Chapter 2: Mutual Intimate Feelings

Chapter 2: Mutual Intimate Feelings

Belle’s P.O.V.

Sa lobby pa lang ng gusali ng Seyer Enterprises ay malakas na ang kabog ng dibdib ko. Muntikan ng may mangyari sa amin ni Sir Dylan kagabi! And I was such a fool for being marupok!

Ano na lang ang iisipin ni Sir Dylan sa akin pagkatapos ng nangyari sa pagitan namin kagabi?

‘Gosh! Bakit kasi hindi mo muna inisip ang mangyayari bago mo ibinuka ang legs mo sa harap ni Sir Dylan?’ galit na turan ko sa sarili ko.

Huminga ako ng malalim at sumama na sa mga empleyadong nag-aabang din sa pagdating ng elevator.

“Good morning, Belle,” nakangiting bati sa akin ni Liam. Katulad ko ay isa rin siyang intern at magkasama kami sa CSAF Department.

“Mm, good morning,” nakangiting pagbati ko din sa kanya. “Did you see Lila and the others?” tukoy ko sa tatlo pang intern na kasabayan namin. Sa loob lang ng ilang linggo ay nagkapalagayan sila ng loob at kapag breaktime ay nagkakaroon kami ng pagkakataon na magkamustuhan sa kung anong ganap sa bawat department na pinaglagakan sa amin.

Lila and Neil were appointed to the HR Department, while Jason was appointed to the Technology and Innovative Department.

“Baka nauna na silang umakyat, it’s past eight already. Akala ko nga ako na lang ang huli sa atin, eh. Natapos mo ba iyong report mo kagabi? Anong oras ka nakauwi?” sunod-sunod na tanong ni Liam.

“H-Huh?” I was speechless for an instant. Hindi ko alam ang sasabihin ko dahil baka magkamali ako kapag ibinuka ko ang bibig ko. Good thing, the elevator door opened, nagpulasan ang mga kapwa ko empleyado at dahil sa dami namin ay hindi kami lahat nagkasya doon. Naiwan kami ni Liam habang ang iba ay nakasakay na.

“Ugh, bakit kasi kailangang manulak?” nakasimangot kong turan.

Pagak namang natawa si Liam. “It’s alright, nakapag-log in na naman tayo kay Kuya Raymond, hindi na tayo masasabing late,” ani Liam na tinutukoy ang Security Guard na nasa harap ng building.

Nagliwanag ang mukha ko nang bumukas ang kabilang elevator, mabilis kong hinila ang kamay ni Liam at sasakay na sana nang mapahinto. Sakay lang naman ng elevator ay si Sir Dylan at ang Assistant niya. Nagyuko ako ng ulo upang hindi magtagpo ang mga mata namin, sana lang ay walang nakapansin sa pamumula ng mga pisngi ko.

“What are you doing? Get in,” napapitlag ako nang marinig ang malamig na boses ni Sir Dylan.

“S-Sa kabilang elevator na lang po kami sasakay,” sagot ko at hahatakin sana ulit si Liam paalis nang muling magsalita si Sir Dylan.

“Get in,” pormal na turan niya.

Hindi nakaligtas sa paningin ko ang pagkagulat ng Assistant ni Sir Dylan at ang pagsupil ng ngiti niya.

“Thank you, Sir,” sabi ni Liam at siya namang humila sa akin papasok ng elevator.

Sa gilid kami pumuwesto, pinindot ni Liam ang 7th floor button saka muli akong binalingan, hindi alintana ang awkward na atmospher sa paligid.

“Anong oras ka nga nakauwi kagabi, Belle? Natapos mo ba iyong report na pinapagawa sa’yo ni Sir Nathan?” muling tanong ni Liam sa kanya.

“H-Ha?” Napakurap ako ng ilang beses. Kung puwede lang na maglaho ako ng mga oras na iyon ay hiniling ko na. Bakit ba kasi ang kulit ng kumag na ‘to?

“H-Hindi ko alam,” wala sa huwisyong sagot ko.

“What do you mean?” tanong ulit ni Liam.

Pinandilatan ko siya ng tingin at sinenyasang tumahimik, mabuti na lamang at nakuha siya sa tingin.

An awkward silence comes next, tanging ang ingay na nanggagaling sa umaandar na elevator ang maririnig at hindi ko alam na nakakarindi din pala ang ganoong tunog lalo pa at sinasabayan pa ng malakas na paglagabog ng dibdib ko.

“Mr. Seyer, your six p.m. appointment was canceled. Should I need to schedule something for you? A date, perhaps?”

Tila naman natuklaw ako ng ahas nang marinig ang sinabi ng assistant ni Sir Dylan. Pinigilan kong huwag mapakagat ng labi at itago ang pagkadismaya sa mukha ko. Mabuti na lamang at nakatalikod ako sa kanila kaya kahit papaano ay hindi niya makikita kung anuman ang reaksyon ko.

“Shut up, Eve,” ani Sir Dylan. “If it’s canceled, then I can go home early.”

Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Eve, tila ba may halo iyong pang-aasar. Tuloy ay naghinala akong may alam siya sa nangyari sa amin ni Sir Dylan kagabi.

I need to talk to him.

Huminto ang elevator at napansin kong iyon na ang destinasyon namin ni Liam. Bago kami lumabas ay lumingon muna ako upang magpasalamat ngunit parang gusto ko iyong pagsisihan dahil nang magtama ang mga mata namin ni Sir Dylan ay muling lumitaw sa isip ko ang mainit na tagpo na namagitan sa amin kagabi sa mismong department namin.

Mabilis akong nag-iwas ng tingin at nakalimutan nang magpasalamat. Tumalikod na ako’t nauna nang lumabas ng elevator, Liam was the one who thanked them for us.

“Uy, anong nangyari sa’yo?” tanong ni Liam sa akin nang papasok na kami sa department.

Umiling ako. “N-Nothing,” palusot ko.

“Nothing ka diyan. Iba ang sinasabi ng kilos mo kanina nang magkatitigan kayo ni Sir Dylan. Ano, nahawa ka na ba kay Lila at naging crush mo na rin ang Boss natin?” nakangising pang-aasar niya.

Sininghalan ko siya at inirapan. Hindi na ako nag-abalang patulan pa ang pang-aasar ni Liam, hangga’t wala akong inaamin, walang makakaalam.

Napakunot ang noo ko nang makita ang ilang kasamahan ko na nasa harap ng desk ko. Anong meron?

Nang makalapit ako ay saka ko lang nakita ang pinagkakaguluhan nila. Bago na ang computer set na nasa desk ko at kaya pinagkakaguluhan ng mga kasamahan niya ay mas malaki na ang monitor niyon at kapansin-pansin din ang istilo ng desk ko.

Again, for the hundreth times, muli kong naalala ang nangyari kagabi. Nasira ang keyboard ko dahil hindi sinasadya o sabihin na nating sinadya talaga ni Sir Dylan na tabigin iyon at ihulog. Maging ang aking organizer chart at ilang memos ay napalitan na rin, of course, walang natira sa mga dati kong gamit dahil nakalatag iyon lahat sa desk ko kagabi bago pa man mangyari iyong . . . delubyo.

“Wow, how come you have an upgrade already?” hindi makapaniwalang tanong ni Liam nang makita ang malaking pagbabago sa desk niya.

“I don’t have any idea . . .” kibit-balikat kong turan.

“Ang suwerte naman niya, nabigyan agad ng recognition. Di ba kapapasok lang niya?” narinig kong sabi ng isa sa mga kasamahan ko.

“Oo nga, well, she deserves it naman, nakita natin kung gaano siya ka-dedicated sa trabaho niya kahit intern pa lang.”

Lihim akong napangiti sa narinig na komento pero kaagad din iyong napawi nang mapagtanto kung bakit napalitan ng gano’n ka-bongga ang desk ko. Alam na kaya ito ni . . .

“What’s the commotion here? Ang aga-aga, nagkukumpulan kayo?” Speaking of the evil btch. Here she comes.

“Na-upgrade po ang desk ni Andrada, tsini-tsek lang po namin,” sagot ng isang lalaking ka-officemate ko.

“At ano naman ngayon kung na-upgrade ang desk niya? Go back to your desks. It’s just a damn desk, anong bago doon?” mataray at nakapameywang na singhal ni Ms. Garcia, ang Senior Manager namin.

Nagsialisan naman agad ang mga ka-opisina ko at nang kami na lang dalawa ang matira doon ay sinamaan niya ako ng tingin. Iyong tingin na parang mangangain ng buhay.

Anong ginawa ko sa bruhildang ito?

Dylan’s P.O.V.

Simula pa kaninang paglabas namin ng elevator ay hindi na ako tinigilan ni Eve sa pang-aasar niya. At hangga’t wala siyang nakukuhang sagot o clossure mula sa akin ay hindi siya titigil.

We’ve known each other eversince I founded the Seyer Enterprises, kasangga ko siya at ang mga Heads ng bawat departamento ng kompanya ko. Together, we painstakingly achieve are goal at kung hindi dahil sa kanila ay hindi ko matatamasa ang kapangyarihang hawak ko ngayon. The good thing about them was that they remain loyal to me and I will be in debted to them for the rest of our lives.

“Come on, Dy, just tell me the real score,” nakangising sabi ni Eve habang inilalapag ang ilang dokumento sa ibabaw ng desk ko.

Marahas akong napabuntonghininga at sinamaan siya ng tingin. “What are you trying to say?” maang-maangan kong turan.

Pagak siyang tumawa at umupo sa upuang nasa harap ng desk ko. “Maglolokohan pa ba tayo?” nakataas ang kilay na tanong niya. “Or, would you want me to tell you step by step?”

“Kung wala ka ng kailangan ay makakaalis ka na,” pambabalewala ko sa kanya.

“There will be a closed-door meeting for CSAF at ten a.m, discussing the proposal of technology corporations for small countries in Southeast Asia. The heads are all present, and so is your presence. Do you know who’s the presenter?”

Nagpatuloy lang ako sa pagbabasa ng mga dokumento at hinayaan lang siyang magsalita ngunit natigilan ako nang muli siyang magsalita.

“It was the intern, Belle Andrada.”

Nag-angat ako ng tingin at gusto kong pagsisihan iyon dahil ang nakangising mukha niya ang bumalandra sa akin.

“I knew it! Damn it, kailan pa? Are you really into her?” malakas na turan ni Eve.

I shooked my head but then a smiled appeared on my lips. Muli kong naalala ang namagitan sa amin kagabi and how it ended. Damn, I missed her, already.

“Dude, you’re in love! Should I tell them?” nakakalokong sabi ni Eve.

Bigla akong napasimangot at dumilim ang anyo. “Shut it, Eve. Walang dapat makaalam nito.”

Tinaasan niya ako ng kilay. “So you want it to be a secret affair? Dylan, are you aware of what you want?” biglang naging seryoso ang boses niya.

Natahimik ako. I am fcking aware of that. Iyon ang laman ng isip ko simula pa kagabi at halos hindi ako nakatulog sa kung paano iyon masusulosyunan. Of course, sino ba naman ang may gustong ilihim ang isang relasyon. Muli akong natigilan. Are we in a relationship?

May nangyari lang sa amin, but it doesn’t mean that we’re in a relationship. Fck! This is making me crazy.

Huminga ako ng malalim. “We’re not in a relationship,” sagot ko.

“What? Huwag mong sabihing dahil iyan sa cheap rule na ginawa mo?” nakataas ang kilay na tanong niya.

“To hell with that,” salubong ang kilay na sabi ko. Marahas akong nagbuga ng hangin. “Prepare for the closed door meeting and don’t fcking tell them about this.”

Sininghalan niya lang ako ng tawa at saka walang lingon-likod na lumabas sa opisina ko.

Nang mapag-isa ay nahulog ako sa malalim na pag-iisip. Do I need to push the button again? Kapag ginawa ko ba iyon ay may makukuha akong magandang kapalit galing sa kanya.

Damn! I need to talk to her.

Iwinaglit ko muna sa isip ko ang suliranin ko sa pag-ibig at itinutok sa mga dokumentong nasa harap ko ang buong atensyon ko. It was our future collaborations plans and proposals from other Technology Companies around the world, kaya kailangan kong pagtuunan ng pansin.

Makalipas ang halos tatlumpong minuto ay may narinig akong katok mula sa pinto,

“Come in,” malakas na turan ko habang hindi nag-aabalang tingnan kung sino ang pumasok at ang pagsara niyon.

“Uhm, S-Sir Dylan?”

Mabilis pa sa alas-kuwatro ang ginawa kong pag-angat ng mukha nang marinig ang pamilyar na boses ni Belle. It really was her.

“What are you doing here?” wala sa sariling tanong ko. Huli na para ma-realize ko ang ginawa ko.

“Miss Eve, told me you want something from me? M-May ipagagawa ka po ba?” magalang na tanong ni Belle.

Natigilan ako pansamantala at pagak na natawa nang maintindihan kung bakit ginawa iyon ni Eve.

That naughty woman . . . lihim na lang akong nailing.

“Come here,” masuyong turan ko.

Sumunod naman si Belle at lumapit sa desk niya. Nang uupo ito sa upuang nasa harap ng desk ko ay muli akong nagsalita.

“Not there, come here,” sabi ko at iminuwestra ang kandungan ko.

“Po?” Nanlaki ang mga mata ni Belle at kaagad na pinamulahan ng mukha sa sinabi ko. Tuloy ay parang gusto ko pa siyang biruin.

Tumayo ako at ako na mismo ang lumapit sa kanya. Imbis na bumalik sa swivel chair ay pinaupo ko siya sa desk ko, I spread her legs and it automatically clung onto me.

“Familiar, eh?” nakangising sabi ko at hinalikan ang tungki ng ilong niya.

“W-What are you doing? Baka biglang pumasok si Miss Eve!” nakabalandra sa mukha niya ang takot at pangambang mahuli sila.

“She won’t,” sabi ko at siniil siya ng halik sa labi, kaagad namang gumanti ng halik si Belle at ikinalugod iyon ng puso ko.

Isa lang ang ibig sabihin niyo, we both had the same intimate feelings for each other. But still, I need to court her and officially make her mine.