Dahil sa mga salitang binitawan ni Thessa, sumabog ang galit ni Carlo.Isang hakbang ang kanyang inilapat, ang buong karisma ay nagpapahayag ng matinding pagkondena dahil sa paulit-ulit na pag atake kay Trixie.“Napag-alaman na ang katotohanan hinggil sa huling pangyayari, si Trixie ay walang sala.” Matigas na boses ni Carlo.Puno ng galit at paghihiganti ang mga salitang sinabi ni Thessa: “Bawat ebidensyang aking nakalap ay isang katibayan ng pagkakasala ni Trixie.” aniya.Kung hindi sana nakailam si Carlo at tinulungan niyang maalis ang paratang, malamang nasa bilangguan na ngayon si Trixie, muling nagkakaisa kasama ang kanyang pamilya.“Kung napatunayang siya nga ang may sala, hindi ko siya pagtatakpan. Ngunit ang katotohanan ay hindi ganoon, Thessa, hindi natin dapat paratangan ng kasalanan ang isang inosente dahil lamang sa isang bata.” sagot ng lalaki.“Maling paratang sa isang inosente?” “Ha!” ani Thessa.Naniniwala si Thessa na lubos na naimpluwensyahan ni Trixie ang lalaki.
Ang batang babae ay nakasuot ng tsinelas at lumapit sa kama upang tingnan ang Tito Carlo niya, ang kanyang mga mata ay puno ng pagkamausisa.Ikiniling ni Bella ang kanyang ulo at bahagyang tumingin sa kanya, “Si Tito ay may sakit.” Aniya.Kahit nakakatakot ang dami ng karayom na nakatusok sa katawan ng lalaki, ngunit hindi na masakit ang ulo niya.Hawak ng batang babae ang isang bote ng gatas gamit ang kanyang bibig, isinandal ang kanyang mga kamay sa gilid ng kama, at umakyat gamit ang kanyang maikling mga binti.Bahagyang umupo ang batang babae na nakakrus ang mga binti sa tabi ni Carlo, hawak ang bote ng gatas umiinom siya habang nakatingin sa mga karayom na pilak na nakatusok sa katawan ng lalaki, at tahimik na naghihintay sa pagdating ng kanyang Ina.Dumating si Thessa at agad na nakita ang isang mapayapang tanawin.Ang kanyang anak na babae ay nakahiga sa tabi ni Carlo habang umiinom ng gatas, ang ulo, kamay, at dibdib ng lalaki ay puno ng pilak na karayom na kanyang inilagay, a
Si Thessa Santiago-Davilla ay naniniwala pa rin na sa kabila ng nangyari kahit wala na ang matamis na pagmamahalan nilang mag asawa ay mananatili pa rin ang respeto nila sa isa’t-isa para na rin sa anak na kambal nilang dalawa.Sa limang taong pagsasama at patago nilang kasal ni Carlo ay masasabi niyang nagampanan niya ng maayos ang pagiging isang ina at mabuting asawa para sa nabuo nilang pamilya.“Congratulations, Mrs! Kayo po ay nag dadalang-tao.” Masayang bati sa kanya ng doktor.Nakangiting naglalakad palabas si Thessa ng hospital at hindi na nga ito mapakali pa na sabihin agad sa kanyang asawa ang isang magandang balita. At maya-maya ay pwede na rin nga itong masundo at ng ma-iuwi na sa kanilang bahay kasama ang kanilang kambal na anak. Ngunit naka ilang tawag na nga si Thessa ay hindi pa rin mahagip si Carlo. Ni hindi niya malaman kung lowbat lang ba ito o busy pa nga sa trabaho. Tinawagan niya rin ang sekretarya nito ngunit ganoon din naman, pareho silang hindi sumasagot ng te
Makalipas ang sampung minutong nakasilip si Thessa sa bintana ay nangunot naman ang noo ng sekretarya at saka nanlaki ang mata nito sa gulat “Ikaw ba iyan ma'am Thessa? Ang asawa ang aking boss!” Bigla ay nabuhayan ang sekretarya, marahil ay makakaligtas na sila ngayong ang asawa pala ng amo niya ang natagpuan nila. Ngunit kabaligtaran doon si Thessa. Ayaw niya silang makita rito. Kaya naman umalis siya mula sa pagkakasilip at mabilis na kinuha ang gamot. “Hindi niya ako asawa. Wala akong asawa.” Malamig na sinabi ni Thessa rito. “Kunin mo na iyang gamot at umalis na kayo rito.” At sa loob ng sasakyan sa dulong bahagi ay hindi parin maalis ang kanyang mga gwapong matang naka titig sa pigura ng babae sa ulan , ang kanyang mata ay madilim at nanlalabo.At sa loob ng sasakyan sa dulong bahagi, hawak-hawak ni Carlo ang anak na may lagnat, ang gwapong pares ng mga mata ay nakatitig sa pigura ng babae, ang mata nito ay madilim at nanlalabo. Marahil sa galit na nararamdaman. Masyadong
Binuhat ni Thessa ang kanyang Anak, at sabay halik pa nga sa mga magandang pisngi nito, tinignan ng may maamong mata sabay sabing “Anak, wag kang malikot , halika si mama nalang muna ang kalaro mo.”Kitang kita nalang ang pagiging malapit na mag Ina sa isat-isa.Kitang kita sa mata ng nakakatandang bata na si kerby ang pagka inggit habang ang nakababatang kapatid naman nito ay inalayo na lamang ang mukha sa kanila.Pagkatapos ng kanilang almusal, lumabas si Carlo kasama ang Sekretarya naghahanap pa nga ang mga ito ng paraan upang maka-alis na agad sa bahay na iyon kasama ang mga bata .Habang nasa labas sila, laking alala pa ni Thessa ang mga ilang minuto na pananatili ng mga Bata , iniisip niya parin ito kahit ilang taon silang hindi nagkita at kahit hindi siya mahal ng mga Bata , Anak pa rin ang tingin niya sa mga ito .Kaya lang… Napa simangot na lamang si Thessa dala pa ng mas lalong pananakit sa pakiramdam, ng pagtingin niya sa labas ay tila malakas pa rin ang bagyo at ulan hind
Ang batang si Bella ay lumapit kay Kenzo at dahan- dahan itong tinapik nang kanyang mga maliliit na kamay ang kanyang balikat. “Kuya, wag kang umiyak.” Si Kenzo ay dahang-dahang napa suyo ng kanyang maliit na Kapatid, “ ngunit hindi ako ang iyong Kapatid.” Batid niya pang pasabi ng mahinhin kay Bella.Napaisip na lamang na kahit ang masamang Babae ay hindi siya nakikilala. Napalingon na lamang ang Batang si Bella , dahil sa mga salita ni Kenzo na tila di maintindihan nang bata, kinuha na lamang nito ang isang garapon na lagayan ng kendi at hinanap ang kanyang Ina. “Nay, gusto ko ng kendi.” Hinawakan ni Thessa ang kanyang ulo at binigyan nga ito ng isa. “Ibigay mo kay kuya” Ang kendi na iyon ay paboritong paborito ng batang si Bella, at sa araw-araw na humihingi iyon ay isa lamang ang kanyang binibigay, para sa kanya ito ang pinaka magandang bagay kailanman.Nang makitang ibinigay niya ito kay Kerby , si Thessa ay napatigil saglit sa di inaasahang ganoon kabilis ang kanyang anak
Nang makita ang pag aatubili ni Kenzo, nakaramdam ng maayos na paghinga si Thessa, at gusto pa nga itong umalis kasama ang anak niyang babae na naka kapit sa kanyang mga bisig. Ang anak naman niyang si Kerby na nasa likuran, ay tila puno rin ito ng pag-aatubili .Palihim niyang sinulyapan si Thessa, gusto nitong magsalita ngunit hindi ito nangahas na ibinaba ang kanyang ulo sa pagka dismaya “ate behave?” Nakita naman iyon ni Carlo mula sa titig ng kanyang Anak sa pag-aatubili nito, kayat naisipan niya tawagin si Thessa at ng makausap niya ito. “Thessa, maari ba muna tayong mag usap.”Umiling si Thessa at daling tumanggi sa gusto niya. “Walang dapat pag-usapan! Maaaring maya-maya lang ay nariyan na ang asawa ko, kaya kung maaari ay makakaalis na kayo. Nagsitaasan ang mga kilay ni Carlo at napalingon na lamang ang kanyang mga mukha habang naka titig sa malamig na ekspresyon nito, ang mga nanlabasan na salita ay tila ba kasing talas pa nang isang espada na siyang ikinagalit nito.“Th
Gayumpaman, ang mga pinto sa silid ay hindi gaanong nakasara ng mahigpit , kayat sa akyat palang niya ay kita niya na ang dalawang maliit na Bata na nakahiga sa pamamagitan ng madilim na ilaw sa koridor. Ang dalawang bata ay nakatulog sa silid sa na inihanda ni Thessa para sana sa kanyang anak na si Bella, bagama't malaki naman ang kwarto nito, at nagkasya naman sila at nakatulog pa ng mahimbing. Sa tapat ng silid ng mga bata ay naroon din ang kwarto ni Thessa na hindi rin gaanong nakasara. Sa pag aakalang si Thessa ay nakapag asawang muli at nagka anak sila ng babae,‘’pasulyap nga na tingin ni Carlo , nakakuyom na lamang sa kanyang mga kamay at umalis nalang ito nang tila malungkot ang mukha. Kinaumagahan..Si Thessa ay hindi gaanong nakatulog at dahil mahimbing pa ang tulog ng anak nitong si Bella, ay nais niya munang bumaba upang maka inom muna ng mainit na kape. Upang maka baba at makapag kape ng maayos si Thessa, binuksan na lamang neto ang monitor bidyo na konektado sa ka
Ang batang babae ay nakasuot ng tsinelas at lumapit sa kama upang tingnan ang Tito Carlo niya, ang kanyang mga mata ay puno ng pagkamausisa.Ikiniling ni Bella ang kanyang ulo at bahagyang tumingin sa kanya, “Si Tito ay may sakit.” Aniya.Kahit nakakatakot ang dami ng karayom na nakatusok sa katawan ng lalaki, ngunit hindi na masakit ang ulo niya.Hawak ng batang babae ang isang bote ng gatas gamit ang kanyang bibig, isinandal ang kanyang mga kamay sa gilid ng kama, at umakyat gamit ang kanyang maikling mga binti.Bahagyang umupo ang batang babae na nakakrus ang mga binti sa tabi ni Carlo, hawak ang bote ng gatas umiinom siya habang nakatingin sa mga karayom na pilak na nakatusok sa katawan ng lalaki, at tahimik na naghihintay sa pagdating ng kanyang Ina.Dumating si Thessa at agad na nakita ang isang mapayapang tanawin.Ang kanyang anak na babae ay nakahiga sa tabi ni Carlo habang umiinom ng gatas, ang ulo, kamay, at dibdib ng lalaki ay puno ng pilak na karayom na kanyang inilagay, a
Dahil sa mga salitang binitawan ni Thessa, sumabog ang galit ni Carlo.Isang hakbang ang kanyang inilapat, ang buong karisma ay nagpapahayag ng matinding pagkondena dahil sa paulit-ulit na pag atake kay Trixie.“Napag-alaman na ang katotohanan hinggil sa huling pangyayari, si Trixie ay walang sala.” Matigas na boses ni Carlo.Puno ng galit at paghihiganti ang mga salitang sinabi ni Thessa: “Bawat ebidensyang aking nakalap ay isang katibayan ng pagkakasala ni Trixie.” aniya.Kung hindi sana nakailam si Carlo at tinulungan niyang maalis ang paratang, malamang nasa bilangguan na ngayon si Trixie, muling nagkakaisa kasama ang kanyang pamilya.“Kung napatunayang siya nga ang may sala, hindi ko siya pagtatakpan. Ngunit ang katotohanan ay hindi ganoon, Thessa, hindi natin dapat paratangan ng kasalanan ang isang inosente dahil lamang sa isang bata.” sagot ng lalaki.“Maling paratang sa isang inosente?” “Ha!” ani Thessa.Naniniwala si Thessa na lubos na naimpluwensyahan ni Trixie ang lalaki.
Tinawag ni Thessa ang kanyang dalawang kambal na anak at inutusan upang sumakay na sa sasakyan, ngunit hindi niya namalayan na ang munting batang si Bella ay naka kapit pala sa binti ng pantalon ni Carlo.Pagkaluhod ng lalaki, ang manipis niyang mga labi ay dumampi sa isang nakapatong na matamis at malapot na malagkit. Bahagyang kumislap ang kanyang mga matang itim, at hindi niya namalayang napatingin siya kay Thessa.Sa tabi ng kanyang labi, ay ang kending kinagat ni Thessa kanina lamang.Kahit na hindi pa gaanong kagusto ni Bella itong si Carlo ngayon, ngunit naisip niya ang habilin ng kanyang Ina sa kanya, na dapat ibahagi ang mga magagandang bagay sa iba.Ang kanyang Ina at mga kapatid niya ay nakatikim na ng matamis na kending iyon.Kaya kahit paman labag sa kanyang kalooban, hinayaan ng munting si Bella na matikman ito ng Tito Carlo niya. “Kagat.” matigas na wika ni Bella.Malapad na ibinuka ni batang babae ang kanyang bibig upang maipakita rito.Sumalubong sa ilong ng lalaki a
Nais ni Dylan na hilingin kay Thessa na manatili, ngunit diretso itong umalis. Bahagyang dumilat si Carlo at sinundan ng tingin ang likuran ni Thessa nang hindi man lang lumilingon.Bumalik si Dylan sa loob ng ward at nang makita niyang nakasandal sa sofa si Carlo at nakahiga, nakahinga siya ng maluwag sa pag-aakalang ang lalaki ay hindi narinig ang mga salitang iyon.Nang makababa si Thessa sa palapag ng ospital, kung saan hinihintay na siya ng kanyang driver sa gilid ng kalsada.Nang makasakay na siya sasakyan ay muli niyang pinag-isipan ang mga pangyayari sa araw na iyon.Ang huling kliyente na pinakuha niya kay William ay ang ama ni Mark Dee Roa. Kung saan humihingi ito ng tulog mula sa J's Laboratory para sa kanyang anak na kakadiskubre pa lamang.Nagkataon lang na nasa White House siya kaya pumunta siya sa ospital para dalawin ito.Nang siya'y nasa kolehiyo pa, ang kalusugan ni Mark Dee Roa ay di-lubos na mainam. Patuloy siyang pumapasok sa mga pansamantalang trabaho sa buong t
“Nakarating na ba ang mga bata sa kanilang paaralan?” Tanong ni Carlo habang nakakusot ang kanyang noo.“Opo Boss, inihatid po sila mismo ni Thessa.” Sagot niya.Bahagyang itinaas at ikinaway ni Carlo ang kanyang kaliwang kamay, at iniutos na lumabas ng isang kasama.“Boss Carlo, mukhang hindi maganda ang iyong pakiramdam, nais mo bang tawagin ko si Dr. Rey?” tanong ni Dylan.“Ayos lang ako.” Mahinang sagot ni Carlo.Nanaig ang katahimikan sa opisina. Nang pumunta si Carlo sa drawer niya upang kumuha sana ng panlunas sa sakit ng ulo, napabuntong hininga siya ng makitang wala na pala itong laman.Nagbukas si Carlo ng panibagong bote ng gamot. Napansin niyang sa nakaraang dalawang taon, palala ng palala ang sakit ng ulo niya, halos umaasa na lamang siya sa mga gamot para maibsan ang matinding sakit.Makalipas ang sampung minuto, ay hindi parin mawala ang sakit ng ulo niya. Ngayon, kahit pa ang pampaibsan ng sakit ay hindi na ito umi-epekto sa kanya.Naubos na rin ang insensong ibinigay
Kinabukasan…Nagising si Thessa dahil sa sunod-sunod na mensahe mula sa kapatid niyang si Sofia.Nang binuksan niya ang mensahe na ipinadala sa kanya, nakita niyang trending na naman ang magkasintahang sina Carlo at Trixie. Kung tutuusin pangatlong trending na iyon.Sumandal siya sa pinuno ng higaan at sinuri ang mga tala na pinakatanyag na mga paksa, para bang naghahanap ng sagot sa isang palaisipan.Isa sa mga sinuri niya ay…#Sa isang tahanan, Ang Ginoo at ang Dalaga: Mga pahiwatig ng magandang pangyayari.#Ang bagong bulaklak: Pag-ibig na ibinunyag sa gitna ng gabi.#Ang matamis na Pag-ibig ng Ginoo: Ang matamis nitong halaman na strawberry.Naging matiwasay ang puso ni Thessa, pinaghusayan niyang binasa ang bawat tala at pinagmasdan ang mga komento nakakuha ng atensyon ng marami.“(Iha, bakit ang saya-saya mo, parang ang sarap-sarap ng pakiramdam mo, ikaw ba at ang Ginoo ay…hehehe)” komento ng isa.“(Aba, nagkatotoo na ang aking inaasam! Ang aking pinagpilian ay nagtagumpay!)” “
Lumapit si Trixie at hinila ang damit ni Carlo, ang boses niyay malambing at mapang-akit.“Thessa… bagama't ginagamit niya ang panlilinlang upang maisakabilanggo ang aking pamilya, hindi ko siya napagbintangan. Naniniwala parin ako sa kawalang-sala ng aking pamilya. Ang katotohanan, bagaman maaaring magpaliban, ay tiyak na nagpapakita rin sa takdang panahon.” bulong sa sarili.“Carlo, wala na akong maaasahan at ikaw nalang ang meron ako ngayon, hindi mo naman ako pababayaan, di ba?” aniya.Si Carlo ay umiwas ng tingin sa kanya.Hindi man lang niya tinangkaang hawakan ang laylayan ng damit nito, at mabilis siyang umatras ng dalawang hakbang para makalayo.Malamig na sinabi ng lalaki, “Trixie, bumalik ka na muna.” aniya.Narinig nila ang mga yabag ng mayordoma at ng mga katulong na pababa ng hagdan. Kinagat ni Trixie ang labi niya at dahan-dahang hinila ang tali ng kanyang suot na pantulog.Naging mas mabilis ang kilos ni Carlo, lumingon siya at umatras sa silid-aklatan at isinara ang p
“...Akoy nag-iisa lamang.”Ang boses ng babae ay napakagaan, ngunit ang bawat salita nito'y bumagsak sa puso ni Carlo, nagdulot ito ng bigat na parang isang libong libra, at ang kanyang puso ay tila hinihila ng isang di-nakikitang pwersa.Matatalim ang mga kilay ng lalaki at bahagyang nakasandal sa silya ng silid-aklatan, maging ang mga mahabang binti nito ay walang pakialam na nakasandal, bahagyang nakabukas ang dalawang batones ng kanyang kamiseta na nagpapakita ng isang awra.Ang pag-amin ng babae na nag-iisa siya sa ospital, parang isang bulong na tila yelo ang lamig na tumutusok sa puso ni Carlo. Isang di-maipaliwanag na init ang sumabog sa kanyang dibdib, at nagdulot ng sandaling paghinga at nagpainit sa kanyang paligid.Napahinto si Carlo sa kanyang paghinga, ang tanong ay halos isang bulong, “Bakit hindi mo sinabi sa akin?” Isang mapait na ngiti ang sumilay sa labi ni Thessa, “Paulit-ulit kitang tinawagan, ngunit hindi mo sinasagot.” Aniya.“Bakit ka nasa ospital?” Tanong mul
“Hindi na muling mag-aasawa si Nanay, anak… Nais ko na lamang mamuhay ng tahimik kasama kayo nina Kenzo at Bella. Gusto mo ba iyon, Kerby?” Mahinahong sinabi ni Thessa sa lalaking anak. Hindi kaagad nakasagot si Kerby, subalit alam niya sa kanyang sarili na gusto niya rin iyon. Gustong-gusto. Kapareho lang din iyon ng sinabi ng ama. Na kahit ano pa mang mangyari, ito ay mananatiling ama ni Kerby at Kenzo at ang kanilang ina ay mananatiling kanilang ina. Bukod pa rito, mayroon din silang maganda at mapagmahal na tiyahin.Nang maisip na araw-araw na nitong makakasama ang nakababatang kapatid na babae ay biglang nawala ang bigat na nararamdaman niya sa kanyang dibdib. Kaya naman ay gumuhit ang masayang ngiti sa kanyang mga labi at sunod-sunod ang naging pagtango niya sa ina. “Opo, Nanay! Gustong-gusto ko po iyon!” Hindi na mapigilan pa ang tuwa sa boses ng bata.Nakahinga ng maluwag si Thessa sa naging sagot ng anak. Bagama't mayroon siyang kaunting kumpiyansang papayag si Kerby na s