Dahil sa mga salitang binitawan ni Thessa, sumabog ang galit ni Carlo.Isang hakbang ang kanyang inilapat, ang buong karisma ay nagpapahayag ng matinding pagkondena dahil sa paulit-ulit na pag atake kay Trixie.“Napag-alaman na ang katotohanan hinggil sa huling pangyayari, si Trixie ay walang sala.” Matigas na boses ni Carlo.Puno ng galit at paghihiganti ang mga salitang sinabi ni Thessa: “Bawat ebidensyang aking nakalap ay isang katibayan ng pagkakasala ni Trixie.” aniya.Kung hindi sana nakailam si Carlo at tinulungan niyang maalis ang paratang, malamang nasa bilangguan na ngayon si Trixie, muling nagkakaisa kasama ang kanyang pamilya.“Kung napatunayang siya nga ang may sala, hindi ko siya pagtatakpan. Ngunit ang katotohanan ay hindi ganoon, Thessa, hindi natin dapat paratangan ng kasalanan ang isang inosente dahil lamang sa isang bata.” sagot ng lalaki.“Maling paratang sa isang inosente?” “Ha!” ani Thessa.Naniniwala si Thessa na lubos na naimpluwensyahan ni Trixie ang lalaki.
Ang batang babae ay nakasuot ng tsinelas at lumapit sa kama upang tingnan ang Tito Carlo niya, ang kanyang mga mata ay puno ng pagkamausisa.Ikiniling ni Bella ang kanyang ulo at bahagyang tumingin sa kanya, “Si Tito ay may sakit.” Aniya.Kahit nakakatakot ang dami ng karayom na nakatusok sa katawan ng lalaki, ngunit hindi na masakit ang ulo niya.Hawak ng batang babae ang isang bote ng gatas gamit ang kanyang bibig, isinandal ang kanyang mga kamay sa gilid ng kama, at umakyat gamit ang kanyang maikling mga binti.Bahagyang umupo ang batang babae na nakakrus ang mga binti sa tabi ni Carlo, hawak ang bote ng gatas umiinom siya habang nakatingin sa mga karayom na pilak na nakatusok sa katawan ng lalaki, at tahimik na naghihintay sa pagdating ng kanyang Ina.Dumating si Thessa at agad na nakita ang isang mapayapang tanawin.Ang kanyang anak na babae ay nakahiga sa tabi ni Carlo habang umiinom ng gatas, ang ulo, kamay, at dibdib ng lalaki ay puno ng pilak na karayom na kanyang inilagay, a
Parang nabalot ng kawalang-kaya si Thessa, ang kanyang kaluluwa’y tila naglalayag sa dagat ng kawalan. Bago siya umalis, nagbigay siya ng payo sa lalaki, na magpatingin ito sa doktor.Patindi ng patindi ang sakit ng kanyang ulo, tila ba parang isang bulkan na malapit ng sumabog. Kung magpapatuloy siya sa ganitong kalagayan, madali siyang malilito sa pag-iisip.Tahimik na pinapanood ng lalaki ang pag-alis ni Thessa.Ang silid ay nanatili pang amoy-gatas mula sa inumin ng batang babae, at may banayad na halimuyak din ng sabon na ginagamit ng dalawang anak niyang lalaki, na kasing bango ng kanilang Ina.Bagama't isang silid panauhin iyon, ay nakaramdam siya ng antok, isang pakiramdam na matagal na niyang inaasam. Unti-unting nanakop sa isipan niya, hanggang sa tuluyan siyang makatulog.Kinabukasan, iyon ang unang beses sa mahabang panahon na nakatulog si Carlo ng mahimbing.Pagbaba niya, abala na sina Kenzo, Kerby at Bella sa agahan, maayos at tahimik na kumakain ang tatlong mga bata, a
Bihira lamang maglambing sa kanya ang batang si Kenzo, kaya't napayuko si Thessa at tinanong siya, “Bakit, anong problema?”“May sakit si Tatay, pwede po bang hindi na muna ako pumasok ngayon? Dito nalang ako at samahan siya.” Paglalambing na boses niya sa Ina.“Gusto ni Kenzo na alagaan ang kanyang Tatay,” sabi ni Thessa habang bahagyang nakagat ang labi.“Masaya si Nanay, ngunit kailangan mong pumasok sa klase, aalagaan naman si Tatay ng mga kasambahay pag-uwi niya sa bahay.” Mahinahong wika ni Thessa.Kung sakaling may hindi inaasahan, naroon naman si Trixie para tumulong.Napayuko si Kenzo dahil sa pagkadismaya. Mahinang bulong niya, “Pero gusto kong makasama sina Bella at Nanay, at gusto ko rin alagaan si Tatay.” aniya.Mula sa pagyuko. nag angat ng tingin si Kenzo, puno ng pag-asa ang nasa kanyang mga mata. “Nanay, hindi ba talaga pwedeng dito na lang si Tatay?” mapait na tanong niya sa Ina.Nang marinig iyon ni Carlo, lumingon ito sa kanila.Banayad na sinag ng umaga ang bumaba
Bakit nga ba siya matutulog? Tanong ni Thessa sa sarili nang may pagtataka.Ganap na nagulantang si Thessa sa mga sinabi nito kaya't sandali siya natigilan.Nang maihatid ni Dylan ang mga gamit ng lalaki, mabilis siyang umikot at tumakbo nang mas mabilis pa sa isang kuneho.Batid ng Diyos kung gaano halos sumabog ang puso niya nang tawagan siya ng kanyang “Maliit na Amo” para humingi ng pahintulot na umalis! Ang amo at ang sekretarya ay sabay na humihingi ng pahintulot para umalis?“Ito ang kauna-unahang pagkakataon sa buhay ko, ipinagmamalaki ko ito habang buhay!” wika ng masayahing si Dylan.Kalmadong dinala ni Carlo ang kanyang maleta sa silid, at hindi niya nakalimutang tumango at bumati kay Thessa bago niya isinara ang pinto.“???” Isang buntong hininga ang pinakawalan ni Thessa.Pagkalabas ni Carlo ng banyo, nang kunin niya ang kanyang damit na pantulog, natagpuan niyang dala pala ni Dylan ang itim na pantulog na binili para sa kanya noon ni Thessa.Sandaling natigilan ang kany
Nais sana ni Thessa na iwaksi ang mga kamay ng lalaki, ngunit wala siyang sapat na lakas.Hindi naman malakas ang pagkakahawak ng lalaki sa kanyang mga kamay, ngunit bahagya parin itong namumula.Napakunot noo si Carlo sa kahinaan ng babae, at bahagya niyang binitawan ang pagkakahawak.Kinamtan ni Thessa ang pagkakataon para makawala sa pagkakahawak nito.“Oo nga! Mahilig akong magpaligoy-ligoy kapag nagsasalita, pero hindi ako marunong magmura. Kung gusto mong subukan, wala akong problema na tulungan ka!” matigas na boses ni Thessa.Marahas na hinila ni Thessa ang kwelyo ng nightgown ng lalaki, inihayag ang pamumulang marka sa balat nito. Parang mga haplos ng apoy, pula at bahagyang namamaga. “Tulad ng inaasahan ko.” Bulong niya sa sarili.May mga pagdududa nga si Thessa, ngunit ang mga ito'y isang marka ng allergy.Ngunit sa loob ng limang taon nilang pagsasama, palagi namang malusog ang lalaki ayon sa mga resulta ng kanyang taunang medical check-up. Walang kahit isang menor de edad
Sa puntong ito, na pilitan na lamang si Trixie na sumuko sa lalaki.Naramdaman niya ang kawalang kibo sa bawat salitang lumalabas mismo sa bibig ng lalaki, kaya't pansamantala niyang binago ang kanyang diskarte, siyay nagkukunwaring nagpapahinga.“Carlo, mas mabuti kung wala ka ngang nararamdaman para sakin!” aniya.“Lagi kitang itinuturing kong matalik na kaibigan, ngunit sabi ng mga karamihan na sobrang mo daw akong alaga dahil may gusto ka sa akin, at halos mapaniwala na rin ako.” sunod niya pa.“Napadali ang aking pagkilos kanina, at batid kong hindi angkop ang aking nagawa. Magkakaibigan pa rin naman tayo sa hinaharap at hindi mo rin ako iiwan, hindi ba? Tanong niya sa lalaki.Nag-alinlangan si Trixie na sabihin ang huling katanungan na nasa kabilang linya, kinakabahan siya habang tinatanong ito sa lalaki at baka palayasin siya sa pamamahay nila at putulin ang kanilang ugnayan.Muli naman siyang sinagot ng lalaki, sa walang pagbabagong malamig nitong boses. “Oo.” Aniya.Napahinga
Ang umiinog na restaurant sa tuktok ng gusali ay isa sa mga sikat sa White House. Karamihan sa mga bisita nito ay mga kilala sa bansa. Katulad na lamang ng mga bosses, mga malalaking personalidad sa larangan ng industriya at ang mga kabataang laki sa layaw o mas kilala sa kasalukuyang henerasyon bilang ‘rich kids’. Pagdating ni Thessa, naroon na rin si Antonio Reyes. Ang kapatid nitong si Maxine Reyes ay dating kaklase niya sa kolehiyo. Malaki ang utang na loob niya rito dahil sa isang tulong na ibinigay. Ngunit sa kasamaang palad, ito ay pumanaw na dahil sa sakit na kanser. Bago ito namatay, may huling pabor ito na hiniling kay Thessa.Kung sakaling humingi ang kapatid nitong lalaki balang araw, sana'y tulungan niya ito para sa ikabubuti nito. Iyon ang nais nitong kapalit ng tulong nito. Alam din ito ni Antonio.Iyon din ang isa sa mga dahilan ng pagpunta ni Thessa.Parang isang multo at halos payat na payat na itong si Antonio, halata sa mga mukha ang pagod at ilang araw ng hind
Kung kaya mang ibigay ni Thessa ang sapat na pagmamahal ng isang ina para sa kanyang anak, paano kung ang munting bata ay naghahangad din ng pagmamahal ng isang ama sa kanyang puso?May isang sandali ng pagkabigla sa kanyang mga mata, at napahinto ang kanyang paghinga.Mahinahong sumagot si Thessa, "Yan ay... Hintayin muna natin ang resulta bago mo husgahan kung karapat-dapat kang mangialam." aniya.Isinara niya ang pinto ng silid-aklatan at iniwan ni Thessa ang lalaking nakatayo roon, ang likod ay isang larawan ng walang pakialam.Sa katahimikan ng silid-aklatan, si Carlo na lamang ang natira. Nagtikom ang kanyang mga labi, at dahan-dahang umakyat ang kanyang mga mata sa isang larawan sa may ibabaw ng mesa. Isang polaroid, kuha nina Thessa at ng tatlong mga bata.Sa araw ding iyon, sa tahanan ng mga Santiago. Nagtungo si Carlo upang sunduin ang mga bata, at nasaksihan niya ang kanilang pagkuha ng mga larawan. Hindi niya maipaliwanag kung bakit pa siya sumingit nun sa kuha. Maaari na
Ang maliwanag at magandang mga nata ni Thessa ay may bahid ng pagdududa. Tumingin siya kay Carlo na puno ng may hindi pagkakaunawa, para bang siya'y sinasapian."Bakit ngayon ka biglang naging mabait kay Bella?" pagtatakang tanong ni Thessa.Sa harap ng mga matang puno ng pagdududa, parang iniipit si Carlo sa isang nakakasakal na silid. Nanghihina ang hangin, bawat paghinga'y tila pagsuong sa makapal na putik, unti-unting nauubusan siya ng lakas. "Thessa, nais ko lang bilhan ng mga laruan ang mga bata." giit pa nito.Sa isang tinig na walang bahid ng pagmamadali, ibinaon niya ang katotohanan: ang bagay na di masusukat ang halaga ay ginagawa niyang parang mga mumurahing paninda sa bangketa, walang saysay na banggitin."Milyon-milyong mga branded ang kasuotang pambihira, mga laruan lang ba talaga iyon sa paningin mo?" Malamig na usal ni Thessa, halos walang awang bumulwak mula sa kanyang bibig."Carlo, ginugulo mo ang lahat sa pagtatanghal mo, ano ba talaga ang pakay mo!" Dagdag pa niy
"Sige po Mr. Carlo!" masiglang boses ng tauhan.Para sa isang taong may mataas na posisyon katulad ni Carlo na kumikita ng bilyon-bilyon sa isang iglap, ang oras ay pera, pero handa siyang maglaan ng napakaraming oras kasama ang kanyang anak para pumili ng damit. Ang kanyang mga mata ay nakatuon, na para bang nag-aayos siya ng isang proyekto ng kooperasyon na nakakahalaga ng daan-daang milyong piso.Ang mga tauhan na nagbebenta ay nag bubulong-bulongan sa kanilang isipan; Sobrang saya ni Mr. Carlo magkaroon ng anak na babae! ani nila, ang saya'y tila ba isang lihim na kayamanan.Simula sa araw na ito, isang bagong kabanata ang nagbukas. Isang mahiwagang mensahe, isang bulong sa dilim, ang dumapo sa bawat taong bahagi sa kanilang mundo. Si Carlo ang Presidente ng Davilla's Group, ay may isang maliit na prinsesa matapos ang dalawang pinakamamahal na anak na lalaki. Isang karagdagan sa kanilang pamilya na nagdudulot ng matinding kagalakan, ngunit sa likod ng matamis na kagalakan, isang
"Ilipat niyo ang mga hilera roon," boses ng isang batang babae, ang boses ay may bahid ng awtoridad ngunit may pagpipigil din upang hindi masyadong mahigpit. Ang kanyang mga mata ay mapanuri, sinusuri ang bawat galaw ng mga taong nag-aayos ng mga mamahaling tela, "At ang mga hilera naman dito." aniya.Isang daing ang sumabog mula sa gitna ng mga nagtatrabaho. "Aray! Dahan-dahan lang! Mag-ingat kayo baka masabit ang mga diyamante sa mga palda!" matigas nitong sabi."Ayusin ninyo ang mga maliit na lobo ayon sa laki, saka ninyo ipasok!" sumunod nitong wika.Habang nakaupo, ang mga mata ni Carlo ay bahagyang nakatitig sa orasan, hinihintay ang resulta ng pagpapahalaga. Ngunit sa gitna ng kanyang pagkabalisa, napansin niya ang batang babae. Kitang-kita niya ang pagkagusto ng bata sa mga alahas.Hindi pa man lumamig ang mga salitang binitawan niya, isang alon ng pagkilos ang sumunod. Sa isang iglap, ang mga pangunahing brand, mga pangalang kilala sa mundo ay nag-uumpisang magpadala ng mga k
Lalo na kapag sumasabay sa ngiti ang kanyang mga mata, tila ba para itong mga gasuklay ng buwan, eksaktong talaga namang kapareha ng kanyang ina. Ang batang si Bella ay mas maliit na bersyon ni Thessa.Ang tanging pagkakahawig ay ang maliit na nunal sa pagitan ng kanyang mga kilay, iaang marka na tila minana, isang bakas ng isang hindi inaasahang ugnayan.Ngunit posible nga ba? Ang ideya ay gumuhit ng matinding pag-aalala sa puso ni Carlo. Maaari kayang si Bella... ang kanyang anak? anito sa sariling isip.Mahigipit na nakayakap ang batang babae sa leeg ni Carlo, ang mga maliit na braso nito ay tila mga sanga ng isang punong kahoy na mahigpit ang pagkakapit. Sa salamin, nakikita niya ang repleksyon ng kanilang dalawa- ang maliit na mukha ni Bella na halos kopya ng kanyang repleksyon, ay paminsan-minsang nagpapalabas ng mga nakakatawang ekspresyon, sinasadya upang mapatawa siya."Tito, ang gwapo niyo naman po!" malambing na usal ng musmos.Bagamat alam ng batang babae sa kanyang puso n
Isang mabigat na katahimikan ang bumalot kay Carlo matapos ang gabing iyon. Ang sagot na kanyang inaasam ay nanitiling isang anino, isang palaisipan na tila nagpapabigat sa kanyang dibdib.Sa hapag-kainan, habang ang amoy ng mainit na kanin at almusal ay pumupuno sa silid, panay ang tingin niya kina Thessa at Bella, may kutob siyang may kinalaman sila sa palisipan niya.Ang una'y nagkukunwari pa itong walang nakikita, habang ang munting si Bella ay napaisip na baka nais lang nitong tikman ang lugaw niya, kaya't buong-loob na kumuha siya ng malaking kutsara at inilagay sa mangkok ng tito niya.Mula sa maliit na upuang pambata, maingat na kinuha ng batang babae ang kutsarang may lamang lugaw, sa isang galaw na puno ng pag-aalaga, iniharap niya ito sa bibig ni Carlo. "Tito, tikman mo ito." malambing na usal ni Bella.Natunaw ang puso ni Carlo sa ginawa ng bata, hinawakan niya ang maliit na ulo nito at malumanay niyang sinabi, "Hindi kumakain si Tito, ikaw nalang ang kumain niyan." malum
Orihinal na nais niyang sabihin ang tungkol kay Bella, ngunit nang makita ang ekspresyon sa mukha ni Carlo, malinaw na hindi nito alam na ang munting batang babae ay kanyang anak.Hindi inaasahan ni Mark na si Carlo, ang may isang malaking pangalan sa mundo ng negosyo at kinatatakutan pa ng mga kalaban, ay ganoon nalang pala kaduwag pagdating sa pag-ibig. Hindi lamang niya nakikita ang kanyang tunay na damdamin, kundi lalo pa nitong tinutulak ang mga taong malapit sa kanya.Ngunit naisip pa rin ni Mark na mas mabuti na rin 'yon, upang sa gayon ay makahanap siya ng pagkakataong suyuin si Thessa, at mabigyan ng pag-asa ang kanilang di-maipaliwanag at nakatagong pag-ibig noon.Mahigpit ang pagkakahawak ni Carlo sa kanyang panga, ang manipis niyang mga labi ay halos magkasalubong na, at ang mga daliri ay mahigpit na nakakuyom sa kanyang palad. Isang nakakatakot na lamig ng aura ang kanyang pinapakita.Nang mga oras na iyon, nakalayo na si Mark sakay ng kanyang sasakyan.Bumalik si Carlo,
Gumapang ang takot sa puso ng musmos na bata. Mahigpit na napayakap siya sa leeg ni Carlo, ang mukha'y binaon sa matipuno nitong balikat. Para bang ang pamilyar na kapanatagan ng isang ama ang nararamdaman niya, isang seguridad na hindi niya namalayan na hinahangad niya nang mga sandaling iyon. Sa kauna-unahang pagkakataon, mahigpit na niyakap ng munting bata ang leeg ni Carlo, ang kanyang maliit na braso ay nakapulupot nang mahigpit, at halos ayaw ng bumitaw."Tito, natatakot po ako." nanginginig na boses ng bata.Ang lambing at pag-asa sa tinig ng bata ang gumuhit ng lambot sa puso ni Carlo. Dahil dito, bahagyang lumiwanag ang kanyang tinig. "Huwag kang matakot, nandito si Tito." malumanay na boses ni Carlo.Mahirap ipaliwanag ang kakaibang pag-alala at pagmamahal na kanyang nadarama para sa batang babaeng yakap-yakap niya ng mga sandaling iyon. Isang damdamin na higit pa sa pagiging isang tiyuhin.May iba rin namang mga pamangkin si Carlo na mas bata pa kina Kenzo at Kerby, nguni
Napangiwi si Carlo, naaawa sa dalawang batang kanina pa nakaupo. "Bakit nga ba nandito si Mr. Mark?" tanong niya sa lalaking nakaupo sa wheelchair na para bang wala lang."Naparito ako para magpasalamat." sagot ni Mark, ang mga labi'y bahagyang nakangiti. Ang mga mata niya'y malumanay na nakatuon kay Thessa, taos-puso ang pasasalamat sa kanyang tinig.Magalang namang ngumit si Thessa, isang "walang anuman" ang sinabi niya sa lalaki.Kinuyom ni Carlo ang kanyang mga kamao. Sa likod ng kanyang kalmadong mukha, ang puso niya ay matagal nang sinasalanta ng apoy ng selos at kawalan ng pag-asa.Malamig ngunit matalas ang kanyang mga kilay habang nagtatama ang kanilang mga tingin ni Mark sa ere. Isang di-maipaliwanag na tensyon ang bahagyang bumabalot sa pagitan ng dalawa."Tay, sumama ka na rin sa pangingisda, mag-uunahan tayo!" sigaw ni Kenzo.Nabasag ng masiglang boses ni Kenzo ang nakakabigat na katahimikan. Kumuha siya ng panibagong pamingwit ng mga bata mula sa gilid at inabot iyon ka