Novels by hyanabi

Iritang-irita ako hanggag sa makauwi na kami.“Sana man lang you inform me na ganoon pala ang ugali ng mommy mo.” Inis na sabi ko kay Karuiq.Agresibo ang pagkakaharap ko sakaniya nang makasapasok kami sa loob ng bahay, wala na ring tao sa sala. Paniguradong nag papahinga na sila.“Don’t tell me ganon din sila kay Anastasia?” Angil ko rito.Napapikit naman ito ng mariin sabay hawa sa sintido. He looks so problematic right now, this is the first time I saw him like this; that he can’t do anything about the situation. Lumapit ito sa akin at hinawakan ang magkabilang siko ko.“At first. Magugustuhan ka rin naman ni mom—”Hindi na nito natuloy pa ang sasabihin nang sumabat ako. I can’t control my mouth and emotions, talagang masasabi at masasabi ko ang gusto kong sabihin ngayon. This is why I hate getting irritated or mad. D*mn your feelings, I’m going to say what’s on my mind. It’s their fault any way why I’m being like this.“Ano nga bang pakielam ko?” Tanong ko sabay layo sakaniya da

“Saan ka galing?” Tanong ni Karuiq habang nag mamaneho, saglit pa siyang sumulyap sa akin. “Hindi ba nasabi sa’yo ni Eula?” Balik tanong na sagot ko sakaniya. Baka mamaya pala ay nasabi na ni Eula at hindi pa mag tugma ang sagot naming dalawa. P’wede niya ring namang sabihin na hindi to catch my actions— kung mag sisinungaling ba ako sakaniya o hindi.“Nope,” bahagya pa siyang umiling.Umayos ako ng upo at pinatong siko ko sa bintana. To play safe ay sinagot ko ang tanong niya, katulad lang din ng dahilan ko kay Eula kanina.“Uuwi na sana ako kasi hindi maganda ang pakiramdam ko. But I heard some students earlier, they are talking about the hidden place or whatever it is. Tago naman kasi ‘yon.” Well, at least I’m telling the truth... Somehow...“Sabi nila maganda raw roon at nakaka-relax kaya sumunod ako. I stayed there hanggang amm.. ma-bored ako.” Dagdag ko pa habang kinakagat-kagat ang pang-ibabang labi.Huminto ang sasakyan ng mag red light. Tinapoktapik nito ang manubela gamit

Kinabukasan ay bumisita ang mag asawang verbo dito sa bahay ni Karuiq kung saan kami tumutuloy. Naka-uniform na ako, pababa na sana para kumain pero naabutan ko silang prenteng nakaupo sa sala.Mabilis na nag iba ang timpla ng mood ko ng makita silang dalawa. Lalo na ang itsura ng babae na iritado. Ano na naman bang ginawa ko? Wala na nga ako sa puder nila kaya alam kong wala na dapat silang ireklamo sa akin. Wala sa sariling napaikot ko ang mga mata. What are they doing here? Hindi pa ako nakakalapit sakanila ng tuluyan ay kita ko na talaga ang iritadong muka niya, kaya naman ng mapansin ako ay tumayo ito at agresibong naglakad papunta sa akin.“Wala akong ginawa na ikagagalit niyo,” ako na ang unang nagsalita at huminto sa paglalakad.Tulog pa si Karuiq ngayon, nasa tabi ko natulog at mukhang mahimbing talaga ang tulog niya. Habang ang mga kaibigan niya ay hindi ko alam. Natulog na rin kasi ako ‘agad kagabi at hindi na lumabas pa.Sana naman ay hindi sila gumawa ng eksena rito. Na

Maaga rin akong nagising dahil may pasok. Kailangan ko humabol sa mga na-missed kong school works and activities. Pag gising ko ay wala na rin si Karuiq, maaga raw siyang pumunta sa trabaho. Of course wala na iyon dahil twelve o'clock na. Hindi na ako nakapasok sa morning classes ko kaya hahabol ako ngayong afternoon.Hindi ko nga rin alam kung natulog man lang ba siya o hindi dahil baka trabaho na kaagad ang inatupag niya kauwi. Maybe I’ll ask him later. “Givel!” ang matinis na boses ni Eula ang bumungad sa akin pagpasok ng room. This girl, hindi mo mahahalata na college student na dahil sa height niya. Nakangiti itong mabilis na naglalakad papalapit sa akin. Wala na akong nagawa nang kumapit ito sa braso ko at hinila papunta sa upuan naminh dalawa na magkatabi.I don’t make friends, maliban kay Dustan ay wala na akong ibang kaibigan at wala na akong balak pa. But this girl, she’s so persistent. Kahit na harap harapan kong sinabing ayaw ko sakaniya, na ayaw ko siyang maging kaibig

I didn’t move. He smiled pero wala ako sa wisyo para suklian iyon. Bahagyang naglikot ang mga mata ko dahil sa ilang. Hindi ko gustong mag iwas ng tingin, I tried to read his mind through his eyes but I can’t do it, hindi man lang niya ako hinayaang gawin iyon. Seryoso lang ang itsura niya habang nakatingin sa akin. Nakatingin lang talaga ako sakaniya kanina nang sabihin niya iyon. Wala ni isang salita ang lumabas sa bibig ko kahit na pilitin ko man, kaya naman siya na ang umiwas ng tingin aa aming dalawa. We didn’t talk after that. Kumain lang siya at pagkatapos ay bumalik na sa trabaho.His words are still repeating in my mind. I just can’t believe what he said. Like, did he really confess his feelings towards me? O baka naman pinagtitripan lang niya ako?I sighed. I frustratedly bumped my forehead on the table. Naiinis ako dahil hindi mawala sa isip ko iyon, I don’t know if I’m hoping that will be true or whatever. I can’t understand myself, kanina pa ‘to. I don’t know why I’m act

Karuiq became more possessive when it comes to me. Like he doesn’t want me to get out of his sight. It’s frustrating! Hindi ko alam kung anong nangyari o may nagawa ba akong mali para maging ganito siya. He acts like a jealous man. Na para bang may aagaw sa akin sakaniya bigla-bigla.He’s literally owning me now, ayaw na niya akong pakawalan at kahit anong kilos ko ay dapat alam niya. It looks like he’s scared because of something that he’s only the one who knows! Naiinis ako sa biglang pagbabago ng ugali niya, he’s not like this before. Yes, maybe he’s being grumpy but I still have my freedom back then.Damn it. Huwag lang talaga niya akong kakausapin. Akala ko ay isang araw lang ganon at lilipas din, but it’s been three days at ganon pa rin ang ugali niya. We didn’t talk that much ‘cause I don’t want to talk to him.“Pupuntahan ko si kuya, ate, sama ka.” mula sa pagmumukmok at napabaling ang tingin ko kay Raquel.Nakita ko pa ang pasimpleng pag ngiwi nito sa akin. Alam ko naman kung