Dylan's POV."Keisha, calm down please!" sabi ko dito at dahan-dahan syang inupo sa couch pero napakahigpit ng kapit nya. I signalled her psychiatrist not to come closer yet dahil mas magwawala lang sya kapag dumikit ang mga ito."Dylan" she called me and she started crying AGAIN. "Wag mo kong iiwan ha?"Tumango na lang ako."Kailangan mong magpagaling agad Keisha" sabi ko as I tapped her head."B-bakit? ayaw mo na ba akong alagaan?" sabi nya at mas hinigpitan ang hawak sakin kaya umiling ako."I told you don't think too much" sabi ko sa kanya"Paanong hindi ako mag iisip kung nandyan lang si Mia sa paligid, paano kung sumama ka sa kanya?"That's impossible, she doesn't even remember me."Magpahinga ka na" sabi ko and I tried to smile pero pakiramdam ko ay walang-wala na kong gana."If you leave me, I would really kill myself, hindi ako nagbibiro Dylan"I sighed and then asked her psychiatrist to come over kung saan ay mabilisan syang tinurukan ng pampatulog. hinigpitan ko ang hawak k
Amilia's POV.Marahan kong inangat sa ulo ko ang suot kong sunglasses. I looked around and smiled. It's good to back here in the Philippines. Isang taon ang mabilis na lumipas at halos hindi ko napansin yun, dahil sa sobrang pagka-busy.Nabaling ang atensyon ko sa isang malaking poster dito. Lumapit ako dito at pakiramdam ko ay may kung anong lungkot ang bumalot sakin.It's Dylan's picture kung saan minomodelo nya ang airport na ito. Isang taon na ang lumipaa pero still mas sumikat pa sya.I smiled bitterly. Totoong hindi ko sya maalala nung pagkagising ko at hanggang makapunta ako ng amerika but not anymore, my memories started to come back a few months ago.Lahat naaalala ko na, pati yung araw na pinili nya yung ibang tao kesa sakin. Akala ko dahil nawala sya sa utak ko ay makaka move on ako ng tuluyan pero hindi even after I lost my memories alam ko at ramdam ko na may kulang.Nagulat ako ng may biglang humatak ng maleta ko mula sa pagkakahawak ko at nung tiningnan ko kung sino ang
Mia's POV.Nagising ako dahil sa katok mula sa pintuan ng unit ko. Kahit ayoko pang bumangon dahil ginabi kami sa mga guesting at performance kagabi ay mukhang hindi titigil itong katok ng katok sa pinto ko.Tiningnan ko ang sarili ko ng mapadaan ako sa salamin, okay naman at walang panis na laway o muta. Nakapajama at t-shirt naman ako kaya pumunta na ko para pagbuksan kung sino mang nilalang itong umistorbo ng tulog ko.Pagbukas ko ng pinto ay hindi na ko nagulat ng"Hi Selene/Mia!" sabay-sabay pa nilang bati.Sino pa ba? E di itong tatlong mokong na ito? Si Pierce, Lance at Kaiser."Teka ang aga-aga pa ah?" tanong ko pero parang baliwala lang dahil itong si Pierce ay pumasok na sa unit ko."Mia, anong breakfast?" Pierce asked habang papasok."What?" tanong ko."Grabe Mia, napagod kami kagabi, ano bang makakakain dito" sabi ni Lance na pumasok din.Nagulat ako ng may mabilis na humalik sa pisngi ko.Who else would it be?"Sebastian Kaiser! Sinasabi ko sayo!" sabi ko habang naka cros
Amilia's POV."Manager ayoko po talaga" sabi ko habang umiiling-iling pa.Manager Hannah looked at me weirdly"Ano bang meron Mia? Bakit ayaw mong sumama sakin sa pakikipag meet sa management ng Dawn?" she asked me."Kasi manager, masakit yung ulo ko, tama! Masakit yung ulo ko" sabi ko at hinawakan pa yung ulo ko."Tsk kukurutin talaga kita, hindi ka talaga magaling magsinungaling! Kailangan mong sumama dahil si Kaiser ay pinatawag ng mommy nya, si Pierce naman ay nandoon sa nililigawan nya at itong si Lance, naku talaga humanda sakin yung batang yun! Tinakasan ako at malamang nag bar na iyon, siguraduhin nya lang na walang makakahuli sa kanyang paparazzi" sabi ni manager kaya natawa ako sa kanya dahil alam ko yung hirap nya sa aming apat dahil totoo namang napakatitigas ng ulo namin."Manager" sabi ko at nag pout pa just to convince her na ayoko talagang sumama sa meet up with the management dahil 100% sure na nandoon si Dylan."No Mia, you have to represent the band" sabi sakin ni M
Amilia's POV."Saan ba kasi tayo pupunta?" tanong ko at nag cross-arms. In fairness ha ang bango ng coat nya! Pag ba mayaman at pogi kailangan mabango? Nag text na lang ako kila manager na may importante lang akong pinuntahan at susunod na lang ako. Tinext nya naman ako na sa bar ni Alice nya na lang pina set ang party dahil mas komportable kami doon."Hoy! Saan tayo pupunta? Bingi ka ba Mr. Pendleton?" pag uulit ko."I'm not Mrs. Pendleton" sabi nya at tiningnan ako. He even smiled at me."Geez, pwede ba wag mo kong tawaging ganyan, kinikilabutan ako" sabi ko at umakto pang nanginginig."But it suits you the best" sagot nya."Wow, talaga lang ha? Bagay pala sakin e di bakit mo ko pinagpalit" cold kong sabi sa kanya. Nakita ko ang paghigpit ng hawak nya sa manibela. "Don't tell me that I am still your wife while you're busy with Keisha. Hindi mo ko laruan Dylan" sabi ko.Huminto ang sasakyan at tiningnan nya ko."Mia" he called me."Stop calling my name, alam ko na yan since magka uta
Amilia's POV."Dylan, tama na" mahina kong bulong dito. Para kasing papatayin na sya sa tingin ni Kaiser and even Pierce is looking at him seriously."Hindi uubra sakin yan" narinig kong sabi ni Kaiser at nagulat ako ng sugurin ni Kaiser si Dylan at mabilis na sinapak ito, mabilis na napaupo si Dylan dahil sa lakas ng pagkakasuntok sa kanya."Kaiser!" sigaw ko, nagulat ako ng hatakin nya ko palayo."Okay ka lang ba Selene?" he asked me.Nakita kong tumayo si Dylan at alam ko na ang gagawin nya kaya mabilis akong humarang sa gitna nila. Napahinto si Dylan na dapat ay gaganti ng sapak kay Kaiser."Tama na! Tumigil nga kayong dalawa!" sigaw ko.Lumapit na samin si Pierce at Lance. Bumitaw ako sa pagkakahawak ni Kaiser, hinawakan ni Pierce si Kaiser at si Lance naman ang na kay Dylan."What is he saying Mia? Asawa ka ba talaga nya?" Pierce asked me.Sasagot na sana ako kaso narinig kong may binubulong si Lance kay Dylan."Cous naman, bakit ka nagpasapak tayong mga pogi hindi dapat nagpapa
Rose's POV.Paghinto pa lang ng kotse ay nagmamadali na kong bumaba. Sinalubong ako ni Victor na halata ang pagka tensyonado."Ano bang nangyayari?" tanong ko pero umiling lang sya."Ma'am, mas okay po siguro kung umuwi na muna kayo, nasa loob naman na po si Sir Dawson" sabi nito sakin."Are you kidding me? Unico hijo ko si Dylan, I have to see him!" mariin kong sabi.Kakatapos ko lang makipagkita sa mga amiga ko ng makatanggap ako ng tawag kay Keisha, umalis daw muna sya sa bahay kung saan pinilit ko si Dylan na patirahin sya. Pumayag naman si Dylan dahil paulit-ulit kong ipinaaalala ang sitwasyon at mga nagawa ni Keisha para sa kanya. Umalis daw sya dahil nagwawala si Dylan, nauna ng pumunta sakin ang asawa ko at nakahinga ako na nasa loob na sya.Nagulat ako ng may marinig akong mabasag kaya kahit pipigilan sana ako ni Victor ay tinabig ko sya."What the hell is happening here?" nag aalala kong sabi at bilang isa nanlumo ako sa itsura ni Dylan ng magtama ang mata namin, Hawak sya n
Amilia's POV.Sobrang tahimik ko simula ng makasakay kami sa eroplano hanggang ngayon na lulan na ako ng kotse ni Kaiser, pinadala nya kasi yung sasakyan nya para di na kami sumabay sa van."Ang tahimik mo" pagpuna sakin ni Kaiser. "Sabi ko naman na pwede doon na muna tayo mag stay sa amin if you don't like to come back here""And what about the concert?" tanong ko agad sa kanya."And what about Dylan?" diretso nyang tanong sakin kaya tumingin ako sa labas. Alam ko na nareceived nya na a week before ako bumalik dito yung annulment papers."Tapos na kami, I just need some time to heal" sabi ko.I heard him sighed. Alam naman ni Kaiser kung gaano ko kamahal si Dylan kaya nung nag confessed sya nun sinabi ko na agad na all I can offer is friendship. Ayokong makasakit dahil alam ko ang pakiramdam."Sure ka ba? Hindi mo na sya kakausapin?" tanong nya pa ulit."Sure na sure, wala na kaming dapat pang pag usapan" sabi ko."Eh pano kung buntis ka?" I was shut down by his question. Isang lingg