Orange
Matapos naming mamili ay bumyahe na kami patungo sa clinic ni Doktora Marquez para sa aking buwanang check-up. Habang nasa sasakyan ay hindi ko maiwasang mapatingin at mapatitig kay Hue na nakangiting nagmamaneho. Kanina pa akong napapatigil sa mga interaksyon namin, may kung anong mainit na pakiramdam kasi ang lumulukob sa damdamin ko. Siguro ito ay dahil naaantig ako sa lahat ng nagawa at ginagawa ni Hue para sa amin.
I know that he’s just doing this out of obligation. I mean I’m making myself believe that he’s just doing his part of the plan, but sometimes, his eyes tell me that it’s more than that. He’s been successful in hiding it before but lately it slips in the way he looks at me. When he looks at me with his calming soft eyes, I instantly know that he’s being sincere, that he loves what he’s doing.
Noon, kapag napapadikit ang balat niya sa akin ay para akong nag-aapoy dahil sa tawag ng laman. Par
Great We ate peacefully after that one kiss and enjoyed that quiet evening. We both didn’t speak, we just kept on glancing to each other. I don’t think words are needed to explain what we’re feeling, but I know we feel the same. I just know, and he knows. I don’t know what exactly is going on in his head, but I can feel that he knows that I’d stay. I’d stay for the baby and him. And that we’ll be a family. Still, if anyone would ask me, this connection still and will never warrant a wedding. We’re becoming a family, but I still believe that we can’t be tied and trapped in a worldly union. And Hue gets and understands it. Hue looked contented, and I was thankful for that. He didn’t look like someone who will judge me for the way I think. He didn’t look like someone who will trap me into believing what he believes in. He just respects me and the worth I believe I have. I don’t think anyone really understands me when I say that I don’t believe in marria
Tamed I was fidgeting like crazy, biting my lips, and tapping my feet on the tiled floor. Kung hindi siguro ako buntis ay malamang na hindi ‘ko mapipigilan ang magpalakad-lakad dito sa malawak tanggapan ng paliparan. Hindi rin nakakatulong na masyado akong emosyonal kaya hindi ko makontrol ang aking nararamdaman. Kinakabahan ako. Matindi ang kabog ng d****b ko habang naghihintay kay Maliah. Ilang buwan din kaming hindi nagkita at nagkausap. Iniwasan niya ako matapos ang naging insidente kung saan nakipag-ugnayan siya sa aking ina. Kilalang-kilala ko si Maliah, malamang na nakokonsensya siya sa pangunguna sa desisyon ko. Noong umpisa ay sinubok ko siyang kausapin pero napag-alaman ko nalang na tinanggap niya ang dalawang buwang gig sa Singapore kaya hindi na talaga kami nagkaroon ng pagkakataon makapag-usap. Hindi ko na rin siya kinulit pa. Kaya malamang na iniisip niya na galit ako sa kaniya. Wala mang katotohanan ‘yon pero hinayaan ko nalang
Dinner"The wildflower has been tamed!" Maliah announced humorously.Tamed.I want to laugh it off, but it feels like there is some truth to it. And for some reason, I don’t find it amusing. The idea of changing because of a man sounds awful to me; it wasn’t like me at all.“Hey, what are you thinking, huh?” Maliah snapped me out of my reverie.“Nothing.”She looked at me knowingly, like she knew whatever was going on in my mind. “I’m not talking about you, sweetie. No one will be able to tame you. You are like a wildflower, yes, and that is because you grew up without the help of anyone; you raised yourself. And I swear you did great, hon. You are someone who stands up for what she believes in; you know what you want and fights for it. I am proud of you because of that.”She then took my hand as I smiled at her. “Yes, indeed, you are a wildflower, but it do
Broke “Maliah is planning a baby shower.” Aeza said out of the blue. Nakaharap ako sa laptop at nagbabasa ng reports nang pumasok siya sa kwarto namin. Matagal siyang hindi nagsalita na mukhang pinag-iisipan pa kung ano ang sasabihin sa akin. Kaya naman nang magsalita siya ay agad kong binnitawan ang ginagawa. Ibinaba ko ang laptop at ang ilang mga papeles na hawak. She looks bothered though. So, I asked, “What’s wrong?” Problemado siyang tumingin sa akin. “Naka-oo na ako noon pang nakabalik siya. Ilang beses na ‘kong nagdahilan sa kaniya para ma-reschedule, kaso tignan mo naman, kabuwanan ko na. Nangungulit na siya at nauubusan na ako ng palusot. Kakatawag niya lang kanina, sabi niya settled na daw ang lahat. Pupunta na lang daw tayo. But…” “But what?” I probed. “I don’t know what happens on a baby shower. Do you?” nahihiyang sagot niya. I can’t help but chuckled at her innocence. “Come here.” I tapped the spa
GoneHinawi ko ang ilang hibla ng buhok na tumatabing sa kaniyang mukha. May hilam ng luha sa kanyang mga pilikmata na marahan kong pinunasan, mukhang nananaginip siya. Kitang-kita sa mukha niya ang pagod sa panganganak at sa lahat. Maging sa pagtulog ay mababakas ang mga agam-agam niya.Gumalaw siya ng kaonti kaya agad kong hinaplos-haplos ang kaniyang buhok. Nang masigurado kong nakatulog na siyang muli nang mahimbing ay saka ako bumaling kay Maliah.“It’s the first time I saw her crying.” I told Maliah who was holding Kahel in her arms.I was referring to the way Azalea pour her heart out when she saw our baby. Hindi namin siya mapatigil, at maging si Maliah ay walang nagawa kundi ang sabayan siyang umiyak. Iyak ng kasiyahan, iyon ang akala ko sa pagpalahaw niya. Pero nang magsalita siya sa gitna ng kaniyang pagluha, kasabay non na nabasag ang puso ko.“My baby… My Kahel…” sabi niya ng marahan
IslandNagising ako sa mayuming ihip ng hangin na tumatama sa aking balat. Nang imulat ko ang aking mga mata ay maliwanag na paligid ang bumungad sa akin. Masakit sa mata ang sikat ng araw pero sinikap kong aninagin ang hinihigaan ko.Agad na pumasok sa isip ko ang aking anak kaya napabigla ang bangon ko. Ibinaling ko ang tingin sa kama at nakahinga ng maluwag nang makitang natutulog ang sanggol sa aking tabi. Hindi ako pamilyar sa silid na ito. Sigurado akong wala kami sa hospital o sa bahay.Nasaan kami?Ang huli kong natatandaan ay nagising akong wala si Hue. Ayon kay Maliah ay saglit na umuwi ito sa bahay. Natulog akong muli pagkatapos dumede ni Kahel.Inilibot ko ang tingin sa kabuuan ng may kalakihang silid. Gawa sa kahoy ang mukhang may kalumaang pader, ang sahig nito ay ganoon din. Luma na pero halatang alaga sa linis. Walang kahit anong palamuti sa silid at tanging ang kama, lamesang may lamang mga gamit ng bata at malaki
Kahel Iniwas niya ang tingin sa akin at itinuloy ang kaniyang ginagawa. Mula sa lapag ay binuhat niya ang ilang plastik na dala sa lamesa at inilabas ang llahat ng laman noon. Puro pagkain iyon, napakaraming pagkain. “Tama na ang pag-jo-joke, please. You made it sound like you kidnapped us.” Kahit malakas na ang kutob ko ay kinapitan ko pa rin ang pagtitiwala sa kaniya na hindi niya kami sasaktan. After all, we knew each other. He wouldn’t betray me. He wouldn’t betray his brother. “I did.” “W-what?” I stammered. Malutong siyang napatawa nang makita niyang napaatras ako sa gulat. “I’m not gonna hurt you, I promise. I’ll provide everything you’ll need. Someone will come and check you here every month. But you have to stay here.” “W-why?” Hindi ako sinagot ni Aram. “Kapapanganak ko lang. I don’t know how to take care of my child. I can’t stay here…” wala sa sariling bulong ko. Aram looked at me dumbfounde
Paradise“Ma!! Daddy is here, Ma! Daddy! Daddy!”Para akong naalimpungatan. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko at ang init-init ng pakiramdam ko dahil sa narinig. Saglit akong natulala at nang matauhan ay nakapaa akong tumakbo palabas ng bahay.Halos madapa-dapa kong tinungo ang daungan ng bangka nang matanaw na may mga tao doon. Sa pagkakaaninag ko ay isang matipunong lalaki at babae ang nandoon.Hindi kaya… Si Hue at Maliah na ba ‘yon? Natagpuan na ba nila kami?“Ma!!”Binalikan ko ang naiwang si Kahel. Binuhat siya at saka nagpatuloy sa pagsalubong sa kanila. Halos naluluha na ako. Pinipigil ko lamang ang pabagsak na luha dahil ayaw kong makita ako ni Kahel na umiiyak. Simula nang magkamuang siya ay ni minsan ay hindi ako nagpakita ng kahinaan at lungkot sa kaniya. At ngayon ngang malapit na kaming makauwi ay hinding-hindi ko pa rin ipapakita sa kanya ang kalungkutan na dala ng paraisong ito. A