CHAPTER 8

Nang makabalik ako sa bahay ni Beng, nadatnan ko siyang tahimik na nakaupo sa mahabang kahoy na upuan na nasa labas ng kanyang bahay habang nakatanaw sa mabilog na buwan. Tanging ang ilaw lang mula sa maliit niyang lampara ang magsisilbing liwanag sa kanyang paligid.

Bahagya akong umubo para makuha ang kanyang atensyon. Lumapit ako sa kanya saka inilapag sa kanyang tabi ang dala kong cake.

Napatingin siya roon.

"Hindi ko nakita si Silas kaya natagalan ako sa paghihintay sa kanya. Hindi pa rin ako kumakain kaya pwede na nating kainin itong dala ko." Nakangiti kong saad.

Napaangat siya ng tingin sa akin. "Maganda ka kapag ngumingiti." Biglang pag-iiba niya ng usapan. Unti-unting naglaho ang ngiti sa labi ko. "Halos magkapareha na ang wangis ng iyong mukha sa iyong ina." Titig na titig siya sa akin.

Tipid akong ngumiti. "Alangan naman sa kapitbahay ako namin magmana." Pagbibiro ko.

Bahagya siyang napatawa sa sinabi ko. "Ano ba itong dala mo?"

"'Yung cake na gusto mo." May bahid ng kasiyahang tugon ko.

Napatingin siya sa cellophane bago unti-unting kumurba ang maliit na ngiti sa kanyang tabi.

Pero kaagad rin 'yung naglaho. Nag-angat siya ng tingin sa akin.

"Sayang, hindi kita masasamahan ngayon." Saad niya.

Kumunot ang aking nuo. "Bakit?"

"Iniimbitahan ka ng asawa ni Lady Cassa na maghapunan sa kanilang mansyon. Ilang sandali lang ay darating na rito ang mga taong magsusundo sa 'yo." Sagot niya.

"Bakit niya ako gustong makasamang maghapunan?" Naguguluhang tanong ko.

"'Yon din ang ipinagtataka ko. Pero mas maganda kung sasama ka na lang para malaman mo mismo ang kasagutan sa tanong mo."

Nagkibit balikat na lang ako. "Kung gano'n, ikaw na lamang ang kumain niyan. Binili ko talaga 'yan para sa 'yo. I'll just be upstairs, magpapalit lang ako ng damit." Saad ko saka hindi na hinintay ang tugon niya at dumiritso na lang sa loob.

Nagpalit ako ng damit. Pagkatapos ay lumabas na ulit ako sa bahay. Nadatnan kong nakikipag-usap sa dalawang lalake na nakasuot ng mga pormal na kasuotan.

Kaagad na napabaling ang atensyon nila sa akin nang makalabas ako.

Lumapit sa akin si Beng. "Sila ang magsusundo sa iyo, hija. Sila na ang bahala sa iyo." Saad niya.

Tumango ako. "Kapag natagalan ako, 'wag mo na akong hintayin. Kainin mo na rin ang cake pagkatapos ay magpahinga ka na. Babalik ako pagkatapos." Pagpapaalam ko.

"Mag-iingat ka." Bigla siyang lumapit sa tenga ko at bumulong. "Maging alerto ka palagi. Hindi natin alam ang mga maaaring mangyari sa gabing ito." Bulong niya pagkatapos ay umatras na.

Tumango ako sa kanya ng isang beses bago sumunod sa mga lalakeng naglalakad palabas.

Umakyat sila sa karwahe saka parehong hinawakan ang lubid na nakatali sa dalawang kabayo.

Ako naman ay dumiritso sa likuran. Pagkatapos ay nagsimula ng tumakbo ang mga kabayo.

Makalipas lang ang ilang minuto ay huminto na rin ang mga kabayo sa tapat ng isang pamilyar na mansyon.

Kaagad akong lumabas ng karwahe at sumunod naman ang dalawang lalake. Sumunod ako sa kanila papasok sa loob.

Hindi masyadong desinte ang kasuotan ko pero pwede na rin 'to dahil bigla-bigla lang naman nila akong inimbeta na maghapunan.

Napapatingin sa akin ang mga taong nadadaanan namin. Halata sa mga itsura nila ang pagtataka.

It was an unofficial invitation and who am I to say no? I'll take the chances I can get just to have that damn key.

Pumasok kami sa isang malawak na silid, ang dining area. Nakapwesto sa gitna ang mahabang mesa kung saan mayroon ng nakaupong mga mukha na pamilyar sa akin. Si Cassa, ang kanyang babaeng anak, ang lalakeng kakakita ko lang kanina, ang kanyang ama, at ang isang lalake na kilalang-kilala ko ang mukha.

Kaagad na kumuyom ang mga kamao ko nang makita ang lalakeng nakaupo sa dulo. Tatlong dekada na rin ang lumipas simula nang huli ko siyang nakita.

For all the gods in heaven know, I wanted to shave off his head from his body right now and then.

All the anger inside me rose. I wanted to kill him so bad, but I stopped myself. My wolf is about to be let out of my system, but I stopped her.

I averted my gaze from him. And decided to look at my mother. All the people sitting near the table have a debt to pay to me. But, I'm gonna make them pay in the nicest way possible.

I let out a deep breath and maintained my emotionless face.

"Here's the guest that you asked for, Lourd Draco." Aning isang lalake na sumundo sa akin.

Nakatingin silang lahat sa akin.

"Have a seat, dear." Utos ng asawa ni Cassa. He said it in a sweet tone making every hair on my body shiver.

Gusto ko siyang sakalin ngayon dahil sa pagiging plastik niya sa akin. Gusto kong parusahan ang mga taong dahilan kung bakit nahihirapan kami ngayon ng mga taong pinamumunuan ko. Gusto kong gumanti pero sa susunod na 'yon dahil may kailangan pa ako sa kanila.

I swear to god that if I ever have the chance, I'll have my revenge on these people.

"What's the occasion, sir?" I asked in a sweet tone giving him the same treatment.

"Please, sit first." He ordered.

Pinaghila naman ako ng upuan ng isa sa mga katulong sa tabi ng isang lalakeng ngayon ko lang nakita.

Sumunod naman ako sa kanya at umupo. Pinagkrus ko ang aking mga binti, naghihintay na sagutin niya ang tanong ko.

"I just want to invite the first daughter of my lovely wife." He averted his gaze to his wife who's sitting next to him. "We haven't formally known each other yet. I would also love to voice out my sincere apology for the not-so-nice way of welcoming you here on the first day." He was smiling the whole time.

If I haven't known him, I would think that he is indeed a good man whom my sick mother fell in love with after my father was killed.

I forced a smile at him. "No hard feelings. It was perfectly fine. I couldn't blame your people 'cause I'd probably do the same thing if a stranger just suddenly came to my territory uninvited."

Tumango-tango siya. "I'm Draco Wagner, by the way. And this is Cassandra, my daughter," he pointed to the girl na halos kamukha ko na, siya 'yung batang matapang na sinahot-sagot ako noong isang araw. "And here's Drico Wagner, my son."

I looked at the man he was pointing his finger at. He is sitting in front of me. So, his name is Drico, what a nice name.

He was giving me a deep stare. I was feeling a little confused with his stare. Para bang gusto na niya akong sakmalin ngayon o 'di kaya ay itapon palabas dito.

Problema ng isang 'to? Wala naman akong ginagawang masama sa kanya.

Or maybe it is because of what happened that first night we saw each other. It wasn't me, though. It was my wolf. Wala akong kinalaman do'n.

He pointed at the man sitting next to his son. "This is my brother, Elliot, and his son, Egar," he then pointed at the man sitting next to me.

I just smiled at them one by one. Until it was time for me to introduce myself.

"Everyone calls me Cali, short for Calithea." I said.

"Hmm…" Tumango-tango si Draco. "What a pretty name to a pretty lady like you." I forcedly smiled at him. "Shall we start eating? We prepared extra delicious dishes for today." He added.

Everyone then started eating. I could feel everyone giving me a quick look from time to time and I would just ignore them.

Drico was also giving me one. Nararamdaman ko pa rin ang mga malalalim niyang titig sa akin. Madalas ay nahuhuli ko pa siyang nakatingin sa akin.

While everyone was busy eating while chit chatting, there was a sudden noise heard from the outside which made everyone stop from what they were doing, including me.

It sounded like people were shouting from the outside. I could hear their scream of pain.

Napantig ang tenga ko nang marinig ang pamilyar na sigaw ng mga lobo. May mga rogues na nakapasok sa teritoryo nila.

Nagsimulang magsitayuan ang mga tao na nasa mesa. Lahat sila ay lumapit sa salamin na bintana para tingnan kung ano ang nangyayari.

Dahan-dahan na rin akong tumayo para makiusyoso.

"May mga rogues!!!" Biglang may isang sumigaw mula sa baba.

Kaagad na nagkagulo ang mga tao sa loob. Nagsitakbuhan sila palabas.

"Stay here. 'Wag kang lalabas kahit anong mangyari!" Utos ni Cassa sa anak niyang babae na halata ang takot sa mukha.

Pagkatapos ay tumakbo na rin siya palabas. Kaming dalawa na lang ngayon ng batang ito ang naiwan dito sa loob.

Nakita ko ang pag-aala at takot sa itsura niya. Sumilip siya sa bintana. Tumabi sa kanya ang mahigit sa limang mga katulong para damayan siya.

Lumapit ulit ako sa mesa para uminom ng tubig kaya napatingin siya sila sa akin.

Siguro ay nagtataka sila sa mga sandaling ito kung bakit kalmado ako sa kabila ng kaguluhang nangyayari sa labas.

Habang tumatagal ay lalong lumalakas ang mga hiyaw ng mga tao sa labas.

Wala naman talaga akong pakialam sa kanila. Teritoryo nila ito kaya problema nila iyon. Hindi dapat ako makialam. At isa pa, kaya ko namang protektahan ang sarili ko.

Sa tingin ko ay maraming mga rogues ang nakakalat ngayon sa paligid kaya ganoon na lamang kalakas ang sigaw ng mga tao.

Bigla na lang napantig ang tenga ko nang marinig ang pamilyar na sigaw ng isang matanda kaya napabaling ako sa bintana.

Lumapit ulit ako roon saka tumingin-tingin sa paligid. I changed my eyes colour to see who's shouting from a far distance.

I saw Beng getting dragged by one of the rogues. Kaagad akong tumalon sa bintana ng walang pag-aalinlangan saka mabilis na tumakbo patungo sa direksyon ng matanda.

Malapit lang sa kinaroroonan niya sina Cassa, ang asawa niya, pati si Drico na nakikipaglaban sa mga lobo.

In just a minute, the rogues already caused too much damage in this place.

In a snap, nagawa kong mahawakan sa leeg ang lobong may hawak kay Beng at kaagad siyang tumilapon sa isang pinakamalapit na puno. Kaagad na nanlisik ang mga mapupulang mata ng lobong iyon.

Bumagsak si Beng sa sa lupa kaya kaagad ko siyang dinaluhan.

May natamo siyang mga sugat sa mukha at dumudugo ang mga 'yon.

Lumuhod ako para tulungan siyang tumayo. Nasaksihan ng marami ang ginawa ko.

"Ayos ka lang?" I asked her.

Medyo nahihirapan na siyang huminga pero nagawa niya pa ring tumango.

Itinayo ko siya saka mabilis na ibinigay sa isang mandirigma sa lugar na ito. "Kunin mo siya." Utos ko sa kanya.

Bago pa man ako makalingon, bigla na lang akong mabilis na tumilapon saka malakas na bumagsak sa sahig.

Naramdaman ko ang sakit na dinulot niyon sa likuran ko. Kaagad kong binalewala ang sakit saka mabilis na tumayo.

Nakita ko mula sa peripheral vision ko ang pagpapalit ng anyo ni Cassa. Mula sa pagiging tao ay bigla siyang naging lobo. And that gave me a hint that I can also turn into one.

"Sucker!" I shouted before letting out my fangs and changed my physical look.

I shifted to my wolf form and growled at him.

I immediately ran to him and before he knew it, kaagad na bumaon sa balat niya ang matutulis kong mga pangil. Nang bawiin ko iyon mula sa balat niya, kaagad na tumalsik ang maraming dugo sa mukha ko.

My fangs are poisonous and it made him weak and fell into his knees. But, my wolf is heartless when it comes to someone like him so she decided to bite him again and lifted him up and threw him on the nearest hard wall making him completely pass out.

My wolf continued gritting her teeth as she looked for another prey to kill.

Until her eyes saw that there was another wolf about to attack Cassa.

She immediately ran to her direction and hit the rogues using her body making them both fall on the ground.

He stood up first and dragged her my her knees, but she moved like a pro and she managed to exchange their position.

She can move fast like a flash which made the rogues caught off guard when she bit his head off to his body and threw it on the ground.

All the other rogues saw what I did which made them stop. Pati na rin ang mga hunters ay napatigil at napatitig sa akin.

I looked at them with so much anger in my eyes.

I was super mad earlier at buti na lang dumating ang mga gagong 'to kaya sa kanila ko ibubunton lahat ng galit kong ngayon.