Pasado alas-siete na ng gabi nang matapos ni Samantha i-encode ang lahat ng report sa iniwang papeles ni Ms. Lalaine. Agad siyang nag-text sa boss niya at hinintay ang reply nito. Subalit pasado alas-otso na, hindi pa rin ito nagte-text back. Napilitan siya tuloy na tawagan ito. Mabuti na lang at sinagot nito ang tawag niya kahit na alanganin siya. Pagkatapos ng fifteen minutes, nag-text na si Ms. Lalaine na puwede na niyang i-print ang document.
Kaso, hindi niya alam kung nagkataon lang o talagang minamalas ba siya ng gabing iyon dahil pati printer niya may sumpong. Kinailangan pa niyang i-access ang printer ng nasa kabilang work station para lang makapag-print siya.
Pagpatak ng alas otso y media, hawak na niya ang mga papeles na kailangan niyang ibigay kay Sir Aaron.
Sir Aaron.
Aaron Miguel Sandejas, 28 years old at panganay na anak nina Sir Greg at Madam Liza Sandejas, ang may-a*i ng Sandejas Shipping Lines. Matangkad, guwapo, at mabait, ganyan i-describe ng mga kasamahan niya sa trabaho ang bago nilang boss sa SSL. Well, hindi pa naman talaga opisyal na tinanggap ni Sir Aaron ang posisyon ng CEO mula nang mamatay si Sir Greg halos anim na buwan na ang nakararaan. At ayon sa bali-balita, nag-uusap-usap pa raw ang pamilya kung sino talaga sa magkakapatid na Aaron, Joshua, at Kiel ang magiging bagong CEO ng kumpanya. Hindi pa niya nakikita sina Joshua at Kiel dahil pawang nasa London pa raw ang dalawa at nag-aaral ng masters. Pero ang sabi ni Ms. Lalaine, mahilig daw sa night life ang maga nakababatang kapatid ni Sir Aaron kaya walang balak manatili sa Pilipinas. Pero kahit na hindi pa niya nakikita ang mga kapatid ni Sir Aaron, mas boto na siya kay Sir Aaron na maging bago nilang CEO.
Minsan na niya itong nasilip nang malapitan sa opisina nito nang utusan siya ni Ms. Lalaine na kunin ang isang document kay Ms. Viviane, ang secretary ng CEO. At para sa kanya, mali ang mga kasamahan niya tungkol sa description ng mga ito sa bago nilang boss. Dahil hindi lang guwapo si Sir Aaron, kundi napakaguwapo. Sa totoo lang, mas bagay itong maging artista kaysa lawyer o CEO. At hindi niya itinatanggi na mayroon siyang malaking crush sa bago nilang boss.
Umalon ang kilig mula sa tiyan niya patungo sa d****b niya nang maisip na siya mismo ang magbibigay ng report mula sa department nila.
Mabilis niyang inilabas ang make-up kit niya at nag-retouch ng make-up niya.
Hindi naman siya ilusyonada. Crush lang niya ang bago nilang boss at gusto niyang maayos ang hitsura niya kapag nakaharap niya ito mamaya. ‘Yon lang at wala nang iba pa. Dahil alam naman niya, ni katiting na pag-asa, hindi puwede ibigay ng langit si Sir Aaron sa kanya bilang love life. Sa laki ng agwat ng status nila sa buhay, kahit siguro dumipa siya araw-araw sa simbahan at maglakad nang paluhod patungo sa altar, ni sulyap na may pagkukusa hindi gagawin ni Sir Aaron sa kanya. Idagdag pa na ayon sa showbiz news, girlfriend nito ang model at artista na si Kristine de Leon. Ano namang panama niya ro’n?
At saka sa takbo ng buhay niya ngayon, mas importane sa kanya ang makatapos ng pag-aaral at patuloy siyang makapagtrabaho para sa kanila ng Mama niya kaysa sa mga usaping puso na ganyan. Pero siyempre kahit na imposible, gusto pa rin niyang maging maayos ang hitsura niya pagharap kay Sir Aaron.
Muli niyang sinipat ang sarili sa compact mirror niya. Pasimple niyang inayos ang floral scarf na nasa leeg niya dahil tumabingi iyon. Nang makitang maayos na ang make-up, ang buhok at ang damit niya, tumayo na siya at lumabas ng opisina bitbit ang report na ibibigay niya kay Sir Aaron. Pagpasok niya sa lift, agad niyang sinipat ang oras sa cellphone niya. Fifteen minutes na lang, malapit nang mag-alas nueve. Kailangan na niyang magmadali upang makauwi na siya.
Nang tumunog pabukas ang lift, agad na tinambol ng kaba ang d****b niya. Mukhang nasobrahan ang excitement niya na makakaharap niya ng personal si Sir Aaron. Paghakbang niya palabas ng lift,humugot siya nang malalim na hininga at pilit na kinalma ang sarili. Kailangan niyang kumalma dahil baka kung anong masabi niya kay Sir Aaron. Nagiging mali-mali pa naman siya kapag natataranta.
Papahakbang na siya patungo sa pinto ng penthouse nang biglang mawalan ng ilaw. Agad na gumana ang emergency lights na nasa hallway. Ngunit dahil sa takot, minadali niya ang paghakbang patungo sa pinto penthouse ni Sir Aaron.
Pagdating niya roon, nagtaka pa siya nang makitang bahagyang nakabukas ang pinto ng penthouse. Ayaw man niya, napilitan siyang sumilip sa loob niyon. Madilim ang paligid, tanging ang ilaw lamang ng nag-iisang emergency light sa malayong dulo ng sala ang nagbibigay tanglaw sa silid. Noon nahagip ng paningin niya ang isang bulto na nasa sahig na tila walang malay.
Lalong tinambol ng kaba ang d****b niya. Hindi na siya nagdalawang-isip at tuluyan na siyang pumasok sa penthouse. Nagulat pa siya nang makitang si Sir Aaron mismo ang nasa sahig at wala nang iba!
Binitiwan niya ang lahat ng bitbit niya at lumuhod sa tabi nito. Hinawakan niya ang pisngi nito, bigla itong umungol. Noon niya na napagtanto na amoy-alak ito. Umangat ang tingin niya sa bar, may ilang bote ng beer doon at isang bote ng premium drink na nakalahati na ang laman. Kumpirmado, lasing ang boss nila.
Napangiwi siya maya-maya. Hindi niya alam kung ano ba ang dapat niyang gawin—hayaan na lang ito doon sa sahig hanggang sa mahimasmasan ito o kaya naman ay alagaan ito hanggang magkamalay.
Sandaling nagtalo ang isip niya. Hanggang sa mapagdesisyonan niyang tulungan ang boss niya hanggang magkamalay. Delikado kasi na pabayaan niya ito roon nang mag-isa. Lalo pa at hindi pa bumabalik ang kuryente.
Muli niyang niyuko si Sir Aaron. Gusto niya sanang tanungin kung bakit ito nag-lasing. Pero sa hitsura nito, mukhang hindi ito sasagot.
Muli niyang hinaplos ang pisngi nito. Nagulat pa siya nang bigla itong magmulat ng mata. Hindi naglipat sandali, hinawakan nito ang kamay niyang nasa pisngi nito. Agad na lumundag ang puso niya patungo kung saan. Sinubukan niyang bawiin ang kamay niya sa pagkakahawak nito subalit lalo lang humigpit ang hawak nito sa kamay niya.
Agad siyang nag-panic.
“What are you… doing here?” mabagal na sabi nito, namumungay ang mga mata.
“S-Sir…” tawag niya rito, alanganin.
Hindi na ito sumagot bagkus ay hinila siya nito palapit dito at walang sali-salitang hinalikan ang kanyang labi. Malambot ang labi at mainit ang hininga nito. Agad siyang naliyo. At kahit na alam niyang ang tamang gawin ay ang magpumiglas at pigilan ito sa ginagawa nito sa kanya, hindi niya magawa. Pakiramdam niya, kusa siyang nalulusaw sa mga bisig at h***k nito. Maya-maya pa, dumama na ang mga kamay nito sa katawan niya. Tuluyan na siyang nadarang. Nilimot na niya ang lahat ng kanyang iniisip at pag-aalinlangan. Ilang minuto pa, sumuko na siya at kusa siyang nagpaubaya.
Aaron nervously raked his fingers on his hair as he surveyed the restaurant he had rented and closed down for the special event he will be having there tonight.The set-up was was perfect for his liking. Nakuha nito ang gusto niyang theme. Simple and romantic.Napangiti siya at kinapa ang kahita na nasa bulsa niya. Tonight, he will propose to his girlfriend Kristine. And he hoped that she will say yes. Another smile grazed his lips with the thought of his girlfriend.He had been in a relationship with Kristine for 3 years now. They’d met through a common friend just after he passed the bar exam. They talked and they instantly clicked.He had always thought that actresses like Kristine had a superficial intelligence just like how they'd act their roles in films. But Kristine is a surprise. She enjoys deep conversation with him. They’d talk about politics, social issues and life. And she has never shown any signs of boredom even if
Pagpatak ng 6:30 PM, handa na ang lahat para sa proposal ni Aaron. Ang sabi ni Kelly, ang road manager ni Kristine, isang guesting lang daw sa isang noontime show ang nasa schedule ng girlfriend niya ngayon. So he immediately asked Kristine for a date at 7 p.m. He was more than relieved when she agreed. Sinabihan niya ito na ipapasundo sa driver nila. Umoo din ito. A week prior, naitawag na niya ang plano niya kay Tito Gilbert, ang Daddy ni Kristine. Tito Gilbert was more than happy to hear the news and he promised his presence tonight.And so here he was, in the middle of the restaurant-- under the sea of fairy lights hanging from the ceiling and rose petals scattered generously on the floor-- awaiting for his future bride with a bouquet of roses in his hands and a beautiful solitaire diamond ring in his pocket.Ilang minuto pa, dumating na ang Mommy niya. Kasunod nito ang pamilya ng Tita Shannon niya, ang Uncle Clinton niya at mga pinsan niya at mga ana
Masakit na liwanang na nagmumula sa kung saan ang nagpamulat kay Samantha kinabukasan. Malakas na ang buhos ng liwanag mula sa bintana ng kanyang kuwarto. Ibig sabihin, tanghali na at hindi na siya nakapasok sa opisina pagkatapos ng mga nangyari kagabi.Kagabi.Napakagat-labi siya nang maalala ang nagdaang gabi. Ang paghahabol niya sa oras. Ang pagkawala ng kuryente sa SSL building. Ang eksenang natagpuan niya sa loob ng penthouse ni Sir Aaron at ang…Sir Aaron.Marahan siyang napapikit at dinama ang kanyang labi. Ramdam pa niya ang init ng halik ni Sir Aaron doon. Dama pa ng balat niya ang bawat paghaplos ng mga palad nito. At dala pa rin ng puso niya ang ligaya na dulot ng pag-angkin nito sa kanya.Marahan siyang nagmulat nang maramdaman ang pamumula ng pisngi niya. Mabilis niyang kinuha ang unan sa tabi niya at itinakip iyon sa kanyang mukha. Gusto niyang magsisigaw at maglulundag dahil panay ang alon ng kilig sa dibdib niya.
Mabilis na naghilamos ng mukha at nag-toothbrush si Samantha bago siya dumiretso sa kusina at nagluto ng agahan. Tamang-tama at hindi pa lumalabas ng kuwarto ang Mama niya. Marahil napuyat din kakahintay sa kanya kagabi.Iyon ang isa sa mga bagay na iniiwasan niya. Ang ma-stress ang Mama niya. Sa tulong ng walker, bahagya nang nakakalakad ang Mama niya. Malaki ang naitulong ng physical therapy noong mga unang buwan matapos nitong ma-stroke. Sa pamamagitan ng maiingat na paggalaw, malaya itong nakaka-ikot ito sa inuupahan nilang bahay nila tuwing wala siya. Subalit gusto pa rin niyang makasiguro kaya maya’t-maya, chini-check ito ni Bettina. Noong nagsimula siyang magtrabaho sa SSL, talagang kusa siya nitong hinihintay sa gabi pagkatapos ng klase niya. Pero kagabi talaga, halos alas-dose na ng gabi siya nakauwi. At dahil sa pagkataranta niya sa nangyari, hindi na niya ito natawagan o nai-text man lang.Mamaya, paglabas nito ng kuwarto, magpapali
Aaron woke up from the hushed noises surrounding him. He opened his eyes only to curse under his breath when he felt that instant pounding on his head.“Aaron, are you awake?” said the familiar voice of his mother. Not a second longer, he saw his mother’s face hover over him. Agad nitong hinawakan ang pisngi niya. “Thank goodness you’re awake!” anito bago iniba ang direksiyon ng tingin. “Citas, isang tasa ng kape, please,” masuyong utos nito sa mayordoma nila sa bahay.Lalo siyang napangiwi, naguluhan. Why is Manang Citas there in his house? And more importantly, what is his mother doing in his house?He gritted his teeth and forced himself to sit. That’s when he realized that he slept on the carpet and was just wearing his boxers on. How the hell did he ended up like that, he doesn’t have any idea.He saw the plump figure of Manang Citas walked towards him from the kitchen. Inabot
Paglabas ni Aaron ng kuwarto niya, wala na ang Mommy niya at ang mga katulong nila. Nalinis na rin ang bahay niya. Wala na ang mga bubog sa sahig. Wala na rin ang mga basyo ng alak sa bar.He will go for a drive today. Before his mother left, sinabi nito sa kanya na ito mismo ang nag-cancel ng mga meetings niya ngayon so that he could think.Maya-maya pa, tumunog ang cellphone niya. He quickly fished out is phone from his pocket and answered the call.“What the bloody hell, Aaron! What have you been doing there that Mom’s calling me to get married and give her grandkids already?” said the man with heavy British accent on the other line.Napangsi siya. The caller was Joshua, his younger brother. He had been living in London for three years now for his masterals. He’s supposed to be the interim CEO ng SSL pero ayaw nito. Mas gusto nito ang buhay sa abroad. Or mas tamang sabihin na mas gusto nito ang bachelor life abroad
Hindi mapakali si Samantha habang hinihintay niyang matapos ang pagkakabit ng Central Venous Catheter o CVC para sa emergency dialysis ng Mama niya. Lumipad ang tingin niya sa labas ng bintana ng ospital. Malapit nang lumatag ang dilim at hindi niya mapigilan ang maiyak dahil hindi siya sigurado kung bukas, kasama pa niya ang Mama niya. Yumuko siya at pinagsalikop ang mga kamay niya.Kanina pa niya gustong umiyak pero pinipigilan niya. Mula nang mamatay ang Papa niya at magkasakit ang Mama niya, ni minsan hindi na siya nakaramdam ng pagod o panghihina. Ang alam niya, malakas na siya—immune sa lungkot at takot ng anumang hamon ng buhay. Pero hindi pala.Nang sabihin sa kanya ng doktor na tanging kidney transplant lang ang makakagamot sa sakit ng Mama niya at maging iyon ay walang kasiguruhan, pakiramdaman niya, pinagsakluban siya ng langit at lupa.Ayaw niyang mabuhay na wala ang Mama niya. Kahit alagaan niya ito habambuhay, basta
Aaron lifted his gaze from his laptop as soon as he heard the soft knock from the door of his office. Maya-maya pa, sumilip sa pinto si Viviane, ang dating secretary ng Daddy niya na secretary na rin niya ngayon.“May bisita ka,” seryosong balita nito.Mabilis niyang ibinalik ang tingin sa laptop niya. “Tell them I’m busy—““It’s Kristine,” putol ni Viviane sa kanya.He huffed and returned his eyes to the older woman. He clenched his fists and tried to restrain his anger. He hesitated for a while but in the end, he gave Viviane a gentle nod—signaling the older lady to allow the visitor to enter.Maya-maya pa, niluwangan ni Viviane ang pagkakabukas ng pinto ng opisina niya. Agad na pumasok si Kristine, wearing her pretty New Yorker inspired outfit. He suppressed a smile as soon as his eyes landed on her. His Kristine is really very pretty. And his heart thumped into a familiar
Dahil na rin sa pagod sakakaiisip at kakaiyak, tuluyang nakatuog si Charlie. Nang magising siya, madaling-araw na. She can’t believe she slept that long and missed dinner!Dinner. Shes' not supposed to miss any meals!She secretly groaned, realizing what she did.That has sent her to the edge of panic and relief all at the same time. Sandali siyang nakiramdam. Gael wasn’t cuddling her like he used to. She turned to her side carefully and she saw her husband sleeping on his side too facing away from her. Napalabi siya. Mukhang nagtampo na talaga sa kanya ang asawa.Hindi bale, today is officially their anniversary. She can tell him her secret now.Mabilis niya itong niyugyog. “Gael, wake up,” she whispered.He groaned, shifted slowly and lied on his back. Singkit ang mga matang tumingin ito sa kanya. “W-What? What is it?”Umusog siya kaunti palayo rito. “You have to get up. I’ll tell you something.”He huffed and clicked his tongue. Subalit bumangon din. Sandali itong bumaling sa orasa
“Again? Pero puno pa ang fridge niyan, love. Nakita ko kagabi nang bumaba ako sa kitchen,” reklamo ni Gael kay Charlie nang muli siyang maglagay ng dragon fruit sa cart. They were out grocery shopping in a local grocery store in Cancun. They have been staying there for a week now in celebration of their second wedding anniversary. It was a trip she didn’t really want to take at first because she easily gets tired lately. But when Gael told her that she will call the shots every time, she was in in no time.She rolled her eyes and faced him. “Can’t you get it? I’m not buying them for me to eat. I’m buying it because they looked cute,” pagrarason niya, muling naglagay ng dalawang piraso pa ng nasabing prutas sa cart.Gael huffed. “Should I buy you a dragon fruit farm?”“Of course not!” sabi niya, muling naglakad sa aisle ng prutas na kinaroroonan nila.“What about a grocery store then? You want me to purchase this grocery store for you?”Namawaywang na siya at hinarap ang asawa. “You
“Are you ready?” tanong ng Mommy ni Charlie sa kanya.She filled her lungs with air and gave her mother a slow nod. “Yes,” she replied smiling.Gumanti ng ngiti ang Mommy niya, nangingilid ang luha. Masuyo pa nitong inabot anag kanyang pisngi. “I wish you all the happiness in the world, sweetheart.”“Thanks, Mom,” sabi niya bago niyakap ang ina.They stayed like that for a while bago sila nakarinig ng katok sa pinto. “Hey, the music’s starting and all the guests are waiting. Don’t tell me may balak ka pang itakbo ‘yang anak mo, Sam,” said her father’s familiar voice outside the door.Natatawa nilang binitiwan ng Mommy niya ang isa’t-isa. Sandaling nitong pinunasan ng panyo ang gilid ng mga mata nito bago siya muling nginitian. “Let’s go. Your Dad cannot wait to give you away… officially,” pabirong sabi ng Mommy niya bago inabot sa kanya ang kanyang bouquet.When her mother opened the door to her room, she was met by her father’s loving gaze. “Finally,” anito, nakangiti. He gave her
“Ate, sa ‘yo na po ito,” anang sampung taong gulang na batang babae sa kanya. The girl was handing her a big white gumamela flower she probably picked near the gate of the orphanage. Napangiti siya, bahagyang yumuko bago tinanggap ang bulaklak na inaabot ng bata. “Talaga, akin na lang ‘to… ano nga ulit ang pangalan mo?” “Chamy po, ate.” “Salamat, Chamy.” The child gave her a soft smile in return. Akma na sana itong tatakbo pabalik sa mga kalaro nito sa ‘di kalayuan nang pigilan niya ito. “Ano nga palang gusto mong maging paglaki mo, Chamy?” The child beamed at her.“Gusto ko pong maging nurse, Ate!” Sandaling nangunot ang noo niya. “Bakit naman nurse, Chamy?” “Gusto ko po kasing alagaan si Lolo Gael d’yan sa kabilang building.” Lalong nagsalubong ang mga kilay niya. “Lolo Gael?” Mabillis na tumango si Chamy. “Gael lang po kasi ang alam niyang banggitin. Kaya Lolo Gael.” Tumuwid siya ng tayo, hinayon ng tingin ang building ng carehome sa mga matatanda na naroon din sa compoun
It was a manic day for Charlie. No. It was chaos spelled in all caps.She’s running late from her appointment “Hey, slow down, beautiful. You’ll hurt yourself,” nakangiting sabi ni Gael sa kanya, sumandal pa sa hamba ng pinto ng walk-in closet niya.“Go away, Gael. You know I cannot be late today,” sabi niya habang naglalagay ng sunscreen sa mukha. Gael chuckled. “Bakit, hindi ka naman late a. You still have at least an hour and a half to spare.”She scoffed and picked up her blush powder. She won’t wear her full make-up today. “An hour and a half spare that I’ll spend for travel. You know how’s Manila traffic in the morning, Gael. It’s one of the worse and I can’t afford to be late today. Nakakahiya sa orphanage at carehome! At lalong nakakahiya kay Ate Sophie.”It’s true, kasama niya sa pagpunta sa bahay-ampunan at carehome ang kapatid ni Jasmine ngayon. Siguro, kung hindi lang kapapanganak ni Jasmine, baka kasama rin niya ito ngayon.Visiting orphanages was a thing she had been d
Gael jumped out as soon as the car pulled over infront of the police station. Doon sila dumiretso nina Gray at Jacob mula sa simbahan. Aside from Lena, wala nang sino pa mang nasaktan sa masamang insidente na plinano ni Alaric. And it was more than a relief for him. Now he can focus on one thing, ang puntahan si Charlie sa mismong police station.Pahapyaw nang sinabi ni Jacob sa kanya kung ano ang nangyari, subalit hindi pa iyon buo. And not only does he need to talk to Charlie for the full details but he also needs to see his wife to calm the lingering worry in his chest. The picture of Lena dying in his arms was still vivid iin his memory. And he cannot stop thinking that, it could've Charlie dying in his arms and...He shook his head, willing the unwanted thoughst away. Charlie is fine, he convinced himself before picking up his pace. He was at the director’s office in no time. Agad naman siyang hinarap ng pinuno ng kapulisan. Sandali niya itong kinausap at sinabi nito mismo sa ka
Sandaling namanhid si Gael sa kanyang nasaksihan. Panandalian niyang kinumbinsi ang sarili na imahinasyon niya lang ang lahat. Na nasa maayos na lagay si Charlie at walang kaguluhan na nangyayari sa mismong araw ng kanilang kasal. He even tried to blink a few times—willing the dreadful scenario away from his head. But when he opened his eyes, his bride, his wife still laid there on the cold ground, bleeding.With his chest constricting, he tried to stand up, wanting to go to Charlie as soon as he can. But his bodyguard nearby kept him from doing so. Anger burned his skin in an instant. He had to go Charlie and no one, not even the damn death god himself could prevent him from doing so.He turned himself onto the ground, lying on his back, and gave the bodyguard hovering over at him a straight jab to the jaw. Napaupo ito, bago siya mahilo-hilong binitiwan. He took that chance to crawl his way to Charlie, who fell near the entrance of the church. ‘I like the water, Kuya Gael. Can you t
Hindi matapos-tapos ang pagsipat ni Charlie sa sarili niya sa lifesize mirror na nasa kanyang hotel suite. Hindi pa rin siya halos makapaniwala na naroon nga siya at ikakasal ulit kay Gael. This time in a church and in the presence of their family. Well, some of their family. But nevertheless their families are present and that’s the most important thing.She looked down at her ring finger. The emerald engagement ring and the ink she had five years ago are there, a testament of everything she had gone through loving Gael. But she’s glad she finally made it right there at that very moment, when she can declare to the whole world that Gael is hers as much as she is his. That in the world of broken promises and dreams, of heartaches and of tears, Gael is her always—the one she will keep on choosing to love as long as she breathes.Her phone rang, immediately stopping her train of thoughts. Agad na nagsalubong ang mga kilay niya nang mag-register sa screen ang pangalan ni Gael. She picked
Kanina pa nasa harap ng salamin si Gael subalit panay pa rin ang pag-aayos niya sa kurbata ng kanyang suit. The damn thing just won’t align! Frustrated, he took it off altogether and huffed. He’s anxious for some unknown reason. Gray, who arrived last night, said at it must be the wedding jitters but he refuses to believe so. He’s just on edge because he didn’t get to see his wife and son for hours now. Sneaking in at Charlie and Levi’s hotel room crossed his mind a few times last night. With his skills as a former elite boduyguard, he could do that with no sweat involved. But his grandfather gave him a talk about keeping his word and just wait until it’s time for them to meet at the altar again. Subalit naging sobrang napakahirap niyon sa kanya dahil sa iisang hotel lang silang naka-check –in na mag-anak—just different floors. Idagdag pa na talagang makulit si Tala at panay-panay ang pagbabantay sa mag-ina niya, h’wag lang niyang makita ang mga ito. Gray told him to have a little