Ang story na ito ay naglalaman ng mga scene na hindi para sa mga bata. READ AT YOUR OWN RISK— IKA NGA!!! Mahabang stroy ito. Kaya sa mga may gusto ng maiikling kwento ay huwag niyo nalang itong basahin. Pwede kayong humanap ng mga short stories dito sa GOODNOVEL. Trapped Series Titles ⬇️ 1.Trapped with him (Alaric) COMPLETED 2.The lonely billionaire and his maid. (Damon) COMPLETED 3. His intention (Zandro) ON-GOING 4.Trapped in his wrath (Red) SOON 5.Broken hearts and promises (Miguel) SOON 6. The hidden wife tears (Nickolas) SOON 7. The billionaire's trick (Liam) SOON 8.His dangerous trap. (Tres) SOON 9.Forbidden desire (Jack) SOON 10.The billionaire's secret love (Wendell) SOON Genre: ROMANCE/DARK ROMANCE/STEAMY READ AT YOUR OWN RISK!!!!
[Amelia]BIBILI siya ng mga bagong panty at bra. Iyon ang plano niya kapag sumahod siya. Kailangan niya 'yon para hindi masabi ng amo niya na maski panty at bra ay wala siyang pambili.Sa ugali ni Sir Damon ay hindi malabo na sabihin nito ang mga bagay na iyon sa kanya. Pinagpag niya ang luma n'yang tuwalya na naiwan niya sa pool. Mabuti at hindi naisipan na itapon ito ang amo niya.Ano kaya ang nakain ni Sir Damon? Bakit hindi siya nito pinagalitan at sinigawan? Nakapagtataka talaga."Amelia ko!" Inirapan niya si Nelson na kararating lang. Nakangiti na nilapag nito ang gulay sa mesa."Bakit araw-araw kang maganda, Amelia? Lalo tuloy akong nahuhulog sayo." Hirit pa ni Nelson."Alam mo, Nelson, tigilan mo 'ko sa kabobola mo, hindi ako tatablan n'yan, no!" Pakli niya na tinawanan lang ng binata. Sinamaan niya si Nelson ng tingin ng maalala ang nangyari kagabi. Lumapit siya rito at mahinang nagsalita."Ang sabi mo sa akin wala ng gumagamit ng swimming pool, eh bakit ginamit ni Sir Damon
[Amelia]TODO ngiti siyang lumabas ng kwarto, pero dahil sa hindi siya sanay sa high heels ay nawalan siya ng balanse. Akala niya ay babagsak siya pero tumama ang mukha niya sa matigas na bagay bago pa siya bumagsak sa lapag.Nanlaki ang mata niya ng makita ang amo niya na nakatingin sa kanya. Agad na umayos siya ng tayo at lumayo rito. Kailangan niya dumistansya dahil mukhang hindi maganda ang mood ng amo niya ngayon.Grabe kasi ang tingin ng mga mata nito sa kanya ngayon. Matiim at tila hinahalukay ang pagkatao niya.Hindi niya mapigilan ang sarili na purihin si Sir Damon ngayon. Para itong prinsipe sa suot na itim na tuxedo. Napakagwapo nito, tapos mabango pa. Sabagay, palagi naman itong gwapo at mabango, wala ng bago. Kaso nga lang ay nakakatakot pa rin ang awra nito sa kabila ng kagwapuhan. Paano ay masama kung tumingin, parang kakain ng tao.Habang nasa loob sila ng mamahaling sasakyan ni Sir Damon ay panay naman ang hilot niya sa sintido niya. Sa sobrang sakit ng ulo niya ay nap
[Amelia]NAGMULAT siya ng mata ng huminto ang sasakyan. Nakauwi din sila sa wakas. Mabagal ang kilos na bumaba siya ng sasakyan ng amo niya. Hindi niya ito nilingon at tuloy-tuloy na pumasok. Nang muntik siyang mabuwal dahil sa panginginig ng katawan ay maagap siyang nahawakan ng amo niya na nasa likuran na pala niya.Agad na humiwalay siya rito at naglagay ng distansya sa pagitan nila."Hindi ka na dapat sumama kung hindi maganda ang pakiramdam mo." Seryosong wika ni Sir Damon. Hindi siya nagsalita at nagyuko lang ng ulo. Paano naman nito nalaman na masama ang pakiramdam niya?"Use your fùcking brain, Amelia. Ganyan ka ba talaga katanga? Sinama kita para may alalay ako, pero ako pa ang nag-adjust dahil sayo." Kumibot-kibot ang labi niya. Nagsimulang manlabo ang mata niya dahil sa mga sinabi nito.Bakit parang kasalanan pa niya? Wala naman siyang sinabi na umuwi sila. Hindi niya pinaalam ang kalagayan niya dahil baka magalit 'to. Bakit palagi nalang siyang mali sa paningin nito?Sak
[Amelia]"HOW'S your feeling now, Amelia?" Tanong ni Damon."Mabuti na po, Sir." Magalang na sagot niya na hindi tumitingin dito. "That's good to hear." Akala niya ay wala ng ibang sasabihin ang amo niya pero mali siya. "Next time, change your clothes before you sleep. Mahirap bihisan ang isang tulog." Nag-angat siya ng tingin sa sinabi nito. "P-Po?" Kabadong tanong niya. Wag naman sana! Tinukod ni Damon ang siko sa dining table at nangalumbaba na tumingin ng diretso sa mga mata niya. "Ang hirap mong bihisan." Muntik na n'yang mabitiwan ang baso na hawak. Tama nga ang pagkakaintindi niya! Nagbukas-sara ang ilong niya sa inis. Nag-iinit din ang mukha niya sa hiya, pakiramdam niya ay kumain siya ng sampong kilong sili!"No worries, Amelia, hindi naman ako interesado sayo." Tumayo ang binata. "Wala namang maganda sa katawan mo." Dugtong pa nito bago tuluyang umalis.Halos madurog ang baso sa kamay niya dahil sa higpit ng hawak niya. Walanghiya talaga! Dapat pala ay binato na niya ito
[Amelia]"BAHALA siya sa buhay niya. Siya naman ang kakain ng niluto niya." Bubulong-bulong na sabi niya bago nahiga sa kama. Hindi pa nag iinit ang katawan niya sa higaan ng may kumatok. Pagbukas niya ng pinto ay nakabusangot na mukha ng amo niya ang bumungad sa kanya."May kailangan ka, Sir?" Tanong niya.Tumikhim ang amo niya at hindi makatingin ng diretso sa kanya. "I... I can't cook, alam mo naman 'yon, di'ba?" Tumango siya."Bakit iniwan mo ako? Alam mo naman na hindi ako marunong magluto?" May inis sa boses na tanong nito.Umawang ang labi niya. "Eh Sir, ang sabi mo sa akin kanina hindi mo ako kailangan-""Hindi naman talaga kita kailangan!" Napapikit siya ng sumigaw pa ang binata. Wow naman, magkaharap lang kaya sila, bakit kailangan sumigaw?"Damn it! Bakit ba sumasagot ka pa? Ako ang amo dito kaya sumunod ka nalang. Now help me to cook and stop talking!" Sabi pa nito bago siya tinalikuran.Napabuga nalang siya ng hangin. Bakit naging kasalanan pa niya? Hindi nalang kasi am
[Amelia]PINAHID niya ang luha ng kusang tumulo iyon sa kanyang mata. Hanggang ngayon ay napakasakit pa rin sa kanya. Kinuha niya ang kapunit ng litrato-kung nasaan ang kanyang ama."Tay, masaya ka na ba ngayon?" Kinagat niya ang labi at muli na naman napaluha. Sobrang bigat sa dibdib. Alam niya na kahit ang kanyang ina ay ganito rin ang nararamdaman.ARAW NG LINGGO. Hindi sila magkandaugaga ni Miss Neil sa dami ng kanilang niluluto. Ngayon kasi darating ang mga kaibigan ni Sir Damon.Ibig sabihin ay makikita niya 'yong artista na idol ng bunso niyang kapatid?Impit siyang napatili. Sisiguraduhin niya na makakahingi siya ng autograph dito kapag wala ang amo niya, para may maibigay siya kay amy pag uwi niya. Tiyak na matutuwa ang kapatid niya!Iba't ibang putahe ang niluto nila ni Miss Neil. Marami din nakahanda na Iba't ibang klase ng alak na alam niya na mamahalin. Natakot pa nga siya na hawakan ang mga 'yon dahil baka dumulas sa kamay niya at mabasag.Di napaglamayan pa siya ng maaga
[Amelia]RINIG niya ang usapan ng mga ito. Pati ang pagbibiro ng mga ito sa lalaking gwapo na seryoso kanina ay panay na ang ngiti ngayon. Natatandaan niya ito. Ito ang groom sa dinaluhan nilang kasal ng amo niya.Nakahinga siya ng maluwag ng matapos sa paglilinis. Pagdating sa kusina ay umupo siya at napabuga ng hangin."Ano na naman ang kinakagalit no'n. Grabe! Parang balak na akong sakalin kung makatingin." Tukoy niya sa among binata."Hi, Amelia." Napatayo siya sa gulat ng makita ang kaibigan ng amo niya. Pagkakatanda niya ay Liam ang pangalan nito."Hello po, Sir Liam." Magalang na bati niya. Mabuti pa ito at nagagawang ngumiti, hindi katulad ng amo niyang palagi nalang masama ang tingin.Nakangiting umupo ang lalaki sa kaharap niyang silya. Siya naman ay maang na nakatingin dito. Tumikhim siya. "Sir Liam, pwede magtanong?" Nakangiti na tumango sa kanya ang binata—teka, binata pa kaya talaga ito?"Ano ang sikreto ng mga gwapo?" Mahinang tanong niya. Malakas na natawa si Sir Li
[Amelia]SINAMPAL niya ito! Hindi siya papayag na sabihan siya nito ng malandi. Wala siyang nilandi at wala itong karapatan na paratangan siya na nangangati siya! "A-Ang bastos ng bunganga mo, Sir Damon! Kahit kailan ay hindi po ako nangati—uhmmp!" Natigil siya sa pagsasalita ng biglang bumaba ang ulo ng amo niya at sakupin ang labi niya.Nanlaki ang mga mata niya. Pinaghahampas niya ito at pilit na itinutulak ito pero hindi man lang niya nagawa na maalis ang labi nito sa labi niya.Halos hindi na siya makahinga dahil hindi pinakawalan ni Sir Damon ang labi niya! Nilagay pa nito ang kamay sa likuran ng kanyang ulo para idiin ang labi nito sa kanya. Ramdam niya ang pagyakap ng lamig sa katawan niya dahil ang tuwalya na nakabalot sa kanyang katawan ay wala na! Sumagap siya ng hangin ng bitiwan siya nito."That was the definition of cocky, Amelia." Anito habang nakatingin sa mga mata niya bago siya iniwan.Hindi siya nakapagsalita. Napaupo siya habang nanginginig ang katawan sa sobrang
[Amelia] PUMIKIT siya habang kinkontrol ang sarili na huwag umiyak. Baka kasi masira ang makeup niya sa mukha. Nakakahiya naman sa makeup artist na nag-ayos sa kanya. Tumingin siya sa reflection niya sa salamin. Hindi maitatago ang kaligayan sa kanyang mukha. "Ang ganda mo, anak." Puri ng nanay niya na kapapasok lang. Nakabihis na rin ito, maging si Amon. "Opo, ate mommy, ang ganda niyo po lalo!" Puri ng anak niya. Ngumiti siya sa nga ito. "Syempre maganda si mommy dahil mana kay nanay." Aniya sabay gulo sa buhok ni Amon. "Di'ba sabi ko sa'yo mommy nalang o mama ang itawag mo sa akin." "Mommy naman, eh! Bakit mo po ginulo hair ko? Hindi na po ako pogi!" Reklamo ni Amon. Pareho silang natawa ng nanay niya. Paano ay ilang araw na nilang napapansin na palaging nakaayos ang buhok nito. Iyon pala ay may kaklase itong nagugustuhan ayon kay Alex. Nagpunta si Amon sa tapat ng salamin para ayusin ang buhok na nagulo. Kandahaba ang nguso nito kaya lalo silang natawa nang nanay
[Amelia]PINUNO muna niya ng hangin ang dibdib bago siya tuluyang pumasok. Ito ang kauna-unahang beses na nagpunta siya dito. Hindi lingid sa kaalaman ni Damon ang ginagawa niya ngayon sa lugar na ito.Naiintindihan niya kung bakit hindi sumama si Damon sa kanya. Maski ang nanay niya, mga kapatid ay hindi rin nagpupunta rito. Sa katunayan ay siya ang kauna-unahang dumalaw sa taong ito.Nag-angat siya ng tingin ng umupo ang lalaki na napakatagal na niyang hindi nakita. Matagal man silang hindi nagkita ay wala siyang nakapa sa dibdib na pananabik, bagkus ay puno siya ng galit at hinanakit.Tila nadoble ang edad ng tatay niya rito sa loob ng kulungan. Wala na ang matikas nitong pangangatawan. Sa sobrang payat nito ay duda siya kung kumakain pa ba ito."Anong nakain mo ang nagpunta ka rito? Nasaan ang nanay mong walang silbi? Masaya ba kayo na wala na ako sa buhay niyo?!" Mabagsik na tanong nito kasabay ng paghampas ng magkaposas na kamay nito sa ibabaw ng mesa na tila gusto pa siyang sak
[Damon]NOONG panahon na buhay pa ang magulang niya ay palaging sinasabi ng mga ito na darating ang araw na titibok ang puso niya at magmamahal ng sobra. Hindi siya naniwala do'n at tinatawanan lang ang mga sasabihin ng magulang niya. Hindi naman kasi siya naniniwala na may babaeng magpapaamo sa kanya. Sa dinami-dami ng babae na nakilala niya ay walang nakapagpatibok ng puso niya.Lalo na ng mamatay ang magulang niya. Sinarado na niya ang puso niya sa lahat—maliban sa kanyang mga kaibigan.Pero katulad nga ng sinabi ng magulang niya ay may babaeng dumating, hindi lang para pasigawin siya, galitin siya, inisin siya, kundi pinatibok din ni Amelia ng mabilis ang puso niya. Natuto siyang magselos na hindi naman niya naramdaman sa ibang babae. Kahit sa kaibigan pa niya ay nagseselos siya."Kuya, ayos ka lang ba?" Nag-aalalang tanong ni Alex sa kanya. "Y-Yes, ayos lang ako." Sagot niya, kahit ang totoo ay nanginginig ang buo n'yang katawan sa nerbyos. Tatlong buwan na ang nakalipas ng maka
HAWAK niya ang kamay ni Amelia at hindi niya ito binibitiwan. Natatakot siya na baka panaginip lang ang lahat, na baka panaginip lang niya ang pagkagising nito.Nang suriin ito ng doktor ay nakatulog ito dahil sa matinding pagod na nararamdaman ng katawan dahil sa matagal na pagkakahiga. Kaya ngayon ay narito siya sa tabi nito para sa oras na magising ito ay siya ang una nitong makikita.Anim na oras na silang lahat naghihintay na magmulat ng mata si Amelia pero hindi na ito muling dumilat pa. Narito ang pamilya ng dalaga, kasama ang kanilang anak. Ang nanay nito ay umiiyak sa sobrang tuwa, maging ang mga kapatid. Nanlaki ang mata niya ng maramdaman ang pagganti ng hawak ni Amelia sa kanyang kamay, kasabay ng pagmulat nito ng mata. Nakatagilid parin ito ng higa kaya naman kitang-kita niya ang mga mata nito na nakatingin sa kanya. Ang tubo na nasa bibig nito ay inalis na ng doktor kaya nakita niya ang maliit na ngiti na gumihit sa labi nito.Parang bata na napahagulhol siya ng iyak. Ma
DAMON looks devastated while leaning against the wall. Magulo ang buhok ng binata at tila wala sa sarili. Limang araw na subalit wala parin response ang katawan ni Amelia. Some of her organs were hit and damaged severely. Tagumpay ang operasyon subalit ang paggising nito ay walang kasiguraduhan.Hindi niya kayang magtagal sa loob ng kwarto kung nasaan ang babaeng mahal na mahal niya. Tila dinudurog ang puso niya sa sakit at anumang oras ay tila mababaliw siya. Paulit-ulit na sinisisi niya ang sarili. Kung dumating lang sana siya agad para iligtas ito. He ran a trembling hand through his hair and began to cry like a child. "P-Please, babe... don't leave me." His sobbing and pleading spread throughout the hallway but he doesn't care. All he have in mind was all about her.Nagsibuga ng hangin ang mga kaibigan ni Damon na nakamasid lang sa kanya. They are right. Damon lost himself again like when he lost his parents and little sister. Mabigat sa dibdib ang ganitong tagpo para sa kanila.
[Amelia]HINAWAKAN niya ang mukha ng anak. "Pikit ka, Amon." Utos niya sa anak. Nakaalis na sina Cassandra at Frederick. Ngayon ay kailangan nilang lumabas sa ilalim ng mesa kaya inuutusan niyang pumikit ang anak para hindi nito makita ang bangkay sa sahig.Nakahinga siya ng maluwag ng pumikit ang anak. Nang lumabas siya sa ilalim ng mesa ay hinawakan niya sa kamay ang anak para alalayan. Pero naapakan ni Amon ang dugo dahilan para madulas ito."A-Ate mommy!" Malakas na iyak ni Amon ng makita ang dugo na nasa kamay.Tarantang tinakpan niya ang bibig ng anak ng kanyang kamay."Narinig niyo ba? Iyak ng bata 'yon, di'ba?" Ani ng isang tauhan ni Cassandra sa kasamahan. "Oo! Hanapin natin dali!" Sagot ng isa.Kinarga niya ang humihikbi pang si Amon at saka tumakbo palayo sa yabag na papalapit sa kanila. Halos magkatumba-tumba pa siya dahil mahaba ang suot n'yang wedding gown na hindi niya naisipan na hubarin kanina. "Huhuhu, b-bakit po nila tayo hinahabol, ate mommy?" Patuloy sa pag-iyak
[Amelia]HINAWAKAN niya mukha ni Amon at hinalikan ito sa tungki ng ilong. Kailangan na niyang kumilos. Marahan ang kilos na lumabas sila sa ilalim ng mesa. Sumagap muna siya ng hangin bago nagpasya na sumilip, pero agad na bumalik siya sa pagkakatago ng makita ang isa sa hinihinala niyang tauhan ni Cassandra."Hanapin niyo ang dalawa. Tiyak na hindi pa nakakalayo ang mga 'yon—putanģ ina! Ano 'yon?!" Malakas na mura ng lalaki ng makarinig ng sunod-sunod na pagputok.Tinakpan niya ang tenga ng anak. Nanlaki ang mata niya ng makarinig ng mga yabag. Mabilis na hinila niya si Amon upang bumalik sa ilalim ng mesa.Sobra ang kaba niya ng makita ang anim na pares ng paa na nakatayo malapit sa pwesto nila. Mabuti nalang at may kahabaan ang mantel ng mesa kaya hindi sila nakikita ng mga ito. Halos takpan niya ng maigi ang bibig ni Amon huwag lang itong makapag ingay.Nanlaki ang mata niya ng marinig ang pamilyar na boses."Dennis, nasaan na sila Mando?!" Tanong ni Cassandra sa tauhan."Wala na
NANG makaalis si Frederick ay agad na binuksan niya ang pinto ng kwarto para alamin kung naka-lock ito o hindi.Halos maiyak siya sa tuwa ng malaman na hindi ito naka-lock.Nakapagtataka.Hindi ba natatakot si Frederick na tumakas sila? O kampante na ito dahil kasal sila? Inis na tinanggal niya ang singsing sa kamay at binalik ang singsing na binigay sa kanya ni Damon."Amon, tara na. Aalis na tayo sa lugar na 'to." Kahit kasal na sila ay hindi siya sasama kay Frederick sa ibang bansa.Hindi niya ito mahal at natatakot na siya rito. Ibang-iba na ito sa dating Frederick na nakilala niya.Hawak ang kamay ni Amon ay lumabas sila ng kwarto. Malawak ang bahay at wala siyang nakikitang ibang tao maliban sa kanila ng kanyang anak.Dahan-dahan ang bawat hakbang na ginawa niya para hindi makalikha ng ingay."Ate mommy—" Agad na tinakpan niya ang bibig ng anak at inilagay ang hintuturo sa gitna ng labi niya, tumango naman ito na parang naiintindihan ang nais niyang iparating.Nang nasa kalagitna
LULAN ng puting van ay muli silang bumyahe ni Frederick pagkatapos nilang ikasal. Tulala siya habang nakatingin sa labas ng sasakyan habang tahimik na umiiyak."Tumahimik ka nga!" Malakas na singhal ni Frederick na tila nabibingi sa pag iyak niya. Hinawakan nito ang isang kamay niya. "Tanggapin mo nalang, Love. Kasal kana sa akin at wala ng magagawa ang pag iyak mo." Masama siyang tumingin rito. "Kasal na nga ako sa walang hiyang tulad mo, pero hanggang ngayon ay hindi mo pa rin pinapakita sa akin ang anak ko!" Muling binalik nito ang tingin sa daan. "Maghintay ka lang, Amelia, makikita mo rin siya." Inabot ng limang oras ang biyahe nila kaya inihinto nito ang sasakyan sa isang fast food chain para mag-drive thru lang. Hindi niya pinansin ang pagkain na inabot nito sa kanya kaya naman muli na naman itong nainis sa kanya. Sapilitan na nilagay nito ang pagkain sa kamay niya."Kumain ka, Love. Hindi ko gustong magutom ka. Alam ko na dapat ay nasa isang hotel tayo o magarang restaurant