Kinabukasan…Nagising si Thessa dahil sa sunod-sunod na mensahe mula sa kapatid niyang si Sofia.Nang binuksan niya ang mensahe na ipinadala sa kanya, nakita niyang trending na naman ang magkasintahang sina Carlo at Trixie. Kung tutuusin pangatlong trending na iyon.Sumandal siya sa pinuno ng higaan at sinuri ang mga tala na pinakatanyag na mga paksa, para bang naghahanap ng sagot sa isang palaisipan.Isa sa mga sinuri niya ay…#Sa isang tahanan, Ang Ginoo at ang Dalaga: Mga pahiwatig ng magandang pangyayari.#Ang bagong bulaklak: Pag-ibig na ibinunyag sa gitna ng gabi.#Ang matamis na Pag-ibig ng Ginoo: Ang matamis nitong halaman na strawberry.Naging matiwasay ang puso ni Thessa, pinaghusayan niyang binasa ang bawat tala at pinagmasdan ang mga komento nakakuha ng atensyon ng marami.“(Iha, bakit ang saya-saya mo, parang ang sarap-sarap ng pakiramdam mo, ikaw ba at ang Ginoo ay…hehehe)” komento ng isa.“(Aba, nagkatotoo na ang aking inaasam! Ang aking pinagpilian ay nagtagumpay!)” “
“Nakarating na ba ang mga bata sa kanilang paaralan?” Tanong ni Carlo habang nakakusot ang kanyang noo.“Opo Boss, inihatid po sila mismo ni Thessa.” Sagot niya.Bahagyang itinaas at ikinaway ni Carlo ang kanyang kaliwang kamay, at iniutos na lumabas ng isang kasama.“Boss Carlo, mukhang hindi maganda ang iyong pakiramdam, nais mo bang tawagin ko si Dr. Rey?” tanong ni Dylan.“Ayos lang ako.” Mahinang sagot ni Carlo.Nanaig ang katahimikan sa opisina. Nang pumunta si Carlo sa drawer niya upang kumuha sana ng panlunas sa sakit ng ulo, napabuntong hininga siya ng makitang wala na pala itong laman.Nagbukas si Carlo ng panibagong bote ng gamot. Napansin niyang sa nakaraang dalawang taon, palala ng palala ang sakit ng ulo niya, halos umaasa na lamang siya sa mga gamot para maibsan ang matinding sakit.Makalipas ang sampung minuto, ay hindi parin mawala ang sakit ng ulo niya. Ngayon, kahit pa ang pampaibsan ng sakit ay hindi na ito umi-epekto sa kanya.Naubos na rin ang insensong ibinigay
Nais ni Dylan na hilingin kay Thessa na manatili, ngunit diretso itong umalis. Bahagyang dumilat si Carlo at sinundan ng tingin ang likuran ni Thessa nang hindi man lang lumilingon.Bumalik si Dylan sa loob ng ward at nang makita niyang nakasandal sa sofa si Carlo at nakahiga, nakahinga siya ng maluwag sa pag-aakalang ang lalaki ay hindi narinig ang mga salitang iyon.Nang makababa si Thessa sa palapag ng ospital, kung saan hinihintay na siya ng kanyang driver sa gilid ng kalsada.Nang makasakay na siya sasakyan ay muli niyang pinag-isipan ang mga pangyayari sa araw na iyon.Ang huling kliyente na pinakuha niya kay William ay ang ama ni Mark Dee Roa. Kung saan humihingi ito ng tulog mula sa J's Laboratory para sa kanyang anak na kakadiskubre pa lamang.Nagkataon lang na nasa White House siya kaya pumunta siya sa ospital para dalawin ito.Nang siya'y nasa kolehiyo pa, ang kalusugan ni Mark Dee Roa ay di-lubos na mainam. Patuloy siyang pumapasok sa mga pansamantalang trabaho sa buong t
Tinawag ni Thessa ang kanyang dalawang kambal na anak at inutusan upang sumakay na sa sasakyan, ngunit hindi niya namalayan na ang munting batang si Bella ay naka kapit pala sa binti ng pantalon ni Carlo.Pagkaluhod ng lalaki, ang manipis niyang mga labi ay dumampi sa isang nakapatong na matamis at malapot na malagkit. Bahagyang kumislap ang kanyang mga matang itim, at hindi niya namalayang napatingin siya kay Thessa.Sa tabi ng kanyang labi, ay ang kending kinagat ni Thessa kanina lamang.Kahit na hindi pa gaanong kagusto ni Bella itong si Carlo ngayon, ngunit naisip niya ang habilin ng kanyang Ina sa kanya, na dapat ibahagi ang mga magagandang bagay sa iba.Ang kanyang Ina at mga kapatid niya ay nakatikim na ng matamis na kending iyon.Kaya kahit paman labag sa kanyang kalooban, hinayaan ng munting si Bella na matikman ito ng Tito Carlo niya. “Kagat.” matigas na wika ni Bella.Malapad na ibinuka ni batang babae ang kanyang bibig upang maipakita rito.Sumalubong sa ilong ng lalaki a
Dahil sa mga salitang binitawan ni Thessa, sumabog ang galit ni Carlo.Isang hakbang ang kanyang inilapat, ang buong karisma ay nagpapahayag ng matinding pagkondena dahil sa paulit-ulit na pag atake kay Trixie.“Napag-alaman na ang katotohanan hinggil sa huling pangyayari, si Trixie ay walang sala.” Matigas na boses ni Carlo.Puno ng galit at paghihiganti ang mga salitang sinabi ni Thessa: “Bawat ebidensyang aking nakalap ay isang katibayan ng pagkakasala ni Trixie.” aniya.Kung hindi sana nakailam si Carlo at tinulungan niyang maalis ang paratang, malamang nasa bilangguan na ngayon si Trixie, muling nagkakaisa kasama ang kanyang pamilya.“Kung napatunayang siya nga ang may sala, hindi ko siya pagtatakpan. Ngunit ang katotohanan ay hindi ganoon, Thessa, hindi natin dapat paratangan ng kasalanan ang isang inosente dahil lamang sa isang bata.” sagot ng lalaki.“Maling paratang sa isang inosente?” “Ha!” ani Thessa.Naniniwala si Thessa na lubos na naimpluwensyahan ni Trixie ang lalaki.
Ang batang babae ay nakasuot ng tsinelas at lumapit sa kama upang tingnan ang Tito Carlo niya, ang kanyang mga mata ay puno ng pagkamausisa.Ikiniling ni Bella ang kanyang ulo at bahagyang tumingin sa kanya, “Si Tito ay may sakit.” Aniya.Kahit nakakatakot ang dami ng karayom na nakatusok sa katawan ng lalaki, ngunit hindi na masakit ang ulo niya.Hawak ng batang babae ang isang bote ng gatas gamit ang kanyang bibig, isinandal ang kanyang mga kamay sa gilid ng kama, at umakyat gamit ang kanyang maikling mga binti.Bahagyang umupo ang batang babae na nakakrus ang mga binti sa tabi ni Carlo, hawak ang bote ng gatas umiinom siya habang nakatingin sa mga karayom na pilak na nakatusok sa katawan ng lalaki, at tahimik na naghihintay sa pagdating ng kanyang Ina.Dumating si Thessa at agad na nakita ang isang mapayapang tanawin.Ang kanyang anak na babae ay nakahiga sa tabi ni Carlo habang umiinom ng gatas, ang ulo, kamay, at dibdib ng lalaki ay puno ng pilak na karayom na kanyang inilagay, a
Parang nabalot ng kawalang-kaya si Thessa, ang kanyang kaluluwa’y tila naglalayag sa dagat ng kawalan. Bago siya umalis, nagbigay siya ng payo sa lalaki, na magpatingin ito sa doktor.Patindi ng patindi ang sakit ng kanyang ulo, tila ba parang isang bulkan na malapit ng sumabog. Kung magpapatuloy siya sa ganitong kalagayan, madali siyang malilito sa pag-iisip.Tahimik na pinapanood ng lalaki ang pag-alis ni Thessa.Ang silid ay nanatili pang amoy-gatas mula sa inumin ng batang babae, at may banayad na halimuyak din ng sabon na ginagamit ng dalawang anak niyang lalaki, na kasing bango ng kanilang Ina.Bagama't isang silid panauhin iyon, ay nakaramdam siya ng antok, isang pakiramdam na matagal na niyang inaasam. Unti-unting nanakop sa isipan niya, hanggang sa tuluyan siyang makatulog.Kinabukasan, iyon ang unang beses sa mahabang panahon na nakatulog si Carlo ng mahimbing.Pagbaba niya, abala na sina Kenzo, Kerby at Bella sa agahan, maayos at tahimik na kumakain ang tatlong mga bata, a
Bihira lamang maglambing sa kanya ang batang si Kenzo, kaya't napayuko si Thessa at tinanong siya, “Bakit, anong problema?”“May sakit si Tatay, pwede po bang hindi na muna ako pumasok ngayon? Dito nalang ako at samahan siya.” Paglalambing na boses niya sa Ina.“Gusto ni Kenzo na alagaan ang kanyang Tatay,” sabi ni Thessa habang bahagyang nakagat ang labi.“Masaya si Nanay, ngunit kailangan mong pumasok sa klase, aalagaan naman si Tatay ng mga kasambahay pag-uwi niya sa bahay.” Mahinahong wika ni Thessa.Kung sakaling may hindi inaasahan, naroon naman si Trixie para tumulong.Napayuko si Kenzo dahil sa pagkadismaya. Mahinang bulong niya, “Pero gusto kong makasama sina Bella at Nanay, at gusto ko rin alagaan si Tatay.” aniya.Mula sa pagyuko. nag angat ng tingin si Kenzo, puno ng pag-asa ang nasa kanyang mga mata. “Nanay, hindi ba talaga pwedeng dito na lang si Tatay?” mapait na tanong niya sa Ina.Nang marinig iyon ni Carlo, lumingon ito sa kanila.Banayad na sinag ng umaga ang bumaba
Kung kaya mang ibigay ni Thessa ang sapat na pagmamahal ng isang ina para sa kanyang anak, paano kung ang munting bata ay naghahangad din ng pagmamahal ng isang ama sa kanyang puso?May isang sandali ng pagkabigla sa kanyang mga mata, at napahinto ang kanyang paghinga.Mahinahong sumagot si Thessa, "Yan ay... Hintayin muna natin ang resulta bago mo husgahan kung karapat-dapat kang mangialam." aniya.Isinara niya ang pinto ng silid-aklatan at iniwan ni Thessa ang lalaking nakatayo roon, ang likod ay isang larawan ng walang pakialam.Sa katahimikan ng silid-aklatan, si Carlo na lamang ang natira. Nagtikom ang kanyang mga labi, at dahan-dahang umakyat ang kanyang mga mata sa isang larawan sa may ibabaw ng mesa. Isang polaroid, kuha nina Thessa at ng tatlong mga bata.Sa araw ding iyon, sa tahanan ng mga Santiago. Nagtungo si Carlo upang sunduin ang mga bata, at nasaksihan niya ang kanilang pagkuha ng mga larawan. Hindi niya maipaliwanag kung bakit pa siya sumingit nun sa kuha. Maaari na
Ang maliwanag at magandang mga nata ni Thessa ay may bahid ng pagdududa. Tumingin siya kay Carlo na puno ng may hindi pagkakaunawa, para bang siya'y sinasapian."Bakit ngayon ka biglang naging mabait kay Bella?" pagtatakang tanong ni Thessa.Sa harap ng mga matang puno ng pagdududa, parang iniipit si Carlo sa isang nakakasakal na silid. Nanghihina ang hangin, bawat paghinga'y tila pagsuong sa makapal na putik, unti-unting nauubusan siya ng lakas. "Thessa, nais ko lang bilhan ng mga laruan ang mga bata." giit pa nito.Sa isang tinig na walang bahid ng pagmamadali, ibinaon niya ang katotohanan: ang bagay na di masusukat ang halaga ay ginagawa niyang parang mga mumurahing paninda sa bangketa, walang saysay na banggitin."Milyon-milyong mga branded ang kasuotang pambihira, mga laruan lang ba talaga iyon sa paningin mo?" Malamig na usal ni Thessa, halos walang awang bumulwak mula sa kanyang bibig."Carlo, ginugulo mo ang lahat sa pagtatanghal mo, ano ba talaga ang pakay mo!" Dagdag pa niy
"Sige po Mr. Carlo!" masiglang boses ng tauhan.Para sa isang taong may mataas na posisyon katulad ni Carlo na kumikita ng bilyon-bilyon sa isang iglap, ang oras ay pera, pero handa siyang maglaan ng napakaraming oras kasama ang kanyang anak para pumili ng damit. Ang kanyang mga mata ay nakatuon, na para bang nag-aayos siya ng isang proyekto ng kooperasyon na nakakahalaga ng daan-daang milyong piso.Ang mga tauhan na nagbebenta ay nag bubulong-bulongan sa kanilang isipan; Sobrang saya ni Mr. Carlo magkaroon ng anak na babae! ani nila, ang saya'y tila ba isang lihim na kayamanan.Simula sa araw na ito, isang bagong kabanata ang nagbukas. Isang mahiwagang mensahe, isang bulong sa dilim, ang dumapo sa bawat taong bahagi sa kanilang mundo. Si Carlo ang Presidente ng Davilla's Group, ay may isang maliit na prinsesa matapos ang dalawang pinakamamahal na anak na lalaki. Isang karagdagan sa kanilang pamilya na nagdudulot ng matinding kagalakan, ngunit sa likod ng matamis na kagalakan, isang
"Ilipat niyo ang mga hilera roon," boses ng isang batang babae, ang boses ay may bahid ng awtoridad ngunit may pagpipigil din upang hindi masyadong mahigpit. Ang kanyang mga mata ay mapanuri, sinusuri ang bawat galaw ng mga taong nag-aayos ng mga mamahaling tela, "At ang mga hilera naman dito." aniya.Isang daing ang sumabog mula sa gitna ng mga nagtatrabaho. "Aray! Dahan-dahan lang! Mag-ingat kayo baka masabit ang mga diyamante sa mga palda!" matigas nitong sabi."Ayusin ninyo ang mga maliit na lobo ayon sa laki, saka ninyo ipasok!" sumunod nitong wika.Habang nakaupo, ang mga mata ni Carlo ay bahagyang nakatitig sa orasan, hinihintay ang resulta ng pagpapahalaga. Ngunit sa gitna ng kanyang pagkabalisa, napansin niya ang batang babae. Kitang-kita niya ang pagkagusto ng bata sa mga alahas.Hindi pa man lumamig ang mga salitang binitawan niya, isang alon ng pagkilos ang sumunod. Sa isang iglap, ang mga pangunahing brand, mga pangalang kilala sa mundo ay nag-uumpisang magpadala ng mga k
Lalo na kapag sumasabay sa ngiti ang kanyang mga mata, tila ba para itong mga gasuklay ng buwan, eksaktong talaga namang kapareha ng kanyang ina. Ang batang si Bella ay mas maliit na bersyon ni Thessa.Ang tanging pagkakahawig ay ang maliit na nunal sa pagitan ng kanyang mga kilay, iaang marka na tila minana, isang bakas ng isang hindi inaasahang ugnayan.Ngunit posible nga ba? Ang ideya ay gumuhit ng matinding pag-aalala sa puso ni Carlo. Maaari kayang si Bella... ang kanyang anak? anito sa sariling isip.Mahigipit na nakayakap ang batang babae sa leeg ni Carlo, ang mga maliit na braso nito ay tila mga sanga ng isang punong kahoy na mahigpit ang pagkakapit. Sa salamin, nakikita niya ang repleksyon ng kanilang dalawa- ang maliit na mukha ni Bella na halos kopya ng kanyang repleksyon, ay paminsan-minsang nagpapalabas ng mga nakakatawang ekspresyon, sinasadya upang mapatawa siya."Tito, ang gwapo niyo naman po!" malambing na usal ng musmos.Bagamat alam ng batang babae sa kanyang puso n
Isang mabigat na katahimikan ang bumalot kay Carlo matapos ang gabing iyon. Ang sagot na kanyang inaasam ay nanitiling isang anino, isang palaisipan na tila nagpapabigat sa kanyang dibdib.Sa hapag-kainan, habang ang amoy ng mainit na kanin at almusal ay pumupuno sa silid, panay ang tingin niya kina Thessa at Bella, may kutob siyang may kinalaman sila sa palisipan niya.Ang una'y nagkukunwari pa itong walang nakikita, habang ang munting si Bella ay napaisip na baka nais lang nitong tikman ang lugaw niya, kaya't buong-loob na kumuha siya ng malaking kutsara at inilagay sa mangkok ng tito niya.Mula sa maliit na upuang pambata, maingat na kinuha ng batang babae ang kutsarang may lamang lugaw, sa isang galaw na puno ng pag-aalaga, iniharap niya ito sa bibig ni Carlo. "Tito, tikman mo ito." malambing na usal ni Bella.Natunaw ang puso ni Carlo sa ginawa ng bata, hinawakan niya ang maliit na ulo nito at malumanay niyang sinabi, "Hindi kumakain si Tito, ikaw nalang ang kumain niyan." malum
Orihinal na nais niyang sabihin ang tungkol kay Bella, ngunit nang makita ang ekspresyon sa mukha ni Carlo, malinaw na hindi nito alam na ang munting batang babae ay kanyang anak.Hindi inaasahan ni Mark na si Carlo, ang may isang malaking pangalan sa mundo ng negosyo at kinatatakutan pa ng mga kalaban, ay ganoon nalang pala kaduwag pagdating sa pag-ibig. Hindi lamang niya nakikita ang kanyang tunay na damdamin, kundi lalo pa nitong tinutulak ang mga taong malapit sa kanya.Ngunit naisip pa rin ni Mark na mas mabuti na rin 'yon, upang sa gayon ay makahanap siya ng pagkakataong suyuin si Thessa, at mabigyan ng pag-asa ang kanilang di-maipaliwanag at nakatagong pag-ibig noon.Mahigpit ang pagkakahawak ni Carlo sa kanyang panga, ang manipis niyang mga labi ay halos magkasalubong na, at ang mga daliri ay mahigpit na nakakuyom sa kanyang palad. Isang nakakatakot na lamig ng aura ang kanyang pinapakita.Nang mga oras na iyon, nakalayo na si Mark sakay ng kanyang sasakyan.Bumalik si Carlo,
Gumapang ang takot sa puso ng musmos na bata. Mahigpit na napayakap siya sa leeg ni Carlo, ang mukha'y binaon sa matipuno nitong balikat. Para bang ang pamilyar na kapanatagan ng isang ama ang nararamdaman niya, isang seguridad na hindi niya namalayan na hinahangad niya nang mga sandaling iyon. Sa kauna-unahang pagkakataon, mahigpit na niyakap ng munting bata ang leeg ni Carlo, ang kanyang maliit na braso ay nakapulupot nang mahigpit, at halos ayaw ng bumitaw."Tito, natatakot po ako." nanginginig na boses ng bata.Ang lambing at pag-asa sa tinig ng bata ang gumuhit ng lambot sa puso ni Carlo. Dahil dito, bahagyang lumiwanag ang kanyang tinig. "Huwag kang matakot, nandito si Tito." malumanay na boses ni Carlo.Mahirap ipaliwanag ang kakaibang pag-alala at pagmamahal na kanyang nadarama para sa batang babaeng yakap-yakap niya ng mga sandaling iyon. Isang damdamin na higit pa sa pagiging isang tiyuhin.May iba rin namang mga pamangkin si Carlo na mas bata pa kina Kenzo at Kerby, nguni
Napangiwi si Carlo, naaawa sa dalawang batang kanina pa nakaupo. "Bakit nga ba nandito si Mr. Mark?" tanong niya sa lalaking nakaupo sa wheelchair na para bang wala lang."Naparito ako para magpasalamat." sagot ni Mark, ang mga labi'y bahagyang nakangiti. Ang mga mata niya'y malumanay na nakatuon kay Thessa, taos-puso ang pasasalamat sa kanyang tinig.Magalang namang ngumit si Thessa, isang "walang anuman" ang sinabi niya sa lalaki.Kinuyom ni Carlo ang kanyang mga kamao. Sa likod ng kanyang kalmadong mukha, ang puso niya ay matagal nang sinasalanta ng apoy ng selos at kawalan ng pag-asa.Malamig ngunit matalas ang kanyang mga kilay habang nagtatama ang kanilang mga tingin ni Mark sa ere. Isang di-maipaliwanag na tensyon ang bahagyang bumabalot sa pagitan ng dalawa."Tay, sumama ka na rin sa pangingisda, mag-uunahan tayo!" sigaw ni Kenzo.Nabasag ng masiglang boses ni Kenzo ang nakakabigat na katahimikan. Kumuha siya ng panibagong pamingwit ng mga bata mula sa gilid at inabot iyon ka