang kasama na nag hihintay sa labas. Sa tabi niya ay may isang sasakyan. Mukhang mamahalin. Binuksan niya ang pinto at pumasok ang bumili sa akin. Nanatili akong nakatayo. Hindi ko alam kung papasok din ba ako.
Lumipas ang ilang segundo bago siya magsalita. "Step inside." Agad akong pumasok at umupo sa tabi niya pero hindi didikit sa mamahalin niyang damit. Pilit kong isiniksik muli ang sarili sa gilid. Pigil hininga at kinakalma ang sarili.
Tahimik ang buong biyahe. Tanging ingay lamang galing sa sasakyan. Hindi mainit ngunit pinag papawisan ako. Nanatiling naka yuko at nakatingin sa sariling kamay na may kadena. Ni hindi ko masulyapan ang paligid sa labas ng sasakyan.
Buong biyahe akong hindi gumalaw at nagtangkang gumalaw, sumulyap at nag ingay bago ko naramdaman ang pag tigil ng sasakyan.
Bumukas ang pinto sa gilid ko, muntik pa akong mahulog ngunit mabilis akong kumapit sa gilid pero mas mabilis ang aking pag labas nang maalala ko na nasa tabi ko pala siya.
Tumayo ako sa gilid at hinintay siyang makalabas. Sumunod ako sa kaniyang likuran ng nakayuko pa rin. Sa likod ko ay ang nagbukas ng pinto. Kahit tumakbo ako ngayon o tumakas ay siguradong kamatayan ang kahahantungan ko.
Katangahan ang bagay na iyon. Hindi ko gagawin iyon. Kahit naman na gusto ko ng tapusin ang buhay ko ay hindi ko magawa.
Marami pa akong gustong gawin at makita. Kaya ako nag tiis sa kamay ng tatay ko at piniling hintayin siyang mamatay dahil hindi rin naman ako makakatakas sa kaniya. Palagi niya akong nahahanap, sa huli ay palagi ding mabigat na parusa ang natatanggap ko.
Lucas' POV Isang malaking pinto ang bumungad sa akin. Hindi ko nakita ang kabuuan ng bahay mula sa labas pero alam kong malaki ang bahay na para bang isang mansyon o palasyo. Pinag buksan siya ng pinto ng isang werewolf na babae. Hindi ko siya tinignan nang diretso sa mata pero nakita ko na mayroon siyang tainga sa ulo at buntot na kulay kahoy. Maganda ang loob nang aking silipin ito. Magagara ang mga kagamitan at makintab ang mga bakal. Hawakan ng hagdan na tila napaka haba kung aakyatin at mga lamesang babasagin. Wala akong makitang dumi kundi ang sarili. Mukha ring malambot ang mga upuan sa malaking sala. May malaking telebisyon at mga naglalakihang kabinet na naglalaman ng mga boteng hindi ako pamilyar ngunit sa tingin ko ay alak. May mga magagandang baso rin sa ibaba, iba't ibang hugis at laki ang naroon. Tila ba sila ay may kani-kaniyang gamit sa inuming nasa kabinet. May malaki ring karpet sa sahig, mukhang malambot at magand
Lucas' POV Lumabas ako ng banyo nang suot ang damit pang babae, damit ng mga katulong. Hanggang baba ng tuhod ang haba nito at fit sa baywang ko ang pang itaas. Mas lalo tuloy akong nag mukhang babae. Isa sa mga dahilan kung bakit ako sinasaktan ng tatay ko. Kamukha ko raw ang nanay ko at naiinis siya sa itsura ko kong mukhang babae. "Bagay sayo." Hindi ko alam kung mainit ba o sadyang nag init lang ang pisngi ko sa sinabi niya. Kailan man ay hindi ko narinig ang mga salitang iyon sa kahit na sino. "S-salamat." Kahit na boses ko ay hindi pang lalaki. Hindi na naka pag tatakang mag papakamalan nila akong babae. Lumapit ako nang kaunti sa kaniya. Doon ko lamang napag tanto na maganda din ang katawan niya at may hitsura rin ngunit malaki ang lamang ni master. "Sumunod ka sa 'kin." Agad akong napa tayo nang tuwid at sumunod sa kaniya mula sa likuran. Pag labas namin sa kwarto ay napaka tahimik ng buong daan. May mga katulong ngunit nasa kanilan
Lucas' POV Sino ang tinutukoy niya? Si Fergus ba? O may nilalang akong hindi nakikita ng aking mga mata? Pero bakit naka titig pa rin siya sa akin? Tumingin ako sa katabi ko pero naka yuko lang siya gayon din ang iba. Wala naman akong ibang katabi pa. "I said sit." Hindi ko magawang igalaw ang katawan ko kahit na ang mga paa ko dahil sa kaba, malay ko kung ako ang tinatawag niya. Pero mas lalo akong kinabahan nang lumakad siya papunta sa direksyon ko at bumulis ang tibok ng puso ko nang tumigil siya sa harap ko. Alam kong naka titig siya sa akin pero hindi ko magawang itaas ang ulo ko para tignan siya. "When I told you to sit, you will sit." Ako ba? Muli kong naramdaman ang mainit niyang palad sa balat ko. Hinila niya ako papunta sa mahabang lamesa at pina upo sa upuang hinila niya. Nang umupo siya sa upuan niya ay nagsimula na siyang muling kumain. Anong gagawin ko? Nanatili akong naka yuko habang siya ay kumakain, hindi niya ako binigyan ng per
Lucas' POV Ayaw ko namang suotin ang uniporme at baka madumihan iisa lang ang uniporme ko. Huminga ako nang malalim bago ibinaluktot ang tuhod sa isang gilid at pinikit ang mga mata. Sanay na ako rito, wala lang ito sa akin. ***** Gumising ako ng hindi pa man lumiliwanag sa labas. Tinignan ko ang sarili at mukhang natuyo nga ang aking damit, lumbas ako ng banyo para kunin ang uniporme ko. Dahan-dahan sa pag lakad upang hindi ko maistorbo ang mga tulog nila, alam kong pagod silang lahat. Pumasok akong muli sa banyo upang mag linis ng katawan at mag bihis, dimiretso ako sa labas. Pasikat pa lang ang araw at tiyak na natutulog pa si master, napag desisyunan kong pumunta sa sala at sumilip sa hardin mula sa bintana. Napaka ganda ng mga bulaklak tulad ng inaasahan ko. Magaganda ang kulay at mukha ring mababango. Wala sa sarili akong nag lakad at lumapit sa mga bulaklak. Umupo ako nang dahan dahan at pinag masdang maigi ang mga bulaklak. "H
Lucas' POV Pigil hininga ako habang naglalakad siya patungo sa upuang mahaba na mukhang malambot. Normal lang ba na ang ginagawa niya? Hindi ba parang masyado ata kaming malapit sa isa't isa? Ibinababa niya ako sa upuan at tunay nga itong malambot. Napaka komportableng upuan. "A-ahm, hindi pa ako tapos mag linis ng sahig." Mahina kong ani. " Kilangan ko ng tapusin ang trabaho ko." Dagdag ko pa nang hindi siya gumalaw sa kaniyang kinatatayuan ngunit imbes na siya lumayo sa akin dahil sigurado akong amoy pawis na ako ay umupo pa siya sa tabi ko at halos walang espasyo sa pagitan naming dalawa. "Why are you in a hurry? Do you have a date with that boy?" Huh? Date? Boy? Si Ethan ba ang tinutukoy niya? "So you really have a date with him." Nagbago ang tono ng boses niya pero ang tingin niya ay pareho pa rin, parang tinatamad siyang tumingin sa paligid niya. "H-hindi po, master. Wala kaming ganong plano. Balak ko po sanang panoorin ang mga bulaklak p
Lucas' POV Isang malalim na pag hinga ang ginawa ko bago ko napag desisyunang sagutin ang tanong niya, isa lang akong alipin na dapat sumagot sa bawat tanong ng master. "Hindi ako lumaki sa isang bahay kung saan may nanay at tatay. Meron lang akong tatay na lasinggero at manunugal. Nagsimula iyon noong mamatay ang nanay ko, sa tuwing titignan niya ako ay naalala daw niya ang asawa niya. " Tumigil ako saglit para huminga. "Para bang biglang may naputol na kung ano sa isip niya at biglang nag dilim ang lahat para sa kaniya. Binugbog niya ako nang araw na 'yon at naulit pa nang naulit hanggang sa sinubukan kong tumakas pero nahuli pa rin niya ako." Walang galit o halong inis man lang sa boses ko, patay naman na siya, hindi na niya ako gagambalain pa. "Simula noon ay kinadena na niya ang paa ko na limitado lamang sa loob ng kwartong walang bintana at hindi napapasukan ng sinag araw. Walang higaan o kumot kaya tanging malamig na sahig lang ang pag pipilian ko, kung
Lucas' POV Umalis ako ng kusina nang hindi nag aalmusal, may mga naka tingin sa akin kaya hindi ako komportable, ayos lang naman ang malipasan ako ng gutom ngayong umaga sanay naman akong hindi nakapag aalmusal. Noon nga ay isang buong araw akong walang akin, hindi naman ako namatay. Dumiretso ako sa kwarto kung nasaan ang mga kagamitan panglinis. Tulad kanina ay nariyan pa rin ang mga bulungan nila. Tulak-tulak ko ang lagayan ng mga panglinis nang makasalubong ko si master. Mukhang aalis ata siya dahil bihis na bihis. "M-magandang umaga, master." Tumigil siya at tinignan ako. Siguro ay dahil hindi ko suot ang aking uniporme kaya napayuko ako sa hiya. "Did you already had breakfast?" Tumaas ang tingin niya sa mukha ko ng may ngiti sa labi. Marahan akong tumango bilang sagot sa tanong niya. "Mauuna na po ako." Nilagpasan ko siya ngunit sa likod ko ay mga yabag na magaan pero alam kong sa kaniya ang mga 'yon. Bakit niya ako sinusundan? Wala b
Lucas' POV Nilabas niya lahat ng pagkaing laman ng basket at isa isang binuksan. Lumantad sa aking harap ang iba't ibang pagkain na nagpakalam sa tiyan ko. Napatingin sa akin si Fergus at bahagyang natawa dahil tumunog ang tiyan ko. Hindi pa ako nag aalmusal, natural lang ang bagay na 'yon pero nakakahiya pa rin. "You must be really hungry." Hindi maalis ang ngiti niya na para bang pinag kakatuwaan ako. Ramdam ko ang pag init ng pisngi ko dahil sa hiya, mukhang hindi siya titigil. "Here, you can eat first." "S-salamat." Kinuha ko ang platong na sa kamay niya at nagsimula na akong kumain. Sa sandaling ito ay biglang naglaho ang mga nangyari kanina ng parang bula. Biglang gumaan ang pakiramdam ko. Hindi ko alam kung bakit pero hindi ko na naiisip ang nakaraan. Wala akong maisip na iba kundi ang mga tanawing nasa harap ko. Walang sing ganda. "Eat until you're satisfied, tell me when you want to go home." Tumingin ako sa kaniya at tumango, puno ang b
Lucas' POV Living a life that I prayed for before those big guys dragged me here is really a bliss. Dati ay nasa imahnasyon ko lang lahat at iniisip kung kailan mangyayari ang mga bagay na nasa aking isipan. I was just a lonely and pitiful child before I met these guys and let me in their lives. I am really grateful to them. "I now now announce you husband and husband. May the blessing of heaven give you eternal love. " Nagpalakpakan ang mga bisita at may narinig pa akong sumipol. Hindi ko maalis ang tingin ko kay Fenrill na ngayon ay nasa aking harapan at nakangiting lumuluha. Inangat ko ang aking kamay at pinunasan ang kaniyang luha na patuloy sa pagdaloy sa kaniyang namumulang pisngi. Kahit ako ay hindi makapaniwala na aabot kami sa ganitong level ng relasyon. "I really love you, Lucas, my baby. " Ngumiti ako sa kaniya at inabot ang kaniyang labi upang gawaran siya ng halik. "I know, and I also love you.... Like crazy." Niy
WARNING: This chapter includes content that might not be suitable for young ages. Strictly for 18 and above! Third Person's POV Lucas moaned loudly when Fenrill licked his ears. His body shudders in every Fenrill's touch, he feels like it is their first time making love again. He can't even remember the last time they had sex. Fenrill's hand travelled Lucas body as if he is in a new paradise. He missed how warm Lucas's body is when they are making love together. The sensation that he was longing for is now right in front of him. The reason why he is losing his mind. He wants to devour Lucas right now. "Ugh hmp Y-yes." Fenrill undressed Lucas and pulled his legs up as soon as he is done taking off Lucas' pants. He planted small kisses on Lucas' legs. "Ah! Hmp, Fenrill, that hurts!" Fenrill bit Lucas' inner thigh and licked it. He smirked when Lucas yelled at him with his flushed face. He left multiple marks on Lucas' thigh. He is even
Third Person's POV Nang makarating sila sa mansyon kasama si Ambriel ay una niyang pinaayusan ito sa isang katulong sa loob ng kwartong personal pang inayos ni Lucas para sa pagdating ni Ambriel. Malaki ito at maganda ang mga kagamitan. Mukha ring mamahalin, maging ang mga damit na nasa loob ng kabinet ay bago sa kaniyang paningin. Ngunit ang talagang naka-agaw ng kaniyang tingin ay ang napakalaking kama na mukhang napakalambot talaga. Maraming unan at malaking kumot. Maganda ang kulay at mga disenyo. Ang kaniyang bintana ay malaki rin at napakataas. Hindi niya tuloy alam kung tama ba ang kanilang pinasok na kwarto, kung kaniya ba talaga ang silid na ito. Habang siya ay tnutulungan ng katulong ay hindi siya mapakali dahil hindi naman siya sanay sa ganitong trato. Kahit na minsan ay walang gumawa ng mga bagay na ito para sa kaniya habang siya ay nasa loob ng ampunan. Ngunit sa kaniyang loob ay masaya siya dahil nararanasan niya ang mga b
Third Person's POV Matapos ang preparasyon nilang apat ay agad din silang nagtungo sa ampunan upang sunduin si Ambriel at iuwi sa bago niyang tahanan. Malayo-layo ang kanilang biyahe dahil medyo liblib ang lugar at hindi talaga madaling matahak ng kahit na sino maliban na lamang kung alam mo ang lugar at may mataas kang ranggo sa mundong ito. Si Fenrill ang nagmamaneho ng sasakyan nila habang nasa likod naman ang dalawa at sa tabi naman ni Fenrill si Lucas. Tahimik at nakangiting pinanonood ang tanawin mula sa kaniyang gilid na bintana. Tahimik ding pinagmamasadan ng dalawang binata ang daang kanilang tinatahak at pinag-aaralang mabuti ang mga nililikuang kalsada. Dahil sa hindi sila pamilyar sa daan ay gusto nila itong memoryahin para sa dagdag kaalaman nila, iniisip nilang maaaring magamit ang lugar na ito ay kahit mabanggit man lang sa mga susunod pa nilang usapin kasama ang mga matatandang kasosyo. Bukod sa puro puno ang makikita sa
Third Person's POV Nang matapos si Lucas sa paglilinis ng mga sugat ni Fenrill ay hinayaan niya muna itong magpahinga at matulog habang ang dalawa naman ay pinauwi muna niya upang tingnan ang kalagayan sa kanilang manor. Si Lucio naman ay dumiretso sa kaniyang kuya upang ipaalam na ayos lamang ang kaniyang kalagayan. Nagpahinga na rin siya habang naroon at nakipaglaro sa kaniyang pamangkin habang nasa trabaho ang kaniyang kuya at abala naman sa pagtulong sa kusina ang kaniyang sister-in-law. Naging komportable ang buong katawan ni Lucio nang siya ay mahiga sa kaniyang higaan sa manor ng kaniyang kuya. Nawala lahat ng kaniyang pag-aalala kanina at tuluyang nakatulog matapos maghapunan dahil sa pagod na natamo ng kaniyang katawan. Iyon lang din ang kaniyang naging pahinga matapos ng kaguluhang nangyari. Gulat din ang kaniyang kuya Licensio dahil wala silang kaalam-alam na may kaganapan hindi maganda. Hindi rin naibalita ni Norte sa mga ranggo an
Third Person's POV The four them are having their moment meanwhile Boral is sitting in a corner with a paper and a pen on his hands, writing an information about Amira's recovery. Boral is so busy that he doesn't give a care about the four of them hugging in front of them. There's a long silence between the four of them that it became awkward. "Let go of me already." Ilang beses namang sunod-sunod na napapikit ang tatlo bago dahan-dahang bumitaw kay Lucas mula sa kanilang mga yakap. Hindi pa man tuluyang nakakalayo si Fenrill mula sa yakap niya kay Lucas ay bumagsak na ang kaniyang katawan sa sahig. "Fennrill!" Agad na dumalo si Lucas kay Fenrill. Lumuhod siya at hinawakan ang mukha ni Fenrill habang suot ang nag-aalala niyang expression sa mukha. "What? What happened?" Nag-aalalang saad ni Lucas kay Fenrill. "I think, I'm out of strength now. My whole body is aching that I feel numb." Even though Fenrill is in pain, he is still smiling. An un
Lucas' POV Sigh. I want to lay down and sleep for the whole day today until tomorrow. Ah! But I'm worried for those werewolves. I want to see Fenrill right now but he is still busy with his stubbornness. He was critically hit earlier by Luce's attack and I know that it will be painful. He took the whole damage by himself, of course that would hurt so bad. "My Lord, would you like me to ready the bath for you?" A bath would be nice but I'll take one with Fenrill later. "I will prepare it myself later." He bowed once and then left. Ah, I would really want a cuddle right now from Fenrill. Pakiramdam ko kasi ay matagal kaming hindi nagkita. My body is in a mess and so the situation but I'm feeling horny right now. Wow, I think I'm really pent up for not having sex for awhile now. What an embarrassing thoughts I'm having right now. When are they coming? They should have finished it already since it's been like half an hour now. O
Lucas' POV "What do you think is happening outside?" I know that he has his army. But those are just small fries. Students he managed to influence with his hypnosis. Those kids are all weak compare to those two young werewolves. "I know what you did, Luce. And I know what you're trying to do." He just want me to open this smoke and directly go to Amira. If he successfully stole Amira's memories then he will be able to learn the secret behind the spells that Amira has. Even though she's still weak and incompletely awoken, she still knows how to release her power but unable to do that since her energy is not as powerful as the spell requires her to be. The reason must be because she needs to learn the business of her father in order to rise again from the mud. Poor thing, she's unable to enjoy the youth that most kid enjoyed using their abilities. "Blood Bits." Mula sa mga usok na nakapalibot sa amin ay may mga lumabas na maliliit na bil
Lucas' POV Mas humigpit pa ang yakap ni Fenrill nang may malakas na pagsabog akong narinig. Ramdam ko rin ang kaunti niyang panginginig. Nang mawala ang liwanag ay tumingala ako para tignan ang mukha niya ngunit parang sinasaksak ang puso ko dahil sa mga ngiti niya kahit na ramdam ng mga daliri ko ang basa niyang likod. "You fool." Nakangiti pa rin siya sa akin at hindi nagsasalita. Nakatingin sa aking mukha habang nakangiti na para bang satisfied siya sa kaniyang ginawa. "What did you do?" Kumalas ang kaniyang mga braso mula sa pagkakayakap sa akin. "Don't get hurt." At mabilis namang bumagsak ang kaniyang katawan pababa na agad ko namang sinundan para abutin siya at ilapag nang maayos. "Baby." Hinaplos ko ang kaniyang pisngi nang marahan, takot na baka mas lalo ko siyang masaktan. "I'm okay. Go and don't hold back, baby." Nilapit ko ang aking labi sa kaniyang noo at ginawaran siya ng magaang halik bago ako tumayo at bum