YURA's POV:"Ikaw?" hindi makapaniwala kong usal habang nakatingin kay Zhayn—ang kapatid ng mahal ko.Malungkot s'yang ngumiti sa 'kin dahilan para mag-init ang sulok ng mata ko."Wala akong ideya na aabot ang lahat sa ganito..." Pagpapaliwanag niya sa kabila ng kanyang ngiti.Marahan akong napailing at nanghihinang ibinaba ang nakatutok kong baril."Bakit? Bakit ka sumanib sa kanila?""Point your gun at me, Yura," he reminded instead of answering me."How can I fvcking point the gun at you?!" I shouted with frustration."You know the rules, Yura," mapait niyang sambit. "And you should protect that baby..." Bumaba ang tingin niya sa tiyan ko at pilit na ngumiti.I stiffened in my place."Kill me, Yura Zhynn. End my life," he uttered and gave me a genuine smile.Marahan akong umiling. "Alam mong hindi ko kaya," pumipiyok kong wika."Kayanin mo, Yura, para sa batang nasa sinapupunan mo, para sa kapatid ko at para sa 'yo," aniya.Paulit-ulit akong umiling."Alam kong alam mo na papatayin
Maaga akong nagising at naghanda sa pagpasok kinaumagahan. Hindi maalis-alis ang ngiti sa labi ko habang inaalala ang mga bagay na pinagkasunduan namin kahapon ni Zhynn.Pumayag s'ya."Mom, aalis na po ako!" sigaw ko nang nakababa ako ng hagdanan."Wow. Ngayon ka lang namaalam kuya, ah? Did something masaya happened?" tanong ng kapatid ko na bigla nalang sumulpot mula sa kusina.My lips twitched because of her words. Agad din naman akong napangiti nang naalala kung bakit ako masaya ngayon."Wala. Feeling ko kasi rank 1 ako," nakangising tugon ko sa kanya at saka siya nilapitan upang guluhin ang kanyang buhok.Ayaw kong magsinungaling sa kanya, sa kanila, ngunit para rin ito sa kaligtasan ng lahat.Zakhira rolled her eyes. "Palagi ka namang nangunguna sa klase. Hindi ka pa nasanay." Nagkibit-balikat siya at nanguna sa paglalakad palabas."Sumakay kana sa akin." Pag-anyaya ko nang naabutan ko siya 'tsaka inakbayan."Ang creepy mo, kuya. Hindi kana kaya ng doktor," aniya.I chuckled at h
YURA's POV:"You're here," untag niya mula sa likuran ko.Hindi ko s'ya nilingon. Pinagpatuloy ang pagmamasid sa buong eskwelahan mula sa rooftop ng gusali na kinaroroonan namin. Naramdaman ko ang paglalakad niya hanggang sa mapunta siya sa gilid ko."Ano'ng iniisip mo?" seryosong pang-uusisa n'ya.I let out a deep sigh and looked at him. "I can feel it, Takeo. The war is coming," mahinang anas ko.He stared at me for a short moment and then walked behind my back. Naramdaman ko ang unti-unting pagpulupot ng braso niya sa bewang ko kasabay nang pagdikit ng katawan niya sa 'kin."You're ready for that, right?" maamong tanong niya.Mapait akong ngumiti sa kawalan. "I am..." Isinandal ko ang sarili sa kanya. "But still, umaaasa ako na hindi na aabot ang puntong 'yon," I murmured.Naramdaman ko ang malalim niyang paghinga. Marahan niyang hinaplos ang braso ko na tila ba sa gano'ng paraan ipinaparamdam ang pag-intindi niya sa 'kin.I roamed my eyes around the campus."It was so peaceful back
"Nandito ka na pala," untag ni Zhynn na nakapagpabalik sa katinuan ko."Y-Yeah," utal na wika ko at alanganing naglakad patungo sa kanila.Inosenteng nakatingin ang anak ko sa akin habang pinagpapawisan naman ako nang malagkit sa kaba na maitutok niya sa akin ang baril. Hindi nakaligtas sa aking paningin ang nakakalokong ngisi ni Hirro sa tabi."Namumutla ka 'ata?" Usisa ni Zhynn, hindi ko mabakas kung nag-aalala ba siya o nanunuya.Imbes na sagutin siya ay naglakad nalang ako papunta sa kanyang tabi."Hindi ko inaasahan na sa ganitong paraan mo ipakikilala ang anak ko," sarkastikong bulong ko at pinagmasdan ang pagpapatuloy ni Zakiah sa pagpunas ng hawak niya."What?" Maang na tanong niya. "Akala ko ba ay gusto mong makilala ang anak mo?" Dagdag niya."Are you fooling me, Zhynn?" Angil ko.She chuckled and stroke my face gently. "Masyado ka namang nerbyoso. Ngayon ka lang ba nakakita ng baril?""Matagal na akong sanay sa baril, Zhynn. Maski sa mga gulo ay sanay na rin ako. Pero ang a
Ika-anim na araw na buhat no'ng kumprontahin ako ni Zhynn, anim na araw na rin niya akong hindi pinapansin sa kabila nang pangungulit ko."Ayos ka lang, dude?" usisa ni Gavier sa tabi ko.Malumbay akong tumango at pinagmasdan ang likuran ni Zhynn."Mukha kang na-basted sa itsura mo," nakangiwing saad niya.Agad ko siyang sinamaan ng tingin. "Pinagsasabi mo?" asik ko.He chuckled and bent sideward to tapped my shoulder. "Okay lang 'yan, dude. Hindi ka nag-iisa," aniya.I shrugged his hand over my shoulder."Gago, huwag mo akong igaya sa 'yo na mahina sa lovelife," salubong na kilay kong wika."Aray! Foul 'yon. Pinatatawa lang naman kita." Ngumuso siya at umarteng natamaan sa dibdib."Back off, Gavier. Doon ka mangulit sa chick mo," asik ko.Lalo pang nanulos ang nguso niya at tumunghay sa direksyon ni Prexia na ngayon ay busy sa pakikipag-usap sa isa naming kaklase na lalaki. Napabuntong hininga ako nang nakita ko ang kalungkutan sa mga mata niya."Why don't you try talking to her agai
"Are you ready?" Hirro asked mockingly when I came into their mansion."Do I have to do this? She can even protect me," I said lazily."Fvck!" bulaslas ko nang nakatanggap ako nang malakas na batok mula sa kanya."You fvcking as*hole. Buhay mo 'yan tapos iaasa mo sa kapatid ko? Pumasok kana sa loob at magbanat ng buto," asik niya at naunang pumasok sa mansyon.Nakangiti kong tinanaw ang kanyang likod at napailing. "It was a joke," I murmured and went inside.Sinundan ko siya sa paglalakad hanggang sa pasukin namin ang isang silid. Naabutan namin doon ang dalawang pigura na naglalaban gamit ang mga espada, kapwa may takip ang mukha. Gano'n pa man ay alam kong si Zhynn ang isa roon sapagkat pamilyar ako sa hubog ng katawan niya.Puros pag-atake ang ginagawa ni Zhynn habang panay salag naman ang kalaban. Ang bawat pagdiit ng kanilang sandata ay gumagawa nang matinis na tunog sa loob ng silid. Bakas ang katalasan sa mga espada na gamit nila base palang sa pangingislap ng talim nito. Marii
TAKEO's POVDamn it!Bakit ba puros bihasa ang mga nakikilala kong babae? Tanging kapatid ko lang 'ata at si Mommy ang mga babae na mapapakisamahan ko nang kampante."Fvck!" Hindi ko naiwasang mapamura nang malakas niyang hampasin ang kaliwa kong balikat gamit ang hawakan ng espada nang sumugod ako sa kanya.I saw her smirked. "What now, Takeo? Hanggang gan'yan mo nalang ba kayang protektahan ang sarili mo?" Pangmamaliit niya habang tamad na nakatukod ang kanyang siko sa espadang hawak.Tiim bagang akong nagngitngit ng ngipin sa inis. Tumingin ako sa hawak kong espada, aaminin ko na hindi ako sanay rito. Hindi ko ito pinagkaabalahang pag-aralan noong nasa Japan ako. Tanging chako at martial arts ang inensayo ko noon.Natigilan naman ako at unti-unting napangiti nang pumasok ang isang ideya sa utak ko.Bakit ba ngayon ko lang naisip iyon?Masyado akong natuon sa hawak kong armas. Kung paano ito iaatake at idedepensa, nawala sa isip ko ang aking pagkilos.Umangat ang kanang kilay ni Pre
"Kanina ka pa nakatitig d'yan," tawag pansin sa 'kin ni Hirro.Nandito ako ngayon sa salas at nakatitig sa espadang ginamit ko kanina sa ensayo. Ang mag-ina ko ay kasalukuyang nasa silid nila at namamahinga. Hindi ko na rin nakita pa si Prexia marahil ay umalis na siya kanina.I let out a deep sigh and looked at him sternly. "Blade of death," I said simply.Tila hindi naman siya nagulat sa 'king sinabi. Isang munting ismid ang pinakawalan niya habang prenteng nakatayo sa harapan ko."What do you want to know?" he asked lazily and walked to the one seater sofa. Umupo siya ro'n at tumitig sa 'kin, hinihintay ang mga salitang lalabas sa bibig ko."Bakit parang napakabigat ng titulo ng espadang ito?" usisa ko.Ngumiti siya kahit pa isa iyong ngiti na walang laman na emosyon. "It's been a year since it happened," he spoke and leaned against his seat.Tumitig siya sa kisame na tila ba pinanunuod niya ro'n ang kanyang tinutukoy. "Isang taon na mula nang na-kidnap si Zakiah ng isang sindikato