MATAGAL na umiral ang katahimikan sa pagitan nilang apat. Nanatiling nasa tuhod ang tingin niya. Hindi niya gusto na makasalubong ng tingin isa man sa mga ito.Gusto na niyang umalis pero hindi niya magawa dahil hindi pa niya nakukuha ang mga anak niya. Ang sabi ni Leo ay makikita niya ang mga bata rito, pero bakit wala ang mga anak niya rito? Nagsinungaling ba sa kanya si Leo dahil may plano na naman ang mga ito?Totoo kaya ang hinala ni Amara na baka nga isa 'tong bitag para sa kanya? Bahagya siyang pumikit para ipanalangin na sana ay hindi iyon totoo."Totoo ang sinabi ko, Regina. Gusto ka lang namin makausap." Si Leo ang unang bumasag ng katahimikan. "Gusto namin humingi ng tawad sa lahat ng nagawa namin sa 'yo." Hindi siya kumibo. Nanatiling nakatuon ang mga mata niya sa tuhod niya."Gusto namin na itama ang mali namin. Gusto ka namin ligawan sa maayos na paraan. Ipaparamdam namin sayo kung gaano ka namin kamahal ng sa gayo'n ay mahalin mo rin kami." Dagdag pa ni Leo.Nag angat s
KATULAD ng ginawa niya kahapon ay hinanap niya ang bag niya sa mga kwarto na hindi niya pa nabubuksan. Iniwan niya ang mga binata sa baba at nagmamadaling umakyat pero hindi niya parin nakita.Dumako ang tingin niya sa kwarto ng mga ito. Hindi kaya nasa kwarto ng mga 'to ang gamit niya?Napalunok siya. Kung maaari ay hindi niya gustong pumasok alin man sa kwarto ng tatlo. Pero kung 'yon ang paraan para makuha niya ang cellphone niya ay gagawin niya. Iyon nalang kasi ang tanging paraan para makatakas siya sa mga ito, ang makuha ang cellphone upang ipaalam kay Amara kung nasaan siya.Huminto siya sa tapat ng kwarto ni Piero. Akmang bubuksan na niya 'yon ng makarinig ng malakas na yabag. Nagmamadali siyang tumakbo para bumalik sa kwarto niya.Kinakabahan na pumasok siya sa kwarto niya at katulad ng lagi niyang ginagawa ay ni-lock niya 'yon. Wala siyang tiwala sa mga 'to. Baka mamaya magulat nalang siya na katabi na niya ang isa sa mga ito, o kaya naman ang lahat ng mga ito.Minsan hindi
PANAY ang iyak niya ng ihiga siya ng mga ito sa kama. Puno ng pagnanasa ang mga mata ng binata habang naglalakbay sa hubàd niyang katawan. Wala siyang nagawa ng iposas ni Draken ang dalawa niyang kamay sa headboard ng kama.Malakas na napamura si Leo ng ibuka nito ang hita niya at makita ang gitnang bahagi ng katawan niya."Tumigil ka!" Malakas niyang tili ng halikan ni Leo ang hiyas niya. Imbis na tumigil ay tinawanan lang siya nito at saka tuluyan ng sumubsob sa pagkàbàbaè niya. "Tama na! Tama na please—ahh!" Napahiyaw siya sa sakit ng kagatin ng madiin ni Piero ang dibdib niya. Maging si Draken ay gano'n din ang ginawa sa isa niyang dibdib.Naluha siya sa pagkagat ng dalawa sa dibdib niya. Napakasakit no'n na para bang gigil na gigil ang mga ito sa katawan niya. Gusto niyang manampal pero hindi niya magawa. Sa tuwing gagalaw siya ay humihigpit ang posas na nasa kamay niya. Hindi niya magawang sipain si Leo dahil malakas ang kamay nito na pumipigil sa nakabukàkà niyang hita."Damn.
NANGINGINIG ang buo niyang katawan sa sakit. Ang buong katawan niya ay halos mapuno ng pasa, ang gitnang bahagi ng hita niya ay namamaga, maging ang butàs sa likuran niya ay masakit din.Umiiyak na niyakap niya ang sarili. Lahat ng masamang karanasan na pilit niyang kinalimutan ay bumalik lahat sa isang iglap lang. Ang lahat ng masamang ginawa sa kanya ng tatlong binata ay naulit lang. Napahagulhol siya ng sumubsob siya sa sahig ng magpilit siyang tumayo. Hindi niya magawang ihakbang ang mga binti niya dahil sa sobrang panghihina at panginginig ng katawan niya."Diyos ko...." Patuloy siya sa pag iyak. Totoo nga ang sinabi ni Draken na hindi siya palalakarin ng mga ito.Gustong gusto niyang pumasok ng banyo para linisin ang sariling katawan dahil sa sobrang panlalagkit ng katawan niya pero kahit ang gumapang ay hindi rin niya magawa dahil sa sobrang panghihina. Patuloy lang siya pag iyak at hindi niya alintana ang kahubaran, napakasakit isipin na ang akala niya na payapa na buhay na m
NAPANGITI siya ng sumalubong sa kanya ang malamig na hangin. Isang taon na rin ang nakalipas bago siya nagpasya na bumalik rito. Katulad ng una na makarating siya rito ay namamangha pa rin siya dahil sa magandang tanawin."Regina!" Halos magkandarapa si Wilma habang mabilis na tumatakbo papalapit sa kanya. Parang baka na umatungal 'to ng makayakap sa kanya. Pati siya ay napaiyak ng makita kung pa'no ito umiiyak. Batid niya na sobra ang pag aalala nito ng mawala siya."Ang tagal mong nawala. Akala nga namin, hindi ka na namin makikita." Pati si Joseph ay naluluha narin sa isang gilid."P-Pasensya na kayo kung... hindi agad ako nakabalik..."Humiwalay sa kanya si Wilma. Bakas ang luha sa mata na ngumiti ito sa kanya. "Ang importante nakabalik ka—" Nanlaki ang mga mata nito at napanganga ng makita ang tatlong kambal sa likuran niya. "Hala, pinaliit 'yong tatlong devil?" Natawa nalang siya sa reaksyon ni Wilma."Hindi po kami devil." Nakaingos na sabi ni Lennox."Joke lang mga pogi, kayo
NATIGIL sa paglalakad ang labindalawang taong gulang na si Draken ng makita ang batang babae na takot na takot na nakatingin sa isang tipaklong."Lolo!" Malakas na tawag ng batang babae sa lolo nito.Napakaputi ng balat ng batang babae na para bang hindi nasisinagan ng araw, makinis din ang kutis nito na walang pilat kahit isa. Ang dulo ng itim at mahaba nitong buhok ay kulot. Nang magawi ang tingin nito sa kanya ay nakita niya ang maganda nitong mga mata. Ang ilong nito ay maliit na matangos, tapos napakapula pa ng labi na kakulay ng isang pulang mansanas.Napahawak siya sa dibdib dahil ang lakas ng kabog no'n.Nakaramdam siya ng panghihinayang ng tumalikod na ito sa papunta sa isang babae na sa tingin niya ay siyang ina nito."Mom, di'ba kilala mo 'yong matandang lalaki do'n sa kabila? 'Yong maraming tanim na bulaklak?" Agad na tanong ni Draken sa mommy niya pagka-uwi."Si tatay Donato ba? Bakit mo naitanong?" May pagtataka sa mukha nito habang nakatingin sa kanya."I saw a girl ther
MASAYA ang lahat ng mga tao sa paligid. May nakangiti, may nag-iiyakan, may natutuwa. Lahat ng tao ay masaya para sa nag-iisang dibdib na si Regina at Bernard. Maliban sa isang lalaki na nakatayo mula sa malayo. Nadudurog ang puso niya habang nakatingin sa babaeng mahal niya na ikinakasal sa iba. Ang babae na matagal na niya na hindi nakitang ngumiti ngayon ay masayang nakangiti habang nakatingin sa iba. Tumulo ang luha niya. Kung sana ay minahal niya ito ng tama, baka hindi mangyayari ang lahat ng 'to. Kung hindi siya naduwag no'n na umamin sa dalaga at hindi dinaan sa dahas ang lahat ay baka siya ang kasama nito ngayon. Tuluyan na siyang napahagulhol, hindi niya alintana ang tingin ng iilang dumaraan sa pwesto niya. Gusto niyang hablutin si Regina sa lalaking kinaiinggitan niya ngayon para ibalik sa bisig niya, makasama niya at mayakap at para mabuo ang pamilya nila pero hindi pwede. Nagising na siya sa katotohanan na hindi siya nito magagawang mahalin ng wakasan nito ang saril
ANG STORY NA ITO AY SUPER RATED SPG‼️ MAY MGA SCENE NA HINDI PWEDE SA MGA MASESELAN‼️ READ AT YOUR RISK!!! SOBRANG HALAY AT MALASWA! WALANG FILTERED ANG MGA SALITA! UNEDITED! Ito ay kwento ng OBSESSION at KABALIWAN na pagmamahal! Halata naman dahil sa title nito✅ Please leave ‼️ baka hindi ninyo kayanin ang maselang salita at scenes! [Regina] "HAPPY BIRTHDAY, REGINA!" Malakas na bati ng mga kaibigan niya. Pakiramdam niya ay parang mababasag na ang eardrum niya sa lakas ng pagbati ng mga 'to. Malaking ngiti ang pinakawalan niya bago hipan ang nakasinding kandila sa cake na binili pa ng mga kaibigan niya. 'MAG-ASAWA KANA, REGINA' Ito ang nakasulat sa cake. Sarap pag uuntigin, kala mo naman sila may mga asawa na. Gusto niyang matawa sa mga ito, dahil hindi lang naman siya ang wala pang asawa sa kanilang magkakaibigan, maging ang mga ito ay wala pa rin. "Thank you, guys!" Masayang sambit niya. "Mag asawa na rin kayo hindi 'yong ako nalang palagi ang napagdidiskitahan nyo." "Oo