Share

Kabanata 1

Penulis: Luna
last update Terakhir Diperbarui: 2020-11-06 12:33:47

A week ago. . .

Location: Red Society Main Hideout, 6:45 P.M

The dim glow of overhead lights flickered against the cold steel walls of the Red Society's main hideout, casting long shadows that danced with every movement. The air carried a scent of gunpowder, leather, and faint traces of blood—a constant reminder of the life we lived.

I walked slowly down the long hallway, my footsteps barely making a sound against the polished floor. At the end of it, the main conference room loomed—the place where our urgent meeting would take place. Meast had called for it without warning, forcing everyone to drop whatever they were doing and fly here immediately.

Code Red. That meant only one thing—this wasn't just business as usual. Something bigger was at play. Something that demanded our full attention. Ramdam kong hindi lang basta ang mapaguusapan namin ngayon. Hindi ko maintindihan kung bakit malakas ang kalabog ng dibdib ko. Sa unang pagkakataon ay nakaramdam ako ng kaba sa hindi malamang dahilan.

I was dressed for the occasion—my signature red bodysuit, concealed beneath a long leather coat that hid the weapons strapped to my body. My tactical gloves fit snugly over my hands, ready for whatever was coming, and my boots made each step deliberate, calculated.

With my hair pulled into a high ponytail, I exuded the discipline, the edge, that this life required. There was no room for hesitation. No space for weakness. Whatever Meast was about to reveal, I knew one thing for certain—it would change everything.

"Finally, Red. Ikaw na lang ang hinihintay." Meast's deep voice echoed around the four corners. All the elite members of Red Society greeted me with their glances, and watched me take my seat.

"So, what's the big fish caught in the sea?" I asked, ayaw nang magpaligoyligoy pa, alam iyon ni Meast. . . And as if on cue, Meast swiftly navigated the hologram, bringing the image to life. A man's face emerged in front of us—sharp features, cold eyes, a presence that demanded attention.

But this wasn't just any man. I knew him.

The sight of him sent a shiver down my spine, a cold wave crashing over the carefully built walls of my mind. No. This can't be.

I clenched my fists, my breath hitching for just a second before I forced my expression to remain unreadable.

"Our next mission." Meast's voice cut through the silence.

Draven?

"Is that Draven Monticello?" Tanong ko, hindi makapaghintay sa sasabihin ng leader namin. Meast's lips formed a grin as he eyed me suspiciously.

"Yes. He's Draven Reil Monticello. The heir of the Monticello Empire." Meast's voice was steady, calculated, but every word felt like a strike against my chest.

"As the successor to one of the most powerful families in America, Draven has never known freedom from danger. I received reports that there are eyes and guns trained on his back. He needs protection."

The hologram flickered as more data surfaced—classified files, security footage, blueprints of properties, business dealings, and alliances. The full weight of the Monticello name displayed before us, its influence stretching far beyond what most could comprehend.

Meast's gaze sharpened as he turned to face the room. No wonder, he's our next mission.

"This is not just a case of business politics," he continued. "This goes beyond that—deeper, more dangerous. That's why you're all here. Especially you, Red." The air in the room thickened, every pair of eyes now settling on me. I kept my expression unreadable, but inside? My pulse roared in my ears.

"That's why I want you to infiltrate Draven's life while we work on uncovering the mafia behind the threat." My mind stalled. What?!

I masked my shock, but inside, a thousand alarms were blaring. Infiltrate Draven's life? How the hell am I supposed to do that?

I had spent years operating in the shadows, unseen and unknown. But this? This was different.

Draven Monticello wasn't just a mission. He was a complication I never wanted to face.

"Each of you will have your roles in this mission," Meast continued, his gaze sweeping across the room.

"But the key role—the most critical part—rests on you, Red."

Naramdaman kong lahat ng mga mata'y napunta ang tingin sa direksyon ko. I was sitting across Meast, kaya naman bahagyang nagpalipat lipat ang tingin nila sa aming dalawa, the weight of their expectations settling heavily on my shoulders.

My jaw tightened. Of course it does.

Meast leaned forward, his expression unreadable.

"You are the only one who can get close to him. The only one who can make this work." I swallowed hard, forcing my voice to remain steady.

"And how exactly do you expect me to do that?" His smirk deepened. Nakakairita talaga ang lalaking 'to. Pasalamat siya marami kaming kasamahan dito.

"By making him trust you, by making him need you. By becoming someone he can't ignore. Becoming the woman in his life."

A cold feeling curled in my stomach.

This was more than a mission.

This was a trap.

And I was walking straight into it.

"Sayo nakasalalay ang kapalaran ng tagapagmana. You will have to protect him and to do that, you'll have to stay close to him." lahat ng mga sinabi niya ay nanatili sa isip ko, kahit tapos na ang meeting at nabigyan na ng gawain ang lahat.

"Mavis," his voice changed. Gone was the commanding one a while ago. Nanatili siya sa likuran ko habang ako'y nakatitig lamang sa larawan ni Draven sa harapan ko.

"Bakit sa dami ng lalaki, siya pa?" hindi ko maiwasang itanong.

"If you really can't do it, sa iba ko na lang ibibigay ang trabaho. You can switch." umiling ako bago tumayo, making up my decision.

"I'll do it." Even if uncertainty clawed at my chest, even if a part of me whispered that this was a mistake.

Meast's gaze bore into mine—sharp, calculating, doubtful. For a moment, it was as if he, too, was questioning whether entrusting Draven's life to me was the right decision.

I held my ground. I had to.

"I won't mess up this time, Meast." The words left my lips with more conviction than I felt.

I had to believe them.

Because this time, I wasn't just fighting to complete a mission. I was fighting to make things right.

To bury the past—the mistakes that still haunted me, the ghosts I had spent years running from.

I needed this mission to be different.

I needed to prove—to Meast, to myself—that I wouldn't fail again.

Mahigpit ang naging kapit ko sa medyo makapal na libro sa architecture. Bumaba ang tingin ko sa kumikinang na bagay sa daliri ko at bumalik sa alaala, ang nangyari dalawang araw na ang nakakalipas.

I am married to Draven Reil Monticello.

The thought should have filled me with excitement—joy, even. But instead, an unsettling weight settled in my chest, a creeping unease that drowned out any semblance of happiness.

You have to do this, Mavis. Trying to convince myself, I took a deep breath, steadying the whirlwind of emotions threatening to consume me.

Ours was a secret marriage, one orchestrated at Draven's request. As far as I knew, only his closest friends were aware—no one else. On my side, only Tiya Ysabella and Kiara knew the truth. His parents had reluctantly agreed to it, their only concern being to put an end to the blackmail that had ensnared him.

Kahapon lamang ako lumipat sa bahay namin na binigay ng parents niya sa aming dalawa as their wedding gift.

And what happened?

A disaster.

Malalim akong bumuntong hininga at inayos ang makapal kong salamin bago bahagyang nilingon ang mga estudyanteng nakatingin sa akin.

Nakasuot ako ng skirt na doble ang haba kaysa sa required na sukat. Si Tiya ang may kagustuhan nito kaya wala naman akong nagawa. Isa pa ay nakakatulong din naman ito sa akin. I wore black knee-high socks and flat black shoes—heels were required, but I refused. They made walking unbearable. My outfit mirrored everyone else's. . . a crisp white long-sleeve blouse tucked beneath a fitted black coat, finished off with a neatly tied necktie. Except that my skirt was longer that everyone's.

My hair was pulled back into a sleek, perfectly pressed ponytail—so precise, so severe, it made me look like a strict, no-nonsense professor. Or an old maid clinging to discipline.

Ang iba ay tila nandidiri at ang iba ay medyo natatawa, tulad dati. Ngunit hindi ko nalamang pinansin dahil nandirito naman ako para mag-aral, hindi maging fashion model.

"Dedmahin ang mga laitera at irampa ang mukha kahit walang ganda."

Iyon ang motto ko sa t'wing nasa sitwasyon ako na ganito, who cares anyway?

Malakas ang loob na humakbang ako papasok ng unibersidad ngunit hindi pa lang ako nakakaabot ay may kung sinong kinulang sa aruga ang tumisod sa akin na malakas kong kinabagsak sa sahig.

I could hear the loud bursts of laughter echoing around me, but I paid them no mind. I had long since grown accustomed to scenes like this—familiar, repetitive, almost predictable.

If only I had acted sooner... maybe, just maybe, I could have avoided all of this.

"Feeling maganda kasi."

"Bulok!"

"Loser!"

"Stupid kasi!"

As much as it hurt, my first instinct was to reach for my glasses. Without them, everything was a blur. The moment my fingers found them, I slid them back on and stood up as if nothing had happened.

I had thought that by the time we reached college, people would have matured—at least a little. But looking at them now, I wondered if they had somehow lost their way... or if they had simply never received the care and guidance they needed.

What a bunch of immatures.

Hindi ko sila nilingon at derederetsong pumasok, wala naman akong mapapala kung makikipagaway ako sa kanila. We are not young anymore kung sila nakalimutan nila 'yon ako hindi.

Mas maganda na lang manahimik kaysa makipagtagisan ng salita at makipagaway. Education requires manners. Education is nothing without them.

The problem with some people is that they may be studying, but they never seem to learn the right behavior of an educated person.

In my case, I'd rather shut up. If I don't, it would be too easy for everything to fall apart. My plans—everything I've worked for—could be ruined in an instant. Kung wala lang akong mission ay baka napilipit ko na ang mga leeg ng mga palakang iyon.

Habang naglalakad ay pinapagpagan ko ang suot kong namantsahan ng dumi dahil sa pagkabagsak ko kanina. Hindi ako umiiyak sa ganitong bagay, kaya wag niyo nang asahang iiyakan ko ang nangyari. It was just a normal event for me.

"My God! Anong nangyari sa 'yo?" Naglabas si Kiara ng panyo at tinulungan akong pagpagan ang suot ko pababa sa binti ko na napunti na pala ang stocking.

"Wala nadapa lang," kalmadong sagot ko na parang tinanong lang ako kung saan ako nagpunta at sinabi kong 'dyan lang'.

"Pinatid ka nanaman?" alam naman na niya 'yan.

"Normal na 'yon."

"For Pete's sake, Mavis! We should report this! Aba hahayaan mo na lang na araw-araw kang pumasok na may libreng pasa sa tuhod? Dumi sa damit at dapa sa entrance?" Magsasalita na sana ako ng makitang dumaan ang grupo ni Drei, nagtatawanan ang mga kaibigan nito ng aksidente niya akong makita, hindi ako nag-iwas nang tingin, nilabanan ko ang mga tingin niya hangang siya na mismo ang nag-iwas na parang hindi niya ako kilala.

"Mavis!?"

"Hayaan mo na, mahirap magkaroon nang kaaway, lika na?"

"Bakit kasi napakamaunawain mo?" I'm not understanding, Kiara—I never was. There's a reason behind all of this. And because of that reason, I have no choice but to pretend. Baka kapang nilabas ko ang tunay na ako, pati ikaw matakot sa 'kin.

"Hindi ko lang ugaling magpalaki pa ng gulo Kiara, kaya okay na hmm?"

"Naku Mavis ah! Kapag talaga tumaas na ang level ng katarantaduhan ng mga 'yan makakaabot ito kay dean."

"Oo na, oo na, dalian mo na dyan at baka maunahan pa tayo ni Sir Pantaleon eh masaraduhan pa tayo ng pinto." Wala siyang nagawa kundi magpatangay sa akin.

"Andyan na siyaaa!"

"Argh grabe talaga, ano bang tingin niya nasa high school pa siya para magpalda ng super haba?"

"Kadiri talaga, ew!"

"Mukha siyang matandang dalaga."

"No wonder walang pumapansin sa kaniya, ang pangit-pangit na nga ang baduy baduy pa!" Sinundan 'yon ng halakhakan ng grupo nila. Palibhasa mga buhay prinsesa at sunod sa luho, iba talaga ang nagagawa ng pera. 'Yon nga lang, hindi kayang bilhin ng pera nila ang 'utak', kaya wala sila n'on.

Napailing na lang ako at dumeretso sa upuan. Mabuti na lang talaga at kahit papaano pinagpala pa rin ako dahil mabait ang naging katabi ko, hindi laiterang feeling maganda mga wala namang ibubuga, multiplication table nga hindi pa nila kabisa.

Architecture is one of the toughest courses—far from easy. Every late night spent hunched over blueprints, every crumpled draft tossed aside in frustration, and every moment of self-doubt weighs on me. But I push myself to the limit, doing everything I can to pass. Not just for me, but for Tiya. She sacrificed so much to get me here. The least I can do is make sure her efforts aren't in vain. If nothing else, I want to succeed—for her, for everything she's done, and for the future she believes I deserve.

The discussion and quizzes go on. Maya maya lang ay nakaramdam ako ng tila kung anong dinidikit sa likod ko at nang kapain ko iyon ay mga nginuyang bubble gum ng mga lintek na palakang nasa likuran ko.

Sa sobrang pagkainis ay napatayo ako na siyang kinagalit ng instructor naming napakaistrikto.

"Miss Schneider, get out!"

Nakarinig ako ng tawanan sa likuran na hindi ko pinansin at tiningnan na lang si Kiara na halatang naiinis na rin.

This is not the first time na napalabas ako. Pwero bwisit lang dahil nasira nanaman ang kagustuhan kong tutukan ang subject na 'yon. Bwisit! Wala akong nagawa kundi hubarin ang suot na coat dahil sa mga bubble gum na alam kong hindi na matatanggal.

"Dude, type na type ka kaya ni Zaira, 'di ba type mo rin 'yon? Ang ganda na ang sexy pa at dude! Ang bait!" Aksidente kong nalingon ang dumaan at nagulat akong sila Drei iyon. Napatingin sila sa akin at nakita ko ang pandidiri sa expression ng ilan niyang kaibigan at nagbulungan pa saka nagtawanan at binulungan rin si Drei bago tinapik sa likuran na kinatawa rin nito.

My pain returned, but it no longer had the power to make me cry. I just stood there, frozen, staring blankly as they walked away—expressionless, numb. I refused to let the ache consume me again.

Around me, I could hear the hushed whispers, the barely contained giggles, and the longing stares from the girls watching them leave. I could see it—the way their eyes followed every step, the admiration, the desire. It was almost pathetic how easily they were drawn in.

But not me. Not anymore.

Palibhasa kasi mga gwapo ang grupo ni Drei kaya mabilis mapansin lalo na ng mga kababaihan. Kahit sa college, meron paring grabe kung tumili, siguro hindi na talaga maiiwasan ang ganung bagay kahit saan pa 'yan, may mga babaeng obvious. Pero siguro, mas okay na 'yon kaysa sa mga babaeng nasa loob ang kulo, tulad ko.

Ilang minuto pa ako roon na nagantay, pinagmamasdan ang mga estudyanteng daanan att lipasan lamang ako.

They have their own world where I couldn't fit in.

Nang makita ko ang grupo ni Drei na masayang nakikipagusap sa isang grupo ng mga nagagandahang babae ay tila pinokpok ako ng katotohanan sa kung sino ba talaga ako sa lugar na ito. Isa lang naman akong hamak na nerd. Walang nakakapansin at walang nakaka-appreciate.

Kadalasan kinaaayawan, pinandidirihan, at ginagawang katatawanan. May pakinabang lang naman ako t'wing exams at mga reporting activities. After no'n, balewala na ako sa kanila.

Isa lang daw akong walang kwenta, isang basurang hindi nababagay sa mundo nila.

They don't know.

They have no idea that behind these glasses, behind this carefully constructed disguise, lies a hidden identity—one I've spent years perfecting, shielding from prying eyes. Every calculated movement, every quiet moment of endurance, is part of the mask I wear.

And no matter what happens, I won't let them get in my way. I can't afford to.

. . .

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Komen (2)
goodnovel comment avatar
Nan
Ano kaya Ang ibig Sabihin na para sa safety Ng lalaki.Nice story
goodnovel comment avatar
dolly Colance
hmmm palaisipan nman ito kung ano Ang itinatago mo ate gurl...
LIHAT SEMUA KOMENTAR

Bab terkait

  • Caught In His Wife's Trap (Tagalog)   Kabanata 2

    Nakatitig lang ako sa salamin sa cr habang naghihintay kay Kiara, dito kami madalas dumederetso pagkakatapos ng klase. Paano ba naman kasi every after class palagi siyang tinatawag ng kalikasan.Staring at my reflection, I take in every detail. I don't have pimples and braces. I don't have thick bangs, nor do I have overly thick eyebrows. Sure, my fashion sense might be outdated—some might even call it tacky—but I'm far from the stereotypical nerd in every book you'd read or expect to meet.I'm not the type to tremble in fear or stutter when I speak. I don't keep my head down, avoiding eye contact with the world. No, that's not me. I may not fit the mold of what people expect, but I stand my ground in my own way. Instead, I have freckles scattered across my pale skin, untouched by makeup—at least most of the time. When I'm not in disguise, I actually enjoy wearing makeup, especially dark red lipstick. There's something about the deep shade that makes me feel bold, like I'm stepping int

    Terakhir Diperbarui : 2020-11-08
  • Caught In His Wife's Trap (Tagalog)   Kabanata 3

    Hindi ako makapag focus sa klase sa antok na nararamdaman. Mabuti na lang at kahit inaantok ako'y nagagawa ko pa rin namang makasagot sa mga recitations."Hoy ba't mukhang puyat na puyat ka? Hindi ka ba natulog?" Natulog, two hours lang. Anong oras na ako nakauwi matapos ng pinagawa sa akin na side mission ni Meast kagabi."Natulog, pero tinapos ko 'yong plates e." pagdadahilan ko na lang."Dapat nagising ka na lang nang maaga, ingatan mo sarili mo mahirap magka anemia.""Ang advance mo, masamang damo matagal mamatay," Natawa na lang siya sa tabi ko, habang ako naman ay napatingin sa gawi ng grupong kakapasok lang.There are four of them.The first one is Jered Stefan Levis—the most annoying of them all. He's the one who constantly mocks me, the one who makes it his mission to get under my skin. Out of the four, he's the one I despise the most. There's just something about him that I can't stand, something that instantly sets me off whenever he's around.Then there's Marco Gustav Allan

    Terakhir Diperbarui : 2020-11-10
  • Caught In His Wife's Trap (Tagalog)   Kabanata 4

    Hindi ako napigilan ni Kiara sa kagustuhan kong pumunta sa party ni Jered, pero si Draven halatang ayaw.Pagkauwi ko kasi ay mahigpit niyang hinawakan ang braso ko at padarag na hinila agad papasok. I can hear the weight of his breathing—deep, uneven, and strained, as if he's struggling to contain the fury simmering just beneath the surface. Each inhale feels controlled, deliberate, like he's forcing himself not to explode. The tension in the air is palpable, thick with unspoken anger, and I can almost feel the heat of his restrained rage radiating off him."A-Aray! Draven! Masakit!" Reklamo ko nang makaramdam na ng sakit dahil sa kapit niya, agad naman niyang napansin iyon at marahas niya akong binitawan."Bakit ka pumayag?!" He's pertaining to Jered's invitation, obviously."Ano naman ba kung pumayag ako?" malumanay na tanong ko."Hindi ka bagay sa lugar na 'yon," alam ko pero tulad ng sabi ko kanina, iba ang pakay ko."Asawa mo naman ako, kahit sa papel lang may karapatan din naman

    Terakhir Diperbarui : 2020-11-22
  • Caught In His Wife's Trap (Tagalog)   Chapter 5

    Hindi palang ako maayos na nagigising ay napablikwas na ako ng bangon ng maramdamang may katabi ako.Agad kong kinapa ang salamin ko at tiningnan kung sino ang katabi ko at nagulat nang si draven iyon habang nakatingin sa pintuan na tila may hinihintay doon."Dra-Right before I finish my word, mabilis na niya akong nahila pabalik sa pagkakahiga at mahigpit niyakap saka tinakpan niya ng isa niyang kamay ang bibig ko to stopped me from screaming."Shhh, mom is here." Pagkasabi niya noon ay nagets ko na agad ang gusto niyang sabihin, pero masyado akong naiilang sa posisyon namin. We are sharing a comforter hawak niya ang kaliwang kamay ko sa gilid ng ulo ko, masyadong nakadikit ang katawan niya sa akin at napakalapit ng mukha niya sa mukha ko. Hindi ko na nga alam kung humihinga pa ako.Kamay lamang niya ang naging pagitan ng mga labi namin at kapag tinangal niya iyon a

    Terakhir Diperbarui : 2020-11-22
  • Caught In His Wife's Trap (Tagalog)   Chapter 6

    Hindi ako agad umuwi, nagpalipas ako ng oras sa secret haven ko. I am tracking drave's location and he's still on levis' residence.Currently staring at the disk I've got, smirk didn't left my lips."Red are you there?""Yes, come in Leo,""How was the mission?""I've got it, are you free? I'm in the haven.""On my way," hinintay ko lamang siyang makarating at pinagbuksan ng pinto."Woah, nothing's change! Nakakarelax parin." mangha nanaman ito, katulad ng dati."Ikaw nang bahala sa disk, I am still on a mission." Tukoy ko sa pagpasa ng disk sa headquarter."I know baby, I know." Pasalampak itong umupo sa couch ko habang kumakain ng apple na hindi ko alam kung saan niya nakuha.Pinagmasdan ko ang isa sa kasamahan ko, at 'di ako makapaniwalang ang laki ng pinagbag

    Terakhir Diperbarui : 2020-11-22
  • Caught In His Wife's Trap (Tagalog)   Chapter 7

    Maaga akong nagising para tapusin ang drafts ko, holding my metal ruler and mechanical pen I started to work on it.I was just wearing my shirt and my undies. Malapit nang umabot ang shirt ko sa may tuhod ko. Kaya komportable parin iyon lalo na kapag umagang umaga if I'm on tiya ysabella's house she would probably freaked out and locked me inside my room so no visitor's would see me in this.Since, ako lang naman maybe I could try? Nakamessy bun ang buhok ko at suot ko nanaman ang aking makapal na salamanin. Medyo masakit pa dahil nalalagyan 'yung part na may pimples.6 o'clock when I chooses to went down. Nagluto ako ng breakfast for Drei. I don't wanna be his useless wife, kahit papaano gusto ko parin panindigan ang pagiging asawa niya.In the middle of preparing I heard foot steps, halos di ako nakagalaw ng maalala ang ayos ko. But I was too late to change it.Nang mapalingon ako sa kaniya a

    Terakhir Diperbarui : 2020-11-22
  • Caught In His Wife's Trap (Tagalog)   Chapter 8

    My eyes glued on her, early in the morning and she's---nevermind. But what the heck is she thinking? Does she wants to seduce me?I eyed her my her legs up to her face and shook my head.She's a living temptation in that kind of cloth. Fvck! When did I find her tempting? You're fvcked up man, that nerd isn't attractive.I can't stand to be with her for weekend so I decided to visit zai, kung hindi ngalang uuwi samin si mommy mamaya baka doon narin ako natulog."Hey drei, good morning." He tiptoed and kissed me on my cheek. I smiled, kung ganito ba naman ang makikita mo umaumaga eh baka buong maghapon magdamag maganda mood mo, anghel 'yan oh."Morning my angel, how's your dream. Me again?" She chuckled, even her voice, Heaven."Ikaw talaga, halika na pasok ka." I am always welcome on their house, kaclose ko ang mommy at daddy niya at gustong gusto rin n

    Terakhir Diperbarui : 2020-11-22
  • Caught In His Wife's Trap (Tagalog)   Chapter 9

    I feel so tired. When he turned his back, my arms automatically snake around his body. I rested my face on his back as I sighed in relief.Can I just stay here for a while, in his back hugging his body? His warm is what I need to ease the pain.Kahit ito nalang ang maging kapalit ng lahat ng sakit, kahit isang yakap lang okay na sakin.I hope he would let me."Thank you drei,"He was stunned for a moment like he really wasn't expected what I did.I just can't believe he took care of me. Kahit papano, may pakialam parin siya sakin kahit na alam kong dahil lang 'yon sa parents niya.We stayed like that for minutes at kusa narin akong humiwalay."Matulog ka na drei, pasensya na naabala pa kita."Hindi siya sumagot at nauna nang nahiga sa kama niya habang ako'y tinahak ang sahig kung saan ako kanina nakahiga. Dahil siguro sa sakit

    Terakhir Diperbarui : 2020-11-22

Bab terbaru

  • Caught In His Wife's Trap (Tagalog)   Epilogue

    "Pres! Sigurado bang kakasya ang population ng Archi at engineering dito?" Hagas na lumapit sa akin si Janus bitbit ang papel kung saan nakasulat ang mga pangalan ng estudyante mula sa department ng architecture at engineering. Napakamot ako sa kilay at pinasadahan ng tingin ang buong students activity hall. Halos mapuno na iyon ng Engineering department at nagpapasukan palang ang mga architecture. "Wala tayong magagawa, sa social hall ay naroroon ang college of business at kasama ang education. This is where we are assigned." "Pero pres tingnan mo naman ang architectural department, wala pa man sa kalahatian ang pumapasok, crowded na agad sa hall." Aksidente akong napalingon sa entrance at napansin ko roon ang isang babaeng inaayos ang salamin niya habang nililibot ang paningin kasama ang isang babaeng nagsasalita na halatang may kinikwento sa nerd na kasama. My brows shut upon staring at that nerd. She looks quite mysterious. Tahimik ito at nakikinig lamang sa kaniyang kasama na

  • Caught In His Wife's Trap (Tagalog)   Chapter 49

    "Would you risk your life for someone you love?"I once asked that in myself before I started my mission in drei's life.Love these days had brought up different meaning. Traditionally, love defines as pure, sweet and something that we can't really live without. But time flies and definitions changes, until love begins to become a mere game for teens. Saying 'I love you' even if they don't actually mean it.These days, a love that is willing to risk his or her life is a very rare kind of love that is really difficult to find. Everyone now was a bit selfish, their sake first before others.But me, If I was in Draven's situation I'd also risk my life for him in dire jeopardy. You never know how your decision will work out, but you always will know when you failed to act. I'd rather die, than live with the agony of inaction."How you feeling?" I stares at my brot

  • Caught In His Wife's Trap (Tagalog)   Chapter 48

    Tahimik akong sumunod sa kung saan nila ako dalhin at saka ko lamang napansing nasa tuktok na kami ng isang gusali.Hindi ko masasabing abandunado dahil maayos pa ang itsura ngunit hindi ko rin namang masasabing isang gusaling pinagtratrabahuhan pa.Pinapkiramdam ko ang tahimik na si Emjieng siyang tumutulak sa akin hawak ang kamay kong nakagapos sa likuran ko.Hindi ko makita kung saan niya dinala ang mga kaibigan ko at si Draven.Nasa likod namin ang ilang mga tauhan niyang may kaniya kaniyang baril."Maligayang pagdating aking numero unong panauhin." Umalingaw ngaw ang boses ni Edern na halatang nasa isang audio room na konektado sa buong gusali kaya natitiyak kong sa lahat ng parte ng gusaling ito'y maririnig ang boses niya."Matagal kong hinintay na masimulan ang isang palabas na kasama ka, hindi ba't napakaganda ng magiging palabas kapag

  • Caught In His Wife's Trap (Tagalog)   Chapter 47

    I felt so unease about something I can't explain. Tumambay ako sa Ragents refuge, para mas makapagisip. Maging ang mga kasama ko'y abala sa ginagawa nilang pagiimbestiga habang ako'y nanatiling nakapikit habang hawak hawak ang isang baril, nasa harap ko nagkalat ang mga paborito kong gamitin.Ang ilan ay kakatapos ko lang linisan at iassemble."Red, di mo talaga maalala?""Oo nga kahit clue manlang wala ba?""I don't know whom I missed out, daig ko pa nagkaamnesia.""Diba you investigated their organization's name? What did you found out?""Death.""Huh?""I just found that word, 'death is the answer', that was the meaning of their Organization's name. Parang pinaglalaruan niya lang ako at sinadya niyang ipangalan iyon sa organization niya in german language.""Pero naisip ko rin, na maaaring hindi lang 'yun tumutuk

  • Caught In His Wife's Trap (Tagalog)   Chapter 46

    Late akong nagising kinabukasan, halos di ako magkandauga-ga sa pagasikaso, halos makalimutan ko na ang ilan kung gamit at kinailangan ko pang bumalik sa kwarto para makuha ulit iyon saka patakbong bumaba ng building.Halos maglaglagan rin ang mga gamit ko bago ko pa man 'yon maipasok sa kotse, kaya sunod sunod rin akong napamura sa inis.Hindi pa man ako tapos sa pagpulot ay may tumulong na sa aking lalaki, bago ko pa man iyon malingon ay nakalayo na ito sa akin ngunit ng tingnan ko ang gamit ko'y napansin ko na ang isang itim na envelope.Mabilis kong ipinasok ang mga gamit ko't hinayaan muna ang envelope na iyon kasama ng mga ito saka nagmaneho patungo sa MRSH.Halos takbuhin ko na ang floor kung nasaan ang opisina namin.At saktong pagkapasok ko'y sinalubong na ako ng kunot noo at matalim na tingin ni Draven."Masyado

  • Caught In His Wife's Trap (Tagalog)   Chapter 45

    I have watched thousands of romance movies, and they all claimed that love is something mysterious and magical, love is the center of the universe, that love is something we have to feel and to acquire just to say that we are humans. People end up being so foolish, fighting for it. Without knowing that it was actually a disease that could slowly consume us until it left us nothing but a pain.Dahil sa love, maraming matatalino ang nagiging tanga.Dahil sa love, maraming buhay ang nasisira.Does love even requires us to destroy?I don't even know what am I thinking, but the pain I am feeling right now makes me think about how cruel love is.Hindi ko alam kung sadyang mababaw lang ako o masakit lang talagang makitang 'yung lalaking minahal at mahal mo'y hindi parin pwedeng maging sayo.Love sucks, to the point that it will make

  • Caught In His Wife's Trap (Tagalog)   Chapter 44

    Tulala ako sa daan habang nagmamaneho pauwi, pasulyap sulyap pa ako sa review mirror nang mapansin ang isang itim na kotse na halatang sumusunod sa akin. Sa t'wing bumibilis ako'y bumibilis rin iyon, na tila takot na makawala ako.'George''Red, emergency?' Narinig kong nabahala siya at mukhang napatayo. Alam kasi niya na kapag ganitong bigla akong kumonekta sa linya may hindi magandang nangyayari.'Di naman masyado, may isang langaw lang ang nakabuntot.''Where's your location?'

  • Caught In His Wife's Trap (Tagalog)   Chapter 43

    Nang lumabas si draven ay mabilis akong naglakad. Hindi ko alam kung bakit apektadong apektado ako. Hangang ngayo'y hiyang hiya ako sa nangyari."Architect!" Shit! Kung kailan umiiwas.Awkward akong tumingin kay clover na malisyosong nakangisi sa akin at sumusulyap kay draven na nakasunod sa akin."Tara na architect!" Clover was about to wrap his arms around my shoulder when we heard drei's venomous voice."Touch her and you're dead.""S-sabi ko nga didistansya nalang, tss! selosong inhenyero!""Fvck you!""Architect oh!" sumbong nito sa akin kaya umiling lang ako.&

  • Caught In His Wife's Trap (Tagalog)   Chapter 42

    Tulala ako sa unit ko, amanda was here ranting about her journey on accomplishing her mission."Nakikinig ka ba?!" Dinig na dinig ko ang tunog ng chips na nginunguya niya.I sip on my beer still staring at nowhere."Mav, mav, mav! Alam ko na 'yang mukha na 'yan! Si draven nanaman no? Tsk! tsk!""How?""Huh? Anong how? Ano ipapadala na ba kita sa mental? Nababaliw ka na 'yata sa lalaking 'yun?""How did, they last longer than I thought.""Ano?! Anong ineenglish english mo jan?! Nasa Pilipinas ka tagalugin mo!""Alam mo bang si Draven at Zaira parin?" Kunot noong tanong ko na kinatahimik niya."S-sinabi niya na sayo?""So alam mo nga?" Hindi siya ulit nakaimik.I thought he's single?"Inom pa tayo mav, ang dami pa nito oh." She's avoiding the topic. Hindi nalamang ako

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status