"Hi! This is from Loeisal Malmdan Company. Is this Miss Jothea Alvandra?"
I was left with no words. Napatingin pa akong muli sa phone ko para kumpirmahing may kausap nga ako. Pinunasan ko ang pisngi ko tsaka ko inayos ang sarili. "Speaking."
"Great! I am inviting you tomorrow for a job interview for the position of marketing associate as you are one of the applicants who have good credentials. May I know if you can make it at nine in the morning?"
"Y-yes, Sir. I will be there."
Habol ko ang hininga ko habang nakatingin sa sariling repleksyon. Kung kanina ay umiiyak ako dahil sa miserable kong buhay, ngayon ay nakangiti ako na parang baliw. Muli ay umiyak na naman ako, pero sa ibang kadahilanan na—makakatapak n
"It is doing what is right even without someone looking at you," simpleng sagot ko habang pinipigilan ang pagluha. Mabilis ang tibok ng puso ko at pilit na pinakakalma ang sarili, kahit na naaalala ko si Ismael. Napalingon ako kay Mr. Roize na ngayo'y nakatingin pala sa akin nang madiin. Tila ba sinusuri ang itsura ko. I tried to act straight and normal, like nothing was bugging my mind. I need to concentrate. I am in a job interview, and I don't want to fail this. This company is my dream, I should be serious. "Miss Alvandra, come with me," wika ni Sir Martin. Ngayon ko lang napansin na tapos na pala ang interview dahil wala na ang iba pang applicants. Ibig sabihin, ako lang ang nakapasa? How did it happen? Akala ko, mas nakakaangat sa akin ang mga kasama ko? "This is the second part of the screening. You may start your written exam in that room. I'm giving you thirty minutes to finish that test. After you pa
Pahiga na ako sa couch nang biglang tumunog ang laptop ko. It is a reminder. Medyo napaluha ako nang makita kong birthday ko na pala bukas. April 9. Ni hindi ko man lang naalala. Masyado akong naging abala sa paghahanap ng trabaho at pagreresolba sa mga problema ko, kaya hindi ko namalayan. I am turning twenty-one tomorrow, and still, nothing is happening in my boring life. Ni hindi man lang ako makainom o makapanigarilyo dahil wala na akong extra money para doon.I heaved a sigh as I lay down on the couch. I guess, just like the usual days, my birthday will also pass like nothing happened.Pumikit ako at maya-maya lang ay naramdaman kong tumabi sa akin si Mael. He's purring like comforting me. How I wish someone would sing for me on my birthday.Tuluyan na akong nakatulog.*****"We're all merely passing throughDoing what we can do for a lifetime
Binuksan ko ang regalo at tumambad sa akin ang magandang modelo ng isang cellphone. Alam niya bang sira na ang sa akin, kaya niya ako binigyan ng ganito? Paano niya nalaman? Narito lang ba siya sa paligid? Bakit hindi siya nagpapakita? Pinarurusahan niya ba ako?"Ismael naman, eh," bulong ko na para bang nawala na sa akin ang lahat ng pagdududa. Para bang nakalimutan ko na lahat ng ginawa niya sa akin at naiwan na lang ay ang katotohanang mahal ko pa rin siya sa kabila ng lahat. Kaunting ganito ay mapapabalik niya ako, magagawang mapaasa. Umiikot na naman ang mundo ko sa kaniya. Dahil sa ginawa niya, nagkaroon na naman ako ng lakas. Pakiramdam ko kahit nasa malayo siya at wala rito ay hindi siya nawawala.Bakit ka ganito, Ismael? What do you really want this time?Pinunasan ko ang mga luha ko kahit na patuloy pa rin sila sa pagpatak. Nilagay ko ang sim card ko sa bagong phone at sinubukang tawagan si Ismael, pero katulad ng da
"Fuck it, Thea. I don't know what else to believe in now. Kasi kung ako ang magmamahal, I want him to be with me always. Why would he choose to leave you and leave you here? I don't want to say this, but all I can say is that he's making you confused, Thea. Hindi ko rin maintindihan kung bakit niya ginagawa ito sa 'yo."I bit my lip. I can see now how stupid I can become in just a blink of an eye. Tangang-tanga talaga ako pagdating sa lalaking iyon. Hindi ko na rin alam kung anong paniniwalaan ko."How about your application to LMC? Did you get accepted?" pag-iiba niya ng usapan, na nagpapasalamat ako na ginawa niya, dahil kung hindi malulunod na naman ako sa kakaisip tungkol kay Ismael."No, Sav, I don't think I did. They told me, they'll just call me.""I see," saad niya. "Wait, I have been wanting to tell you this. I have an acquaintance who has a small perfume company where you can ap
"Jothea?"Napatunghay ako sa tumawag sa akin. Nasa unahan ko siya at katulad ko'y naghihintay sa pila. "Jothea!" pagkumpirma niya nang magtagpo ang aming mga mata."Atacia, ikaw pala! Anong ginagawa mo rito?" tanong ko nang mamukhaan ko siya. Siya ang classroom president namin.Ngumiti siya sa akin. "Lumipat na ako rito. Mas malapit kasi ang Marcus University kung dito ako titira. Doon na ako nagtatrabaho ngayon bilang isang part-time instructor," kuwento niya na siyang nagpahanga sa akin. Nakakatuwa namang marinig na isang buwan palang ang nakakalipas nang maka-graduate kami ay nakahanap na kaagad siya ng trabaho. Ang maganda pa ay doon pa sa Alma Mater namin. "Ikaw? Kumusta ka? Kumusta kayo ni Prof?"Nawala ang ngiti ko nang marinig ko ang tanong niya. "Ha? Ah..." Hindi ako agad nakasagot pagkat wala rin naman akong ideya kung kumusta kami ni Ismael. Kumusta nga ba kami? May kami pa ba? Akala ko ay makakatakas na ako sa pag-iisip tungkol sa kaniya, hindi pa pala."Nakita ko siya nit
Hinawakan niya ang kamay ko. "Professor Mondalla visited Dean Dator a few weeks ago, and I accidentally heard their conversation. He was summoned there to explain everything. Jothea, what he said was a lie. He never used you. Instead, he protected you. Dahil kung aaminin niya ang tungkol sa inyo, ano na lang ang iispin ng marami tungkol sa 'yo? Baka hindi ka rin maka-graduate."Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Hindi ako nakapagsalita. Ito ba talaga ang katotohanan sa likod ng pagsisinungaling sa akin ni Ismael? Bakit hindi siya nagpapakita sa akin? Kung may paliwanag naman siya, bakit hinahayaan niya pa rin akong mag-isa."Dean Dator was asking him to be back in teaching, but Professor Mondalla turned it down. He said he'd get married soon, so it would be impossible for him to be back."
"Tsk. Who in her right mind would sleep on the grass?" rinig kong sambit ng isang lalaki. I tried to open my eyes, but I couldn't. I really feel sleepy. Maybe this is because of the champagne I bottomed up.Bigla kong naramdaman ang mainit at magaspang na kamay na dumampi sa katawan ko. Napaungol pa ako dahil doon. Binuhat niya ako. "I was supposed to surprise you today by coming here, but look at yourself; you're drunk. You didn't even wait for me to celebrate your birthday. You threw the cake and chugged all the champagne."Tunog ng smart door lock ang kasunod na narinig ko. Pagkatapos ay naramdaman ko na lang na ibinaba ako sa malambot na higaan.I heard him sigh. "You selfish woman. How are you gonna live without me? Are you gonna be like this forever?"
I slowly opened my eyes, and what welcomed me was a heavy headache. Napasandal ako sa headboard at napahawak sa ulo ko, pero natigilan ako nang may makita ako sa kamay ko—necktie. My heart begins to pump like crazy.What is this? Why is this in my hand?Lumingon ako sa tabi ko, pero katulad ng dati ay wala siya. Wala si Ismael, pero ang necktie niya ay narito, pati na ang amoy ng pabango niya ay naiwan sa akin. Ilang beses akong umiling habang nadidismaya. Nakakapit ako sa ulo ko, habang pilit na inaalala ang nangyari kahapon. Ang alam ko, naroon ako sa garden at umiinom, paano ako napunta rito sa kwarto ko?"Look at me. Look at me, Jothea. I am here."Napapikit ako. Narito ba talaga si Ismael kahapon? Bakit wala siya rito ngayon? Wala ba tal