"Bakit mo ginawa iyon?" galit na mungkahi ni Rose sa binata.Sinundan niya ito papalabas ng bahay. Ang sarap lang batuhin ng lalaking ito kung hindi lang siya nakapagtimpi ay baka nasampal na niya ito mismo sa harapan ni Markus."Hintayin mo nga ako! Kinakausap pa kita!" galit na sigaw niya rito habang sinusundan parin ang binata."Bakit ba nagagalit ka?" tanong nito sa kanya. "Bakit ako nagagalit? Tinatanong mo ako kung bakit ako nagagalit? Eh, sino ba ang hindi magagalit sa ginagawa mo? Walang kasalanang ginawa iyong tao tapos kwenilyuhan mo? Ganyan ba dapat makipag-usap?""That's what he got !" "What did you say?" inis na tanong niya sa binata."Ilang beses ko na siyang binawalan na huwag kang pakialaman! Na huwag kaniyang lapitan! Pero ang tigas din, eh!" Huminto ito sa paglalakad at nakapamaywang na humarap sa kanya. Namumula ang mukha nito sa galit at kitang kita pa niya kung paano ito manggigil sa inis."Kapag sinabi kong hindi ka pwedeng lumapit sa kanya! Gawin mo at huwag
Magdadalawang linggo na simula nang umalis si Carlos sa Tagaytay at magdadalawang linggo na ring naiinip si Rose sa paghihintay kung kailan babalik ang binata.Nasa terrace siya ng bahay habang pinapanuod ang mga hardenero na nagtatanim ng mga bagong binhi ng bulaklak sa harden.Nakaramdam siya ng boredom kaya nakapag isip siyang babalik na lamang sa kanyang silid sa itaas para gumawa ng mga palamuti nang makarinig siya nang usapan ng mga katulong mula sa kusina. Napakunot ang noo niya nang marinig ang pangalan ng binata kaya dahan-dahan siyang tumungo doon at palihim na nakikinig sa mga usapan. Nakita niyang nagbabalat ng mangga si Manang Fe at naghuhugas naman ng pinggan si Minda."Kailan ba raw babalik si Sir Carlos?" tanong ni Minda kay Manang Fe."Sabi niya sa susunod na linggo na raw sila luluwas rito dahil masyadong busy sa opisina. Nagsabi nga iyon na pakilinisan daw ang isang guest room sa itaas.""Ohhh? May Kasama ba siya?" tanong naman ulit ni Minda kay Manang Fe.Nagkibi
Pababa ng hagdan si nang tawagin siya ni Nay Celia para mag-agahan ayaw pa sana niyang kumain subalit baka magdaramdam na naman ang ginang kaya tumuloy siya sa kusina.Hindi na siya nagulat nang madatnang naroon na si Carlos at ang babaeng bisita nito. Sa katabing upuan siya umupo kay Nay Celia at nasa harapan naman nila ang dalawa.Chicken adobo, sinangag na kanin, bacon at fresh veggies ang niluto ni Nay Celia pero kahit gaano pa ata kasarap ang niluto ay nakakawalang gana parin kapag kaharap niya ang dalawa." Siyanga pala Carlos kailan daw ba bibisita ang mommy mo rito?" tanong ni Nay Celia sa pamangkin." Nextweek po bibisita sila rito Nay Celia.""Ganoon ba... mabuti naman kung ganoon. Anyway I really thought na next week ka pa uuwi rito," sabi ni Nay Celia."Actually po Tita ako po talaga ang nag anyaya sa kanya eh, kasi nga ayaw pa raw niyang umuwi," singit naman ng babaeng katabi ni Carlos.Lihim siyang napasulyap sa babae. Maamo ang mukha nito, maputi, makinis at laging dark
Alas dos na nang madaling araw nang makarinig si Rose ng tinig ng sasakyan at pagkatapos nito ay mga naglalakihang boses na ang narinig niya sa labas. Dahan-dahan siyang bumangon at sumilip siya sa bintana nakita niyang may dalawang sasakyan ang nakahinto sa labas ng bahay ni Mang Celso at kilala niya ang nagmamay-ari ng kotseng iyon kaya dali-dali siyang kumubli sa kurtina. Nakaramdam agad siya ng kaba nang mapagsino ang may-ari ng kotseng nasa labas. Paano nalaman ni Carlos na nandito ako Kay Mang Celso?Hindi pwedeng makita niya ako rito.Pero kung tatakas siya baka si Mang Celso na naman ang pagbuntunan niya ng galit at tanggalin ito sa trabaho.Ilang minuto rin siyang nakatayo sa gilid ng bintana bago siya makarinig ng mga sunud-sunod na katok mula sa labas ng kanyang silid."Rose..." malakas na tawag sa kanya ni Arthur.Hindi siya sumagot."Rose buksan mo ang pinto." Malakas ulit na tawag ng binata sa kanyang pangalan pero dahil siguro sa takot ay hindi agad siya gumalaw para
Lakad-takbo ang kanyang ginawa upang hindi maabutan ng mga taong naghahabol sa kanya. Hindi siya lumilingon at mas binilisan pa niya ang pagtakbo nang makarinig ng mga tinig ng sapatos na paparating sa kanya ay nagmamadali siyang nagtago sa mga puno at baging."Hanapin ninyo siya!""Hindi pa iyon nakakalayo maghiwalay kayo ng daan!"Pigil ang hininga niya habang tinatakpan nang sariling kamay ang kanyang bibig sa takot na marinig nito ang kanyang hininga dahil ilang hibla na lamang ng baging ang nakapagitan sa kanila ng lalaking isa sa humahabol sa kanya. Halos manginig ang kanyang buong katawan nang makita ang bitbit nitong baril sa kaliwang kamay at kadena naman sa kanang kamay nito.Nakakubli siya sa lilim ng isang malaking puno na natatabunan ng mga makakapal na baging. Hindi na niya inisip kung may ahas ba sa loob ng malaking punong iyon. Bahala na kung makagat man siya ng ahas di baleng mamatay siya sa kamandang huwag lamang siyang maabutan ng buhay ng mga hayoo na iyon dahil ba
Mataas na ang sikat ng araw kaya medyo mahapdi na kapag natatamaran nito ang iyong balat. Pero baliwala lamang ang init na hatid ng haring araw kay Rose mas gusto pa nga niyang magbilad para naman ay magkaroon naman ng buhay ang kanyang mapusyaw na balat. Napangiti siya habang inaalis ang tsinelas sa kanyang paa. Gusto niyang maramdaman muli ang magaspang na Bermuda sa kanyang paa medyo matagal-tagal narin kasi simula nang magising siya sa lugar na ito. Masyado na siyang bored sa hospital dahil kung hindi mga pader na puti ang nakikita niya ay mga gamot naman ang inaatupag niya. Kung nakakalakad nga lang siya ay matagal na siyang tumakas sa lugar na ito. Dahan-dahan ang ginawa niyang paglapat sa kanyang mga paa sa Bermuda at nakailang hakbang narin siya. Sobra ang tuwa na nararamdaman niya sa sarili dahil sa wakas ay makakalakad na siyang muli. Hindi na tulad noong mga nakaraang araw na hindi man lang siya halos makatayo at sa tuwing pinipilit niya ang sarili na makalakad ay lagi
"Bili na po kayo, 25 pesos lang po..." "Ate bili na po kayo, 25 lang po ito."Tumingin ang ginang. "Naku, hija. Lanta na iyang binebenta mong gulay, wala ng bibili niyan," saad nito.Totoo naman, pero wala siyang magagawa kung wala siyang mabenta kahit isa nito. Katiting na pera na nga lang ang makukuha niya rito kung kunti pa ang mabebenta niya ay parang sinayang niya lang ang lakas niya sa pagtitinda.Kumakalam na ang kanyang sikmura dahil sa gutom, paano ba kasi kagabi pa siya walang kain, may magulang nga siya pero hindi siya naalagaan nang mabuti dahil puro pagsusugal ang inaatupag. Sa murang edad niya ay natuto na siyang maghanap-buhay. Siya ang nagtatrabaho para may makain sila araw-araw. Sana'y pinaampon na lang siya ng mga magulang niya kung hindi rin naman siya aalagaan."Ate, bili na po kayo para makauwi na po ako," saad niya ngunit parang walang narinig ang babaeng dumaan sa kanyang harapan.Simula kaninang tanghali pa siya rito pero limang piraso pa lang ang naibibenta
Dahan-dahang inilapat ni Carlos sa kama ang dalaga sa pag-aalala na baka magising niya ito. Hindi na niya pinatawag pa si Nay Celia para alagaan ang dalaga at siya na mismo ang gumawa niyon. Kumuha siya ng panyo at binasa iyon saka pinunas sa dalaga. May mga pangalan itong binubulong kanina pero nang muli niya itong gisingin ay hindi naman ito sumagot. Maingat niyang tinanggal ang suot nitong roba at ganoon na lamang ang pagkagulat niya nang may makitang peklat sa bandang dibdib parang paso iyon gawa ng sigarliyu. Hindi siya halos makapaniwala sa kanyang nasaksihan at mas lalong nadagdagan pa ang mga katanungang iyon na nais niya ng kasagutan subalit paano ba iyon mabibigay kung hanggang ngayon ay hindi parin maalala ng dalaga ang sarili. Hinaplos-haplos niya ang maamong mukha nito mula sa perpektong hugis ng ilong nito at maging sa manipis nitong mga labi na kay sarap halikan. MAHIGPIT NA NAKAYAKAP SI ROSE SA BATOK NG BINATANA habang ninanamnam ang masarap na halik nito. Nakapik
Alas dos na nang madaling araw nang makarinig si Rose ng tinig ng sasakyan at pagkatapos nito ay mga naglalakihang boses na ang narinig niya sa labas. Dahan-dahan siyang bumangon at sumilip siya sa bintana nakita niyang may dalawang sasakyan ang nakahinto sa labas ng bahay ni Mang Celso at kilala niya ang nagmamay-ari ng kotseng iyon kaya dali-dali siyang kumubli sa kurtina. Nakaramdam agad siya ng kaba nang mapagsino ang may-ari ng kotseng nasa labas. Paano nalaman ni Carlos na nandito ako Kay Mang Celso?Hindi pwedeng makita niya ako rito.Pero kung tatakas siya baka si Mang Celso na naman ang pagbuntunan niya ng galit at tanggalin ito sa trabaho.Ilang minuto rin siyang nakatayo sa gilid ng bintana bago siya makarinig ng mga sunud-sunod na katok mula sa labas ng kanyang silid."Rose..." malakas na tawag sa kanya ni Arthur.Hindi siya sumagot."Rose buksan mo ang pinto." Malakas ulit na tawag ng binata sa kanyang pangalan pero dahil siguro sa takot ay hindi agad siya gumalaw para
Pababa ng hagdan si nang tawagin siya ni Nay Celia para mag-agahan ayaw pa sana niyang kumain subalit baka magdaramdam na naman ang ginang kaya tumuloy siya sa kusina.Hindi na siya nagulat nang madatnang naroon na si Carlos at ang babaeng bisita nito. Sa katabing upuan siya umupo kay Nay Celia at nasa harapan naman nila ang dalawa.Chicken adobo, sinangag na kanin, bacon at fresh veggies ang niluto ni Nay Celia pero kahit gaano pa ata kasarap ang niluto ay nakakawalang gana parin kapag kaharap niya ang dalawa." Siyanga pala Carlos kailan daw ba bibisita ang mommy mo rito?" tanong ni Nay Celia sa pamangkin." Nextweek po bibisita sila rito Nay Celia.""Ganoon ba... mabuti naman kung ganoon. Anyway I really thought na next week ka pa uuwi rito," sabi ni Nay Celia."Actually po Tita ako po talaga ang nag anyaya sa kanya eh, kasi nga ayaw pa raw niyang umuwi," singit naman ng babaeng katabi ni Carlos.Lihim siyang napasulyap sa babae. Maamo ang mukha nito, maputi, makinis at laging dark
Magdadalawang linggo na simula nang umalis si Carlos sa Tagaytay at magdadalawang linggo na ring naiinip si Rose sa paghihintay kung kailan babalik ang binata.Nasa terrace siya ng bahay habang pinapanuod ang mga hardenero na nagtatanim ng mga bagong binhi ng bulaklak sa harden.Nakaramdam siya ng boredom kaya nakapag isip siyang babalik na lamang sa kanyang silid sa itaas para gumawa ng mga palamuti nang makarinig siya nang usapan ng mga katulong mula sa kusina. Napakunot ang noo niya nang marinig ang pangalan ng binata kaya dahan-dahan siyang tumungo doon at palihim na nakikinig sa mga usapan. Nakita niyang nagbabalat ng mangga si Manang Fe at naghuhugas naman ng pinggan si Minda."Kailan ba raw babalik si Sir Carlos?" tanong ni Minda kay Manang Fe."Sabi niya sa susunod na linggo na raw sila luluwas rito dahil masyadong busy sa opisina. Nagsabi nga iyon na pakilinisan daw ang isang guest room sa itaas.""Ohhh? May Kasama ba siya?" tanong naman ulit ni Minda kay Manang Fe.Nagkibi
"Bakit mo ginawa iyon?" galit na mungkahi ni Rose sa binata.Sinundan niya ito papalabas ng bahay. Ang sarap lang batuhin ng lalaking ito kung hindi lang siya nakapagtimpi ay baka nasampal na niya ito mismo sa harapan ni Markus."Hintayin mo nga ako! Kinakausap pa kita!" galit na sigaw niya rito habang sinusundan parin ang binata."Bakit ba nagagalit ka?" tanong nito sa kanya. "Bakit ako nagagalit? Tinatanong mo ako kung bakit ako nagagalit? Eh, sino ba ang hindi magagalit sa ginagawa mo? Walang kasalanang ginawa iyong tao tapos kwenilyuhan mo? Ganyan ba dapat makipag-usap?""That's what he got !" "What did you say?" inis na tanong niya sa binata."Ilang beses ko na siyang binawalan na huwag kang pakialaman! Na huwag kaniyang lapitan! Pero ang tigas din, eh!" Huminto ito sa paglalakad at nakapamaywang na humarap sa kanya. Namumula ang mukha nito sa galit at kitang kita pa niya kung paano ito manggigil sa inis."Kapag sinabi kong hindi ka pwedeng lumapit sa kanya! Gawin mo at huwag
Pasado alas dose na nang madaling araw lumipat sa kabilang silid si Carlos. Marami pa kasi silang pinag-usapan ni Rose kaya inabot sila ng madaling araw.Nakangiti siya habang kumakaway sa dalaga mula sa veranda ng silid nito. Sumenyas naman ang dalaga na matutulog na kaya tinanguan lamang niya ito. Hindi pa siya dinalaw ng antok kaya bumaba siya sa kusina para mag templa ng kape. Naratnan niyang gising pa ang tiyahin niya nakatayo ito habang tahimik na pinagmamasdan ang mga larawan na nakadikit sa dingding. Larawan iyon ng buong pamilyang Montenegro.Namis siguro nito ang mga kapatid at ang yumaong mga magulang. Si Nay Celia kasi ang panganay sa magkakapatid kaya halos buong oras ay ginugol nito sa mga kapatid. Nanalaytay talaga sa dugo nito ang maging mapagmahal sa kapwa kaya lahat ng mga pamangkin nito ay sa kanya agad tatakbo kung may problema. Hindi rin naman lihim sa kanya ang kabaitan ng matanda dahil kahit siya ay ito na ang nagpalaki. "Gising pa pala kayo Nay Celia," sabi n
Hating gabi na nang umuwi sila ni Markus sa mansion at sobra ang kasiyahan na nararamdaman ni Rose ngayon. Masayang masaya siya dahil masarap pala kasama ito bukod kasi sa matabil ito at mapagbiro ay may sense of humor talaga itong ka date. Kaya hindi na nawala ang ngiti sa labi niya nang pumasok siya sa loob ng kanyang silid. Hinubad niya ang kanyang suot na dollshoes at inilagay na rin niya sa cabinet ang mga pinamili niyang beeds para sa gagawin niyang palamuti.Gusto kasi niyang gawan ng bracelet si Carlos para naman makabawi siya sa mga utang niya rito. At baka sakali ay muling bumalik ang dating Carlos na nakilala niya noon. Iyong laging nakangiti, maalagain at masarap kausap. Hindi katulad ngayon na halos hindi man lang siya kayang tignan kahit sa malapitan man lang. Kung noon ay puring puri nito ang kagandahan niya, kahit sa simpleng pananamit lamang at simpleng kilos ay lagi niyang nakikita sa mga mata nito ang paghanga. Ngayon ay wala na siyang makitang galak sa mga mata ni
Muntik nang mapasubsob si Rose sa dibdib ni Carlos nang bigla siya nitong hilahin. "Ano ba! Nasasaktan ako Carlos!" galit na sigaw niya sa binata habang pilit na inaalis ang mga kamay nitong nakaharang sa kanyang harapan. Itinukod nito sa pader ang dalawang kamay sa magkabila niyang braso at idiniin nito ang mukha sa kanya. Nalalanghap na niya ang mabangong hininga nito at parang nawala agad ang inis na nararamdaman niya kanina rito. Pero nang biglang hawakan nito ang kanyang baba at tinignan siya ng masama sa mga mata ay muling nabuhay ulit ang pagkainis niya sa binata.Kung noon ay sobrang hinangaan niya ito dahil sa kabaitang nakikita niya ngayon ay sobra ang pag-sisisi niya kung bakit tinanggap niya ang tulong nito. Sobrang nasasakal na siya sa ugali nitong hindi niya halos maintindihan.Minsan mabait at minsan naman hindi."B-bitiwan mo ako Carlos, nasasaktan na ako!""Ilang beses na ba kitang binalaan na huwag na huwag kang makipaglandian sa Markus na iyon. Hindi mo kilala ang
Dahan-dahang inilapat ni Carlos sa kama ang dalaga sa pag-aalala na baka magising niya ito. Hindi na niya pinatawag pa si Nay Celia para alagaan ang dalaga at siya na mismo ang gumawa niyon. Kumuha siya ng panyo at binasa iyon saka pinunas sa dalaga. May mga pangalan itong binubulong kanina pero nang muli niya itong gisingin ay hindi naman ito sumagot. Maingat niyang tinanggal ang suot nitong roba at ganoon na lamang ang pagkagulat niya nang may makitang peklat sa bandang dibdib parang paso iyon gawa ng sigarliyu. Hindi siya halos makapaniwala sa kanyang nasaksihan at mas lalong nadagdagan pa ang mga katanungang iyon na nais niya ng kasagutan subalit paano ba iyon mabibigay kung hanggang ngayon ay hindi parin maalala ng dalaga ang sarili. Hinaplos-haplos niya ang maamong mukha nito mula sa perpektong hugis ng ilong nito at maging sa manipis nitong mga labi na kay sarap halikan. MAHIGPIT NA NAKAYAKAP SI ROSE SA BATOK NG BINATANA habang ninanamnam ang masarap na halik nito. Nakapik
"Bili na po kayo, 25 pesos lang po..." "Ate bili na po kayo, 25 lang po ito."Tumingin ang ginang. "Naku, hija. Lanta na iyang binebenta mong gulay, wala ng bibili niyan," saad nito.Totoo naman, pero wala siyang magagawa kung wala siyang mabenta kahit isa nito. Katiting na pera na nga lang ang makukuha niya rito kung kunti pa ang mabebenta niya ay parang sinayang niya lang ang lakas niya sa pagtitinda.Kumakalam na ang kanyang sikmura dahil sa gutom, paano ba kasi kagabi pa siya walang kain, may magulang nga siya pero hindi siya naalagaan nang mabuti dahil puro pagsusugal ang inaatupag. Sa murang edad niya ay natuto na siyang maghanap-buhay. Siya ang nagtatrabaho para may makain sila araw-araw. Sana'y pinaampon na lang siya ng mga magulang niya kung hindi rin naman siya aalagaan."Ate, bili na po kayo para makauwi na po ako," saad niya ngunit parang walang narinig ang babaeng dumaan sa kanyang harapan.Simula kaninang tanghali pa siya rito pero limang piraso pa lang ang naibibenta