Sinuri ni Carlo ang mahahalagang punto mula sa kanyang mga sinabi at halos naiintindihan niya kung ano ang ibig nitong sabihin. Nais niyang kumuha ng isang tao upang ma imbestiga ang bagay na iyon.“Kung talagang siya ang may kasalanan, bibigyan kita ng katarungan.” Anito sa babae.“Ngunit kung gayon nga…”Hindi na natapos ng lalaki ang kanyang salita. Si Trixie ay sobrang nakosensya at halos hindi ito matingnan ang lalaki sa mata, ngunit patuloy pa rin ito sa pag-iyak at hindi na tumigil.Isang awit ng kaarawan ang nasa likod ng bakuran.“Mauna ka nang umuwi.” sabi ni Carlo sa kanya.Nanlaki ang mga mata ni Trixie, na puno ng gulat at may mga luhang nag-uumpisa nang tumulo sa mga sulok ng kanyang mga mata. Alam niya na si Carlo ay isang maginoo, isang taong magalang at mabuting pakitunguhan ang lahat ng tao at bagay.“Hindi ba't sasama ka sakin pauwi?” tanong nito sa lalaki.Inayos niya ang sarili niya kanina para lang ito'y magmukhang kawawa at mahina, para kaawaan siya ng lalaki, n
Ngunit sa mga sandaling iyon.Ang isipan ni Lalaki ay nakatuon lamang kay Thessa. Isang matinding antipatiya ang nararamdaman nito mula sa babae, hindi mawala-wala ang matinding pag-ayaw na nadarama nito mula sa kanya, isang bigat na palagi niyang nadadala nitong mga nakaraang araw pa.Ang mainit na kamay na nakadapo sa kanyang pulso ang siyang dahilan ng di komportableng pakiramdam ni Thessa. Ang mga salitang binitawan ng lalaki ay tila nag-aapoy at nakakasakal sa kanyang dibdib. Walang pagaalinlangan malakas niya itong tinulak palayo at napunta sa ilalim ng puno.Masyadong biglaan ang pagkilos ni Thessa. Hindi agad nakasagot ang lalaki, ngunit nang makabawi ito, nasa puno na siya, nakasandal sa puno ng kahoy dahil sa pagtulak ni Thessa.Matalim itong tinitigan ni Thessa, at ang boses niya ay puno ng sarkasmo, “Kahihiyan? Nagkamali siya, at naghahanap ako ng hustisya! Sa tingin mo ba ito ay isang kahihiyan?” galit na boses ni Thessa.Malinaw at gwapo ang kilay ng lalaki. kapag ito
Si Thessa ay suminghal ng isang ngisi: “Wala akong pakialam diyan.” Tumalikod ito at naglakad palayo ng hindi na lumingon muli.Bago ito umalis, ipinag-utos niya sa mga bodyguard na huwag papasukin ang lalaki kapag dinala nito ang mga bata.Carlo: “...” Walang imik.Nakita ni Kerby ang pagbabalik ng kanyang Ina mula sa harapan ng kanilang tahanan, nag-iisa. “Nay, aniya, ang kanyang mga mata ay puno ng pagtataka, “Nasaan si Tatay?”Yumuko si Thessa at marahang hinaplos ang maitim at malambot na buhok ng kanyang anak, “May pinadala lang ang iyong ama sa ospital,” wika niya, “Babalik rin ito mamaya upang sunduin kayo.”Si Kerby ay matalino at sensitibo mula pagkabata, bigla nitong naalala ang isang boses na naririnig niyang umiiyak.Isang tanong ang bumuo sa kanyang labi, “Si Tita, Trixie ba iyon?” Tanong niya sa sarili.Tumango naman si Thessa, hindi niya ito itinago sa anak niya.Mahigpit na hinawakan ni Kerby ang kamay ng kanyang Ina, isang matinding pighati ang sumasalamin sa kanyan
Kumunot ang noo ni Thessa at masama ng tingin sa lalaki.“Tinatawag ka ng anak mo.” aniya.Ibinaba ng lalaki ang kanyang paningin sa bunsong supling, at agad na nagpahayag, “Tay, maaari ko bang isama si Bella kina lolo at lola? Gusto ko siyang ipakilala.”Tunay ngang ang pagmamahal nito sa kanyang kapatid ay mas lalong lumalalim.Ngunit sa pagkakataong iyon, marahang hinila ni Kerby ang kamay ng kanyang kapatid at bahagyang nag-aalala ang kanyang tinig, “Hindi, ang ating kapatid ay maliit pa lamang at kailangan niyang manatili sa kanyang Ina.” Masusing tiningnan ng Lalaki ang panganay nitong anak.Namataan ang pagka dismaya sa mga mata ng bunsong anak, ngunit agad din itong napalitan ng ningning, “Kung gayon, bakit hindi natin isama si Nanay at Bella?” Isang mahinang usal na halos hindi marinig, “Hindi naman ito ang unang pagdalaw ni Nanay kina lolo at lola, Nay, sumama ka sa amin sa lumang bahay!” boses ni Kenzo.Kung ikukumpara ito sa saya at pag-asang sumisimbolo sa kanyang mga m
Subalit ang ebidensyang ipinasa ni Thessa ay taliwas sa resulta ng imbestigasyon. Natulala na lamang si Dylan sa kung saan dahil hindi niya alam kung paano niyang ipaliliwanag kay Carlo ang lahat. Sa kabilang banda, nakatayo si Carlo sa kanyang harden. Ang kanyang mga mata ay nasa malayong parte kung nasaan nakatanim ang mga inaalagaang rosas.Iyon ay isang klase ng rosas na galing pa sa bansang Pransiya, ang rosas ay isang bihirang kulay itim na lila na mayroong napakagandang disenyong talaga namang mabibighani ang sinumang makakita lalo na sa tuwing ito'y aamuyin. Ang mga rosas na iyon ay si Thessa pa ang personal na nagtanim ilang araw bago ang kanilang kasal. Sa paglipas ng mga taon heto at masagana na itong namumukadkad. Ang kambal na sina Kerby at Kenzo at nakasunod lamang sa isang katiwala, dala-dala ng mga ito ang plastik na takure na ginagamit sa pandidilig at may pag-iingat nilang dinidiligan ang mga halaman, lalo na ang rosas.“Mr. Carlo? Mr. Carlo? Mr. Carlo?” Sunud-sun
Nang dalhin ni Thessa ang tatlo niyang anak sa malawak na amusement park ng mga katuwaan, pumaroon din sina Trisha kasama ang anak niyang si Nathan. Mayroon silang mahalagang pagpupulong sa kumpanya ng mga Riverra kaya't nagpasya itong manatili na muna sa isang hotel.Dalawang adulto at apat na musmos ang lubos na nasiyahan sa lahat ng nakakalugod na pasilidad ng parke ng mga bata. Paglabas nila, kapwa ang mga matatanda at mga bata ay puno ng saya at magagandang alaala.Kagagaling pa lamang ni Thessa magpaalam mula kina Trisha at sa mga kasamahan ng biglang tumunog ang cellphone number niya, isang mensahe galing kay Benjamin.Isang nakakagulat na balita ang kanyang narinig: napalaya na si Trixie, sa tulong ng makapangyarihang angkan ng mga Davilla.Habang papalubog ang araw, ang ginintuang sinag nito ay dumampi sa katawan ni Thessa, na para bang isang sagradong belo na naghahatid sa kanya ng karangalan at kadakilaan.Napukaw ng kanyang kagandahan ang pansin ng mga turistang nakapaligi
“Hindi na muling mag-aasawa si Nanay, anak… Nais ko na lamang mamuhay ng tahimik kasama kayo nina Kenzo at Bella. Gusto mo ba iyon, Kerby?” Mahinahong sinabi ni Thessa sa lalaking anak. Hindi kaagad nakasagot si Kerby, subalit alam niya sa kanyang sarili na gusto niya rin iyon. Gustong-gusto. Kapareho lang din iyon ng sinabi ng ama. Na kahit ano pa mang mangyari, ito ay mananatiling ama ni Kerby at Kenzo at ang kanilang ina ay mananatiling kanilang ina. Bukod pa rito, mayroon din silang maganda at mapagmahal na tiyahin.Nang maisip na araw-araw na nitong makakasama ang nakababatang kapatid na babae ay biglang nawala ang bigat na nararamdaman niya sa kanyang dibdib. Kaya naman ay gumuhit ang masayang ngiti sa kanyang mga labi at sunod-sunod ang naging pagtango niya sa ina. “Opo, Nanay! Gustong-gusto ko po iyon!” Hindi na mapigilan pa ang tuwa sa boses ng bata.Nakahinga ng maluwag si Thessa sa naging sagot ng anak. Bagama't mayroon siyang kaunting kumpiyansang papayag si Kerby na s
“...Akoy nag-iisa lamang.”Ang boses ng babae ay napakagaan, ngunit ang bawat salita nito'y bumagsak sa puso ni Carlo, nagdulot ito ng bigat na parang isang libong libra, at ang kanyang puso ay tila hinihila ng isang di-nakikitang pwersa.Matatalim ang mga kilay ng lalaki at bahagyang nakasandal sa silya ng silid-aklatan, maging ang mga mahabang binti nito ay walang pakialam na nakasandal, bahagyang nakabukas ang dalawang batones ng kanyang kamiseta na nagpapakita ng isang awra.Ang pag-amin ng babae na nag-iisa siya sa ospital, parang isang bulong na tila yelo ang lamig na tumutusok sa puso ni Carlo. Isang di-maipaliwanag na init ang sumabog sa kanyang dibdib, at nagdulot ng sandaling paghinga at nagpainit sa kanyang paligid.Napahinto si Carlo sa kanyang paghinga, ang tanong ay halos isang bulong, “Bakit hindi mo sinabi sa akin?” Isang mapait na ngiti ang sumilay sa labi ni Thessa, “Paulit-ulit kitang tinawagan, ngunit hindi mo sinasagot.” Aniya.“Bakit ka nasa ospital?” Tanong mul
"Anong ginagawa niyong tatlo dito?" tanong ni Carlo.Walang pag-aalinlangan namang sumagot si Kenzo, "Tay, iniisip namin kung kailan mo susuyuin si Nanay." sabi pa nito.Tumingin naman si Kerby sa kanyang ama at dahan-dahan niyang sinabi, "Tay, matagal na rin tayong hindi nagkita, sobrang namiss ka namin." malambing na boses ng bata.Ngumiti naman si Bella ng kasing liwanag ng sikat ng araw, ang kanyang ngiti ay nakapagdulot ng kagalakan at pag-asa. Maaring ang pangunahing tema ay hindi niya maintindihan, ngunit nagawa parin nitong magpa kyut.Bahagyang natunaw ang matigas na kalasag na nakapalibot sa puso ni Carlo dahil sa mga salitang binitawan ng kanyang dalawang anak. Lumuhod si Carlo at marahang hinaplos niya ang mga ulo ng tatlong musmos. Ang mga bata ay mukhang masaya at mapayapa sa kanilang kinaroroonan.Matagal na rin niyang pinasuri ang mga detalye ng laboratoryo. Kahit hindi niya alam ang pagkakakilanlan ng nagtatag, ang lahat ng mga tao roon ay nahuhumaling sa pananaliksi
Ang katahimikan ni Thessa ay nagdulot ng kaunting pagkabigo sa puso ni Carlo.Mula sa pagiging isang batang henyo hanggang sa pagiging isang alamat sa negosyo, mahigpit na sinasabi na wala pa itong nakakalaban.Sa loob ng maikling dalawampung taon, nakamit na niya ang taas hindi kailanman maabot ng ibang tao sa buong buhay nila. May marangal na pinagmulan at walang kapantay na kagandahan, ang buhay ni Carlo ay masasabi mong napakaayos.Ang maikling limang taong pag-aasawa ni Thessa sa kanya ay ang tanging lugar na may "pulang krus" sa perpektong papel ng eksamen sa buhay ni Carlo. "Bakit hindi ka nagsasalita?" namamaos na boses ang tanong ng lalaki.Ang lalaking nasa harapan niya ay parang matinding hangin ng taglamig. At isang pagtingin lang sa kanya ng mga tao ay tila hindi na ito makakalakad sa sobrang lamig.Isinandal ni Thessa ang kanyang likod sa pader, at ang lamig na nararamdaman niya ay nagdulot ng bahagyang pang-uuyam sa kanyang mga matang hugis almendras."Kung hindi ka na
Kusa namang hinila ng dalawang bata ang kanyang mga kamay at naglakad patungo sa retawran. Habang ang munting si Bella ay masayang nasa bisig ng kanyang ina.Habang nakaupo si Mark sa kanyang wheelchair, pinagmamasdan niya ang likuran ng limang taong naglalakad palayo. Maraming tumatakbo sa isip niya ng mga oras na iyon, kahit hindi nagsasalita si Thessa, batid niyang anak ni Carlo ang musmos na si Bella. Alam niya ito sa kanyang puso, batid sa kanyang kaalaman tungkol sa babae.Mula sa panahon ng kanilang paghihiwalay hanggang sa edad ng bata, para bang lahat ay nagtutugma. Isang palaisipan na unti-unting nabuo, at mas nagbibigay linaw na sagot.Pero parang hindi alam ni Carlo na anak niya ang batang si Bella, napagtanto iyon ni Mark. Parang isang bulkan na naghihintay ng pagsabog, ang mga damdaming matagal nang nakabaon sa kanyang puso ay handa nang sumambulat.Sandaling sinulyapan ni Mark ang kanyang mga binti, at hindi sinasadyang humigpit ang pagkakahawak niya sa kontrol ng kanya
Mula nang umalis si Carlo, katahimikan ang namayani sa buhay ni Thessa. Abala siya sa trabaho sa umaga, at sa mga anak naman sa hapon ay naglalaro sila. Mapayapa at mainit ang mga araw.Simula ng ipinanganak ang batang si Bella, kinakailangan niyang manatili sa J's laboratory na aabot sa kalahating buwan kada tatlong buwan, dahil nga sa kanyang kalagayan.Si Bella ay isang kaibig-ibig at masunurin na bata, paborito ng lahat, tunay na alaga ng isang grupo. Palagi niyang kasama ang kanyang dalawang kapatid sa mga lakad, habang merong mga bodyguards naman na nakasunod at nakabantay sa kanila, kaya naman panatag ang loob ni Thessa. Subalit, ang lugar kung saan niya nakikita ay iba-iba sa bawat pagkakataon. At sa pagkakataong iyon, nasa maliit na hardin na sila sa labas kung saan malapit sa kwarto ni Mark Roa.Tinuruan pa nito ang tatlong bata na maglaro ng mga larong may kinalaman sa matematika. Sina Kenzo at Kerby ay parehong matalino, at agad nilang natutunan ito matapos marinig nang i
Ang antidote na gamot ay dinisenyo upang maibalik ang pagkalalaki. Para sa mga lalaking hindi na makakapag-anak, hindi na kailangan ng panlaban.Sa katunayan, kagawian na ni Thessa ang pag-inom ng gamot at ang paghahanap ng kaukulang panlunas. Isang di inaasahang pangyayari na magagamit niya ito ngayon mismo kay Carlo.Nadama ni Thessa ang init sa katawan ng lalaki na dumampi sa katawan niya, sa kabila ng may nakaharang na damit.Ang matitipunong braso ng lalaki ay nagsilbing hadlang, habang ang matinding amoy ng kanyang katawan ay unti-unting nagpapagulo sa kanyang isip. Sa sandaling ito, para bang nakulong siya sa isang malagkit na bitag ng kanyang presensya.Lumapit ang lalaki sa kanyang tenga, ang boses niya ay mahina ngunit may dahilan, at tinanong siya tungkol sa mga bagay na hindi niya namamalayan na nag-aalala siya. Hindi niya inaasahan ang ganitong uri ng pag-aalala."Thessa, totoo bang nag-asawa ka ulit?" mahinang tanong ng lalaki.Kung titignan niyang mabuti, makikita niya
Isang matalim na titig ang sumalubong kay Thessa mula sa lalaking nakaupo sa sofa nang marinig ang kanyang sinabi. Ang mga madilim na mata nito ay nakatuon sa ngiti sa labi ni Thessa, puno ng isang intensidad na tila nagbabadya ng di maipaliwanag.Mula sa mga mata, pababa sa ilong, at hanggang sa mapupula nitong mga labi, isang mensahe ang ipinapahiwatig ni Carlo gamit ang kanyang mga nakakaakit na mata. Isang mensahi na nagpapatuyo ng kanyang lalamunan."Hayaan niyo siyang maghanap ng babae, ano naman ang gagawin nito sa kanya?" mapang-asar pang sabi ni Thessa.Si Carlo ang panganay at pinuno ng mayamang angkan ng mga Davilla, isang tao na pinagkalooban ng lahat ng pinakamahusay na mapagkukunan sa mundo mula pa nang siya'y isilang. Kinahiligan lamang niya ang pinakamahuhusay at pinakamagagandang bagay. Kahit gaano pa kaganda ang isang babae, sa mga nata niya'y isa lamang itong walang-halagang anyo na hindi kayang magdulot ng kahit kaunting pag-aalburoto sa kanyang puso. Ngunit iisa
Mabilis siyang humarap kay Carlo at sinabi, “Boss, hinihingi ninyo na malaman ko ang impormasyon tungkol sa iyong dating asawa, at may balita na po ako.” Bago umalis ng Barangay Payapa, hiniling ni Carlo kay Dylan na alamin ang isang impormasyon tungkol sa kasalukuyang asawa ni Thessa, ngunit wala siyang nakitang anumang kaugnay.Wala silang natanggap na anumang balita tungkol sa “Ama ni Bella” kahit na matapos nilang bisitahin yung ngayon.Ang lalaking si Richard Riverra ay ginamit lang pala niyang panangga, ngunit ang katotohanan ay sobrang mahal na mahal ng lalaki ang kanyang asawa't anak.Nang malaman ng lalaki na kaunting oras na lamang ang natitira para sa kanyang asawa, nais niya na lamang magpakamatay bilang patunay ng kanyang pagmamahal, imposible para sa kanya na magkaroon ng hindi malinaw na relasyon kay Thessa.Matapos ang paulit-ulit na pagsisiyasat, napag-alaman din na hindi mag-asawa sina Thessa at ang lalaking kilala bilang “Wiliiam.”Masasabi nating lahat ng mga nasa
Sa loob ng sala, nakatayo ang dalawang lalaki na sina Julius at Carlo, parehong nakatingin sa isat-isa ang dalawa na may malamig na titig. Ang aura ni Carlo ay nangingibabaw, tila naglalabas ng isang malamig na hangin na nagpapakitang mas lamang siya.Sa tabi nila ay nakaluhod ang tatlong supling na sina Bella, Kenzo at Kerby. Ang kanilang mga mata'y puno ng pagtataka habang nakatingala sa kanila at iniisip kung bakit sila naroroon, hindi nila mawari ang dahilan ng malamig na tensyon sa pagitan ng dalawa.Ang munting si Bella ay bahagyang iniikot-ikot ang kanyang malaking mata, at pagkatapos ay mahinhing sinundot ang braso ni Kerby, “Kuya, ang tahimik ng iyong Tatay.” bulong niya.Tumango si Kerby at sinabi, “Tahimik rin ang tito mo.” aniya.Habang si Kenzo naman ay naguguluhang nagtanong, “Naglalaro ba sila ng uno, dos, tres, estatwa?” biro pa nito.Nang bumaba si Thessa, hindi niya pinansin sina Julius at Carlo. Dinala niya na lamang ang tatlong supling pabalik sa hapag-kainan at pi
Naamoy niya ang isang jasmine na pabango ang hindi pamilyar sa kanya noon.Isang matinding pagkabalisa ang naramdaman ni Trixie. Patuloy niyang binubuo sa isipan ang mga babaeng nakapaligid kay Carlo, ngunit wala siyang mahagilap.“Carlo, hindi ka ba babalik para man lang sa pinagsamahan natin noong mga bata pa tayo, hindi ba pwedeng bumisita ka man lang?” malungkot na boses ang tanong niya sa lalaki.Punong-puno ng pagmamakaawa ang tinig ng babae. Karamihan sa mga lalaki ay matagal nang sumuko sa kanyang mga luha at hinaing, pero si Carlo ay hindi ordinaryong tao.“Ingatan mo ang sugat mo, bisitahin nalang kita kapag may bakanteng oras na ako.” sagot ni Carlo.Isang malamig at wala man lang pag-aarugang tono ang boses ni Carlo, hindi katulad ng inaasahan ng isang taong umaaliw sa kanyang minamahal. May bahid pa ng pagkairita ang ekspresyon ng kanyang mukha.Hindi naman mapigilan ni Thessa na mapabuntong hininga.May bahid kaya ng pagkairita sa kalmadong pananalita ni Carlo ng yayain