CHAPTER THREE

Kinabukasan ay dali-dali akong bumaba dahil ni isa sa mga gamit ko ay hindi ko na makita sa k’warto. Puro mga gamit na lang ni Anastasia ang naririto na matagal ko ng inalis simula nang lumipat ako rito.

Why Anastasia’s things are here at ni isa sa gamit ko naman ay wala? Just like what the h*ll is going on?

Nang makababa ay dumeretso ‘agad ako sa sala at bumungad sa akin sina mama habang may mga bagahe na kinukuha si Kuya Anton at nilalabas ang mga iyon. Nangunot ang nuo ako sa nakita. Anong meron?

Hindi pa rin nila ako napapansin na lumalapit sakanila.

“Where’s my things? Bakit wala na ang mga gamit ko sa k’warto?” hindi ko itinago ang pagkainis ko.

Lumingon naman silang lahat sa akin. Mrs. Verbo smiled at me. “Good morning, darling. Si Zeij na ang nagasikaso lahat ng gamit mo. Starting today you’re going to live together.”

Umiwas ako ng akmang yayakapin niya ako. Tinignan ko sila isa-isa, si mama ay nakangiti ng matamis sa akin habang si papa ay parang sinasabing sumunod na lang ako sa gusto nilang mangyari.

Karuiq is looking at me with his rugged look again. Ibang-iba na naman siya sa Karuiq na nakita ko kagabi noong nasa k’warto. If the two of us he’s being teaseful. Nakita ko pa ang habangyang paglikot ng mga mata niya sa mukha.

Napaiwas ako ng tingin at bahagyang nahiya sa itsura ko ngayon, hindi ko na naisip na mag hilamos o mag suklay nang makitang wala ang gamit ko sa k’warto. At bakit ba iniisip ko pa ang itusra ko ngayon? Ang gamit ko ang pinag-uusapan dito.

I crossed my arms. “Ayaw ko, ma. Hindi naman magandang magsama kaming dalawa sa iisang bahay.” Pagtututol ko sakanila.

“Why? What’s not good in living together? Ikakasal na rin naman na tayo, living together is a good start.” Tinapunan ko ng masamang tingin si Karuiq dahil sa sinabi niya.

“Anastasia, Zeij is right.” pangsa-sang-ayon naman ni mama sa sinabi ni Zeij na ikinangisi ng siraulong lalaki.

“Pa..” halos mag makaawa na ang boses ko ng tawagin ko si papa. Alam ko naman na mag side pa rin siya sa asawa, pero sana kahit ngayon lang sana naman pumanig ito sa akin.

“This is for your good, Cri— Anastasia.” parang napipilitan pa ito sa sinabi bago ngumiti sa akin.

Umiling ako, “if I said no. No! Hindi ako titira sa bahay ng lalaking ‘yan.”

Tinalikuran ko na lang sila at pumasok sa kusina. Bwisit kailangang malaman ni Dustan ito. Hinding-hindi p’wedeng tumira ako sa bahay ng lalaking ‘yon. Argh! I should call him later and tell about my problem.

Mas pinili ko na alng na mag almusal munang mag-isa. I need to regain my energy, kahit pa ilang segundo lang akong gumaharap sakanila ay halos maubusan na ako ng energiya. Habang nagtitimpla ng gatas ay naramdaman kong may pumasok din sa kusina. Hindi ko nilingon kung sino ‘yon, so, I don’t have any idea who entered.

“Anastasia.” I rolled my eyes when I heard the annoyed voice of my so-called mother.

“What do you need?” I asked as I sipped from the mug of my milk.

Huminto ito sa harap ko at salubong ang dalawang kilay. “Why can’t you just obey us? Ang dali lang ng gagawin mo ngayon. You’re going to live with him! This is for our own sake, Anastasia. We already discussed this with you.” problemadong-problemado ang itsura niya ngayon. Napahilot pa ito sa sintido.

Sumama na naman bigla ang timpla ng mukha ko. “Anong madali roon? Eh, you’re asking me to live with that man. With your daughter’s boyfriend.” Emphasizing the last word, para naman magising sila sa kahibangan nila. Na hindi ako p’wedeng tumira sa bahay ng boyfriend ng anak nila.

Hindi ba sila nahihiya sa pamilya ng lalaki? Na pagkatapos ng anak nila ay ako naman ang ipapareha kay Karuiq?

“You know nothing about their relationship, Anastasia.” Nauubusang pasensyang sabi nito.

At ang pasensya ko ay mauubos na rin.

“Then make me know!” panghahamon ko.

I almost chuckled when I saw her expression soften. What’s with the act? “Don’t be stubborn, anak.” gusto kong masuka ng lumambing bigla ang boses nito.

“I’ll talk to her.” Umikot ang mga mata ko ng marinig ang boses na iyon. Kaya naman pala umamo ang mabangis na hayop, nag pa-pa-impress.

“Huwag mong babastusin si Zeijan. Be good to him, Anastasia. Remember how helpful him to us.” Bulong ni mama na may pagbabanta bago tuluyang lumabas sa kusina.

I closed my eyes tightly and sighed out of frustration. Pero napitlag na lang ako ng yumakap si Zeijan mula sa likod ko, at halos manindig ang balahibo ko ng simulan nitong amoy-amoyin ang buhok.

What the hell is he thinking? Nasisiraan na ba talaga ‘to ng bait? Pa-iba-iba ang mood at ugali, I don’t to live with someone who has this kind of personality. Baka mabaliw lang din ako katulad niya.

“A-Anong ginagawa mo?” tinago ko ang panghihina at kaba ng boses ko. Hinawakan ko ang braso nito para kalasin ang yakap pero mas lalo lang iyong humigpit.

“I’m here to convince you to come with me.” he whispered.

Tumayo ako ng tuwid at mabilis naman akong umiling sa sinabi niya. “Kahit anong gawin mo hindi ako sasama sa’yo.” Desidido kong ani sakaniya na ikinatawa niya nang mahina.

“Don’t you want to escape here?” nangunot ang nuo ko dahil sa sinabi niya. Ang paraan ng pagsasabi niya non ay para bang sinasabi niya na may alam siya—na lahat ay alam niya.

“Come with me and I’ll give you the freedom that you want. I promise you that.” may paninigurado niyang dagdag.

Freedom? That’s what I like, right? Is he really willing to give the freedom that I dream if I choose to obey him? Kapag ba tunira ako kasama siya ay makakamit ko na talaga iyon?

Pero ang pagkagusto sa offer niya ay bigla ring nawala dahil sa sunod niyang sinabi.

“But of course, you’re still forbidden to meet your doctor. That’s against your freedom.” He said with his cold voice.

“And who are you to forbid me to meet my doctor? Kikitain ko ang gusto kong kitain at wala ka na ron.” umikot ako para harapin siya at saka siya tinignan ng mariin.

Tumaas ang sulok ng labi nito at bahagyang inilapit ang mukha sa akin.

Fuck. Why does my heart beat so fast all of a sudden? T*ngina ang lapit ng mukha niya sa akin. I can smell the mint of his breath. This is not right, I’m losing my mind which I shouldn’t.

He chuckled softly at mas lalo pa nitong inilapit ang mukha sa akin at itinagilid iyon sabay ngisi.

“Because you’re mine, Crishiah. And I don’t share what’s mine.” he said with full of athority.

Tumaas ang daliri nito ay masuyong hinaplos ang pisngi ko. “Remember what I told you last night? About the contract.” patuloy pa rin ito sa paghaplos ng pisngi ko gamit ako daliri.

Nilalabanan ko ang pag pikit ng mata dahil sa kiliti at antok na nakukuha ko sa haplos niya. But, speaking of contract, wala akong pake room dahil no one can own me—

Napasinghap na lang ako ng lumapat bigla ang labi niya sa gilid ng labi ko. Hindi ako ‘agad nakagalaw kahit ng humilaw na siya sa akin at nagkaroon ng pagitan sa aming dalawa.

He almost kissed my lips! Damn..

I slowly closed my parted lips.

“I’m... I’m turning down your offer. No one can own me, Karuiq.” I whispered when my senses slowly returned.

“I hate it when someone calls my second name, but, why does my name sound hot when you're the one who’s saying it.” and once again, he smirked.

That’s what I’ve said to him earlier na hindi ko tinatanggap ang offer niya pero eto ako ngayon, nasa loob ng malaking mansion ng gag*.... Ni hindi man lang ako binigyan muna ng oras na mag linis, at halos hindi ko pa naayos ang wig na suot.

May mga kasam-bahay na naglilinis ang napahinto sa ginagawa pagpasok namin sa bahay niya. ‘Agad naman na silang nagsibati sa amin. Habang ako ay ngumiti lang ng tipif sakanila na ngiwi ata ang kinalabasan.

Sumunod ako kay Zeijan hanggang sa ikalawang palapag ng bahay kung saan daw ang magiging kwarto ko. Sana naman hindi kami sa iisang k’wart—.

“You’re going to sleep with me.” nawala ang mga sana ko ng marinig ang boses niya. Huminto ako sa paglalakad kaya naman humarap ito sa akin na nakataas ang mga kilay.

“Do you have a problem with that?” He asked.

Oo, pero umiling na lang ako bilang sagot.

Kailangan kong maging mabait dito para naman hindi mahirap makuha ang gusto ko. And speaking of Dustan, pinagbabawal pa rin niyang makipagkita ako sa kaibigan. As if naman na susundin ko siya. Kailangan kong maging maingat sa pagtakas sakaniya, iyong tipong hindi niya mahahalata na patago na pala akong nakikipag kita sa kaibigan.

Binuksan ni Zeij ang pintong kulay dark blue at saka ako hinila papasok.

I roamed my eyes inside of his room. Combination of dark blue and white ang kulay ng k’warto niya. Minimalist, neat and clean, ang presko tignan ng k’warto niya.

“You can rest now. And, oh... By the way, all of your things are here. Pinapaiwan ni Mrs. Verbo ang iba pero hindi ako pumayag.” Nakahinga naman ako ng maluwag dahil sa sinabi niya.

May puso naman pala ito.

“‘Yung mga art material ko? Nadala rin ba?”

He nodded, “yes. Lahat nga ng gamit mo ay dala natin.”

“Thank—”

Nabitin sa ere ang sasabihin ko ng lumapit ito sa akin at unti-unting inalis ang wig na suot ko. Nang maialis iyon ay saka siya ngumiti.

“Better.” He said as he combed my hair using his finger.

Habang ako, nakatunganga lang sakaniya. What the hell is he doing?

“And now that you are here in my territory, I want you to be yourself, Crishiah. Removed your contact lenses. Act like the real you.” I’m just staring at him when he said those words while caressing my face.

“Show me the real you. The real Crishiah Guzman.” His voice sounds so sweet. He kissed my forehead before walking out of the room.

Leaving me dumbfounded by his action.

Napahinga na lang ako nang malalim ng makabawi sa ginawa at sinabi niya kanina. I started fixing my things kahit na sinabi niyang p’wede ko namang iutos sa iba ang gawin na ‘yin ay hindi ko ginawa. Pagkatapos ayusin ay doon pa lang ako nagkaroon ng oras para makapag linis at ayos ng sarili.

While roaming around the room. I’m seeing something suspicious here, wala rin namang halos gamit. Kung alam ko lang ay sana pala nakinig ako sa mag asawa kapag nag kukwento sila tungkol kay Karuiq. Ang alam ko lang naman ay graduated na siya pero hindi ko alam sa kung anong program at kung anong trabaho niya ngayon.

My forehead creased when I saw something under his pillow. Umupo ako sa kama at kinuha ang nakitang gamit sa ilalim ng unan.

“What is this? A Sketchpad. Artist ba siya at marunong mag drawing?”

Lumingon muna ako sa pinto bago binuksan ang sketchpad. Makapal ito at halos bahay lang or nature ang makikita, pero sa kalagitnaan ng paglipat ko sa mga pages ay napahinto ako sa nag-iibang sketch sa pad.

A girl.... Side view ng babae, hindi malinaw ang pagka-sketch, but she’s still preety malabo lang kaya hindi makikilala ‘agad kung sino iyon, pero isa lang ang nasisigurado ko.

Hindi si Anastasia ang nasa ukit na ‘to. She seems familiar, but who is she?

Natawa na lang ako, “tsk. Nag-iisang babae sa sketchpad na puno ng nature at bahay?” I wonder who’s this girl..