หน้าหลัก / โรแมนติก / TIE LOVE | พันธะสวาท SM+ / พันธะสวาท_4 | ใครสักคน

แชร์

พันธะสวาท_4 | ใครสักคน

ผู้เขียน: อะพอลโล่_
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-28 16:41:16

โชคดีของชีวิตเด็กบ้านๆอย่างฉันที่สามารถเป็นเด็กทุนของมหาวิทยาลัยชื่อดังระดับประเทศ เพราะถ้าพูดให้เห็นภาพเลยก็คือ สถานะการเงินของฉันไม่สามารถที่จะซื้อข้าวกลางวันในราคาห้าร้อยบาทเป็นอย่างต่ำ ย้ำนะคะอย่างต่ำ.. โชคดีที่เด็กทุนไม่ต้องเสียค่าอาหารใดๆแม้แต่น้ำแก้วนึงก็ไม่เสีย เพราะพวกเราต้องแลกมากับการสอบให้ได้เกณฑ์ที่สูงเกินกว่ามาตราฐานของระบบการศึกษา

เอแบค เป็นมหาวิทยาลัย ที่เด็กสอบชิงทุนจะต้องทำเกณฑ์ให้สูงเกินเกณฑ์ระบบศึกษา และแต่ละภาคเรียนจะรับเด็กทุนแค่5คนเท่านั้น เพราะสวัสดิการที่นี่แพงมาก นี่แหละค่ะชีวิต

ไม่มีอะไรที่พวกคนรวยจะให้ฟรีๆโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน การที่จะเข้าเรียนที่นี่ได้ สมองคุณต้องกะทิเลยทีเดียว นี่อาจจะเป็นเรื่องเดียวที่ฉันทำได้ดีก็ได้ เพราะจะให้นิยามมหาวิทยาลัยแห่งนี้ให้อข้าใจได้ง่ายๆสั้นๆ คืิถ้าไม่ใช่คนรวยสมองของคุณก็ต้องเก่งเกินเกณฑ์ เรียกว่ารวมทั้งคนที่มีชาติตระกูลและมากความสามารถไว้ในที่เดียวจริงๆ

"นี่ กินแค่นี้จริงๆเหรอ แกเป็นเด็กทุนนะธิชา เรื่องการกินเนี่ยเด็กทุนไม่เสียอะไรอยู่แล้ว พวกฉันต่างหากที่ต้องเสีย"

"ไม่เอาอะ แค่นี้ก็พอแล้ว"

"พอเพียงดีจริงๆ อยากสมองดีเท่าแกจัง ฉันจะได้ไม่ต้องเสียค่าอาหารเป็นพันต่อมื้อแบบนี้"

"ฉันไม่ค่อยจะชินกับอาหารดีๆนะ ปกติกินแต่ข้าวกระเพราอะไรแบบนั้น"

"กระเพราเหรอ?" (0[]0]

"..ไม่รู้จักเหรอ?" หน้าฉันเหวอมากนะตอนนี้ มีอยู่จริงนะเหรอคนที่ไม่รู้จักข้าวกระเพราไข่ดาวอะไรแบบนี้อะ

"รู้จักแต่ไม่เคยกินนะสิ ฉันอยากกินมานานแล้ว" ..ไปไม่เป็นเลยฉัน.. แต่ก็พอเข้าใจได้ ที่นี่มีแต่คนมีเงิน ฉันนี่สิแปลกประหลาดสำหรับที่นี่ต่างหาก

"..เอางี้ไหม ถ้าไม่อย่างนั้นเลิกเรียนฉันเลี้ยงข้าวกระเพราเอง รู้จักร้านอร่อยๆด้วยนะ"

"เอาสิ! งั้น.. ฉันขอโทรบอกพ่อกับแม่ก่อนนะว่าให้คนรถมารับช้าหน่อย"

"..อืมม" ดูเหมือนว่าจะมีหลายอย่างที่ต้องปรับตัวสำหรับที่นี่เลยจริงๆ บางทีคนรวยในละครที่ฉันดู..ชีวิตจริงก็ไม่ได้ต่างนะ

ธิชานั่งกินอาหารตรงหน้าด้วยความไม่คุ้นชิน อาหารเช้าธรรมดาๆ แต่ช้อนส้อมและมีดทำให้เธอค่อนข้างกังวลในการใช้มัน เธอไม่ถนัดอะไรสักอย่างแต่ยังมีบุ๊คที่คอยบอกว่าเธอควรใช้มันยังไงอยู่ไม่ห่าง รอยยิ้มแหยๆกับจานอาหารตรงหน้า ธิชาอยู่กับมันเกือบครึ่งชั่วโมง

"ทรมานมาก"

"เอาน่าเดี๋ยวก็ชิน" ฉันเห็นบุ๊คทำนั่นนี่ด้วยความคุ้นเคย ผิดกับฉัน.. ก็อดคิดบางเรื่องไม่ได้

"..ไม่รังเกียจคนที่ใช้ส้อมกับมีดแบบฉันไม่เป็นเหรอ"

"นี่ ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันไม่ตัดสินใคร และการใช้ชีวิตแบบที่เธอมีมันเป็นความฝันของฉันเลยนะ กินอะไรง่ายๆ นอนที่ง่ายๆ ไม่ต้องคอยให้มีคนมารับมาส่งคอยจับปิดคอยจับเวลากลับบ้านหรือต้องรายงานทุกอย่างเวลาทำอะไรเสมอ เหมือนนกในกรงแบบเนี่ย.. ยอมบินทั้งๆที่ปีกหักยังจะดีซะกว่า"

"แต่เป็นกรงทองเลยนะ"

"จะกรงไม้กรงทองอะไรก็ช่างไม่สนหรอก"

"....."

"นี่ ฉันอยากเป็นเพื่อนกับแกจริงๆนะธิชา"

"..ขอบคุณนะ" บุ๊คยื่นมือมากุมมือฉันเพียงครู่ก่อนจะเก็บของ และกำลังจะยกจานไปเก็บ ฉันก็เลยรีบเก็บของตัวเองบ้างและลุกตามพร้อมๆกัน แต่จังหวะที่หมุนตัวไม่ทันได้ระวังไง

ผลัก! ฉันทำจานกระแทกกับแก้วน้ำของใครสักคนที่ตัวสูงมากๆ ภาพแรกที่เห็นคือรองเท้าเงาดำเลอะไปด้วยอาหารในจานของฉันและน้ำที่เขาถือไว้

"แย่แล้ว! ขอโทษค่ะ"

"อาหารที่นี่ไม่อร่อยหรือไง"

"..ค๊ะ?" และพอฉันเงยหน้าเท่านั้นแหละ ก็ต้องยืนแข็งทื่อ พวกเขามองในระยะไกลก็ดูน่าเกรงขามแล้วนะ นี่ฉันกำลังยืนประชันหน้ากับผู้ชายสี่คนที่สาวๆในมหาลัยหมายปองพวกเขา... แถมตัวสูงเหมือเสาไฟฟ้าทุกคนเลยด้วย

"อะ.. เอ่อ.."

"ไง?"

"ปละ เปล่าคะ.. ขอโทษนะคะเดี๋ยวหนูไปเอาทิชชู่" ธิชาอึ่กอักแล้วกำลังจะรีบไปหยิบทิชชู่ในจุดบริการ แต่กลับถูกร่างสูงรั้งแขนเอาไว้ ภาพที่เห็นต่อมาคือทุกคนที่ทานข้าวอยู่มองมาที่ฉันเป็นตาเดียว

"ไม่ต้อง"

"แต่ว่าหนูทำ"

"กูขอทิชชู่หน่อย" เขาหันกลับไปพูดกับเพื่อนคนตัวสูง ซึ่งเพื่อนของเขามองมาที่ฉันก่อนจะแค่นเสียงหัวเราะในลำคอเพียงนิด แต่ยอมออกไปตามคำร้องของของ พี่คาร์เตอร์

"เธอยังไม่ตอบฉัน ว่าอาหารที่นี่มันไม่อร่อยหรือไง ถึงกินเป็นแมวดมแบบนี้"

"เปล่าค่ะ หนูแค่ไม่ค่อยหิว"

“เด็กทุนนี่หว่า.. คนนี้ที่มึงเจอในลิฟต์?”

“อืม” พี่คาร์เตอร์ตอบเพื่อนของเขานิ่งๆ ทั้งที่ยังจับแขนฉันและมองฉันไม่ละสายตา ฉันรีบหันหน้ามองบุ๊คซึ่งรายนั้นหน้าแหยไปแล้ว

“งั้น.. หนูขอตัวนะคะ”

“เดี๋ยว”

“….”

“เธอยังไม่ตอบฉันเหมือนกัน ว่าเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า”

“….”

“อย่าคิดว่าฉันจะใช้มุขตื้นๆนี่จีบเธอ เเต่เพราะหน้าเธอมันทำให้ฉันนึกใครสักคน”

“….” คะ ใครสักคนงั้นเหรอ เขาใช้คำว่า ใครสักคน มากกว่าจะใช้ ใครบางคน แสดงว่าเขานึกไม่ออกจริงๆ

“จนฉันเริ่มรำคาน”

“….”

“แต่ถ้าเราไม่เคยเจอกันมาก่อน ก็ต้องขอโทษด้วย”

มือบางกำแน่น ป่านนี้เหงื่อที่มือฉันคงไหลท่วมจนถึงตาตุ่มเท้าแล้ว ไหนๆโอกาสก็มาอยู่ตรงหน้าแล้ว ธิชามองไปรอบๆ การมีคนอยู่ในที่เกิดเหตุก็เครื่องการันตีได้ว่า คาร์เตอร์ เป็นคนเข้าหาเธอก่อนเพราะฉะนั้น.. เธอคงไม่ถูกตราหน้าว่าเป็นฝ่ายไปหาคาร์เตอร์ถึงที่.. ก็ต้องใช้โอกาสนี้แหละ

ธิชาวางจานข้าวกับโต๊ะ คาร์เตอร์ปล่อยแขนของเธอเมื่อธิชามองมือที่เขาไม่ปล่อยเธอสักที ก้มลงและหยิบซองจดหมายสีเก่าๆตามกาลเวลา แล้วยื่นให้คนตัวสูงทันที

“..จดหมายเหรอ?” คาร์เตอร์เอ่ยถาม ซึ่งธิชาพยักหน้า

“..ต่อให้หนูบอกพี่ตอนนี้พี่ก็คงจำหนูไม่ได้หรอก”

“….”

“อ่านมันด้วยนะคะ มันเป็นสิ่งที่พี่ควรจะได้รู้”

“..เธอมาแปลกวะ” ทีนี้เป็นเพื่อนเขาอีกแล้ว ตัวสูงๆผมสีเทาควันบุหรี่ ไม่รู้จักชื่อ แต่หน้าดีมาก

“มันมีคำตอบที่พี่อยากได้อยู่ในนั้น”

“….” คาร์เตอร์หรี่ตาภายใต้กรอบแว่น เขารับซองจดหมายสีขาวจนจะเหลือง ต่างจากจดหมายสารภาพรักที่บรรดาผู้หญิงชอบยื่นให้เขา

“หนูขอตัวนะคะ คนมองกันเยอะแล้ว เดี๋ยวหนูจะใช้ชีวิตที่นี่ลำบาก”

ธิชารีบคว้าจานของตัวเองแล้วก้มหน้าเดินออกไปจากโรงอาหารทันที โดยที่มีบุ๊คที่กำลังกระอั่กกระอั่กแล้วรีบเดินตามธิชาไป

“ไม่ได้คำตอบไม่พอ เดินหนีมึงซะงั้น.. คนแรกเลยมั้งเดินหนีมึงแบบนี้”

“เสียเซลฟ์ตายห่าเลยสิมึง” อัลฟ่าที่กลับมาพร้อมทิชชู่ยืนแซะอยู่ข้างๆ ชิริวกับเรียวก็มองหน้ากัน ก่อนที่จะเป็นชิริวที่เป็นคนสุดท้ายที่เลือกจะเอ่ยวาจา

“กูเห็นด้วย”

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_5 | รวบรวมความกล้า

    “เดี๋ยว! ธิชาาาา!!” บุ๊ครีบออกแรงวิ่งตามจนพุ่งมาขวางทางของฉันตรงหน้า เธอมองฉันแล้วถอนหายใจก่อนจะหยิบจานที่มือฉันออกแล้ววางมันซะตรงโต๊ะใกล้ตัว“แกเป็นอะไรเนี่ย ได้เจอพี่เตอร์แล้วไง มีโอกาสคุยแล้วไง แต่แกเดินหนีออกมาแบบเนี่ย.. คือไรอะ?” บุ๊คยกมือทั้งสองข้างในท่าที่ไม่เข้าใจฉันมากๆกับสิ่งที่ฉันได้ทำไป“เหตุผลเดียวเลยแก”“คือ?”“…ฉันตื่นเต้น>““..แล้วแบบนี้พี่เขาจะจำได้ไหมเนี่ย”“..ขอให้จำได้ก็แล้วกัน ถึงฉันจะตามหา ตามเขาจนเจอ ก็ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะเข้าหาเขาหรอกนะ แค่อยากจะเอาจดหมายมาให้ ..ก็แค่”“อย่าบอกนะ ว่าไอ้การสอบติดเป็นเด็กทุนเนี่ย.. เหตุผลรองอะ?”“…อืม”“เยี่ยม!(น้ำเสียงประชด) แล้วยังไงต่อ? คือจะรอให้พี่เขาระลึกชาติขึ้นได้เองเหรอ? เดินไปบอกพี่เขาตรงๆจะดีกว่าไหมอะ”“ก็เห็นแล้วนิว่าพี่เขาจำฉันไม่ได้เลย.. ปล่อยไปแบบนี้แล้วคอยมองอยู่ห่างๆแห

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28
  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_6 | เหตุผลที่มายืนอยู่ตรงนี้

    เหมือนฉัน.. กำลังเริ่มปฎิบัติการแย่งผัวใครสักคน ไม่คิดว่าชีวิตจะต้องมาอยู่ในจุดที่แค่อยากจะขอบคุณผู้มีพระคุณ ก็ต้องหลบๆซ่อนๆเหมือนเมียน้อยเขาก็ไม่ปาน“..ยังไม่ถึงอีกเหรอ”“จะถึงแล้ว” ไอ้การลัดเลาะเข้าตามซอกตามมุมตามหลืบตามช่องแบบนี้.. เหมือนฉันเป็นเมียน้อยพี่เขาจริงๆนะ“อะ ถึงแล้ว”“ไหนอะ?”“ห้องที่ประตูใหญ่ที่สุด นั่นแหละห้องทำงานของพี่เขา”เหมือนสวรรค์เป็นใจ พี่คาร์เตอร์เดินเข้าไปในห้องพอดี แถมคนเป็นเพื่อนที่เดินตามๆกันมาก็แยกย้ายกันไปซะหมด“ตอนนี้แหละ รีบเข้าไปบอกซะ”“อ้าว! แล้วแกอะ?”“จะให้ฉันเข้าไปทำอะไรเล่า แกต้องเข้าไปบอกเรื่องจดหมายและความหลังอะไรของแก ฉันเข้าไปก็เป็นส่วนเกิน ขอรออยู่ตรงนี้ดีกว่า”“เอางั้นเหรอ?”“อื้ม รีบไปเถอะจะได้สบายใจ”ฉันพยักหน้า ยังไงซะวันนี้ก็ต้องเป็นวันที่ฉันได้บอกความจริงหลังจากที่..อีดออดเพราะตื่นเต้นอยู่นาน ความรู้สึกเหมือนกำลังจะบุกเข้าห้องพี่เขาเพื่อบอกรักมากกว่าบอกเหตุผลหลักอย่างเรื่องจดหมาย พอถึงตอนนี้ ก็ไม่รู้ว่าถอนหายใจไปกี่รอบแล้วธิชามองซ้ายมองขวาเพื่อความแน่ใจว่าไม่มีชะนีบ่างข้างเก้งที่ไหนวนเวียนอยู่แถวนี้ เพราะเท่าที่ฟังจากที่บุ๊คพูดๆมา คน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28
  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_7 | พี่ชอบหรือเปล่า

    จะว่าไป คำพูดของฉันจะทำให้พี่เขาไม่สบายใจหรือเปล่านะแต่ฉันพูดความจริงนี่น่า.. และถึงแม้จะพูดออกไปแบบนั้น ฉันก็ไม่มีความคิดที่จะออกจากมหาลัยนี้หรอกนะ ฉันไม่รวยแต่ฉันเก่งกว่าหลายคนที่นี่เพราะงั้นถึงได้เข็มกลัดเด็กทุนของมหาลัยยังไงละ มือบางจับและสัมผัสเข็มกลัดรูปหมวกปริญญาเล็กๆที่ปกเสื้อด้านซ้าย ฉันจะไม่ยอมดูถูกหรือไม่ให้เกียรติตัวเองเด็ดขาด ฉันได้โอกาสได้อยู่ที่นี่และฉัน.. จะไม่สละสิทธิ์เพียงเพราะ.. ที่นี่ไม่ใช่ที่สำหรับฉัน ฝันไปเถอะ!“..ปลุกระดมใจตัวเองอยู่หรือไง เปลวไฟในตาพุ่งพล่านมาก” บุ๊คถ่ายรูปฉันแล้วก็ยื่นให้ดู.. จริงด้วยแฮะ เหมือนพร้อมออกสู่สนามรบที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด “ก็ประมาณนั้น ฉันกำลังให้กำลังใจตัวเองอยู่”“..ทำได้ด้วยเหรอ?”“ได้สิ กำลังใจที่ดีที่สุดก็มาจากตัวเราเองนี่แหละ ถ้าใครไม่เห็นค่าเรา แต่เราเห็นคุณค่าในตัวเองซะอย่าง ก็ไม่มีอะไรน่ากลัวแล้ว”“เจ๋งอะ.. ข้าน้อยขอคาราวะท่านอาจารย์!” บุ๊คทำท่าคำนับและก้มหัวแบบที่ฉันเคยเห็นในละคร ก่อนจะหัวเราะออกมาแบบเขินๆพร้อมกับเกาหัวตัวเองไปด้วย“บ้าบอเนอะ^^”“จริง^^”หลังจากที่ออกมาจากห้องทำงานของพี่คาร์เตอร์ เราสองคนก็ไม่ย่างก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28
  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_8 | ทวงบุญคุณ?

    ตึก ตึก ตึก.. เสียงส้นรองเท้าตันๆลอยตามหลัง หลังจากกินกระเพราสมใจอยากของบุ๊คแล้ว พี่คาร์เตอร์ที่เสนอตัวมากินข้าวด้วยก็ไม่เห็นพูดเรื่องอะไรกับฉันสักคำ แถมยังเดินตามหลังแบบนี้อีก..ธิชากับบุ๊คมองหน้ากัน เมื่อมีร่างสูงเดินตามหลัง ความรู้สึกอึดอัดจึงก่อตัวขึ้นกึก… ก่อนจะเป็นธิชาที่หยุดเดินและหันหลังกลับไป“ไหนบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วยไง จนถึงตอนนี้ก็ไม่เห็นพูดอะไรสักคำ แล้วไอ้ที่พี่จ่ายค่าข้าวให้ในตอนที่หนูมีเงินจ่ายแล้วแบบนี้.. ไม่ขอเรียกว่าติดบุญคุณนะ”“ก็ไม่ได้จ่ายเพื่อหวังอะไรจากเธออยู่แล้ว”“งั้นก็ไปทำงานสิ ระดับเจ้าของมหาลัยเนี่ย คงไม่มีเวลาว่างมาเดินตามนักศึกษาหรอกนะ?”“พูดงี้เลยอ่อ?” บุ๊คกระซิบถาม“ก็ต้องพูดแบบนี้แหละ ก็สิ่งที่พี่เขาทำอยู่มันจะทำให้เราเดือดร้อน”“นี่ ฉันไม่ใช่อาชญากรข้ามชาติ หรือนักโทษแหกคุก ไม่มีอะไรให้ต้องกลัวขนาดนั้น”“ใช่ค่ะจริงๆก็ไม่มีอะไรให้น่ากลัวหรอก แต่หนูเป็นเด็กทุน เด็กทุนที่ใช้สมองเข้ามาเรียนที่นี่ ไม่ได้ใช้เงิน”“….”“สำหรับสังคมที่ใช้เงินตัดสินทุกอย่าง แม้แต่คุณค่าความเป็นคนเนี่ย มันก็เป็นเรื่องที่น่ากลัวสำหรับคนที่ไม่มีเงินมากพอนะคะ”“….”“เชิญค่ะ ถึ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28
  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_9 | ถึงเวลาตอบแทนบุญคุณ

    “เดี๋ยว! แกจะรีบเก็บของไปไหนเนี่ย”“ก็จะรีบกลับบ้านไง ไม่แน่นะพี่เขาน่าจะมาดักรอฉันหน้าห้องก็ได้!”“เดี๋ยว เดี๋ยวสิ!”“โทษนะบุ๊คไว้เดี๋ยวฉันโทรหา บ๊ายยยย” ถ้าฉันยังอยู่ในเขตมหาลัยเขาตามตัวฉันได้ไม่ยากแน่ๆ เพราะงั้นต้องรีบกลับบ้านก่อน พรุ่งนี้จะเอาไงค่อยว่ากัน! เออ! เครื่องช็อตไฟฟ้า! ฉันจำเป็นต้องมีมัน!ธิชารีบคว้าของทุกอย่างและรีบวิ่งออกจากห้องเรียนไป แต่ก็ได้ชนปะทะกับชายร่างสูงอย่างจังผลัก! ซึ่งกลับเป็นตัวเธอเองที่เซถลาทั้งๆที่เป็นฝ่ายพุ่งเข้าไปชนอีกฝ่ายแท้ๆ“อ๊ะ!”“….”“ขะ ขอโทษค่ะ!” ถึงจะเป็นเพื่อนพี่คาร์เตอร์ก็เถอะ แต่ก็ไม่ได้สนหรอกว่าชื่ออะไร ธิชารีบวิ่งไปที่ลานจอดรถ แต่เหมือนทุกอย่างไม่เข้าข้างเธอซะเลยหมับ!เพราะจู่ๆก็มีมือปริศนารั้งแขนเธอไว้ก่อนจะออกแรงกระตุกแล้วลากเธอเข้ามุมตึก“อ๊ะ! อื้อออ!!” พร้อมกับใช้มือปิดปากเธอทั้งที่ยืนเบียดกันอยู่ในช่องหลืบแคบๆจนร่างกายแทบจะแนบชิดติดกัน ดวงตาของธิชาเบิกโต คนที่เธอพยายามจะหนี กลับเป็นคนที่ลากเธอเข้ามาที่มุมตึกในตอนนี้“ชู่ว์~”“อื่ออออ!!”“เงียบ แล้วไปกับฉัน” คนตัวสูงก้มลงพูดกับเธอ ก่อนจะลดมือที่ปิดปากลง“..พะ พี่จะพาหนูไปไหน! หนูไม่ใ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28
  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_10 | ฉันต้องการเธอ

    ธิชาที่ค้างอึ้งอยู่นาน สมองแบลงค์ราวกับถูกทุบหัว.. นี่ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?เพี๊ยะ! ก่อนจะตบหน้าตัวเองเบาๆเพื่อเรียกสติ ก็ไม่ได้ฝันนี่นา..พลันประตูรั้วที่สูงตระหง่า สีทองอะหร่ามตรงหน้า ให้ความรู้สึกว่าฉันกำลังเห็นกรงสวรรค์ก็ไม่ปาน ยิ่งตัวรถขับแล้นเข้าหลังประตูรั้วมา บ้านหลังใหญ่มันอภิมหาอลังการเท่าที่ชีวิตนี้เคยพบเคยเห็นมาเลย“ชะ ช่วยบอกหนูทีว่าที่นี่คือสวรรค์ ไม่ใช่บ้านพี่”“บ้านพี่ครับ” “….” น้ำตาจะไหล ไม่มีวัน ไม่มีทางที่ชีวิตฉันหลังจากนี้จะใช้ชีวิตได้อย่างสงบสุขอยู่ในรั้วมหาลัยแน่ๆ เปิดเรียนวันแรก หลังจากตามหาพี่เขามา15ปี ฉันในตอนนี้กำลังจะหลายเป็นเมียเขา.. ถึงจะแค่ในนามก็เถอะกึก เมื่อรถหรูจอดนิ่ง ยังไม่ทันได้เปิดประตูรถก็มีคนวิ่งมาต้อนรับแถมยังก้มคำนับไปอีก แล้วพี่เขาก็เปิดประตูรถออกทั้งที่ฉันนั่งทับตักเขาอยู่แบบนี้“….” ดูสีหน้าของผู้ชายที่มองเข้ามาสิ ตาโตอย่างกับไข่ห่าน>“แม่ฉันอยู่ไหน”“..อยะ อยู่ในครัวครับ” คาร์เตอร์ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป“จะลงเองหรือให้พี่อุ้มลง”“อ๊ะ! ลง ลงเองได้ค่ะ!”ธิชาพุ่งพรวดลงจากรถทันควัน ก่อนจะยืนเก้ๆกังๆกับชายชุดดำที่ก้มคำนับฉันเหมือนพี่เตอร์ไม่มีผิด

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28
  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_11 | อยากโดนพี่ซื้อหรือยัง?

    ‘ฉันไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่’นั่นคือประโยคที่ท่านผู้หญิงแห่งวังสวรรค์นี่พูดกับฉัน ถามว่าฉันรู้สึกอะไรไหมนะเหรอ.. ไม่รู้สึก เพราะฉันไม่ได้ต้องการให้คุณเขายอมรับสักนิด แต่ปัญหาของฉันในตอนนี้คือฉันที่ไม่สามารถปฎิเสธการเป็นเมียแบบปลอมๆนี่ได้จริงๆ เพราะไม่อย่างนั้น.. ฉันโดนตามรังควานยันที่มอแน่ๆ แบบนั้นฉันยิ่งไม่ต้องการธิชาที่นั่งเงียบกริบอยู่คนเดียวใต้ต้นไม้ที่ร่มที่สุดที่นี่ โดยที่มีแม่บ้านอีกคนเดินมาเสริฟ์น้ำให้ “น้ำค่ะคุณธิชา”“…ขอบคุณนะคะ เอ่อ อีกนานไหมคะกว่าพี่เตอร์เขาจะออกมา”“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ แต่คิดว่าไม่น่าจะนาน เพราะคุณท่านมีเรื่องที่ต้องไปจัดการที่ต่างประเทศแบบปุ๊บปั๊บค่ะ”“..อ๋อ”“ต้องการอะไรอีกไหมคะ? ขนมไหมคะ? น้ำหวานเกินไปหรือเปล่า?”“..ไม่แล้วค่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว” สีหน้าของแม่บ้านสาวดูเกร็งและจริงจังมาก เพราะฉันหรือเปล่านะ“..ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้ค่ะ ..หนูไม่ได้ซีเรียสอะไร^^”“ไม่ได้หรอกค่ะ คุณเตอร์ไม่เคยพาผู้หญิงที่ไหนมาที่บ้านค่ะ พวกเราเลยไม่ค่อยชิน”“..พวกเราเหรอคะ?”แม่บ้านสาวพยักหน้า ก่อนจะหันไปทางเข้าที่ประตูบ้าน มีแม่บ้านหลายคนเลยที่ชะโงกหน้าออกมามอง....คงเป็นเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28
  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_12 | ถ้าพี่เมา เดี๋ยวหนูไปส่ง

    เขาพาฉันมาห้างจริงๆ ห้างที่เต็มไปด้วยของแบรนด์เนมราคาแพง แพงชนิดที่ต่อให้ฉันหาเงินได้เท่าราคากระเป๋า ฉันก็ไม่คิดจะซื้อมัน เพราะฉันไม่สามารถดูแลมันได้ จะซื้อมาให้เสียดายเงินทำไม“ไม่เห็นต้องพามาที่แบบนี้เลย อย่าบอกนะว่าคิดจะลงทุนกับผู้หญิงที่ไม่ได้อยากจะเป็นเมียพี่แบบหนู”“ระหว่างพาเธอมาที่นี่กับพาเธอไปห้างธรรมดา เธอคิดว่าแม่ฉันจะเชื่อแบบไหน? ถ้าให้คนมาสะกดรอยตาม”“….”“ฉันคาร์เตอร์นะ นี่คือที่ของฉัน”“..จ๊ะ พ่อคนรวย” พอเป็นคนรวยที่พูดจาอะไรแบบนี้มันก็ดูเท่ห์ขึ้นมาจริงๆนั่นแหละ คาร์เตอร์พาธิชาเดินวนอยู่ในห้างไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่ช้อปช้อปนึง พนักงานต้อนรับแต่งตัวเรียบหรูก่อนจะเดินเข้ามายกมือไหว้คนข้างๆฉันอย่างคุ้นเคย“สวัสดีค่ะคุณคาร์เตอร์.. วันก่อนไม่ใช่คนนี้นี่คะ^^”“…..”“พูดไปเรื่อยน่า” คาร์เตอร์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันไปหาธิชาที่ยืนมองหน้าเขา“เรากำลังจะไปดื่มกัน ฝากที”“ได้ค่ะ ผู้หญิงของคุณคาร์เตอร์ต้องสวยที่สุด^^”“รบกวนด้วยครับ” เขาก้มหน้านิดๆราวกับการขอความช่วยเหลือ ส่วนฉันนะเหรอ..“พี่จะไม่ทิ้งหนูอยู่คนเดียวใช่ไหม?”“?”“คือหนูไม่ค่อยชินกับที่แบบนี้ ไหนๆก็เป็นคนพ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28

บทล่าสุด

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   ตอนพิเศษ

    ตอนพิเศษ1ปีผ่านไปหลังจากเหตุการณ์ที่ห้องประชุมในตอนนั้น ก็ผ่านมาแล้ว1ปี คิดถึงวันวานเสียจริง.. รูปวันแต่งงานของฉันกับพี่เตอร์ ฉันยังคอยเปิดมันอยู่เรื่อยๆ ราวกับว่ามันเป็นเสมือนของมีค่าที่สุดในชีวิต มันเหมือนจุดเริ่มต้นในหลายๆเรื่อง ฉันวางรูปคู่ของเราที่ถูกเลือกใส่กรอบ วางเคียงข้างกับจดหมายของพ่อที่ถูกใส่กรอบอย่างดี ชั่วครู่ที่ธิชาเลือกสัมผัสกรอบรูปของจดหมาย ลายมือตวัดแต่ไม่ยุ่งเหยิงทำให้เธอลอบยิ้มเบาๆ“ลงไปกินข้าวหน่อยไหม เสร็จหมดแล้วนะ” “อ๊ะ! อื้ม” คาร์เตอร์เดินเข้าสวมกอดธิชา เขาดูแลเธอเป็นอย่างดีไม่ได้มีแค่คำคุย เดินประคองภรรยาท้องอ่อนด้วยความระมัดระวัง“ไม่เห็นต้องประคองขนาดนี้เลย หนูเดินได้”“เมื่อไหร่จะเลิกแทนตัวเองว่าหนูสักที”“ก็มันติดปากนี่นา” ตอนนี้แล้วฉันก็ยังคงเรียกพี่เตอร์ว่าพี่เช่นเคย ชั้นล่างของบ้านถูกเตรียมอาหารไว้มากมาย ออกจะเกินความจำเป็นด้วยซ้ำ ทั้งที่เราอยู่กันแค่สองคน.. ไม่สิ รวมเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในท้องด้วยนี่ก็สามคน แต่อาหารถูกจัดเตรียมราวกับเลี้ยงต้อนรับคนเป็นสิบ“มันเยอะไปนะ ไม่ต้องมากมายขนาดนี้ก็ได้ สิ้นเปลืองเปล่าๆ”“ฉันมีให้กินก็กินเถอะน่า ของดีๆทั้งนั้น

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_91 | เรื่องที่อยากจะบอก THE END

    พี่เตอร์บอกให้ฉันรออยู่บนรถใช่ไหมละ แล้วทุกคนคิดว่าฉันทำตามหรือเปล่า? ถ้าคิดว่าฉันจะรั้นละก็อยากจะบอกว่าคิดผิด! ฉันยังนั่งอยู่บนรถ แต่ไม่ได้นั่งรอให้เวลาเสียเปล่านะ ฉันให้บุ๊ควิดิโอคอลหาฉันและดูการอภิปรายอะไรสักอย่างที่เป็นคำตอบได้ว่า พี่เตอร์กลับมาด้วยสาเหตุอะไรสาเหตุแรกเลยคือประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับวิทยาลัยที่ได้ทำการเปิดที่อเมริกาเป็นที่เรียบร้อย สร้างความฮือฮาไม่น้อยเลยกับนักศึกษาทุกช่วงชั้นปีที่ได้รับรู้ ก็นะ.. มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่คนที่ไม่มีสัญชาติของบ้านเมืองเขาจะดำเนินการเปิดมหาวิทยาลัยที่นั่น ต่อให้เป็นเอกชนก็ตาม แต่พี่เตอร์และคุณแม่พี่เขาทำได้ นอกจากจะมีเงินแล้ว พรรคพวก หรือเส้นใหญ่ต้องใหญ่เอาเรื่องเลยถึงทำทุกอย่างจนถึงขั้นที่สำเร็จได้ขนาดนี้ธิชามองมือถือ ตั้งใจฟังเสียงที่คาร์เตอร์พูดออกมา การเดินไปมาไม่อยู่กับที่ของพี่เขาทำให้นักศึกษารู้สึกไม่อึดอัดกับสิ่งที่ต้องตั้งใจฟัง.. แต่แล้ว..นี่ฉันไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม! ตอนที่เดินมาทางนี้ พี่เตอร์ก้มมองกล้องด้วย! มองเหมือนสายตาเราได้ประสานกันและหยุดอยู่ตรงหน้ากล้องที่บุ๊คยังคงวิดิโอคอลกับฉัน‘และอีกเรื่องที่สำคัญไม่แพ้กัน.. ฉันไม่

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_90 | เซอร์ไพส์

    “ขอบคุณนะพี่ ป่านนี้ใครต่อใครเม้าท์กันแล้วมั้งว่าพี่เป็นผัวน้อยหนู^^”“คงงั้น”“ไว้เดี๋ยวหนูทำคุ้กกี้แล้วกัน ค่าตอบแทน”“ไม่ต้องอะ ไอ้เตอร์ให้ค่าเสียเวลาฉันคุ้มอยู่ ไม่งั้นฉันไม่เสียเวลามารับส่งเธอหรอก เมียก็ไม่ใช่”“จ้าาา ไปได้แล้ว” ฉันโบกมือบ๊ายบายแทนคำลา พี่ริวเหมือนตัวแทนพี่ชายที่ชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะมี เขาจัดการให้ฉันแทบทุกอย่าง แม้บางครั้งจะเหมือนทำส่งๆไปงั้น แต่ก็ทำให้ ก็ถือว่าดีเหลือแสนแล้วกับคนอย่างพี่ริว เพราะถ้าไม่ได้สนิทกันจริงละก็ ไม่มีทางที่คนอย่างพี่ริวจะเสียเวลาทำอะไรเด็ดขาดพอกลับมาถึงบ้าน ความเงียบมันก็แอบทำให้รู้สึกเหงา อยากจะไปนั่งดื่มชิวๆที่ร้านเหล้าก็กลัวคิดถึงพี่เตอร์จนใจแตก ลากผู้ติดมือกลับมาหนะสิ ช่วงหลังไม่มีอะไรตกถึงท้องมานานแล้วด้วยโดยเฉพาะพี่เตอร์…หิวชะมัด เมื่อไหร่จะกลับมาไม่ว่าเปล่าธิชา ส่งข้อความหาคาร์เตอร์ดั่งความรู้สึกหิวชะมัด เมื่อไหร่จะกลับมา จะซื้อกินอยู่แล้วนะ!ส่งไปแบบไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายกดอ่านมัน อีกไม่นานฉันก็จะจบการศึกษาแล้วด้วย.. ไม่รู้ว่าจะกลับมาหากันได้ไหม เลยไม่อยากคาดหวังฉันกลายเป็นธิชาที่ใครต่อใครรู้จักในฐานะแฟนของพี่เตอร์ ไม่ว่าจะรุ่น

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_89 | รอจนแห้ง

    1ปีผ่านไปมหาวิทยาลัย เอแบค“พี่โกง!”“โกงบ้าอะไร แพ้แล้วอย่าพาลดิวะ!”“ถ้าไม่โกงจะกินรอบวงทุกรอบแบบนี้ไงวะ! ถอดเสื้อออกมาเลยนะ!”“ถอดทำห่าไร!”“ก็พี่ต้องซ่อนไพ่ไว้แน่ๆ! คนกะล่อนอย่างพี่ไม่มีทางชนะใสๆหรอกน่า!! ถอดเสื้อเดี๋ยวนี้เลย!”ณ อาคารตึกคณะของอัลฟ่า ชิริว เรียว อัลฟ่า บุ๊คและธิชานั่งเล่นไพ่กันอย่างเสียงดังโวกเวยโวยวาย คนตัวน้อยโบ้ยว่าชิริวคนหน้าตายสันดานเสียกำลังโกงเธอจนแทบจะหมดตัว“แพ้ก็แค่จ่ายนี่หว่า! ตาละห้าบาทเหมือนกูหลอกเอาบ้านมึงอะ!”“ห้าสิบบาทก็เงิน! หมดตัวแล้วรู้ไหม! รู้ไหมว่าต้องยืนหลังขดหลังแข็งทำงานนานขนาดไหนกว่าจะได้มา! สารภาพมาซะดีๆ! ไม่งั้นหนูประจานแน่!”“เป็นถึงเมียไอ้เมียไอ้เตอร์ ไหงมันปล่อยให้เมียมันมีเงินห้าสิบบาทติดตัววะ!”“ตาละห้าบาทก็ให้พี่เขาไปเถอะน่าา แค่นี่เอง^^*” บุ๊คร้องเตือน“ตาละห้าบาท แต่กินฉันเป็นสิบรอบ! ฉันเสียไปแล้วห้าสิบบาท!”“ถ้าหวงเงินห้าสิบบาทขนาดนั้น ไม่เก็บตังค์ไว้หยอดกระปุกละวะ!! มาชวนชาวบ้านเขาเล่นไพ่ทำไม!” ชิริวสวนกลับ ก่อนจะเริ่มวิ่งหนีธิชาที่ไม่ยอมแพ้“รับจ๊อบพิเศษเว้ย!”“กูละปวดหัวกับพวกมัน” เป็นเรียวที่พูดขึ้นมา เขานั่งเกลี่ยไพ่ในมือแ

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_88 | เธออร่อยเกินไป

    “เฮ้ออ~” ธิชาถอนหายใจหลังจากนั่งแท็กซี่กลับถึงบ้านของคาร์เตอร์ บ้านหลังโตที่เขาอยู่คนเดียว บ้านหลังโตที่เป็นคนละหลังกับบ้านที่คุณแม่ของพี่เขาคอยเทียวไปเทียวมา..ฉันนั่งกินขนมหวานๆหวังเบาเทาอาการหงุดหงิดที่ใจ ไม่รู้จะปากหนักไปเพื่ออะไร แค่บอกว่าไม่ให้ไปมันก็จบใช่ไหมละ ปากหนักไม่รู้เวล่ำเวลาเลยจริง!ฉึ่บ ฉึ่บ ก่อนจะมีเสียงเท้าเดินเบาๆดังขึ้นจากด้านหลัง เมื่อกี้คุณแม่บ้านบอกว่าจะไปรดน้ำต้นไม้นี่นา รดเร็วหรือเปล่านะ ยังไม่ถึงสิบนาทีเลย“คุณแม่บ้านคะ รดน้ำเสร็จแล้วเหรอ มีอะไรให้หนูช่วยไหม หนูกำลังหัวร้อนพี่เตอร์แบบสุดๆไปเลยดะ.. คะ คุณแม่” แต่กลับกลายเป็นคุณแม่พี่เตอร์ซะงั้น ธิชารีบยืนขึ้นแล้วยกมือไหว้ทันทีและอยู่ในท่าสำรวม“..ลูกฉันไปสร้างเรื่องอะไรอีกละ” ท่าทีสง่างามจนน่าเกรงขามนี่บางทีก็อึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก คนเป็นแม่เดินไปที่โต๊ะทานอาหาร วางกระเป๋าแบรนด์ดังอย่างเบามือ“..มะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เรื่องเล็กน้อย”“เรื่องเล็กน้อย? ถึงขั้นต้องพึ่งขนมเท่าภูเขาแบบนั้น?”“….”“เล่ามาเถอะ อย่างน้องฉันก็เป็นผู้หญิงเหมือนเธอ.. ลูกชายฉันสุภาพก็จริงแต่มันซื่อบื้อกับเรื่องแบบนี้ที่สุด”ฉันควรทำยังไงละ เ

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_87 | อยากโดนหึง

    •PICCHYย้อนกลับไป…วันเกิดเหตุ…ชิริวนั่งหักนิ้วตัวเองเงียบๆอยู่ที่มุมห้อง เขาไม่ได้สนใจอะไรนอกจากข้อนิ้วของตัวเอง และค่อยเงยหน้าเมื่อคนเป็นเพื่อน.. ทักถาม“มึงจะเอาไง ไอ้เตอร์ไม่รับสาย” อัลฟ่าเก็บมือถือใส่กระเป๋า เขายืนมองพิชชี่ที่นั่งตัวสั่นราวกับลูกหมาตกน้ำอยู่บนเตียง สายตาของชิริวจ้องมองเธอแน่นิ่งและน่ากลัว“..เอาไง จัดการดิ”“อย่านะ! ฉะ ฉันจะไม่ทำอีก! ฉันจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ”“..ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอพูดแบบนี้”“ครั้งนี้จริงๆ! จริงๆนะ!”“ก่อนหน้านี้เธอทำให้เด็กปีหนึ่งลาออกไป คราวนั้นเธอก็พูดกับฉันแบบนี้”เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับธิชาไม่ใช่ครั้งแรกที่พิชชี่เป็นคนที่อยู่เบื้องหลัง หลายครั้งหลายคราที่เธอมักจะแสดงออกถึงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของคาร์เตอร์ และใช้สิทธิ์ของคนเป็นพ่อที่มีอำนาจข่มเหงรังแกผู้ที่ด้อยกว่าครั้งแล้วครั้งเล่า และครั้งนี้คนที่อยู่ตรงหน้าเธอก็คือชิริว ไม่ต่างจากครั้งก่อน.. พิชชี่ถึงได้ตัวสั่นเป็นลูกหมาตกน้ำแบบนี้เพราะดูเหมือนว่าชิริว.. ไม่มีความเชื่อหลงเหลืออยู่บนหน้าเขาเลยชิริวนั่งบนเตียงที่จับพิชชี่มัดตรึงเอาไว้ แล้วใช้ปลายนิ้วกดดันความรู้สึกอีกฝ่ายด้วยการ.. คีบชายเสื้อ

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_86 | ไม่อยากให้ความหวังใคร

    คอหอยของเธอคนนั้นยังอยู่ดีหรือเปล่านะ?… อยากจะเปลี่ยนชื่อเรื่องหนังให้ซะเดี๋ยวนี้ หลังจากหนังจบ ธิชาก็เดินก้มหน้าก้มตาออกจากโรงด้วยความอาย ผิดกับคาร์เตอร์ที่เดินล้วงกระเป๋าของเสื้อคลุมเท่านั้น เดท เดทแรกอย่างเป็นทางการอิชั้นชวนผู้มาดูหนังโป๊!!! ฉันสรุปกับตัวเองสั้นๆแบบนี้เลย แม้หนังที่ดูมันจะไม่ใช่เชิงหนังโป๊ มันเป็นหนังเรทR ที่แค่มีฉากอย่างว่าเด็ดดวงแทบจะเห็นทุกซอกทุกมุม! ยอมใจนักแสดงมาก ฉันคงไม่โลกสวยจินตนาการว่านางเอกในเรื่องกำลังกินกล้วยที่ถูกตัดต่อเป็น.. ไอ้นั่น นึกออกไหม ==^หมับ! แต่แล้วธิชาก็ถูกรั้งแขนเอาไว้ ไม่ใช่ฝีมือใครนอกจากคาร์เตอร์“ไม่ต้องเขินแล้ว”“..ไม่อะ! มันเขิน”“แล้วต้องทำยังไงถึงจะหาย?” คาร์เตอร์พยายามตะล่อมเธอให้ใจเย็นลง ธิชายืนนิ่งอยู่นานก็จะส่ายหัวอย่างไม่มีแบบแผนพร้อมกับใบหน้ายู่ยี่“ไปนั่งเล่นที่มอ?”“…ได้ด้วยเหรอ?”“ทำไมจะไม่ได้ อยู่กับเพื่อนน่าจะดีขึ้น”“อื้ม เอาแบบนั้นเลย” ให้ตายสิ ถึงฉันจะไม่กลัวอะไรในโลกนี้ก็ตามแต่ฉันก็ไม่ใช่หญิงใจกล้ากับเรื่องแบบนี้นี่หว่า ให้เวลาฉันหน่อย ขนาดกับพี่เตอร์เองทุกวันนี้ยังไม่ค่อยจะชินเลย หลังจากดูหนังจบ ก็ยังอยู่ในเวลา

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_85 | เดทแรกที่โรงหนัง

    ฉันพาพี่เตอร์มาที่วัด เพราะอัฐิของพ่อฉันแบ่งไว้ทั้งหมดสองส่วน จะพูดว่าสองส่วนก็คงจะไม่ถูก ฉันเก็บกระดูกของพ่อไว้ที่บ้านส่วนนึงแต่มันไม่เยอะเลย เป็นเศษที่เหลือให้ได้จับต้องมากที่สุดเพียงไม่กี่ชิ้น ส่วนที่เหลือฉันก็เอาไว้ที่วัด แค่ตอนนั้นมีความเชื่อว่าถ้าให้พ่ออยู่ที่นี่ พ่อคงจะได้ฟังเสียงพระสวดมนต์ แต่ที่ฉันเก็บส่วนนึงไว้ที่บ้าน เพราะตอนนั้นฉันยังรู้สึกว่า แม้เป็นเพียงเถ้าฝุ่น แต่ฉันยังรู้สึกสบายใจ ยังรู้สึกว่าพ่อยังคงอยู่ใกล้ๆกับฉัน ฉันไม่รู้หรอกนะว่าฉันคิดผิดหรือถูก แต่ยอมรับเลยว่าในนาทีที่รู้ว่าเสียคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตไป เราแค่ต้องการที่พักพิงทางใจ เพราะเรารู้สึกว่าเราไม่สามารถใช้ชีวิตได้โดยไม่มีเขาโกฐของพ่อธิชายังคงใหม่และสะอาดอยู่เสมอ คาร์เตอร์มองเห็นตรงนี้แต่ตนก็ไม่ได้พูดอะไร ธิชาคงจะหาเวลามาทำความสะอาดสถานที่ของพ่อบ้างไม่มากก็น้อยดอกไม้ถูกวางในแจกันหน้ารูป มีหลายจังหวะที่ร่างสูงเหลือบมองธิชา เธอมีรอยยิ้มและแววตาที่สดใสเวลามองผ่านรูปของคนเป็นพ่อ คาร์เตอร์ยิ้มบางๆ เขาวางดอกไม้ใส่เเจกันอีกข้าง และมองรูปภาพตรงหน้า จดจำใบหน้าของคนที่เขาได้ยื้อชีวิตได้เป็นสิบปีจากการช่วยเหลือเพี

  • TIE LOVE | พันธะสวาท SM+   พันธะสวาท_84 | เด็กมันสด

    รู้สึกตัวอีกที.. ก็เหมือนจะเช้าแล้วสินะ ธิชาดันตัวเองลุกขึ้นนั่งกับเตียง ร่างกายเปลือยเปล่ามีเพียงผ้านวมพื้นใหญ่ที่หอบกายสร้างความอบอุ่น ข้างกายไร้คาร์เตอร์เฉกเช่นเมื่อคืน เสื้อผ้าที่กระจัดกระจายถูกพับอย่างเป็นระเบียบ และเสื้อยืดตัวโคร่งก็วางเตรียมไว้ให้ที่ปลายเตียงฉันสวมเสื้อที่ว่าแล้วลองเปิดผ้าม่านดู ไม่มีใครเลย ไม่มีคนงานสักคน.. ก่อนจะมีกลิ่นอาหารหอมๆลอยเตะจมูก เลยตัดสินใจลงเดินลงมาที่ชั้นสอง.. แม้จะสวมเสื้อตัวใหญ่ และโนบราก็ตาม ก่อนจะสบายใจเพราะแม้แต่ในตัวบ้านก็ไม่มีใครอยู่เลยนอกจากคนตัวสูงหัวยุ่งเหยิงในครัว“รับบทพ่อบ้านเหรอ?”“ได้หรือเปล่าละ?” หน้าสด ผมยุ่ง.. คือมันดีมากกก~ ธิชานั่งเท้าคางกับเค้าน์เตอร์ สายตาจ้องมองที่คาร์เตอร์ราวกับจะจับฉีกเป็นชิ้นๆ ก่อนจะหยิบผักสดที่ถูกเตรียมไว้เหมือนเป็นเครื่องเขียงของอาหารเช้า ธิชายัดมะเขือเทศราชินี มะเขือเทศลูกเล็กเข้าปาก ขบเคียวด้วยท่าทียั่วเย้าแม้แต่คาร์เตอร์กับจับสังเกตได้“ถ้าจะลงมาตามเพื่อไปต่ออีกละก็ รอแป๊บ ยังทำอาหารไม่เสร็จ”“แล้วถ้าไม่ต้องรอจนทำอาหารเสร็จละ?”กึก.. มือที่จับตะหลิวไม้ชะงัก ร่างสูงวางมือจากการผัดข้าวผัดอเมริกัน แล้

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status