NANUBIG ANG gilid ng nga mata ni Amanda. Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman ngayon habang bunubuhos sa alaala niya ang mga sakit na ipinadama sa kaniya ni Theo.Lalo na sa kaniyang study... ang sotwasyong iyon ang mas nagparealize kay Amanda na hindi siya kayang mahalin ni Theo. Nasaktan siya ng husto dahil doon dahil para bang itinapon na ni Theo ang natitirang respeto nito para sa kaniya noong mga panahong iyon.Tahimik lang sila pareho. Humigpit naman ang hawak ni Theo sa manibela dahil pansin niya ang katahimikan sa pagitan nila kaya naisip niyang pagaanin kahit papaano ang atmosphere at magbukas na lang ng usapan."Uhh... nitong mga nakaraang araw, parang hinahanap ka ni Shishi," ani Theo na may maliit na ngiti sa labi. "Ayaw mo ba siyang makita?"Wala pa ring emosyon sa mga mata ni Amanda at mas lalong umiwas ng tingin. "Magdrive ka na lang, Theo..." pag iwas niya sa usapan.Nawala ang maliit na ngiti sa labi ni Theo at kinalma ang sarili. Umiwas na lang siya ng tingin kay
MAS LALONG SUMAMA ang tingin na ipinukol ni Theo kay Jaxon. Kung nakakamatay lang ang tingin, malamang ay kanina pa ito nakabulagta sa malamig na sahig. "Bawiin mo 'yang sinabi mong gago ka!" sigaw ni Theo. "Nasasabi mo lang 'yan dahil abot langit ang inggit mo sa 'kin!"Isang pagak na tawa ang pinakawalan ni Jaxon at napailing pa. "Inggit sa 'yo? Nagpapatawa ka ba, Theo? Oo, alam kong hindi kita mahihigitan pagdating sa galing mo sa pagmanage ng negosyo. Iyon dahil ay sakim at wala kang puso! Aanhin ko pa ang success ng isang business kung wala naman akong manners? 'Wag na lang! Isaksak mo 'yan sa baga mo!""Gago ka!" Hindi na napigilan pa ni Theo ang sarili. Marahil dahil sobrang lasing na rin, kwinelyuhan niya si Jaxon habang nanlilisik pa rin ang tingin nito."Bakit? Galit ka kasi totoo? Proud na proud ka sa nakamit mong tagumpay sa project mong kumita ng malaking pera pero ang tanong, masaya ka ba? Halatang kinakain ka ng lungkot, Theo! Halatang miserable ka ngayon at nagpapakal
ANG BILIS DUMAAN ng panahon. Sa isang iglap, dumaan na ang panibagong taon. New Year's eve. Masaya ang mga tao dahil sa pagpasok ng bagong taon. Marami mang hindi magandang nangyari noong nakaraang taon, madami naman utong naibigay na aral. Masaya ang pamilya ni Amanda. Madami silang handa. Pinangunahan ni Sylvia ang paghahanda ng mga pagkain sa hapag. Aligaga ito at halatang excited sa okasyon. Sinulyapan nito si Amanda."Ano, Amanda? Natawagan mo na ba si Loreign? Papuntahin mo na siya agad dito!" sabi nito.Kaagad tumango si Amanda. "Opo, natawagan ko na siya.""Dapat lang! Naku, ang batang iyon talaga. Wala siyang kasamang magcecelebrate ng bagong taon kaya mas mabuting pumunta na lang siya rito. Hindi naman na siya iba sa atin!"Ngumiti lang si Amanda. Natutuwa siya sa reaksyon ni Sylvia. Aligagang aligaga kasi ito at tila hindi na mapakali. At sa totoo lang, naaappreciate niya ang pag alala nito sa matalik niyang kaibigang si Loreign. Pamilya na rin ang turing nila rito.Mayam
TUMAGAL ANG usapan tungkol sa business na naisip ni Amanda. Parang sasabog ang puso noya sa tuwa dahil sa suporta na natatanggap niya sa pamilya niya pati na rin sa matalik na kaibigan. Kahit na medyo kinakabahan siya sa naisip, kahot papaano ay nagkaroon siya ng kompyansa na makakaya niya ang naisip na business.Ilang sandali lang ang lumipas ay naputol ang usapan nang makarinig sila ng tahol ng aso mula sa labas. Kumunot ang kanilang noo. Kaninong aso naman iyon? Ang buong akala nila Amanda ay baka sa kapitbahay lang iyon pero hindi tumitigil ang tahol na para bang nasa harap ng bahay nila."Teka nga, kaninong aso ba iyon?" tanong ni Sylvia at siya na mismo ang naunang tumayo para tingnan iyon sa labas.Nakasunod lamang si Amanda kay Sylvia at kyuryuso rin sa aso. Nang buksan ang pintuan ay bumungad ang pamilyar na asong si Shishi sa kanila na siyang ikinamangha ni Amanda. Ipinadala ni Theo ang aso?Hindi na sigurado si Amanda. Natagpuan na lang niya ang sariling marahang binuhat s
MATAPOS ANG TAGPONG iyon, tila ba mas lumaki lalo ang mundo nila Theo at Amanda. Hindi na sila gaanong nagkikita pa. Para bang mismong tadhana na ang gumagawa ng paraan para hindi sila magkita pa.Sa isang event, si Amanda ang mismo ang naghost at nag organize. Okay na sana, eh. Malaya niyang nakakagalaw sa lugar nang walang inaalala. Inimbita pa niya si Mrs. Madriaga na tuwang tuwa na nakita siya sa event pero sa isang French restaurant, nagkrus bigla ang landas nila ni Theo."It's good to see you talaga here, hija!" ani Mrs. Madriaga na siyang nakatawag ulit sa pansin ni Amanda."Salamat po sa pagdalo," sagot ni Amanda at pinilit ngumiti nang malawak kahit parang nauwing kimi iyon.Nawala siya bigla sa sarili nang sandaling makita niya si Theo sa mismong loob ng restaurant. Pero hindi ito mag isa. May kasama itong babae. Hindi niya mawari kung bakit magkasama ang dalawa. Kung tungkol sa business ba o may iba pang dahilan.Pero base sa paraan ng pag uusap ng dalawa, mukhang hindi bus
"OKAY 'YANG plano mo kung gano'n. Mah pwede rin akong mairecommend sa iyong pwesto kung gusto mo. Pwede mong ioccupy 'yung first floor ng building. Maganda ang location doon kaya makakatulong iyon para sa sales mo," suhestyon pa ni Mrs. Madriaga kay Amanda tungkol pa rin sa business na naisip niyang itayo.Tumango si Amanda. "Salamat po. 'Wag po kayong mag alala. Ichechek ko po iyan," aniya. Pinilit niyang ngumiti kahit pa trinatraydor siya ng sariling isip at ibinabalik siya sa tagpo kanina. Pero kahit ganoon, pinilit pa rin niyang magmukhang hindi naaapektuhan sa harap ni Mrs. Madriaga dahil nakakahiya naman dito at mukhang invested siya sa business na naisip niya."Uhh... excuse lang po. Magbabathroom lang ako saglit," paalam ni Amanda makalipas ang ilang minuto.Kaagad namang tumango si Mrs. Madriaga. "Sige, sige! No problem," mabilis na sagot ng ginang kaya tumayo na agad si Amanda.Mabuti na lang dahil nang papunta siya sa banyo ay hindi na nagkrus ang landas ni Theo. Ginawa na
NAHALATA NI Mrs. Madriaga ang pag iiba ng mood ni Amanda nang makabalik ito. Gustuhin mang magtanong ng ginang kung bakit may nag iba kay Amanda, pinigilan na lang niya ang sarili dahil halata namang walang planong mag open up si Amanda. Napagdesisyonan na lang ni Mrs. Madriaga na idivert ang usapan at binigyan ng imbitasyon si Amanda."Oo nga pala, gusto kitang iinvite dito. Punta ka, ah? Makakatulong 'yan sa iyo lalo na at magtatayo ka ng business. Ipapakilala kita sa mga ibang tao doon para masimulan mo na ang mag build ng koneksyon sa kanila," ani Mrs. Madriaga.Kaagad tumango si Amanda. "Sige po. Salamat pala dito," sabi ni Amanda.Umiling si Mrs. Madriaga. "Wala iyon! Sige, aasahan kita diyan, ah?" paniniguradong tanong pa nito."Oo naman po."Napangiti na lang si Mrs. Madriaga. Nag usap pa sila ng mga ilang minuto. Hanggang sa nagkahiwalay na rin sila. Nang lumalim na ang gabi ay umuwi na rin si Amanda. Habang naglalakad papauwi ay hindi niya maiwasang mapaisip. Talaga namang
DAHIL GABI NA, nahirapan nang pumara ng taxi si Amanda. Kanina pa siya nakatayo sa gilid ng kalsada malapit sa clinic pero wala na talagang masyadong sasakyan. Napabuntong hininga na lang siya bago mapukaw ng paningin niya ang pamilyar na itim na kotseng biglang tumigil sa harapan niya.Hindi na niya kailangang pag isipan pa kung sino ang may ari no'n. Walang iba kundi si Theo. Hindi naman dapat papansinin ni Amanda si Theo pero bumaba si Theo mula sa kotse at talagang pinagbuksan si Amanda."Pumasok ka na. Hatid na kita," sabi ni Theo kay Amanda.Kaagad umiling si Amanda. "Hindi na kailangan. At tsaka hindi magandang tingnan lalo pa at kadidivorce lang natin."Kumunot ang noo ni Theo. "Masyado kang nag iisip ng kung anu ano. Hindi ko ito ginagawa para sa iyo, okay? Para kay Shishi... malamig na at lumalalim na ang gabi kaya mas makakabuting makauwi kayo agad," rason naman ni Theo. "At tsaka bakit ka ba nag aalala diyan? Kung iniisip mong may gagawin ako sa iyong hindi mo magugustuhan
ANG SABI nila, kapag nanganak ang isang ina, sa bingit na ng kamatayan ang buhay nila. Hindi madali. Matagal ang sakit na pagdaraanan nito, hindi lang sa pagbubuntis, panganganak, kundi pati na rin sa pag aalaga ng bata. Mabigat na tungkulin pero napaka fulfilling.Iyon ang nararamdaman ni Amanda ngayon nang marinig na niya ang unang pag iyak ng baby niya. Ang sakit ng buong katawan niya ay napawi bigla nang marinig ang baby niya. Akala niya... hindi na nito kakayanin. Pero may awa ang Diyos! Talagang safe niyang nailabas ang unang baby nila ni Theo.Gustong gusto niyang hawakan at buhatin ang baby niya. Pero sobrang nanghihina ang katawan niya ngayon na natagpuan na lang niya ang sariling pumipikit at tila ba naririnig ang boses ng Papa niya sa isipan.'Andito na ako, Amanda. Masaya ka ba?'Iyan ang tanong ng ama ni Amanda. Pero nakafafrustrate para sa kaniya dahil hindi niya magawang sagutin ito at ang tanging nagawa niya ay ang tahimik na pagluha. Gustong gusto niyang abutin ang Pa
"HINDI AKO PAPAYAG! Bawiin mo ang sinabi mo!"Napabaling sila sa bagong dating na may nagbabagang tingin. Mabilis ang mga naging nangyari. Sa isang iglap, mabilis na lumapit si Loreign kay Therese na halatang gulat na gulat pa rin at pinadapo ang kamay nito sa pisngi niya."W-What the..." Hindi makapaniwala si Therese sa nangyari. Masyadong malakas ang loob ni Loreign na sampalin na lang siya ng ganito! Wala itong karapatan!"Ulitin mo pa ang sinabi mo sa doktor at makikita mo ang hinahanap mo!" singhal pa ni Loreign kay Therese na parang hindi pa nagsisink in sa utak niya ang nangyari. Masama ang ipinukol niyang tingin kay Loreign, pilit na itinatago ang bahagyang takot na naramdaman niya sa loob loob niya."Anong karapatan mo para gawin ito sa akin?!" pasigaw niyang sabi kay Loreign."Wala akong pakialam sa pinagsasabi mo! Ang gusto ko lang, 'wag kang magkakamaling sabihin ang balak mo sa doktor na mas iligtas ang bata dahil talagang magkakamatayan na tayo dito!""At sino ka para ma
MASAYA ANG lahat dahil sa special holiday. Nagkakatuwaan dahil sa iba't ibang mga gimik ng mga tao para magdiwang sa importanteng araw.Pero walang nakakaalam na naghihirap si Amanda...Ang ama niya... Ang kuya niya...Tapos ito naman... ang baby niya na maaaring mawala sa kaniya dahil sa dugong lumabas mula sa kaniyang gitna ng mga hita! Hindi niya kakayanin!Sa isang iglap, pumasok bigla ang mga sinabi ni Theo sa kaniya. Na gusto nitong kada umuwi siya sa trabaho ay may sasalubong sa kaniyang bata at yayakapin siya ng mahigpit. Doon palang ay mapapawi na ang pagod nito sa maghapong trabo.Pero... paano kung hindi na mangyari iyon? Paano kung hindi na mabibigyan si Amanda ng pagkakataon na makasama ang baby niya?Masakit ang buong katawan ni Amanda. Halos hindi na siya makahinga dahil sa halo halong pakiramdam. Pinagpapawisan na rin siya ng malamig. Pero hindi siya susuko! Hindi pwedeng wala siyang gawin!Kahit hindi na siya... basta mailigtas lang ang anak niya ay ayos na siya.Pin
SINUBUKANG LUMAPIT ni Amanda kay Theo at muling nakiusap. "P-Please naman, Theo! Makinig ka sa 'kin! Kailangan ko ang tulong mo! Tumawag si Atty. Hernaez tungkol sa kaso--"Hindi na makumpleto pa ni Amanda ang dapat na sasabihin dahil bahagya siyang itinulak ni Theo. Kumunot ang noo nito. "Hindi ka ba nakakaintindi, Amanda? Ang sabi ko, pag usapan na lang natin ang tungkol diyan pagbalik ko! Hindi ko rin naman maasikaso iyan ngayon!""P-Pero, ang kapatid ko! Ikaw lang ang makakatulong sa kaniya! Baka mas lalong humaba ang panahon na pagkakakulong niya. Kung malaman ito ni Papa, h-hindi niya kakayanin! Please, maawa ka naman! Gagawin ko ang lahat! K-Kung gusto mong hindi na kita kailanman ididvorce, s-sige! Sige, gagawin ko! Basta tulungan mo lang kami!" sabi pa ni Amanda bago abutin ang kamay ni Theo at hinawakan iyon habang nagmamakaawa ang tingin na ipinukol niya dito.Napatingin si Theo sa kamay niyang hawak ni Amanda at napaigting na lang ng panga. "Ganito na lang ba talaga, Amand
BASA ANG MGA matang nagising si Amanda mula sa magandang panaginip na iyon. Natulala pa siya ng ilang minuto bago siya tuluyang napabangon nang katukin siya ng isa sa mga kasambahay at may inabot na telepono."Ma'am, may tawag ka po," ani ng kasambahay.Tumango si Amanda at tinanggap ang telepono. Nang sagutin niya iyon ay napakunot lang ang noo niya. Paano ba naman kasi ay medyo choppy ang nagsasalita at hindi maintindihan ang sinasabi nito. Dumagdag pa ang malakas na pagbuhos ng ulan bigla kaya hindi na gaanong napagtuonan ng pansin ni Amanda ang tawag. Namatay na lang ang tawag na hindi man lang alam ni Amanda kung para saan ang tawag.Napatingin siya sa labas ng bintana kung saan malakas ang buhos ng ulan. Sinamahan pa iyon ng panaka nakang pagkulog at kidlat."Grabe na talaga ang pagbabago ng klima ngayon! Summer na summer pero umuulan! May kasama pang kulog at kidlat! Ayos lang po ba kayo, Ma'am? Hindi naman kayo takot?" may pag aalalang tanong ng kasambahay kay Amanda.Mabilis
ISANG LINGGO lang naman ang inabot ng business trip ni Theo sa abroad. Bumalik din siya agad. Ang kaso nga lang sa pagbabalik niya, walang nagbago sa pagitan nila ni Amanda. Naging malamig pa rin sila sa isa't isa.Nafrufrustrate na si Theo sa totoo lang. Pero mukhang wala pa rin talagang plano si Amanda na bawiin lahat ng mga desisyon nito. Sa sitwasyon nilang iyon, hindi maiwasan ni Loreign ang mas maguilty lalo. Inopen up niya iyon nang magkita sila ni Amanda sa isang coffee shop."Ayos pa ba kayo ni Theo?" tanong ni Loreign sa malungkot na tono.Umangat ang magkabilang gilid ng labi ni Amanda at tumango. "Oo naman. Bakit mo naman naitanong iyan?" balik tanong nito.Hindi nakasagot agad si Loreign. Dahil hindi naman siya tanga para hindi mahalata na peke ang ngiting namuo sa labi ni Amanda, eh. Hindi umabot ang ngiting iyon sa kaniyang mga mata. Bakas ang tila ba kapaguran sa ekspresyon nito."Hindi mo naman kailangang magpanggap sa harapan ko, eh. Kasalanan ko 'to! Okay ka na, eh
NAGING TULIRO si Theo sa mga sumunod na araw. Pakiramdam niya ay nakalutang siya at hindi pa rin makapaniwala sa nangyari. Hindi niya matanggap na wala na ang Lola niya. Kailanman ay hindi ito pumasok sa isipan niya. Pero... kahit anong pikit niya sa mga mata, nakikita niya ang tila ba natutulog lang na lola niya sa isipan... pero wala ng buhay.Bumagsak ang timbang niya sa nagdaang araw. Inasikaso niya ang ilang mga papeles ng lola niya at ang lamay nito. Kinailangan niyang pakiharapan ang mga bisitang pumupunta. Pagod na pagod ang katawan ni Theo pero kailangan niya iyon para makatulog siya agad. Ang kaso nga lang, hindi na siya nakakain ng maayos dahil masyado na niyang pinagkabusyhan lahat. Dumagsa ulit ang mga bisita, kabilang na doon si Harold na hindi rin inexpect ni Theo. Pero dahil sa dami ng mga iniisip, hindi na niya gaanong pinagtuonan ng pansin iyon. Saka na lang niya naalala nang kinausap siya ng ina niya."Bakit mo hinayaang bumisita ang bastardong iyon dito? Theo nama
INALO NI THEO ang lola. Hinawakan nito ang kamay at pinakalma dahil sa paulit ulit na pagbanggit nito sa ama niyang nang iwan sa kaniya. Hindi naman maiwasan ni Amanda ang mapaluha habang pinagmamasdan silang dalawa. Naupo na lang siya sa kabilang gilid ng matanda at hinawakan din ang isang kamay nito nang kumalma na rin ito."Pwede ko bang hawakan ang apo ko?" tanong ng matanda sabay tingin sa umbok sa tiyan ni Amanda.Mabilis na tumango si Amanda na may maliit na ngiti sa labi. "Oo naman po."Ngumiti rin ang matanda at hinaplos ang tiyan ni Amanda. Mas lalong kumalma ito at hindi na rin mahigpit ang hawak nito sa kamay nito kanina."Babae po ang magiging apo ninyo," pagkukwento ni Amanda."Gano'n ba? Naku, paniguradong magiging cute siya!" natatawang saad ng matanda at medyo napahalakhak pa. "Anong ipapangalan niyo sa kaniya? May naisip na ba kayo?""Uhh... gusto sana namin siyang pangalanan ng Alex. Naisipan namin iyon noon ni Theo nang hindi pa namin alam ang gender para pwede ka
MALALIM NA ANG gabi nang makauwi si Theo sa mansion nilang pamilya. Umuulan ng mga panahon na iyon kaya sinalubong siya ng isa sa mga katiwala sa bahay para payungan siya.Pagod siya ulit ng araw na iyon. Naghalo halo na dahil bukod sa trabaho, hindi na rin gumaganda ang sitwasyon ng lola niya. Hindi siya makapagconcentrate sa kaisipan na baka... ayaw isipin ni Theo ang mga negatibong bagay na pilit umuukilkil sa utak niya.At isa pa, nabobother din si Theo dahil tinatawag siya sa ibang pangalan ng lola niya. Tinatawag siya sa pangalan ng ama niyang matagal ng hindi nagpapakita. Napakuyom si Theo dahil do'n. Hindi niya maiwasang magalit dahil sa kabila ng pang iiwan sa kanila ng ama niya, ito pa rin ang hinahanap ng lola niya, kahit dala pa iyon ng katandaan niya o sa dinaramdam.Pagkapasok sa loob ay agad na hinanap ng paningin niya si Amanda. Sinalubong din siya ng isa sa mga kasambahay."Good evening po, Ser. Si Ma'am Amanda po ba ang hanap niyo?" tanong nito."Oo. Nasaan siya?""N