Nobela ni Arkhate

Nagkakamalay na si Farrah at isang pamilyar na amoy ang nalalanghap habang nakapiring ang mga mata. Ramdam niyang nakaupo siya sa isang silyang kahoy ngunit nakatali ang mga kamay sa likuran. May mga taong nag-uusap at nagtatawanan na marahil ang mga dumukot sa kaniya.“Nasaan ako? Sino kayo? Anong ginawa niyo kay Bert?” matapang na tanong ni Farrah kahit puno ng kaba ang dibdib.“Napakatapang pala ni Mrs. Buenavista,” wika ng isang lalaking pamilyar ang boses at nagtawanan pa ang mga kasama nito.“Sino ba kayo at ano ang kailangan niyo?”“Wala kaming kailangan sa ‘yo, pero ang nag-utos nito ay kailangang-kailangan ka.”Walang naaapakang tao si Farrah kaya hindi niya maisip kung sino ang puwedeng gumawa nito sa kaniya, “Hoy! Wala akong kasalanan kahit kanino kaya pakawalan niyo na ‘ko. Siguradong ‘di kayo titigilan ng asawa ko kapag may masamang nangyari sa akin!” Napatigil siyang bigla dahil naalalang nawawala si Damon.“M

Sa may balkonahe nagtungo sina Damon at Sandra, naupo sila sa dalawang silya pang-isahan na may pagitang maliit na mesa.“Ano ba pag-uusapan natin na ayaw mo iparinig sa dalawa?” tanong ni Sandra.“No, not exactly ayaw ko iparinig sa dalawa.. just Farrah,” sagot ni Damon.“Ano ba ‘yon?”Nagdekuwatro ng upo si Damon dahil nakakaramdam ng pagkabalisa, “Gusto ko mag-propose ng kasal kay Farrah."Nagulat si Sandra sa narinig kaya napaawang ng kaunti ang bibig, “Hindi ba’t kasal na kayo?”“Counted na kasal sa huwes ‘yon. Ang gusto ko sana ay kasal sa simbahan.”“Iyon lang pala, tara samahan kita sabihin sa kanya.” Akmang tatayo si Sandra na halatang nahihirapan.Pinigilan ni Damon si Sandra sa pagtayo, “Teka lang, hindi tayo nagkakaintindihan.”Umayos ng upo si Sandra at tinitigan ang kausap, “Ipaliwanag mo nga.”“Lahat ng babae ay pangarap na makapagsuot ng wedding dress at ikasal sa simb

After Two Years“Are you sure sa address?” tanong ni Farrah kay Damon habang karga ang isang sanggol.“Ito ang number ng bahay na nakasulat sa pinadalang message ni mommy,” sagot ni Damon.Bumaba si Damon ng sasakyan at inalalayan si Farrah. Nag-door bell siya sa gate ng isang ‘di kalakihang bahay ngunit tanaw ang magandang landscape nito. Natanaw kaagad ni Damon ang isang maid na may katandaan na at papalapit sa kanila.“Ano po ang kailangan nila?” tanong ng maid.“Dito po ba nakatira si Sandra at Jeff?” tugon ni Damon.“Sino po ba kayo?” muling tanong ng maid.“Pakisabi po si Farrah Buenavista na matalik na kaibigan ni Sandra,” sagot ni Farrah na napaisip, “Farrah Paraiso po pala ang banggitin niyo na pangalan.”Nag-alangan naman ang maid na halatang nagdadalawang-isip kung paniniwalaan niya ang mga nasa kabilang gate.“Manang, tawagin niyo na lang ang amo niyo at siguradong kilala niya kami kapag nakita,” naiinis na sabi ni Farrah at ibinigay ang sanggol kay Damon.Mabilis na tinaw

Nang makabalik si Bert dala ang gamot ay ipinainom kaagad ni Damon kay Farrah.“Dito ka muna,” wika ni Farrah nang paalis na si Damon.Tumabi naman si Damon kay Farrah at niyakap niya ito ng mahigpit, “Magpahinga ka lang para makabawi ka ng lakas.”“Naalala ko si mommy, siguradong nag-aalala na ‘yon,” wika ni Farrah.“Kagabi ko pa siya tinawagan upang sabihang magkasama tayo at iuuwi rin kita. Sa palagay ko ay kailangan ko siyang tawagan ulit.”“Oo, baka kung anong isipin niya magalit sa atin.”“Basta magpahinga ka muna at ako na bahala sa lahat.”Umiling si Farrah dahil maraming bagay ang gumugulo sa kaniyang isipan, “Ang dami kong gusto itanong at malaman.”“Sige, magtanong ka lang at sasagutin ko.”“Bakit ang tagal mo bumalik? Anong ginagawa ni Lyka sa San Pablo?”“Okay, first thing.. I need to apologize sa matagal kong pagkawala. Second, nagpunta si Lyka sa San Pablo upang patayin ako ngunit hindi siya nagtagumpay,” paliwanag ni Damon.Kinabahan si Farrah dahil sa narinig at nag-

Ipinikit ni Farrah ang mga mata dahil sa nararamdamang sensasyon, ramdam din niya ang mga labi ni Damon na hinahalikan ang kaniyang mukha papunta sa kanang tainga. Hindi na niya napigilang mapaungol dahil sa kiliting pinaparanas sa kaniya.“D-Damon,” paos ang boses na tawag ni Farrah.“Shhh, just feel me.” Pinagapang ni Damon ang isang kamay sa dibdib ni Farrah na nakapagpaliyad dito. Nagawa niyang maalis ang t-shirt na suot ng asawa kaya muling nasilayan ang malulusog nitong dibdib. “You’re so beautiful.”Muling napapikit si Farrah dahil nahihiya titigan ang mukha ni Damon na halata ang kasabikan sa kung anu mang bagay. Naramdaman niyang nilalaro ni Damon ang kaniyang mga dibdib at kinakagat-kagat pa ang mga tuktok nito, kaya lalo siyang napapaliyad. Napasinghap pa siya nang maramdaman ang isang kamay ni Damon na nasa loob ng suot niyang boxer short at dinadama ang bagay na nasa loob. Napamulat siya ng mga mata at nasilayan ang guwapong mukha ng asawa na nakatitig sa kaniya ng may

“Looking for something?”“Ay kabayo!” gulat na sambit ni Farrah na nabitawan ang brandy kaya nabasag. Hindi niya inasahang nasa may gilid ng sala si Damon na malapit sa mini bar at umiinom mag-isa, “Bakit ka ba nanggugulat?”“Kanina pa ako rito na dinaanan mo at hindi pinansin. Para kang magnanakaw na kukuha ng isang bagay, hindi mo na nga iningatan, babasagin mo pa,” makahulugang sabi ni Damon.“Pasensya na at madilim kasi, akala ko ay tulog na kayo ni Bert kaya hindi ako nagbukas ng ilaw,” wika ni Farrah na ayaw magpahalatang kinakabahan sa mga pasaring ni Damon. Pupulutin ni Farrah ang basag na bote nang biglang pinigilan siya ni Damon na nakalapit na pala sa kaniyang likuran.“Huwag mo ng pulutin at masusugatan ka lang. Hayaan mong si Bert na ang maglinis niyan bukas,” ani Damon sabay abot ng isang bote ng brandy kay Farrah. “Try this one, kung hindi ka makatulog ay magandang ‘yan ang inumin mo.”“Salamat,” tugon ni Farrah na hinatid ng tingin ang lumayong si Damon na bumalik sa

Hestia Metro Manila“Sigurado ka na ba talaga sa desisyon mo?” tanong ni Lucy.Kakatapos ko lamang na ayusin ang mga gamit sa tatlong may kalakihang bag, “Oo, ito na lang nakikita ko paraan para makatulong kay Tita Cess.”Tinulungan ako ni Lucy na ibaba ang mga dalang gamit at pagdating sa sala ay may kumatok sa pintuan.“Sino ‘yan?” tanong ni Lucy na lumapit sa pinto.“Ako ‘to, si Cess!” boses ni Tita Cess ang narinig namin.Binuksan kaagad ni Lucy ang pintuan upang makapasok si tita, “Sobrang aga niyo naman Tita Cess, madalang araw pa lang.”“Sinadya ko talaga na maaga makapunta rito dahil nag-aalala ako na hindi madatnan si Hestia,” tugon ni tita.“Maupo po kayo, tita. Tama lang naman ang oras ng pagpunta niyo at huwag niyo ng pansinin si Lucy,” wika ko. Nais ko talagang makasama si Tita Cess bago sumama kay Mr. Batobalani.Nag-usap kami ni tita tungkol sa perang kakailanganin ni Cara upang maituloy na ang kanyang operasyon at gamutan. Nang makuha ang detalya ng bank account ni ti

Theo Metro ManilaDahil walang magawa sa hapon kaya nagpasya ako mag-swimming. Tumalon ako sa swimming pool upang lumangoy papunta sa kabila at pabalik. Nang pag-ahon ko ay nasa harapan ko na si Samara at hindi maipinta ang mukha, “What?”“You need to see this,” tugon nito na hawak ang isang envelope.Lumapit ako sa sunlounger upang kunin ang tuwalya at ibinalot sa aking baywang bago muling harapin ito, “What is that?”Iniabot sa akin ni Samara ang envelope at binuksan ito. Laking gulat na lamang nang mabasa ang unang pahina ng papel na nakapaloob dito.“Kahit ako ay nagulat,” wika ni Samara sabay upo sa kabilang sunlounger, “Sino nga ba ang mag-aakalang siya ang nag-iisang anak ni Raul.”Sa pagbanggit ni Samara sa pangalan ni Raul ay muling nabuhay ang galit sa aking puso. Alam ko matagal ng patay ang lalaki at ako mismo ang kumitil sa buhay nito. Naupo ako kasabay ng paglukot sa papel at envelope, napapikit ang mga mata dahil hindi makapaniwala sa nalaman.“Anong balak mo ngayon? W

TheoMetro Manila “Theo?!” gulat na salubong sa aking ni Betchay. Hindi nito inasahan na magkikita kami muli.“Ako nga,” nakangiti ko tugon sabay abot ng kaniyang mga kamay.Mangiyak-iyak itong pinagpipisil ang aking mga palad dahil sa magkakahalong emosyong nararamdaman, “Akala ko ay hindi na tayo magkikita.”“Hindi puwedeng mangyari ‘yon. Si Nitoy nga pala?”“Mamayang hapon pa darating ‘yon dahil inutusan ko siya magtungo sa supplier upang kunin ang mga orders ko pampaganda,” nakangiting wika ni Betchay, “Halika sa opisina ko at para makapagkuwentuhan tayo ng masinsinan.”Hawak ni Betchay ang kaliwang kamay ko at hinayaan siyang dalhin ako sa sinabing lugar.“Stay outside,” utos ko kay Felix.“Puwede naman siyang pumasok sa opisina,” wika ni Betchay.“Ayos lang siya maghintay sa labas,” tugon ko at isinara ang pintuan ng opisina ni Betchay. “Umaasenso ka, ang laki ng salon na ito.”“Jusko! Kung alam mo lang,” sambit ni Betchay na itinirik pa ang mga mata, “Maupo ka nga muna.”Naupo

HestiaMetro manila“Tita, ano po ba ang dahilan ng pagparito niyo?” tanong ko nang mapansin kalmado na si Tita Cess.Magkatabi kami sa mahabang upuan ni tita at bumaling ito ng tingin sa akin, “A-ang pinsan mo.”“Ano po ang nangyari kay Cara?” nagtataka ko tanong. Lumapit naman sa amin si Lucy upang makiusyoso.“Dinugo na naman siya at sinugod ko ulit sa hospital,” naiiyak na tugon ni Tita Cess.Hinawakan ko ang isang kamay ni Tita Cess upang damayan ito, “Ano po ang sabi ng doctor?”“May tumubong myoma sa pinsan mo at kailangan maoperahan siya. Wala akong pagkukuhanan ng pera kaya nagtungo rito dahil nagbabakasakali matulungan mo ako,” paliwanag ni tita.“Aba! Ang hirap ng ganiyan at baka hindi na kayo magkaapo,” sabat ni Lucy sa usapan.Umiling si Tita Cess, “Wala kaso sa akin kahit hindi na ako magkaapo kay Cara. Ang mahalaga sa akin ay ang gumaling siya.”“Ano po ba ang sabi ni Jason?” tanong ko.“Wala, hindi na nagpakita pa ang lalaking ‘yon simula nang lumabas si Cara sa hospit

HestiaMetro Manila“Ayos ka lang?’ tanong ni Lucy sa akin nang magkita kami sa labas ng building.Umiling ako dahil hangga ngayon ay iniisip ko pa rin ang naging interview ko kanina. Pakiramdam ko ay hindi ko nasagot ng maayos ang mga tanong. Isa pa bumabagabag sa akin ay ang tungkol sa hindi ko pagpasok sa isang unibersidad. Marahil kung buhay lang si papa ay nakapag-aral sana ako sa isang magandang paaralan tulad dati.“Hoy!” tawag pansin sa akin ni Lucy, “Huwag mo ng isipin ‘yon, baka hindi para dito ang kagandahan natin.”Ngumiti ako bilang pagsang-ayon sa sinabi ni Lucy, “Uwi na tayo?”“Mamaya na, pahinga muna tayo at mag-picture taking,” tugon ni Lucy na kinuha sa bulsa ang cellphone upang mag-selfie, “Lapit ka pa sa akin.”May katagalan na rin kami sa harapan ng building at dinig ko nagbubulungan ang mga nakasabay namin sa interview. Nagtataka ang mga ito na wala pa natatawag ni isa sa amin para sa final interview. Ang karamihan sa kanila ay mukhang may kaya sa buhay dahil sa

TheoMakatiInilapag ni Wilson na siyang Executive Assistant ko sa Frouch INC. ang mga files ng mga applikanteng nagsumite ng kanilang mga portfolio.Habang tinitignan isa-isa ang mga files ay napapakunot ang aking noo, “Is this all?”Umayos ng tindig si Wilson bago sumagot, “Yes, sir. It seems that you are dissatisfied with the selections.”Inilapag ko sa mesa ang mga hawak na papel at sumandal sa swivel chair. Tumingin ako kay Wilson mula ulo hangga paa, “Are you the one who selected them?”“No, sir. It was the HR department,” mabilis na tugon ni Wilson.“Leave me,” wika ko sabay senyas sa kanya na umalis sa harapan ko.Pagkaalis ni Wilson ay muli ko tinignan ang mga files at para ba ‘di mapakali. Bumaling ako ng tingin kay Felix na nagbabasa ng magazine sa gilid ng opisina, “Ehem…”Napatingin sa akin si Felix at tumayo upang lumapit, “You need something?”“Yes,” tugon ko sabay tayo, “let’s go back to the mansion.”Lumabas na kami ng opisina at naglakad sa hallway. Habang naglalakad

MajaTapos na ang serbisyo ko sa gabing ito kay Cong. Moran kaya nagprisinta ako ihatid siya sa parking area.“Sigurado ka ba na ikaw ang nagturo ng sayaw sa bago dancer kanina?” tanong ni congressman habang naglalakad kami sa hallway.“Ako nga, daddee. Sa palagay mo ba ay may iba pa na magtuturo ng sayaw sa kanya?” tugon ko na kumapit ng mahigpit sa kanyang braso. Hindi ako nakuntento kaya naman pinisil-pisil ko ang pisngi nito.“Hindi ako makapaniwala na ikaw talaga ang nagturo ng sayaw. Akala ko ay si Imee ang nagtuturo ngayon sa mga bagong pasok dito.”“Bakit mo naman inakala na si mamasang ang nagtuturo ng sayaw?” nagtataka ko tanong. Napanood ni congressman kanina ang pagsasayaw namin sa stage kasama ang isang bago recruit ni mamasang.“Ang tigas kasi ng balakang ng bago niyo kasama,” sagot ni Cong. Moran sabay halakhak.Natawa na rin ako sa sinabi nito dahil may katotohanan ito. Mahirap turuan ng sayaw ang bago pasok dahil may pagka-boyish kung kumilos.“Ang harsh mo kay mamasa

Venus ClubFaolan Ito na marahil ang lugar na sinasabi ni Mona na kung saan nagtatrabaho si Maja, ang Venus Club. Hindi muna ako lumapit sa entrance na binabantayan ng isang lalaki may kalakihan ang katawan. Pinagmamasdan ko muna ang mga taong pumapasok, nang bigla may masagi ang mga mata ko na nasa gilid ng club. “Neil,” bulong ko sa sarili habang titig na titig sa lalaking naninigarilyo. Hindi ako makapaniwala na narito siya, ngunit bigla ako napaisip na sa Sunday pa ang day off nito kay dad, “Gosh, maybe dad is here too.” Paalis na si Neil sa kinatatayuan niya matapos magpatay ng sigarilyo kaya sinundan ko ito. Nagtataka ako na sa likuran ng casa ito papunta at sa ‘di kalayuan ay napansin ko ang sasakyan ni dad na naka-park. Ngayon ay nakakatiyak ako na nandito rin siya. Nagpatuloy ako sa paglalakad habang nakatingin pa rin sa sasakyan ni dad at napansin na ang mga naka-park na sasakyan dito ay mamahalin. “S-sir Faolan?” Bumaling ako ng tingin sa tumawag ng pangalan ko, nagtata

Faolan Hindi ko inasahan na mawawalan ng malay si Maja kanina sa faculty. Sa pagkabigla ay natawag ko ito sa kanyang palayaw na kahit kailan naman ay hindi kinalimutan ng aking isipan. Binuhat ko siya papunta sa klinika upang matignan ng doktor na naka-duty sa araw na ito. Dahil sa nararamdamang guilt ay nagpasya ako na bantayan ito at balak na iwanan sakaling magising na. Sinabi ng doktor na walang dapat na ipag-alala dahil over fatigue si Maja na marahil naaabuso ang katawan nito sa trabaho. Naupo ako sa silyang katabi ng kama at pinagmamasdan ang mukha ni Maja, maganda pa rin ito. Sa palagay ko ay hindi pa niya iniiwan ang dating trabaho. Napatingin ako sa nakapikit niyang mga mata at napagmasdan muli ang mahahabang pilik-mata nito na noon pa man ay hinahangaan ko na. Nang bigla ko napansin na gumalaw ang mga ito, alam ko nagtutulug-tulogan lamang at marahil kanina pa gising. Kinurot ko ang pisngi nito na kinainis niya, tama nga ako na gising ito. “Bakit ba kayo nandito?” tanong

MajaMaaga ako pumasok kinabukasan kahit sobrang pagod sa pagsasayaw kagabi sa casa at idagdag pa na halos wala tulog.“Did you hear me, Ms. Lynn?”“Ah?” nakatanga ko tugon habang nakatitig sa kinaiinisang guro.“You are not listening,” sabi pa nito.“Kasi naman po, ang bilis niyo magsalita,” pangangatwiran ko sabi, ngunit ang totoo ay walang pumapasok sa utak ko.“You are not listening,” ulit pa nito habang nakahalukipkip.Tinaasan ko lamang siya ng kilay at inirapan. Halatang nagalit ito sa ginawa ko kaya napakunot ang noo nito.“Stand up and solve the problem on the board,” may pag-uutos na sabi nito sabay abot ng chalk.Wala ako magawa kun’di ang tumayo at lumapit sa board. Nakatingin lang ako sa nakasulat dahil hindi ko talaga alam ang isasagot. Nagkaroon pa ng panandaliang katahimikan sa klase na marahil naghihintay silang lahat.“I’m sorry, sir. Hindi ko po talaga alam ang sagot,” nahihiya ko sabi.“Okay, take your seat.” Utos nito at sinulatan ang classcard ko na marahil ay ka

MajaKanina ko pa nilalakasan ang loob na harapin ang bago professor at inakala na mapapayag ko ito sa aking nais. Pagkakita ko pa lamang sa first name nito sa ID ay natitiyak ko siya na nga ang taong ayaw ko makita pa ulit. Sa isip ko ay baka parusa lamang ito dahil sa uri ng trabaho mayroon ako.Sa mga titig nito ay halatang makapal ang mukha ang tingin sa akin. Sigurado na naaalala ako nito puwera na lamang kung marami babae na itong naikama. Ang sagwa ng bagay na naiisip ko ngunit marahil totoo naman ito. Ang gulo ko talagang mag-isip dahil nalimutan ko ang tunay nito kasarian.Ayaw ko ang ginagawa niyang pagtataboy ngunit wala ako magawa kun’di ang iwanan ito, kaya naman tumayo na sa kinauupuan ko, “Makatulog ka sana ng mahimbing mamayang gabi, sir.”Sinasadya ko itong tawagin sir upang asarin, hindi maipaliwanag sa sarili kung bakit ko ito ginagawa. Iniwan ko itong nakakunot ang noo at lumabas na sa faculty upang makahanap ng ebidensiya. Nagtungo ako sa isang computer shop na ma

FaolanNakakainis ang isang student na ito na sumugod na lang sa akin at tawagin ako bakla. Napansin ko ang oras sa suot na wrist watch, anu man sandal ay papasok na ang mga susunod na magkaklase sa silid kaya tinakpan ko kaagad ang bibig ng malditang student ko.“Ouch!” napasigaw ako sa sakit dahil biglang kinagat ng maldita ang kamay ko tumakip sa kanyang bibig kaya napalayo na lamang, “Ano ba problema mo?”“Kayo po, sir. Bigla niyo na lamang tatakpan ang bibig ko na baka may germs ‘yang kamay niyo,” tugon nito na kinagulat ko. Bigla siyang napatingin sa may pintuan at napangiti dahil nandoon na ang mga susunod na magkaklase, “Kaya pala ah, ayaw niyo marinig nila ang usapan natin.”Kailangan ko makagawa ng solusyon sa problemang ito, “Meet me in my office after 10 minutes.”Pagkatapos ko masabi ang kailangan sabihin ay iniwan ko na ito na halatang nagdiwang dahil sa ngiting nakalarawan sa kanyang mga labi. Nilampasan ko ang mga estudyante nasa tabi ng pintuan at hindi pinansin kahit

GuntherMilanI was five minutes earlier to the meeting place when Tobi arrived. He was accompanied by three men who possibly his bodyguards. One of them carrying a black long leather bag and handed to me."Open it," said Tobi.I layed the bag on the ground and opened it, isang MK13 rifle ang bumungad sa aking mga mata. Kumunot ang aking noo dahil ibang klase ng rifle ang inaasahan na makita."You look disappointed, are you expecting something else?" tanong ni Tobi."Yes, but this one is still useful. Nothing to worry, I can do the job," tugon ko at kinarga ang rifle."That's good to know," wika ni Tobi at sinenyasan ang isa pa nitong kasama upang lumapit sa akin at iniabot ang isang envelop. "All the information and things you need are already inside the envelop. Saito will take you to your destination. Good luck and see you soon."Lumisan na sina Tobi at iniwan kami ni Saito na isa ring Japanese upang samahan ako.Sumakay kami ni Saito sa isang private plane na pag-aari ng pamilya n

March 2022GuntherI traveled to Genoa to pick up some of Ginevra's medical products. On my way to the train station to return to Milan, I checked my phone and discovered 16 missed calls from Aaron.“Anong problema kaya niya?” bulong ko sa sarili.Nang makarating ako sa tren ay naupo kaagad ako sa isang bakante upuan na malapit sa bintana at inilapag sa paanan ko ang box na may lamang gamot. Naisipan ko tawagan si Aaron dahil sa pag-aalala na baka may nangyari masama sa kanya.“Hello, Alexander?” bungad kaagad ni Aaron sa kabilang linya.“Yes, I got miscalls from you. May problema ba?” I asked.“O-oo,” garalgal nitong sagot sa akin.“Tell.”“Nasa clinic ka ba? Pupuntahan kita.”“No, I’m here in Genoa at nakasakay na ako sa ng train pabalik ng Milan. I can be there after 2 hours more or less,” ani ko. Panandaliang natahimik si Aaron na maaaring nag-iisip at naririnig ko pa ang pagbuntong-hininga nito sa kabilang linya. I know the man is in trouble and I hate to guess it. “Aaron, sabihi

Gunther Mabilis lumipas ang mga araw at linggo. Kahit dumating na si Lucia na assistant ni Ginevra ay hindi pa rin niya ako inaalis sa trabaho.I accepted part-time jobs in some cafeterias too. Pinapasukan ko ang mga ito kapag tapos na ang mga gagawin sa clinic.About my nightmare disorder, I underwent some meditations with Ginevra. Nakakatulong at nabawasan ang pananaginip ko ng masama. She diagnosed me with PTSD. The medicines she prescribed also helped to improved my sleep.Para makabawi kay Ginevra ay pinapasyal ko ito kasama si Esmeralda. Naging magaan ang loob ko sa dalawa lalo na kay Ginevra. I don’t think that I can kill the two of them. Could it be Ginevra is a reliable person, but there is still something about her that I can’t explain. Hindi ko alam kung saan niya nakukuha ang lakas ng loob upang pakitunguan ako ng maganda. Even she knew what kind of a person I am.Anyway, it’s Valentine’s Day. I invited Ginevra into a friendly date, while Esmeralda having her own romantic

Gunther“Alexander!”Napabalikwas ako ng bangon sabay tingin sa paligid. Bukas ang ilaw ng sala at nakita ko sa Ginevra na nasa likuran ng sofa.“Kanina pa kita ginigising, you having a nightmare again,” wika nito na nag-aalala.“Are you alright?” I asked, sabay punas ng kanang palad sa mukha ko.“Oo naman, I’m alright. Ikaw itong halatang hindi alright,” tugon nito at nagpunta sa kusina upang kumuha ng tubig sa baso. Ibinigay niya ito sa akin.“Bakit nasa likod ka ng sofa kanina?”“Baka kasi sakalin mo na naman ako at mapatay na. Anong napanaginipan mo ngayon?” Umupo siya sa single sofa na nakaharap sa akin.“You.”“Me?” nagtatakang tanong nito.“Yes, you. We were in a familiar place and someone hurt you.”Hindi nakalistas sa akin ang paglunok niya na marahil natakot sa sinabi ko.“T-then, what happened next?”“I don’t know. Bigla mo na kasi ako ginising,” tugon ko at ibinaba ang baso sa maliit na mesang nakapagitan sa amin matapos maubos ang laman.“Did you take the medicines that I

GuntherI called Aaron to bring me some clothes dahil hindi pa ako nakakaligo mula kahapon.Two cameras are installed in this area na kinaroroonan namin ni Ginevra and one camera in the small room. Mainam na ang ganito upang madaling malaman kung mayroong balak na tumakas o gawing masama ang babaeng ito. It is the second day namin na magkasama and I’m not sure kung anong gagawin sa kanya.Napapansin ko na nagmamatigas na ito at nawala ang dating takot na pinakita. But I accepted her offer na magtrabaho sa kanya. Hindi ko lang siya mababatayan kun’di, kikita pa ako.I’m still sitting in this long sofa while waiting for Aaron, but after an hour he called. Nasa tapat siya ng building. Sinabihan ko siyang umakyat upang magtungo mismo sa klinika.Nang marinig ko may kumatok sa pinto ay ako na ang mismong nagbukas nito. Abala si Ginevra na nakaupo sa assistant table at nag-aayos ng records.“Pasok ka,” wika ko kay Aaron at linuwagan ang pintuan.“Nasa bag na lahat ng kailangan mo,” tugon ni

GinevraWalang-hiyang buhay ito! Ako na naman ang pinagbitbit ni kamahalan ng mga gamit. Abuso na talaga ang isang ‘to.“Hurry up!” wika pa nito habang paakyat ng hagdan.Grabe! Ako na nga ang may bitbit, ako pa ang minamadali. Mabuti na lamang at nasa second floor ng building na ito ang clinic ko. Sa hallway ay nakatingin sa amin ang mga naghihintay na clients, wala ako magawa kun’di ang ngitian sila. Pagpasok namin sa clinic ay padabog ko nilapag sa sahig ang mga gamit.“Careful, ikaw rin ang magbabayad kapag pinalitan ng bago ‘yan,” pang-aasar pa nito habang pinagmamasdan ang nakapaligid na dingding.Hindi kalakihan ang clinic ko dahil mahal ang upa. Tama na may isang small private room at waiting area ito.“Ano na?! Balak mo rin na maglagay ng surveillance camera rito?” naiirita ko tanong.“Yes. Umpisahan mo ng mag-drill.”“Excuse me?” Baka namamali lang ako ng dinig.“You heard me right,” tugon nito.“You are crazy, nakita mo ng may mga taong naghihintay sa labas. Gusto mo na una