CHAPTER ONE

Sunod-sunod na putok ang pinakawalan ni Luisito gamit ang kanyang high caliber revolver. Lahat ng kanyang kalaban ay isa-isang bumagsak sa semento. Lahat ay wala ng buhay. Sinugod nila ang hide out ng mga sindikato upang kunin ang mga high caliber na armas. Para siyang nakikipagsagupaan sa mga bala. Kaliwat-kanan ang hawak niyang baril at kaliwat kanan din ang pagpapakawala niya ng putok.

Wala siyang kinatatakutan. Lahat ng kanyang gusto ay kanyang makukuha. Ilang sandali pa ay mga tauhan niya na lamang ang natira.

“Kunin lahat ng armas at dahil sa hideout!” sigaw niya.

“Boss Falcon paano ang mga pera?” tanong sa kanya ng isang tao.

“Tanga ka ba? Pera na iiwan mo pa? Dalhin mo rin!” sigaw niya rito kaya napakamot ito sa ulo.

Kahit kailan ay may mga tauhan na tatanga-tanga. Napansin niya ang pera na nakalagay sa limang attache case. Napangisi siya. It looks like he hit the jackpot today. Thanks to his source, who tipped him off that high-caliber weapons were coming. He plans to sell it on the black market. Nilapitan niya ang mga armas na nakalagay sa malalaking kahon. Isa-isa niya iyong tiningnan pagkatapos ay napangisi siya.

“Sandali lang!” sigaw niya sa tauhan na nagdadala ng pera.

“Ang pera ay ilagay mo sa compartment ng taxi ko!” sigaw niya.

Oo, isa siyang taxi driver. Itinatago niya ang sarili niya sa pagiging driver upang walang makaalam sa kanyang pagiging mafia boss.

Sinundan niya ng lalaking may dalang pera. Nagulat pa siya ng makita niyang binuksan nito ang attache case at kaagad na ibinulsa ang ilang bundle na pera. Nagtagis ang kanyang bagang. Galit siya sa mga taong hindi tapat.

“Boss?” gulat na gulat nitong wika ng tutukan niya ng baril.

“Alam mong galit ako sa hindi mga tapat na tauhan hindi ba? Mukhang nakalimutan mo na yata ang mga patakaran ko?” wika niya pang galit ang boses. Bigla itong lumuhod sa kanya. Ang alam niya ay bagong recruit ito ni Danilo. Ang kanyang kanang-kamay.

“Boss patawarin mo ako. Wala naman talaga akong balak na pagnakawan kayo. Nagawa ko lang ‘yon dahil nasa ICU ang aking anak at kailangan siyang operahan,” umiiyak nitong wika sa kanya.

“Sa tingin mo ay maniniwala ako sayo? Alam ko na ang mga ganyang gawain. Sa oras na pagbibigyan kita ay uulitin mo ulit,” hindi niya inalis ang baril na naikatutok dito.

“Hindi Boss. Ginawa ko lamang ito upang maisalba ang buhay ng aking anak. Maniwala ka,” sagot pa nito.

“Boss Falcon?” boses iyon ni Danilo. “Anong nangyayari rito?”

Tiningnan niya si Danilo ng masama. “Itong tauhan mo na bagong pasok ay nagtangkang pagnakawan ako,” wika niya. “Hindi mo yata nasabihan itong mga tauhan natin Danilo.”

“Gusto mo ako na ang pumatay sa lalaking ‘yan?” tanong sa kanya ni Danilo.

“Maawa kayo! Ibibigay ko ang buhay ko sa inyo Boss ‘wag niyo lamang akong patayin. Kawawa naman ang anak ko,” wika pa sa kanya ng lalaki.

“Pumasok ka sa taxi ko!” utos niya sa lalaki. Mukha na itong may edad pero matikas pa rin ang katawan.

Nagmamadali naman itong tumakbo papasok sa kanyang taxi.

“Papatayin mo ba ‘yon?” tanong sa kanya ni Danilo.

“Hindi ko pa alam pero alam mo ang ginagawa ko sa traydor.”

“Pasensiya ka na Boss at hindi na mauulit. Pumalpak na naman ako,” sagot sa kanya ni Danilo.

Kinuha niya ang isang attache case at inabot dito.

“Ikaw na ang bahala sa mga tauhan natin,” wika niya pa kay Danilo kaya napangiti ito. “"Make sure the weapons are good, and we have clients coming the next day.”

“Ako na ang bahala,” wika ni Danilo.  Tinitigan nito ang kanyang taxi. “Wala ka bang balak na palitan ‘yang taxi mo at parang bibigay na ‘yan?” natatawang wika ni Danilo sa kanya.

“Let it be. Ang mahalaga ay kaya pa akong pagtakpan niyan,” nakangisi niyang sagot. “Mauna na ako at may sisintensyahan pa ako,” wika niyang pumasok na sa kanyang taxi na pagmamay-ari ng kanyang tiyuhing na sobrang kuripot. Pagpasok niya sa kanyang taxi ay nadatnan niya ang kanyang tauhan na nagdadasal. Ginamit pa nito ang Diyos.

Kailan ba siya huling nagdasal? Hindi niya na maalala simula ng patayin ang kanyang amn ng mga kapwa nito pulis. Ang masakit pa ay pinagtakpan ng mga ito ang isat-isa at walang nanagot sa pagkamatay ng kanyang ama. Iyon ang nagtulak sa kanya kung kaya ay nawalan siya ng tiwala sa batas. Kapag may pera ay kaya mong gawin ang lahat at iyon ang nagtulak sa kanya kung kaya bumuo siya ng organisasyon. Isa lang naman siya sa nagpapasakit sa ulo ng mga awtoridad ngayon.

“Kahit anong pagdadarasal mo ay hindi ka pakikinggan ng Diyos. Kanina lamang ay marami kang napatay. Hindi lang ‘yon dahil nagnakaw ka ng ninakaw ng iba,” wika niya sa katabi.

“Alam ko po Boss,” sagot nito sa kanya. Ibinalik nito sa kanya ang tatlong bundle ng pera.

“Dalhin mo sa ako sa anak mo na nasa ospital,” wika niya.

“Boss?” bulalas nito.

“Nagsisinungaling ka?” tanong niya dahil nabigla ito.

“Hindi po,” sagot nitong natahimik.

“Ilang buwan ka na bang nagtratrabaho sa akin?” tanong niya sa lalaki.

“Dalawang linggo pa lang po.”

“I see, kaya pala hindi mo alam kung paano ako magalit,” natatawa niyang sagot. “Ano ba ang trabaho mo dati bago ka pumasok sa akin?” tanong niya pa. Ang totoo ay naawa siya rito kanina nang sabihin nito na nasa ICU ang anak nito. Isa rin naman siyang anak na nagmamahal sa mga magulang at mga kapatid.

“Isa po akong pulis,” sagot nito na ikinagulat niya.

Napapreno siya ng kanyang taxi.

“Spy ka?” bulalas niya.

“Hindi po dahil limang taon na akong wala sa serbisyo. Napagbintangan po akong nagtutulak ng droga pero hindi naman ‘yon totoo. Na-frame up lamang ako ng mga kasama ko,” sagot nito sa kanya.

Sounds family pala. Ang alam niya ay droga rin ang dahilan kung bakit pinatay ang kanyang ama ng kapwa nito pulis.

“Mabuti ay hindi ka nakulong.”

“Limang taon din po akong nakakulong at ngayon ay walang pernamenteng trabaho dahil ex-convict ako,” wika pa nito.

Napailing na lamang siya. Kayraming pulis na biktima rin ng mga kahayupan pero hindi niya ito ihahambing sa kanyang ama dahil hindi niya naman alam kung nagsasabi ito ng totoo.