East State University 2013
Theo POVI don’t have plan to go home early dahil sigurado sermon aabutin ko kay Maymay kapag nakita ang mukha ko may pasa. Namamaga pa rin ang gilid ng labi ko natamaan ng suntok ni Ryan kanina dahil ‘di ko inaasahan na susugurin ako ng gago sa labas ng university. Ang tulad niya ay hindi kayang makipagbasagan ng ulo sa loob ng university sa takot na masipa, kaya inabangan na lang ako sa labas.
I smacked his head during the basketball tryout, I was upset sa kayabangan nilang magkakaibigan kaya ginawa ko ‘yon. I don’t care if they kicked me out dahil may ibang sports pa naman ako puwedeng salihan. Pinagbigyan ko lamang si Jena sa request nitong pumasok ako as varsity player sa basketball. I love Taekwondo or Judo dahil doon ako mas magaling at bihasa, nagsimula ang pagkahilig ko sa iba’t ibang uri ng Martial Arts since I was 8.
Going back to Ryan, he planned that ambush outside the university. Hindi lang sa basketball ang pinagpuputok ng butsi niya kun’di dahil na rin sa ‘di matanggap na mas pinili ako ni Jena over him.
‘That poor little mutt.’
Jena is not my type but she’s good in bed. Here I am now sa maliit na bar ni Leah, my other girlfriend. Better to stay here for a while with some free beers.
“Hey, Theo Basagulero!”
Annoying jerk, that’s Gerson the son of a bitch.
“What’s up Gerson? Still looking for trouble?” I asked with a smirked.
Gerson raised his two hands as a sign that he came for peace. He knows well that I can give him a fight anywhere and any time. Gerson is the son of Cong. Abuente, he wants to hire me to be his bodyguard but Maymay refused because I was still underage and she wanted me to finish my studies and acquire a better career.
“Where are your bodyguards?” I asked.
“I left them somewhere, alam mo na. Ayaw ko na para ba may aso na sunod nang sunod sa ‘kin.”“What brought you here? The exclusive bar for rich people are just few steps away.”
Gerson chuckled.
“Hindi ka pa rin nagbabago. Wala ba kami karapatan mga mayayaman na makihalubilo sa katulad niyo dukha?”
Parang nagpantig ang tainga ko sa mga binitawang salita ni Gerson kaya nakuyom ko na lang ang aking kamao. Alam ko nasa tabi-tabi lang mga tauhan nito at nakakalat, ayaw ko magkaroon ulit ng gulo sa bar ni Leah tulad ng nangyari nang nakaraang araw.
“You should ask a poor person like me if we want to be with a rich person like you.” Sabay tayo mula sa kinauupuan ko upang lapitan si Gerson at amuyin ang mamahaling shirt nito at saka kinati ang ilong ko. “I feel like allergic.”
Hindi ko na hinintay pa magsalita ito at humakbang na ako papalayo bago ko pa siya masapak.
“Theo Basagulero! My offer still open just in case you change your mind,” pahabol na lang na sabi ni Gerson.
While walking somewhere I just looked at my Swatch X Omega wrist watch and it was exactly 10pm. I'm sure Maymay is worried with me, but I smiled as I looked at my watch because it was the last gift she gave me before everything was ruined. A year ago, Maymay cosmetic business declared bankruptcy and we moved in a squatter area.
Masyado nagtiwala si Maymay sa isa niyang tauhan na kaniya ring naging karelasyon kaya ang ending, niloko siya nito. Kung nalaman ko lamang ng maaga na may relasyon ang dalawa ay nakagawa ako ng paraan upang masira ang kanilang relasyon, ‘cause I’ve seen that jerk many times dating different women. Wala sa akong kamalay-malay na nilalandi rin niya si Mamay.
‘May araw din sa ‘kin ang lalaki ‘yon.’
I made promise to myself na babawian ko ang taong nanloko at nagpaiyak kay Maymay. But wait, mukha sinuswerte. Ang lalaki hinahanap ko na nanloko kay Maymay nasa may ‘di kalayuan at nakikipaglampungan, there you are Royce Aguilar. Kasama ang isang babaeng may edad na at halatang mayaman, marahil ay isa sa mga biktima nito na papaasahin sa isang pagmamahal at iiwan din matapos makuha ang kayamanan nito.
I followed them. Kukuha ako ng tiyempo para gantihan ang lalaki na mukhang namumuhay ng may layaw mula sa perang nakulimbat sa kumpanya ni Maymay. ‘Di ko man mabawi ang pera ninakaw niya pero sapat na ang madurog ang pagmumukha ng animal. Dumeretso ito sa likod ng parking lot ng isang exclusive bar kasama ang babae habang naglalampungan. Talaga nga naman buhay mayaman ang loko. I spot his sport car na niregalo ni Maymay sa kaniya at mabilis na ‘ko naglakad upang sunggaban sana siya.
But suddenly a noise stopped me. I looked around and saw a helpless man near a luxuries car na pinagtutulungan bugbugin ng tatlong lalaki. I’m a bit confused if I help the man or grab my revenge.
‘Damn it!’
I guess my conscience pushed me to help him. Nagmadali ako lumapit sa kanila and I immediately kicked the chest of the guy who holding the right hand of the man. Nagulat silang lahat sa pagsulpot ko dahil hindi nila inaasahang makikisali sa gulo, mabilis ko pinatikim ng mga suntok sa panga ang isa sa kanila na may mahabang buhok. I have heavy punch kahit may kapayatan pa ang katawan ko, mabuti ang ganito upang maging maliksi at ayaw ko rin na tumaba. But to my surprised ang pangtatlo sa kanila na halos kasing tangkad ko ay sinunggaban ako sa likod upang sakalin gamit ang kanang braso. Nahihirapan ako makahinga ngunit walang balak na lubayan ng suntok ang lalaking may mahabang buhok habang hawak ang collar nito, hanggang sa mawalan siya ng malay at saka ko lamang binitawan na humandusay sa sahig.
Now I’m trying to tapped hard the arm of the man na sumasakal sa akin ngunit lalo nitong hinigpitan hanggang sa maramdaman ko ang biglang panghihina nito at lumuwag ang brasong sumasakal sa akin. Sinamantala ko ang pagkakataon na maalis ang braso niya at bigla na lamang siyang bumulagta. Then I saw the man that I’m trying to help na may hawak na stainless trash bin na ginamit sa paghampas sa lalaking sumasakal sa akin.
Habol ang hininga ko na hawak ang leeg, pinagmasdan ang tinulungan na lalaki na napasandal sa isang itim na sasakyan at binitiwan ang hawak na trash bin. Sa ‘di kalayuan naman ay nakahandusay na rin ang lalaking sinipa ko kanina ng makalapit sa kanila, marahil na gulpi na siya ni rich boy. Sa aking isipan ay rich boy ang tawag ko sa lalaking tinulungan dahil mukha namang mayaman ito.
“Ayos ka lang?” I asked the man who is confirmed drunk as I smelled the liquor from his breath nang lapitan ko ito.
“Foreigner nagtatagalog.” He smirked.
Hindi na nakakagulat na lagi ako mapagkamalang foreigner dahil sa asul na mga mata at blonde na buhok.Suddenly some men came to assist him, marahil mga tauhan niya mga ‘to.
“Tumulong lang ako.” Sabay atras papalayo.
“No, no. Come here,” wika ni rich boy.
Ngayon ko lang naaninag ng maayos ang mukha nito. May hitsura siya at tulad ko na marahil hindi purong Pinoy. Sa palagay ko ay mula siya sa isang kilalang pamilya dahil may mga bodyguard ito.
“What is your name?” he asked.
“Theo.”
Dinukot ng lalaki ang wallet sa kaniyang bulsa at naglabas ng pera.
“Here, take this.” Sabay abot sa ‘kin.
“No. I don’t need money.” Pagtanggi ko.
“Then, what do you need?”“Nothing. Hindi naman kailangan may kapalit kapag tumulong ka.”
The man chuckled and took a small card from his wallet.
“Okay. Just in case you need something in return, call me.”
He handed me the card while one of his men called someone from phone and then, they leave the place like nothing happened. The area is too quiet and I remembered Royce, nawala ang chance ko makapaghiganti sa taong ‘yon.
I decided to leave the place too. Iniwan ko ang tatlong tulog na lalaki gumawa ng gulo kanina.
2013Hestia Hanggang ngayon ‘di pa rin ako masanay-sanay sa mabilis na pagbabago ng buhay namin ni papa. Heto ako ngayon nakatayo malapit sa gate ng isang exclusive school at sampung minutong naghihintay kay papa. Karamihan ng mga nag-aaral sa school na ‘to ay may kaya o nakakaangat sa buhay. Hatid-sundo ng mga magulang o may sariling driver kaya naman hindi ako mag-isa sa waiting shade.Maya-maya ay may humintong magarang sasakyan sa labas ng school gate. Laki gulat ko nang bumaba si papa. Tinginan kay papa ang mga kasama kong naghihintay, na lalo nakapagparandam sa ‘kin ng kaba. Halos araw-araw ay paiba-iba ng sasakyang dala si papa sa pagsundo sa ‘kin. Hindi kami mayaman at driver lang si papa ng isang mayamang pamilya. Alam ko na pinag-uusapan kami ng mga magulang at guro sa school na ito. Hindi ako manhid upang hindi maramdaman ‘yon.Hindi ko na hinintay na makapasok sa gate si papa at kaagad ko siyang sinalubong sabay halik sa kaniyang pisngi, “Tara na, pa.”“Ang napakaganda ko
Squatter Area 2013Theo “Theo gising!!!”Napabalikwas ako sa ‘king pagkakahiga dahil sa malakas na boses ni Maymay.“It’s Saturday!” masungit kong tugon.“Yes, I know. Tanghali na po senyorito at nakahilata ka pa,” nakapamaywang na wika ni Maymay. “Hindi na tayo mayaman at wala ng katulong na maglalaba ng mga damit, kaya tumayo ka na para tulungan ako.”“Fine!” naiinis ko sabi.Ganito lagi every weekend after magkape ay nagpapatulong si Maymay sa mga labahan. Ayaw ko ang paglalaba at nakakabawas ng pagkalalaki para sa ‘kin. Kaya pagsasampay lang ang ginagawa ko tulong kay Maymay.“Aray!” Napasigaw ako sa gulat. Ang lakas ng palo ni Maymay sa puwetan ko habang nagsasampay. “Ano ba problema mo at namamalo ka?” tanong ko habang himas ang puwet. Basag trip talaga ‘to kahit kailan, napapaindak lang naman ako sa tugtugin pinapatugtog ng kapitbahay.“Nagsasampay ka lang kumekembot ka pa. Look around!” tugon ni Maymay at itinuro ang grupo ng mga baklang pinamumunuan ni Betchay.Nakatambay si
Theo“Huwag ka mag-alala at walang iba tao rito kun’di tayo lang,” malambing na tugon ni Chona.Wala ng tanong-tanong pa at sinunggaban ko na siya ng yakap at halik. Hiniga ko na lang si Chona sa sahig at parehong naghubad ng mga saplot sa katawan.Nakailang rounds din kami at para ba ‘di nauubusan ng kalibugan ang babaeng ‘to na gumigiling pa rin sa ibabaw ko. Pinagbigyan ko pa rin siya hanggang sa siya na mismo ang magkusang umayaw. Alam ko matagal ng may pagnanasa sa akin si Chona. Nagmadali na ako magbihis dahil magtatakip silim na at marahil pauwi na rin si Kagawad.“Honey! Nandito na ‘ko.”Boses ni kagawad ang narinig ko at sabay pa kami napatingin ni Chona sa pagbukas ng pintuan. Ngunit, mukhang mas nagulat pa si Kagawad kaysa sa ‘min ni Chona.“Balasubas ka Theo! Pati ako tinalo mo, mga hayop!!!” galit na galit na wika ni Kagawad at bumunot kaagad ng baril.Ngunit mas mabilis ang pagkilos ko. Bago pa maitutok ni Kagawad ang baril sa ‘kin ay nakalapit na ‘ko sa kaniya upang itu
TheoIt was already nighttime when I reached home, and I wondered why there were so many people inside. Nakakapanibago dahil hindi kami mahilig sa mga bisita o mag-imbita ng mga kapitbahay lalo na kung ganito karami. Napansin nila ako at hindi maipinta ang kanilang mga mukha habang nakatitig sa ‘kin. I don’t like the feeling that something is wrong. Nagmadali ako sa paglalakad papasok sa dampa at laki paglulumo ko sa bumungad sa ‘kin.I can’t believe this is really happening. Nakahiga sa Maymay sa papag na halatang wala ng buhay dahil sa sobrang putla ng kaniyang labi at nagkukulay talong niya balat. Napaluhod ako sa tabi ng papag at niyakap ang malamig ng katawan ni Maymay na nakabalot sa puting kumot.I'm still stunned and can't come up with anything. Maymay is everything to me; she has been a mother and a sister to me since I left my biological family. I looked around and saw Ramon seated at the side of a little table, shocked and sweating profusely.Lumapit ako kay Ramon at maraha
Squatter Area 2015TheoAfter two days, I returned to the squatter area, promising to do everything to become wealthy. I also pledged in front of Maymay and Ramon's graves that I would return for them and relocate their bodies to a better burial grounds.It was late and there were only a few people around. Kailangan ko mag-ingat dahil maaaring mahuli ako ni Kagawad o ng mga galamay niyang tanod. Kaya pasilip-silip muna ako mula sa gilid ng isang barung-barong. Nang bigla may tumapik sa kaliwang balikat ko.“Hoy! Theo Basagulero!!!”“Oh shit,” I muttered. I grabbed his shirt and was on the verge of punching him in the face.“A-ako ‘to, si Nitoy,” utal na pagpapakilala nito. Mababakas sa kaniyang mukha ang takot na dapuan ng kamao ko ang kaniyang mukha.“Pasensiya na, nagulat lang,” paumanhin ko sabi at binitawan ang kaniyang damit.“Kanina pa kita napapansin. Sino ba ang sinisilip mo?” tanong ni Nitoy.“Si Kagawad at ang mga tauhan niya, baka makita nila ako,” sagot ko.“Wala na si Kag
Manila Area 2015TheoI just told Nitoy to leave because I could feel pain in my body. Nitoy divided the money into two while we were walking down the street, and I couldn't believe our reward was just 3000 pesos. Halos buwis buhay ang ginawa ko pakikipaglaban at pakiramdam ko ay nabali pa ang ilong.“Ang liit naman ng premyo. Nabugbog na nga ako at nagkapasa tapos ito lang mapapala,” pagrereklamo ko.“Huwag ka ng mareklamo dahil wala ka pang pangalan at nag-uumpisa pa lang,” tugon ni Nitoy.“Bakit fifty-fifty pagkakahati?” tanong ko.“Ako ang manager mo at ako gumagapang para makipag-usap sa mga tao. Kailangan din natin maglagay, diskarte ba?” pagyayabang na sagot ni Nitoy sabay akbay sa ‘kin. “Saan ka nga pala magpapalipas ng gabi?” bigla nitong tanong.Kanina ko pa ‘yan iniisip dahil hindi puwedeng sa kanila ako makitulog dahil sampu ang kapatid nito at siksikan sa kanilang barung-barong.“May naisip na ‘ko tutuluyan,” sagot ko sabay kuha ng knapsack na pinabitbit sa kaniya kanina
After Three DaysTheoI assumed Nitoy was looking for me, so I went to his place but I didn't see him. I attempted to return to the last location we visited. Tama nga ako, ditokami nagkasalubong at dala niya ang knapsack ko.“Saan ka ba galing?” pag-aalalang tanong nito.“Kila Betchay,” sagot ko na nakatingin sa knapsack. “Bakit nasa ‘yo ang bag ko?”“Iniabot ni Leah nang mapadaan ako kanina sa bar niya at nagsabi ibigay ko sa ‘yo. Pati na rin pala ang relong ito,” tugon ni Nitoy sabay abot ng mga gamit.“Paano napunta kay Leah ang relong ‘to?”“Sabi niya naiwan mo ‘yan sa bar matagal na at ang bag naiwan din noong isang gabi. ‘Yon lang ang sinabi saka nagmamadaling umalis,” sagot ni Nitoy.Hindi ako makapaniwala na kay Leah pala ang Swatch X Omega ko matagal nang hinahanap. Marahil ay nadugtungan pa ang buhay ni Maymay kung noon pa naibalik sa ‘kin.“Kalimutan mo na si Leah dahil ikakasal na siya. Ang mabuti pa ay isipin mo na lang ang mga susunod mo laban,” wika ni Nitoy.Mali si Ni
Three Months LaterHestiaMay kalaliman ang gabi at kinailangan ko bumili ng sanitary napkin sa convenient store na bukas magdamag dahil naubusan ako sa bahay. Sarado na rin ang mga katabing tindahan kaya napalayo ako ng kaunti.Hawak-hawak ang supot na may lulang sanitary napkin nang mapadaan ako sa isang madilim na kalsada. Hindi ko dinaanan ito kanina ngunit dito ko na binalak magdaan dahil sa may mga nag-iinuman sa isang kanto. May kalamigan din ang hangin na marahil dala ng paparating na bagyo at sa ‘di inaasahan ay biglang may humablot ng dala ko supot sabay takbo.“Magnanakaw!!!”Hinabol ko ang magnanakaw at halos mapatid ang hininga dahil sa bilis ng pagtakbo. Malapit ko ng maabutan ang magnanakaw ng mapatingin ito sa ‘kin. Bigla na lang natumba ito dahil tumama sa kung sino man, kaya nabitawan na rin ang ninakaw na supot.“What the fuck!” hiyaw ng lalaki nabangga ng magnanakaw at mukhang lasing ito. Huminto na rin ako sa paghabol dahil nagulat sa boses nito at ‘di alam kung l
Hestia Metro Manila“Sigurado ka na ba talaga sa desisyon mo?” tanong ni Lucy.Kakatapos ko lamang na ayusin ang mga gamit sa tatlong may kalakihang bag, “Oo, ito na lang nakikita ko paraan para makatulong kay Tita Cess.”Tinulungan ako ni Lucy na ibaba ang mga dalang gamit at pagdating sa sala ay may kumatok sa pintuan.“Sino ‘yan?” tanong ni Lucy na lumapit sa pinto.“Ako ‘to, si Cess!” boses ni Tita Cess ang narinig namin.Binuksan kaagad ni Lucy ang pintuan upang makapasok si tita, “Sobrang aga niyo naman Tita Cess, madalang araw pa lang.”“Sinadya ko talaga na maaga makapunta rito dahil nag-aalala ako na hindi madatnan si Hestia,” tugon ni tita.“Maupo po kayo, tita. Tama lang naman ang oras ng pagpunta niyo at huwag niyo ng pansinin si Lucy,” wika ko. Nais ko talagang makasama si Tita Cess bago sumama kay Mr. Batobalani.Nag-usap kami ni tita tungkol sa perang kakailanganin ni Cara upang maituloy na ang kanyang operasyon at gamutan. Nang makuha ang detalya ng bank account ni ti
Theo Metro ManilaDahil walang magawa sa hapon kaya nagpasya ako mag-swimming. Tumalon ako sa swimming pool upang lumangoy papunta sa kabila at pabalik. Nang pag-ahon ko ay nasa harapan ko na si Samara at hindi maipinta ang mukha, “What?”“You need to see this,” tugon nito na hawak ang isang envelope.Lumapit ako sa sunlounger upang kunin ang tuwalya at ibinalot sa aking baywang bago muling harapin ito, “What is that?”Iniabot sa akin ni Samara ang envelope at binuksan ito. Laking gulat na lamang nang mabasa ang unang pahina ng papel na nakapaloob dito.“Kahit ako ay nagulat,” wika ni Samara sabay upo sa kabilang sunlounger, “Sino nga ba ang mag-aakalang siya ang nag-iisang anak ni Raul.”Sa pagbanggit ni Samara sa pangalan ni Raul ay muling nabuhay ang galit sa aking puso. Alam ko matagal ng patay ang lalaki at ako mismo ang kumitil sa buhay nito. Naupo ako kasabay ng paglukot sa papel at envelope, napapikit ang mga mata dahil hindi makapaniwala sa nalaman.“Anong balak mo ngayon? W
TheoMetro Manila “Theo?!” gulat na salubong sa aking ni Betchay. Hindi nito inasahan na magkikita kami muli.“Ako nga,” nakangiti ko tugon sabay abot ng kaniyang mga kamay.Mangiyak-iyak itong pinagpipisil ang aking mga palad dahil sa magkakahalong emosyong nararamdaman, “Akala ko ay hindi na tayo magkikita.”“Hindi puwedeng mangyari ‘yon. Si Nitoy nga pala?”“Mamayang hapon pa darating ‘yon dahil inutusan ko siya magtungo sa supplier upang kunin ang mga orders ko pampaganda,” nakangiting wika ni Betchay, “Halika sa opisina ko at para makapagkuwentuhan tayo ng masinsinan.”Hawak ni Betchay ang kaliwang kamay ko at hinayaan siyang dalhin ako sa sinabing lugar.“Stay outside,” utos ko kay Felix.“Puwede naman siyang pumasok sa opisina,” wika ni Betchay.“Ayos lang siya maghintay sa labas,” tugon ko at isinara ang pintuan ng opisina ni Betchay. “Umaasenso ka, ang laki ng salon na ito.”“Jusko! Kung alam mo lang,” sambit ni Betchay na itinirik pa ang mga mata, “Maupo ka nga muna.”Naupo
HestiaMetro manila“Tita, ano po ba ang dahilan ng pagparito niyo?” tanong ko nang mapansin kalmado na si Tita Cess.Magkatabi kami sa mahabang upuan ni tita at bumaling ito ng tingin sa akin, “A-ang pinsan mo.”“Ano po ang nangyari kay Cara?” nagtataka ko tanong. Lumapit naman sa amin si Lucy upang makiusyoso.“Dinugo na naman siya at sinugod ko ulit sa hospital,” naiiyak na tugon ni Tita Cess.Hinawakan ko ang isang kamay ni Tita Cess upang damayan ito, “Ano po ang sabi ng doctor?”“May tumubong myoma sa pinsan mo at kailangan maoperahan siya. Wala akong pagkukuhanan ng pera kaya nagtungo rito dahil nagbabakasakali matulungan mo ako,” paliwanag ni tita.“Aba! Ang hirap ng ganiyan at baka hindi na kayo magkaapo,” sabat ni Lucy sa usapan.Umiling si Tita Cess, “Wala kaso sa akin kahit hindi na ako magkaapo kay Cara. Ang mahalaga sa akin ay ang gumaling siya.”“Ano po ba ang sabi ni Jason?” tanong ko.“Wala, hindi na nagpakita pa ang lalaking ‘yon simula nang lumabas si Cara sa hospit
HestiaMetro Manila“Ayos ka lang?’ tanong ni Lucy sa akin nang magkita kami sa labas ng building.Umiling ako dahil hangga ngayon ay iniisip ko pa rin ang naging interview ko kanina. Pakiramdam ko ay hindi ko nasagot ng maayos ang mga tanong. Isa pa bumabagabag sa akin ay ang tungkol sa hindi ko pagpasok sa isang unibersidad. Marahil kung buhay lang si papa ay nakapag-aral sana ako sa isang magandang paaralan tulad dati.“Hoy!” tawag pansin sa akin ni Lucy, “Huwag mo ng isipin ‘yon, baka hindi para dito ang kagandahan natin.”Ngumiti ako bilang pagsang-ayon sa sinabi ni Lucy, “Uwi na tayo?”“Mamaya na, pahinga muna tayo at mag-picture taking,” tugon ni Lucy na kinuha sa bulsa ang cellphone upang mag-selfie, “Lapit ka pa sa akin.”May katagalan na rin kami sa harapan ng building at dinig ko nagbubulungan ang mga nakasabay namin sa interview. Nagtataka ang mga ito na wala pa natatawag ni isa sa amin para sa final interview. Ang karamihan sa kanila ay mukhang may kaya sa buhay dahil sa
TheoMakatiInilapag ni Wilson na siyang Executive Assistant ko sa Frouch INC. ang mga files ng mga applikanteng nagsumite ng kanilang mga portfolio.Habang tinitignan isa-isa ang mga files ay napapakunot ang aking noo, “Is this all?”Umayos ng tindig si Wilson bago sumagot, “Yes, sir. It seems that you are dissatisfied with the selections.”Inilapag ko sa mesa ang mga hawak na papel at sumandal sa swivel chair. Tumingin ako kay Wilson mula ulo hangga paa, “Are you the one who selected them?”“No, sir. It was the HR department,” mabilis na tugon ni Wilson.“Leave me,” wika ko sabay senyas sa kanya na umalis sa harapan ko.Pagkaalis ni Wilson ay muli ko tinignan ang mga files at para ba ‘di mapakali. Bumaling ako ng tingin kay Felix na nagbabasa ng magazine sa gilid ng opisina, “Ehem…”Napatingin sa akin si Felix at tumayo upang lumapit, “You need something?”“Yes,” tugon ko sabay tayo, “let’s go back to the mansion.”Lumabas na kami ng opisina at naglakad sa hallway. Habang naglalakad
HestiaManilaPalabas kami ni Lucy sa training center nang bigla na lamang sumulpot si Jason sa harapan namin.“Kailangan natin mag-usap, Hestia,” wika nito.Aaktong hahawakan niya ako sa braso ngunit maagap akong nakaiwas at nakalayo ng bahagya, “Wala na tayong dapat na pag-usapan pa!”“Hoy, lalaki! Ang kapal ng mukha mo guluhin pa ang kaibigan ko matapos ng ginawa mo sa kanya,” ani Lucy.Parang bingi naman si Jason na hindi pinansin si Lucy at humakbang pa palapit sa akin.“Kuya guard! May nanggugulo rito!” tawag ni Lucy sa guwardiyang nakabantay sa gate.Nataranta naman si Jason kaya nagpasyang umalis.“Oh, ano ka ngayon? Ang angas mo kanina, guwardiya lang pala ang katapat mo!” pahabol ni Lucy.Hindi namin namalayan na nakalapit sa amin ang guwardiya, “Anong problema mga miss?”“Pasensiya na po,” nahihiya ko tugon.“Ayos na, kuya. Umalis ang ‘yong peste,” sambit ni Lucy.Napapakamot na lamang ang guwardiya na bumalik sa tabi ng gate. Nagpasya na kami ni Lucy na maglakad patungo sa
TheoManilaPagdating ko sa sala ay naroon na sila Felix at ang ibang tauhan. Ngunit hindi ko inasahan na makita si Samara na nakaayos. “Going somewhere?” tanong ko sa kanya.“Of course, I’m going with you,” wika nito na nakataas ang kaliwang kilay.Nag-aalala ako sa kanya dahil sa pinagdaanan nito sa pagkawala ni lolo, “Makakabuting magpahinga ka na lamang dito at hintayin kami.”“No, matagal ako naghintay para sa araw na ito. Ang makita ang pagbagsak ni Pia, kaya sasama ako!” pagmamatigas nito.Tumingin ako kay Felix na sumang-ayon sa kagustuhan ng ina. Sumakay na ako sa sasakyan na katabi si Samara, “May balita na ba sa mga footages na pinadala ni Keros?”“Wala pa, pero nakita na ang sasakyan ni Dimitri ngunit sunog na ito at gumagawa ng paraan ang ibang tauhan upang makakuha ng ebidensiya sa kung sino ang gumawa nito,” sagot ni Samara na halata ang tensiyon sa boses.“Hindi bale, gumagawa na rin ng paraan ang organisasyon para makita ang labi ni lolo,” tugon ko. “Maiba ako, nakuha
HestiaManilaNapakabilis ng mga pangyayari at hindi ko maintindihan ang sarili na sumama na lamang sa lalaking ‘di kakilala. Puno ng kaba ang dibdib ko sa mga ikinilos nito at tila ba matagal ko na siyang kakilala. Ang nakakapagtaka ay para bang may katulad ang kanyang asul na mga mata. Ang pagkiskis ng aming mga noo ay lalong nakapagpatindi ng aking kaba.Nang maihatid na ko sa apartment ay inakalang bababa ito ng sasakyan. Nais ko sana silang imbitahan na mag-kape man lang bilang pasasalamat sa paghatid sa akin. Ngunit hindi ito bumama at kahit isa sa kanyang mga kasama ay walang bumama ng sasakyan. Nang makapasok na ako sa pintuan at saka ko pa lamang narinig ang mga sasakyan na umalis.“Kanino mga sasakyan ‘yon?” tanong ni Lucy na pababa ng hagdanan na marahil naistorbo ang gising,“Wala,” tipid ko sagot.“Anong wala? Hinihatid ka ng mayamang tao, ‘no?” pag-uusisa nito.“Isang customer ‘yon sa club na nagmalasakit na ihatid ako,” sabi ko. Nagtungo ako sa maliit na kusinang dinudu