Chapter 3: I'm Going To Date You

Belle’s P.O.V.

Ilang beses akong umuusal ng dalangin na sana ay huwag saniban ng espiritu ng pagnanasa ng mga oras na iyon. For God’s sake nasa opisina niya kami at sa labas ay naroon ang mga ka-opisina ko! Paano kung bigla na lang pumasok si Miss Eve at mahuli kami sa ganoong akto?

Alam kong siya ang CEO at may-ari ng kompanyang ito pero paano naman ako at ang mga pangarap ko?

“S-Sir,” nauutal na tawag ko sa kanya. Bahagya ko siyang itinulak ngunit walang saysay din iyon kasi wala din namang puwersa ang ginawa ko. Magiging ipokrita ako kung hindi ko aamining gusto ko ang pagkakadikit ng mga katawan namin. Wala lang talaga sa lugar!

Punyemas, Barabas! Yung ahas, nagsisimula nang gumalaw!

“Sir?” ulit niya sa sinabi ko. “Did you forget already how you call my name last night?” aniya na nakasungaw ang ngiti sa mga labi niya.

Huminga ako ng malalim at umiling. “We’re in your office, and we’re not alone in this building!”

Napasinghap ako nang ilapit pa niya ang katawan niya sa akin. Tuluyan kong naramdaman ang pagkakadikit ng ‘kahandaan’ niya sa hugpungan ng aking hita. Mabilis na dumaloy ang kakaibang init sa bawat himaymay ng katawan ko at maging ang mukha ko’y alam kong namumula na rin sa nararamdamang hiya.

“D-Dylan please . . .” mahinang turan ko.

“Please what?” mahinang tanong din niya. Tila sinasadya na pababain pa ang boses niya at tunog nang-aakit. “Tell me, what do you want?”

Huminga ako ng malalim at pilit ginigising ang utak ko. Maghunos-dili ka muna, self! May trabaho ka pang dapat harapin at ang presentation mo!

Sa pagkakaalala ko sa presentation ko ay tuluyan akong natauhan at nagtagumpay na supilin ang nararamdamang init ng katawan ko.

“I want you to stop and tell me why did you call me over?” sabi ko.

Matagal akong tinitigan ni Dylan at nang akma niya ulit akong hahalikan ay mabilis kong hinarang ang palad ko.

“May kailangan akong paghandaang presentation, mayamaya lang. Please, will you stop teasing me?” pakiusap ko.

Marahas na nagbuntonghininga si Dylan at isinuklay ang kamay sa buhok niya. “Fine. You can go.”

Napamulagat ako sa sinabi niya at nagrebelde ang katawan ko nang lumayo siya sa akin. Wala sa sariling nayakap ko ang sarili ko nang maramdaman ang lamig na buga ng centralized air conditioner sa opisina ni Dylan.

“That’s it?” hindi makapaniwalang tanong ko.

“Oh, did you like your new desk?” nakangiting tanong ni Dylan na inalalayan siyang makababa sa mesa at siya na mismo ang nag-ayos sa nagusot kong damit.

Sinipat ko ang sarili ko at lihim na nakahinga ng malalim nang walang makitang gusot sa damit ko, kung hindi ay tiyak na isyu iyon at baka pagmulan pa ng kakaibang rumors.

“Why did you do that? Pinalitan mo na lang sana ang keyboard ko,” sabi ko. “Mapag-iinitan ako sa ginagawa mo, eh.”

“It’s my fault, that’s why I did it. Hindi mo ba nagustuhan?” kunot-noong tanong niya.

Umiling ako. “Of course, I like it, pero sana huwag nang maulit iyon,” sagot ko.

Tinitigan niya ako ng ilang sandali at nang hindi ko na matagalan pa’y tumalikod na ako. “K-Kung wala ka ng kailangan ay aalis na ako.”

Mabilis akong naglakad papunta sa pinto ngunit hindi ko pa man nahahawakan ang seradura ay narinig ko siyang nagsalita mula sa likuran ko.

“Later, I’ll wait for you in the basement,” sabi niya.

Napalingon ako sa kanya. “Why?”

“Because, I’m going to date you,” nakangiting sabi niya at kinindatan ako.

Napaawang ang bibig ko at hindi ko alam kung paano magre-react sa sinabi niya. Hanggang sa makalabas ako ng opisina niya at makabalik sa department ko ay hindi pa rin ako maka-get over sa sinabi niya.

He’s going to date me? Sinapian ba iyon ni Poncio Pilato? Alam niya bang nagtatrabaho ako sa kompanya niya at may batas siyang ipinanukala sa mga empleyado niya?

Sunod-sunod ang ginawa kong pag-iling. Lilinawin ko na lang mamaya lahat sa kanya.

“Oh, ano’ng kailangan sa’yo ni Sir Dylan?” tanong ng katabi kong si Liam.

“Huh?” nagulat ako sa tanong niya at mabilis na itinikom ang bibig ko dahil baka madulas ako dahil sa pagkabigla.

“Ano, bingi na? Nasolo lang si Sir Dylan sa opisina niya, nagkaganyan ka na?” nakataas ang kilay na tanong ni Liam sa kanya.

Yes! Ikaw ba naman ayain makipag-date ng boss mo. Ano’ng magiging reaksyon mo?

Kunwaring inirapan ko siya at umupo sa desk ko. “Tinanong niya lang ako ng tungkol sa presentation na gagawin ko,” pagsisinungaling ko.

“Oh? Iyon lang?”

“May kailangan pa ba siyang itanong maliban doon?” ganting-tanong ko sa kanya.

Nagkibit siya ng balikat. “Malay ko. Ikaw lang ang makakaalam niyan.”

I sneered and glare at him. “Huwag kang gumawa ng isyu at baka may makarinig sa’yo. Ayokong mawalan ng trabaho at mapatalsik agad.”

“Mm,” ani Liam at nakakalokong ni-zip ang sarili niyang bibig.

Napailing lang ako at itinuon na ang atensyon sa files na inihanda ko kanina bago pa man ako pumasok. May sarili akong printer sa bahay kaya  doon ko na ipi-nrint ang mga kakailanganin ko. Maging ang usb drive ay tsinek ko para sa presentation na gagawin ko mamaya.

It was my first time to present something like this at mabuti na lamang at nakapag-research na ako bago pa man ako nag-apply ng intern dito. It was just a preparation for an emergency call-out. At sino ba’ng mag-aakala na isa ako sa mga napili ni Sie Nathan na magpakitang-gilas. Sasayangin ko pa ba iyon?

****

“Andrada, are you ready?” nakangiting tanong ni Sir Nathan sa akin.

I nod confidently. “Yes, Sir,” nakangiting sagot ko.

“Siguraduhin mo lang na hindi mo kami ipapahiya,” nakaismid na sabi naman ni Ma’am Emily, ang Seniro Manager namin sa CSAF.

“Huwag po kayong mag-alala at pinag-aralan ko po talaga at tsinek lahat ng kakailanganin ko para sa presentation ko ngayon,” sagot ko sa kanya.

Inirapan niya lang ako at nauna nang maglakad sa amin. Sa loob ng ilang linggo kong pamamasukan bilang intern dito sa Seyer Enterprise ay nasanay na ako sa ugali niyang kung hindi ka iirapan ay iismiran ka naman.

Ang sabi ni Sir Nathan ay hindi pa naman siya nasa menopausing stage para mag-inarte ng ganoon. Masama lang talaga ang ugali niya at walang kahit na sino ang may gustong makipaglapit sa babae dahil takot na mapahiya sa huli.

“Huwag mo na siyang intindihin,” bulong ni Liam. “Mag-focus ka sa presentation mo. Nasa likod mo lang kami para bumack-up sa’yo.” Nakangiting turan pa niya at isinenyas ang mga paparating namin kaibigan na kapwa intern ding katulad namin.

“A-ano’ng ginagawa niyo rito?” gulat na tanong ko sa kanila.

“Kailangan ng isang representative kada-department,” sagot ni Lila.

“Isang representative? Bakit nandito kayong dalawa?” nagtatakang tanong ko na itinuro si Niel.

“Ako ang representative ng HR Department,” sagot ni Liam.

“And I’m here dahil ako ang newly appointed assistant ni Miss Becky,” sagot naman ni Lila.

“Fo real? Na-promote ka kaagad?” gulat kong tanong sa kanya. “Congrats!”

“Thanks! Hindi ko rin alam na bet pala ako ni Miss Becky. Nagulat na lang ako nang i-announce niya iyon sa department namin,” nakangiting sabi ni Lila.

“That’s a good sign, right?” nakangiting sabi ko naman.

“Of course! Oh, ikaw, ano naman ang kuwento mo?” nakataas ang kilay na tanong ni Niel sa akin.

Ngunit bago pa man ako makasagot ay tinawag na kaming lahat sa loob ng conference room.

“Mamaya kailangan ikuwento mo sa amin kung paanong na-upgrade ang desk mo,” pahabol na sabi ni Neil bago nagpunta sa upuang nakalaan para sa kanya.

I looked around at bigla akong sinalakay ng kaba dahil nandoon lahat ng Big Bosses ng Seyer Enterprises at siyang magiging hurado sa ipi-present kong Tech Collaboration ng ilang bansa dito sa Asya. Lihim akong huminga ng malalim at nag-ipon ng lakas na loob upang humakbang at magpunta sa harap ng lahat.

Mula sa gilid ko ay nakita ko si Liam na siyang nag-abot ng mga photocopy ng report na ginawa ko. Isa-isa niya iyong ibinigay sa mga naroon at nang matapos ay nakangiting tumingin sa akin.

Tumango ako bilang pasasalamat.

Ethan, the Director of Corporate Strategy and Finances, sits at the head of the table, reviewing reports on his tablet. Dylan Seyer, ever composed, leans back in his chair, arms crossed, watching everyone with his usual intense gaze. The atmosphere is serious but not tense, and Belle glances down at her notes, takes a deep breath, and stands. It’s now or never.

‘Okay, Belle. Take a deep breath. You’ve done your research. This isn’t rocket science. Just pitch it like you’re explaining it to a friend.’

Inihanda ko ang maganda kong ngiti nang humarap sa kanila at magsimula sa presentation ko.

“Good morning, everyone. I promise I’ll keep this short and sweet. I’ve been looking into some tech startups in Southeast Asia, and I think there’s real potential here for Seyer Enterprises—not just for cost savings but for staying ahead of the competition.”

I pause. Dylan’s sharp gaze flickers at me, but he says nothing. Ethan nods, encouraging me to continue. Pasimple akong tumango at nagpatuloy sa pagsasalita.

I clicked the remote, and the first slide illuminated the wall. It said, "Southeast Asia Technology Collaborations: Driving Innovation & Efficiency."

“Upon my research, I’ve identified strategic technology partners across Southeast Asia—small but innovative companies that could significantly enhance Seyer Enterprises’ operations. These collaborations aren’t just about adopting new tools—they’re about gaining a competitive edge while keeping costs efficient.”

Pakiramdam ko ng mga oras na iyon ay tumalas ang pakiramdam ko at kahit ang pagtaas ng kilay ng isa sa mga Big Boss ay napansin ko. I look at her and ready to asnwer her question. Pinaghandaan ko na ito at may ideya na ako sa mga ibabato nilang tanong sa akin.

“Small companies? Aren’t we punching below our weight, Belle?” tanong ni Ma’am Camille, ang Chief Marketing Officer ng Seyer Enterprises. Ang alam ko malaki ang naging papel niya sa paglago at pag-expand ng Seyer Enterprises sa bawat sulok ng mundo.

I smiled at her and clicked on the next slide, showing company profiles.

“On the contrary, Ma’am, these startups are specialists. They focus on areas where larger corporations can’t move as nimbly. For example, PT Katalis Teknologi from Indonesia offers an AI-powered logistics platform. It predicts delivery delays, optimizes routes and cuts shipping costs by up to 30%. That efficiency directly impacts our bottom line,” paliwanag ko.

Tumango-tango naman si Ma’am Camille at lihim akong nakahinga ng maluwag. Ibig sabihin niyon ay nasagot ko ang tanong niya.

Wala sa sariling napatingin ako sa gawi ni Dylan at nakita ko siyang matamang nakatitig sa akin at may dumungaw na ngiti sa mga labi niya at pasimpleng tumango. Does it mean, he aprroves it also?