Si Thessa ay suminghal ng isang ngisi: “Wala akong pakialam diyan.” Tumalikod ito at naglakad palayo ng hindi na lumingon muli.Bago ito umalis, ipinag-utos niya sa mga bodyguard na huwag papasukin ang lalaki kapag dinala nito ang mga bata.Carlo: “...” Walang imik.Nakita ni Kerby ang pagbabalik ng kanyang Ina mula sa harapan ng kanilang tahanan, nag-iisa. “Nay, aniya, ang kanyang mga mata ay puno ng pagtataka, “Nasaan si Tatay?”Yumuko si Thessa at marahang hinaplos ang maitim at malambot na buhok ng kanyang anak, “May pinadala lang ang iyong ama sa ospital,” wika niya, “Babalik rin ito mamaya upang sunduin kayo.”Si Kerby ay matalino at sensitibo mula pagkabata, bigla nitong naalala ang isang boses na naririnig niyang umiiyak.Isang tanong ang bumuo sa kanyang labi, “Si Tita, Trixie ba iyon?” Tanong niya sa sarili.Tumango naman si Thessa, hindi niya ito itinago sa anak niya.Mahigpit na hinawakan ni Kerby ang kamay ng kanyang Ina, isang matinding pighati ang sumasalamin sa kanyan
Kumunot ang noo ni Thessa at masama ng tingin sa lalaki.“Tinatawag ka ng anak mo.” aniya.Ibinaba ng lalaki ang kanyang paningin sa bunsong supling, at agad na nagpahayag, “Tay, maaari ko bang isama si Bella kina lolo at lola? Gusto ko siyang ipakilala.”Tunay ngang ang pagmamahal nito sa kanyang kapatid ay mas lalong lumalalim.Ngunit sa pagkakataong iyon, marahang hinila ni Kerby ang kamay ng kanyang kapatid at bahagyang nag-aalala ang kanyang tinig, “Hindi, ang ating kapatid ay maliit pa lamang at kailangan niyang manatili sa kanyang Ina.” Masusing tiningnan ng Lalaki ang panganay nitong anak.Namataan ang pagka dismaya sa mga mata ng bunsong anak, ngunit agad din itong napalitan ng ningning, “Kung gayon, bakit hindi natin isama si Nanay at Bella?” Isang mahinang usal na halos hindi marinig, “Hindi naman ito ang unang pagdalaw ni Nanay kina lolo at lola, Nay, sumama ka sa amin sa lumang bahay!” boses ni Kenzo.Kung ikukumpara ito sa saya at pag-asang sumisimbolo sa kanyang mga m
Subalit ang ebidensyang ipinasa ni Thessa ay taliwas sa resulta ng imbestigasyon. Natulala na lamang si Dylan sa kung saan dahil hindi niya alam kung paano niyang ipaliliwanag kay Carlo ang lahat. Sa kabilang banda, nakatayo si Carlo sa kanyang harden. Ang kanyang mga mata ay nasa malayong parte kung nasaan nakatanim ang mga inaalagaang rosas.Iyon ay isang klase ng rosas na galing pa sa bansang Pransiya, ang rosas ay isang bihirang kulay itim na lila na mayroong napakagandang disenyong talaga namang mabibighani ang sinumang makakita lalo na sa tuwing ito'y aamuyin. Ang mga rosas na iyon ay si Thessa pa ang personal na nagtanim ilang araw bago ang kanilang kasal. Sa paglipas ng mga taon heto at masagana na itong namumukadkad. Ang kambal na sina Kerby at Kenzo at nakasunod lamang sa isang katiwala, dala-dala ng mga ito ang plastik na takure na ginagamit sa pandidilig at may pag-iingat nilang dinidiligan ang mga halaman, lalo na ang rosas.“Mr. Carlo? Mr. Carlo? Mr. Carlo?” Sunud-sun
Nang dalhin ni Thessa ang tatlo niyang anak sa malawak na amusement park ng mga katuwaan, pumaroon din sina Trisha kasama ang anak niyang si Nathan. Mayroon silang mahalagang pagpupulong sa kumpanya ng mga Riverra kaya't nagpasya itong manatili na muna sa isang hotel.Dalawang adulto at apat na musmos ang lubos na nasiyahan sa lahat ng nakakalugod na pasilidad ng parke ng mga bata. Paglabas nila, kapwa ang mga matatanda at mga bata ay puno ng saya at magagandang alaala.Kagagaling pa lamang ni Thessa magpaalam mula kina Trisha at sa mga kasamahan ng biglang tumunog ang cellphone number niya, isang mensahe galing kay Benjamin.Isang nakakagulat na balita ang kanyang narinig: napalaya na si Trixie, sa tulong ng makapangyarihang angkan ng mga Davilla.Habang papalubog ang araw, ang ginintuang sinag nito ay dumampi sa katawan ni Thessa, na para bang isang sagradong belo na naghahatid sa kanya ng karangalan at kadakilaan.Napukaw ng kanyang kagandahan ang pansin ng mga turistang nakapaligi
“Hindi na muling mag-aasawa si Nanay, anak… Nais ko na lamang mamuhay ng tahimik kasama kayo nina Kenzo at Bella. Gusto mo ba iyon, Kerby?” Mahinahong sinabi ni Thessa sa lalaking anak. Hindi kaagad nakasagot si Kerby, subalit alam niya sa kanyang sarili na gusto niya rin iyon. Gustong-gusto. Kapareho lang din iyon ng sinabi ng ama. Na kahit ano pa mang mangyari, ito ay mananatiling ama ni Kerby at Kenzo at ang kanilang ina ay mananatiling kanilang ina. Bukod pa rito, mayroon din silang maganda at mapagmahal na tiyahin.Nang maisip na araw-araw na nitong makakasama ang nakababatang kapatid na babae ay biglang nawala ang bigat na nararamdaman niya sa kanyang dibdib. Kaya naman ay gumuhit ang masayang ngiti sa kanyang mga labi at sunod-sunod ang naging pagtango niya sa ina. “Opo, Nanay! Gustong-gusto ko po iyon!” Hindi na mapigilan pa ang tuwa sa boses ng bata.Nakahinga ng maluwag si Thessa sa naging sagot ng anak. Bagama't mayroon siyang kaunting kumpiyansang papayag si Kerby na s
“...Akoy nag-iisa lamang.”Ang boses ng babae ay napakagaan, ngunit ang bawat salita nito'y bumagsak sa puso ni Carlo, nagdulot ito ng bigat na parang isang libong libra, at ang kanyang puso ay tila hinihila ng isang di-nakikitang pwersa.Matatalim ang mga kilay ng lalaki at bahagyang nakasandal sa silya ng silid-aklatan, maging ang mga mahabang binti nito ay walang pakialam na nakasandal, bahagyang nakabukas ang dalawang batones ng kanyang kamiseta na nagpapakita ng isang awra.Ang pag-amin ng babae na nag-iisa siya sa ospital, parang isang bulong na tila yelo ang lamig na tumutusok sa puso ni Carlo. Isang di-maipaliwanag na init ang sumabog sa kanyang dibdib, at nagdulot ng sandaling paghinga at nagpainit sa kanyang paligid.Napahinto si Carlo sa kanyang paghinga, ang tanong ay halos isang bulong, “Bakit hindi mo sinabi sa akin?” Isang mapait na ngiti ang sumilay sa labi ni Thessa, “Paulit-ulit kitang tinawagan, ngunit hindi mo sinasagot.” Aniya.“Bakit ka nasa ospital?” Tanong mul
Lumapit si Trixie at hinila ang damit ni Carlo, ang boses niyay malambing at mapang-akit.“Thessa… bagama't ginagamit niya ang panlilinlang upang maisakabilanggo ang aking pamilya, hindi ko siya napagbintangan. Naniniwala parin ako sa kawalang-sala ng aking pamilya. Ang katotohanan, bagaman maaaring magpaliban, ay tiyak na nagpapakita rin sa takdang panahon.” bulong sa sarili.“Carlo, wala na akong maaasahan at ikaw nalang ang meron ako ngayon, hindi mo naman ako pababayaan, di ba?” aniya.Si Carlo ay umiwas ng tingin sa kanya.Hindi man lang niya tinangkaang hawakan ang laylayan ng damit nito, at mabilis siyang umatras ng dalawang hakbang para makalayo.Malamig na sinabi ng lalaki, “Trixie, bumalik ka na muna.” aniya.Narinig nila ang mga yabag ng mayordoma at ng mga katulong na pababa ng hagdan. Kinagat ni Trixie ang labi niya at dahan-dahang hinila ang tali ng kanyang suot na pantulog.Naging mas mabilis ang kilos ni Carlo, lumingon siya at umatras sa silid-aklatan at isinara ang p
Kinabukasan…Nagising si Thessa dahil sa sunod-sunod na mensahe mula sa kapatid niyang si Sofia.Nang binuksan niya ang mensahe na ipinadala sa kanya, nakita niyang trending na naman ang magkasintahang sina Carlo at Trixie. Kung tutuusin pangatlong trending na iyon.Sumandal siya sa pinuno ng higaan at sinuri ang mga tala na pinakatanyag na mga paksa, para bang naghahanap ng sagot sa isang palaisipan.Isa sa mga sinuri niya ay…#Sa isang tahanan, Ang Ginoo at ang Dalaga: Mga pahiwatig ng magandang pangyayari.#Ang bagong bulaklak: Pag-ibig na ibinunyag sa gitna ng gabi.#Ang matamis na Pag-ibig ng Ginoo: Ang matamis nitong halaman na strawberry.Naging matiwasay ang puso ni Thessa, pinaghusayan niyang binasa ang bawat tala at pinagmasdan ang mga komento nakakuha ng atensyon ng marami.“(Iha, bakit ang saya-saya mo, parang ang sarap-sarap ng pakiramdam mo, ikaw ba at ang Ginoo ay…hehehe)” komento ng isa.“(Aba, nagkatotoo na ang aking inaasam! Ang aking pinagpilian ay nagtagumpay!)” “
Kung kaya mang ibigay ni Thessa ang sapat na pagmamahal ng isang ina para sa kanyang anak, paano kung ang munting bata ay naghahangad din ng pagmamahal ng isang ama sa kanyang puso?May isang sandali ng pagkabigla sa kanyang mga mata, at napahinto ang kanyang paghinga.Mahinahong sumagot si Thessa, "Yan ay... Hintayin muna natin ang resulta bago mo husgahan kung karapat-dapat kang mangialam." aniya.Isinara niya ang pinto ng silid-aklatan at iniwan ni Thessa ang lalaking nakatayo roon, ang likod ay isang larawan ng walang pakialam.Sa katahimikan ng silid-aklatan, si Carlo na lamang ang natira. Nagtikom ang kanyang mga labi, at dahan-dahang umakyat ang kanyang mga mata sa isang larawan sa may ibabaw ng mesa. Isang polaroid, kuha nina Thessa at ng tatlong mga bata.Sa araw ding iyon, sa tahanan ng mga Santiago. Nagtungo si Carlo upang sunduin ang mga bata, at nasaksihan niya ang kanilang pagkuha ng mga larawan. Hindi niya maipaliwanag kung bakit pa siya sumingit nun sa kuha. Maaari na
Ang maliwanag at magandang mga nata ni Thessa ay may bahid ng pagdududa. Tumingin siya kay Carlo na puno ng may hindi pagkakaunawa, para bang siya'y sinasapian."Bakit ngayon ka biglang naging mabait kay Bella?" pagtatakang tanong ni Thessa.Sa harap ng mga matang puno ng pagdududa, parang iniipit si Carlo sa isang nakakasakal na silid. Nanghihina ang hangin, bawat paghinga'y tila pagsuong sa makapal na putik, unti-unting nauubusan siya ng lakas. "Thessa, nais ko lang bilhan ng mga laruan ang mga bata." giit pa nito.Sa isang tinig na walang bahid ng pagmamadali, ibinaon niya ang katotohanan: ang bagay na di masusukat ang halaga ay ginagawa niyang parang mga mumurahing paninda sa bangketa, walang saysay na banggitin."Milyon-milyong mga branded ang kasuotang pambihira, mga laruan lang ba talaga iyon sa paningin mo?" Malamig na usal ni Thessa, halos walang awang bumulwak mula sa kanyang bibig."Carlo, ginugulo mo ang lahat sa pagtatanghal mo, ano ba talaga ang pakay mo!" Dagdag pa niy
"Sige po Mr. Carlo!" masiglang boses ng tauhan.Para sa isang taong may mataas na posisyon katulad ni Carlo na kumikita ng bilyon-bilyon sa isang iglap, ang oras ay pera, pero handa siyang maglaan ng napakaraming oras kasama ang kanyang anak para pumili ng damit. Ang kanyang mga mata ay nakatuon, na para bang nag-aayos siya ng isang proyekto ng kooperasyon na nakakahalaga ng daan-daang milyong piso.Ang mga tauhan na nagbebenta ay nag bubulong-bulongan sa kanilang isipan; Sobrang saya ni Mr. Carlo magkaroon ng anak na babae! ani nila, ang saya'y tila ba isang lihim na kayamanan.Simula sa araw na ito, isang bagong kabanata ang nagbukas. Isang mahiwagang mensahe, isang bulong sa dilim, ang dumapo sa bawat taong bahagi sa kanilang mundo. Si Carlo ang Presidente ng Davilla's Group, ay may isang maliit na prinsesa matapos ang dalawang pinakamamahal na anak na lalaki. Isang karagdagan sa kanilang pamilya na nagdudulot ng matinding kagalakan, ngunit sa likod ng matamis na kagalakan, isang
"Ilipat niyo ang mga hilera roon," boses ng isang batang babae, ang boses ay may bahid ng awtoridad ngunit may pagpipigil din upang hindi masyadong mahigpit. Ang kanyang mga mata ay mapanuri, sinusuri ang bawat galaw ng mga taong nag-aayos ng mga mamahaling tela, "At ang mga hilera naman dito." aniya.Isang daing ang sumabog mula sa gitna ng mga nagtatrabaho. "Aray! Dahan-dahan lang! Mag-ingat kayo baka masabit ang mga diyamante sa mga palda!" matigas nitong sabi."Ayusin ninyo ang mga maliit na lobo ayon sa laki, saka ninyo ipasok!" sumunod nitong wika.Habang nakaupo, ang mga mata ni Carlo ay bahagyang nakatitig sa orasan, hinihintay ang resulta ng pagpapahalaga. Ngunit sa gitna ng kanyang pagkabalisa, napansin niya ang batang babae. Kitang-kita niya ang pagkagusto ng bata sa mga alahas.Hindi pa man lumamig ang mga salitang binitawan niya, isang alon ng pagkilos ang sumunod. Sa isang iglap, ang mga pangunahing brand, mga pangalang kilala sa mundo ay nag-uumpisang magpadala ng mga k
Lalo na kapag sumasabay sa ngiti ang kanyang mga mata, tila ba para itong mga gasuklay ng buwan, eksaktong talaga namang kapareha ng kanyang ina. Ang batang si Bella ay mas maliit na bersyon ni Thessa.Ang tanging pagkakahawig ay ang maliit na nunal sa pagitan ng kanyang mga kilay, iaang marka na tila minana, isang bakas ng isang hindi inaasahang ugnayan.Ngunit posible nga ba? Ang ideya ay gumuhit ng matinding pag-aalala sa puso ni Carlo. Maaari kayang si Bella... ang kanyang anak? anito sa sariling isip.Mahigipit na nakayakap ang batang babae sa leeg ni Carlo, ang mga maliit na braso nito ay tila mga sanga ng isang punong kahoy na mahigpit ang pagkakapit. Sa salamin, nakikita niya ang repleksyon ng kanilang dalawa- ang maliit na mukha ni Bella na halos kopya ng kanyang repleksyon, ay paminsan-minsang nagpapalabas ng mga nakakatawang ekspresyon, sinasadya upang mapatawa siya."Tito, ang gwapo niyo naman po!" malambing na usal ng musmos.Bagamat alam ng batang babae sa kanyang puso n
Isang mabigat na katahimikan ang bumalot kay Carlo matapos ang gabing iyon. Ang sagot na kanyang inaasam ay nanitiling isang anino, isang palaisipan na tila nagpapabigat sa kanyang dibdib.Sa hapag-kainan, habang ang amoy ng mainit na kanin at almusal ay pumupuno sa silid, panay ang tingin niya kina Thessa at Bella, may kutob siyang may kinalaman sila sa palisipan niya.Ang una'y nagkukunwari pa itong walang nakikita, habang ang munting si Bella ay napaisip na baka nais lang nitong tikman ang lugaw niya, kaya't buong-loob na kumuha siya ng malaking kutsara at inilagay sa mangkok ng tito niya.Mula sa maliit na upuang pambata, maingat na kinuha ng batang babae ang kutsarang may lamang lugaw, sa isang galaw na puno ng pag-aalaga, iniharap niya ito sa bibig ni Carlo. "Tito, tikman mo ito." malambing na usal ni Bella.Natunaw ang puso ni Carlo sa ginawa ng bata, hinawakan niya ang maliit na ulo nito at malumanay niyang sinabi, "Hindi kumakain si Tito, ikaw nalang ang kumain niyan." malum
Orihinal na nais niyang sabihin ang tungkol kay Bella, ngunit nang makita ang ekspresyon sa mukha ni Carlo, malinaw na hindi nito alam na ang munting batang babae ay kanyang anak.Hindi inaasahan ni Mark na si Carlo, ang may isang malaking pangalan sa mundo ng negosyo at kinatatakutan pa ng mga kalaban, ay ganoon nalang pala kaduwag pagdating sa pag-ibig. Hindi lamang niya nakikita ang kanyang tunay na damdamin, kundi lalo pa nitong tinutulak ang mga taong malapit sa kanya.Ngunit naisip pa rin ni Mark na mas mabuti na rin 'yon, upang sa gayon ay makahanap siya ng pagkakataong suyuin si Thessa, at mabigyan ng pag-asa ang kanilang di-maipaliwanag at nakatagong pag-ibig noon.Mahigpit ang pagkakahawak ni Carlo sa kanyang panga, ang manipis niyang mga labi ay halos magkasalubong na, at ang mga daliri ay mahigpit na nakakuyom sa kanyang palad. Isang nakakatakot na lamig ng aura ang kanyang pinapakita.Nang mga oras na iyon, nakalayo na si Mark sakay ng kanyang sasakyan.Bumalik si Carlo,
Gumapang ang takot sa puso ng musmos na bata. Mahigpit na napayakap siya sa leeg ni Carlo, ang mukha'y binaon sa matipuno nitong balikat. Para bang ang pamilyar na kapanatagan ng isang ama ang nararamdaman niya, isang seguridad na hindi niya namalayan na hinahangad niya nang mga sandaling iyon. Sa kauna-unahang pagkakataon, mahigpit na niyakap ng munting bata ang leeg ni Carlo, ang kanyang maliit na braso ay nakapulupot nang mahigpit, at halos ayaw ng bumitaw."Tito, natatakot po ako." nanginginig na boses ng bata.Ang lambing at pag-asa sa tinig ng bata ang gumuhit ng lambot sa puso ni Carlo. Dahil dito, bahagyang lumiwanag ang kanyang tinig. "Huwag kang matakot, nandito si Tito." malumanay na boses ni Carlo.Mahirap ipaliwanag ang kakaibang pag-alala at pagmamahal na kanyang nadarama para sa batang babaeng yakap-yakap niya ng mga sandaling iyon. Isang damdamin na higit pa sa pagiging isang tiyuhin.May iba rin namang mga pamangkin si Carlo na mas bata pa kina Kenzo at Kerby, nguni
Napangiwi si Carlo, naaawa sa dalawang batang kanina pa nakaupo. "Bakit nga ba nandito si Mr. Mark?" tanong niya sa lalaking nakaupo sa wheelchair na para bang wala lang."Naparito ako para magpasalamat." sagot ni Mark, ang mga labi'y bahagyang nakangiti. Ang mga mata niya'y malumanay na nakatuon kay Thessa, taos-puso ang pasasalamat sa kanyang tinig.Magalang namang ngumit si Thessa, isang "walang anuman" ang sinabi niya sa lalaki.Kinuyom ni Carlo ang kanyang mga kamao. Sa likod ng kanyang kalmadong mukha, ang puso niya ay matagal nang sinasalanta ng apoy ng selos at kawalan ng pag-asa.Malamig ngunit matalas ang kanyang mga kilay habang nagtatama ang kanilang mga tingin ni Mark sa ere. Isang di-maipaliwanag na tensyon ang bahagyang bumabalot sa pagitan ng dalawa."Tay, sumama ka na rin sa pangingisda, mag-uunahan tayo!" sigaw ni Kenzo.Nabasag ng masiglang boses ni Kenzo ang nakakabigat na katahimikan. Kumuha siya ng panibagong pamingwit ng mga bata mula sa gilid at inabot iyon ka