Hindi ako makapag focus sa klase sa antok na nararamdaman. Mabuti na lang at kahit inaantok ako'y nagagawa ko pa rin namang makasagot sa mga recitations.
"Hoy ba't mukhang puyat na puyat ka? Hindi ka ba natulog?" Natulog, two hours lang. Anong oras na ako nakauwi matapos ng pinagawa sa akin na side mission ni Meast kagabi.
"Natulog, pero tinapos ko 'yong plates e." pagdadahilan ko na lang.
"Dapat nagising ka na lang nang maaga, ingatan mo sarili mo mahirap magka anemia."
"Ang advance mo, masamang damo matagal mamatay," Natawa na lang siya sa tabi ko, habang ako naman ay napatingin sa gawi ng grupong kakapasok lang.
There are four of them.
The first one is Jered Stefan Levis—the most annoying of them all. He's the one who constantly mocks me, the one who makes it his mission to get under my skin. Out of the four, he's the one I despise the most. There's just something about him that I can't stand, something that instantly sets me off whenever he's around.
Then there's Marco Gustav Allande, the infamous Mr. Perfectionist. I've heard plenty about him, and none of it makes me like him any better. He has this habit of correcting everything, as if the world would collapse if things weren't done his way. And, unsurprisingly, he's another person who gets on my nerves. Siguro kung magkakasama kami hindi ko matatagalan ang ugali niyang bawat galaw mo sinisita.
Clover Lennox Winslow is the kind of guy who finds amusement in other people's failures. He thrives on laughing at someone's downfall, taking pleasure in every mistake they make. There's a certain smugness in the way he carries himself, as if the world is just one big joke for his entertainment.
And honestly? That alone is enough to make me dislike him.
And last but not least, there's Draven Reil Monticello—the infamous campus crush. He's the type of guy who turns heads wherever he goes, effortlessly charming yet completely unattainable. But beneath that perfect image lies a cold-hearted player, someone who loves the thrill of the game more than the people caught in it.
He's distant, unreadable, and dangerously irresistible to those who don't know better. But I do. And I know better than to fall for someone like him.
Tahimik siya, pero pag nagsalita, masakit. Do'n siya magaling, pranka at sasabihin niya ang gusto niya kahit ikasasakit ng iba. He doesn't sugarcoat things, doesn't hold back, and never cares about the aftermath of his words. Bukod do'n napakasungit niya sa mga taong hindi niya gusto at isa na ako roon. Sa kanilang lahat medyo okay pa sa 'kin si Drei, may sense naman ang kasamaan ng ugali niya.
"Matunaw!" nabalik ako sa reyalidad nang magsalita si Kiara. Kiara hates their group too. Puno kasi ng mga gago. Bago pa man ako magsalita may narinig na akong tilian ng mga palaka.
"Ang gwapo talaga ni Drei 'no? Ugh! Kung ako girlfriend niyan, kama agad ang bagsak namin."
"Sheess bakit kasi si Zaira ang gusto niya pwede namang ako."
"Gaga! 'Di pa naman sila! Nag d-date lang kaya pang maagaw."
It wasn't their obsession with Drei that made me freeze. No, it was what I just heard about Drei and Zaira.
They're dating?
A strange sensation crawled up my throat, tight and suffocating—like a lump I couldn't swallow. I felt my hands clench at my sides, my heartbeat stumbling for just a second.
Why did it feel like something inside me had shifted? And more importantly... why did it bother me so much?
He's dating behind my back?
Alam kong wala akong karapatan na makaramdam ng ganito dahil unang-una ay hindi naman totoo ang kasal namin, yes it is legal, but for my mission only. Mission ko lang si Draven, at alam ko naman na may ibang babae siyang gusto bago ko pa man isagawa ang plano ko. I took his life away from him and I know that is the only way to take it back.
Sa inis na naramdaman ay naikuyom ko ang kamao ko na agad nahawakan ni Kiara.
"Oh, what the hell are you doing here, nerd?!" Hindi ko nilingon ang kung sino mang nagsalita noon. Ano bang pakialam ko? Baka kung ano pa magawa ko sa kaniya.
"Hey! I am talking to you! Matutong gumalang sa mas malinis sa 'yo," wow! Bumuntong hininga ako at hinarap siyang nakataas ang kilay sa akin.
"Ano nga ulit tanong mo?"
"Akala ko ba matalino ka? Boba! Sabi ko bakit nandito ka?" Iba ang boba sa bingi, matatanggap ko pa kung sasabihin niyang bingi ako kaysa boba tss.
"Kasi cafeteria 'to at nagugutom ako? 'Di ba rito pumupunta lahat ng nagugutom? Bakit saan ba dapat? Sa library? In this case, nakakain na pala ang mga libro," Nakarinig ako ng 'oooohs!' Sa mga nakakarinig sa 'min habang siya naman ay napatanga sa akin. Narinig ko rin ang munting halakhak ni Kiara kung hindi lamang niya iyon natakpan.
"Stupid! What I mean is! You shouldn't be here! Trash, don't eat it!"
"Sa pagkakaalam ko ang basura hindi humihinga, pero naamo'y sa hininga—parang 'yong sa 'yo, amoy bulok na." Nakarinig ako ng tawanan na mas kinapula ng mukha niya.
I may be a nerd, but like I told you—I'm not the typical one. And right now, with barely any sleep, my patience is running dangerously thin.
Add to that what I just heard about Draven, and it's a recipe for disaster. My irritation is bubbling under the surface, ready to spill over at any moment.
I can feel it—the slow, steady unraveling of my temper. And honestly? I'm not in the mood to hold it back.
"How dare you!" Mabilis niyang dinampot ang juice ko at mabilis 'yong itinapon sa akin. I heard gasps. Napatingin ako kay Kiara na mukhang nagulat din at nang bumaba ang tingin ko sa table ay doon ko nakita ang pinaghirapan kong tapusin na plates kagabi.
My eyes widened in shock.
"Shit!" I shot up from my seat, heart pounding as I scrambled to fix the mess. Panic surged through me as I grabbed the nearest cloth, desperately trying to dry it off before it got worse. My hands moved frantically, but my mind was even more chaotic.
Of all times for this to happen—why now?
"Ops! I mean it. " Mariin akong napapikit at pinigilang makagawa ng isang bagay na alam kong hindi makakabuti para sa akin. Mabilis kong inayos ang mga gamit ko at pinili na lamang umalis. Agad na sumunod sa akin si Kiara.
"Loser! Akala mo kasi kung sinong matapang talunan naman. Tss!"
I turned my head toward Drei, and there they were—laughing.
My chest tightened, a mix of frustration and something I refused to name settling deep inside me. They looked so carefree, so unbothered, while I stood there, feeling like I was the only one affected. Without another word, I walked out, my steps firm, my expression unreadable. I didn't need to stay and watch any longer.
Beside me, Kiara remained silent, as if carefully calculating the right way to speak to me. I could feel her hesitation, her curiosity, but I wasn't in the mood for explanations. Not now.
"Ayos ka lang?"
"Hindi," iyon ang totoo. I was furious on the inside—my emotions swirling in a storm I couldn't control. But on the outside, I needed to stay calm.
I took a deep breath, forcing my hands to unclench. Don't react. Don't let them see.
No matter how much my anger burned, I refused to let it show. I refused to give them the satisfaction of knowing they had gotten under my skin. So, I kept walking, my face unreadable, my steps steady. But deep down, I was already unraveling.
"Dapat kasi hindi mo na lang pinansin."
"Next time."
"Paano 'yan?"
"Gagawin ko na muna," Shit! Ang pagod-pagod lang gawin nito. Dumeretso kami sa student park para doon gawin ang plate ko.
Halos naka ilan pa akong subok na mabilis ko ring ginugumos a ibinabato kung saan na siya namang pupulutin ni Kiara.
Fuck! Pinangungunahan ako ng iba't ibang emosyon.
Muli ko pang nakita ang grupo ni Drei at nakitang may kasama siyang babae, si Zaira.
At mas naiinis ako.
"Huwag mo na muna kayang gawin? ipahinga mo muna sarili mo?" Inaantok pa rin ako at talagang mainisin ako kapag ganitong gusto kong matulog.
I have so many sides of me that I keep hidden—so many that if I were to let them out, I know I'd end up hurting people. I'm not all patience and silence. There's a fire in me, buried deep, waiting for the right—or the wrong—moment to ignite.
Because the truth is, I can be cruel. I can say things sharper than a knife, words that cut deeper than any wound. And once I let that part of me loose... there's no taking it back. Kaya hanga't maaari pinipilit kong maging kalmado at intindihin na lang. Hindi ako lumalaban, kasi alam kong kapag ginawa ko wala silang laban.
Hindi ko lang napigilang magsalita kanina dahil wala ako sa mood.
"Hi, Mavis!" Nilingon ko ang nagsalita at napaisip ako kung anong kailangan niya.
"Hello."
"I want to invite you to my birthday. Is that okay?"
The words hung in the air between us, simple yet unexpectedly heavy.I blinked, caught off guard. Of all the things I expected to hear today, this wasn't one of them. My mind raced, trying to figure out the intention behind the invitation. Was it genuine? Out of politeness? Or was there something more?
I swallowed, unsure how to respond. Was it really okay? Seryoso ba siya? Tiningnan ko ang invitation na hawak niya, ngunit hindi sa akin nakaligtas ang klase ng tingin na pilit niyang itinatago, But I quickly caught on. In things like this, they couldn't fool me.
I narrowed my eyes slightly, reading between the lines. There was something off—something that didn't quite sit right. Was this just a casual invitation, or was there another reason behind it?
Either way, I wasn't about to be easily deceived. Not this time.
Kunwari'y interesado ako at masaya na tinanggap iyon saka binigyan siya ng pekeng ngiti na hindi niya mahahalata.
"Bakit mo naman ako naisipang imbitahin? Hindi naman tayo close." tila inosenteng tanong ko, lowkey mocking him.
"Eh 'di ba crush mo naman isa sa kaibigan ko? Kaya sige na pumunta ka," Hindi ko alam kung paano kumalat na crush ko si Drei, I never confessed my feelings in front of everyone—I'm not that stupid.
But somehow, the truth still managed to slip through the cracks. Someone must have overheard my conversations with Kiara and decided to run their mouth. A bunch of moronic individuals who had nothing better to do than spread rumors.
And now, here we are.
I know exactly what they're trying to do—cover up the real secret. The fact that Draven and I are actually married. That's why they said it. A diversion, a distraction. But no matter how much they try to twist the truth, I know what's real. They're mocking and pulling their pranks on me.
Gustong gusto ko siyang taasan ng kilay pero dahil may pinangangalagaan ako, hindi ko ginawa. I will act like a fool—helpless, clueless, exactly how they expect me to be.
Let them think they have the upper hand. Let them believe I'm naive, that I don't see through their lies. Because the truth is, I will be the one deceiving them. I will make them look stupid, turn the game in my favor, and when the time is right... they won't even realize they've already lost.
"Sige."
"Wear anything you want... aasahan kita," Kumindat pa siya sa akin na gusto kong ikangiwi pero napakarami ang nakatingin kaya yumuko ako at doon nilabas ang pagngisi.
"Don't tell me pupunta ka? Naku! Mavis ah! kahit naroon si Draven... hindi mo pa rin sure kung ano ang gagawin nila sa 'yo." Before I could even respond, my phone lit up again.
A new message.
"Levis Residence, tomorrow night at 8 PM. Rm 3."
I stared at the screen, my grip tightening slightly. The timing was too precise, too deliberate. Sinasabi ko na nga ba.
Hinarap ko si Kiara gamit ang kalmado kong mukha. Making sure to her that nothing will happen to me.
"Wala namang masama, susubukan ko lang. Saka hindi naman siguro ako pababayaan basta ni Drei, lagot siya sa parents niya," napailing naman ito.
"Ewan ko sa 'yo, kung bakit ang bilis mong nagpapauto."
Kung alam mo lang Kiara, iba ang pakay ko.
I watched her carefully, her expression unreadable, oblivious to the storm brewing inside me. She had no idea—no clue—that beneath my calm exterior, I was already setting things in motion.
I had a purpose. And nothing would stop me from seeing it through.
. . .
Hindi ako napigilan ni Kiara sa kagustuhan kong pumunta sa party ni Jered, pero si Draven halatang ayaw.Pagkauwi ko kasi ay mahigpit niyang hinawakan ang braso ko at padarag na hinila agad papasok. I can hear the weight of his breathing—deep, uneven, and strained, as if he's struggling to contain the fury simmering just beneath the surface. Each inhale feels controlled, deliberate, like he's forcing himself not to explode. The tension in the air is palpable, thick with unspoken anger, and I can almost feel the heat of his restrained rage radiating off him."A-Aray! Draven! Masakit!" Reklamo ko nang makaramdam na ng sakit dahil sa kapit niya, agad naman niyang napansin iyon at marahas niya akong binitawan."Bakit ka pumayag?!" He's pertaining to Jered's invitation, obviously."Ano naman ba kung pumayag ako?" malumanay na tanong ko."Hindi ka bagay sa lugar na 'yon," alam ko pero tulad ng sabi ko kanina, iba ang pakay ko."Asawa mo naman ako, kahit sa papel lang may karapatan din naman
Hindi palang ako maayos na nagigising ay napablikwas na ako ng bangon ng maramdamang may katabi ako.Agad kong kinapa ang salamin ko at tiningnan kung sino ang katabi ko at nagulat nang si draven iyon habang nakatingin sa pintuan na tila may hinihintay doon."Dra-Right before I finish my word, mabilis na niya akong nahila pabalik sa pagkakahiga at mahigpit niyakap saka tinakpan niya ng isa niyang kamay ang bibig ko to stopped me from screaming."Shhh, mom is here." Pagkasabi niya noon ay nagets ko na agad ang gusto niyang sabihin, pero masyado akong naiilang sa posisyon namin. We are sharing a comforter hawak niya ang kaliwang kamay ko sa gilid ng ulo ko, masyadong nakadikit ang katawan niya sa akin at napakalapit ng mukha niya sa mukha ko. Hindi ko na nga alam kung humihinga pa ako.Kamay lamang niya ang naging pagitan ng mga labi namin at kapag tinangal niya iyon a
Hindi ako agad umuwi, nagpalipas ako ng oras sa secret haven ko. I am tracking drave's location and he's still on levis' residence.Currently staring at the disk I've got, smirk didn't left my lips."Red are you there?""Yes, come in Leo,""How was the mission?""I've got it, are you free? I'm in the haven.""On my way," hinintay ko lamang siyang makarating at pinagbuksan ng pinto."Woah, nothing's change! Nakakarelax parin." mangha nanaman ito, katulad ng dati."Ikaw nang bahala sa disk, I am still on a mission." Tukoy ko sa pagpasa ng disk sa headquarter."I know baby, I know." Pasalampak itong umupo sa couch ko habang kumakain ng apple na hindi ko alam kung saan niya nakuha.Pinagmasdan ko ang isa sa kasamahan ko, at 'di ako makapaniwalang ang laki ng pinagbag
Maaga akong nagising para tapusin ang drafts ko, holding my metal ruler and mechanical pen I started to work on it.I was just wearing my shirt and my undies. Malapit nang umabot ang shirt ko sa may tuhod ko. Kaya komportable parin iyon lalo na kapag umagang umaga if I'm on tiya ysabella's house she would probably freaked out and locked me inside my room so no visitor's would see me in this.Since, ako lang naman maybe I could try? Nakamessy bun ang buhok ko at suot ko nanaman ang aking makapal na salamanin. Medyo masakit pa dahil nalalagyan 'yung part na may pimples.6 o'clock when I chooses to went down. Nagluto ako ng breakfast for Drei. I don't wanna be his useless wife, kahit papaano gusto ko parin panindigan ang pagiging asawa niya.In the middle of preparing I heard foot steps, halos di ako nakagalaw ng maalala ang ayos ko. But I was too late to change it.Nang mapalingon ako sa kaniya a
My eyes glued on her, early in the morning and she's---nevermind. But what the heck is she thinking? Does she wants to seduce me?I eyed her my her legs up to her face and shook my head.She's a living temptation in that kind of cloth. Fvck! When did I find her tempting? You're fvcked up man, that nerd isn't attractive.I can't stand to be with her for weekend so I decided to visit zai, kung hindi ngalang uuwi samin si mommy mamaya baka doon narin ako natulog."Hey drei, good morning." He tiptoed and kissed me on my cheek. I smiled, kung ganito ba naman ang makikita mo umaumaga eh baka buong maghapon magdamag maganda mood mo, anghel 'yan oh."Morning my angel, how's your dream. Me again?" She chuckled, even her voice, Heaven."Ikaw talaga, halika na pasok ka." I am always welcome on their house, kaclose ko ang mommy at daddy niya at gustong gusto rin n
I feel so tired. When he turned his back, my arms automatically snake around his body. I rested my face on his back as I sighed in relief.Can I just stay here for a while, in his back hugging his body? His warm is what I need to ease the pain.Kahit ito nalang ang maging kapalit ng lahat ng sakit, kahit isang yakap lang okay na sakin.I hope he would let me."Thank you drei,"He was stunned for a moment like he really wasn't expected what I did.I just can't believe he took care of me. Kahit papano, may pakialam parin siya sakin kahit na alam kong dahil lang 'yon sa parents niya.We stayed like that for minutes at kusa narin akong humiwalay."Matulog ka na drei, pasensya na naabala pa kita."Hindi siya sumagot at nauna nang nahiga sa kama niya habang ako'y tinahak ang sahig kung saan ako kanina nakahiga. Dahil siguro sa sakit
Buong klase ay nanggigigil ako sa bwisit na lalaking nasa likuran ko, doon niya piniling umupo dahil malamang ay para mas inisin ako. Sa lahat talaga ng kasamahan ko sa agency, ang isang 'yan ang walang takot."Mav, pano mo nakilala si August?" Rinig kong bulong ni kiara habang nagsosolve kami ng mathematical problem."Nakakwentuhan ko siya minsan nung tumambay ako sa mall." Kibit balikat na sabi ko, si kiara naman kasi 'yung tipo ng taong agad-agad naniniwala sa mga sinasabi ko kahit na pabalang lang. Ewan ko ba jan, siguro masyado siyang nadadala sa itsura ko, wala daw kasi sa itsura 'ko ang magagawang magsinungaling saka hindi ako mahilig magjoke.After class ay sabay kami ulit ni kiara lumabas para maglunch ng may lintek na humabol.
AugustI licked my upper teeth, tracing my braces. Before I folded my arms on my chest holding one bar of chocolate I've got from the chocolates mavis gave me.According to her it was from my frog admirers, how harsh.Kanina pa ako naghihintay dito sa labas ng HQ. Napaisip tuloy ako kung ano ang pinaguusapan nila ni Fifth.Well fifth and Red are actually the same. You know what I mean by the same? 'They are both mysterious to me'Red is a girl, so dangerous to stares at. Kapag hindi siya nakadisguise doon mo tuluyang makikita ang isang mapanganib na babae. Dinadaan ko nalang talaga sa pangaasar because she's my friend.We've been friends since I started my life in this agency.Pero marami pa akong bagay na hindi alam sa kaniya tulad ng sa kung paano sila naging magkapatid ni fifth gayon ang sabi niya noon ay nagiisang anak lang siya."Baki
"Pres! Sigurado bang kakasya ang population ng Archi at engineering dito?" Hagas na lumapit sa akin si Janus bitbit ang papel kung saan nakasulat ang mga pangalan ng estudyante mula sa department ng architecture at engineering. Napakamot ako sa kilay at pinasadahan ng tingin ang buong students activity hall. Halos mapuno na iyon ng Engineering department at nagpapasukan palang ang mga architecture. "Wala tayong magagawa, sa social hall ay naroroon ang college of business at kasama ang education. This is where we are assigned." "Pero pres tingnan mo naman ang architectural department, wala pa man sa kalahatian ang pumapasok, crowded na agad sa hall." Aksidente akong napalingon sa entrance at napansin ko roon ang isang babaeng inaayos ang salamin niya habang nililibot ang paningin kasama ang isang babaeng nagsasalita na halatang may kinikwento sa nerd na kasama. My brows shut upon staring at that nerd. She looks quite mysterious. Tahimik ito at nakikinig lamang sa kaniyang kasama na
"Would you risk your life for someone you love?"I once asked that in myself before I started my mission in drei's life.Love these days had brought up different meaning. Traditionally, love defines as pure, sweet and something that we can't really live without. But time flies and definitions changes, until love begins to become a mere game for teens. Saying 'I love you' even if they don't actually mean it.These days, a love that is willing to risk his or her life is a very rare kind of love that is really difficult to find. Everyone now was a bit selfish, their sake first before others.But me, If I was in Draven's situation I'd also risk my life for him in dire jeopardy. You never know how your decision will work out, but you always will know when you failed to act. I'd rather die, than live with the agony of inaction."How you feeling?" I stares at my brot
Tahimik akong sumunod sa kung saan nila ako dalhin at saka ko lamang napansing nasa tuktok na kami ng isang gusali.Hindi ko masasabing abandunado dahil maayos pa ang itsura ngunit hindi ko rin namang masasabing isang gusaling pinagtratrabahuhan pa.Pinapkiramdam ko ang tahimik na si Emjieng siyang tumutulak sa akin hawak ang kamay kong nakagapos sa likuran ko.Hindi ko makita kung saan niya dinala ang mga kaibigan ko at si Draven.Nasa likod namin ang ilang mga tauhan niyang may kaniya kaniyang baril."Maligayang pagdating aking numero unong panauhin." Umalingaw ngaw ang boses ni Edern na halatang nasa isang audio room na konektado sa buong gusali kaya natitiyak kong sa lahat ng parte ng gusaling ito'y maririnig ang boses niya."Matagal kong hinintay na masimulan ang isang palabas na kasama ka, hindi ba't napakaganda ng magiging palabas kapag
I felt so unease about something I can't explain. Tumambay ako sa Ragents refuge, para mas makapagisip. Maging ang mga kasama ko'y abala sa ginagawa nilang pagiimbestiga habang ako'y nanatiling nakapikit habang hawak hawak ang isang baril, nasa harap ko nagkalat ang mga paborito kong gamitin.Ang ilan ay kakatapos ko lang linisan at iassemble."Red, di mo talaga maalala?""Oo nga kahit clue manlang wala ba?""I don't know whom I missed out, daig ko pa nagkaamnesia.""Diba you investigated their organization's name? What did you found out?""Death.""Huh?""I just found that word, 'death is the answer', that was the meaning of their Organization's name. Parang pinaglalaruan niya lang ako at sinadya niyang ipangalan iyon sa organization niya in german language.""Pero naisip ko rin, na maaaring hindi lang 'yun tumutuk
Late akong nagising kinabukasan, halos di ako magkandauga-ga sa pagasikaso, halos makalimutan ko na ang ilan kung gamit at kinailangan ko pang bumalik sa kwarto para makuha ulit iyon saka patakbong bumaba ng building.Halos maglaglagan rin ang mga gamit ko bago ko pa man 'yon maipasok sa kotse, kaya sunod sunod rin akong napamura sa inis.Hindi pa man ako tapos sa pagpulot ay may tumulong na sa aking lalaki, bago ko pa man iyon malingon ay nakalayo na ito sa akin ngunit ng tingnan ko ang gamit ko'y napansin ko na ang isang itim na envelope.Mabilis kong ipinasok ang mga gamit ko't hinayaan muna ang envelope na iyon kasama ng mga ito saka nagmaneho patungo sa MRSH.Halos takbuhin ko na ang floor kung nasaan ang opisina namin.At saktong pagkapasok ko'y sinalubong na ako ng kunot noo at matalim na tingin ni Draven."Masyado
I have watched thousands of romance movies, and they all claimed that love is something mysterious and magical, love is the center of the universe, that love is something we have to feel and to acquire just to say that we are humans. People end up being so foolish, fighting for it. Without knowing that it was actually a disease that could slowly consume us until it left us nothing but a pain.Dahil sa love, maraming matatalino ang nagiging tanga.Dahil sa love, maraming buhay ang nasisira.Does love even requires us to destroy?I don't even know what am I thinking, but the pain I am feeling right now makes me think about how cruel love is.Hindi ko alam kung sadyang mababaw lang ako o masakit lang talagang makitang 'yung lalaking minahal at mahal mo'y hindi parin pwedeng maging sayo.Love sucks, to the point that it will make
Tulala ako sa daan habang nagmamaneho pauwi, pasulyap sulyap pa ako sa review mirror nang mapansin ang isang itim na kotse na halatang sumusunod sa akin. Sa t'wing bumibilis ako'y bumibilis rin iyon, na tila takot na makawala ako.'George''Red, emergency?' Narinig kong nabahala siya at mukhang napatayo. Alam kasi niya na kapag ganitong bigla akong kumonekta sa linya may hindi magandang nangyayari.'Di naman masyado, may isang langaw lang ang nakabuntot.''Where's your location?'
Nang lumabas si draven ay mabilis akong naglakad. Hindi ko alam kung bakit apektadong apektado ako. Hangang ngayo'y hiyang hiya ako sa nangyari."Architect!" Shit! Kung kailan umiiwas.Awkward akong tumingin kay clover na malisyosong nakangisi sa akin at sumusulyap kay draven na nakasunod sa akin."Tara na architect!" Clover was about to wrap his arms around my shoulder when we heard drei's venomous voice."Touch her and you're dead.""S-sabi ko nga didistansya nalang, tss! selosong inhenyero!""Fvck you!""Architect oh!" sumbong nito sa akin kaya umiling lang ako.&
Tulala ako sa unit ko, amanda was here ranting about her journey on accomplishing her mission."Nakikinig ka ba?!" Dinig na dinig ko ang tunog ng chips na nginunguya niya.I sip on my beer still staring at nowhere."Mav, mav, mav! Alam ko na 'yang mukha na 'yan! Si draven nanaman no? Tsk! tsk!""How?""Huh? Anong how? Ano ipapadala na ba kita sa mental? Nababaliw ka na 'yata sa lalaking 'yun?""How did, they last longer than I thought.""Ano?! Anong ineenglish english mo jan?! Nasa Pilipinas ka tagalugin mo!""Alam mo bang si Draven at Zaira parin?" Kunot noong tanong ko na kinatahimik niya."S-sinabi niya na sayo?""So alam mo nga?" Hindi siya ulit nakaimik.I thought he's single?"Inom pa tayo mav, ang dami pa nito oh." She's avoiding the topic. Hindi nalamang ako