Kahel
Iniwas niya ang tingin sa akin at itinuloy ang kaniyang ginagawa. Mula sa lapag ay binuhat niya ang ilang plastik na dala sa lamesa at inilabas ang llahat ng laman noon. Puro pagkain iyon, napakaraming pagkain.
“Tama na ang pag-jo-joke, please. You made it sound like you kidnapped us.”
Kahit malakas na ang kutob ko ay kinapitan ko pa rin ang pagtitiwala sa kaniya na hindi niya kami sasaktan. After all, we knew each other. He wouldn’t betray me. He wouldn’t betray his brother.
“I did.”
“W-what?” I stammered.
Malutong siyang napatawa nang makita niyang napaatras ako sa gulat.
“I’m not gonna hurt you, I promise. I’ll provide everything you’ll need. Someone will come and check you here every month. But you have to stay here.”
“W-why?” Hindi ako sinagot ni Aram. “Kapapanganak ko lang. I don’t know how to take care of my child. I can’t stay here…” wala sa sariling bulong ko.
Aram looked at me dumbfounde
Hi, fam! So sorry for the long wait.
Paradise“Ma!! Daddy is here, Ma! Daddy! Daddy!”Para akong naalimpungatan. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko at ang init-init ng pakiramdam ko dahil sa narinig. Saglit akong natulala at nang matauhan ay nakapaa akong tumakbo palabas ng bahay.Halos madapa-dapa kong tinungo ang daungan ng bangka nang matanaw na may mga tao doon. Sa pagkakaaninag ko ay isang matipunong lalaki at babae ang nandoon.Hindi kaya… Si Hue at Maliah na ba ‘yon? Natagpuan na ba nila kami?“Ma!!”Binalikan ko ang naiwang si Kahel. Binuhat siya at saka nagpatuloy sa pagsalubong sa kanila. Halos naluluha na ako. Pinipigil ko lamang ang pabagsak na luha dahil ayaw kong makita ako ni Kahel na umiiyak. Simula nang magkamuang siya ay ni minsan ay hindi ako nagpakita ng kahinaan at lungkot sa kaniya. At ngayon ngang malapit na kaming makauwi ay hinding-hindi ko pa rin ipapakita sa kanya ang kalungkutan na dala ng paraisong ito. A
My babyNang makadaong ang bangka ay tinangay ko ang bag ni Doktora at iniwan lamang sa kaniya ang pitaka niyang tanging mga card na lamang ang laman. Maari naman siyang mag-withdraw kaya nilimas ko ang lahat ng cash niya. Kinuha ko rin ang cellphone niya matapos kong ma-unlock iyon gamit ang daliri niya. Hindi ko na nilingon pa ang bangkerong tumatawag sa akin.Agad kong binuksan ang GPS ng cellphone nang makalayo kami para malaman kung anong lugar ito. Maraming tao sa paligid pero hindi ko sinubok na magtanong sa kahit na sino. Natatakot ako na baka mayroong tauhan si Aram dito at ibalik kami sa isla. Mas mabuting solusyunan kong mag-isa kung paano ako uuwi.Bayan ng Tagdan. Iyon ang nakita ko sa isang arkong nalagpasan ko kanina. Mukhang nasa Luzon lang rin kami dahil tagalog din naman ang salita ng mga tao. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad at pagmamasid sa paligid.“Mama, hungry.” Saka ko lamang naisipan na kamustahin ang aking a
DealThat night, my mom stayed with me in my room. We couldn’t fall asleep. She just sat beside me as I lay down in the bed. Mom softly brushed my hair with her hand. It was soothing. I almost forgot about Kahel. Thankfully, Manang Maria is taking care of him for the night.“I knew for sure something bad happened to you. But I’m not forcing you to tell me. Take your time, anak. And when you’re ready, we’ll make sure they get punished.” She promised.I can already taste wrath in her words. But I did not speak. I want to but I don’t know where to start. Besides we don’t exactly have that kind of relationship where I can easily tell her things like these.But the way we cried and hugged earlier comforted me a little. It felt as if I have a mom for the first time in years.And we stayed like that until morning....“Anong balak mo?” tanong niya nang bumangon
EyesWith all of my possessions, my freedom is the one that I am most contented with. It was the only thing I’m grateful for to my parents who left me to fend for myself.I was just a kid when my mom chose her modeling career abroad over me. And it was okay because she still sees me during the holidays, and I still have my father who brings me with him whenever he travels.But one night, he said that he needs to leave. He told me that they want me to learn to be independent, and this is the only way I could learn. He left and came back when he was on the verge of dying.And I believed them. They were just teaching me how to be strong, how to never feel afraid of being alone, how to pursue whatever you dream of. They made me realize that it’s only me who can free myself.But when I grew up, I realized how they also taught me to feel. They taught me about anger, sadness, and loneliness. It’s because I was born but wasn&rsqu
Free“I was waiting the whole day for you to let me in. I promised Kahel that I’ll take you to him. Baka naiinip na siya sa kakaintay. He’s in the mansion. Can you come with me?”Pinaghalong gulat at konsensya ang mababasa sa mukha niya. I think he’s shocked because I’m letting him see our son. And he feels guilty that he basically made Kahel wait.Nauna ako sa kaniyang lumabas ng opisina, pero inintay ko siya sa tapat ng elevator. He pressed the button for the basement parking. Inaasahan ko nang hindi niya ako isasabay sa sasakyan niya kaya sa main lobby ng building ang pinindot ko sa elevator. Ngunit nang bumukas na ang pinto sa ground floor ay pinigilan niya ‘ko.“You’re riding me with me. Baka mawala ka na naman.” Sa malamig na boses ay sinabi niya.Hindi nalang ako umimik at pinanood na sumara ulit ang pinto. Nang marating namin ang basement parking, nagulat ako sa babeng big
HomeWhen he took Kahel, that was when I got to know the taste of prison. I felt trapped with anger and fear of never seeing my son again. So, this is what it feels like to be imprisoned. To not be able to hold the child that made you want to live, to never be able to love the only person you’ve ever loved.This is the opposite of freedom.“You are one cunning woman!” I hid a smirk from him as he closed the door behind us.I sure am. Gusto ko siyang yabangan pero hindi ko na ginawa dahil baka palayasin niya ko. Inilibot ko ang tingin sa malawak na bahay niya. This is different from the house he got three years ago. This one is bigger and got a homey feels. The wall is off white with beautiful gray curtains that covered the high-ceiling windows.The black sofa looks lively with the toys all over it. They must have played all day. There’s I think a 60-inch TV on the wall with a children’s show playing. I can alr
Magkano Ilang minuto rin kami sa ganoong posisyon. Hindi na ‘ko nagulat na siya ang unang kusang kumalas sa yakap na ‘yon. Wala naman siyang sinabi pero tingin ko’y nagpipigil siya ng emosyon. Tila hirap na hirap siya, pumikit siya at minasahe ang ilong. Napahinga ako ng malalim bago humakbang ng isang beses paatras para magkaroon ng distansya sa pagitan naming dalawa. Pinakatitigan ko siya at nang maramdaman niya ang mata ko sa kaniya ay lumaban siya ng titigan sa akin. I lost. “I missed you…” malungkot na saad ko sa isip. Hindi ko magawang bigkasin ng malakas kaya tumalikod na lang ako para tignan ang niluluto niya. Ako na ang tumapos sa nakasalang habang tahimik lang siyang nanonood sa akin. Hindi ko ininda ang paninitig niya kahit pa gustung-gusto ko na siyang yakapin ulit. His intense stare is doing something else in my body. I can feel myself getting lost in the heat. “Curious ka paano ako natuto magluto?” sabi ko habang hinahal
Promise“Write down any amount. Ako na ang magbabayad ng utang sayo. Hindi ka aalis.”Ah, sh!t. My heart’s racing. Kinailangan ko pang huminga ng malalim para makabawi sa linyang iyon. I don’t know if he knows it, but every little thing he does or says, everything blows my mind. He shakes my heart; he makes it stop beating. Na para bang siya ang nagmamay-ari nito kaya kayang-kaya niyang buoin o gibain sa mga simpleng salita.“I, uh, okay… Kung ayaw mo ‘kong umalis, okay...” Napayuko ako. Para akong napaamong tigre, animo’y matapang pero kinikilig naman.But he scoffed at me. “Ayaw ko? Ang ayaw ko ay ang umiyak na naman si Kahel kakahanap sayo.” ‘Yung puso kong hawak niya na kanina, parang bigla niyang binitawan. “Wala akong pakialam kung saan ka pupunta.” Tapos parang inapak-apakan niya pa.“I know.” Pagsubok kong bumawi sa pagkakapahiya. Tinaa