Chapter 5: Maybe that’s the reason why he likes you

Belle’s P.O.V.

Kanina pa ako hindi mapakali at panay din ang tingin sa digital clock na nasa itaas ng pinto ng department. Hindi ko alam kong dahil sa excitement kaya kumabog ng ganito kalakas ang puso ko.

“Are you okay?” tanong ni Liam. Napapitlag naman ako sa biglang pagsulpot niya sa likod ko at narinig ko siyang pagak na tumawa. “Kanina ko pa napapansin ang pagiging balisa mo. Is that an aftershock?”

Napakunot-noo ako at hindi naintindihan ang ibig niyang sabihin. “Anong ibig mong sabihin?” tanong ko at huminga ng malalim dahil talagang nagulat ako sa ginawa niya. “Sa susunod huwag ka ngang basta-basta susulpot at baka sa susunod ay may magawa akong pagsisihan mo pa.”

“Ang ibig kong sabihin ay parang ngayon ka lang ninerbiyos kung kailan tapos na ang presentation mo habang kanina ay umaapaw ang confidence mo sa sarili,” ani Liam.

‘Hindi naman ako nagkakaganito dahil do’n eh,’ sabi ko sa sarili.

Kunwang sinamaan ko na lang siya ng tingin at inayos na ang mga gamit kong nakakalat sa desk ko. Isang oras na lang din naman at uwian na.

“Nga pala, pinapasabi ni Lila kung puwede ka daw mamaya? I-celebrate daw natin ang tagumpay mo sa presentation,” sabi ulit ni Liam na tila wala yata akong balak tantanan.

“Next time na lang ako sasama, may lakad ako mamaya,” sagot ko.

“Date?” tanong ni Liam.

“O—no!” mabilis na bawi ko at pinanlakihan siya ng mata. “Wala ka na bang gagawin? Bakit ba kanina mo pa ako iniistorbo?”

“May date ka mamaya?” pambabalewala niya sa sinabi ko.

“Wala,” sagot ko.

“Wala daw pero bakit namumula iyang magkabila mong pisngi?” nakangising turan niya.

“Huh?” sabi ko at kaagad na napahawak sa mukha ko sabay kuha sa maliit na salamin mula sa gilid ng desk ko. Natigilan ako at nang marinig ang pagtawa ni Liam ay gusto ko siyang hampasin ng hawak kong salamin. “May nakakatawa?” nakasimangot kong singhal sa kanya.

“You’re too obvious, Belle. Sino namang masuwerteng lalaki ang nakakuha ng interes mo? Mas pogi sa akin?” tanong niya at nakapangalumbabang nag-puppy eyes sa harap ko.

Hindi ko siya pinansin at inabala na lang ang sarili ko sa pagliligpit ng mga gamit ko. Mas okay ng hindi ako sumagot at baka madulas na naman ako at mabanggit ang pangalan ni Sir Dylan.

Muli kong naalala ang sinabi niya kanina na hihintayin niya ako sa basement one. Hindi ba niya naisip na puwereng may makakita sa akin mamaya na sasakay sa sasakyan niya? Tiyak iyon na bukas ay pagpipiyestahan ako sa buong gusali. Lihim akong napabuntonghininga at gusto kong kaltukan ang sarili ko dahil sa pinasok na gulo.

Bahala na. Lord, kung saan man ako dalhin ng kahibangan kong ito, tatanggapin ko na lang.

Thirty minutes bago ang uwian ay nakita kong nagbukas ang elevator at iniluwa mula roon si Miss Eve, kitang-kita kasi mula sa kinaroroonan ng desk ko ang mga papasok at lalabas ng elevator dahil mismong tapat lang niyon ng pinto ng CSAF Department.

Nang magtama ang mga mata namin ay nagtaka pa ako nang makita ang simpleng pagngiti at pagtango niya na parang may gustong ipahiwatig.

“What is she doing here?” narinig kong tanong ni Liam.

Nang lingunin ko siya ay nakastingin siya kay Miss Eve na papasok naman sa opisina ni Sir Ethan.

“Are you asking me?” nakataas ang kilay na tanong ko sa kanya.

Tumingin siya sa akin at saka tumingin sa likod niya, nagtaka naman ako at napakunot-noo. “Anong ginagawa mo?” tanong ko ulit.

“Naghahanap ng ibang kausap,” sagot nito.

Sinamaan ko siya ng tingin at napangisi naman siya. “Ewan ko sa’yo. Ba’t ka kasi magtatanong ng isang bagay na pareho nating hindi alam ang sagot?” singhal ko sa kanya.

Nagkibit naman siya ng balikat at ipinilig ang ulo. “You’re both woman, baka may telepathy connection kayo at alam mo kung bakit siya nandito,” nakangising sabi niya.

“Adik ka ba? Ano iyon, bigla kami nagkaroon ng power dahil pareho kaming babae?”

“Malay mo naman? Di ba may mga ganoon? Kaya nga may kasabihang same feathers flocks together.”

Sa inis ko sa mga walang kabuluhang sinasabi niya ay dinampot ko na nag planner ko at kinaltukan siya. “Umayos ka nga, puro ka kalokohan!”

Tinawanan niya lang ako at parang hindi pa nasaktan sa ginawa kong pangka-kaltok sa kanya. Minsan talaga may pagka-weird mag-isip ni Liam at kung anu-ano lang lumalabas sa bibig niya.

“Sigurado ka na bang hindi ka sasama sa amin mamaya?” tanong ulit sa akin ni Liam.

Marahas akong napabuntonghininga at sinaman siya ng tingin. Nagsisimula nang maubos ang pasensya ko dahil sa paulit-ulit niyang tanong.

“Uulitin ko na naman ba, Liam?” iritable ko ng tanong sa kanya.

Pero bago pa man siya muling magsalita ay pareho kaming natigilan at napatingin sa pintuan ng opisina ni Sir Ethan na bumukas. Sabay na iniluwa niyon sina Sir Ethan at Miss Eve, nagulat ako nang tumingin silang dalawa sa gawi namin.

“Belle, come here. May sasabihin si Eve sa’yo,” pagtawag sa akin ni Sir Ethan.

Tumayo ako at itinuro ang aking sarili. “A-Ako ho?” tanong ko para makasiguradong ako talaga ang tinatawag nila at hindi ibang tao.

“Yes,” sagot ni Sir Ethan. “Come here, tapos ka na rin bang mag-ayos ng mga gamit mo?”

“Yes, Sir,” sagot ko at napatingin pa kay Liam bago tuluyang lumapit sa dalawa.

“You’ll be going out with Eve,” ani Sir Ethan nang makalapit ako sa kanila.

“Ho?” gulat na tanong ko at napatingin kay Miss Eve. “Bakit po?”

“It’s about the proposal that you made. Kailangan daw ni Dylan yung buong plan na ginawa mo para pag-aralan,” sagot ni Sir Ethan.

Pagkabanggit sa pangalan ni Sir Dylan ay tila may kumudlit sa isip ko at ayoko sanang paniwalaan iyon ngunit nakita ko ang kakaibang tinginan ng dalawa. Pakiramdam ko ay pakana iyon ni Sir Dylan para walang magduda sa akin.

Hindi na ako umimik at tanging tango na lang ang ibinigay ko sa kanila. Muli akong bumalik sa desk ko para kunin ang mga gamit ko nang akma na akong aalis ay hinarangan ako ni Liam.

“Aalis ka na? Sabay na tayong bumaba,” ani Liam.

“I can’t, sasabay ako kay Miss Eve,” sabi ko at eksakto namang dumaan na si Miss Eve sa harap namin.

“Okay ka na, Belle?” nakangiting tanong ni Miss Eve.

Tumango naman ako saka binalingan si Liam na tila hindi maipinta ang mukhang nakatingin kay Miss Eve. “Una na ako, sabihin mo na lang kina Lila na next time na lang akong sasama sa inyo.”

Hindi ko na hinintay pang sumagot si Liam at sabay na kaming lumabas ni Miss Eve sa department namin ngunit bago pa man kami makasakay sa elevator ay humabol naman si Ma’am Emily at tinawag si Miss Eve.

“Eve, hold on,” ani Ma’am Emily.

Hindi nakaligtas sa akin ang pag-ismid ni Miss Eve bago nakangiting humarap kay Ma’am Emily. “Yes?”

“Pababa ka na ba? Are you going to meet Dylan? Can I come with you? May kailangan lang kasi akong i-discuss about—”

“I’m sorry, Miss Garcia, but I can’t. Tapos na ang office hours, and if you have any business to discuss with the President, you need to request an appointment for him tomorrow,” pormal na sabi ni Miss Eve kay Ma’am Emily.

“So, you’re not going with him?” tanong ni Ma’am Emily na tumingin sa akin. ‘What are you doing? The elevator door’s open, go!” mataray na pagtataboy niya sa akin.

Nagyuko ako ng ulo at pilit nilabanan ang urge na suplahin ang katarayan niya. Sa kompanyang iyon ay mas mataas pa rin ang ranggo niya kaysa sa akin at kabastusan kung papatulan ko ang pagtataray niya.

“She’s with me,” sagot ni Miss Eve. “Kung wala ka nang sasabihin ay aalis na kami.” Tinalikuran niya si Ma’am Emily at binalingan ako. “Let’s go.”

“O-Okay po,” mahinang turan ko at sumunod sa kanya papasok ng elevator. Iniwasan kong magtagpo ang mga mata namin ni Ma’am Emily pero na-curious ako kung anong itsura niya kaya nag-angat ako ng mukha at tiningnan siya. Gusto kong matawa nang makita ang pagkalaglag ng panga niya at ang matinding galit sa mga mata niya habang nakatingin sa akin.

Nang tuluyang magsara ang pinto ng elevator at umandar iyon pababa ay wala sa sarili akong napahingang-malalim.

“Is she bullying you?” tanong ni Miss Eve.

“Ho?” gulat kong tanong at napatingin sa kanya.

Natawa naman siya sa reaksyon ko, doon ko lang napansin ang maamo at maganda niyang mukha lalo pa kung nakangiti siya. She’s elegantly beautiful and those smiles are genuine, walang halong peke kaya naman kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko.

“Please stop doing that,” nakangiting sabi niya.

“Ha?” ani ko. Napailing ako at gusto kong batukan ang sarili ko dahil sa mga katangahang inaasal ko.

“You’re funny. Maybe that’s the reason why he likes you,” sabi ulit ni Miss Eve.

“Ho?” Natigilan ako at talagang napalatak, narinig ko namang tumawa ulit si Miss Eve. Napakamot na lang ako ng ulo ko at nahihiyang nagyuko ng ulo. “P-Pasensya na po sa inaasal ko.”

“You can stop the honorifics kapag ganitong dalawa lang tayo,” nakangiting turan niya. “Dylan and I are like siblings, hindi mo kailangang mahiya sa akin. Natuwa pa nga ako nang sabihin niya sa akin na may nagugustuhan na siyang babae. You don’t know how we pushed that cold jerk to find a girlfriend. Wala kasing ibang ginawa iyon kundi ang mahalin at isubsub ang sarili niya sa trabaho.”

Hindi ko alam kung paano magre-react sa mga sinabi ni Miss Eve, sa totoo lang ay nagulat ako sa mga sinabi niya. Inamin din kaya ni Sir Dylan ang nangyari sa amin kagabi?

Gosh. Parang gusto kong matunaw na lang sa harap niya!