FREY POV:"Ah, damn it," inirolyo ko ang mata ko sa langit. Ibinubuga ang usok na ang sama ng amoy pero parang nauunawaan ko na ang mga taong nasisiyahan sa paghithit nito--pagtakas. Karapatan ng tao ang pumili kung paano sila mamatay o magpapatuloy sa buhay. Nakakagaan din ng pakiramdam kapag galit ka dahil pakiramdam mo, hindi ka huhusgahan ng bisyo na ito gaya ng likas sa mga tao. "Bad influence pa pala ako sa 'yo." Gumuhit ang ngiti ko gaya ng matamis na tagumpay. Kailangan kong aminin sa sarili ko na lihim kong hinihiling na makasama pa siya sa mas maraming 'firstime'.Gusto kong makita at maranasan ang iba pa niyang susubukan kasama ako dahil hindi nawala ang pagkagusto niya sa akin matapos kong itapon ang inosenteng sandals kanina. Malayo ang aming mararating kung ganon.For me, everything is a test. At oo, nakapuntos si Dark kanina.Siguro, sa ibang mga lalaki, dead end na kanina ang ginawa ko. Baka nagtatakbo na pabalik sa saya ng nanay niya.Pero sa malas, ano naman ang s
Nag alangan akong sumagot. Iniisip kong hindi ko ito mapapagbigyan hangga't hindi pa ako tapos sa kontrata. "Puede bang nextweek? Martes siguro." Itinukod ko na ang siko ko sa pasimano ng barandilya, nagre-relax. Hinahaplos ko ang buhok ko na parang nasa harap ko lang si Logan, medyo nahihiya. "Tatawagan kita ng lunes."Ilang segundo uli bago siya nagsalita. "Gusto ko ring sabihin sa 'yo na pagkatapos no'ng nangyari sa club....bumalik na ako sa dad ko. Nagresign na ako sa trabaho kaya lahat ng oras ko ay para lang sa yo. Anytime. Tawagan mo lang ako at darating ako...gaya noon, Frey."Humigpit ang hawak ko sa phone. Hindi ko nagustuhan ang sinabi niya tungkol sa desisyon niyang bumalik sa San Ignacio. Pulitiko din ang daddy niya gaya ni Ray at medyo malapit ang dalawa dahil ayaw sa akin para kay Logan. Pero hindi yon ang problema. Dominante at control freak iyon at minamanipula ang lahat sa buhay nito. Hindi yon deserve ni Logan o ng kahit sino. Mas masarap mabuhay nang malaya kah
"Ayoko na," bumagsak ang luha ko. Gusto kong kumawala palayo sa kanya sa hindi niya maaabot kahit kailan. "Ang sabi mo, sabihin ko lang sa 'yo kung kailangan mo nang tumigil at titigil ka. Na hindi ka gagawa ng bagay na labag sa loob ko. At ito na yon, Dark. Wala kang karapatan sa buhay ko. Sa yo na ang pera mo, hindi ko yon kailangan." Nanginig ako sa tindi ng kagustuhan kong makalaya. "Bitiwan mo na ako! Ayoko na! Itigil na natin ito!" Histerikal na ako at nagwawala.Para siyang natauhan sa mga huling sinabi ko. Binitiwan niya ako agad gaya ng literal na napaso. Tapos ay biglang nagsisisi sa kapusukan niya at panghihimasok."Frey," humakbang siya palapit sa akin, guilty, at tinangka akong hawakan uli pero umaatras ako. "Hayaan mo akong magpaliwanag."Hindi.Shit lang. "Nabigla ka lang? Yon ba ang sasabihin mo?" Bumagsak ang luha ko, parang dam na nawasak. Sariwa ang galit at hinanakit ko sa kanya. "Kagaya ka lang din ng iba. Nagiging hayop kayo kapag nakakanti ang ego ninyo.
ANG galit ang pinakamasamang droga para sa akin. Malayo na ang narating ko mula sa dating Frey na may takot sa Dios na pinalaki ng nanay ko. Malala pa ito sa pinakamatapang na lason at mabagsik na sumpa. Nawalan ako ng tiwala sa Dios at paniniwala sa kabutihan ng tao. Naging mababaw akong tao na nagpapahalaga sa gandang panlabas kaysa sa kabutihan ng puso. Palaging may nag uudyok sa akin na magmura at gumawa ng masama. Sa loob ng isip ko, marahas ang paghihiganti ko kay Ray sa hinaharap. Nakakapangilabot kung paano ko pinananabikan ang pagmamakaawa nito at makapanindig balahibong sigaw habang pinahihirapan ko sa loob ng isip ko sa ibat-ibang hindi makataong paraan. Literal itong naliligo sa dugo at lasog lasog ang katawan. Nawawalan na rin ako ng likas na awa at simpatiya sa iba. Nagiging manhid ako at walang pakialam. Marami pa. At ang mga bagay na dapat kong ikahiya, pinaninindigan ko na kahit mali. Baluktot na talaga akong mag isip. Alam kong lahat yon pero kung magagali
FREY POV:Nitong mga nakaraang oras, hindi pa rin mawala sa isip ko ang tungkol sa babae sa pader. Ang version ng kahinaan ng pagkapit ko sa buhay.Ewan ko na lang kung ano para kay Dark ang kabuluhan ng katotohanan na ang babaing sinasamba niya mula pa sa nakaraan ay ganoon pala.Suicidal.Itutuloy pa ba niya ang stone art kung isa yong larawan ng sumpa at mga paghihirap ko at salamin din ng karupukan niya ng mga sandaling yon?Hindi ko maiwasan ang humugot ng malalim na buntong-hininga sa tuwing naiisip ko ito.Doble ang naging bigat dahil pareho pala kami ng iniisip noon.Ngayong gabi, sinorpresa niya ako.Naghanda siya ng alak sa terasa para uminom kaming dalawa. Dahil ba sinabi kong gusto ko itong maranasan bago ako mamatay? O ginawa niya ito dahil tapos na ang kontrata namin bukas na halos hindi ko namalayan?Ano man ang dahilan, natuwa ako sa candlelit dinner na may champagne, white truffles, fried potatoes, citrus at ang paborito kong toasted fried chicken. Kahit sa pagkain
Ngumiti ako, sarkastiko. "Huwag nating gawing kumplikado ang mga bagay, Dark." Hinawakan ko siya sa kamay, at masuyo ko siyang pinisil. Tinunaw na ng mga pagtatalik namin ang lahat ng sama ng loob ko sa kanya maliban sa nangyari sa phone ko. Mabuti na lang hindi ako aktibo sa social media at ang hilig ko lang ay manood ng mga crime and psychological series. Nawawala ang pagkabagot ko sa buhay dahil doon. Sa kabila ng issue sa phone ko, gusto kong umalis sa buhay niya nang payapa. "Huwag kang magsimula, please lang. Maganda ang lahat sa pagitan natin. Maayos tayong matatapos. Hindi man magkaibigan, wala tayong utang na loob sa isat isa. At sapat na yon."Uminom kami, mabagal at nagkuwentuhan ng mga bagay na walang kinalaman sa aming dalawa. Abala naman ang maya-mayang tunog ng phone ni Dark pero hindi niya pinapansin. Tinitingnan niya ang screen pero itataob uli at nang hindi na makatiis, ini-off na niya iyon. At ayokong itanong kung sino yon o isipin man lang ang tungkol doon.Sa
"Take me," umulos siya sa loob ko sa kontroladong lakas at naramdaman ko ang pamilyar na pagkabanat ng namamaga kong laman kahit ilang araw nang nay namamagitan sa aming dalawa. Masikip pa rin ako at literal na mahigpit na halos pinipiga ko ang pagkalalaki niya, daig pa ang ginagatasan. Inabot pa niyang kumikibot ang mga kalamnan ko kaya mas naging makipot para sa kanya ang bungad ng pagkababae ko sa kabila ng matagal na paghahanda. Mukhang higit sa isang linggo ang kailangan para masanay ako na katalik si Daek Samaniego bago maging sapat ang flexibility at elasticity ng pagkababae ko para sa kanya.Gusto ko siyang paglingkuran at paligayahin na walang masyadong mahabang preliminaries at foreplay. Yong hindi niya kailangang pagdaanan ang paghihirap na gaya nito.Pero paano?Umungol siya sa kaunting tagumpay na natamo, nakapikit, nanatiling hindi kumikilos para higit na makapasok. Bumabaon sa mga binti ko ang mahahaba niyang daliri sa tindi ng pagpipigil. Nag alala para sa kanya, inia
Basa ang hangin at kapwa kami naliligo sa pawis, mabibigat ang aming paghinga dala ng mapusok na pagtatalik at pag abot sa climax namin nang sabay."Pinaligaya mo ako," bulong niya, tumitibok pa rin sa loob ko ang kahanga-hangang pagkakalaki na siksik pa rin at tila walang pagbabago. Kumikislot iyon sa loob ko na natatakot na ako gaya ng lagi.Hindi ba siya nagsasawa sa akin o napapagod?Buong akala ko tapos na kami, pero nang maging maayos na ang kanyang paghinga, iniangat niya ako mula mesa para yakapin habang nakasaklang ang balakang ko sa katawan niya at sinalubong ang bibig ko nang masuyong halik, dinadala niya ako ngayon sa divan. Maingat siyang naupo sa gitna niyon habang magkahugpong pa rin ang aming mga katawan at pinili niya ang lumapit sa paarkong bahagi niyon kung saan may malaking unan sa kanyang likuran. Dahil ako ang nakaupo sa pagkalalaki niya, at basa kaming dalawa ng magkahalong katas ng aming mga katawan, naramdaman ko ang mas brutal na pagkabanat ng pagka